1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

Licepler 25 mg Επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία.

Licepler 50 mg Επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία.

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο περιέχει 25 mg επλερενόνης.

Κάθε επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο περιέχει 50 mg επλερενόνης.

Έκδοχο:

Επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία Licepler 25 mg: Ένα επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο

Επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία Licepler 25 mg: λευκό ή σχεδόν λευκό, στρογγυλό, αμφίκυρτο,

επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο. Εγχάραξη στη μία πλευρά: “CG3”, η άλλη πλευρά δεν φέρει

εγχάραξη.

Επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία Licepler 50 mg: λευκό ή σχεδόν λευκό, στρογγυλό, αμφίκυρτο,

επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο. Εγχάραξη στη μία πλευρά: “CG4”, η άλλη πλευρά δεν φέρει

εγχάραξη.

4. ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Η επλερενόνη ενδείκνυται, επιπλέον της τυπικής θεραπείας συμπεριλαμβανομένων βήτα αναστολέων,

για τη μείωση του κινδύνου καρδιαγγειακής θνησιμότητας και νοσηρότητας σε σταθερούς ασθενείς με

φορά την ημέρα κατά προτίμηση εντός 4 εβδομάδων, λαμβάνοντας υπόψη τα επίπεδα καλίου στον

ορό (βλ. Πίνακα 1). Η θεραπεία με επλερενόνη πρέπει συνήθως να ξεκινά εντός 3-14 ημερών από το

οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Οι ασθενείς με επίπεδα καλίου στον ορό > 5,0 mmol/L δεν θα πρέπει να ξεκινούν θεραπεία με

επλερενόνη (βλ. παράγραφο 4.3). Τα επίπεδα καλίου στον ορό θα πρέπει να μετρώνται πριν την

έναρξη της θεραπείας με επλερενόνη, εντός της πρώτης εβδομάδας και στον ένα μήνα μετά την

έναρξη της θεραπείας ή μετά από προσαρμογή της δόσης. Τα επίπεδα καλίου στον ορό θα πρέπει να

αξιολογούνται ως ενδείκνυται από εκεί και έπειτα.

1

Μετά την έναρξη, η δόση θα πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με τα επίπεδα καλίου στον ορό,

Πίνακας 1: Πίνακας προσαρμογής της δόσης μετά την έναρξη

(OD) έως 50 mg μια φορά

την ημέρα (OD)

5,0 – 5,4 Διατήρηση Καμία προσαρμογή δόσης

5,5 – 5,9 Μείωση 50 mg μια φορά την ημέρα

(OD) έως 25 mg μια φορά

την ημέρα (OD)

25 mg μια φορά την ημέρα

(OD) έως 25 mg EOD*

25 mg EOD* έως παύση

χορήγησης

Δεν υπάρχουν δεδομένα που να υποδεικνύουν τη χρήση της επλερενόνης στον παιδιατρικό πληθυσμό

και, επομένως, η χρήση σε αυτή την ηλικιακή ομάδα δεν συνιστάται.

Ηλικιωμένοι

Δεν απαιτείται αρχική προσαρμογή της δόσης στους ηλικιωμένους ασθενείς. Εξαιτίας της

σχετιζόμενης με το γήρας επιβάρυνσης της νεφρικής λειτουργίας, ο κίνδυνος υπερκαλιαιμίας είναι

αυξημένος στους ηλικιωμένους ασθενείς. Αυτός ο κίνδυνος ενδέχεται να αυξηθεί ακόμα περισσότερο

εάν υπάρχει και συννοσηρότητα που σχετίζεται με αυξημένη συστηματική έκθεση, συγκεκριμένα

ήπια έως μέτρια ηπατική δυσλειτουργία. Συνιστάται η περιοδική παρακολούθηση των επιπέδων

καλίου στον ορό (βλ. παράγραφο 4.4).

Νεφρική δυσλειτουργία

έως μέτρια ηπατική δυσλειτουργία, συνιστάται συχνή και τακτική παρακολούθηση των επιπέδων

καλίου στον ορό των εν λόγω ασθενών, ειδικά εάν είναι ηλικιωμένοι (βλ. παράγραφο 4.4).

Συγχορηγούμενες αγωγές

Σε περίπτωση συγχορηγούμενης αγωγής με ήπιους έως μέτριους αναστολείς CYP3A4, π.χ.

