είτε άριστο ή καλό για το Eziclen και το 2-λίτρων προϊόν ΡΕG ήταν παρόμοιο
(αποτελέσματα του ΡΡ πληθυσμού):
- για το δοσολογικό σχήμα διαιρεμένης δόσης: 97,2% και 96,1%, για το
Eziclen και το το 2-λίτρων προϊόν ΡΕG αντίστοιχα, [με CI95%: -2,7 έως 4,8
εντός του προκαθορισμένου περιθωρίου του 15%]
- για το δοσολογικό σχήμα μίας ημέρας: 84% έναντι 82.9%, για το Eziclen
και το 2-λίτρων προϊόν ΡΕG αντίστοιχα, [με CI95%: -6,5 έως 8,8 εντός
του προκαθορισμένου περιθωρίου του 15%].
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν κατά κύριο λόγο γαστρεντερικές, όπως θα
αναμενόταν για οποιονδήποτε παράγοντα κάθαρσης του εντέρου. Η κοιλιακή
διάταση, το κοιλιακό άλγος, η ναυτία και ο έμετος ήταν τα πλέον συχνά
αναφερθέντα συμπτώματα.
Παιδιατρικός πληθυσμός
Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων έχει άρει την υποχρέωση υποβολής των
αποτελεσμάτων μελετών του Eziclen σε βρέφη από τη γέννησή τους έως την
ηλικία των 6 μηνών και έχει μεταθέσει χρονικά την υποχρέωση υποβολής των
αποτελεσμάτων μελετών του φαρμάκου στον υπόλοιπο παιδιατρικό πληθυσμό,
δηλαδή στα υποσύνολα από 6 μηνών έως 17 ετών [βλ. παράγραφο 4.2 για
πληροφορίες σχετικά με τη χρήση σε παιδιατρικούς ασθενείς].
5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες
Η απορρόφηση θειικών αλάτων είναι μία περιορισμένη και κορέσιμη διεργασία
ενεργητικής μεταφοράς. Τα απορροφηθέντα θεικά άλατα απεκκρίνονται κατά
κύριο λόγο μέσω των νεφρών. Μετά τη χορήγηση ενός κλινικού σκευάσματος με
την ίδια περιεκτικότητα σε θειικά άλατα με εκείνη του Eziclen σε έξι υγιείς
εθελοντές, σύμφωνα με το δοσολογικό σχήμα διαιρεμένης δόσης, δηλαδή δύο
δόσεις χωρισμένες κατά 12 ώρες, η μέγιστη συγκέντρωση θειικών αλάτων στον
ορό παρατηρήθηκε περίπου 16 ώρες μετά την πρώτη μισή δόση και 5 ώρες μετά
τη δεύτερη δόση [C max: 499,50 μmol / l (CV: 33,03%) σε σύγκριση με τις
αρχικές τιμές των 141 - 467 μmol / l μέση 335 μmol / l (CV: 34,40%)]. Η
συγκέντρωση στον ορό στη συνέχεια μειώθηκε, με χρόνο ημίσειας ζωής 8,5
ωρών (CV: 53.76%). Η απέκκριση στα κόπρανα ήταν η κύρια οδός αποβολής των
θειικών αλάτων (περίπου το 70% της χορηγηθείσας ποσότητας).
Η συστηματική έκθεση (AUC και Cmax) στα θειικά άλατα μετά τη χορήγηση
Eziclen συγκρίθηκε επίσης μεταξύ υγιών εθελοντών, έξι ασθενών με μέτρια
επηρεασμένη νεφρική λειτουργία (κάθαρση κρεατινίνης από 30 έως 49 ml/λεπτό)
και έξι ασθενών με ήπια-μέτρια επηρεασμένη ηπατική λειτουργία (βαθμού Α
(N=5) και B (N=1) κατά Child-Pugh), αντίστοιχα. Η επηρεασμένη νεφρική
λειτουργία είχε ως αποτέλεσμα μία μείωση της ποσότητας των θειικών αλάτων
που απεκκρίνονταν στα ούρα. Κατά συνέπεια οι μέσες τιμές AUC και C
max
ήταν
κατά περίπου 50% υψηλότερες σε σύγκριση με τους υγιείς εθελοντές. Η
συστηματική έκθεση στα θειικά άλατα δεν επηρεάστηκε από την ηπατική
δυσλειτουργία. Οι συγκεντρώσεις θειικών αλάτων στον ορό επανήλθαν στα
επίπεδα αναφοράς έως την Ημέρα 6 μετά τη χορήγηση του Eziclen και στις τρεις
ομάδες που διερευνήθηκαν. Σε αυτή τη μελέτη η χρήση του Eziclen δεν οδήγησε
σε κλινικά σημαντική υπερθειαιμία σε ασθενείς με επηρεασμένη ηπατική ή
νεφρική λειτουργία.
5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια