SPC :
ANASIL TAB 15MG/TAB BTx28 (ALU/PVC/ALU/OPA)
ANASIL
αριπιπραζόλη
1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
ANASIL 5 mg, δισκία
ANASIL 10 mg, δισκία
ANASIL 15 mg, δισκία
ANASIL 30 mg, δισκία
2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ
Κάθε δισκίο περιέχει 5 mg αριπιπραζόλης (aripiprazole).
Κάθε δισκίο περιέχει 10 mg αριπιπραζόλης (aripiprazole).
Κάθε δισκίο περιέχει 15 mg αριπιπραζόλης (aripiprazole).
Κάθε δισκίο περιέχει 30 mg αριπιπραζόλης (aripiprazole).
Έκδοχα με γνωστές δράσεις:
Κάθε δισκίο των 5 mg περιέχει 45,16 mg λακτόζης (ως μονοϋδρική) και 0,50
mg ασπαρτάμη (Ε951).
Κάθε δισκίο των 10 mg περιέχει 90,30 mg λακτόζης (ως μονοϋδρική) και 1,00
mg ασπαρτάμη (Ε951).
Κάθε δισκίο των 15 mg περιέχει 135,46 mg λακτόζης (ως μονοϋδρική) και
1,50 mg ασπαρτάμη (Ε951).
Κάθε δισκίο των 30 mg περιέχει 270,90 mg λακτόζης (ως μονοϋδρική) και
3,00 mg ασπαρτάμη (Ε951).
Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.
3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ
Δισκίο
ANASIL 5 mg: Ορθογώνια, αμφίκυρτα, μπλε δισκία, ομοιόμορφα και στις δύο
πλευρές, με διαστάσεις 7,6 x 4,3 χιλιοστά ± 0,1 χιλιοστά.
ANASIL 10 mg: Ορθογώνια, αμφίκυρτα, ροζ δισκία, ομοιόμορφα και στις δύο
πλευρές, με διαστάσεις 9,3 x 5,2 χιλιοστά ± 0,1 χιλιοστά.
ANASIL 15 mg: Στρογγυλά, επίπεδα, κίτρινα δισκία, ομοιόμορφα και στις δύο
πλευρές, με διάμετρο 9,0 χιλιοστά ± 0,1 χιλιοστά.
ANASIL 30 mg: Στρογγυλά, επίπεδα, ροζ δισκία, ομοιόμορφα και στις δύο
πλευρές, με διάμετρο 10,0 mm ± 0,1 mm.
4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις
1
Το ANASIL ενδείκνυται για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας σε ενήλικες και
εφήβους 15 ετών και άνω.
Το ANASIL ενδείκνυται για τη θεραπεία ήπιων έως σοβαρών μανιακών
επεισοδίων σε Διπολική Διαταραχή τύπου Ι και για την πρόληψη νέου
μανιακού επεισοδίου σε ασθενείς που εμφάνισαν κυρίως μανιακά επεισόδια
και των οποίων τα μανιακά επεισόδια ανταποκρίθηκαν στη θεραπεία με
αριπιπραζόλη (βλέπε παράγραφο 5.1).
Το ANASIL ενδείκνυται για τη θεραπεία έως 12 εβδομάδες των μέτριων έως
σοβαρών μανιακών επεισοδίων σε Διπολική Διαταραχή τύπου Ι σε εφήβους
ηλικίας 13 ετών και άνω (βλέπε παράγραφο 5.1).
4.2 Δοσολογία και τρόπος
χορήγησης
Δοσολογία
Ενήλικες
Σχιζοφρένεια:
η συνιστώμενη δόση έναρξης του ANASIL είναι 10 ή 15
mg/ημέρα, με δόση συντήρησης 15 mg/ημέρα, χορηγούμενα μια φορά
ημερησίως, ανεξαρτήτως των γευμάτων.
Το ANASIL είναι αποτελεσματικό σε ένα εύρος δόσεων από 10 έως 30
mg/ημέρα. Δεν έχει αποδειχθεί αυξημένη αποτελεσματικότητα με δόσεις
μεγαλύτερες μιας ημερήσιας δόσης 15 mg αν και μεμονωμένοι ασθενείς
μπορεί να ωφεληθούν από μια μεγαλύτερη δόση. Η μέγιστη ημερήσια δόση δεν
πρέπει να ξεπερνά τα 30 mg.
Μανιακά επεισόδια σε Διπολική Διαταραχή τύπου Ι:
η συνιστώμενη δόση
έναρξης του ANASIL είναι 15 mg χορηγούμενα με πρόγραμμα λήψης μιας
φοράς την ημέρα ανεξαρτήτως γευμάτων ως μονοθεραπεία ή θεραπεία
συνδυασμού (βλέπε παράγραφο 5.1). Ορισμένοι ασθενείς μπορεί να
ωφεληθούν από υψηλότερη δόση. Η μέγιστη ημερήσια δόση δεν πρέπει να
υπερβαίνει τα 30 mg.
Πρόληψη υποτροπής μανιακών επεισοδίων στην Διπολική Διαταραχή τύπου Ι:
για την πρόληψη της υποτροπής μανιακών επεισοδίων σε ασθενείς που
λαμβάνουν αριπιπραζόλη ως μονοθεραπεία ή θεραπεία συνδυασμού,
συνεχίστε τη θεραπεία στην ίδια δόση. Ρυθμίσεις της ημερήσιας δοσολογίας,
περιλαμβανομένης μείωσης της δόσης, πρέπει να εξετάζονται με βάση την
κλινική κατάσταση.
Παιδιατρικός πληθυσμός
Σχιζοφρένεια σε εφήβους 15 ετών και άνω:
η συνιστώμενη δόση για το
ANASIL είναι 10 mg/ημέρα χορηγούμενα σε σχήμα μιας φοράς ημερησίως
ασχέτως γευμάτων. Η θεραπεία πρέπει να αρχίζει από 2 mg (χρησιμοποιώντας
αριπιπραζόλη πόσιμο διάλυμα 1 mg/ml) επί 2 ημέρες, με τιτλοποίηση σε 5 mg
για 2 επιπλέον ημέρες προκειμένου να επιτευχθεί η συνιστώμενη ημερήσια
δόση των 10 mg. Όταν κρίνεται κατάλληλο, επακόλουθες αυξήσεις της δόσης
πρέπει να χορηγούνται σε κλάσματα των 5 mg χωρίς να υπερβαίνεται η
μέγιστη ημερήσια δόση των 30 mg (βλέπε παράγραφο 5.1).
Η αριπιπραζόλη είναι αποτελεσματική σε εύρος δόσεων από 10 έως 30
mg/ημέρα. Δεν έχει καταδειχθεί αυξημένη αποτελεσματικότητα σε εφήβους με
2
δόσεις υψηλότερες της ημερήσιας δόσης των 10 mg παρότι μεμονωμένοι
ασθενείς είναι πιθανό να ωφεληθούν από υψηλότερη δόση.
Η αριπιπραζόλη δε συνιστάται προς χρήση σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 15
ετών λόγω ανεπαρκών στοιχείων ασφάλειας και αποτελεσματικότητας
(βλέπε παραγράφους 4.8 και 5.1).
M
ανιακά επεισόδια στη Διπολική Διαταραχή τύπου Ι σε εφήβους ηλικίας 13
ετών και άνω:
Η συνιστώμενη δόση για το ANASIL είναι 10 mg / ημέρα,
χορηγούμενα μια φορά ημερησίως, ασχέτως γευμάτων. Η θεραπεία πρέπει να
αρχίζει με 2 mg (χρησιμοποιώντας αριπιπραζόλη πόσιμο διάλυμα 1 mg/ml)
επί 2 ημέρες, με τιτλοποίηση σε 5 mg για 2 επιπλέον ημέρες προκειμένου να
επιτευχθεί η συνιστώμενη ημερήσια δόση των 10 mg.
Η διάρκεια της θεραπείας θα πρέπει να είναι η ελάχιστη που απαιτείται για
τον έλεγχο των συμπτωμάτων και δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 12 εβδομάδες.
Δεν έχει καταδειχθεί αυξημένη αποτελεσματικότητα με δόσεις υψηλότερες
μιας ημερήσιας δόσης των 10 mg, και μία ημερήσια δόση των 30 mg
σχετίζεται με μία ουσιαστικά υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης σημαντικών
ανεπιθύμητων ενεργειών συμπεριλαμβανομένων συμβαμάτων σχετικών με
EPS (εξωπυραμιδικά συμπτώματα), υπνηλία, κόπωση και αύξηση του
σωματικού βάρους (βλέπε παράγραφο 4.8 ). Για δόσεις υψηλότερες από 10
mg/ημέρα θα πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις
και με στενή κλινική παρακολούθηση (βλέπε παραγράφους 4.4, 4.8 και 5.1).
Οι νεότεροι ασθενείς διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ανεπιθύμητων
ενεργειών που σχετίζονται με την αριπιπραζόλη. Ως εκ τούτου, το ANASIL δεν
συνιστάται για χρήση σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 13 ετών (βλέπε
παραγράφους 4.8 και 5.1).
Ευερεθιστότητα σχετιζόμενη με αυτιστική διαταραχή:
η ασφάλεια και η
αποτελεσματικότητα της αριπιπραζόλης σε παιδιά και εφήβους κάτω των 18
ετών δεν έχουν ακόμα τεκμηριωθεί. Τα παρόντα διαθέσιμα δεδομένα
περιγράφονται στην παράγραφο 5.1 αλλά δε μπορεί να γίνει σύσταση για τη
δοσολογία.
Τικ που σχετίζονται με διαταραχή
Tourette
:
Η ασφάλεια και η
αποτελεσματικότητα της αριπιπραζόλης σε παιδιά και εφήβους 6-18 ετών δεν
έχει ακόμα τεκμηριωθεί. Τα διαθέσιμα δεδομένα περιγράφονται στην
παράγραφο 5.1, αλλά δε μπορεί να γίνει σύσταση για τη δοσολογία.
Aσθενείς με ηπατική δυσλειτουργία
Δεν απαιτείται ρύθμιση της δοσολογίας σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια
ηπατική δυσλειτουργία. Σε ασθενείς με σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία, τα
δεδομένα που υπάρχουν είναι ανεπαρκή για να καθορίσουν συγκεκριμένες
συστάσεις. Στους ασθενείς αυτούς η ρύθμιση της δοσολογίας θα πρέπει να
γίνεται με προσοχή. Ωστόσο, η μέγιστη ημερήσια δόση των 30 mg θα πρέπει
να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με σοβαρή ηπατική
δυσλειτουργία (βλέπε παράγραφο 5.2).
Aσθενείς με νεφρική δυσλειτουργία
Δεν απαιτείται ρύθμιση της δοσολογίας σε ασθενείς με νεφρική
δυσλειτουργία.
Ηλικιωμένοι ασθενείς
3
Η αποτελεσματικότητα της αριπιπραζόλης για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας
και της Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι σε ασθενείς 65 ετών ή μεγαλύτερους
δεν έχει αποδειχθεί. Λόγω αυξημένης ευαισθησίας της πληθυσμιακής αυτής
ομάδας, θα πρέπει να εξετάζεται η χορήγηση μικρότερης δόσης έναρξης όταν
κλινικοί παράγοντες το δικαιολογούν (βλέπε παράγραφο 4.4).
Φύλο
Δεν απαιτείται ρύθμιση της δοσολογίας για τις γυναίκες ασθενείς, σε
σύγκριση με τους άνδρες ασθενείς (βλέπε παράγραφο 5.2).
Καπνιστές
Σύμφωνα με την μεταβολική οδό του ANASIL δεν απαιτείται ρύθμιση της
δοσολογίας για τους καπνιστές (βλέπε παράγραφο 4.5).
Προσαρμογές της δόσης λόγω αλληλεπιδράσεων
Όταν υπάρχει ταυτόχρονη χορήγηση ισχυρών αναστολέων των CYP3A4 ή
CYP2D6 με αριπιπραζόλη, η δόση της αριπιπραζόλης θα πρέπει να
ελαττώνεται. Όταν ο αναστολέας του CYP3A4 ή CYP2D6 αποσύρεται από τη
θεραπεία συνδυασμού, η δόση της αριπιπραζόλης θα πρέπει μετά να
αυξάνεται (βλέπε παράγραφο 4.5).
Όταν υπάρχει ταυτόχρονη χορήγηση ισχυρών επαγωγέων του CYP3A4 με
αριπιπραζόλη, η δόση της αριπιπραζόλης θα πρέπει να αυξάνεται. Όταν ο
επαγωγέας του CYP3A4 αποσύρεται από τη θεραπεία συνδυασμού, η δόση της
αριπιπραζόλης θα πρέπει μετά να μειώνεται στη συνιστώμενη δόση (βλέπε
παράγραφο 4.5).
