Η κινητική ανάλυση πληθυσμών υπέδειξε πως όταν αυξάνεται ο αριθμός
των εφαρμοζόμενων ταυτόχρονα εμπλάστρων από 1 σε 3, η συστημική
έκθεση αυξήθηκε λιγότερο από όσο αναλογεί στον αριθμό των
εφαρμοζόμενων εμπλάστρων.
Κατανομή
Μετά την ενδοφλέβια χορήγηση λιδοκαΐνης σε υγιείς εθελοντές, ο όγκος
κατανομής βρέθηκε να είναι 1,3 ± 0,4 l/kg (μέσος όρος ± S.D., n = 15). Ο
όγκος κατανομής της λιδοκαΐνης δεν έδειξε καμία εξάρτηση από την
ηλικία, μειώθηκε σε ασθενείς με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια και
αυξήθηκε σε ασθενείς με ηπατική νόσο. Σε συγκεντρώσεις πλάσματος
που προέκυψαν από εφαρμογή του εμπλάστρου περίπου το 70 % της
λιδοκαΐνης είναι δεσμευμένο από πρωτεΐνες του πλάσματος. Η λιδοκαΐνη
διαπερνά τον πλακουντιακό και αιματοεγκεφαλικό φραγμό πιθανώς με
παθητική διάχυση.
Βιομετατροπή
Η λιδοκαΐνη μεταβολίζεται ταχέως στο ήπαρ σε έναν αριθμό
μεταβολιτών. Η κύρια μεταβολική οδός για τη λιδοκαΐνη είναι η N-
απαλκυλίωση σε μονο-αιθύλ-γλύκινο-ξυλιδίδιο (MEGX) και γλύκινο-
ξυλιδίδιο (GX) από τα οποία και τα δύο είναι λιγότερο δραστικά από τη
λιδοκαΐνη και διαθέσιμα σε χαμηλές συγκεντρώσεις. Υδρολύονται σε 2,6-
ξυλιδίνη, η οποία μετατρέπεται σε συζευγμένη 4-υδρόξυ-2,6-ξυλιδίνη.
Ο μεταβολίτης 2,6-ξυλιδίνη, έχει άγνωστη φαρμακολογική δραστικότητα
αλλά εμφανίζει καρκινογόνες ιδιότητες σε αρουραίους (βλέπε
παράγραφο 5.3). Μία ανάλυση κινητικής πληθυσμών αποκάλυψε μία
μέση μέγιστη συγκέντρωση για τη 2,6-ξυλιδίνη των 9 ng/ml μετά από
επανειλημμένες καθημερινές εφαρμογές για έως και ένα έτος. Το εύρημα
αυτό επιβεβαιώθηκε από μία φαρμακοκινητική μελέτη φάσης I. Δεν
υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα για το μεταβολισμό της λιδοκαΐνης στο
δέρμα.
Απομάκρυνση
Η λιδοκαΐνη και οι μεταβολίτες της απεκκρίνονται από τα νεφρά.
Περισσότερο από το 85 % της δόσης βρίσκεται στα ούρα υπό τη μορφή
μεταβολιτών ή δραστικής ουσίας. Λιγότερο από το 10 % της δόσης της
λιδοκαΐνης απεκκρίνεται αναλλοίωτη. Ο κύριος μεταβολίτης στα ούρα
είναι ένα συζυγές 4-υδρόξυ-2,6-ξυλιδίνης, που αντιστοιχεί στο 70 έως
80% της δόσης που απεκκρίνεται στα ούρα. Η 2,6-ξυλιδίνη απεκκρίνεται
στα ούρα στον άνθρωπο σε μία συγκέντρωση μικρότερη του 1% της
δόσης. Ο χρόνος ημιζωής της απομάκρυνσης της λιδοκαΐνης μετά την
εφαρμογή του εμπλάστρου σε υγιείς εθελοντές είναι 7,6 ώρες. Η
απέκκριση της λιδοκαΐνης και των μεταβολιτών της μπορεί να είναι
μειωμένη σε καρδιακή, νεφρική ή ηπατική ανεπάρκεια.
5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια
Επιδράσεις σε μη-κλινικές γενικής τοξικότητας μελέτες παρατηρήθηκαν
μόνο σε εκθέσεις που θεωρήθηκαν ότι ήταν αρκετά πάνω από το ανώτατο