ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

(SPC)

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

Ibandronic Acid/Alet 50 mg Επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο περιέχει 50 mg ιβανδρονικού οξέος (ως μονοϋδρικό,

μονονατριούχο άλας ιβανδρονικού οξέος).

Έκδοχα:

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Το Ibandronic Acid/Alet ενδείκνυται για την πρόληψη σκελετικών συμβαμάτων (παθολογικών

καταγμάτων, οστικών επιπλοκών που απαιτούν ακτινοθεραπεία ή χειρουργική επέμβαση) σε

ασθενείς με καρκίνο μαστού και οστικές μεταστάσεις.

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Η έναρξη της αγωγής με Ibandronic Acid/Alet πρέπει να πραγματοποιείται μόνον από ιατρούς

έμπειρους στην αντιμετώπιση του καρκίνου.

Δοσολογία

Η συνιστώμενη δόση είναι ένα επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο 50 mg την ημέρα.

προσαρμογή της δοσολογίας σε ένα επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο των 50mg κάθε

δεύτερη μέρα (βλ. παράγραφο 5.2).

Για τους ασθενείς με σοβαρή νεφρική δυσλειτουργία (CLcr <30 mL/min) η συνιστώμενη δόση

είναι ένα επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο των 50mg άπαξ εβδομαδιαίως. Βλέπε

δοσολογικές οδηγίες, ανωτέρω.

Ηλικιωμένες

Δεν απαιτείται προσαρμογή της δόσης.

Παιδιατρικός πληθυσμός

Η ασφάλεια και αποτελεσματικότητα των επικαλυμμένων με λεπτό υμένιο δισκίων ιβανδρονικού

οξέος σε παιδιά και εφήβους κάτω των 18 ετών δεν έχει τεκμηριωθεί. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα

ασβεστίου) πρέπει να αποφεύγονται πριν τη λήψη των παραπάνω δισκίων. Η νηστεία πρέπει να

συνεχίζεται για τουλάχιστον 30 λεπτά μετά τη λήψη του δισκίου. Νερό βρύσης μπορεί να

λαμβάνεται οποιαδήποτε χρονική στιγμή κατά τη διάρκεια της θεραπείας με τα επικαλυμμένα με

λεπτό υμένιο δισκία ιβανδρονικού οξέος.

− Τα δισκία πρέπει να καταπίνονται ολόκληρα με ένα γεμάτο ποτήρι νερό βρύσης (180 έως

240 ml) ενώ η ασθενής κάθεται ή στέκεται σε όρθια θέση.

− Οι ασθενείς δεν πρέπει να ξαπλώσουν για 60 λεπτά μετά τη λήψη των επικαλυμμένων με

λεπτό υμένιο δισκίων ιβανδρονικού οξέος.

− Οι ασθενείς δεν πρέπει να μασούν, να πιπιλίζουν ή να θρυμματίζουν το δισκίο λόγω της

δυνατότητας πρόκλησης στοματοφαρυγγικής εξέλκωσης.

- Υπασβεστιαιμία

- Ανωμαλίες του οισοφάγου, οι οποίες καθυστερούν την οισοφαγική κένωση όπως

στένωση ή αχαλασία

- Aνικανότητα ενός ατόμου να στέκεται ή να κάθεται σε όρθια θέση για τουλάχιστον 60

λεπτά

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Ασθενείς με διαταραχές των οστών και του μεταβολισμού των ανόργανων στοιχείων

Η υπασβεστιαιμία και οι άλλες διαταραχές των οστών και του μεταβολισμού των ανόργανων

στοιχείων πρέπει να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά πριν την έναρξη της θεραπείας με

ιβανδρονικό οξύ. Η επαρκής πρόσληψη ασβεστίου και βιταμίνης D είναι σημαντική για όλους

τους ασθενείς. Οι ασθενείς πρέπει να λαμβάνουν συμπληρωματικώς ασβέστιο και/ή βιταμίνη D

εάν η πρόσληψη μέσω της τροφής είναι ανεπαρκής.

