SPC - Περίληψη χαρακτηριστικών PARICALCITOL/TEVA SOFT.CAPS 1MC/CAP BTx30

eRx.gr

|Αρχική|

|Σκεύασμα|

Εύκολο SMS στο 13033 για μετακινήσεις Τύπου Β

SPC : PARICALCITOL/TEVA SOFT.CAPS 1MC/CAP BTx30

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

Paricalcitol Teva 1 mcg καψάκια, μαλακά

Paricalcitol Teva 2 mcg , μκαψάκια αλακά

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε καψάκιο, μαλακό περιέχει 1 μικρογραμμάριο παρικαλσιτόλης.

, μ 2Κάθε καψάκιο αλακό περιέχει μ μμ .ικρογρα άρια παρικαλσιτόλης

Έκδοχα με γνωστές δράσεις: κάθε καψάκιο, μαλακό περιέχει 1,42 mg

αιθανόλη.

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

Καψάκιο, μαλακό.

1 μικρογραμμάριο: Μεγέθους 3, επίμηκες, υπόλευκο έως ανοιχτού γκρι

χρώματος, αδιαφανές μαλακό καψάκιο το οποίο πληρείται με διαυγές διάλυμα.

2 μ μμ : 3, , μ , ικρογρα άρια Μεγέθους οβάλ ανοιχτού πορτοκαλί χρώ ατος αδιαφανές

μ μ μ .αλακό καψάκιο το οποίο πληρείται ε διαυγές διάλυ α

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Το Paricalcitol Teva ενδείκνυται για την πρόληψη και τη θεραπεία του

δευτεροπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού σε ασθενείς με χρόνια νεφρική

ανεπάρκεια (χρόνια νεφρική νόσος Σταδίου 3 και 4) και ασθενείς με χρόνια

νεφρική ανεπάρκεια υπό αιμοκάθαρση ή περιτοναϊκή κάθαρση (χρόνια νεφρική

νόσος Σταδίου 5).

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Δοσολογία

Χρόνια Νεφρική Νόσος (ΧΝΝ) Σταδίου 3 και 4

Το Paricalcitol Teva πρέπει να χορηγείται εφάπαξ ημερησίως, είτε ημερησίως ή

τρεις φορές την εβδομάδα λαμβανόμενο κάθε δεύτερη μέρα.

Αρχική Δόση

Η αρχική δόση βασίζεται στα επίπεδα ακέραιης παραθορμόνης προ της

θεραπείας (iPTH).

Πίνακας 1. Αρχική Δόση

Αρχικά επίπεδα iPTH Ημερήσια Δόση Δόση Τρεις Φορές

την Εβδομάδα

≤ 500 pg/ml (56 pmol/l) 1 μικρογραμμάριο 2 μικρογραμμάρια

> 500 pg/ml (56 pmol/l) 2 μικρογραμμάρια 4 μικρογραμμάρια

Να χορηγείται όχι συχνότερα από κάθε δεύτερη ημέρα

Ρύθμιση της δόσης

μ Η δοσολογία πρέπει να εξατο ικεύεται βάσει των επιπέδων της iPTH στο

πλάσμα ή τον ορό, μέσω παρακολούθησης των επιπέδων ασβεστίου και

φωσφόρου στον ορό. Στον Πίνακα 2 μ παρουσιάζεται η προτεινό ενη προσέγγιση

μ .για ρύθ ιση της δόσης

Πίνακας 2. Ρύθμιση της δόσης

Επίπεδα iPTH σε σχέση με τα

αρχικά

Ρύθμιση της Δόσης σε Διαστήματα 2 έως

4 Εβδομάδων

Ημερήσια Δόση Δόση Τρεις Φορές

την Εβδομάδα

Τα ίδια ή αυξημένα Αύξηση

1 μικρογραμμάριο

Αύξηση

2 μικρογραμμάρια

Μειωμένα κατά < 30%

Μειωμένα κατά ≥30%, ≤60% Διατήρηση Διατήρηση

Μειωμένα > 60% Μείωση

1 μικρογραμμάριο

Μείωση

2 μικρογραμμάρια

iPTH < 60 pg/ml (7 pmol/l)

Να χορηγείται όχι συχνότερα από κάθε δεύτερη ημέρα

Εάν ο ασθενής λαμβάνει τη χαμηλότερη δόση στο ημερήσιο ή στο τρεις φορές την

εβδομάδα σχήμα και απαιτείται μείωση της δόσης, η συχνότητα της δοσολογίας

μπορεί να μειωθεί.

Πρέπει να παρακολουθούνται στενά τα επίπεδα ασβεστίου του ορού μετά την

έναρξη της θεραπείας και κατά τη διάρκεια των περιόδων ρύθμισης της δόσης.

Εάν παρατηρηθεί υπερασβεστιαιμία ή επιμένοντα αυξημένα επίπεδα του

προϊόντος ασβεστίου-φωσφόρου άνω των 55 mg

/dl

(4,4 mmol

/ l

), η δόση

δεσμευτικών του φωσφόρου που περιέχουν ασβέστιο πρέπει να μειώνεται ή να

διακόπτεται. Εναλλακτικά, η δόση του Paricalcitol Teva μπορεί να μειωθεί ή να

διακοπεί προσωρινά. Εάν διακοπεί, το φάρμακο πρέπει να ξεκινά εκ νέου σε

χαμηλότερη δόση, όταν το ασβέστιο του ορού και το γινόμενο ασβεστίου-

φωσφόρου είναι στο αποδεκτό εύρος.

Χρόνια Νεφρική Νόσος (ΧΝΝ), Στάδιο 5

Το Paricalcitol Teva πρέπει να χορηγείται τρεις φορές την εβδομάδα κάθε δεύτερη

ημέρα.

Αρχική Δόση

Η αρχική δόση του Paricalcitol Teva σε μικρογραμμάρια βασίζεται σε εύρος iPTH

από αρχικά επίπεδα (pg/ml)/60 [(pmol/l)/7], έως μέγιστη αρχική δόση των

32 μικρογραμμαρίων.

