ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

IBONDEM 6 mg πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς

έγχυση

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Ένα φιαλίδιο με 6 ml πυκνού διαλύματος για παρασκευή

διαλύματος προς έγχυση περιέχει 6 mg ιβανδρονικού οξέος (ως

6,75 mg μονοϋδρικού, μονονατριούχου άλατος ιβανδρονικού

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Το IBONDEM ενδείκνυται σε ενήλικες για:

- την πρόληψη σκελετικών συμβαμάτων (παθολογικών

καταγμάτων, οστικών επιπλοκών που απαιτούν ακτινοθεραπεία ή

χειρουργική επέμβαση) σε ασθενείς με καρκίνο μαστού και οστικές

μεταστάσεις.

- τη θεραπεία της υπερασβεστιαιμίας που οφείλεται σε νεοπλασία

με ή χωρίς μεταστάσεις.

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Η συνιστώμενη δόση για την πρόληψη σκελετικών συμβαμάτων σε

ασθενείς με καρκίνο μαστού και οστικές μεταστάσεις είναι 6 mg με

ενδοφλέβια έγχυση, χορηγούμενα κάθε 3-4 εβδομάδες. Η δόση

πρέπει να χορηγείται με έγχυση σε διάστημα τουλάχιστον 15

λεπτών.

Χρόνος έγχυσης μειωμένης διάρκειας (π.χ. 15 λεπτά) θα πρέπει να

χρησιμοποιείται μόνο σε ασθενείς με φυσιολογική νεφρική

λειτουργία ή με ήπια νεφρική δυσλειτουργία. Δεν υπάρχουν

διαθέσιμα δεδομένα που να χαρακτηρίζουν τη χρήση χρόνου

έγχυσης μειωμένης διάρκειας σε ασθενείς με κάθαρση κρεατινίνης

επανυδατωθεί επαρκώς με διάλυμα χλωριούχου νατρίου 9 mg/ml

(0,9%). Πρέπει να εξετάζεται η βαρύτητα της υπερασβεστιαιμίας

καθώς επίσης και το είδος της νεοπλασίας. Γενικώς, απαιτούνται

χαμηλότερες δόσεις για τους ασθενείς με οστεολυτικές

μεταστάσεις συγκριτικά με τους ασθενείς με υπερασβεστιαιμία

χυμικού είδους. Στους περισσότερους ασθενείς με σοβαρή

υπερασβεστιαιμία (ασβέστιο ορού διορθωμένο ως προς τη

λευκωματίνη* ≥3 mmol/l ή ≥12 mg/dl) τα 4 mg είναι επαρκής εφάπαξ

δόση. Σε ασθενείς με μέτριου βαθμού υπερασβεστιαιμία (ασβέστιο

ορού διορθωμένο ως προς τη λευκωματίνη <3 mmol/l ή <12 mg/dl),

Ασβέστιο ορού, διορθωμένο ως

προς τη λευκωματίνη (mmol/l)

=

ασβέστιο ορού (mmol/l) - [0,02 x

λευκωματίνη (g/l)] + 0,8

Ή

Aσβέστιο ορού, διορθωμένο ως

προς τη λευκωματίνη (mg/dl)

=

ασβέστιο ορού (mg/dl) + 0,8 x [4-

λευκωματίνη (g/dl)]

Για τη μετατροπή της τιμής του διορθωμένου ως προς τη λευκωματίνη

ασβεστίου του ορού από mmol/l σε mg/dl, πολλαπλασιάζουμε με το 4.

mg. Ο διάμεσος χρόνος υποτροπής για τη δόση των 6 mg ήταν 26

ημέρες.

Ένας περιορισμένος αριθμός ασθενών (50 ασθενείς) έχει λάβει μία

δεύτερη έγχυση για την υπερασβεστιαιμία. Η επανάληψη της

θεραπείας μπορεί να εξετασθεί σε περίπτωση υποτροπιάζουσας

υπερασβεστιαιμίας ή ανεπαρκούς αποτελεσματικότητας.

Το πυκνό διάλυμα IBONDEM για την παρασκευή διαλύματος προς

έγχυση πρέπει να χορηγείται ως ενδοφλέβια έγχυση για διάστημα 2

ωρών.