αμιοδιαρόνη, διλτιαζέμη και βεραπαμίλη, μπορεί να χορηγηθεί δόσης έναρξης 25 mg μια φορά την

ημέρα (OD). Η δόση δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 25 mg μια φορά την ημέρα (OD) (βλ. παράγραφο

4.5). Η επλερενόνη μπορεί να χορηγείται με ή χωρίς τροφές (βλ. παράγραφο 5.2).

4.3 Αντενδείξεις

2

 Υπερευαισθησία στην επλερενόνη ή σε κάποιο από τα έκδοχα (βλ. παράγραφο 6.1).

 Ασθενείς με επίπεδα καλίου στον ορό > 5,0 mmol/L κατά την έναρξη

Υπερκαλιαιμία: Η υπερκαλιαιμία μπορεί να εμφανιστεί με την επλερενόνη, γεγονός που συνάδει με το

μηχανισμό δράσης της. Τα επίπεδα καλίου στον ορό θα πρέπει να παρακολουθούνται σε όλους τους

ασθενείς πριν την έναρξη της θεραπείας και μετά από αλλαγή της δόσης. Επομένως, συνιστάται η

περιοδική παρακολούθηση ειδικά σε ασθενείς με αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης υπερκαλιαιμίας, όπως

οι (ηλικιωμένοι) ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια (βλ. παράγραφο 4.2) και ασθενείς με διαβήτη. Η

χρήση συμπληρωμάτων καλίου μετά από την έναρξη της θεραπείας με επλερενόνη δεν συνιστάται,

εξαιτίας του αυξημένου κινδύνου υπερκαλιαιμίας. Η μείωση της δόσης επλερενόνης έχει δείξει ότι

επιφέρει μείωση στα επίπεδα καλίου στον ορό. Σε μία μελέτη, η προσθήκη υδροχλωροθειαζίδης στη

θεραπεία με επλερενόνη έδειξε ότι αντισταθμίζει την αύξηση των επιπέδων καλίου στον ορό.

Νεφρική δυσλειτουργία: Τα επίπεδα καλίου θα πρέπει να παρακολουθούνται τακτικά σε ασθενείς με

Ηπατική δυσλειτουργία: Δεν παρατηρήθηκε αύξηση των επιπέδων καλίου στον ορό πάνω από τα 5,5

mmol/L σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια ηπατική δυσλειτουργία (Κατηγορία Child Pugh A και B). Τα

επίπεδα ηλεκτρολυτών θα πρέπει να παρακολουθούνται στους ασθενείς με ήπια έως μέτρια ηπατική

δυσλειτουργία. Η χρήση της επλερενόνης σε ασθενείς με σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία δεν έχει

αξιολογηθεί και, επομένως, αντενδείκνυται (βλ. παράγραφο 4.3). Επαγωγείς CYP3A4: Η

συγχορήγηση της επλερενόνης με ισχυρούς επαγωγείς CYP3A4 δεν συνιστάται (βλ. παράγραφο 4.5).

Το λίθιο, η κυκλοσπορίνη και το τακρόλιµους θα πρέπει να αποφεύγονται κατά τη διάρκεια της

θεραπείας με επλερενόνη (βλ. παράγραφο 4.5).

Λακτόζη: Τα δισκία περιέχουν μονοϋδρική λακτόζη. Οι ασθενείς με σπάνια κληρονομικά προβλήματα

δυσανεξίας στη γαλακτόζη, όπως ανεπάρκεια λακτάσης Lapp ή δυσαπορρόφηση γλυκόζης-

διουρητικά ενδέχεται να ενισχύσουν τη δράση των αντιυπερτασικών παραγόντων και άλλων

διουρητικών.

Λίθιο: Δεν έχουν διεξαχθεί μελέτες φαρμακευτικής αλληλεπίδρασης της επλερενόνης με το λίθιο.

Ωστόσο, έχει αναφερθεί τοξικότητα από λίθιο σε ασθενείς που λαμβάνουν λίθιο ταυτόχρονα με

διουρητικά και αναστολείς ΑΜΕΑ (βλ. παράγραφο 4.4). Η συγχορήγηση επλερενόνης και λιθίου θα

πρέπει να αποφεύγεται. Εάν αυτός ο συνδυασμός είναι απαραίτητος, θα πρέπει να παρακολουθείται η

συγκέντρωση του λιθίου στο πλάσμα (βλ. παράγραφο 4.4).