Ρύθμιση της δόσης

Η επακόλουθη δόση πρέπει να εξατομικεύεται και να βασίζεται στα επίπεδα

iPTH, ασβεστίου του ορού και φωσφόρου του ορού. Μια προτεινόμενη ρύθμιση

της δόσης των καψακίων παρικαλσιτόλης βασίζεται στον παρακάτω τύπο:

Ρύθμιση της δόσης (μικρογραμμάρια) = πιο πρόσφατα επίπεδα iPTH (pg/ml)

Ρύθμιση της δόσης (μικρογραμμάρια) = πιο πρόσφατα επίπεδα iPTH (pmol/l)

Πρέπει να παρακολουθούνται στενά τα επίπεδα ασβεστίου και φωσφόρου του

ορού μετά την έναρξη της θεραπείας, κατά τη διάρκεια περιόδων ρύθμισης και

μετά από συγχορήγηση ισχυρών αναστολέων Ρ450 3Α. Εάν παρατηρηθεί

αυξημένο επίπεδο ασβεστίου ή αυξημένο γινόμενο Ca x P και ο ασθενής είναι

υπό δεσμευτικά φωσφόρου που περιέχουν ασβέστιο, η δόση του δεσμευτικού

μπορεί να μειωθεί ή να διακοπεί ή μπορεί να γίνει μετάταξη του ασθενούς σε

κάποιο δεσμευτικό φωσφόρου που δεν περιέχει ασβέστιο.

Εάν το ασβέστιο του ορού > 11,0 mg/dl (2,8 mmol/l) ή το Ca × P > 70 mg

/dl

(5,6 mmol

) ή η iPTH ≤ 150 pg/ml, η δόση πρέπει να μειωθεί κατά 2 έως

4 μικρογραμμάρια σε σχέση με αυτή που υπολογίστηκε από την πιο πρόσφατη

iPTH/60 (pg/ml) [iPTH/7 (pmol/l)]. Εάν απαιτείται επιπρόσθετη ρύθμιση, η δόση

των καψακίων παρικαλσιτόλης πρέπει να μειώνεται ή να διακόπτεται μέχρις

ότου αυτές οι παράμετροι επανέλθουν σε φυσιολογικά όρια.

Ενόσω η iPTH προσεγγίζει το αποδεκτό εύρος (150-300 pg/ml), μπορεί να είναι

απαραίτητες μικρές, εξατομικευμένες ρυθμίσεις της δόσης προκειμένου να

επιτευχθεί σταθερή iPTH. Σε περιπτώσεις όπου η παρακολούθηση των iPTH, Ca

ή P πραγματοποιείται λιγότερο συχνά από μία φορά την εβδομάδα, μπορεί να

δικαιολογηθεί μια πιο ήπια αναλογία αρχικής δόσης και δόσης ρύθμισης.

Ειδικοί πληθυσμοί

Ηπατική Δυσλειτουργία:

Δεν απαιτείται προσαρμογή της δόσης σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια ηπατική

δυσλειτουργία.

Δεν υπάρχει εμπειρία σε ασθενείς με σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία (βλ.

Παράγραφο 5.2).

Παιδιατρικός πληθυσμός:

Δεν έχει τεκμηριωθεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα των μαλακών

καψακίων παρικαλσιτόλης σε παιδιατρικούς ασθενείς (βλ. Παράγραφο 5.1).

Ηλικιωμένοι:

Δεν παρατηρήθηκαν συνολικές διαφορές στην ασφάλεια και την

αποτελεσματικότητα μεταξύ ηλικιωμένων ασθενών (65 – 75 ετών) σε σχέση με

τους νεότερους ασθενείς, αλλά δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο

μεγαλύτερης ευαισθησίας κάποιων ηλικιωμένων ατόμων.

Τρόπος χορήγησης

Να λαμβάνεται από του στόματος. Το Paricalcitol Teva μπορεί να ληφθεί με ή

χωρίς τροφή.

4.3 Αντενδείξεις

Η παρικαλσιτόλη δεν πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς με ένδειξη τοξικότητας

στη βιταμίνη D, υπερασβεστιαιμία ή υπερευαισθησία στη δραστική ουσία ή σε

κάποιο από τα έκδοχα που αναφέρονται στην παράγραφο 6.1.

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Η υπερβολική καταστολή της παραθορμόνης μπορεί να επιφέρει αυξήσεις στα

επίπεδα ασβεστίου του ορού και μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλό ρυθμό

αποκατάστασης (low-turnover) της νόσου των οστών. Απαιτείται

παρακολούθηση των ασθενών και εξατομικευμένη ρύθμιση της δόσης

προκειμένου να επιτευχθούν κατάλληλα φυσιολογικά τελικά επίπεδα.

Εάν αναπτυχθεί κλινικά σημαντική υπερασβεστιαιμία και ο ασθενής λαμβάνει

κάποιο δεσμευτικό φωσφόρου που περιέχει ασβέστιο, η δόση του τελευταίου

πρέπει να μειώνεται ή να διακόπτεται.

Η χρόνια υπερασβεστιαιμία πιθανόν να σχετίζεται με γενικευμένη αγγειακή

ασβέστωση και ασβέστωση άλλων μαλακών μορίων.

H τοξικότητα της δακτυλίτιδας ενισχύεται από υπερασβεστιαιμία

οποιασδήποτε αιτιολογίας, γι’ αυτό πρέπει να επιδεικνύεται προσοχή όταν η

δακτυλίτιδα συνταγογραφείται ταυτόχρονα με παρικαλσιτόλη (βλ. Παράγραφο

4.5).

Σε ασθενείς που πρόκειται να υποβληθούν σε αιμοκάθαρση, η παρικαλσιτόλη,

ομοίως με άλλους παράγοντες που ενεργοποιούν τον υποδοχέα της βιταμίνης

D, μπορεί να αυξήσει την κρεατινίνη ορού (και επομένως να μειώσει την

εκτιμώμενη GFR[eGFR]) χωρίς να μεταβάλει τον πραγματικό ρυθμό

σπειραματικής διήθησης (GFR).

Πρέπει να επιδεικνύεται προσοχή κατά τη συγχορήγηση παρικαλσιτόλης με

κετοκοναζόλη (βλ. Παράγραφο 4.5).

Τα σχετιζόμενα με φωσφορικά ή βιταμίνη D φαρμακευτικά προϊόντα δεν πρέπει

να λαμβάνονται ταυτόχρονα με παρικαλσιτόλη λόγω του αυξημένου κινδύνου

υπερασβεστιαιμίας και αύξησης του προϊόντος Ca × P (βλ. Παράγραφο 4.5).

Προειδοποιήσεις για τα έκδοχα:

Αυτό το φαρμακευτικό προϊόν περιέχει μικρές ποσότητες αιθανόλης (αλκοόλη),

λιγότερο από 100 mg ανά καψάκιο του 1 mcg και των 2 mcg.

