βλεννογόνο, στο υγρό του υπεζωκότα, στις αμυγδαλές, στους νεφρούς, στον
προστάτη και στα διάμεσα υγρά. Οι συγκεντρώσεις που παρατηρούνται
υπερβαίνουν τις τιμές της ελάχιστης ανασταλτικής πυκνότητας (MIC) για τους
ευαίσθητους μικροοργανισμούς.
Μεταβολισμός και απομάκρυνση:
Μετά την απορρόφηση, ο κύριος μεταβολίτης κεφποντοξίμη σχηματίζεται από
υδρόλυση της προξετίλης κεφποντοξίμης. Η κεφποντοξίμη μεταβολίζεται
δύσκολα, με το 80% αυτής να απομακρύνεται αμετάβλητη από τους νεφρούς
ύστερα από την απορρόφηση της προξετίλης κεφποντοξίμης.
Η συνολική κάθαρση της κεφποντοξίμης είναι 9,98 l/ώρα, μέση νεφρική
κάθαρση 7 l/ώρα.
Ο χρόνος ημίσειας ζωής απομάκρυνσης (Τ
1/2
) της κεφποντοξίμης είναι 2,4 ώρες.
Σε ασθενείς ηλικίας άνω των 70 ετών, ο μέσος χρόνος ημίσειας ζωής της
απομάκρυνσης (Τ
1/2
), αυξάνει σε 3,6 ώρες.
Σε ασθενείς με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια και κάθαρση κρεατινίνης κάτω των
40 ml/λεπτό, ο Τ
1/2
είναι μεγαλύτερος από 6 ώρες (7,7 ώρες, κατά μέσο όρο, με
ρυθμό κάθαρσης κρεατινίνης μεταξύ 10 και 40 ml/λεπτό).
Απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα:
Η απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα της κεφποντοξίμης ύστερα από του στόματος
χορήγηση, με κενό στομάχι, ενός δισκίου κεφποντοξίμης προξετίλης (που
ισοδυναμεί με 100 mg ή 200 mg κεφποντοξίμη) είναι περίπου 40 – 50 %.
Η απορρόφηση ενισχύεται από την ταυτόχρονη πρόσληψη τροφής, επομένως το
Orebus 100 mg επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία/ Orebus 200 mg
επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία πρέπει να λαμβάνεται μαζί με τα
γεύματα.
5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια
Οξεία τοξικότητα (από του στόματος χορήγηση)
Η μέση θανατηφόρος δόση (LD
50
) σε ποντικούς και αρουραίους ήταν
περισσότερο από 8 g/kg και 4 g/kg βάρους σώματος, αντίστοιχα.
Η συνοχή των κοπράνων και η ανάπτυξη του βάρους σώματος επηρεάστηκαν
προσωρινά στους αρουραίους τύπου Fisher ύστερα από δόσεις 1 g/kg βάρους
σώματος ή περισσότερο. Μία εφάπαξ δόση 800 mg/kg βάρους σώματος σε
σκύλους δεν αποδείχθηκε να είναι τοξική.
Χρόνια τοξικότητα (από του στόματος χορήγηση)
Οι μελέτες χρόνιας τοξικότητας διεξήχθησαν για διάστημα 12 μηνών σε
αρουραίους και 6 μηνών σε σκύλους. Οι μέγιστες ημερήσιες δόσεις ήταν 1000
mg/kg βάρους σώματος σε αρουραίους τύπου Wistar και 400 mg/kg βάρους
σώματος σε σκύλους, οι οποίες υπερέβαιναν κατά πολύ τη θεραπευτική
δοσολογία (3 έως 6 mg/kg βάρους σώματος). Η από του στόματος χορήγηση 250,
500 και 1000 mg/kg βάρους σώματος σε αρουραίους τύπου Wistar για 12 μήνες
δεν προκάλεσε θνησιμότητα. Μόνο σε δόση μεγαλύτερη των 1000 mg/kg βάρους
σώματος παρατηρήθηκαν γαστρεντερικές διαταραχές, δηλ. μαλάκυνση των
κοπράνων και διόγκωση του τυφλού.
Οι εντερικές ανεπιθύμητες ενέργειες, οι οποίες ήταν περισσότερο έκδηλες σε
13