Δεν υπάρχει κάποια ένδειξη ότι η αγωγή με οξεική γλατιραμέρη επιδρά στη
διάρκεια ή τη βαρύτητα της υποτροπής.
Επί του παρόντος δεν υπάρχει μαρτυρία σχετικά με τη χρήση της οξεικής
γλατιραμέρης σε ασθενείς με πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή εξελισσόμενη νόσο.
Μεμονωμένο κλινικό επεισόδιο ενδεικτικό πολλαπλής σκλήρυνσης:
Μία ελεγχόμενη με placebo μελέτη, στην οποία συμμετείχαν 481 ασθενείς (οξεική
γλατιραμέρη n=243, placebo n=238) διεξήχθη σε ασθενείς με σαφώς ορισμένη,
μεμονωμένη, νευρολογική μονοεστιακή εκδήλωση και ευρήματα στη μαγνητική
τομογραφία, ενδεικτικά πολλαπλής σκλήρυνσης (τουλάχιστον δύο εγκεφαλικές
βλάβες στην ακολουθία Τ2 της μαγνητικής τομογραφίας, διαμέτρου
μεγαλύτερης των 6 mm). Οποιαδήποτε άλλη νόσος εκτός της πολλαπλής
σκλήρυνσης, η οποία θα μπορούσε να εξηγήσει καλύτερα τα σημεία και τα
συμπτώματα του ασθενούς έπρεπε να αποκλειστεί. Την ελεγχόμενη με placebo
περίοδο ακολούθησε η φάση της θεραπείας ανοιχτής επισήμανσης: οι ασθενείς
που είτε παρουσίαζαν συμπτώματα πολλαπλής σκλήρυνσης ή ήταν
ασυμπτωματικοί επί τρία έτη, όποιο συνέβαινε πρώτο, έλαβαν θεραπεία με το
δραστικό φάρμακο, σε μια φάση ανοιχτής επισήμανσης για ένα επιπρόσθετο
διάστημα δύο ετών, χωρίς να γίνεται υπέρβαση του μέγιστου των 5 ετών για τη
συνολική διάρκεια της θεραπείας. Εκ των 243 ασθενών που τυχαιοποιήθηκαν
αρχικώς στην οξεική γλατιραμέρη, οι 198 συνέχισαν τη θεραπεία με οξεική
γλατιραμέρη στη φάση ανοιχτής επισήμανσης. Εκ των 238 ασθενών που
τυχαιοποιήθηκαν αρχικώς στο placebo, οι 211 μετατάχθηκαν σε θεραπεία με
οξεική γλατιραμέρη, στη φάση ανοιχτής επισήμανσης.
Κατά το χρονικό διάστημα των 3 χρόνων, όπου διεξήχθη η ελεγχόμενη με
placebo μελέτη, η οξεική γλατιραμέρη καθυστέρησε την εξέλιξη από το πρώτο
κλινικό σύμβαμα έως την κλινικά επιβεβαιωμένη πολλαπλή σκλήρυνση (CDMS),
σύμφωνα με τα κριτήρια Poser, με στατιστικά σημαντικό και κλινικά
εποικοδομητικό τρόπο, αντιστοιχώντας σε μείωση του κινδύνου κατά 45%
(σχετικός κίνδυνος = 0,55, διάστημα εμπιστοσύνης 95% [0,40, 0,77], τιμή p =
0,0005). Το ποσοστό των ασθενών που εξελίχθηκε σε κλινικά βεβαιωμένη
πολλαπλή σκλήρυνση ανερχόταν σε 43% για την ομάδα placebo και σε 25% στην
ομάδα της οξεικής γλατιραμέρης.
Η ευνοϊκή επίδραση της αγωγής με οξεική γλατιραμέρη, έναντι του placebo
καταδείχθηκε επίσης σε δύο δευτερογενή καταληκτικά σημεία βάσει της
μαγνητικής τομογραφίας, ήτοι ο αριθμός των νέων βλαβών στην ακολουθία T
2
και ο όγκος των βλαβών στην ακολουθία T
2
.
Έγιναν
post
-
hoc αναλύσεις σε υποομάδες
ασθενών με ποικίλα αρχικά
χαρακτηριστικά, με σκοπό να αναγνωρίσουν πληθυσμούς υψηλού κινδύνου
ανάπτυξης δεύτερης υποτροπής. Για άτομα, που σύμφωνα με τις παραμέτρους
της MRI, είχαν τουλάχιστον μία βλάβη που προσλαμβάνει γαδολίνιο στην
ακολουθία T
1
και 9 ή και περισσότερες βλάβες στην ακολουθία Τ
2
, η εξέλιξη σε
κλινικά βεβαιωμένη πολλαπλή σκλήρυνση ήταν εμφανής στο 50% των ατόμων
υπό placebo έναντι ποσοστού 28% των ατόμων που ήταν υπό οξεική γλατιραμέρη
για 2,4 έτη. Για άτομα με 9 ή και περισσότερες βλάβες στην ακολουθία Τ
2
, η
εξέλιξη σε κλινικά βεβαιωμένη πολλαπλή σκλήρυνση ήταν εμφανής στο 45%
των ατόμων υπό placebo έναντι ποσοστού 26% των ατόμων που ήταν υπό οξεική
γλατιραμέρη για 2,4 έτη. Ωστόσο, η επίδραση της πρώιμης θεραπείας με οξεική
γλατιραμέρη, όσον αφορά στη μακροπρόθεσμη εξέλιξη της ασθένειας είναι
άγνωστη ακόμη και σε αυτές τις υποομάδες υψηλού κινδύνου, επειδή η μελέτη
σχεδιάστηκε κυρίως για την εκτίμηση του χρόνου έως τη δεύτερη υποτροπή. Σε
12