Τρόπος χορήγησης
Τα δισκία ANASIL προορίζονται για από του στόματος χρήση.
4.3 Αντενδείξεις
Υπερευαισθησία στη δραστική ουσία ή σε κάποιο από τα έκδοχα που
αναφέρονται στην παράγραφο 6.1.
4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση
Κατά την αντιψυχωσική θεραπεία, η βελτίωση της κλινικής κατάστασης του
ασθενούς, μπορεί να χρειαστεί αρκετές ημέρες ή και εβδομάδες. Σε όλη την
περίοδο αυτή οι ασθενείς πρέπει να βρίσκονται υπό στενή παρακολούθηση.
Τάσεις αυτοκτονίας
Η εμφάνιση αυτοκτονικών συμπεριφορών είναι εγγενής σε ψυχωσικές νόσους
και διαταραχές διάθεσης και σε ορισμένες περιπτώσεις έχει αναφερθεί λίγο
μετά την έναρξη ή την αλλαγή της θεραπείας, περιλαμβανομένης θεραπείας
με αριπιπραζόλη (βλέπε παράγραφο 4.8). Στενή παρακολούθηση των ασθενών
υψηλού κινδύνου πρέπει να συνοδεύει την αντιψυχωσική θεραπεία.
Αποτελέσματα μιας επιδημιολογικής μελέτης υπέδειξαν ότι μεταξύ ασθενών
με σχιζοφρένεια ή διπολική διαταραχή δεν υπήρχε αυξημένος κίνδυνος
απόπειρας αυτοκτονίας με την αριπιπραζόλη σε σύγκριση με άλλα
αντιψυχωσικά. Υπάρχουν ανεπαρκή παιδιατρικά δεδομένα για να αξιολογηθεί
αυτός ο κίνδυνος σε νεότερους ασθενείς (ηλικίας κάτω των 18 ετών), αλλά
υπάρχει ένδειξη ότι ο κίνδυνος απόπειρας αυτοκτονίας παραμένει πέρα από
4
τις πρώτες 4 εβδομάδες της θεραπείας για άτυπα αντιψυχωσικά,
συμπεριλαμβανομένης της αριπιπραζόλης.
Καρδιαγγειακές διαταραχές
Η αριπιπραζόλη θα πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με
διαγνωσμένη καρδιαγγειακή νόσο (ιστορικό εμφράγματος του μυοκαρδίου ή
ισχαιμική καρδιοπάθεια, καρδιακή ανεπάρκεια, ή διαταραχές αγωγιμότητας),
αγγειοεγκεφαλική νόσο, καταστάσεις που θα προδιέθεταν τους ασθενείς για
εκδήλωση υπότασης (αφυδάτωση, υποογκαιμία, και αγωγή με αντιϋπερτασικά
φαρμακευτικά προϊόντα) ή υπέρτασης, συμπεριλαμβανομένων της ταχέως
εξελισσόμενης ή της κακοήθους.
Έχουν αναφερθεί με αντιψυχωσικά φάρμακα περιστατικά φλεβικής
θρομβοεμβολής (VTE). Δεδομένου ότι οι ασθενείς που λαμβάνουν
αντιψυχωσικά παρουσιάζουν συχνά επίκτητους παράγοντες κινδύνου για
VTE, πρέπει να προσδιορίζονται όλοι οι πιθανοί παράγοντες κινδύνου για VTE
πριν και κατά τη διάρκεια της θεραπείας με ANASIL και να λαμβάνονται
προληπτικά μέτρα.
Διαταραχές αγωγιμότητας
Σε κλινικές δοκιμές της αριπιπραζόλης, η επίπτωση της παράτασης του
διαστήματος QT ήταν συγκρίσιμη με εκείνη του εικονικού φαρμάκου. Όπως με
άλλα αντιψυχωσικά, η αριπιπραζόλη θα πρέπει να χρησιμοποιείται με
προσοχή σε ασθενείς με οικογενειακό ιστορικό παράτασης QT.
Όψιμη δυσκινησία ( Tardive dyskinesia )
Σε κλινικές δοκιμές διάρκειας ενός έτους ή λιγότερο, υπήρχαν όχι συχνές
αναφορές δυσκινησίας που απαιτούσαν επείγουσα θεραπεία κατά τη διάρκεια
της θεραπείας με αριπιπραζόλη. Αν κάποιος ασθενής παρουσιάσει σημεία και
συμπτώματα όψιμης δυσκινησίας ενώ λαμβάνει θεραπεία με ANASIL, πρέπει
να εξετασθεί η μείωση της δόσης ή και η διακοπή της λήψης. Tα συμπτώματα
αυτά μπορεί προσωρινά να υποχωρήσουν ή ακόμα μπορεί και να ενταθούν,
μετά τη διακοπή της θεραπείας.
Άλλα εξωπυραμιδικά συμπτώματα
Σε κλινικές δοκιμές της αριπιπραζόλης σε παιδιατρικό πληθυσμό,
παρατηρήθηκαν ακαθησία και παρκινσονισμός. Εάν εμφανισθούν σημεία και
συμπτώματα άλλων EPS (εξωπυραμιδικών συμπτωμάτων) σε ασθενή που
λαμβάνει αριπιπραζόλη, θα πρέπει να εξετασθεί η μείωση της δόσης και
στενή κλινική παρακολούθηση.
Κακόηθες Νευροληπτικό Σύνδρομο ( Neuroleptic Malignant Syndrome , NMS )
Το NMS είναι ένα δυνητικά θανατηφόρο σύνθετο σύμπτωμα, σχετιζόμενο με
αντιψυχωσικά φαρμακευτικά προϊόντα. Σε κλινικές δοκιμές, αναφέρθηκαν
σπάνιες περιπτώσεις NMS κατά τη διάρκεια της θεραπείας με αριπιπραζόλη.
Οι κλινικές εκδηλώσεις του NMS είναι υπερπυρεξία, μυϊκή ακαμψία, αλλαγή
της πνευματικής κατάστασης και σημεία αυτόνομης αστάθειας (ακανόνιστος
σφυγμός ή αρτηριακή πίεση, ταχυκαρδία, διαφόρηση και καρδιακή
δυσρυθμία). Πρόσθετα σημεία μπορεί να περιλαμβάνουν αυξημένη
κρεατινοφωσφοκινάση, μυοσφαιρινουρία (ραβδομυόλυση) και οξεία νεφρική
ανεπάρκεια. Ωστόσο, έχουν επίσης αναφερθεί αυξημένη
5
κρεατινοφωσφοκινάση και ραβδομυόλυση, όχι απαραίτητα σχετιζόμενες με
NMS. Εάν ο ασθενής παρουσιάσει σημεία και συμπτώματα ενδεικτικά του
NMS, ή εμφανίσει ανεξήγητο υψηλό πυρετό χωρίς πρόσθετες κλινικές
εκδηλώσεις για NMS, όλα τα αντιψυχωσικά φαρμακευτικά προϊόντα,
συμπεριλαμβανομένου και του ANASIL, πρέπει να διακόπτονται.
Επιληπτικές κρίσεις
Σε κλινικές δοκιμές, αναφέρθηκαν όχι συχνές περιπτώσεις επιληπτικών
κρίσεων κατά τη διάρκεια της θεραπείας με αριπιπραζόλη. Κατά συνέπεια, η
αριπιπραζόλη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό
διαταραχής επιληπτικών κρίσεων ή σε ασθενείς που έχουν προϋποθέσεις που
σχετίζονται με επιληπτικές κρίσεις.
Ηλικιωμένοι ασθενείς με ψύχωση που σχετίζεται με άνοια
Αυξημένη θνησιμότητα
Σε τρεις ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο δοκιμές (n= 938, μέση ηλικία: 82,4
έτη, εύρος: 56-99 έτη) της αριπιπραζόλης σε ηλικιωμένους ασθενείς με
ψύχωση που σχετίζεται με νόσο του Alzheimer, οι ασθενείς που έλαβαν
αριπιπραζόλη είχαν αυξημένο κίνδυνο θανάτου σε σχέση με το εικονικό
φάρμακο. Το ποσοστό του θανάτου στους ασθενείς που έλαβαν αριπιπραζόλη
ήταν 3,5% σε σύγκριση με το 1,7% της ομάδας του εικονικού φαρμάκου. Αν
και οι αιτίες θανάτου διέφεραν, οι περισσότεροι θάνατοι φάνηκε ότι ήταν
είτε καρδιαγγειακής (π.χ. καρδιακή ανεπάρκεια, αιφνίδιος θάνατος) είτε
λοιμώδους φύσεως (π.χ. πνευμονία).
Αγγειακές εγκεφαλικές ανεπιθύμητες ενέργειες
Στις ίδιες δοκιμές, αγγειακές εγκεφαλικές ανεπιθύμητες ενέργειες (π.χ.
εγκεφαλικό επεισόδιο, παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο), περιλαμβανομένων και
θανάτων, αναφέρθηκαν στους ασθενείς (μέση ηλικία: 84 έτη, εύρος: 78-88
έτη). Συνολικά, το 1,3% των ασθενών που ελάμβαναν αριπιπραζόλη ανέφεραν
αγγειακές εγκεφαλικές ανεπιθύμητες ενέργειες συγκρινόμενοι με το 0,6%
των ασθενών που ελάμβαναν το εικονικό φάρμακο στις δοκιμές αυτές. Η
διαφορά αυτή δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Ωστόσο, σε μια από τις
δοκιμές αυτές, μια δοκιμή καθορισμένης δόσης, υπήρξε σημαντική σχέση
δοσοεξάρτησης για τις αγγειακές εγκεφαλικές ανεπιθύμητες ενέργειες σε
ασθενείς που ελάμβαναν αριπιπραζόλη.
Η αριπιπραζόλη δεν ενδείκνυται για τη θεραπεία ψύχωσης που σχετίζεται με
την άνοια.
Υπεργλυκαιμία και Σακχαρώδης Διαβήτης
Έχει αναφερθεί υπεργλυκαιμία, μερικές φορές ακραία και σχετιζόμενη με
κετοξέωση ή υπερωσμωτικό κώμα ή θάνατο, σε ασθενείς που έλαβαν άτυπες
αντιψυχωσικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένης της αριπιπραζόλης.
Παράγοντες κινδύνου που πιθανόν να προδιαθέσουν τους ασθενείς έναντι
σοβαρών επιπλοκών, συμπεριλαμβάνουν παχυσαρκία και οικογενειακό
ιστορικό διαβήτη. Σε κλινικές δοκιμές με αριπιπραζόλη, δεν υπήρχαν
σημαντικές διαφορές στα ποσοστά εμφάνισης ανεπιθύμητων ενεργειών που
σχετίζονται με υπεργλυκαιμία (περιλαμβανομένου του σακχαρώδους διαβήτη)
ή με μη-φυσιολογικές εργαστηριακές τιμές γλυκαιμίας σε σύγκριση με το
εικονικό φάρμακο. Ακριβείς εκτιμήσεις κινδύνου ανεπιθύμητων ενεργειών
που σχετίζονται με υπεργλυκαιμία σε ασθενείς που έλαβαν ANASIL και με
άλλους αντιψυχωσικούς παράγοντες, δεν είναι διαθέσιμες για να επιτρέψουν
άμεσες συγκρίσεις. Οι ασθενείς που λαμβάνουν οποιονδήποτε αντιψυχωσικό
6
παράγοντα περιλαμβανομένου και του ANASIL, πρέπει να παρακολουθούνται
για σημεία και συμπτώματα υπεργλυκαιμίας (όπως πολυδιψία, πολυουρία,
πολυφαγία και εξασθένηση) και οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή με
παράγοντες κινδύνου για σακχαρώδη διαβήτη πρέπει να παρακολουθούνται
τακτικά για επιδείνωση του ελέγχου της γλυκόζης.
Υπερευαισθησία
Όπως με άλλα φάρμακα, με την αριπιπραζόλη είναι δυνατό να εκδηλωθούν
αντιδράσεις υπερευαισθησίας, που χαρακτηρίζονται από αλλεργικά
συμπτώματα (βλέπε παράγραφο 4.8).
Αύξηση βάρους
Αύξηση βάρους παρατηρείται συχνά στους πάσχοντες από σχιζοφρένεια και
διπολική μανία λόγω συν-νοσηρότητας, χρήσης αντιψυχωσικών που είναι
γνωστό ότι προκαλούν αύξηση βάρους, κακής διαχείρισης του τρόπου ζωής,
και ενδέχεται να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές. Αύξηση βάρους έχει
αναφερθεί μεταξύ ασθενών που έλαβαν αριπιπραζόλη, μετά την κυκλοφορία.