3

διατάραξη της νεφρικής λειτουργίας και αύξηση του κινδύνου υπερκαλιαιμίας. Η ταυτόχρονη χρήση

επλερενόνης και κυκλοσπορίνης ή τακρόλιµους θα πρέπει να αποφεύγεται. Εάν ωστόσο είναι

απαραίτητη, συνιστάται η στενή παρακολούθηση των επιπέδων καλίου στον ορό και της νεφρικής

λειτουργίας, όταν η κυκλοσπορίνη και το τακρόλιµους πρόκειται να χορηγηθούν κατά τη διάρκεια της

θεραπείας με επλερενόνη (βλ. παράγραφο 4.4).

Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ): Η θεραπεία με ΜΣΑΦ μπορεί να οδηγήσει σε οξεία

νεφρική ανεπάρκεια μέσω δράσης απευθείας στη σπειραματική διήθηση, ειδικά στους ασθενείς που

διατρέχουν κίνδυνο (ηλικιωμένοι ή/και αφυδατωμένοι ασθενείς). Οι ασθενείς που λαμβάνουν

επλερενόνη και ΜΣΑΦ θα πρέπει να ενυδατώνονται επαρκώς και να παρακολουθούνται ως προς τη

νεφρική τους λειτουργία, πριν την έναρξη της θεραπείας.

Άλφα 1 αποκλειστές (π.χ. πραζοσίνη, αλφουζοσίνη): Όταν οι άλφα 1 αποκλειστές συνδυάζονται με την

επλερενόνη, υπάρχει η πιθανότητα αυξημένης υποτασικής δράσης ή/και ορθοστατικής υπότασης.

ορθοστατική υπόταση.

Τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, νευροληπτικά, αμιφοστίνη, βακλοφαίνη: Η συγχορήγηση αυτών των

φαρμάκων με την επλερενόνη μπορεί δυνητικά να αυξήσει την αντιυπερτασική δράση και τον κίνδυνο

ορθοστατικής υπότασης.

Γλυκοκορτικοειδή, τετρακοσακτίδη: Η συγχορήγηση αυτών των φαρμάκων με την επλερενόνη μπορεί

δυνητικά να αυξήσει την αντιυπερτασική δράση (συγκράτηση νατρίου και υγρών).

Φαρμακοκινητικές αλληλεπιδράσεις

γλυκοπρωτεΐνης.

Διγοξίνη: Η συστηματική έκθεση (AUC) στη διγοξίνη αυξάνεται κατά 16% (90% CI: 4%-30%) όταν

στο ανώτερο όριο του θεραπευτικού εύρους.

Συνιστάται προσοχή κατά τη χορήγηση δόσεων βαρφαρίνης κοντά στο ανώτερο όριο του

θεραπευτικού εύρους. Υποστρώματα CYP3A4: Τα αποτελέσματα φαρμακοκινητικών μελετών με

υποστρώματα-ιχνηθέτες CYP3A4, δηλ. μιδαζολάμη και σισαπρίδη, δεν καταδεικνύουν σημαντικές

αλληλεπιδράσεις κατά τη συγχορήγηση αυτών των φαρμάκων με επλερενόνη.

Αναστολείς CYP3A4: - Ισχυροί αναστολείς CYP3A4: Ενδέχεται να σημειωθούν σημαντικές

φαρμακοκινητικές αλληλεπιδράσεις κατά τη συγχορήγηση της επλερενόνης με φάρμακα που

αναστέλλουν το ένζυμο CYP3A4. Ένας ισχυρός αναστολέας του CYP3A4 (κετοκοναζόλη 200 mg

δύο φορές την ημέρα [BID]) οδήγησε σε αύξηση 441% της AUC της επλερενόνης (βλ. παράγραφο

4

4.3). Η ταυτόχρονη χρήση της επλερενόνης με ισχυρούς αναστολείς CYP3A4, όπως κετοκοναζόλη,

αντενδείκνυται (βλ. παράγραφο 4.3).

- Ήπιοι έως μέτριοι αναστολείς CYP3A4: Η συγχορήγηση με ερυθρομυκίνη, σακιναβίρη,

αμιοδαρόνη, διλτιαζέμη, βεραπαμίλη και φλουκοναζόλη, έχει οδηγήσει σε σημαντικές

φαρμακοκινητικές αλληλεπιδράσεις με κλιμακωτές αυξήσεις στην AUC που κυμαίνονται από 98%

έως 187%. Συνεπώς, η δόση της επλερενόνης δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 25 mg όταν συγχορηγείται

με ήπιους έως μέτριους αναστολείς CYP3A4 (βλ. παράγραφο 4.2).

