ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

▼

Το φάρμακο αυτό τελεί υπό συμπληρωματική παρακολούθηση. Αυτό θα

επιτρέψει τον γρήγορο προσδιορισμό νέων πληροφοριών ασφάλειας.

Ζητείται από τους επαγγελματίες του τομέα της υγειονομικής

περίθαλψης να αναφέρουν οποιεσδήποτε πιθανολογούμενες

ανεπιθύμητες ενέργειες. Βλέπε παράγραφο 4.8 για τον τρόπο αναφοράς

ανεπιθύμητων ενεργειών.

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

HEXAQUIN

προς έγχυση, 400mg/vial

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Γενικευμένες τονικοκλονικές επιληπτικές κρίσεις, τυπικές και άτυπες

επιληπτικές αφαιρέσεις, εστιακές επιληπτικές κρίσεις, μυοκλονική

επιληψία.

Συμπληρωματικά με άλλα αντιεπιληπτικά στην αντιμετώπιση

ανθεκτικών στη θεραπεία διαφόρων μορφών επιληψίας.

Το ενέσιμο βαλπροϊκό νάτριο χορηγείται όταν η από του στόματος

θεραπεία δεν είναι προσωρινά δυνατή.

τεκμηριωθεί και η βέλτιστη δοσολογία θα πρέπει να καθορισθεί,

σύμφωνα με την κλινική ανταπόκριση. Ο προσδιορισμός των επιπέδων

του βαλπροϊκού οξέος στο πλάσμα, θα μπορεί να ληφθεί υπόψη μαζί με

την κλινική ανταπόκριση, όταν δεν έχει επιτευχθεί επαρκής έλεγχος των

επιληπτικών κρίσεων, ή όταν υποπτευόμαστε πως υπάρχουν

ανεπιθύμητες ενέργειες. Το αναφερόμενο αποτελεσματικό εύρος

κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 40 και 100 mg/L (300-700 μmol/L).

Βαλπροϊκό νάτριο – Ενδοφλέβια χορήγηση

(πάνω από 3 λεπτά), συνήθως 15 mg/kg, ακολουθούμενη από μια έγχυση

στο συνηθισμένο εύρος του 1-2 mg/kg/hr και προσαρμοσμένη σύμφωνα με

την κλινική ανταπόκριση.

Η συνέχιση της θεραπείας από το στόμα θα πρέπει να γίνει όσο το

δυνατό πιο γρήγορα, στις συνήθως συνιστώμενες δόσεις.

Κορίτσια, έφηβες και γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία και έγκυες

γυναίκες

Το HEXAQUIN πρέπει να χορηγείται και να επιβλέπεται από ειδικό με

εμπειρία στη διαχείριση της επιληψίας. Η θεραπευτική αγωγή πρέπει να

αρχίζει μόνο εάν οι άλλες θεραπευτικές αγωγές είναι

συγκεντρώσεων στο πλάσμα. Η ημερήσια δόση πρέπει να χωρίζεται σε

τουλάχιστον δύο μεμονωμένες δόσεις.

Οδηγίες χρήσης και χειρισμού

Για την ανασύσταση, ενίεται ο διαλύτης που παρέχεται, αφήνεται να

διαλυθεί και κατόπιν λαμβάνεται η κατάλληλη δόση.

Το ενδοφλέβιο HEXAQUIN θα πρέπει να ανασυσταθεί αμέσως πριν τη

χρήση και τα διαλύματα έγχυσης που το περιέχουν θα πρέπει να

χρησιμοποιούνται εντός 24 ωρών. Οποιαδήποτε αχρησιμοποίητη

ποσότητα θα πρέπει να απορρίπτεται. Το ενδοφλέβιο HEXAQUIN μπορεί

να χορηγηθεί με άμεση βραδεία ενδοφλέβια ένεση ή με έγχυση,

- Δεξτρόζη, 10g για 100ml

- Δεξτρόζη, 20g για 100ml

- Δεξτρόζη, 30g για 100ml

- Oρός δεξτρόζης, π.χ. δεξτρόζη 2,5g+NaCl 0,45g για 100ml

- Διττανθρακικό νάτριο, 0,14 g για 100ml

- Τρομεταμόλη (THAM), 3,66g + NaCl 0,172 g για 100 ml,

σε αραίωση 400mg ενδοφλέβιο HEXAQUIN σε 500ml καθενός από τα

ανωτέρω διαλύματα (εκτός της τρομεταμόλης: 250ml).