Ασθενείς με ηπατική δυσλειτουργία

ασθενείς με μέτρια νεφρική δυσλειτουργία (CLcr ≥30 και <50

δοσολογικές συστάσεις (βλ. παράγραφο 5.2):

Κάθαρση κρεατινίνης

(ml/min)

Δ / Δοσολογία ιάρκεια

≥30 CLcr < 50 4 mg / 1 ώρα 500 ml

< 30 2 mg / 1 ώρα 500 ml

1

Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα του ιβανδρονικού οξέος σε

παιδιά και εφήβους κάτω από την ηλικία των 18 ετών δεν έχει

τεκμηριωθεί. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα (βλ. παράγραφο

5.1 και παράγραφο 5.2).

Για ενδοφλέβια χορήγηση.

Το περιεχόμενο του φιαλιδίου πρέπει να χρησιμοποιείται ως

ακολούθως:

• Πρόληψη σκελετικών συμβαμάτων - προστίθεται σε 100 ml

ισότονου διαλύματος χλωριούχου νατρίου ή 100 ml διαλύματος

δεξτρόζης 5% και χορηγείται με έγχυση σε διάστημα τουλάχιστον

Για εφάπαξ χρήση μόνο. Πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο διαυγή

διαλύματα, ελεύθερα σωματιδίων.

Το IBONDEM πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς

έγχυση πρέπει να χορηγείται ως ενδοφλέβια έγχυση.

Πρέπει να δίδεται προσοχή ώστε να μην χορηγείται το IBONDEM

πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς έγχυση μέσω

ενδαρτηριακής ή παραφλεβικής χορήγησης καθώς αυτό μπορεί να

προκαλέσει βλάβη στους ιστούς.

4.3 Αντενδείξεις

- Υπερευαισθησία στη δραστική ουσία ή σε κάποιο από τα έκδοχα

Η υπασβεστιαιμία και οι άλλες διαταραχές των οστών και του

μεταβολισμού των ανόργανων στοιχείων πρέπει να

αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά πριν την έναρξη της θεραπείας

της μεταστατικής οστικής νόσου με IBONDEM.

Η επαρκής πρόσληψη ασβεστίου και βιταμίνης D είναι σημαντική

για όλες τις ασθενείς. Οι ασθενείς πρέπει να λαμβάνουν

συμπληρωματικά ασβέστιο και/ή βιταμίνη D εάν η πρόσληψη μέσω

της τροφής είναι ανεπαρκής.

Αναφυλακτική αντίδραση/καταπληξία

Περιπτώσεις αναφυλακτικής αντίδρασης/καταπληξίας,

ιατρική υποστήριξη και μέτρα παρακολούθησης πρέπει να είναι

άμεσα διαθέσιμα όταν χορηγείται ενδοφλέβια ένεση IBONDEM.

Εάν συμβεί αναφυλακτική ή άλλες σοβαρές αντιδράσεις

υπερευαισθησίας/αλλεργικές αντιδράσεις, πρέπει να διακοπεί

αμέσως η ένεση και να ξεκινήσει κατάλληλη θεραπεία.

Οστεονέκρωση της γνάθου

οστεοπόρωση που λάμβαναν από στόματος διφωσφονικά.

οδόντων με κατάλληλη προληπτική οδοντιατρική πρακτική, πριν

του μηριαίου έχουν αναφερθεί με θεραπεία με διφωσφονικά,

κυρίως σε ασθενείς που λαμβάνουν μακροχρόνια θεραπεία για την

οστεοπόρωση. Αυτά τα εγκάρσια ή μικρά λοξά κατάγματα μπορούν

να συμβούν οπουδήποτε κατά μήκος του μηριαίου οστού, από

ακριβώς κάτω από τον ελάσσονα τροχαντήρα μέχρι και ακριβώς

επάνω από το υπερκονδύλιο κύρτωμα. Αυτά τα κατάγματα

συμβαίνουν μετά από μικρό ή καθόλου τραυματισμό και μερικοί

αυτών έχει επίσης αναφερθεί. Η διακοπή των διφωσφονικών σε

ασθενείς που υπάρχει υποψία ότι έχουν άτυπο κάταγμα μηριαίου

με βάση την εξατομικευμένη αξιολόγηση του κινδύνου οφέλους.

ασβέστιο, τα φωσφορικά και το μαγνήσιο του ορού (βλ. παράγραφο

οδήγησης και χειρισμού μηχανών.