Όταν παρατηρείται, συμβαίνει συνήθως σε εκείνους με σημαντικούς
παράγοντες κινδύνου όπως ιστορικό διαβήτη, διαταραχή του θυρεοειδούς ή
αδένωμα της υπόφυσης. Σε κλινικές δοκιμές η αριπιπραζόλη δεν φάνηκε να
προκαλεί κλινικά σημαντική αύξηση βάρους (βλέπε παράγραφο 5.1). Σε
κλινικές δοκιμές εφήβων ασθενών με διπολική μανία, η αριπιπραζόλη έχει
δειχθεί να σχετίζεται με αύξηση του βάρους μετά από 4 εβδομάδες αγωγής. Η
αύξηση του βάρους θα πρέπει να παρακολουθείται σε έφηβους ασθενείς με
διπολική μανία. Αν η αύξηση βάρους είναι κλινικά σημαντική, θα πρέπει να
εξετασθεί η μείωση της δόσης (βλέπε παράγραφο 4.8).
Δυσφαγία
Η υποκινητικότητα του οισοφάγου και η εισρόφηση έχουν συσχετισθεί με τη
χρήση αντιψυχωσικής θεραπείας, συμπεριλαμβανομένου της αριπιπραζόλης.
Η αριπιπραζόλη και οι άλλες αντιψυχωσικές δραστικές ουσίες θα πρέπει να
χρησιμοποιούνται με προσοχή σε ασθενείς με κίνδυνο πνευμονίας από
εισρόφηση.
Παθολογική χαρτοπαιξία
Αναφορές παθολογικής χαρτοπαιξίας μετά την κυκλοφορία έχουν αναφερθεί
σε ασθενείς που τους συνταγογραφήθηκε αριπιπραζόλη, ανεξάρτητα από το
εάν αυτοί οι ασθενείς είχαν προηγούμενο ιστορικό χαρτοπαιξίας. Ασθενείς
με προηγούμενο ιστορικό χαρτοπαιξίας μπορεί να βρίσκονται σε μεγαλύτερο
κίνδυνο και θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά (βλέπε
παράγραφο4.8).
Ασθενείς με συν-νοσηρότητα ADHD (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής με
υπερδραστηριότητα)
Παρά την υψηλή συχνότητα συν-νοσηρότητας της Διπολικής Διαταραχής
τύπου Ι με ADHD, είναι διαθέσιμα πολύ περιορισμένα στοιχεία ασφάλειας
στην ταυτόχρονη χρήση της αριπιπραζόλης με διεγερτικά: ως εκ τούτου θα
πρέπει να λαμβάνεται μεγάλη προσοχή όταν αυτά τα φάρμακα είναι
συγχορηγούμενα.
Λακτόζη
7
Τα δισκία ANASIL περιέχουν λακτόζη. Ασθενείς με σπάνια κληρονομικά
προβλήματα δυσανεξίας στη γαλακτόζη, ανεπάρκεια λακτάσης lapp ή
δυσαπορρόφηση γλυκόζης-γαλακτόζης δεν πρέπει να παίρνουν αυτό το
φαρμακευτικό προϊόν.
Φαινυλκετονουρία
Τα δισκία ANASIL περιέχουν ασπαρτάμη (Ε951), μια πηγή φαινυλαλανίνης, η
οποία μπορεί να είναι επιβλαβής για ανθρώπους με φαινυλκετονουρία.
4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες
μορφές αλληλεπίδρασης
Λόγω του ανταγωνισμού του με τους α
1
-ανδρενεργικούς υποδοχείς, η
αριπιπραζόλη έχει τη δυνατότητα να ενισχύει την ενέργεια ορισμένων
αντιυπερτασικών παραγόντων.
Επειδή η αριπιπραζόλη δρα κυρίως στο ΚΝΣ, θα πρέπει να εφιστάται η
προσοχή όταν η αριπιπραζόλη λαμβάνεται μαζί με οινόπνευμα (αλκοόλ) ή
άλλα φαρμακευτικά προϊόντα του ΚίΣ με αλληλοεπικαλυπτόμενες
ανεπιθύμητες ενέργειες όπως η καταστολή (βλέπε παράγραφο 4.8).
Θα πρέπει να εφιστάται η προσοχή εάν η αριπιπραζόλη χορηγηθεί ταυτόχρονα
με φαρμακευτικά προϊόντα που είναι γνωστό ότι προκαλούν παράταση του QT
ή ηλεκτρολυτικές διαταραχές.
Δυνατότητα άλλων φαρμακευτικών προϊόντων να επηρεάσουν την
αριπιπραζόλη
Ένας αποκλειστής του γαστρικού οξέος, ο ανταγωνιστής Η2 φαμοτιδίνη,
μειώνει την ταχύτητα απορρόφησης της αριπιπραζόλης, αλλά η δράση αυτή
δεν θεωρείται ως κλινικά σημαντική.
Η αριπιπραζόλη μεταβολίζεται με πολλαπλές οδούς, στις οποίες συμμετέχουν
τα ένζυμα CYP2D6 και CYP3A4 αλλά όχι τα ένζυμα CYP1A. Επομένως, δεν
απαιτείται προσαρμογή της δόσης για τους καπνιστές.
Κινιδίνη και άλλοι αναστολείς του
CYP
2
D
6
Σε μια κλινική δοκιμή με υγιείς εθελοντές, ένας ισχυρός αναστολέας του
CYP2D6 (κινιδίνη) αύξησε την AUC της αριπιπραζόλης κατά 107%, ενώ η Cmax
παρέμεινε αναλλοίωτη. Η AUC και η Cmax της δεϋδρο-αριπιπραζόλης, που
είναι ο ενεργός μεταβολίτης, μειώθηκαν κατά 32% και 47%. Η δόση της
αριπιπραζόλης θα πρέπει να μειωθεί περίπου στο μισό της
συνταγογραφούμενης, όταν υπάρχει συγχορήγηση της αριπιπραζόλης με
κινιδίνη. Άλλοι ισχυροί αναστολείς του CYP2D6, όπως φλουοξετίνη και
παροξετίνη, μπορεί να αναμένεται να έχουν παρόμοιες ενέργειες και γι' αυτό
θα πρέπει να γίνονται παρόμοιες μειώσεις στη δόση.
Κετοκοναζόλη και άλλοι αναστολείς του
CYP
3
A
4
Σε μια κλινική δοκιμή σε υγιείς εθελοντές, ένας ισχυρός αναστολέας του
CYP3A4 (κετοκοναζόλη) αύξησε την AUC και τη Cmax της αριπιπραζόλης κατά
63% και 37%, αντιστοίχως. Η AUC και η Cmax της δεϋδρο-αριπιπραζόλης,
αυξήθηκαν κατά 77% και 43%, αντιστοίχως. Η ταυτόχρονη χρήση ουσιών που
προκαλούν ασθενή μεταβολισμό στο CYP2D6, συγχρόνως με ισχυρούς
αναστολείς του CYP3A4 μπορεί να οδηγήσει σε υψηλότερες συγκεντρώσεις
αριπιπραζόλης στο πλάσμα σε σύγκριση με εκείνες τις ουσίες που προκαλούν
8
εκτεταμένο μεταβολισμό στο CYP2D6. Όταν εξετάζεται ταυτόχρονη χορήγηση
κετοκοναζόλης ή άλλου ισχυρού αναστολέα CYP3A4 με την αριπιπραζόλη, τα
ενδεχόμενα οφέλη θα πρέπει να υπερκαλύπτουν τους ενδεχόμενους κινδύνους
για τον ασθενή. Όταν υπάρχει ταυτόχρονη χορήγηση κετοκοναζόλης με
αριπιπραζόλη, η δόση της αριπιπραζόλης θα πρέπει να ελαττώνεται περίπου
στο μισό της συνταγογραφούμενης. Άλλοι ισχυροί αναστολείς του CYP3A4,
όπως η ιτρακοναζόλη και οι αναστολείς πρωτεάσης του HIV, μπορεί να
αναμένεται ότι θα έχουν παρόμοιες ενέργειες και γι' αυτό θα πρέπει να
γίνονται παρόμοιες μειώσεις της δόσης.
Μόλις διακοπεί η χορήγηση αναστολέα του CYP2D6 ή 3A4, η δόση της
αριπιπραζόλης θα πρέπει να αυξάνεται στο επίπεδο που ήταν πριν από την
έναρξη της θεραπείας με το συνδυασμό.
Όταν χρησιμοποιούνται σε ασθενείς αναστολείς του CYP3A4 (π.χ. διλτιαζέμη
ή εσιταλοπράμη) ή του CYP2D6 ταυτόχρονα με την αριπιπραζόλη, είναι
πιθανώς αναμενόμενες μικρές αυξήσεις των συγκεντρώσεων της
αριπιπραζόλης.
Καρβαμαζεπίνη και άλλοι επαγωγοί του
CYP
3
A
4
Μετά την ταυτόχρονη χορήγηση καρβαμαζεπίνης, ενός ισχυρού επαγωγέα
CYP3A4, οι γεωμετρικές μέσες τιμές της Cmax και της AUC της αριπιπραζόλης
ήταν 68% και 73% χαμηλότερες, αντίστοιχα, σε σύγκριση με αυτές όταν η
αριπιπραζόλη (30 mg) εχορηγήτο σε μονοθεραπεία. Παρομοίως, οι
γεωμετρικές μέσες τιμές της Cmax και της AUC της δεϋδρο-αριπιπραζόλης
μετά από συγχορήγηση με καρβαμαζεπίνη ήταν 69% και 71% χαμηλότερες,
αντίστοιχα, σε σύγκριση με αυτές μετά από μονοθεραπεία με αριπιπραζόλη.
Η δόση του ANASIL θα πρέπει να διπλασιάζεται όταν υπάρχει ταυτόχρονη
χορήγηση του ANASIL με καρβαμαζεπίνη. Άλλοι ισχυροί επαγωγείς του
CYP3A4 (όπως ριφαμπικίνη, ριφαμπουτίνη φαινυτοΐνη, φαινοβαρβιτάλη,
πριμιδόνη, εφαβιρένζη, νεβιραπίνη και υπερικό (St. John's Wort)) μπορεί να
αναμένεται να έχουν παρόμοιες ενέργειες και γι' αυτό θα πρέπει να γίνονται
παρόμοιες αυξήσεις στη δόση. Μόλις διακοπεί η χορήγηση των ισχυρών
επαγωγέων του CYP3A4, η δοσολογία του ANASIL θα πρέπει να μειώνεται στη
συνιστώμενη δόση.
Βαλπροϊκό και λίθιο
Όταν συγχορηγήθηκαν είτε βαλπροϊκό είτε λίθιο μαζί με αριπιπραζόλη, δεν
υπήρξε κλινικώς σημαντική αλλαγή στις συγκεντρώσεις της αριπιπραζόλης.
Σύνδρομο σεροτονίνης
Περιπτώσεις του συνδρόμου σεροτονίνης έχουν αναφερθεί σε ασθενείς που
λαμβάνουν αριπιπραζόλη, και πιθανά σημάδια και συμπτώματα για αυτήν την
κατάσταση μπορεί να προκύψουν ιδίως σε περιπτώσεις ταυτόχρονης χρήσης
με άλλα σεροτονινεργικά φάρμακα, όπως η SSRI / SNRI, ή με φάρμακα που
είναι γνωστό ότι αυξάνουν τις συγκεντρώσεις αριπιπραζόλης (βλέπε
παράγραφο 4.8).
Δυνατότητα της αριπιπραζόλης να επηρεάζει άλλα φαρμακευτικά προϊόντα
Σε κλινικές μελέτες, δόσεις αριπιπραζόλης 10-30 mg ημερησίως, δεν είχαν
σημαντική επίδραση στο μεταβολισμό των υποστρωμάτων CYP2D6 (αναλογία
δεξτρομεθορφάνης/3-methoxymorphinan), 2C9 (βαρφαρίνη), 2C19 (ομεπραζόλη)
και 3A4 (δεξτρομεθορφάνη). Επιπλέον, η αριπιπραζόλη και η δεϋδρο-
αριπιπραζόλη δεν έδειξαν ότι μπορούν να μεταβάλουν το μεταβολισμό που
9
γίνεται με τη μεσολάβηση του CYP1A2, in
vitro
.
Ως εκ τούτου, η αριπιπραζόλη
είναι απίθανο να προκαλέσει με φαρμακευτικά προϊόντα κλινικώς
σημαντικές αλληλεπιδράσεις που πραγματοποιούνται με τη μεσολάβηση
αυτών των ενζύμων.