Επαγωγείς CYP3A4: Η συγχορήγηση του βαλσαμόχορτου (ισχυρός επαγωγέας του CYP3A4) με την

επλερενόνη, προκάλεσε μείωση κατά 30% στην AUC της επλερενόνης. Με ισχυρότερους επαγωγείς

του CYP3A4, όπως η ριφαμπικίνη, μπορεί να σημειωθεί μεγαλύτερη μείωση στην AUC της

επλερενόνης. Εξαιτίας του κινδύνου μειωμένης αποτελεσματικότητας της επλερενόνης, η

της επλερενόνης σε εγκύους θα πρέπει να γίνεται με προσοχή.

Γαλουχία: Δεν είναι γνωστό εάν η επλερενόνη απεκκρίνεται στο μητρικό γάλα μετά από χορήγηση

επλερενόνη ή/και μεταβολίτες και ότι τα νεογνά αρουραίων που εκτέθηκαν με αυτόν τον τρόπο,

αναπτύχθηκαν κανονικά. Εξαιτίας των άγνωστων δυνητικών ανεπιθύμητων αντιδράσεων στο θηλάζον

νεογνό, θα πρέπει να αποφασιστεί εάν θα τερματιστεί ο θηλασμός ή η χορήγηση του φαρμάκου,

λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία του φαρμάκου για τη μητέρα.

4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών

Δεν πραγματοποιήθηκαν μελέτες σχετικά με την επίδραση της επλερενόνης στην ικανότητα οδήγησης

ή χειρισμού μηχανών. Η επλερενόνη δεν προκαλεί υπνηλία ή διατάραξη της νοητικής λειτουργίας,

αλλά κατά την οδήγηση οχημάτων ή το χειρισμό μηχανών, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το

ενδεχόμενο πρόκλησης ζαλάδας κατά τη διάρκεια της θεραπείας.

με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου» (EPHESUS), η συνολική επίπτωση των ανεπιθύμητων ενεργειών

(79.5%). Το ποσοστό τερματισμού εξαιτίας των ανεπιθύμητων ενεργειών σε αυτές τις μελέτες ήταν

Οι παρακάτω ανεπιθύμητες ενέργειες προέρχονται από την EPHESUS και είναι αυτές για τις οποίες

υπάρχει υποψία ότι σχετίζονται με τη θεραπεία περισσότερο από ό,τι με το εικονικό φάρμακο ή είναι

σοβαρές και σημαντικές περισσότερο από το εικονικό φάρμακο. Παρακάτω παρατίθενται οι

ανεπιθύμητες ενέργειες ανά σύστημα του οργανισμού και απόλυτη συχνότητα εκδήλωσης. Οι

συχνότητες ορίζονται ως εξής: συχνές (≥1/100 έως < 1/10), ασυνήθιστες (≥1/1.000 έως < 1/100).

Λοιμώξεις και μολύνσεις

Ασυνήθιστες: πυελονεφρίτιδα

5

Ασυνήθιστες: ηωσινοφιλία

Διαταραχές του μεταβολισμού και της θρέψης

Συχνές: υπερκαλιαμία

Ασυνήθιστες: αφυδάτωση, υπερχοληστερολαιμία, υπερτριγλυκεριδαιμία, υπονατριαιμία

Ψυχιατρικές διαταραχές

Ασυνήθιστες: αϋπνία

Διαταραχές του νευρικού συστήματος

Συχνές: ζαλάδα

Γαστρεντερικές διαταραχές

Συχνές: διάρροια, ναυτία

Διαταραχές του δέρματος και του υποδόριου ιστού

Συχνές: πομφοί

6

Δεν έχουν αναφερθεί περιστατικά υπερδοσολογίας με επλερενόνη στον άνθρωπο. Η πιθανότερη

επλερενόνη δεν απομακρύνεται μέσω αιμοδιάλυσης. Η επλερενόνη έχει δείξει ότι συνδέεται

εκτεταμένα με τον άνθρακα. Σε περίπτωση που προκύψει συμπτωματική υπόταση, θα πρέπει να

χορηγηθεί υποστηρικτική θεραπεία. Εάν αναπτυχθεί υπερκαλιαιμία, θα πρέπει να χορηγηθεί τυπική

θεραπεία.

5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες

Φαρμακοθεραπευτική ομάδα: διουρητικά, ανταγωνιστές αλδοστερόνης

στην έκκριση ρενίνης. Η προκύπτουσα αυξημένη δραστηριότητα ρενίνης στο πλάσμα και τα

αυξημένα επίπεδα κυκλοφορούσας αλδοστερόνης, δεν υπερκαλύπτουν τη δράση της επλερενόνης.