Τα από του στόματος χορηγούμενα διφωσφονικά μπορεί να προκαλέσουν τοπικό ερεθισμό στο

προσοχή όταν τα επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία ιβανδρονικού οξέος χορηγούνται σε

Ανεπιθύμητες ενέργειες όπως οισοφαγίτιδα, οισοφαγικά έλκη και οισοφαγικές διαβρώσεις, σε

μερικές περιπτώσεις σοβαρές και χρήζουσες εισαγωγή σε νοσοκομείο, σπανίως με αιμορραγία ή

ακολουθούμενες από οισοφαγική στένωση ή διάτρηση έχουν αναφερθεί σε ασθενείς που

υποβάλλονται σε θεραπεία με από του στόματος χορηγούμενα διφωσφονικά. Ο κίνδυνος

σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών στον οισοφάγο εμφανίζεται μεγαλύτερος σε ασθενείς που δε

λήψη των δισκίων ιβανδρονικού οξέος και να ζητήσουν ιατρική συμβουλή εάν αναπτύξουν

δυσφαγία, οδυνοφαγία, οπισθοστερνικό άλγος ή πρωτοεμφανιζόμενο ή επιδεινούμενο προκάρδιο

άλγος.

Παρόλο που δεν παρατηρήθηκε αυξημένος κίνδυνος σε ελεγχόμενες κλινικές δοκιμές, έχουν

υπάρξει αναφορές μετά την κυκλοφορία του φαρμάκου, γαστρικών και δωδεκαδακτυλικών

ελκών με τη χρήση από του στόματος διφωσφονικών, κάποια σοβαρά και με επιπλοκές.

Επειδή τα ΜΣΑΦ συσχετίζονται με ερεθισμό του γαστρεντερικού, πρέπει να δίνεται προσοχή

κατά την ταυτόχρονη από στόματος χορήγηση με τα δισκία ιβανδρονικού οξέος.

Οστεονέκρωση της γνάθου

Έχει αναφερθεί οστεονέκρωση της γνάθου, γενικώς σχετιζόμενη με εξαγωγή οδόντος και/ή

προληπτική οδοντιατρική πρακτική, πριν από τη θεραπεία με διφωσφονικά σε ασθενείς με

παράγοντες κινδύνου (π.χ. καρκίνος, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, κορτικοστεροειδή, πτωχή

στοματική υγιεινή).

Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, αυτοί οι ασθενείς πρέπει να αποφεύγουν, εάν είναι δυνατόν, τις

επεμβατικές οδοντιατρικές διαδικασίες. Για τους ασθενείς οι οποίοι αναπτύσσουν οστεονέκρωση

της γνάθου κατά τη διάρκεια θεραπείας με διφωσφονικά, η οδοντιατρική χειρουργική επέμβαση

μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση. Για ασθενείς οι οποίοι χρήζουν οδοντιατρικών

διαδικασιών δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία τα οποία να υποδεικνύουν εάν η διακοπή της

θεραπείας με διφωσφονικά μειώνει τον κίνδυνο για οστεονέκρωση της γνάθου. Η κλινική κρίση

του θεράποντος ιατρού πρέπει να καθοδηγεί το σχέδιο χειρισμού κάθε ασθενούς με βάση την

με θεραπεία με διφωσφονικά, κυρίως σε ασθενείς που λαμβάνουν μακροχρόνια θεραπεία για την

ή καθόλου τραυματισμό και μερικοί ασθενείς βιώνουν πόνο στο μηρό ή στη βουβωνική χώρα,

που συνδέεται συχνά με απεικονιστικά ευρήματα των καταγμάτων κόπωσης, εβδομάδες ή και

μήνες πριν παρουσιάσουν πλήρες κάταγμα μηριαίου. Τα κατάγματα είναι συχνά

αμφοτερόπλευρα, ως εκ τούτου το αντίπλευρο μηριαίο οστούν πρέπει να εξεταστεί σε ασθενείς

που έλαβαν διφωσφονικά και που έχουν υποστεί κάταγμα του μηριαίου άξονα. Πτωχή επούλωση

