Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος κατάθλιψης (η οποία μπορεί να είναι
σοβαρή) σε ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία με αγωνιστές LHRH
(αγωνιστές της εκλυτικής ορμόνης της γοναδοτροπίνης) όπως η
λευπρορελίνη. Οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνονται για τον κίνδυνο
αυτό και να αντιμετωπίζονται κατά περίπτωση, εάν εμφανιστούν
συμπτώματα.
Έχουν παρατηρηθεί αλλεργικές και αναφυλακτικές αντιδράσεις. Αυτές
περιλαμβάνουν τόσο τοπικές αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης όσο και
συστηματικά συμπτώματα.
Έπειτα από χειρουργικό ευνουχισμό, η λευπρορελίνη δεν προκαλεί
περαιτέρω μείωση της συγκέντρωσης τεστοστερόνης.
Λόγω της μικρής διάρκειας αύξησης στη συγκέντρωση της τεστοστερόνης
στον ορό κατά την έναρξη της θεραπείας, που μπορεί να εντείνει
προσωρινά ορισμένα συμπτώματα της νόσου, οι ασθενείς με κίνδυνο
νευρολογικών επιπλοκών, μετάστασης στη σπονδυλική στήλη και
απόφραξης των ουροφόρων οδών θα πρέπει να παρακολουθούνται
συνεχώς κατά τη διάρκεια των πρώτων εβδομάδων της αγωγής, όσον το
δυνατόν περισσότερο, όπως οι νοσηλευόμενοι σθενείς.
Η συμπληρωματική χορήγηση του κατάλληλου αντι-ανδρογόνου θα
πρέπει να εξετάζεται για την αρχική φάση της θεραπείας, ώστε να
μετριαστούν τα πιθανά επακόλουθα από την αρχική αύξηση της
τεστοστερόνης και την επιδείνωση των κλινικών συμπτωμάτων.
Η επιτυχία της θεραπείας θα πρέπει να αξιολογείται σε τακτικά χρονικά
διαστήματα (ιδιαίτερα όταν υπάρχουν σημεία εξέλιξης της νόσου παρά
την κατάλληλη θεραπεία) μέσω κλινικών εξετάσεων (δακτυλική εξέταση
του προστατικού αδένα μέσω του ορθού, υπερηχογράφημα,
σπινθηρογράφημα οστών, αξονική τομογραφία) αλλά και μέσω
παρακολούθησης των επιπέδων της φωσφατάσης και/ή του ειδικού
προστατικού αντιγόνου (PSA) και της συγκέντρωσης της τεστοστερόνης
στον ορό.
Ο υπογοναδισμός που συμβαίνει με τη μακροχρόνια θεραπεία με ανάλογα
της LHRH και/ή ορχεκτομή μπορεί να οδηγήσει σε οστεοπόρωση και
αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων, σε ανάπτυξη της οστεοπόρωσης που
σημειώνεται κυρίως έπειτα από ορχεκτομή, με αυξημένα επίπεδα
κορτιζόλης, από ό,τι έπειτα από χορήγηση αναλόγων της LHRH. Σε
ασθενείς που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο η επικουρική χορήγηση ενός
διφωσφονικού μπορεί να εμποδίσει την απομετάλλωση των οστών.
Έχει αναφερθεί αλλαγή στην ανοχή στη γλυκόζη σε ορισμένους ασθενείς
που λαμβάνουν θεραπεία με ανάλογα LHRH. Οι διαβητικοί πρέπει να
παρακολουθούνται πολύ στενά κατά τη διάρκεια της θεραπείας με
Prostaplant 5 mg εμφύτευμα.
Η θεραπεία στέρησης ανδρογόνων μπορεί να παρατείνει το διάστημα QT.
Σε ασθενείς με ιστορικό ή παράγοντες κινδύνου για παράταση του
διαστήματος QT και σε ασθενείς που λαμβάνουν ταυτόχρονα
φαρμακευτικά προϊόντα που μπορεί να παρατείνουν το διάστημα QT