προσθήκη επλερενόνης στην τυπική θεραπεία επέφερε αναμενόμενες αυξήσεις στην αλδοστερόνη που

σχετίζονται με τη δόση. Παρομοίως, σε μια καρδιονεφρική υπομελέτη της EPHESUS, η θεραπεία με

επλερενόνη οδήγησε σε σημαντική αύξηση της αλδοστερόνης. Αυτά τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν

τον αποκλεισμό του υποδοχέα μεταλλοκορτικοειδών σε αυτούς τους πληθυσμούς.

Η επλερενόνη διερευνήθηκε στη μελέτη «Αποτελεσματικότητα και επιβίωσης για την επλερενόνη

έπειτα από καρδιακή ανεπάρκεια με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου» (EPHESUS). Η EPHESUS ήταν

μια διπλή-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη διάρκειας 3 ετών, σε 6632 ασθενείς με οξύ

έμφραγμα του μυοκαρδίου (MI), με δυσλειτουργία αριστερής κοιλίας (όπως μετράται από το κλάσμα

εξώθησης αριστερής κοιλίας [LVEF] ≤40%) και με κλινικές ενδείξεις καρδιακής ανεπάρκειας. Εντός

3-14 ημερών (μέση τιμή 7 ημέρες) μετά από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, οι ασθενείς έλαβαν

την προϋπόθεση ότι τα επίπεδα καλίου στον ορό ήταν < 5,0 mmol/L. Κατά τη διάρκεια της μελέτης,

αναστολείς ΑΜΕΑ (90%), ß-αποκλειστές (83%), νιτρικά (72%), διουρητικά της αγκύλης (66%) ή

στην ομάδα επλερενόνης και 16,7 % των ασθενών στην ομάδα εικονικού φαρμάκου κατέληξαν (όλες

οι αιτίες), ενώ 26,7 % των ασθενών στην ομάδα επλερενόνης και 30,0 % των ασθενών στην ομάδα

εικονικού φαρμάκου, εκπλήρωσαν το συνδυαστικό τελικό σημείο καρδιαγγειακού θανάτου ή

καρδιαγγειακής νοσηλείας. Επομένως, στην EPHESUS, η επλερενόνη μείωσε τον κίνδυνο θανάτου

πάσης αιτιολογίας κατά 15% (RR 0,85, 95% CI, 0,75-0,96, p= 0,008) σε σύγκριση με το εικονικό

φάρμακο, κυρίως μέσω της μείωσης της καρδιαγγειακής θνησιμότητας. Ο κίνδυνος καρδιαγγειακού

θανάτου ή καρδιαγγειακής νοσηλείας μειώθηκε κατά 13% με την επλερενόνη (RR 0,87, 95% CI,

0,79-0,95, p=0,002). Οι μειώσεις του απόλυτου κινδύνου για τα τελικά σημεία θνησιμότητας πάσης

αιτιολογίας και καρδιαγγειακής θνησιμότητας/νοσηλείας, ήταν 2,3 και 3,3%, αντίστοιχα. Η κλινική

7

αποτελεσματικότητα εκδηλώθηκε κατά κύριο λόγο όταν ξεκίνησε η χορήγηση θεραπείας επλερενόνης

είναι σαφή. Η λειτουργική ταξινόμηση κατά NYHA βελτιώθηκε ή παρέμεινε σταθερή για στατιστικώς

σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό ασθενών στην ομάδα επλερενόνης σε σύγκριση με το εικονικό

φάρμακο. Η επίπτωση της υπερκαλιαιμίας ήταν 3,4 % στην ομάδα επλερενόνης έναντι 2,0 % στην

ομάδα εικονικού φαρμάκου (p < 0,001). Η επίπτωση της υποκαλιαιμίας ήταν 0,5 % στην ομάδα

επλερενόνης έναντι 1,5 % στην ομάδα εικονικού φαρμάκου (p < 0,001).

Δεν παρατηρήθηκαν σταθερές επιδράσεις της επλερενόνης στον καρδιακό ρυθμό, τη διάρκεια του

QRS ή το διάστημα PR ή QT, σε 147 φυσιολογικούς συμμετέχοντες που αξιολογήθηκαν ως προς τις

ηλεκτροκαρδιογραφικές αλλαγές κατά τη διάρκεια φαρμακοκινητικών μελετών.