να αναφέρουν οποιοδήποτε πόνο στο μηρό, στο ισχίο ή στη βουβωνική χώρα και κάθε ασθενής

Νεφρική λειτουργία

Οι κλινικές μελέτες δεν έδειξαν οποιαδήποτε ένδειξη επιδείνωσης της νεφρικής λειτουργίας με

μακροχρόνια θεραπεία με δισκία ιβανδρονικού οξέος. Ωστόσο, σε ασθενείς στους οποίους

χορηγείται ιβανδρονικό οξύ, συνιστάται όπως παρακολουθούνται, σύμφωνα με την

εξατομικευμένη κλινική αξιολόγηση, η νεφρική λειτουργία, το ασβέστιο, τα φωσφωνικά και το

μαγνήσιο του ορού.

Σπάνια κληρονομικά προβλήματα

Τα επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία ιβανδρονικού οξέος περιέχουν λακτόζη και δεν πρέπει

να χορηγούνται σε ασθενείς με τα σπάνια κληρονομικά προβλήματα δυσανεξίας στη γαλακτόζη,

ανεπάρκειας λακτάσης Lapp ή δυσαπορρόφησης γλυκόζης-γαλακτόζης.

Μελέτες αλληλεπιδράσεων έχουν πραγματοποιηθεί μόνο σε ενήλικες.

Αλληλεπιδράσεις φαρμάκου-τροφών

Θεωρείται πιθανό τα προϊόντα που περιέχουν ασβέστιο και άλλα πολυσθενή κατιόντα (όπως

αργίλιο, μαγνήσιο, σίδηρο), συμπεριλαμβανομένου του γάλακτος και των τροφών, να

παρεμβαίνουν στην απορρόφηση των δισκίων ιβανδρονικού οξέος. Ως εκ τούτου, με τέτοια

προϊόντα, συμπεριλαμβανομένων των τροφών, η χορήγηση πρέπει να αναβάλλεται για

τουλάχιστον 30 λεπτά μετά την από στόματος λήψη.

Η βιοδιαθεσιμότητα μειώθηκε κατά περίπου 75% όταν τα δισκία ιβανδρονικού οξέος

χορηγούνταν 2 ώρες μετά από ένα συνηθισμένο γεύμα. Ως εκ τούτου, συνιστάται όπως τα δισκία

λαμβάνονται μετά από ολονύκτια νηστεία (τουλάχιστον 6 ωρών) και η νηστεία να συνεχίζεται

για τουλάχιστον 30 λεπτά μετά τη λήψη της δόσης (βλέπε παράγραφο 4.2).

Φαρμακευτικές αλληλεπιδράσεις

Σε υγιείς άρρενες εθελοντές και σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, η ενδοφλεβίως χορηγούμενη

ρανιτιδίνη επέφερε αύξηση της βιοδιαθεσιμότητας του ιβανδρονικού οξέος κατά 20% περίπου (η

οποία ευρίσκεται εντός της φυσιολογικής μεταβλητότητας της βιοδιαθεσιμότητας του

ιβανδρονικού οξέος), πιθανώς λόγω μείωσης της γαστρικής οξύτητας. Ωστόσο, δεν θεωρείται

2

θεωρούνται πιθανές. Το ιβανδρονικό οξύ απομακρύνεται μόνο μέσω νεφρικής αποβολής και δεν

Επιπλέον, το ιβανδρονικό οξύ δεν αναστέλλει τα μείζονα ηπατικά ισοένζυμα του P450 στους

ανθρώπους και δεν επάγει το σύστημα του ηπατικού κυτοχρώματος P450 σε επίμυς. Στις

θεραπευτικές συγκεντρώσεις, η σύνδεση με τις πρωτεΐνες του πλάσματος είναι χαμηλή και ως εκ

τούτου η εκτόπιση άλλων δραστικών ουσιών από το ιβανδρονικό οξύ δεν θεωρείται πιθανή.