συνδέεται συχνότερα με εξασθένιση ακολουθούμενη από αύξηση

της θερμοκρασίας σώματος και κεφαλαλγία.

Σύνοψη πίνακας ανεπιθύμητων ενεργειών

Ο Πίνακας 1 παραθέτει τις ανεπιθύμητες ενέργειες του φαρμάκου

από τις πιλοτικές μελέτες Φάσης ΙΙΙ (Θεραπεία υπερασβεστιαιμίας

που οφείλεται σε όγκο: 311 ασθενείς υπό θεραπεία με ιβανδρονικό

οξύ 2 mg ή 4 mg: Πρόληψη σκελετικών συμβαμάτων σε ασθενείς

με καρκίνο του μαστού και οστικές μεταστάσεις: 152 ασθενείς υπό

θεραπεία με ιβανδρονικό οξύ 6 mg), και από την εμπειρία μετά την

κυκλοφορία.

μη γνωστές (δεν μπορούν να εκτιμηθούν με βάση τα διαθέσιμα

δεδομένα). Εντός κάθε κατηγορίας συχνότητας εμφάνισης, οι

ανεπιθύμητες ενέργειες παρατίθενται κατά φθίνουσα σειρά

σοβαρότητας.

Πίνακας 1 Ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρθηκαν για

την Ενδοφλέβια Χορήγηση του ιβανδρονικού οξεός

σπάνιες

Μη

μαστού και οστικές μεταστάσεις, με ιβανδρονικό οξύ 6 mg

ενδοφλεβίως χορηγούμενο, αξιολογήθηκε σε μία τυχαιοποιημένη,

ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, δοκιμή φάσης III με διάρκεια 96

εβδομάδων. Οι γυναίκες ασθενείς με καρκίνο μαστού και

ακτινολογικώς επιβεβαιωμένες οστικές μεταστάσεις

τυχαιοποιήθηκαν ώστε να λάβουν εικονικό φάρμακο (158

ασθενείς) ή 6 mg ιβανδρονικό οξύ (154 ασθενείς). Τα

αποτελέσματα από τη δοκιμή αυτή συνοψίζονται παρακάτω.

Κύριοι στόχοι αποτελεσματικότητας

Ο κύριος στόχος της δοκιμής ήταν ο δείκτης σκελετικής

νοσηρότητας εντός μίας περιόδου (skeletal morbidity period rate, SMPR).

Αυτός ήταν ένας σύνθετος στόχος που απαρτίζετο από τα

Η ανάλυση του SMPR ήταν προσαρμοσμένη ως προς το χρόνο και

θεωρήθηκε ότι ένα ή περισσότερα συμβάματα που παρατηρούνταν

σε μία περίοδο 12 εβδομάδων θα μπορούσαν, δυνητικά, να

σχετίζονται. Ως εκ τούτου, για τους σκοπούς της ανάλυσης, τα

πολλαπλά συμβάματα καταμετρούνταν μόνο μία φορά. Τα στοιχεία

από τη μελέτη αυτή κατέδειξαν σημαντικό πλεονέκτημα για το

ιβανδρονικό οξύ 6 mg ενδοφλεβίως έναντι του εικονικού

φαρμάκου, όσον αφορά στη μείωση των SREs μετρηθέντων με τον

προσαρμοσμένο ως προς το χρόνο SMPR (p=0,004). Ο αριθμός των

SREs μειώθηκε επίσης σημαντικά με το ιβανδρονικό οξύ 6 mg και

παρατηρήθηκε μείωση 40 % στον κίνδυνο για κάποιο SRE έναντι

n=158

mg

n=154

- 0,60 p=0,003

Δευτερεύοντες στόχοι αποτελεσματικότητας

Κατεδείχθη στατιστικώς σημαντική βελτίωση όσον αφορά στη

χορηγούμενου ενδοφλεβίως συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο. Η

μείωση του πόνου σε σχέση με τις τιμές πριν την έναρξη της

n=158

n=154

0,90 0,51 p=0,083

Σε ασθενείς υπό ιβανδρονικό οξύ, υπήρξε σημαντική μείωση των

δεικτών οστικής απορρόφησης στα ούρα (πυριδινολίνη και

δεοξυπυριδινολίνη), η οποία ήταν στατιστικώς σημαντική

ανεπιθύμητων ενεργειών του ιβανδρονικού οξέος μετά την έγχυση

διάρκειας 15 λεπτών ήταν σύμφωνο με το γνωστό προφίλ

ασφάλειας εγχύσεων μεγαλύτερης διάρκειας και δεν προέκυψαν

νέα θέματα ασφάλειας σχετικά με τη χρήση έγχυσης διάρκειας 15

λεπτών.

