*
Τιμές p συγκριτικά με παμιδρονάτη
μ Ο έσος όρος χρόνου για την επίτευξη φυσιολογικών επιπέδων ασβεστίου ήταν
4 μ . μ ( μ μ η έρες Ο έσος όρος του χρόνου για υποτροπή επαναύξηση σε διορθω ένο ε
μ ≥2,9%λευκω ατίνη ασβέστιο ορού ήταν mmol/l) 30 μ 40ήταν ε μ η έρες για τους
ασθενείς στους οποίους χορηγήθηκε ζολεδρονικό οξύ 4 mg, έναντι 17 ημερών
στους ασθενείς που χορηγήθηκε παμιδρονάτη 90 mg (τιμές p: 0,001 για 4 mg και
0,007 για 8 mg ζολεδρονικού οξέος). Δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές
διαφορές μεταξύ των δύο δόσεων ζολεδρονικού οξέος.
Σε κλινικές δοκιμές 69 ασθενείς που υποτροπίασαν ή που δεν ανταποκρίθηκαν
στην αρχική θεραπεία (ζολεδρονικό οξύ 4 mg, 8 mg ή παμιδρονάτη 90 mg)
έλαβαν επαναληπτικά ζολεδρονικό οξύ 8 mg. Το ποσοστό ανταπόκρισης σε
αυτούς τους ασθενείς ήταν περίπου 52%. Εφόσον αυτοί οι ασθενείς έλαβαν
επαναληπτικά τη δόση των 8 mg μόνο, δεν υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα που
να επιτρέπουν τη σύγκριση με τη δόση των 4 mg ζολεδρονικού οξέος.
μ μ μ μ ( ), Σε κλινικές δοκι ές ε ασθενείς ε υπερασβεστιαι ία από όγκο ΤΙΗ το συνολικό
μ μ ( προφίλ ασφαλείας ανά εσα στις τρεις ο άδες θεραπείας ζολεδρονικό οξύ 4 mg
και 8 mg και παμιδρονάτη 90 mg) ήταν παρόμοια σε τύπο και σοβαρότητα.
μΠαιδιατρικός πληθυσ ός
μ μ Αποτελέσ ατα κλινικών δοκι ών στη θεραπεία σοβαρής ατελούς οστεογένεσης
1 17σε παιδιατρικούς ασθενείς ηλικίας έως ετών
μ Τα αποτελέσ ατα του ενδοφλέβιου ζολεδρονικού οξέος στη θεραπεία
παιδιατρικών ασθενών (ηλικίας 1 έως 17 ετών) με σοβαρή ατελή οστεογένεση
(τύποι Ι, ΙΙΙ και ΙV) συγκρίθηκαν με την ενδοφλέβια παμιδρονάτη σε μία διεθνή,
πολυκεντρική, τυχαιοποιημένη, ανοικτή μελέτη με 74 και 76 ασθενείς σε κάθε
ομάδα αγωγής, αντίστοιχα. Η περίοδος αγωγής της μελέτης ήταν 12 μήνες,
στην οποία προηγήθηκε μια περίοδος διαλογής 4 έως 9 εβδομάδων, κατά την
οποία ελήφθησαν συμπληρώματα βιταμίνης D και στοιχειακού ασβεστίου για
τουλάχιστον 2 εβδομάδες. Στο κλινικό πρόγραμμα, ασθενείς ηλικίας 1 έως
<3 ετών έλαβαν 0,025 mg/kg ζολεδρονικού οξέος (μέχρι μια μέγιστη εφάπαξ
δόση 0,35 mg) κάθε 3 μήνες και ασθενείς ηλικίας 3 έως 17 ετών έλαβαν
0,05 mg/kg ζολεδρονικού οξέος (μέχρι μια μέγιστη εφάπαξ δόση 0,83 mg) κάθε
3 μήνες. Διεξήχθη μια μελέτη παράτασης ώστε να εξεταστεί η μακροχρόνια
γενική και νεφρική ασφάλεια του ετησίως ή δις ετησίως χορηγούμενου
zoledronic acid κατά τη διάρκεια της 12μηνης παράτασης της περιόδου αγωγής
σε παιδιά που είχαν ολοκληρώσει ένα έτος αγωγής είτε με ζολεδρονικό οξύ,
είτε με παμιδρονάτη στην κύρια μελέτη.
Το κύριο καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν η ποσοστιαία μεταβολή της
οστικής πυκνότητας της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (BMD) από
τα αρχικά επίπεδα μετά από 12 μήνες αγωγής. Τα εκτιμώμενα αποτελέσματα
της αγωγής ήταν παρόμοια αλλά ο σχεδιασμός της μελέτης δεν ήταν επαρκής
ώστε να τεκμηριωθεί η μη-κατωτερότητα της αποτελεσματικότητας του
ζολεδρονικού οξέος. Ειδικότερα, δεν υπήρξαν σαφή στοιχεία για την
αποτελεσματικότητα ως προς την επίπτωση των καταγμάτων ή το άλγος.
Κατάγματα των μακρών οστών των κάτω άκρων ως ανεπιθύμητες ενέργειες
αναφέρθηκαν σε περίπου 24% (μηριαίου) και 14% (κνήμης) των ασθενών με
σοβαρή ατελή οστεογένεση που έλαβαν ζολεδρονικό οξύ, έναντι 12% και 5%