Το ενδοφλέβιο διάλυμα είναι κατάλληλο για έγχυση σε περιέκτες από

- Το βαλπροϊκό αντενδείκνυται σε ασθενείς με γνωστές

μιτοχονδριακές διαταραχές προκαλούμενες από μεταλλάξεις στο

πυρηνικό γονίδιο που κωδικοποιεί το μιτοχονδριακό ένζυμο

πολυμεράση γάμμα, π.χ. σύνδρομο Alpers-Huttenlocher, καθώς και σε

παιδιά κάτω των δύο ετών για τα οποία υπάρχει υπόνοια ότι πάσχουν

από σχετιζόμενη με την πολυμεράση γάμμα διαταραχή (βλ.

παράγραφο 4.4).

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

4.4.1 Προειδοποιήσεις

ετών, με σοβαρές επιληπτικές διαταραχές, ιδιαιτέρως αυτά με

εγκεφαλική βλάβη, διανοητική καθυστέρηση και/ή συγγενή μεταβολική ή

εκφυλιστική ασθένεια. Μετά την ηλικία των τριών ετών, η συχνότητα

εμφάνισης, μειώνεται σημαντικά και προοδευτικά με την ηλικία.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, παρόμοια ηπατική βλάβη συνέβη μέσα

στους πρώτους 6 μήνες της θεραπείας.

Ενδεικτικά συμπτώματα

Τα κλινικά συμπτώματα είναι σημαντικά για πρώιμη διάγνωση.

Ιδιαιτέρως οι ακόλουθοι 2 τύποι συμπτωμάτων που ενδέχεται να

προηγηθούν του ίκτερου, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, ειδικά σε

- σε ασθενείς με επιληψία, υποτροπή των επιληπτικών κρίσεων.

Οι ασθενείς (ή οι οικογένειες τους, αν είναι παιδιά), θα πρέπει να είναι

ενημερωμένοι έτσι ώστε να αναφέρουν αμέσως οποιαδήποτε από τα

συμπτώματα αυτά, αν συμβούν, στον γιατρό. Εξετάσεις οι οποίες θα

περιλαμβάνουν κλινική εξέταση και βιολογική αξιολόγηση της ηπατικής

Προσδιορισμός

Εξετάσεις ελέγχου της ηπατικής λειτουργίας θα πρέπει να γίνονται πριν

την έναρξη της θεραπείας και κατόπιν περιοδικά, κατά τους πρώτους 6

μήνες θεραπείας. Μεταξύ των συνηθισμένων ελέγχων, εξετάσεις οι

οποίες δείχνουν την πρωτεϊνική σύνθεση και ιδιαιτέρως το χρόνο

προθρομβίνης, είναι από τις πλέον σχετικές. Επιβεβαίωση ενός μη

φυσιολογικά χαμηλού χρόνου προθρομβίνης ιδιαιτέρως με συσχετισμό με

Πολύ σπάνια έχει αναφερθεί σοβαρή παγκρεατίτιδα που μπορεί να

οδηγήσει σε θάνατο. Τα μικρά παιδιά βρίσκονται σε ιδιαίτερο κίνδυνο, ο

οποίος μειώνεται με την ηλικία. Σοβαρές επιληπτικές κρίσεις,

νευρολογική επιδείνωση ή θεραπεία με συνδυασμό αντισπασμωδικών

φαρμάκων μπορεί να αποτελέσουν παράγοντες κινδύνου. Ηπατική

ανεπάρκεια σε συνδυασμό με παγκρεατίτιδα αυξάνει τον κίνδυνο

θανατηφόρου έκβασης.

