19 - 87 ετών. Οι ακόλουθες ομάδες ασθενών αντιπροσωπεύτηκαν: ηλικιωμένοι
(19,9%), ασθενείς με υπέρταση (30,9%), με σακχαρώδη διαβήτη (20,3%), με
ισχαιμική καρδιακή νόσο (5,8%), με υπερλιπιδαιμία (19,8%), με τραυματισμό
του νωτιαίου μυελού (0,6%), με κατάθλιψη (5,2%), με διουρηθρική
προστατεκτομή (3,7%), με ριζική προστατεκτομή (3,3%).
Οι ακόλουθες ομάδες ασθενών αντιπροσωπεύτηκαν ανεπαρκώς ή
αποκλείστηκαν τελείως από τις κλινικές δοκιμές: ασθενείς που
χειρουργήθηκαν για παθήσεις της πυέλου, ασθενείς μετά από ακτινοθεραπεία,
ασθενείς με σοβαρή νεφρική ή ηπατική διαταραχή και ασθενείς με ορισμένες
καρδιαγγειακές καταστάσεις (βλ. παράγραφο 4.3).
Σε μελέτες με σταθερή δόση, τα ποσοστά των ασθενών που ανέφεραν ότι η
θεραπεία βελτίωσε τη στύση τους ήταν 62% (25 mg), 74% (50 mg) και 82%
(100 mg) σε σύγκριση με το 25% για τους ασθενείς που ελάμβαναν placebo. Σε
ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές , το ποσοστό διακοπής της σιλντεναφίλης ήταν
χαμηλό και παρόμοιο με το αντίστοιχο ποσοστό εκείνων που έπαιρναν placebo.
Στο σύνολο των κλινικών δοκιμών, τα ποσοστά των ασθενών που ανέφεραν
βελτίωση από τη σιλντεναφίλη ήταν τα ακόλουθα: ψυχογενής δυσλειτουργία
στύσης (84%), μικτή δυσλειτουργία στύσης (77%), οργανική δυσλειτουργία
στύσης (68%), ηλικιωμένοι (67%), ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη (59%),
ασθενείς με ισχαιμική καρδιακή νόσο (69%), ασθενείς με υπέρταση (68%),
ασθενείς με διουρηθρική προστατεκτομή (61%), ασθενείς με ριζική
προστατεκτομή (43%), ασθενείς με τραυματισμό του νωτιαίου μυελού (83%),
ασθενείς με κατάθλιψη (75%). Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της
σιλντεναφίλης διατηρήθηκε σταθερή κατά τη διάρκεια μακροχρόνιων μελετών.
Παιδιατρικός πληθυσμός
Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων έχει δώσει απαλλαγή από την
υποχρέωση υποβολής των αποτελεσμάτων των μελετών με τη σιλντεναφίλη σε
όλες τις υποκατηγορίες του παιδιατρικού πληθυσμού στη θεραπευτική
αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας. Βλέπε παράγραφο 4.2 για
πληροφορίες σχετικά με την παιδιατρική χρήση.
5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες
Απορρόφηση
Η σιλντεναφίλη απορροφάται ταχέως. Οι μέγιστες συγκεντρώσεις που
παρατηρήθηκαν στο πλάσμα επιτυγχάνονται μέσα σε 30-120 λεπτά (διάμεσος
χρόνος 60 λεπτά) μετά από του στόματος χορήγηση, σε κατάσταση νηστείας. Η
μέση απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα μετά την από του στόματος χορήγηση είναι
41% (εύρος 25 – 63%). Μετά την από του στόματος χορήγηση της
σιλντεναφίλης, η AUC και η C
max
αυξάνουν ανάλογα με τη δόση σε όλο το
συνιστώμενο εύρος δόσης (25 – 100 mg).
Όταν η σιλντεναφίλη λαμβάνεται μαζί με τροφή, ο βαθμός απορρόφησης είναι
μειωμένος, με μέση καθυστέρηση του t
max
κατά 60 λεπτά και μέση μείωση της
C
max
κατά 29%.
Κατανομή
Ο μέσος όγκος κατανομής (Vd) της σιλντεναφίλης σε σταθεροποιημένη
κατάσταση είναι 105 l,
γεγονός που δεικνύει κατανομή στους ιστούς. Μετά από εφάπαξ χορηγούμενη
από του στόματος δόση 100 mg, η μέση μέγιστη συνολική συγκέντρωση της
σιλντεναφίλης στο πλάσμα είναι περίπου 440 ng/ml (CV 40%). Καθώς η
SPC_3039002_3.doc