Όταν η αριπιπραζόλη χορηγήθηκε ταυτόχρονα με βαλπροϊκό, λίθιο ή
λαμοτριγίνη, δεν υπήρξε κλινικά σημαντική μεταβολή στις συγκεντρώσεις
του βαλπροϊκού, του λιθίου ή της λαμοτριγίνης.
4.6 Γονιμότητα, κύηση και γαλουχία
Κύηση
Δεν έχουν πραγματοποιηθεί επαρκείς και καλά ελεγχόμενες δοκιμές με
αριπιπραζόλη σε εγκύους γυναίκες. Έχουν αναφερθεί συγγενείς ανωμαλίες'
ωστόσο, δεν αποδείχθηκε αιτιολογικός συσχετισμός με την αριπιπραζόλη.
Δοκιμές σε πειραματόζωα δεν αποκλείουν πιθανή αναπτυξιακή τοξικότητα
(βλέπε παράγραφο 5.3). Οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνονται ότι πρέπει να
αναφέρουν στο γιατρό τους εάν μείνουν έγκυες ή προτίθενται να μείνουν
έγκυες κατά τη διάρκεια της θεραπείας με αριπιπραζόλη. Λόγω ανεπαρκούς
πληροφόρησης για την ασφάλεια στον άνθρωπο και των ερωτηματικών που
δημιουργήθηκαν από τις μελέτες αναπαραγωγής σε πειραματόζωα, το
φαρμακευτικό αυτό προϊόν δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε περίπτωση
κύησης εκτός εάν το αναμενόμενο όφελος δικαιολογεί σαφώς τον πιθανό
κίνδυνο για το έμβρυο.
Τα νεογνά που εκτίθενται σε αντιψυχωσικά (συμπεριλαμβανομένης της
αριπιπραζόλης) κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου της εγκυμοσύνης
διατρέχουν κίνδυνο για παρενέργειες που περιλαμβάνουν εξωπυραμιδικά και/
ή συμπτωμάτα στέρησης που μπορούν να ποικίλουν σε σοβαρότητα και
διάρκεια μετά τον τοκετό. Υπάρχουν αναφορές για διέγερση, υπερτονία,
υποτονία, τρόμο, υπνηλία, αναπνευστική δυσχέρεια ή διαταραχή στη σίτιση.
Κατά συνέπεια, τα νεογνά θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά.
Γαλουχία
Η αριπιπραζόλη απεκκρίνεται στο ανθρώπινο μητρικό γάλα. Oι ασθενείς θα
πρέπει να ενημερώνονται
ότι δεν πρέπει να θηλάζουν εάν λαμβάνουν αριπιπραζόλη.
4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών
Όπως και με άλλα αντιψυχωσικά φάρμακα, θα πρέπει να εφιστάται η
προσοχή των ασθενών που χειρίζονται επικίνδυνες μηχανές
συμπεριλαμβανομένων των αυτοκινήτων μέχρι να βεβαιωθούν επαρκώς ότι η
αριπιπραζόλη δεν τους επηρεάζει δυσμενώς. Μερικοί παιδιατρικοί ασθενείς
με Διπολική Διαταραχή τύπου Ι έχουν αυξημένη συχνότητα εμφάνισης
υπνηλίας και κόπωσης (βλέπε παράγραφο 4.8).
4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες
Σύνοψη του προφίλ ασφαλείας
Οι συνηθέστερα αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες σε μελέτες
ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο είναι ακαθησία και ναυτία, κάθε μια
εμφανιζόμενη σε περισσότερο από 3% των ασθενών που έλαβαν από του
στόματος αριπιπραζόλη.
10
Κατάλογος ανεπιθύμητων ενεργειών σε πίνακα
Οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες εμφανίσθηκαν περισσότερο συχνά (≥
1/100) από ό, τι με το εικονικό φάρμακο ή θεωρήθηκαν ως ενδεχομένως
ιατρικώς σημαντικές ανεπιθύμητες αντιδράσεις (*). Η συχνότητα που
αναφέρεται παρακάτω ορίζεται χρησιμοποιώντας την ακόλουθη σύμβαση:
συχνές (≥ 1/100 έως < 1/10), και όχι συχνές (≥ 1/1.000 έως <1/100).
Ψυχιατρικές διαταραχές
Συχνές:
ανησυχία, αϋπνία, άγχος
Όχι συχνές:
κατάθλιψη*, υπερσεξουαλικότητα
Διαταραχές του νευρικού συστήματος
Συχνές:
εξωπυραμιδική διαταραχή, ακαθησία, τρόμος, ζάλη, υπνηλία,
καταστολή, κεφαλαλγία
Οφθαλμικές διαταραχές
Συχνές:
θαμπή όραση
Όχι συχνές
: διπλωπία
Καρδιακές διαταραχές
Όχι συχνές:
ταχυκαρδία*
Αγγειακές διαταραχές
Όχι συχνές:
ορθοστατική υπόταση*
Διαταραχές του γαστρεντερικού
Συχνές:
δυσπεψία, έμετος, ναυτία, δυσκοιλιότητα, υπερέκκριση σιέλου
Γενικές διαταραχές και καταστάσεις της οδού χορήγησης
Συχνές:
κόπωση
Περιγραφή επιλεγμένων ανεπιθύμητων ενεργειών
Εξωπυραμιδικά συμπτώματα (ΕΠΣ)
Σχιζοφρένεια- σε μια μακράς διάρκειας 52 εβδομάδων ελεγχόμενη δοκιμή, οι
ασθενείς που έλαβαν αριπιπραζόλη εμφάνισαν συνολικά μικρότερη
συχνότητα (25,8 %) ΕΠΣ, περιλαμβανομένων παρκινσονισμού, ακαθησίας,
δυστονίας και δυσκινησίας σε σύγκριση με εκείνους που έλαβαν θεραπεία με
αλοπεριδόλη (57,3 %). Σε μια δοκιμή μακράς διάρκειας 26 εβδομάδων
ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, η συχνότητα εμφάνισης ΕΠΣ ήταν 19 % για
τους ασθενείς που ελάμβαναν αριπιπραζόλη και 13,1 % για τους ασθενείς
που ελάμβαναν το εικονικό φάρμακο. Σε μια άλλη ελεγχόμενη δοκιμή μακράς
διάρκειας 26 εβδομάδων, η συχνότητα εμφάνισης ΕΠΣ ήταν 14,8 % για τους
ασθενείς που ελάμβαναν αριπιπραζόλη και 15,1 % για τους ασθενείς που
ελάμβαναν ολανζαπίνη.
Μανιακά επεισόδια στη Διπολική Διαταραχή τύπου Ι - σε μια ελεγχόμενη
δοκιμή 12 εβδομάδων, η
επίπτωση ΕΠΣ ήταν 23,5 % για τους ασθενείς που έλαβαν αριπιπραζόλη και
53,3 % για τους ασθενείς που έλαβαν αλοπεριδόλη. Σε μια άλλη δοκιμή 12
εβδομάδων, η επίπτωση ΕΠΣ ήταν 26,6 % για τους ασθενείς που έλαβαν
αριπιπραζόλη και 17,6 % για αυτούς που έλαβαν λίθιο. Στη μακροχρόνια
φάση συντήρησης 26 εβδομάδων μιας δοκιμής ελεγχόμενης με εικονικό
φάρμακο, η επίπτωση ΕΠΣ ήταν 18,2 % για τους ασθενείς που έλαβαν
αριπιπραζόλη και 15,7 % για τους ασθενείς που έλαβαν εικονικό φάρμακο.
Ακαθησία
Σε ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο δοκιμές, η επίπτωση της ακαθησίας σε
διπολικούς ασθενείς ήταν 12,1 % με την αριπιπραζόλη και 3,2 % με το
11
εικονικό φάρμακο. Σε ασθενείς με σχιζοφρένεια η επίπτωση ακαθησίας ήταν
6,2 % με την αριπιπραζόλη και 3,0 % με το εικονικό φάρμακο.
Δυστονία
Επίδραση της Κατηγορίας- Συμπτώματα δυστονίας, παρατεταμένων μη
φυσιολογικών σπασμών μυϊκών ομάδων, μπορεί να εμφανισθούν σε
ευαίσθητα άτομα κατά τις πρώτες ημέρες της θεραπείας. Συμπτώματα
δυστονίας περιλαμβάνουν: σπασμούς των μυών του λαιμού, πολλές φορές
εξελισσόμενοι σε σύσφιξη του λαιμού, δυσκολία κατάποσης, δυσκολία
αναπνοής και προεκβολή της γλώσσας. Ενώ τα συμπτώματα αυτά μπορεί να
εμφανισθούν σε χαμηλές δόσεις, εμφανίζονται συχνότερα και με μεγαλύτερη
βαρύτητα με υψηλής δραστικότητας και σε υψηλότερες δόσεις
αντιψυχωσικών φαρμάκων πρώτης γενιάς. Παρατηρείται αυξημένος κίνδυνος
οξείας δυστονίας σε άρρενες και νεαρές ηλικιακές ομάδες.
Από τη σύγκριση μεταξύ αριπιπραζόλης και εικονικού φαρμάκου, όσον αφορά
το ποσοστό των ασθενών που εμφάνισαν δυνητικά κλινικώς σημαντικές
αλλαγές στις συνήθεις εργαστηριακές και λιπιδαιμικές παραμέτρους (βλέπε
παράγραφο 5.1), δεν προέκυψαν ιατρικώς σημαντικές διαφορές.
Παρατηρήθηκαν γενικά παροδικές και ασυμπτωματικές αυξήσεις της CPK
(Κρεατινοφωσφοκινάση) στο 3,5 % των ασθενών που ελάμβαναν
αριπιπραζόλη σε σύγκριση με το 2,0 % των ασθενών που έλαβαν εικονικό
φάρμακο.
Άλλα ευρήματα
Ανεπιθύμητες ενέργειες που είναι γνωστές ότι συσχετίζονται με την
αντιψυχωσική θεραπεία και έχουν επίσης αναφερθεί κατά τη διάρκεια
θεραπείας με αριπιπραζόλη, περιλαμβάνουν κακόηθες νευροληπτικό
σύνδρομο, όψιμη δυσκινησία, σπασμούς, αγγειακές εγκεφαλικές
ανεπιθύμητες ενέργειες και αυξημένη θνησιμότητα σε ηλικιωμένους ασθενείς
με άνοια, υπεργλυκαιμία και σακχαρώδη διαβήτη (βλέπε παράγραφο4.4).
Παιδιατρικός πληθυσμός
Σχιζοφρένεια σε εφήβους ηλικίας 15 ετών και άνω
Σε βραχυχρόνια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο κλινική μελέτη που
περιελάμβανε 302 εφήβους (13-17 ετών) με σχιζοφρένεια, η συχνότητα και το
είδος των ανεπιθύμητων ενεργειών ήταν παρόμοιες με εκείνες ενηλίκων,
εκτός από τις ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρθηκαν
συχνότερα σε εφήβους που έλαβαν αριπιπραζόλη απ' ό,τι σε ενηλίκους που
έλαβαν αριπιπραζόλη (και συχνότερα σε σχέση με το εικονικό φάρμακο):
Υπνηλία/καταστολή και εξωπυραμιδική διαταραχή αναφέρθηκαν πολύ συχνά
(> 1/10), και ξηροστομία, αυξημένη όρεξη και ορθοστατική υπόταση
αναφέρθηκαν συχνά (> 1/100, < 1/10). Η εικόνα ασφαλείας σε ανοιχτή
μελέτη επέκτασης 26 εβδομάδων ήταν παρόμοια με εκείνη που παρατηρήθηκε
στη βραχυχρόνια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή.
Στον ομαδοποιημένο πληθυσμό σχιζοφρενών εφήβων (13-17 ετών) με έκθεση
πάνω από 2 χρόνια, η επίπτωση των χαμηλών επιπέδων ορού προλακτίνης σε
γυναίκες (<3 ng/ml) και σε άνδρες (<2 ng/ml) ήταν 29,5% και 48,3%
αντίστοιχα. Στον πληθυσμό σχιζοφρενών εφήβων (13-17 ετών) με έκθεση σε 5
έως 30 mg αριπιπραζόλης έως και για 72 μήνες, η συχνότητα εμφάνισης
χαμηλών επιπέδων προλακτίνης ορού στα κορίτσια (<3 ng/ml) και στα
αγόρια (<2 ng/ml) ήταν 25,6 και 45 % αντιστοίχως.