Ασθενείς με οξύ κοιλιακό πόνο θα πρέπει να υποβληθούν σε άμεση

ιατρική εξέταση. Στην περίπτωση παγκρεατίτιδας, η θεραπεία με

Alpers-Huttenlocher, η συχνότητα αναφοράς οξείας ηπατικής

ανεπάρκειας προκαλούμενης από βαλπροϊκό και θανάτων ηπατικής

αιτιολογίας είναι μεγαλύτερη.

Η ύπαρξη διαταραχής σχετιζόμενης με την πολυμεράση γάμμα πρέπει να

μεταξύ άλλων, ανεξήγητη εγκεφαλοπάθεια, ανθεκτική επιληψία (εστιακή

μυοκλονική), επιληπτική κατάσταση (status epilepticus) κατά την

εκδήλωση της διαταραχής, καθυστέρηση στην ανάπτυξη, ψυχοκινητική

παλινδρόμηση, αισθητηριοκινητική αξονική νευροπάθεια, μυοπάθεια,

παρεγκεφαλιδική αταξία, οφθαλμοπληγία ή επιπλεγμένη ημικρανία με

ινιακή αύρα. Η εξέταση για τη μετάλλαξη πολυμεράσης γάμμα πρέπει να

διενεργείται σύμφωνα με την ισχύουσα κλινική πρακτική στη

- Εξετάσεις της ηπατικής λειτουργίας θα πρέπει να γίνονται πριν τη

θεραπεία

διάρκεια των 6 πρώτων μηνών, ιδιαίτερα σε ασθενείς υψηλού κινδύνου

- Όταν υποψιαζόμαστε ενζυμική ανεπάρκεια του κύκλου της ουρίας, θα

πρέπει να γίνουν εξετάσεις μεταβολισμού, πριν την θεραπεία, λόγω του

κινδύνου υπεραμμωνιαιμίας με το βαλπροϊκό.

- Οι ασθενείς θα πρέπει να προειδοποιούνται για τον κίνδυνο αύξησης

παράγραφο

παρατηρηθεί καταστολή και προσδιορισμό των επιπέδων της στο πλάσμα

όπου απαιτείται.

Το βαλπροϊκό αυξάνει τα επίπεδα πριμιδόνης στο πλάσμα με επιδείνωση

των ανεπιθύμητων ενεργειών (όπως η καταστολή). Τα συμπτώματα αυτά

σταματάνε με τη μακροχρόνια χορήγηση. Συνιστάται κλινική

παρακολούθηση, ειδικά στην αρχή της συγχορήγησης, με προσαρμογή του

δοσολογικού σχήματος, όπου απαιτείται.

- Φαινυτοΐνη

Το βαλπροϊκό αυξάνει τη συνολική συγκέντρωση φαινυτοΐνης στο

Κλινική τοξικότητα έχει αναφερθεί όταν το βαλπροϊκό χορηγήθηκε με

καρβαμαζεπίνη καθώς το βαλπροϊκό μπορεί να ενισχύσει την τοξική

δράση της καρβομαζεπίνης. Συνίσταται κλινική παρακολούθηση

ιδιαίτερα κατά την έναρξη της συνδυασμένης θεραπείας με ρύθμιση της

δόσης όπου απαιτείται.

Ο κίνδυνος εξανθήματος μπορεί να αυξηθεί με συγχορήγηση

λαμοτριγίνης με βαλπροϊκό οξύ, όταν η λαμοτριγίνη προστίθεται στο

βαλπροϊκό οξύ.

Το βαλπροϊκό μπορεί να μειώσει τον μεταβολισμό της λαμοτριγίνης και

να αυξήσει τη μέση ημιπερίοδο ζωής της. Οι δόσεις θα πρέπει να

ρυθμίζονται (μείωση της δόσης λαμοτριγίνης) όπου είναι απαραίτητο.

συνδυασμένης θεραπείας, το δοσολογικό σχήμα θα πρέπει να

προσαρμοστεί σύμφωνα με την κλινική ανταπόκριση και τα επίπεδα στο

αίμα. Από την άλλη πλευρά ο συνδυασμός φελβαμάτης και βαλπροϊκού

μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα του βαλπροϊκού στον ορό. Η δοσολογία του

βαλπροϊκού θα πρέπει να παρακολουθείται.