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες

μορφές αλληλεπίδρασης

Κετοκοναζόλη: Είναι γνωστό ότι η κετοκοναζόλη είναι ένας μη ειδικός

αναστολέας διαφόρων ενζύμων του κυτοχρώματος Ρ450. Τα διαθέσιμα in vivo

και in vitro δεδομένα υποδεικνύουν ότι η κετοκοναζόλη μπορεί να αλληλεπιδρά

με ένζυμα τα οποία είναι υπεύθυνα για το μεταβολισμό της παρικαλσιτόλης

και άλλων αναλόγων της βιταμίνης D. Πρέπει να επιδεικνύεται προσοχή όταν

η παρικαλσιτόλη χορηγείται με κετοκοναζόλη. Έχει μελετηθεί η επίδραση

πολλαπλών δόσεων κετοκοναζόλης χορηγούμενων ως 200 mg δύο φορές

ημερησίως (BID) για 5 ημέρες στη φαρμακοκινητική του καψακίου

παρικαλσιτόλης σε υγιή άτομα. Η C

max

της παρικαλσιτόλης επηρεάστηκε

ελάχιστα, αλλά η AUC

0-∞

περίπου διπλασιάστηκε παρουσία της κετοκοναζόλης.

Η μέση ημιπερίοδος ζωής της παρικαλσιτόλης ήταν 17,0 ώρες παρουσία

κετοκοναζόλης συγκριτικά με 9,8 ώρες όταν η παρικαλσιτόλη χορηγήθηκε

μεμονωμένα (βλ. Παράγραφο 4.4). Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης

υποδεικνύουν ότι μετά από χορήγηση παρικαλσιτόλης είτε από του στόματος ή

ενδοφλεβίως, η μέγιστη ενίσχυση της AUC

INF

της παρικαλσιτόλης από κάποια

αλληλεπίδραση με την κετοκοναζόλη δεν είναι πιθανό να είναι μεγαλύτερη από

περίπου δύο φορές.

Δεν έχουν πραγματοποιηθεί συγκεκριμένες μελέτες αλληλεπιδράσεων. H

τοξικότητα της δακτυλίτιδας ενισχύεται από την υπερασβεστιαιμία

οποιασδήποτε αιτιολογίας, γι’ αυτό πρέπει να επιδεικνύεται προσοχή όταν η

δακτυλίτιδα συνταγογραφείται ταυτόχρονα με παρικαλσιτόλη.

Τα σχετιζόμενα με φωσφορικά ή βιταμίνη D φαρμακευτικά προϊόντα δεν πρέπει

να λαμβάνονται ταυτόχρονα με παρικαλσιτόλη λόγω αυξημένου κινδύνου

υπερασβεστιαιμίας και αύξησης του γινομένου Ca × P (βλ. Παράγραφο 4.4).

Υψηλές δόσεις σκευασμάτων που περιέχουν ασβέστιο ή θειαζιδικά διουρητικά

μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο υπερασβεστιαιμίας.

Σκευάσματα που περιέχουν μαγνήσιο (π.χ. αντιόξινα) δεν πρέπει να

λαμβάνονται ταυτόχρονα με σκευάσματα βιταμίνης D, διότι μπορεί να

παρατηρηθεί υπερμαγνησιαιμία.

Σκευάσματα που περιέχουν αργίλιο (π.χ. αντιόξινα, δεσμευτικά φωσφόρου) δεν

πρέπει να χορηγούνται χρόνια με φαρμακευτικά προϊόντα βιταμίνης D,

δεδομένου ότι μπορεί να παρατηρηθούν αυξημένα επίπεδα αργιλίου στο αίμα

και να παρουσιαστεί τοξικότητα στα οστά από αργίλιο.

Φάρμακα όπως η χολυστεραμίνη, τα οποία αναστέλλουν την εντερική

απορρόφηση των λιποδιαλυτών βιταμινών, πιθανόν να επηρεάζουν την

απορρόφηση των καψακίων παρικαλσιτόλης.

4.6 μ , Γονι ότητα κύηση και γαλουχία

Εγκυμοσύνη

Δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα από τη χρήση της παρικαλσιτόλης σε έγκυες

γυναίκες. Μελέτες σε ζώα κατέδειξαν τοξικότητα στην αναπαραγωγική

ικανότητα (βλέπε παράγραφο 5.3). Ο ενδεχόμενος κίνδυνος για τον άνθρωπο

είναι άγνωστος, συνεπώς η παρικαλστιτόλη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται

εκτός εάν κρίνεται σαφώς απαραίτητο.

Θηλασμός

Δεν είναι γνωστό εάν η παρικαλσιτόλη περνά στο ανθρώπινο γάλα. Μελέτες σε

ζώα έχουν καταδείξει απέκκριση της παρικαλσιτόλης ή των μεταβολιτών της

σε μικρές ποσότητες στο μητρικό γάλα. Η απόφαση σχετικά με τη

συνέχιση/διακοπή του θηλασμού ή τη συνέχιση/διακοπή της θεραπείας με

Paricalcitol Teva πρέπει να ληφθεί εξετάζοντας το όφελος του θηλασμού του

παιδιού και του οφέλους της θεραπείας με Paricalcitol Teva στη μητέρα.

4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών

Δεν πραγματοποιήθηκαν μελέτες σχετικά με τις επιδράσεις στην ικανότητα

οδήγησης και χειρισμού μηχανών, εντούτοις η παρικαλσιτόλη αναμένεται να

έχει ασήμαντη επίδραση στην ικανότητα οδήγησης ή χειρισμού μηχανών.

4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες

Χρόνια Νεφρική Νόσος, Στάδια 3 και 4

Η ασφάλεια των καψακίων παρικαλσιτόλης έχει αξιολογηθεί σε τρεις 24-

εβδομάδων, διπλά-τυφλές, ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο, πολυκεντρικές

κλινικές δοκιμές οι οποίες περιελάμβαναν 220 ασθενείς με Χρόνια Νεφρική

Νόσο, Σταδίου 3 και 4. Δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ

των ασθενών υπό θεραπεία με παρικαλσιτόλη και αυτών υπό θεραπεία με

εικονικό φάρμακο ως προς τη συχνότητα εμφάνισης υπερασβεστιαιμίας:

παρικαλσιτόλη (2/106, 2%) έναντι εικονικού φαρμάκου (0/111, 0%) ή

αυξημένων επιπέδων γινομένου ασβεστίου φωσφόρου: παρικαλσιτόλη (13/106,

12%) έναντι εικονικού φαρμάκου (7/111, 6%).

Η συχνότερη ανεπιθύμητη ενέργεια που έχει αναφερθεί σε ασθενείς υπό

θεραπεία με παρικαλσιτόλη ήταν εξάνθημα, το οποίο παρατηρείται στο 2% των

ασθενών.