12
Μανιακά επεισόδια Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι σε εφήβους ηλικίας 13
ετών και άνω
Η συχνότητα και το είδος των ανεπιθύμητων ενεργειών σε εφήβους με
Διπολική Διαταραχή τύπου Ι ήταν παρόμοιες με αυτές στους ενήλικες εκτός
από τις ακόλουθες: πολύ συχνά (≥ 1/10) υπνηλία (23,0 %), εξωπυραμιδική
διαταραχή (18,4 %), ακαθησία (16,0 %) και κόπωση (11,8 %): και συχνά (≥
1/100,< 1/10) άλγος άνω κοιλιακής χώρας, αυξημένη καρδιακή συχνότητα,
αυξημένο σωματικό βάρος, αυξημένη όρεξη, μυϊκές δεσμιδώσεις και
δυσκινησία.
Οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες είχαν μία πιθανή συσχέτιση μεταξύ
δόσης και απόκρισης:
εξωπυραμιδική διαταραχή (τα περιστατικά ήταν 10mg 9,1 %, 30mg 28,8 % ,
εικονικό φάρμακο 1,7 %) και ακαθησία (τα περιστατικά ήταν 10mg 12,1 %,
30 mg 20,3 % , εικονικό φάρμακο 1,7 %).
Οι μέσες μεταβολές στο σωματικό βάρος σε εφήβους με Διπολική Διαταραχή
τύπου Ι στις 12 και 30 εβδομάδες για την αριπιπραζόλη ήταν 2,4 kg και 5,8
kg και για το εικονικό φάρμακο ήταν 0,2 kg και 2,3 kg αντίστοιχα.
Στον παιδιατρικό πληθυσμό η υπνηλία και η κόπωση παρατηρήθηκαν
περισσότερο συχνά σε ασθενείς με διπολική διαταραχή σε σύγκριση με τους
ασθενείς με σχιζοφρένεια.
Στον παιδιατρικό διπολικό πληθυσμό (10-17 ετών) με έκθεση μέχρι 30
εβδομάδες, τα περιστατικά χαμηλών επιπέδων προλακτίνης στον ορό σε
κορίτσια (<3 ng/ml) και σε αγόρια (<2 ng/ml) ήταν 28,0 % και 53,3 %
αντίστοιχα.
Μετά την κυκλοφορία
Οι παρακάτω ανεπιθύμητες ενέργειες έχουν αναφερθεί κατά τη διάρκεια της
μετά την κυκλοφορία παρακολούθησης. Η συχνότητα αυτών των ενεργειών
θεωρείται ως μη γνωστή (δεν μπορεί να υπολογισθεί από τα διαθέσιμα
στοιχεία).
Διαταραχές του αιμοποιητικού και
λεμφικού συστήματος:
λευκοπενία, ουδετεροπενία,
θρομβοπενία
Διαταραχές του ανοσοποιητικού
συστήματος:
αλλεργική αντίδραση (π.χ.
αναφυλακτική αντίδραση,
αγγειοοίδημα περιλαμβανομένης
διογκωμένης γλώσσας, οίδημα
γλώσσας, οίδημα προσώπου, κνησμός,
ή κνίδωση)
Διαταραχές του ενδοκρινικού
συστήματος:
υπεργλυκαιμία, σακχαρώδης διαβήτης,
διαβητική
κετοξέωση, διαβητικό υπερωσμωτικό
κώμα
Διαταραχές του μεταβολισμού και της
θρέψης:
αύξηση βάρους, απώλεια βάρους,
ανορεξία,
υπονατριαιμία
Ψυχιατρικές διαταραχές: διέγερση, νευρικότητα, παθολογική
χαρτοπαιξία,
απόπειρα αυτοκτονίας, αυτοκτονικός
ιδεασμός και
"επιτυχής" αυτοκτονία (βλέπε
13
παράγραφο 4.4)
Διαταραχές του νευρικού συστήματος: διαταραχή λόγου, Κακόηθες
Νευροληπτικό Σύνδρομο
(NMS), σπασμός γενικευμένης
επιληψίας, σύνδρομο
σεροτονίνης
Καρδιακές διαταραχές: παράταση QT, κοιλιακές αρρυθμίες,
αιφνίδιος θάνατος
άγνωστης αιτιολογίας, καρδιακή
ανακοπή, κοιλιακή
ταχυκαρδία δίκην ριπιδίου,
βραδυκαρδία
Αγγειακές διαταραχές: συγκοπή, υπέρταση, φλεβική
θρομβοεμβολή
(περιλαμβανομένων πνευμονικής
εμβολής και εν τω βάθει φλεβικής
θρόμβωσης)
Διαταραχές του αναπνευστικού
συστήματος, του θώρακα και του
μεσοθωρακίου:
σπασμός στοματοφάρυγγα,
λαρυγγόσπασμος, πνευμονία
από εισρόφηση
Διαταραχές του γαστρεντερικού : παγκρεατίτιδα, δυσφαγία, κοιλιακή
δυσφορία, δυσφορία
του στομάχου, διάρροια
Διαταραχές του ήπατος και των
χοληφόρων:
ηπατική ανεπάρκεια, ίκτερος,
ηπατίτιδα, αυξημένη
Αμινοτρανφεράση της Αλανίνης (ALT),
αυξημένη
Ασπαρτική Αμινοτρανφεράση (AST),
αυξημένη Γάμμα
Γλουταμυλτρανσφεράση (GGT),
αυξημένη αλκαλική φωσφατάση
Διαταραχές του δέρματος και του
υποδόριου ιστού:
εξάνθημα, αντίδραση από
φωτοευαισθησία, αλωπεκία,
υπερίδρωση
Διαταραχές του μυοσκελετικού
συστήματος και του συνδετικού ιστού:
ραβδομυόλυση, μυαλγία, δυσκαμψία
Διαταραχές των νεφρών και των
ουροφόρων οδών:
ακράτεια ούρων, κατακράτηση ούρων
Καταστάσεις της κύησης, της λοχίας
και της περιγεννητικής περιόδου:
σύνδρομο από απόσυρση φαρμάκου
των νεογνών (βλέπε παράγραφο 4.6)
Διαταραχές του αναπαραγωγικού
συστήματος και του μαστού:
πριαπισμός
Γενικές διαταραχές και καταστάσεις
της
οδού χορήγησης:
διαταραχή ρύθμισης της θερμοκρασίας
(π.χ. υποθερμία, πυρεξία), θωρακικό
άλγος, περιφερικό οίδημα
Παρακλινικές εξετάσεις: αυξημένη Κρεατινοφωσφοκινάση,
αυξημένη γλυκόζη
αίματος, διακύμανση γλυκόζης
αίματος, αυξημένη
γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη
Αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών
Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά από τη
χορήγηση άδειας κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος είναι
14
σημαντική. Επιτρέπει τη συνεχή παρακολούθηση της σχέσης οφέλους-
κινδύνου του φαρμακευτικού προϊόντος. Ζητείται από τους επαγγελματίες
του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης να αναφέρουν οποιεσδήποτε
πιθανολογούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες απευθείας στον Εθνικό Οργανισμό
Φαρμάκων (Μεσογείων 284, GR-15562 Χολαργός, Αθήνα, Τηλ: + 30 21
32040380/337, Φαξ: + 30 21 06549585, Ιστότοπος: http://www.eof.gr).
4.9 Υπερδοσολογία
Σημεία και συμπτώματα
Από τις κλινικές δοκιμές και την εμπειρία μετά την κυκλοφορία,
διαπιστώθηκαν τυχαίες ή με πρόθεση οξείες υπερδοσολογίες μονοθεραπείας
της αριπιπραζόλης σε ενήλικες ασθενείς με αναφερθείσες δόσεις που
εκτιμώνται μέχρι και 1.260 mg χωρίς θανάτους. Τα πιθανά ιατρικά σημαντικά
σημεία και συμπτώματα που παρατηρήθηκαν περιελάμβαναν λήθαργο,
αυξημένη αρτηριακή πίεση, υπνηλία, ταχυκαρδία, ναυτία, έμετο και διάρροια.
Επιπλέον, έχουν ληφθεί αναφορές τυχαίας υπερδοσολογίας σε μονοθεραπεία
με αριπιπραζόλη (μέχρι 195 mg) σε παιδιά χωρίς θανάτους. Τα δυνητικά
ιατρικώς σοβαρά σημεία και συμπτώματα που αναφέρθηκαν περιελάμβαναν
υπνηλία, παροδική απώλεια συνείδησης και εξωπυραμιδικά συμπτώματα.
Διαχείριση υπερβολικής δόσης
H αντιμετώπιση της υπερδοσολογίας πρέπει να επικεντρώνεται στην
υποστηρικτική θεραπεία, με διατήρηση της επάρκειας των αεραγωγών οδών,
της οξυγόνωσης και του καλού αερισμού και της συμπτωματικής
αντιμετώπισης. Θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η πιθανότητα εμπλοκής
πολλών φαρμακευτικών προϊόντων. Γι' αυτό θα πρέπει να ξεκινάει αμέσως
καρδιαγγειακή παρακολούθηση και θα πρέπει να περιλαμβάνει
ηλεκτροκαρδιογραφική παρακολούθηση για την ανίχνευση πιθανών
αρρυθμιών. Μετά από οποιαδήποτε διαπιστωμένη ή ύποπτη υπερδοσολογία με
αριπιπραζόλη, ο ασθενής θα πρέπει να βρίσκεται σε στενή ιατρική επίβλεψη
και παρακολούθηση μέχρις ότου ανακάμψει.
Ενεργός άνθρακας (50 g) χορηγούμενος μια ώρα μετά την αριπιπραζόλη,
ελάττωσε τη Cmax της αριπιπραζόλης κατά 41% περίπου και την AUC κατά
51% περίπου, υποδεικνύοντας ότι ο άνθρακας μπορεί να είναι
αποτελεσματικός στη θεραπεία της υπερδοσολογίας.
Αιμοδιύλιση
Αν και δεν υπάρχει πληροφόρηση για την επίδραση της αιμοκάθαρσης στην
αντιμετώπιση της υπερδοσολογίας με αριπιπραζόλη, η αιμοκάθαρση είναι
απίθανο να είναι χρήσιμη στην αντιμετώπιση της υπερδοσολογίας επειδή η
αριπιπραζόλη είναι εκτεταμένα συνδεδεμένη με τις πρωτεΐνες του
πλάσματος.
5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες
Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: άλλα αντιψυχωσικά, κωδικός ATC:
N05AX12
15
Μηχανισμός δράσης
Έχει προταθεί ότι η αποτελεσματικότητα της αριπιπραζόλης στη
σχιζοφρένεια και τη Διπολική Διαταραχή τύπου Ι επιτυγχάνεται με τη
μεσολάβηση ενός συνδυασμού από μερικό αγωνισμό στους υποδοχείς της
ντοπαμίνης D2 και της σεροτονίνης 5HT1a και ανταγωνισμού των υποδοχέων
της σεροτονίνης 5HT2a. Η αριπιπραζόλη εμφάνισε ανταγωνιστικές ιδιότητες
σε μοντέλα πειραματοζώων ντοπαμινεργικής υπερδραστηριότητας και
αγωνιστικές ιδιότητες σε μοντέλα πειραματοζώων ντοπαμινεργικής
υποδραστηριότητας. In
vitro
,
η αριπιπραζόλη έδειξε υψηλή συγγένεια σύνδεσης
με τους υποδοχείς της ντοπαμίνης D2 και D3, της σεροτινίνης 5HT1a και
5HT2a και μέτρια συγγένεια με τους υποδοχείς της ντοπαμίνης D4, της
σεροτονίνης 5HT2c και 5ΗΤ7, καθώς και με τους άλφα 1 αδρενεργικούς και
Η1 ισταμινικούς υποδοχείς. Η αριπιπραζόλη επίσης έδειξε μέτρια συγγένεια
σύνδεσης με τα σημεία επαναπρόσληψης της σεροτονίνης και όχι
αξιοσημείωτη συγγένεια με τους μουσκαρινικούς υποδοχείς.
Αλληλεπιδράσεις με υποδοχείς άλλους από τους υποτύπους της ντοπαμίνης
και της σεροτονίνης μπορούν να εξηγήσουν μερικές από τις άλλες κλινικές
επιδράσεις της αριπιπραζόλης. Δόσεις της αριπιπραζόλης που κυμαίνονταν
από 0,5 μέχρι 30 mg, που χορηγήθηκαν μια φορά ημερησίως σε υγιή άτομα για
2 εβδομάδες, προκάλεσαν μια δοσοεξαρτώμενη μείωση της δέσμευσης της nC-
raclopride, υποκαταστάτη του υποδοχέα D2/D3, στον κερκοφόρο πυρήνα του
εγκεφάλου και στο κέλυφος του φακοειδούς πυρήνα, όπως διαπιστώθηκε με
τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων.