Συνιστάται προσοχή κατά τη χορήγηση διφωσφονικών με αμινογλυκοσίδες, καθώς και οι δύο

παράγοντες μπορούν να ελαττώσουν τα επίπεδα του ασβεστίου του ορού για παρατεταμένα

διαστήματα. Επίσης, πρέπει να δίδεται προσοχή σε πιθανή παρουσία ταυτόχρονης

υπομαγνησιαιμίας.

Σε κλινικές μελέτες, τα δισκία ιβανδρονικού οξέος χορηγήθηκαν ταυτόχρονα με ευρέως

χρησιμοποιούμενα αντινεοπλασματικά, διουρητικά, αντιβιοτικά και αναλγητικά χωρίς να

παρατηρηθούν εμφανείς κλινικές αλληλεπιδράσεις.

Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία από τη χρήση του ιβανδρονικού οξέος σε έγκυες γυναίκες.

5.3). Ο ενδεχόμενος κίνδυνος για τον άνθρωπο είναι άγνωστος. Ως εκ τούτου, τα επικαλυμμένα

με λεπτό υμένιο δισκία ιβανδρονικού οξέος δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά την κύηση.

Γαλουχία

Δεν είναι γνωστό εάν το ιβανδρονικό οξύ απεκκρίνεται στο ανθρώπινο γάλα. Μελέτες, μετά από

ενδοφλέβια χορήγηση σε θηλάζοντες επίμυς, κατέδειξαν παρουσία χαμηλών επιπέδων

ιβανδρονικού οξέος στο γάλα. Τα επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία ιβανδρινικού οξέως δεν

πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά τη γαλουχία.

Γονιμότητα

αναπαραγωγικές μελέτες σε αρουραίους με από του στόματος χορήγηση το ιβανδρονικό οξύ

Δεν πραγματοποιήθηκαν μελέτες σχετικά με τις επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και

χειρισμού μηχανών.

4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες

με δυνητική ή πιθανή σχέση με το ιβανδρονικό οξύ, ανήλθε σε 27%.

Οι ανεπιθύμητες αντιδράσεις κατατάσσονται, υπό τον τίτλο της συχνότητας, ξεκινώντας από τη

συχνότερη, χρησιμοποιώντας την ακόλουθη σύμβαση: πολύ συχνές ( ≥ 10%), συχνές (≥ 1% και

<10%), όχι συχνές ( ≥ 0,1% και <1%), σπάνιες (≥ 0,01% και <0,1%), πολύ σπάνιες ( ≤ 0,01%).

Στον Πίνακα 1 παρατίθενται οι ανεπιθύμητες αντιδράσεις του φαρμάκου.

Πίνακας 1: Ανεπιθύμητες αντιδράσεις του Φαρμάκου που αναφέρθηκαν με την από του

Στόματος Χορήγηση των δισκίων ιβανδρονικού οξέος

Κατηγορία/Οργανικό

Σύστημα

θρέψης

Διαταραχές νευρικού

συστήματος

Οφθαλμολογικές

διαταραχές

Διαταραχές του

γαστρικού συστήματος

κοιλιακό άλγος,

δυσπεψία,

Διαταραχές του

μυοσκελετικού

συστήματος και του

συνδετικού ιστού

Οστεονέκρωση

οδού χορήγησης

Παρακλινικές εξετάσεις Παραθορμόνη

Οστεονέκρωση της γνάθου

Οστεονέκρωση της γνάθου, έχει αναφερθεί σε ασθενείς οι οποίοι λάμβαναν θεραπεία με

διφωσφονικά. Η πλειονότητα των αναφορών αφορούν ασθενείς με καρκίνο, αλλά τέτοιες

4.9 Υπερδοσολογία

Δεν υπάρχουν ειδικές πληροφορίες για την αντιμετώπιση της υπερδοσολογίας με δισκία

ιβανδρονικού οξέος.