Χρόνια Νεφρική Νόσος, Στάδιο 5

Η ασφάλεια των καψακίων παρικαλσιτόλης έχει αξιολογηθεί σε μία 12-

εβδομάδων, διπλά-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο, πολυκεντρική

κλινική δοκιμή η οποία περιελάμβανε 88 ασθενείς με ΧΝΝ Σταδίου 5. Δεν

υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ασθενών υπό θεραπεία

με παρικαλσιτόλη και αυτών υπό θεραπεία με εικονικό φάρμακο ως προς τη

συχνότητα εμφάνισης υπερασβεστιαιμίας: παρικαλσιτόλη (1/61, 2%) έναντι

εικονικού φαρμάκου (0/26, 0,0%) ή αυξημένων επιπέδων γινομένου ασβεστίου

– φωσφόρου: παρικαλσιτόλη (6/61, 10%) έναντι εικονικού φαρμάκου (1/26,

4%).

Όλες οι ανεπιθύμητες ενέργειες τουλάχιστον σχετιζόμενες με την

παρικαλσιτόλη, τόσο κλινικές όσο και εργαστηριακές, παρατίθενται στον

Πίνακα 3 με την Kατηγορία Oργάνου Συστήματος σύμφωνα με το MedDRA, τον

Προτιμώμενο Όρο και τη συχνότητα εμφάνισης. Χρησιμοποιούνται οι

ακόλουθες κατηγορίες συχνότητας εμφάνισης: πολύ συχνές (≥1/10)˙ συχνές

(≥1/100 έως <1/10)˙ όχι συχνές (≥1/1.000 έως <1/100)˙ σπάνιες (≥1/10.000

έως <1/1.000)˙ πολύ σπάνιες (<1/10.000), μη γνωστές (δεν μπορούν να

εκτιμηθούν με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα).

Πίνακας 3. Ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρθηκαν στις Κλινικές

Μελέτες ΧΝΝ Σταδίων 3 & 4 και στην πιλοτική μελέτη φάσης ΙΙΙ

ΧΝΝ Σταδίου 5

Kατηγορία Oργάνου

Συστήματος

Συχνότητα

εμφάνισης

Προτιμώμενος

Όρος

Διαταραχές του ανοσοποιητικού

συστήματος

Όχι συχνές Υπερευαισθησία*

Διαταραχές του μεταβολισμού

και της θρέψης

Συχνές

Υπερασβεστιαιμία**

Υπασβεστιαιμία **

Μειωμένη όρεξη**

Διαταραχές του νευρικού

συστήματος

Συχνές

Όχι συχνές

Ζάλη**

Ζάλη*

Δυσγευσία*

Διαταραχές του γαστρεντερικού

Συχνές

Όχι συχνές

Διάρροια**

Γαστροοισοφαγική

παλινδρόμηση**

Δυσφορία του

στομάχου*

Δυσκοιλιότητα*

Ξηροστομία*

Διαταραχές του δέρματος και του

υποδόριου ιστού

Συχνές

Όχι συχνές

Ακμή**

Εξάνθημα*

Κνησμός*

Κνίδωση*

Διαταραχές του μυοσκελετικού

συστήματος και του συνδετικού

ιστού

Όχι συχνές Μυϊκοί σπασμοί*

Διαταραχές του αναπαραγωγικού

συστήματος και του μαστού

Συχνές Ευαισθησία μαστού**

Έρευνες

Όχι συχνές Ηπατικά ένζυμα μη

φυσιολογικά*

*Ανεπιθύμητες Ενέργειες που αναφέρθηκαν στις Κλινικές Μελέτες ΧΝΝ

Σταδίων 3 & 4

**Ανεπιθύμητες Ενέργειες που αναφέρθηκαν στην πιλοτική μελέτη φάσης ΙΙΙ

ΧΝΝ σταδίου 5

Πίνακας 4. Οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες έχουν παρατηρηθεί

σε κλινικές δοκιμές με ενέσιμο διάλυμα παρικαλσιτόλης και στην

εμπειρία μετά την κυκλοφορία, συμπεριλαμβανομένων των κλινικών

δοκιμών μετά την έγκριση με τα καψάκια παρικαλσιτόλης

Kατηγορία Oργάνου

Συστήματος

Προτιμώμενος

Όρος

Συχνότητα

εμφάνισης

Λοιμώξεις και παρασιτώσεις Σηψαιμία

Πνευμονία

Γρίπη

Φαρυγγίτιδα

Λοίμωξη του κόλπου

Λοίμωξη

Όχι συχνές

Νεοπλάσματα καλοήθη, κακοήθη

και μη καθοριζόμενα

(περιλαμβάνονται κύστεις και

πολύποδες)

Καρκίνος μαστού Όχι συχνές

Διαταραχές του αιμοποιητικού

και του λεμφικού συστήματος

Λευκοπενία

Αναιμία

Λεμφαδενοπάθεια

Όχι συχνές

Διαταραχές του ανοσοποιητικού

συστήματος

Υπερευαισθησία

Οίδημα λάρυγγα

Αγγειοοίδημα

Κνίδωση

Όχι συχνές

Μη γνωστές

Διαταραχές του ενδοκρινικού

συστήματος

Υποπαραθυρεοειδισμό

Υπερπαραθυρεοειδισμ

ός

Συχνές

Όχι συχνές

Διαταραχές του μεταβολισμού και

της θρέψης

Υπερφωσφαταιμία

Υπερασβεστιαιμία

Υπασβεστιαιμία

Ανορεξία

Υπερκαλιαιμία

Συχνές

Όχι συχνές

Ψυχιατρικές διαταραχές Παραλήρημα

Συγχυτική κατάσταση

Διέγερση

Αϋπνία

Νευρικότητα

Αποπροσωποποίηση

Όχι συχνές

Διαταραχές του νευρικού

συστήματος:

