προβλήματα υγείας. Η άμεση ιατρική βοήθεια είναι σημαντική ακόμη και εάν
δεν έχουν παρατηρηθεί σημεία ή συμπτώματα.
μΠαρακετα όλη
Οι ασθενείς ΔΕΝ πρέπει να λαμβάνουν ταυτόχρονα άλλα προϊόντα που
περιέχουν παρακεταμόλη, λόγω του κινδύνου σοβαρής βλάβης του ήπατος σε
περίπτωση υπερδοσολογίας.
Στην οξεία υπερδοσολογία, η παρακεταμόλη μπορεί να προκαλέσει ηπατοτοξική
δράση ή ακόμη νέκρωση του ήπατος. Η υπερδοσολογία παρακεταμόλης,
συμπεριλαμβανομένων των υψηλών επιπέδων ολικής δόσης σε παρατεταμένο
χρονικό διάστημα, μπορεί να προκαλέσει νεφροπάθεια με μη αναστρέψιμη
ηπατική ανεπάρκεια.
Η ηπατική βλάβη είναι πιθανή σε ενήλικες που έχουν λάβει 10 g
παρακεταμόλης ή περισσότερο. Κατάποση 5 g παρακεταμόλης ή περισσότερο
μπορεί να οδηγήσει σε ηπατική βλάβη εάν ο ασθενής έχει παράγοντες κινδύνου
(βλέπε παρακάτω).
Τα συμπτώματα της υπερδοσολογίας παρακεταμόλης στις πρώτες 24 ώρες
είναι ωχρότητα, ναυτία, έμετος και ανορεξία. Κοιλιακό άλγος μπορεί να είναι η
πρώτη ένδειξη ηπατικής βλάβης, η οποία συνήθως δεν είναι εμφανής για 24
έως 48 ώρες και μερικές φορές μπορεί να καθυστερήσει μέχρι και 4 έως 6
ημέρες μετά την κατάποση. Η ηπατική βλάβη είναι γενικά στο μέγιστο 72 έως
96 ώρες μετά την κατάποση. Μπορεί να εμφανιστούν ανωμαλίες στο
μεταβολισμό της γλυκόζης και μεταβολική οξέωση. Σε σοβαρή δηλητηρίαση, η
ηπατική ανεπάρκεια μπορεί να εξελιχθεί σε εγκεφαλοπάθεια, αιμορραγία,
υπογλυκαιμία, εγκεφαλικό οίδημα και θάνατο. Οξεία νεφρική ανεπάρκεια με
οξεία νέκρωση νεφρικών σωληναρίων μπορεί να αναπτυχθεί ακόμη και σε
απουσία σοβαρής ηπατικής βλάβης. Έχουν επίσης αναφερθεί καρδιακές
αρρυθμίες και παγκρεατίτιδα.
Η θεραπεία με ενεργό άνθρακα θα πρέπει να εξετάζεται εάν η υπερβολική δόση
έχει ληφθεί εντός 1 ώρας. Η συγκέντρωση παρακεταμόλης στο πλάσμα θα
πρέπει να μετράται στις 4 ώρες μετά την κατάποση ή αργότερα (νωρίτερα οι
συγκεντρώσεις είναι αναξιόπιστες). Θεραπεία με Ν-ακετυλοκυστεΐνη μπορεί να
χρησιμοποιηθεί έως 48 ώρες μετά την κατάποση της παρακεταμόλης, ωστόσο, η
μέγιστη προστατευτική επίδραση επιτυγχάνεται έως 8 ώρες μετά την
κατάποση. Η αποτελεσματικότητα του αντιδότου μειώνεται απότομα μετά από
αυτό το χρονικό διάστημα. Εάν απαιτείται, στον ασθενή θα πρέπει να
χορηγηθεί ενδοφλέβια Ν-ακετυλοκυστεΐνη, σύμφωνα με την καθιερωμένη
δοσολογία. Αν ο έμετος δεν αποτελεί πρόβλημα, από του στόματος μεθειονίνη
μπορεί να είναι μια κατάλληλη εναλλακτική για απομακρυσμένες περιοχές,
εκτός νοσοκομείου. Η διαχείριση των ασθενών που εμφανίζουν σοβαρή
ηπατική δυσλειτουργία πέραν των 24 ωρών από την κατάποση θα πρέπει να
συζητηθεί με το τοπικό Εθνικό Κέντρο Δηλητηριάσεων ή μια μονάδα ήπατος.
Επιπρόσθετες πληροφορίες για ειδικούς πληθυσμούς
Υπάρχει κίνδυνος δηλητηρίασης, ιδιαίτερα σε ηλικιωμένους ασθενείς, μικρά
παιδιά, σε ασθενείς με ηπατική νόσο, σε περίπτωση χρόνιου αλκοολισμού ή σε
ασθενείς με χρόνιο υποσιτισμό. Η υπερδοσολογία μπορεί να αποβεί μοιραία σε
αυτές τις περιπτώσεις.
Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος εάν ο ασθενής:
είναι σε μακροχρόνια θεραπεία με καρβαμαζεπίνη, φαινοβαρβιτόνη,
φαινυτοΐνη, πριμιδόνη, ριφαμπικίνη, St John’s Wort ή άλλα φάρμακα που
9