Ωστόσο, η από στόματος υπερδοσολογία μπορεί να προκαλέσει συμβάματα από τον ανώτερο

γαστρεντερικό σωλήνα, όπως στομαχικές διαταραχές, στομαχικό καύσο, οισοφαγίτιδα,

γαστρίτιδα ή έλκος. Πρέπει να χορηγείται γάλα ή αντιόξινα με σκοπό τη δέσμευση του

ιβανδρονικό οξέος. Εξαιτίας του κινδύνου ερεθισμού του οισοφάγου, δεν πρέπει να προκαλείται

διφωσφονικό, κωδικός ATC: Μ05ΒΑ06.

Το ιβανδρονικό οξύ ανήκει στην ομάδα των διφωσφονικών ενώσεων, οι οποίες δρουν ειδικά στα

οστά. Η εκλεκτική δράση τους στον οστίτη ιστό βασίζεται στην υψηλή συγγένεια των

διφωσφονικών προς τα ανόργανα άλατα των οστών. Τα διφωσφονικά δρουν αναστέλλοντας την

οστών από τη διακοπή της λειτουργίας των γονάδων, ρετινοειδή, όγκους ή εκχυλίσματα όγκων.

προηγουμένως στο σκελετό.

Σε δόσεις σημαντικά υψηλότερες από τις φαρμακολογικά δραστικές, το ιβανδρονικό οξύ δεν είχε

καμία επίδραση στην εναπόθεση ασβεστίου στα οστά.

Η οστική απορρόφηση που οφείλεται σε κακοήθη νόσο χαρακτηρίζεται από υπερβολική οστική

απορρόφηση που δεν αντιρροπείται από τον αντίστοιχο σχηματισμό οστών. Το ιβανδρονικό οξύ

αναστέλλει εκλεκτικά την οστεοκλαστική δραστηριότητα, περιορίζοντας την οστική

απορρόφηση και περιορίζοντας κατ’αυτόν τον τρόπο τις επιπλοκές της κακοήθους νόσου από το

σκελετό.

Οι κλινικές μελέτες σε ασθενείς με καρκίνο μαστού και οστικές μεταστάσεις κατέδειξαν την

ύπαρξη μίας δοσοεξαρτώμενης ανασταλτικής δράσης επί της οστεόλυσης, η οποία εκφράζεται

από δείκτες της οστικής απορρόφησης και μίας δοσοεξαρτώμενης δράσης στα σκελετικά

Οι γυναίκες ασθενείς με καρκίνο μαστού και ακτινολογικώς επιβεβαιωμένες οστικές μεταστάσεις

ιβανδρονικού οξέος (287 ασθενείς). Τα αποτελέσματα από τις δοκιμές αυτές συνοψίζονται

παρακάτω.

Κύριοι στόχοι αποτελεσματικότητας

Ο κύριος στόχος των δοκιμών ήταν ο δείκτης σκελετικής νοσηρότητας εντός μίας περιόδου

(skeletal morbidity period rate, SMPR). Αυτός ήταν ένας σύνθετος στόχος που απαρτίζετο από τα

ακόλουθα, σχετιζόμενα με το σκελετό, συμβάματα (skeletal related events, SREs) ως επί μέρους

στόχους:

- ακτινοθεραπεία σε οστό για τη θεραπεία καταγμάτων/επαπειλούμενων καταγμάτων

- χειρουργική επέμβαση σε οστό για τη θεραπεία καταγμάτων

- κατάγματα εκτός σπονδυλικής στήλης.

περισσότερα συμβάματα που παρατηρούνταν σε μία περίοδο 12 εβδομάδων θα μπορούσαν,

δισκία ιβανδρονικού οξέος 50 mg από στόματος έναντι του εικονικού φαρμάκου, όσον αφορά

στη μείωση των SREs μετρηθέντων με τον SMPR (p=0,041). Για τις ασθενείς που ελάμβαναν

δισκία ιβανδρονικού οξέος 50 mg παρατηρήθηκε επίσης μείωση 38% στον κίνδυνο για ανάπτυξη

κάποιου SRE έναντι του εικονικού φαρμάκου (σχετικός κίνδυνος 0,62, p = 0,003). Τα στοιχεία

αποτελεσματικότητας συνοψίζονται στον Πίνακα 2.