Η μεφλοκίνη αυξάνει τον μεταβολισμό του βαλπροϊκού οξέος και έχει

σπασμογόνο δράση, για αυτό σε περίπτωση συνδυασμένης θεραπείας

μπορεί να παρατηρηθούν επιληπτικές κρίσεις.

Σε περίπτωση ταυτόχρονης χρήσης βαλπροϊκού και φαρμάκων με υψηλό

βαθμό σύνδεσης με τις πρωτεΐνες (ασπιρίνη), τα επίπεδα ελευθέρου

βαλπροϊκού στον όρο μπορεί να αυξηθούν.

στο αίμα, που μερικές φορές σχετίζεται με εμφάνιση σπασμών, όταν

συνδυάζεται με πανιπενέμη ή μεροπενέμη. Εάν πρέπει να χορηγηθούν

αυτά τα αντιβιοτικά, συνίσταται να γίνεται λεπτομερής έλεγχος των

επιπέδων του βαλπροϊκού στο αίμα.

Η ριφαμπικίνη μπορεί να μειώσει τα επίπεδα του βαλπροϊκού στο αίμα

οδηγώντας σε έλλειψη θεραπευτικού αποτελέσματος. Συνεπώς, η ρύθμιση

της δοσολογίας του βαλπροϊκού μπορεί να είναι απαραίτητη όταν

συγχορηγείται με ριφαμπικίνη.

Ταυτόχρονη χορήγηση βαλπροϊκού και τοπιραμάτης έχει συσχετισθεί με

εγκεφαλοπάθεια και/ή υπεραμμωνιαμία. Οι ασθενείς στους οποίους

χορηγούνται αυτά τα δύο φάρμακα θα πρέπει να παρακολουθούνται

προσεκτικά για σημεία και συμπτώματα υπεραμμωνιαιμικής

εγκεφαλοπάθειας.

Το βαλπροϊκό συνήθως δεν επάγει ενζυμική δράση και συνεπώς δεν

Επιτείνει την κατασταλτική δράση των ηρεμιστικών και του

οινοπνεύματος.

Μπορεί να επηρεάσει τις θυρεοειδικές δοκιμασίες.

Το βαλπροϊκό αποβάλλεται δια μέσου των νεφρών εν μέρει υπό μορφή

κετονικών σωμάτων και αυτό μπορεί να δώσει ψευδώς θετική αντίδραση

κετονικών σωμάτων στα ούρα σε διαβητικούς.

αγωγής. Στις γυναίκες που σχεδιάζουν να μείνουν έγκυες πρέπει να

γίνουν όλες οι προσπάθειες για τη μετάταξη σε κατάλληλη εναλλακτική

θεραπευτική αγωγή πριν από τη σύλληψη, εάν είναι δυνατό.

Κίνδυνος Έκθεσης κατά την Κύηση σχετιζόμενος με το βαλπροϊκό

Τόσο η μονοθεραπεία με βαλπροϊκό, όσο και η πολυθεραπεία με

βαλπροϊκό σχετίζονται με εκβάσεις μη φυσιολογικής εγκυμοσύνης. Τα

διαθέσιμα δεδομένα υποδηλώνουν ότι η αντιεπιληπτική πολυθεραπεία

συμπεριλαμβανομένου του βαλπροϊκού σχετίζεται με μεγαλύτερο κίνδυνο

συγγενών δυσπλασιών από ότι η μονοθεραπεία με βαλπροϊκό.