Κλινική αποτελεσματικότητα και
ασφάλεια
Σχιζοφρένεια
Σε τρεις βραχείας διάρκειας (4 έως 6 εβδομάδων) ελεγχόμενες με εικονικό
φάρμακο δοκιμές, που περιελάμβαναν 1.228 ενήλικες πάσχοντες από
σχιζοφρένεια, με θετικά ή αρνητικά συμπτώματα, η αριπιπραζόλη
συσχετίσθηκε με στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερες βελτιώσεις στα
ψυχωσικά συμπτώματα σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο.
Tο ANASIL είναι αποτελεσματικό στη διατήρηση της κλινικής βελτίωσης κατά
τη διάρκεια παρατεινόμενης θεραπείας σε ενήλικες ασθενείς που έχουν δείξει
μια αρχική ανταπόκριση στη θεραπεία. Σε μια ελεγχόμενη με αλοπεριδόλη
μελέτη το ποσοστό των ανταποκριθέντων ασθενών που διατήρησαν την
ανταπόκριση στο φαρμακευτικό προϊόν, στις 52 εβδομάδες ήταν παρόμοιο και
για τις δύο ομάδες (αριπιπραζόλη 77% και αλοπεριδόλη 73%). Το συνολικό
ποσοστό ολοκλήρωσης της μελέτης ήταν σημαντικά υψηλότερο για τους
ασθενείς σε αριπιπραζόλη (43%) σε σχέση με αυτούς σε αλοπεριδόλη (30%).
Οι πραγματικές επιδόσεις στις κλίμακες βαθμολόγησης που
χρησιμοποιήθηκαν ως δευτερογενή καταληκτικά σημεία περιλαμβανομένων
των PANSS και Montgomery-Asberg Depression Rating Scale, έδειξαν σημαντική
βελτίωση σε σχέση με την αλοπεριδόλη.
Σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή, διάρκειας 26 εβδομάδων, με
σταθεροποιημένους ασθενείς πάσχοντες από χρόνια σχιζοφρένεια, η ομάδα
της αριπιπραζόλης παρουσίασε σημαντικά μεγαλύτερη μείωση του ποσοστού
υποτροπής, 34% στην ομάδα της αριπιπραζόλης και 57% στο εικονικό
φάρμακο.
Αύξηση βάρους
16
Σε κλινικές δοκιμές η αριπιπραζόλη δεν φάνηκε να προκαλεί κλινικά
σημαντική αύξηση βάρους. Σε μια ελεγχόμενη με ολανζαπίνη, διπλά-τυφλή,
πολυεθνική δοκιμή για σχιζοφρένεια, διάρκειας 26 εβδομάδων, με 314
ενήλικες ασθενείς, της οποίας το πρωταρχικό καταληκτικό σημείο ήταν η
αύξηση βάρους, σημαντικά λιγότεροι ασθενείς που έλαβαν αριπιπραζόλη (n =
18, ή 13 % των αξιολογήσιμων ασθενών) εμφάνισαν αύξηση βάρους σε
ποσοστό τουλάχιστον7 % πάνω από την αρχική τιμή (δηλ. αύξηση
τουλάχιστον 5,6 kg για μέση τιμή αρχικού βάρους ~80,5 kg) σε σύγκριση με
τους ασθενείς που έλαβαν ολανζαπίνη (n = 45, ή 33 % των αξιολογήσιμων
ασθενών).
Λιπιδαιμικές παράμετροι
Σε ομαδοποιημένη ανάλυση λιπιδαιμικών παραμέτρων από ελεγχόμενες με
εικονικό φάρμακο κλινικές δοκιμές ενηλίκων, η αριπιπραζόλη δεν έδειξε να
επάγει κλινικά σημαντικές μεταβολές στα επίπεδα της ολικής χοληστερόλης,
των τριγλυκεριδίων, της HDL και της LDL.
-Ολική χοληστερόλη: η συχνότητα μεταβολών των επιπέδων από φυσιολογικά
(<5.18 mmol/l) σε υψηλά (≥6,22 mmol/l) ήταν 2,5 % για την αριπιπραζόλη και
2,8 % για το εικονικό φάρμακο και η μέση μεταβολή από την αρχική τιμή ήταν
-0,15 mmol/l (95 % CI: -0,182, -0,115) για την αριπιπραζόλη και -0,11 mmol/l
(95 % CI: -0,148, -0,066) για το εικονικό φάρμακο.
Τριγλυκερίδια νηστείας: η συχνότητα μεταβολών των επιπέδων από
φυσιολογικά (<1,69 mmol/l) σε υψηλά (≥2,26 mmol/l) ήταν 7,4 % για την
αριπιπραζόλη και 7,0 % για το εικονικό φάρμακο και η μέση μεταβολή από
την αρχική τιμή ήταν -0,11 mmol/l (95 % CI: -0,182, -0,046) για την
αριπιπραζόλη και -0,07 mmol/l (95 % CI: -0,148, 0,007) για το εικονικό
φάρμακο.
HDL: η συχνότητα μεταβολών των επιπέδων από φυσιολογικά (≥1,04 mmol/l)
σε χαμηλά (<1,04 mmol/l) ήταν 11,4 % για την αριπιπραζόλη και 12,5 % για
το εικονικό φάρμακο και η μέση μεταβολή από την αρχική τιμή ήταν -0,03
mmol/l (95 % CI: -0,046, -0,017) για την αριπιπραζόλη και -0,04 mmol/l (95 %
CI: -0,056, -0,022) για το εικονικό φάρμακο.
LDL νηστείας: η συχνότητα μεταβολών των επιπέδων από φυσιολογικά
(<2,59 mmol/l) σε υψηλά 14
(≥4,14 mmol/l) ήταν 0,6 % για την αριπιπραζόλη και 0,7 % για το εικονικό
φάρμακο και η μέση μεταβολή από την αρχική τιμή ήταν -0,09 mmol/l (95 %
CI: -0,139, -0,047) για την αριπιπραζόλη και -0,06 mmol/l (95 % CI: -0,116,
-0,012) για το εικονικό φάρμακο.
Μανιακά Επεισόδια στη Διπολική Διαταραχή τύπου Ι
Σε δύο ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο δοκιμές μονοθεραπείας μεταβλητής
δόσης διάρκειας 3 εβδομάδων, που περιελάμβαναν ασθενείς με ένα μανιακό ή
μεικτό επεισόδιο Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι, η αριπιπραζόλη είχε
ανώτερη αποτελεσματικότητα σε σχέση με το εικονικό φάρμακο στη μείωση
των μανιακών επεισοδίων για χρονικό διάστημα 3 εβδομάδων. Οι δοκιμές
αυτές περιελάμβαναν ασθενείς με ή χωρίς ψυχωσικά συμπτώματα και με ή
χωρίς ταχεία εναλλαγή φάσεων.Σε δοκιμή μονοθεραπείας σταθερής δόσης
ελεγχόμενης με εικονικό φάρμακο, διάρκειας 3 εβδομάδων, που περιελάμβανε
ασθενείς με μανιακό ή μεικτό επεισόδιο Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι, η
αριπιπραζόλη απέτυχε να παρουσιάσει ανώτερη αποτελεσματικότητα από το
εικονικό φάρμακο.
Σε δύο ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο και δραστικό φάρμακο δοκιμές
μονοθεραπείας 12 εβδομάδων, σε ασθενείς με ένα μανιακό ή μεικτό επεισόδιο
Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι, με ή χωρίς ψυχωσικά συμπτώματα, η
αριπιπραζόλη παρουσίασε ανώτερη αποτελεσματικότητα από το εικονικό
17
φάρμακο στις 3 εβδομάδες και διατήρηση του αποτελέσματος συγκρίσιμη με
το λίθιο ή την αλοπεριδόλη τη 12η εβδομάδα. Η αριπιπραζόλη έδειξε επίσης
συγκρίσιμο ποσοστό ασθενών με συμπτωματική ύφεση από τη μανία όπως και
το λίθιο ή η αλοπεριδόλη τη 12η εβδομάδα.
Σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή 6 εβδομάδων, που αφορούσε
σε ασθενείς με ένα μανιακό ή μεικτό επεισόδιο Διπολικής Διαταραχής τύπου
Ι, με ή χωρίς ψυχωσικά συμπτώματα, που δεν ανταποκρίνονταν μερικώς στη
μονοθεραπεία με λίθιο ή βαλπροϊκό σε θεραπευτικά επίπεδα ορού για 2
εβδομάδες, η προσθήκη αριπιπραζόλης ως επικουρική θεραπεία είχε ως
αποτέλεσμα ανώτερη αποτελεσματικότητα στη μείωση των μανιακών
συμπτωμάτων σε σχέση με τη μονοθεραπεία λιθίου ή βαλπροϊκού.
Σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή 26 εβδομάδων, που
παρατάθηκε για 74 εβδομάδες, σε μανιακούς ασθενείς που επιτεύχθηκε ύφεση
με αριπιπραζόλη κατά τη διάρκεια φάσης σταθεροποίησης πριν από τη
τυχαιοποίηση, η αριπιπραζόλη παρουσίασε υπεροχή σε σχέση με το εικονικό
φάρμακο στην πρόληψη επανεμφάνισης της διπολικής, κυρίως
προλαμβάνοντας την υποτροπή στη μανία, αλλά απέτυχε να παρουσιάσει
ανωτερότητα έναντι του εικονικού φαρμάκου στην πρόληψη επανεμφάνισης
της κατάθλιψης.
Σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή 52 εβδομάδων, σε ασθενείς με
ένα τρέχον μανιακό ή μεικτό επεισόδιο Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι όπου
επιτεύχθηκε συνεχής ύφεση (συνολική βαθμολογία Y-MRS και MADRS ≤ 12)
με αριπιπραζόλη (10 mg/ημέρα έως 30 mg/ημέρα) συμπληρωματική με λίθιο ή
βαλπροϊκό για 12 συνεχόμενες εβδομάδες, η συμπληρωματική αριπιπραζόλη
έδειξε υπεροχή έναντι του εικονικού φαρμάκου, με 46 % μειωμένο κίνδυνο
(κλάσμα κινδύνου 0,54) στην πρόληψη επανεμφάνισης της διπολικής και
κατά 65 % μειωμένο κίνδυνο (κλάσμα κινδύνου 0,35) στην πρόληψη
επανεμφάνισης της μανίας έναντι συμπληρωματικού εικονικού φαρμάκου
αλλά απέτυχε να αποδείξει υπεροχή έναντι εικονικού φαρμάκου στην
πρόληψη επανεμφάνισης της κατάθλιψης. Συμπληρωματική αριπιπραζόλη
απέδειξε υπεροχή έναντι εικονικού φαρμάκου στη δευτερεύουσα μέτρηση
έκβασης, βαθμός Σοβαρότητας Ασθένειας CGI-BP (μανία).Σε αυτή τη δοκιμή,
ασθενείς είχαν υποδειχθεί από ερευνητές είτε σε λίθιο ανοιχτής δοκιμής είτε
σε μονοθεραπεία βαλπροϊκού ώστε να προσδιοριστεί μερικώς η μη
ανταπόκριση. Οι ασθενείς είχαν σταθεροποιηθεί για τουλάχιστον 12
συνεχόμενες εβδομάδες με το συνδυασμό αριπιπραζόλης και τον ίδιο
σταθεροποιητή διάθεσης.
Στη συνέχεια σταθεροποιημένοι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν ώστε να
συνεχίσουν με τον ίδιο σταθεροποιητή διάθεσης με διπλά-τυφλή
αριπιπραζόλη ή εικονικό φάρμακο. Τέσσερις υποομάδες σταθεροποιητών
διάθεσης αξιολογήθηκαν σε τυχαιοποιημένη φάση: αριπιπραζόλη + λίθιο,
αριπιπραζόλη + βαλπροϊκό, εικονικό φάρμακο + λίθιο, εικονικό φάρμακο +
βαλπροϊκό.
Τα ποσοστά επαναληψιμότητας Kaplan-Meier σε οποιοδήποτε επεισόδιο
διάθεσης για το συμπληρωματικό θεραπευτικό άκρο ήταν 16 % σε
αριπιπραζόλη + λίθιο και 18 % σε αριπιπραζόλη + βαλπροϊκό σε σύγκριση με
45 % σε εικονικό φάρμακο + λίθιο και 19 % σε εικονικό φάρμακο +
βαλπροϊκό.
Παιδιατρικός πληθυσμός
Σχιζοφρένεια σε εφήβους
18
Σε ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή διάρκειας 6 εβδομάδων που
περιελάμβανε 302 σχιζοφρενικούς εφήβους ασθενείς (13-17 ετών), που
παρουσίαζαν θετικά ή αρνητικά συμπτώματα, η αριπιπραζόλη συσχετίσθηκε
με στατιστικώς σημαντικά υψηλότερες βελτιώσεις των ψυχωσικών
συμπτωμάτων σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο.
Σε υπο-ανάλυση εφήβων ασθενών μεταξύ των ηλικιών 15 έως 17 ετών, που
εκπροσωπούσε το 74 % του συνολικού πληθυσμού της δοκιμής, παρατηρήθηκε
διατήρηση του αποτελέσματος κατά την ανοιχτής φάσης επέκτασης της
δοκιμής διάρκειας 26 εβδομάδων.
Μανιακά επεισόδια Διπολικής Διαταραχής τύπου Ι σε παιδιά και εφήβους
Η αριπιπραζόλη μελετήθηκε σε μία ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή
διάρκειας 30 εβδομάδων που περιελάμβανε 296 παιδιά και εφήβους (10-17
ετών), που πληρούσαν τα κριτήρια DSM-IV για Διπολική Διαταραχή τύπου Ι
με μανιακά ή μικτά επεισόδια με ή χωρίς ψυχωσικά χαρακτηριστικά και
είχαν μία βαθμολογία Y-MRS ≥20 κατά την έναρξη. Μεταξύ των ασθενών που
συμπεριλήφθηκαν στην αρχική ανάλυση αποτελεσματικότητας, 139 ασθενείς
είχαν ως συνυπάρχουσα διάγνωση ADHD.
Η αριπιπραζόλη ήταν ανώτερη του εικονικού φαρμάκου στη μεταβολή από την
αρχική τιμή την εβδομάδα 4 και την εβδομάδα 12 στη συνολική βαθμολογία Y-
MRS. Σε μία post-hoc ανάλυση, η βελτίωση σε σχέση με το εικονικό φάρμακο
ήταν πιο έντονη στους ασθενείς με συνυπάρχουσα ADHD σε σύγκριση με την
ομάδα χωρίς ADHD, όπου δεν υπήρχε καμία διαφορά από το εικονικό
φάρμακο. Δεν θεσπίστηκε πρόληψη της υποτροπής.
Πίνακας1: Μέση βελτίωση από την αρχική τιμή βαθμολογίας YMRS
με συνυπάρχουσα
ψυχιατρική νόσο
Με
συνυπάρχουσα
ψυχιατρική
νόσο
Εβδομάδα
4
Εβδομάδα
12
Με ADHD Εβδομάδα
4
Εβδομάδα
12
aripiprazole 10 mg
(n= 48)
41,9 15,1 aripiprazole
10 mg
(n= 44)
15,2 15,6
aripiprazole 30 mg
(n= 51)
16,7 16,9 aripiprazole
30 mg
(n= 48)
15,9 16,7
Εικονικό
φάρμακο
(n= 52)
α
7,0 8,2 Εικονικό
φάρμακο
(n= 47)
β
6,3 7,0
Χωρίς
συνυπάρχουσα
ψυχιατρική
νόσο
Εβδομάδα
4
Εβδομάδα
12
Χωρίς
ADHD
Εβδομάδα
4
Εβδομάδα
12
aripiprazole 10 mg
(n= 27)
12,8 15,9 aripiprazole
10 mg
(n= 37)
12,7 15,7
aripiprazole 30 mg
(n= 25)
15,3 14,7 aripiprazole
30 mg
(n= 30)
14,6 13,4
Εικονικό
φάρμακο
(n= 18)
9,4 9,7 Εικονικό
φάρμακο
(n= 25)
9,9 10,0
19
α
n = 51 στην Εβδομάδα 4
β
n = 46 στην Εβδομάδα 4
Οι πιο κοινές εμφανιζόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες στους ασθενείς που
λαμβάνουν θεραπεία με 30 mg ήταν εξωπυραμιδική διαταραχή (28,3 %),
υπνηλία (27,3 %), κεφαλαλγία (23,2 %), και ναυτία (14,1 %). Η μέση αύξηση
του σωματικού βάρους σε διάστημα θεραπείας 30 εβδομάδων ήταν 2,9 kg σε
σύγκριση με 0,98 kg στους ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με εικονικό
φάρμακο.
Ευερεθιστότητα σχετιζόμενη με αυτιστική διαταραχή σε παιδιατρικούς
ασθενείς (βλ. παράγραφο4.2)
Η αριπιπραζόλη μελετήθηκε σε ασθενείς ηλικίας 6 έως 17 ετών σε δύο
ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο δοκιμές διάρκειας 8 εβδομάδων [με μια
μεταβλητή δόση (2-15 mg/ημέρα) και με μια σταθερή δόση (5, 10 ή 15
mg/ημέρα)] και σε μια ανοιχτή δοκιμή 52 εβδομάδων. Η χορήγηση δόσης σε
αυτές τις δοκιμές ξεκίνησε με 2mg/ημέρα, αυξήθηκε στα 5 mg/ημέρα μετά από
μια εβδομάδα και αυξήθηκε ανά 5 mg/ημέρα σε εβδομαδιαία προσαύξηση
μέχρι τη στοχευμένη δόση. Πάνω από 75 % των ασθενών ήταν μικρότεροι των
13 ετών. Η αριπιπραζόλη παρουσίασε στατιστικά ανώτερη
αποτελεσματικότητα σε σχέση με εικονικό φάρμακο σε κλίμακα
Ευερεθιστότητας Ελέγχου Παρεκκλίνουσας Συμπεριφοράς. Ωστόσο, η κλινική
σχέση αυτού του ευρήματος δεν έχει τεκμηριωθεί. Το προφίλ ασφάλειας
συμπεριελάμβανε αύξηση βάρους και αλλαγές στα επίπεδα προλακτίνης. Η
διάρκεια της μακρόχρονης δοκιμής ασφάλειας περιορίστηκε στις 52
εβδομάδες. Στις ομαδοποιημένες δοκιμές σε ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με
αριπιπραζόλη, η επίπτωση των χαμηλών επιπέδων προλακτίνης στον ορό σε
κορίτσια (<3 ng/ml) και σε αγόρια (<2 ng/ml), ήταν 27/46 (58,7 %) και
258/298(86,6 %) αντίστοιχα. Σε ελεγχόμενες δοκιμές με εικονικό φάρμακο, η
μέση αύξηση βάρους ήταν 0,4 kg για εικονικό φάρμακο και 1,6 kg για
αριπιπραζόλη.
Η αριπιπραζόλη μελετήθηκε επίσης σε μία δοκιμή μακροχρόνιας συντήρησης
ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο. Μετά από μια σταθεροποίηση 13-26
εβδομάδων στην αριπιπραζόλη (2-15 mg/ημέρα), οι ασθενείς με μια σταθερή
αναταπόκριση είτε διατηρήθηκαν σε αριπιπραζόλη ή υποκαταστάθηκαν στο
εικονικό φάρμακο για επιπλέον 16 εβδομάδες. Τα ποσοστά υποτροπής Kaplan-
Meier κατά την εβδομάδα 16 ήταν για την αριπιπραζόλη 35 % και για το
εικονικό φάρμακο 52 %. Ο σχετικός κίνδυνος για υποτροπή εντός 16
εβδομάδων (αριπιπραζόλη/εικονικό φάρμακο) ήταν 0,57 (μη στατιστικά
σημαντική διαφορά). Η μέση αύξηση του σωματικού βάρους κατά τη διάρκεια
της φάσης σταθεροποίησης (μέχρι 26 εβδομάδες) με αριπιπραζόλη ήταν 3,2
kg, και μια περαιτέρω μέση αύξηση της τάξης των 2,2 kg για αριπιπραζόλη σε
σύγκριση με 0,6 kg για το εικονικό φάρμακο παρατηρήθηκε στη δεύτερη φάση
(16 εβδομάδες) της δοκιμής. Εξωπυραμιδικά συμπτώματα αναφέρθηκαν
κυρίως κατά την φάση της σταθεροποίησης σε 17 % των ασθενών, με το 6,5
% να παρουσιάζει συμπτώματα τρόμου.
Τικ που σχετίζονται με το σύνδρομο Tourette σε παιδιατρικούς ασθενείς
(βλέπε παράγραφο 4.2)
Η αποτελεσματικότητα της αριπιπραζόλης μελετήθηκε σε παιδιατρικούς
ασθενείς με σύνδρομο Tourette (αριπιπραζόλη: n= 99, εικονικό φάρμακο: n=
44) σε μια τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο
μελέτη 8 εβδομάδων, χρησιμοποιώντας για τις ομάδες ένα σχήμα
θεραπευτικής αγωγής σταθερής δόσης με βάση το βάρος, έναντι του εύρους
δόσεων από 5 mg/ημέρα έως 20 mg/ημέρα, και με δόση έναρξης 2 mg. Οι
20
ασθενείς ήταν από 7 έως 17 ετών και παρουσίασαν μέσο όρο βαθμολογίας 30
στο Total Tic Score της κλίμακας Yale Global Tic Severity Scale (TTSYGTSS)
στην αρχική τιμή. Η αριπιπραζόλη επέδειξε βελτίωση στη μεταβολή του TTS-
YGTSS από την αρχική τιμή έως την 8
η
εβδομάδα κατά 13,35, για την ομάδα
χαμηλής δόσης (5 mg ή 10 mg), και κατά 16,94 για την ομάδα υψηλής δόσης
(10 mg ή 20 mg), σε σύγκριση με μια βελτίωση κατά 7,09
που σημειώθηκε στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου.
Η αποτελεσματικότητα της αριπιπραζόλης σε παιδιατρικούς ασθενείς με
σύνδρομο Tourette (αριπιπραζόλη: n= 32, εικονικό φάρμακο: n= 29)
αξιολογήθηκε, επίσης, με ένα ευέλικτο εύρος δόσεων από 2 mg/ημέρα έως 20
mg/ημέρα και δόση έναρξης 2 mg, σε μια τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή,
ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη 10 εβδομάδων, η οποία διεξήχθη στη
Νότια Κορέα. Οι ασθενείς ήταν από 6 έως 18 ετών και παρουσίασαν μέσο όρο
βαθμολογίας 29 στο TTS-YGTSS στην αρχική τιμή. Η ομάδα της
αριπιπραζόλης επέδειξε βελτίωση κατά 14,97 στη μεταβολή του TTSYGTSS
από την αρχική τιμή έως τη 10
η
εβδομάδα, σε σύγκριση με μια βελτίωση κατά
9,62 στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου.
Η κλινική συνάφεια για την αποτελεσματικότητα των ευρημάτων δεν έχει
τεκμηριωθεί για καμία από αυτές τις δύο βραχυπρόθεσμες δοκιμές,
λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της επίδρασης της θεραπευτικής αγωγής σε
σύγκριση με τη μεγάλη επίδραση του εικονικού φαρμάκου και τις ασαφείς
επιδράσεις σχετικά με την ψυχοκοινωνική λειτουργικότητα. Δεν υπάρχουν
διαθέσιμα μακροπρόθεσμα στοιχεία, όσον αφορά την αποτελεσματικότητα
και την ασφάλεια της αριπιπραζόλης για αυτή τη χαρακτηριζόμενη από
διακυμάνσεις διαταραχή.
Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων έχει δώσει αναβολή από την
υποχρέωση υποβολής των
αποτελεσμάτων των δοκιμών με την αριπιπραζόλη σε μία ή περισσότερες
υποκατηγορίες του παιδιατρικού
πληθυσμού στη θεραπεία της σχιζοφρένειας και στη θεραπεία της διπολικής
συναισθηματικής
διαταραχής (βλέπε παράγραφο 4.2 για πληροφορίες σχετικά με την
παιδιατρική χρήση).
5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες
Απορρόφηση
Η αριπιπραζόλη απορροφάται καλά, με τις μέγιστες συγκεντρώσεις στο
πλάσμα να εμφανίζονται μέσα σε 3-5 ώρες από τη χορήγηση. Η αριπιπραζόλη
υφίσταται ελάχιστο προ-συστηματικό μεταβολισμό. Η απόλυτη
βιοδιαθεσιμότητα μετά από τη λήψη δισκίων από το στόμα είναι 87 %. Γεύμα
πλούσιο σε λίπη δεν έχει καμία επίδραση στη φαρμακοκινητική της
αριπιπραζόλης.