Κεφαλαλγία

Δυσγευσία

Αγγειακό εγκεφαλικό

επεισόδιο

Παροδικό ισχαιμικό

επεισόδιο

Κώμα

Συγκοπή

Ζάλη

Μυόκλωνος

Παραισθησία

Υπαισθησία

Συχνές

Όχι συχνές

Οφθαλμικές διαταραχές

Γλαύκωμα

Επιπεφυκίτιδα

Όχι συχνές

Διαταραχές του ωτός και του

λαβυρίνθου

Δυσφορία του ωτός Όχι συχνές

Καρδιακές διαταραχές

Καρδιακή ανακοπή

Κολπικός

πτερυγισμός

Αρρυθμία

Όχι συχνές

Αγγειακές διαταραχές Υπόταση

Υπέρταση

Όχι συχνές

Διαταραχές του αναπνευστικού

συστήματος, του θώρακα και του

μεσοθωρακίου

Πνευμονικό οίδημα

Επίσταξη

Δύσπνοια

Βήχας

Άσθμα

Όχι συχνές

Διαταραχές του γαστρεντερικού

συστήματος

Αιμορραγία από το

ορθό

Γαστρίτιδα

Δυσφαγία

Διάρροια

Δυσκοιλιότητα

Δυσπεψία

Όχι συχνές

Έμετος

Ναυτία

Ξηροστομία

Κολίτιδα

Κοιλιακό άλγος

Διαταραχές του

γαστρεντερικού

συστήματος

Αιμορραγία του

γαστρεντερικού

σωλήνα

Όχι συχνές

Μη γνωστές

Διαταραχές του δέρματος και του

υποδόριου ιστού

Κνησμός

Δερματίτιδα

πομφολυγώδης

Εξάνθημα

Αλωπεκία

Υπερτρίχωση

Υπεριδρωσία

Συχνές

Όχι συχνές

Διαταραχές του μυοσκελετικού

συστήματος και του συνδετικού

ιστού

Αρθραλγία

Μυαλγία

Οσφυαλγία

Δυσκαμψία άρθρωσης

Μυϊκές δεσμιδώσεις

Όχι συχνές

Διαταραχές του αναπαραγωγικού

συστήματος και του μαστού

Ευαισθησία μαστού

Στυτική

δυσλειτουργία

Όχι συχνές

Γενικές διαταραχές και

καταστάσεις της οδού χορήγησης

Θωρακικό άλγος

Διαταραχή στο

βάδισμα

Οίδημα

Περιφερικό οίδημα

Πυρεξία

Εξασθένιση

Άλγος

Αίσθημα κακουχίας

Δίψα

Άλγος της θέσης

ένεσης

Κατάσταση

επιδεινωθείσα

Όχι συχνές

Έρευνες Χρόνος ροής

παρατεταμένος

Ασπαρτική

αμινοτρανσφεράση

αυξημένη

Σωματικό βάρος

μειωμένο

Μη φυσιολογικός

εργαστηριακός

έλεγχος

Κρεατινίνη αίματος

αυξημένη*

Όχι συχνές

*Αυτή η ανεπιθύμητη ενέργεια έχει παρατηρηθεί σε μελέτες με ασθενείς που

πρόκειται να υποβληθούν σε αιμοκάθαρση (βλ.επίσης Παράγραφο 4.4)

μ μ Αναφορά πιθανολογού ενων ανεπιθύ ητων ενεργειών

Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά από τη χορήγηση

άδειας κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος είναι σημαντική. Επιτρέπει

τη συνεχή παρακολούθηση της σχέσης οφέλους-κινδύνου του φαρμακευτικού

προϊόντος. Ζητείται από τους επαγγελματίες του τομέα της υγειονομικής

περίθαλψης να αναφέρουν οποιεσδήποτε πιθανολογούμενες ανεπιθύμητες

ενέργειες:

Ελλάδα

μ μΕθνικός Οργανισ ός Φαρ άκων

284Μεσογείων

GR-15562 , Χολαργός Αθήνα

: + 30 Τηλ 21 32040380/337

Φαξ: + 30 21 06549585

Ιστότοπος: http://www.eof.gr

4.9 Υπερδοσολογία

Η υπερβολική χορήγηση καψακίων Paricalcitol Teva μπορεί να προκαλέσει

υπερασβεστιαιμία, υπερασβεστιουρία, υπερφωσφαταιμία και υπερβολική

καταστολή της παραθορμόνης. Υψηλή πρόσληψη ασβεστίου και φωσφόρου

ταυτόχρονα με καψάκια Paricalcitol Teva μπορεί να οδηγήσει σε παρόμοιες

ανωμαλίες.

Η θεραπεία ασθενών με κλινικά σημαντική υπερασβεστιαιμία συνίσταται σε

άμεση μείωση της δόσης ή διακοπή της θεραπείας με παρικαλσιτόλη και

περιλαμβάνει δίαιτα χαμηλή σε ασβέστιο, διακοπή των συμπληρωμάτων

ασβεστίου, κινητοποίηση του ασθενούς, προσοχή στις διαταραχές του

ισοζυγίου υγρών και ηλεκτρολυτών, αξιολόγηση των ηλεκτροκαρδιογραφικών

ανωμαλιών (κρίσιμη σε ασθενείς που λαμβάνουν δακτυλίτιδα) και

αιμοκάθαρση ή περιτοναϊκή κάθαρση με διάλυμα χωρίς ασβέστιο, όπως

ενδείκνυται.

Τα σημεία και συμπτώματα δηλητηρίασης με βιταμίνη D σχετιζόμενης με

υπερασβεστιαιμία περιλαμβάνουν:

Πρώιμα: Αδυναμία, κεφαλαλγία, υπνηλία, ναυτία, έμετος, ξηροστομία,

δυσκοιλιότητα, μυαλγία, αρθραλγία και μεταλλική γεύση.

Όψιμα: Ανορεξία, απώλεια σωματικού βάρους, επιπεφυκίτιδα (ασβεστοποιός),

παγκρεατίτιδα, φωτοφοβία, ρινόρροια, κνησμός, υπερθερμία, μειωμένη

γενετήσια ορμή, αυξημένο άζωτο ουρίας αίματος (BUN), υπερχοληστερολαιμία,

αυξημένα AST και ΑLT, έκτοπη ασβεστοποίηση, υπέρταση, καρδιακές

αρρυθμίες, υπνηλία, θάνατος και σπάνια, εμφανής ψύχωση.

Τα επίπεδα ασβεστίου του ορού πρέπει να παρακολουθούνται τακτικά μέχρις

ότου να επιτευχθούν φυσιολογικά επίπεδα ασβεστίου στο αίμα.

Η παρικαλσιτόλη δεν απομακρύνεται σημαντικά με την αιμοκάθαρση.

