κρεατινίνης = 50-80 ml/min, n= 13) και μέτρια (κάθαρση κρεατινίνης =
30-49 ml/min, n=11) νεφρική δυσλειτουργία και σε δόση των 65 mg/m2
σε ασθενείς με σοβαρή νεφρική δυσλειτουργία (κάθαρση κρεατινίνης <
30 ml/min, n=5). Η διάμεση έκθεση ήταν 9, 4, 6 και 3 κύκλοι, αντίστοιχα,
ενώ τα δεδομένα φαρμακοκινητικής στον κύκλο 1 έχουν ληφθεί από 11,
13, 10 και 4 ασθενείς, αντίστοιχα.
Υπήρξε μια αύξηση στην AUC του λευκοχρύσου στο υπερδιήθημα
πλάσματος (PUF), στην AUC/ δόση και μια μείωση της ολικής και της
νεφρικής κάθαρσης και της Vss όσο αυξανόταν η νεφρική δυσλειτουργία,
ειδικά στη (μικρή) ομάδα των ασθενών με σοβαρή νεφρική
δυσλειτουργία: η εκτίμηση του σημείου (90% CI ) της υπολογισθείσας
μέσης αναλογίας σε νεφρική κατάσταση έναντι φυσιολογικής νεφρικής
λειτουργίας για την AUC/δόση ήταν 1,36 (1,08, 1,71), 2,34 (1,82, 3.01)
και 4,81 (3,49, 6,64) για τους ασθενείς με ήπια και μέτρια και σοβαρή
νεφρική ανεπάρκεια, αντίστοιχα.
Η αποβολή της οξαλιπλατίνης σχετίζεται σημαντικά με την κάθαρση
κρεατινίνης. Η ολική κάθαρση του λευκοχρύσου του υπερδιηθήματος
πλάσματος (PUF) ήταν, αντίστοιχα, 0,74 (0,59, 0,92), 0,43 (0,33, 0,55)
και 0,21 (0,15, 0,29) και για τη Vss, αντίστοιχα 0,52 (0,41, 0,65), 0,73
(0,59, 0,91) και 0,27 (0,20, 0,36) για τους ασθενείς με ήπια, μέτρια και
σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια, αντίστοιχα. Η ολική κάθαρση του
λευκοχρύσου στο υπερδιήθημα πλάσματος συνεπώς μειώθηκε αντίστοιχα
κατά 26% σε ήπια, 57% σε μέτρια και 79% σε σοβαρή νεφρική
δυσλειτουργία σε σύγκριση με ασθενείς με φυσιολογική λειτουργία.
Η νεφρική κάθαρση του λευκοχρύσου PUF ήταν μειωμένη σε ασθενείς με
διαταραχή της νεφρικής λειτουργίας κατά 30% σε ήπια, 65% σε μέτρια
και 84% σε σοβαρή νεφρική δυσλειτουργία σε σύγκριση με ασθενείς με
φυσιολογική λειτουργία.
Σημειώθηκε αύξηση στο βήτα χρόνο ημίσειας ζωής του λευκοχρύσου PUF
με την αύξηση του βαθμού νεφρικής ανεπάρκειας, κυρίως με τη σοβαρού
βαθμού ομάδα. Παρά το μικρό αριθμό ασθενών με σοβαρή νεφρική
δυσλειτουργία, τα δεδομένα αυτά εγείρουν ανησυχία για τους ασθενείς
με σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια και πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά
τη συνταγογράφηση της οξαλιπλατίνης σε ασθενείς με νεφρική
δυσλειτουργία (βλ. παραγράφους 4.2, 4.3 και 4.4).
7*",!%!"2&&*5#%-! 1%+32,!
Τα όργανα στόχος που αναγνωρίσθηκαν στις προκλινικές μελέτες
(ποντίκια, αρουραίοι, σκύλοι ή/και πίθηκοι), σε μελέτες χορήγησης μίας
και πολλαπλών δόσεων, συμπεριλάμβαναν το μυελό των οστών, το
γαστρεντερικό σύστημα, τα νεφρά, τους όρχεις, το νευρικό σύστημα και
την καρδιά. Οι περιπτώσεις τοξικότητας των οργάνων-στόχος που
παρατηρήθηκαν στα ζώα εκτός της καρδιοτοξικότητας, συμφωνούν με
28