Κατανομή
Η αριπιπραζόλη κατανέμεται ευρέως σε όλο το σώμα με φαινομενικό όγκο
κατανομής 4,9 l/kg, που δείχνει εκτεταμένη εξωαγγειακή κατανομή. Σε
θεραπευτικές συγκεντρώσεις, η αριπιπραζόλη και η δεϋδρο-αριπιπραζόλη
είναι συνδεδεμένα με τις πρωτεΐνες του ορού σε ποσοστό μεγαλύτερο από 99
%, συνδεδεμένο κυρίως με την αλβουμίνη.
21
Βιομετασχηματισμός
Η αριπιπραζόλη μεταβολίζεται εκτεταμένα από το ήπαρ κυρίως με τρεις
οδούς βιομετατροπής: αφυδρογόνωση, υδροξυλίωση και Ν-αποαλκυλίωση. Με
βάση δοκιμές in vitro, τα ένζυμα CYP3A4 και CYP2D6 είναι υπεύθυνα για την
αφυδρογόνωση και υδροξυλίωση της αριπιπραζόλης και η Ν-αποαλκυλίωση
καταλύεται από το CYP3A4. Η αριπιπραζόλη είναι το επικρατέστερο μόριο
φαρμακευτικού προϊόντος στη συστηματική κυκλοφορία. Στη
σταθεροποιημένη κατάσταση, η δεϋδρο-αριπιπραζόλη, ο ενεργός μεταβολίτης,
αντιπροσωπεύει περίπου το 40 % του AUC της αριπιπραζόλης στο πλάσμα.
Αποβολή
Οι μέσες τιμές ημιζωής αποβολής της αριπιπραζόλης είναι περίπου 75 ώρες
σε ουσίες που προκαλούν εκτεταμένο μεταβολισμό του CYP2D6 και περίπου
146 ώρες σε ουσίες που προκαλούν ασθενή μεταβολισμό CYP2D6.
Η ολική κάθαρση του οργανισμού για την αριπιπραζόλη είναι 0,7 ml/min/kg,
που είναι κυρίως ηπατική.
Μετά από μια εφάπαξ από του στόματος δόση αριπιπραζόλης επισημασμένης
με [
14
C], περίπου το 27 % της χορηγηθείσας ραδιενέργειας ανακτήθηκε στα
ούρα και περίπου το 60 % στα κόπρανα.Λιγότερο από το 1 % της αναλλοίωτης
αριπιπραζόλης αποβλήθηκε στα ούρα και περίπου το 18 % ανακτήθηκε
αναλλοίωτη στα κόπρανα.
Φαρμακοκινητική σε ειδικές ομάδες ασθενών
Παιδιατρικός πληθυσμός
Η φαρμακοκινητική της αριπιπραζόλης και της δεϋδρο-αριπιπραζόλης σε
παιδιατρικούς ασθενείς ηλικίας 10 έως 17 ετών ήταν παρόμοια με εκείνη των
ενηλίκων μετά από διόρθωση για τις διαφορές των σωματικών βαρών.
Ηλικιωμένοι ασθενείς
Δεν υπάρχουν διαφορές στη φαρμακοκινητική της αριπιπραζόλης μεταξύ
υγιών ηλικιωμένων και νεώτερων ενηλίκων, ούτε υπάρχει κάποια
ανιχνεύσιμη επίδραση της ηλικίας, σε μια φαρμακοκινητική ανάλυση του
πληθυσμού των πασχόντων από σχιζοφρένεια.
Φύλο
Δεν υπάρχουν διαφορές στη φαρμακοκινητική της αριπιπραζόλης μεταξύ
υγιών ανδρών και γυναικών ούτε παρατηρείται ανιχνεύσιμη επίδραση του
φύλου σε μια φαρμακοκινητική ανάλυση του πληθυσμού των πασχόντων από
σχιζοφρένεια.
Κάπνισμα και Φυλή
Η αξιολόγηση της φαρμακοκινητικής στον πληθυσμό, δεν αποκάλυψε
κλινικώς σημαντικές διαφορές που να συνδέονται με τη φυλή ή με ενέργειες
από το κάπνισμα στη φαρμακοκινητική της αριπιπραζόλης.
Νεφρική δυσλειτουργία
Τα φαρμακοκινητικά χαρακτηριστικά της αριπιπραζόλης και της δεϋδρο-
αριπιπραζόλης βρέθηκαν να είναι παρόμοια σε ασθενείς με σοβαρή νεφρική
νόσο συγκρινόμενα με αυτά νεαρών υγιών εθελοντών.
Ηπατική δυσλειτουργία
22
Δοκιμή με εφάπαξ δόση σε άτομα με διάφορους βαθμούς κίρρωσης του ήπατος
(Child-Pugh Classes A, B και C) δεν αποκάλυψαν σημαντική επίδραση της
ηπατικής δυσλειτουργίας στη φαρμακοκινητική της αριπιπραζόλης και της
δεϋδρο-αριπιπραζόλης, αλλά η δοκιμή περιλαμβάνει μόνο 3 ασθενείς με
κίρρωση του ήπατος Class C, που είναι ανεπαρκείς για την εξαγωγή
συμπερασμάτων για τη μεταβολική τους ικανότητα.
5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια
Τα μη κλινικά δεδομένα δεν αποκαλύπτουν ιδιαίτερο κίνδυνο για τον
άνθρωπο με βάση τις συμβατικές δοκιμές φαρμακολογικής ασφάλειας,
τοξικότητας επαναλαμβανόμενων δόσεων, γονοτοξικότητας, ενδεχόμενης
καρκινογόνου δράσης, τοξικότητας στην αναπαραγωγική ικανότητα και
ανάπτυξη.
Σημαντικές τοξικολογικές επιδράσεις παρατηρήθηκαν μόνο σε δόσεις ή
εκθέσεις που ήταν σημαντικά παραπάνω από τη μέγιστη ανθρώπινη δόση ή
έκθεση που έδειχνε ότι οι ενέργειες αυτές ήταν περιορισμένες ή δεν είχαν
καμία σχέση με την κλινική χρήση. Αυτές περιελάμβαναν: δοσοεξαρτώμενη
τοξικότητα του φλοιού των επινεφριδίων (συσσώρευση της χρωστικής
λιποφουσκίνης και/ή απώλεια παρεγχυματικών κυττάρων) σε αρουραίους
μετά από 104 εβδομάδες με δόσεις 20 έως 60 mg/kg/ημέρα (3 έως 10 φορές τη
μέση τιμή της AUC σε σταθεροποιημένη κατάσταση στη μέγιστη προτεινόμενη
δόση στον άνθρωπο) και αύξηση των καρκινωμάτων του φλοιού των
επινεφριδίων και συνδυασμένων αδενωμάτων/καρκινωμάτων του φλοιού των
επινεφριδίων σε θηλυκούς αρουραίους, με δόση 60 mg/kg/ημέρα (10 φορές τη
μέση τιμή της AUC σταθεροποιημένης κατάστασης στη μέγιστη συνιστώμενη
δόση στον άνθρωπο). Η υψηλότερη έκθεση που δεν προκαλεί εμφάνιση όγκων
σε θήλεις αρουραίους ήταν 7-πλάσια της έκθεσης στον άνθρωπο στη
συνιστώμενη δόση.
Ένα συμπληρωματικό εύρημα ήταν η χολολιθίαση, σαν αποτέλεσμα της
καθίζησης των θειικών συζεύξεων των υδροξυ-μεταβολιτών της
αριπιπραζόλης στη χολή των πιθήκων μετά από επαναλαμβανόμενες από του
στόματος δόσεις 25 έως 125 mg/kg/ημέρα (1 έως 3 φορές τη μέση τιμή της
AUC σταθεροποιημένης κατάστασης στη μέγιστη συνιστώμενη κλινική δόση ή
16 έως 81 φορές τη μέγιστη συνιστώμενη δόση στον άνθρωπο βασιζόμενη σε
mg/m2). Εν τούτοις, οι συγκεντρώσεις των θειικών προϊόντων σύζευξης της
υδροξυ-αριπιπραζόλης στη χολή του ανθρώπου στις μέγιστες προτεινόμενες
δόσεις, 30 mg την ημέρα, δεν ήταν περισσότερο από 6 % των συγκεντρώσεων
στη χολή που βρέθηκαν στους πιθήκους στη δοκιμή διάρκειας 39 εβδομάδων
και είναι πολύ πιο κάτω (6 %) από τα όρια της in vitro διαλυτότητας.
Σε δοκιμές επαναλαμβανόμενης δόσης νεαρών αρουραίων και σκύλων, η
εικόνα τοξικότητας της αριπιπραζόλης ήταν συγκρίσιμη με εκείνη που
παρατηρήθηκε σε ενήλικα ζώα, και δεν υπήρξε ένδειξη νευροτοξικότητας ή
ανεπιθύμητων ενεργειών στην ανάπτυξη.
Με βάση τα αποτελέσματα μιας πλήρους σειράς καθιερωμένων ελέγχων
γονοτοξικότητας, η αριπιπραζόλη θεωρήθηκε ότι δεν είναι γονοτοξική. Η
αριπιπραζόλη δεν επιβάρυνε τη γονιμότητα σε δοκιμές τοξικότητας
αναπαραγωγής. Αναπτυξιακή τοξικότητα, περιλαμβανομένων της δοσο-
εξαρτώμενης καθυστερημένης εμβρυϊκής οστεοποίησης και των πιθανών
τερατογενετικών ενεργειών, παρατηρήθηκε σε αρουραίους σε δόσεις που
έχουν ως αποτέλεσμα έκθεση σε επίπεδα χαμηλότερα της θεραπευτικής δόσης
(με βάση την AUC) και σε κουνέλια σε δόσεις που οδηγούν σε έκθεση 3 και 11
φορές τη μέση τιμή της AUC σταθεροποιημένης κατάστασης στη μέγιστη
συνιστώμενη κλινική δόση. Παρατηρήθηκε μητρική τοξικότητα, σε δόσεις
παρόμοιες με αυτές που προκαλούν αναπτυξιακή τοξικότητα.
23
6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
6.1 Κατάλογος εκδόχων
ANASIL 5mg: lactose monohydrate, microcrystalline cellulose (E460), croscarmellose sodium,
silica colloidal anhydrous, aspartame (Ε951), magnesium stearate (E470b), indigo carmine
aluminium lake (E132), vanilla flavour (περιέχει maltodextrin, acacia gum, propylene glycol,
benzyl alcohol, vanilla flavouring).
ANASIL 10mg: lactose monohydrate, microcrystalline cellulose (E460), croscarmellose sodium,
silica colloidal anhydrous, aspartame (Ε951), magnesium stearate (E470b), iron oxide red (E172),
vanilla flavour (περιέχει maltodextrin, acacia gum, propylene glycol, benzyl alcohol, vanilla
flavouring).
ANASIL 15mg: lactose monohydrate, microcrystalline cellulose (E460), croscarmellose sodium,
silica colloidal anhydrous, aspartame (Ε951), magnesium stearate (E470b), iron oxide yellow
(E172), vanilla flavour (περιέχει maltodextrin, acacia gum, propylene glycol, benzyl alcohol,
vanilla flavouring).
ANASIL 30mg: lactose monohydrate, microcrystalline cellulose (E460), croscarmellose sodium,
silica colloidal anhydrous aspartame (Ε951), magnesium stearate (E470b), iron oxide red (E172),
vanilla flavour (περιέχει maltodextrin, acacia gum, propylene glycol, benzyl alcohol, vanilla
flavouring).
6.2 Ασυμβατότητες
Δεν εφαρμόζεται.
6.3 Διάρκεια ζωής
3 χρόνια
6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη φύλαξη του προϊόντος
Το φαρμακευτικό προϊόν δεν απαιτεί ιδιαίτερες συνθήκες φύλαξης
6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη
To ANASIL διατίθεται σε blister τύπου Aluminium//PVC/aluminium/oPA,
συσκευασμένo σε κουτιά που περιέχουν 14, 28, 30, 49, 56 ή 98 δισκία, ή σε
κουτιά που περιέχουν 14x1, 28x1, 30x1, 49x1, 56x1, 98x1.
Μπορεί να μην κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.
6.6 Ιδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης
Κάθε αχρησιμοποίητο φαρμακευτικό προϊόν ή υπόλειμμα πρέπει να
απορρίπτεται σύμφωνα με τις
κατά τόπους ισχύουσες σχετικές διατάξεις.
7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
Φαρμανέλ Εμπορική Φαρμακευτική Α.Ε.
Λ. Μαραθώνος 106, 153 44 Γέρακας Αττικής
24
Τηλ.: 210 6048560, Fax: 210 6613013
8. ΑΡΙΘΜΟΣ(ΟΙ) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ/ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ
10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
{ΜΜ/ΕΕΕΕ}
25