5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες

Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: - Άλλοι αντι παραθυρεοειδικοί παράγοντες

κωδικός ATC: H05BX02

Μηχανισμός Δράσης

Η παρικαλσιτόλη είναι μια συνθετική, βιολογικά ενεργή βιταμίνη D, ανάλογο

της καλσιτριόλης με υποκαταστάσεις στην παράπλευρη αλυσίδα (D

) και στον

Α (19-nor) δακτύλιο. Αντίθετα με την καλσιτριόλη, η παρικαλσιτόλη επιτρέπει

την εκλεκτική ενεργοποίηση του υποδοχέα της βιταμίνης D (VDR). Η

παρικαλσιτόλη ενεργοποιεί εκλεκτικά τους VDR στους παραθυρεοειδείς αδένες

χωρίς την αύξηση των VDR στο έντερο και είναι λιγότερο ενεργή στην οστική

απορρόφηση. Η παρικαλσιτόλη επίσης ενεργοποιεί τον υποδοχέα ανίχνευσης

ασβεστίου στους παραθυρεοειδείς αδένες. Σαν αποτέλεσμα, η παρικαλσιτόλη

μειώνει τα επίπεδα της παραθορμόνης (PTH) αναστέλλοντας τον

πολλαπλασιασμό των παραθυρεοειδών αδένων και μειώνοντας τη σύνθεση και

την έκκριση της PTH, επιδρώντας ελάχιστα στα επίπεδα του ασβεστίου και του

φωσφόρου και μπορεί να δρα κατευθείαν στα κύτταρα των οστών ώστε να

διατηρήσει τον όγκο των οστών και να βελτιώσει τις επιφάνειες

επιμετάλλωσης.

Κλινική Αποτελεσματικότητα και Ασφάλεια

Χρόνια Νεφρική Νόσος, Στάδια 3-4

Το πρωτεύον τελικό σημείο αποτελεσματικότητας τουλάχιστον δύο συνεχών

μειώσεων ≥ 30% από τα αρχικά επίπεδα της iPTH επιτεύχθηκε στο 91% των

ασθενών υπό θεραπεία με καψάκια παρικαλσιτόλης και στο 13% των ασθενών

υπό θεραπεία με εικονικό φάρμακο (p<0,001). Η οστική αλκαλική φωσφατάση

του ορού όπως και η οστεοκαλσίνη ορού, μειώθηκαν σημαντικά (p<0,001) σε

ασθενείς υπό θεραπεία με καψάκια παρικαλσιτόλης συγκριτικά με το εικονικό

φάρμακο, γεγονός το οποίο σχετίζεται με διόρθωση στον υψηλό οστικό

μεταβολισμό λόγω του δευτεροπαθούς υπερπαραθυρεοειδισμού. Δεν

ανιχνεύτηκε καμία επιδείνωση στις παραμέτρους της νεφρικής λειτουργίας του

εκτιμώμενου ρυθμού σπειραματικής διήθησης (μέσω του τύπου MDRD) και

στην κρεατινίνη του ορού σε ασθενείς υπό θεραπεία με καψάκια

παρικαλσιτόλης συγκριτικά με τους ασθενείς υπό θεραπεία με εικονικό

φάρμακο. Σημαντικά περισσότεροι ασθενείς υπό θεραπεία με καψάκια

παρικαλσιτόλης εμφάνισαν μείωση στην πρωτεΐνη ούρων, συγκριτικά με τους

ασθενείς υπό θεραπεία με εικονικό φάρμακο, όπως αυτή μετρήθηκε με

ημιποσοτική μέθοδο.

Χρόνια νεφρική νόσος, Στάδιο 5

Το πρωτεύον τελικό σημείο αποτελεσματικότητας τουλάχιστον δύο συνεχών

μειώσεων ≥30% από τα αρχικά επίπεδα της iPTH επιτεύχθηκε στο 88% των

ασθενών υπό θεραπεία με καψάκια παρικαλσιτόλης και στο 13% των ασθενών

υπό θεραπεία με εικονικό φάρμακο (p<0,001).

μΠαιδιατρικός πληθυσ ός

Παιδιατρικά κλινικά στοιχεία με ενέσιμη παρικαλσιτόλη (IV):

Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της παρικαλσιτόλης IV εξετάστηκαν σε

μια 12 εβδομάδων, τυχαιοποιημένη, διπλά-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό

φάρμακο μελέτη 29 παιδιατρικών ασθενών, ηλικίας 5-19 ετών, με τελικό

στάδιο νεφρικής νόσου υπό αιμοκάθαρση. Οι έξι νεότεροι ασθενείς υπό

θεραπεία με παρικαλσιτόλη IV στη μελέτη ήταν 5-12 ετών. Η αρχική δόση της

παρικαλσιτόλης IV ήταν 0,04 mcg/kg 3 φορές την εβδομάδα, βάσει αρχικού

επιπέδου iPTH μικρότερου από 500 pg/ml ή 0,08 mcg/kg 3 φορές την εβδομάδα

βάσει αρχικού επιπέδου iPTH ≥ 500 pg/ml, αντιστοίχως. Η δόση της

παρικαλσιτόλης IV ρυθμίστηκε σε αυξήσεις των 0,04 mcg/kg βάσει των

επιπέδων της iPTH στον ορό, του ασβεστίου, και του γινομένου Ca x P. To 67%

των ασθενών υπό θεραπεία με παρικαλσιτόλη IV και το 14% των ασθενών υπό

θεραπεία με εικονικό φάρμακο ολοκλήρωσαν τη δοκιμή. Το 60% των ατόμων

στην ομάδα της παρικαλσιτόλης IV είχαν 2 διαδοχικές μειώσεις από τα αρχικά

επίπεδα iPTH της τάξεως του 30%, συγκρινόμενο με το 21% των ασθενών στην

ομάδα του εικονικού φαρμάκου. Το 71% των ασθενών υπό θεραπεία με

εικονικό φάρμακο διέκοψαν τη θεραπεία εξαιτίας υπερβολικών αυξήσεων στα

επίπεδα iPTH. Δεν υπήρξαν άτομα είτε από την ομάδα της παρικαλσιτόλης IV ή

από την ομάδα του εικονικού φαρμάκου οι οποίοι να ανέπτυξαν

υπερασβεστιαμία. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για ασθενείς κάτω των

5 ετών.

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Απορρόφηση

Η παρικαλσιτόλη απορροφάται καλώς. Σε υγιή άτομα, μετά την από του

στόματος χορήγηση της παρικαλσιτόλης στα 0,24 μικρογραμμάρια/kg, η μέση

απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα ήταν περίπου 72%˙ η μέγιστη συγκέντρωση στο

πλάσμα (C

max

) ήταν 0,630 ng/ml (1,512 pmol/ml) σε 3 ώρες και η επιφάνεια

κάτω από την καμπύλη χρόνου – συγκέντρωσης (AUC

0-∞

) ήταν 5,25 ngh/ml

(12,60 pmolh/ml). Η μέση απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα της παρικαλσιτόλης

κατά την αιμοκάθαρση (HD) και κατά την περιτοναϊκή διύλυση (PD) ήταν 79%

και 86% αντίστοιχα, με το ανώτερο όριο του 95% διαστήματος εμπιστοσύνης

93% και 112%, αντίστοιχα. Μια μελέτη αλληλεπίδρασης με τροφή σε υγιή

άτομα έδειξε ότι η C

max

και η AUC

0-∞

παρέμειναν αμετάβλητες όταν χορηγήθηκε

παρικαλσιτόλη με γεύμα υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά συγκριτικά με

συνθήκες νηστείας. Επομένως τα καψάκια της παρικαλσιτόλης μπορούν να

λαμβάνονται ανεξαρτήτως τροφής.