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Μεταβολισμός και Απέκκριση:

Ο μεταβολισμός της επλερενόνης μεσολαβείται κυρίως μέσω του CYP3A4. Δεν έχουν ταυτοποιηθεί

Λιγότερο από το 5% της δόσης της επλερενόνης ανακτάται ως αναλλοίωτο φάρμακο στα ούρα και τα

κόπρανα. Ακολούθως μεμονωμένης από στόματος δόσης ραδιοσημασμένου φαρμάκου, περίπου 32%

της δόσης απεκκρίθηκε στα κόπρανα και περίπου 67% απεκκρίθηκε στα ούρα. Η ημιζωή αποβολής

της επλερενόνης είναι περίπου 3 έως 5 ώρες. Η φαινόμενη κάθαρση στο πλάσμα είναι περίπου 10

L/ώρα.

Ειδικοί πληθυσμοί ασθενών

Ηλικία, Φύλο και Φυλή: Οι φαρμακοκινητικές ιδιότητες της επλερενόνης σε δόση 100 mg άπαξ

ημερησίως, έχει μελετηθεί σε ηλικιωμένους (≥65 ετών), σε άνδρες και γυναίκες και σε άτομα της

μαύρης φυλής. Δεν παρατηρήθηκε καμία σημαντική διαφορά στις φαρμακοκινητικές ιδιότητες της

συμμετέχοντες (18 έως 45 ετών). Σε σταθερή κατάσταση, το Cmax ήταν 19% χαμηλότερο και το

διάφορα επίπεδα νεφρικής ανεπάρκειας και σε ασθενείς που υποβάλλονται σε αιμοδιάλυση. Σε

και 3%, αντίστοιχα, σε ασθενείς που υποβάλλονται σε αιμοδιάλυση. Δεν παρατηρήθηκε συσχέτιση

ανάμεσα στην κάθαρση της επλερενόνης και την κάθαρση της κρεατινίνης στο πλάσμα. Η επλερενόνη

δεν απομακρύνεται μέσω αιμοδιάλυσης (βλ. παράγραφο 4.4.).

Ηπατική ανεπάρκεια: Οι φαρμακοκινητικές ιδιότητες της επλερενόνης 400 mg έχουν μελετηθεί σε

ασθενείς με μέτρια (Κατηγορία Child-Pugh B) ηπατική δυσλειτουργία και σε σύγκριση με

φυσιολογικούς συμμετέχοντες. Τα AUC και Cmax σταθερής κατάστασης αυξήθηκαν κατά 3,6% και

42%, αντιστοίχως (βλ. παράγραφο 4.2). Λαμβάνοντας υπόψη ότι η χρήση της επλερενόνης δεν έχει

8

αξιολογηθεί σε ασθενείς με σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία, η χρήση της επλερενόνης αντενδείκνυται

Καρδιακή ανεπάρκεια: Οι φαρμακοκινητικές ιδιότητες της επλερενόνης 50 mg έχουν αξιολογηθεί σε

ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια (κατηγορία NYHA II-IV). Σε σύγκριση με τους υγιείς

συμμετέχοντες με αντίστοιχη ηλικία, βάρος και φύλο, τα AUC και Cmax σταθερής κατάστασης στους

ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκειας ήταν 38% και 30% υψηλότερα, αντιστοίχως. Σε συμφωνία με αυτά

τα αποτελέσματα, μια φαρμακοκινητική ανάλυση πληθυσμού της επλερενόνης με βάση ένα

υποσύνολο των ασθενών της EPHESUS, υποδεικνύει ότι η κάθαρση της επλερενόνης σε ασθενείς με

καρδιακή ανεπάρκεια ήταν παρόμοια με αυτή στους υγιείς ηλικιωμένους συμμετέχοντες.

5.3 Προκλινικά δεδομένα ασφαλείας

Πυρήνας δισκίου:

Μονοϋδρική λακτόζη

Νατριούχος κροσκαρμελόζη

Υπρομελλόζη (τύπου 2910)

Μικροκρυσταλλική κυτταρίνη (τύπου 102)

Λαουρυλοθειικό νάτριο

Τάλκη

Στεατικό μαγνήσιο

Επικάλυψη δισκίου:

Μονοϋδρική λακτόζη

Υπρομελλόζη (τύπου 2910)

Διοξείδιο τιτανίου (Ε171)

6.2 Ασυμβατότητες

Δεν εφαρμόζεται.

6.3 Διάρκεια ζωής στο ράφι

6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη φύλαξη του προϊόντος

Δεν υπάρχουν ειδικές οδηγίες διατήρησης για το αυτό το ιατρικό προϊόν.

6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη

9