Δεδομένα που προέκυψαν από μια μετα-ανάλυση (περιλαμβανομένων

μελετών καταγραφής και κοόρτης) έχει δείξει ότι το 10,73% των παιδιών

επιληπτικών γυναικών που εκτέθηκαν σε μονοθεραπεία με βαλπροϊκό

κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης υποφέρει από συγγενείς δυσπλασίες

(95% CI: 8,16 -13,29). Αυτός είναι μεγαλύτερος κίνδυνος μειζόνων

δυσπλασιών από ότι για το γενικό πληθυσμό, για τον οποίο ο κίνδυνος

είναι περίπου 2-3%. Ο κίνδυνος είναι δοσοεξαρτώμενος, αλλά ο ουδός

της δόσης κάτω από τον οποία δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος δεν μπορεί

να τεκμηριωθεί.

Τα διαθέσιμα δεδομένα δείχνουν αυξημένη επίπτωση ελασσόνων και

Διαταραχές της ανάπτυξης

- Η βιοδιαθεσιμότητα του βαλπροϊκού νατρίου πλησιάζει το 100% μετά

από του στόματος χορήγηση.

- Ο όγκος κατανομής περιορίζεται βασικά στο αίμα και το υγρό ταχείας

εξωκυτταρικής ανταλλαγής. Η συγκέντρωση του βαλπροϊκού οξέος στο

γυναίκες που θηλάζουν, απεκκρίνεται στο μητρικό γάλα, σε πολύ

χαμηλές συγκεντρώσεις (μεταξύ 1 και 10% της συνολικής συγκέντρωσης

στον ορό).

- Τα θεραπευτικά επίπεδα στο πλάσμα επιτυγχάνονται σε σύντομο

χρονικό διάστημα (3-4 ημέρες) μετά την από του στόματος χορήγηση.

Στην ενδοφλέβια χορήγηση, τα θεραπευτικά επίπεδα στο πλάσμα

μπορούν να επιτευχθούν σε λίγα λεπτά και μετά να διατηρηθούν με

- Αντίθετα από τα άλλα αντιεπιληπτικά, το βαλπροϊκό νάτριο δεν

αυξάνει ούτε την αυτοδιάσπασή του, ούτε των άλλων παραγόντων όπως

τα οιστρογόνα ή η προγεστερόνη. Αυτό οφείλεται στην απουσία

ενζυμικής δράσης που να περιλαμβάνει το κυτόχρωμα P450.

μικρότερη στα παιδιά.

μεταβολισμό μέσω γλυκουρονικής σύζευξης και β-οξείδωσης.

Μεταλλαξιγένεση: Μελέτες του βαλπροϊκού που έγιναν σε βακτήρια και

κύτταρα θηλαστικών , δεν έδειξαν ότι το βαλπροϊκό είναι δυνητικά

μεταλλαξιογόνο.

Επίδραση στη γονιμότητα: Μελέτες χρόνιας τοξικότητας σε νεαρούς και

επίμυες και μεγαλύτερες από 90 mg/kg/ημέρα στους σκύλους. Μελέτες

είχαν επίδραση στη γονιμότητα. Η επίδραση του βαλπροϊκού στην

ανάπτυξη των όρχεων και στη σπερματογένεση και γονιμότητα του

ανθρώπου, είναι άγνωστη.

6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

6.1 Κατάλογος εκδόχων

Δεν περιέχονται έκδοχα.

Σύνθεση διαλύτη: Ύδωρ ενέσιμο

6.2 Ασυμβατότητες

Βλ. παράγραφο 4.2. «Οδηγίες χρήσης και χειρισμού».

Μετά την ανασύσταση: Φυλάσσεται σε ψυγείο (2-8

6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη

Λυόφιλη σκόνη

Διαυγές γυάλινο φιαλίδιο τύπου Ι με ελαστικό πώμα ασφαλισμένο με

δακτύλιο αλουμινίου.

Διαλύτης

Διαυγής γυάλινη φύσιγγα τύπου Ι.

Χαρτονένιο κουτί που φέρει όλες τις υποχρεωτικές πληροφορίες και

περιέχει 4 γυάλινα φιαλίδια, 4 γυάλινες φύσιγγες και την οδηγία χρήσης.

21

ο

χλμ Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας

14568 Κρυονέρι, Αττικής, Ελλάδα

Τηλ: +30 210 8161802

8. ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

48158/30-07-2013

9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ/ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ

10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