Οι C

max

και AUC

0-∞

της παρικαλσιτόλης αυξήθηκαν αναλογικά εντός του εύρους

δόσης των 0,06 έως 0,48 μικρογραμμαρίων/kg σε υγιή άτομα. Μετά από

πολλαπλή δοσολογία, είτε ημερησίως ή τρεις φορές την εβδομάδα σε υγιή

άτομα, η έκθεση σε σταθεροποιημένη κατάσταση επιτεύχθηκε εντός επτά

ημερών.

Κατανομή

Η παρικαλσιτόλη δεσμεύεται ισχυρά με τις πρωτεΐνες του πλάσματος (>99%).

Η αναλογία της συγκέντρωσης παρικαλσιτόλης στο αίμα προς τη συγκέντρωση

παρικαλσιτόλης στο πλάσμα υπολογίστηκε κατά μέσο όρο σε 0,54 εντός του

εύρους συγκέντρωσης των 0,01 έως 10 ng/ml (0,024 έως 24 pmol/ml)

υποδεικνύοντας ότι πολύ μικρή ποσότητα φαρμάκου συνδέεται με τα

ερυθροκύτταρα. Ο μέσος φαινομενικός όγκος κατανομής μετά από χορήγηση

δόσης 0,24 μικρογραμμαρίων/kg σε υγιή άτομα ήταν 34 λίτρα.

Βιομετασχηματισμός

Μετά την από του στόματος χορήγηση δόσης 0,48 μικρογραμμαρίων/kg

H-

παρικαλσιτόλης, το μητρικό φάρμακο μεταβολίστηκε εκτενώς, με μόνο περίπου

το 2% της δόσης να απεκκρίνεται αμετάβλητο στα κόπρανα και δεν βρέθηκε

καθόλου μητρικό φάρμακο στα ούρα. Περίπου το 70% της ακτινοενεργότητας

απομακρύνθηκε από τα κόπρανα και το 18% ανακτήθηκε στα ούρα. Η

μεγαλύτερη ποσότητα της συστηματικής έκθεσης ήταν από το μητρικό

φάρμακο. Δύο ήσσονος σημασίας μεταβολίτες, σχετιζόμενοι με την

παρικαλσιτόλη, ανιχνεύτηκαν στο ανθρώπινο πλάσμα. Ένας μεταβολίτης

ανιχνεύτηκε ως 24(R)-υδρόξυ παρικαλσιτόλη, ενώ ο άλλος μεταβολίτης δεν

ανιχνεύτηκε. Ο 24(R)-υδροξυ παρικαλσιτόλη μεταβολίτης είναι λιγότερο

δραστικός από την παρικαλσιτόλη σε in vivo

μοντέλα καταστολής της PTH σε

ποντίκια.

In vitro

δεδομένα υποδεικνύουν ότι η παρικαλσιτόλη μεταβολίζεται από

πολλαπλά ηπατικά και μη ηπατικά ένζυμα, συμπεριλαμβανομένου του

μιτοχονδριακού CYP24, όπως και των CYP3A4 και UGT1A4. Οι μεταβολίτες

που ανιχνεύτηκαν περιλαμβάνουν το προϊόν της 24(R)-υδροξυλίωσης, όπως και

της 24,26- και 24, 28- διυδροξυλίωσης και της απευθείας γλυκορουνιδίωσης.

Απομάκρυνση

Σε υγιή άτομα, η μέση ημιπερίοδος ζωής απομάκρυνσης της παρικαλσιτόλης

είναι πέντε έως επτά ώρες εντός του μελετηθέντος δοσολογικού εύρους των

0,06 έως 0,48 μικρογραμμαρίων/kg. Ο βαθμός συσσώρευσης ήταν σε συμφωνία

με την ημιπερίοδο ζωής και τη συχνότητα της δοσολογίας. Η διαδικασία

αιμοκάθαρσης δεν είχε πρακτικά καμία επίδραση στην απομάκρυνση της

παρικαλσιτόλης.

Ειδικοί πληθυσμοί

Ηλικιωμένοι

Η φαρμακοκινητική της παρικαλσιτόλης δεν έχει διερευνηθεί σε ασθενείς

ηλικίας άνω των 65 ετών.

Παιδιατρικοί ασθενείς

Η φαρμακοκινητική της παρικαλσιτόλης δεν έχει διερευνηθεί σε ασθενείς

ηλικίας κάτω των 18 ετών.

Γένος

Η φαρμακοκινητική της παρικαλσιτόλης μετά από χορήγηση εφάπαξ δόσεων

εντός εύρους δόσης των 0,06 έως 0,48 μικρογραμμαρίων/kg ήταν ανεξάρτητη

του γένους.

Ηπατική Δυσλειτουργία

Σε μελέτη η οποία πραγματοποιήθηκε με παρικαλσιτόλη ενδοφλεβίως, η

διάθεση της παρικαλσιτόλης (0,24 μικρογραμμάρια/kg) συγκρίθηκε σε

ασθενείς με ήπια (n = 5) και μέτρια (n = 5) ηπατική δυσλειτουργία (σύμφωνα

με τη μέθοδο Child-Pugh) και άτομα με φυσιολογική ηπατική λειτουργία (n =

10). Η φαρμακοκινητική της αδέσμευτης παρικαλσιτόλης ήταν παρόμοια σε

όλο το εύρος της ηπατικής λειτουργίας που αξιολογήθηκε σε αυτή τη μελέτη.

Δεν απαιτείται προσαρμογή της δόσης σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια ηπατική

δυσλειτουργία. Η επίδραση σοβαρής ηπατικής δυσλειτουργίας στη

φαρμακοκινητική της παρικαλσιτόλης δεν έχει αξιολογηθεί.