Χρόνος έγχυσης διάρκειας 15 λεπτών δεν έχει μελετηθεί σε

παιδιά και εφήβους κάτω από την ηλικία των 18 ετών δεν έχει

τεκμηριωθεί. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα.

Κατανομή

Μετά την αρχική συστηματική έκθεση, το ιβανδρονικό οξύ

συνδέεται ταχέως με τα οστά ή απεκκρίνεται στα ούρα. Στους

τουλάχιστον 90 l και η ποσότητα της δόσης που φθάνει στα οστά

υπολογίζεται σε 40-50% της δόσης που ευρίσκεται στην

κυκλοφορία. Η σύνδεση με τις πρωτεΐνες του ανθρώπινου

πλάσματος είναι 87% περίπου στις θεραπευτικές συγκεντρώσεις

και έτσι η φαρμακευτική αλληλεπίδραση λόγω εκτόπισης

θεωρείται απίθανη.

Βιομετατροπή

Αποβολή

ζωής είναι μεγάλο και εξαρτάται από τη δόση και την ευαισθησία

ή την από στόματος χορήγηση αντίστοιχα. Δεν παρατηρήθηκε

συστηματική συσσώρευση κατά την ενδοφλέβια χορήγηση

ιβανδρονικού οξέος μία φορά κάθε 4 εβδομάδες επί 48 εβδομάδες

σε ασθενείς με μεταστατική οστική νόσο.

Η ολική κάθαρση του ιβανδρονικού οξέος είναι χαμηλή, με μέσες

τιμές κυμαινόμενες μεταξύ 84-160 ml/min. Η νεφρική κάθαρση

(περίπου 60 ml/min σε υγιείς μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες)

αντιστοιχεί σε 50-60% της ολικής κάθαρσης και σχετίζεται με την

κάθαρση κρεατινίνης. Η διαφορά μεταξύ φαινομενικής ολικής και

νεφρικής κάθαρσης θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει την απορρόφηση

περιλαμβάνει γνωστά οξεϊκά ή βασικά συστήματα μεταφοράς τα

ηπατικού κυτοχρώματος Ρ450 στους επίμυες.

Φαρμακοκινητικές ιδιότητες σε ειδικούς πληθυσμούς

Φύλο

Η βιοδιαθεσιμότητα και οι φαρμακοκινητικές ιδιότητες του

ιβανδρονικού οξέος είναι παρόμοιες σε άνδρες και γυναίκες.

Ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία

Η έκθεση των ασθενών με διάφορους βαθμούς νεφρικής

της κρεατινίνης (CLcr). Σε άτομα με σοβαρή νεφρική δυσλειτουργία

(μέση εκτιμηθείσα CLcr= 21,2 mL/min), η μέση διορθωμένη ως προς

εθελοντές. Στην κλινική φαρμακολογική μελέτη WP18551, μετά

την εφάπαξ ενδοφλέβια χορήγηση 6 mg (έγχυση 15 λεπτών), η μέση

ΑUC

αυξήθηκε κατά 14% και 86% αντίστοιχα, σε άτομα με ήπια

νεφρική δυσλειτουργία (CLcr <30 ml/min), οι οποίοι υποβάλλονται

σοβαρής ηπατικής δυσλειτουργίας, δε θεωρείται πιθανή.

Ηλικιωμένοι (βλ.παράγραφο 4.2)

Σε μία ανάλυση πολλαπλών μεταβλητών, η ηλικία δε βρέθηκε να

αποτελεί ανεξάρτητο παράγοντα για οποιαδήποτε από τις

φαρμακοκινητικές παραμέτρους που μελετήθηκαν. Ο μόνος

παράγοντας που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη είναι η έκπτωση της

δράσης του ιβανδρονικού οξέος στο έμβρυο, σε επίμυες και

πρέπει να υπερβαίνουν τις 24 ώρες στους 2 °C - 8