Νεφρική Δυσλειτουργία

Η φαρμακοκινητική της παρικαλσιτόλης μετά από χορήγηση εφάπαξ δόσης,

χαρακτηρίστηκε σε ασθενείς με XNΝ Σταδίου 3 ή μέτρια νεφρική διαταραχή (n

= 15, GFR = 36,9 έως 59,1 ml/min/1,73 m

), ΧΝΝ Σταδίου 4 ή σοβαρή νεφρική

δυσλειτουργία (n = 14, GFR = 13,1 έως 29,4 ml/min/1,73 m

) και ΧΝΝ 5 ή

τελικό στάδιο νεφρικής νόσου [n = 14 σε αιμοκάθαρση (HD) και n = 8 σε

περιτοναϊκή διάλυση (PD)]. Όμοια με την ενδογενή 1,25(OH)

, η

φαρμακοκινητική της παρικαλσιτόλης μετά την από του στόματος χορήγηση

επηρεάστηκε σημαντικά από τη νεφρική δυσλειτουργία, όπως φαίνεται στον

Πίνακα 5. Συγκριτικά με αποτελέσματα σε υγιή άτομα, οι ασθενείς με Χρόνια

Νεφρική Νόσο Σταδίου 3, 4 και 5 έδειξαν μειωμένη CL/F και αυξημένη

ημιπερίοδο ζωής.

Πίνακας 5. Σύγκριση των Μέσων ± SD Φαρμακοκινητικών

Παραμέτρων σε Διαφορετικά Στάδια Νεφρικής Δυσλειτουργίας

έναντι

Υγιών Ατόμων

Φαρμακοκινητ

ική

Παράμετρος

Υγιή Άτομα ΧΝΝ

Σταδίου 3

ΧΝΝ

Σταδίου 4

ΧΝΝ Σταδίου

HD PD

n 25 15 14 14 8

Δόση

(μικρογραμμάρια

/kg)

0,240 0,047 0,036 0,240 0,240

CL/F (l/h) 3,6 ± 1,0 1,8 ± 0,5 1,5 ± 0,4 1,8 ±

0,8

1,8 ±

0,8

(h) 5,9 ± 2,8 16,8 ± 2,6 19,7 ± 7,2 13,9 ±

5,1

17,7 ±

9,6

(%) 0,06 ± 0,01 0,06 ± 0,01 0,07 ± 0,02 0,09 ±

0,04

0,13 ±

0,08

* Μετρήθηκε σε 15 nM συγκέντρωση παρικαλσιτόλης

Μετά την από του στόματος χορήγηση καψακίων παρικαλσιτόλης, το

φαρμακοκινητικό προφίλ της παρικαλσιτόλης για τους ασθενείς με χρόνια

νεφρική νόσο, Σταδίου 3 έως 5 ήταν συγκρίσιμο. Επομένως, δεν απαιτούνται

ειδικές προσαρμογές της δοσολογίας άλλες από αυτές που συνιστώνται (βλ.

παράγραφο 4.2).

5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια

Σημαντικά ευρήματα στις μελέτες τοξικότητας επαναλαμβανόμενων δόσεων

στα τρωκτικά και στους σκύλους γενικά αποδόθηκαν στην ασβεστιαιμική

δραστικότητα της παρικαλσιτόλης. Οι επιδράσεις που δε σχετίζονταν σαφώς

με την υπερασβεστιαιμία περιελάμβαναν μείωση του αριθμού των

λευκοκυττάρων και ατροφία του θύμου αδένα σε σκύλους και μεταβολή των

τιμών του APTT (αύξηση στους σκύλους, μείωση στους αρουραίους). Δεν

παρατηρήθηκαν μεταβολές του αριθμού των λευκοκυττάρων στις κλινικές

δοκιμές με παρικαλσιτόλη.

Η παρικαλσιτόλη δεν επηρέασε τη γονιμότητα στους αρουραίους και δεν

υπήρξε ένδειξη τερατογόνου δραστηριότητας σε αρουραίους και κουνέλια.

Υψηλές δόσεις άλλων σκευασμάτων βιταμίνης D τα οποία χορηγήθηκαν σε ζώα

κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης οδήγησαν σε τερατογένεση. Η

παρικαλσιτόλη έχει αποδειχθεί ότι επηρεάζει τη βιωσιμότητα του εμβρύου

καθώς και ότι προκαλεί σημαντική αύξηση στην περιγεννητική και

μεταγεννητική θνησιμότητα των νεογέννητων αρουραίων, όταν χορηγείται σε

τοξικές δόσεις για τη μητέρα.

Η παρικαλσιτόλη δεν επέδειξε δυναμικό γονοτοξικότητας σε ένα σύνολο

δοκιμών (μετρήσεων) γονοτοξικότητας in-vitro και in-vivo

Μελέτες καρκινογόνου δράσης σε τρωκτικά δεν υπέδειξαν τυχόν ειδικούς

κινδύνους για ανθρώπινη χρήση.

Οι χορηγηθείσες δόσεις και/ή συστηματικές εκθέσεις στην παρικαλσιτόλη ήταν

ελαφρά υψηλότερες από τις θεραπευτικές δόσεις/συστηματικές εκθέσεις.

6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

6.1 Κατάλογος εκδόχων

Πλήρωση καψακίου:

Τριγλυκερίδια (κεκορεσμένα) μέσης αλύσου

Αιθανόλη, άνυδρη

Βουτυλιωμένο υδροξυτολουόλιο (Ε321)

Κέλυφος καψακίου:

1 μικρογραμμάριο

Ζελατίνη

Γλυκερόλη

Ύδωρ κεκαθαρμένο

Τιτανίου διοξείδιο (E171)

Σιδήρου οξείδιο μέλαν (E172)

Σιδήρου οξείδιο κίτρινο (E172)

2 μικρογραμμάρια

Ζελατίνη

Γλυκερόλη

Ύδωρ κεκαθαρμένο

Τιτανίου διοξείδιο (E171)

Σιδήρου οξείδιο κίτρινο (E172)

Σιδήρου οξείδιο ερυθρό (E172)

Σιδήρου οξείδιο μέλαν (E172)

6.2 Ασυμβατότητες

Δεν εφαρμόζεται.

6.3 Διάρκεια ζωής

2 χρόνια.

Χρησιμοποιήστε εντός 10 εβδομάδων από το πρώτο άνοιγμα της φιάλης.

6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά την φύλαξη του προϊόντος

Μη φυλάσσετε σε θερμοκρασία μεγαλύτερη των 25°C.

6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη

Περιέκτες καψακίων από HDPE με βιδωτό πώμα πολυπροπυλενίου με

αφυγραντικό ένθετο που περιέχουν 28 ή 30 καψάκια, μαλακά.

Μπορεί να μη κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.

6.6 Ιδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης

Καμία ειδική υποχρέωση.

7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

Teva Pharma B.V.

Computerweg 10 3542DR, Utrecht,

Ολλανδία

Τηλ.: (31) 346 290 290

Fax: (31) 346 290 299

8. ΑΡΙΘΜΟΣ(ΟΙ) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

1 mcg: 81539/26-11-12

2 mcg: 85783/26-11-12

9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ / ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ

Ημερομηνία πρώτης έγκρισης: 26-11-2012

10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