Δορζολαμίδη υδροχλωρική:
Σε αντίθεση με τους από του στόματος χορηγούμενους αναστολείς της
καρβονικής ανυδράσης, η τοπική χορήγηση υδροχλωρικής δορζολαμίδης
επιτρέπει στο φάρμακο να ασκήσει τη δράση του απευθείας στον οφθαλμό σε
σημαντικά μικρότερες δόσεις και επομένως, με μικρότερη συστηματική
έκθεση. Σε κλινικές δοκιμές, αυτό είχε ως αποτέλεσμα μείωση της ΕΟΠ
χωρίς διαταραχές οξέος-βάσης ή τροποποιήσεις στα ηλεκτρολυτικά
χαρακτηριστικά των από του στόματος χορηγούμενων αναστολέων της
καρβονικής ανυδράσης.
Όταν εφαρμόζεται τοπικά, η δορζολαμίδη περνά στη συστηματική
κυκλοφορία. Προκειμένου να εκτιμηθεί το ενδεχόμενο συστηματικής
αναστολής της καρβονικής ανυδράσης μετά από τοπική χορήγηση, οι
συγκεντρώσεις φαρμάκου και μεταβολίτη στα ερυθρά αιμοσφαίρια (RBC) και
το πλάσμα και η αναστολή της καρβονικής ανυδράσης στα ερυθρά
αιμοσφαίρια τέθηκαν υπό μέτρηση. Η δορζολαμίδη συσσωρεύεται στα
ερυθρά αιμοσφαίρια κατά τη διάρκεια χρόνιας δοσολογίας ως αποτέλεσμα
επιλεκτικής πρόσδεσης στη CA-II ενώ οι εξαιρετικά χαμηλές συγκεντρώσεις
ελεύθερου φαρμάκου στο πλάσμα διατηρούνται. Το αρχικό φάρμακο
σχηματίζει ένα μοναδικό μεταβολίτη N-desethyl, ο οποίος αναστέλλει την CA-II
λιγότερο δραστικά από το αρχικό φάρμακο αλλά αναστέλλει, επίσης, ένα
λιγότερο δραστικό ισοένζυμο (CA-I). Ο μεταβολίτης συσσωρεύεται, επίσης,
στα ερυθρά αιμοσφαίρια όπου δεσμεύεται αρχικά στην CA-I. Η δορζολαμίδη
δεσμεύεται μέτρια στις πρωτεΐνες πλάσματος (περίπου 33%). Η δορζολαμίδη
απεκκρίνεται κυρίως αναλλοίωτη στα ούρα. Ο μεταβολίτης απεκκρίνεται,
επίσης, στα ούρα. Μετά το τέλος της δοσολογίας, η δορζολαμίδη
αποβάλλεται μη-γραμμικά από τα ερυθρά αιμοσφαίρια, με αποτέλεσμα
ταχεία πτώση της συγκέντρωσης του φαρμάκου αρχικά, ακολουθούμενη από
μια φάση πιο αργής απέκκρισης με χρόνο ημιζωής περίπου τεσσάρων μηνών.
Όταν η δορζολαμίδη χορηγήθηκε από του στόματος προκειμένου να
προσομοιωθεί η μέγιστη συστηματική έκθεση μετά από μακροπρόθεσμη
τοπική οφθαλμική χορήγηση, η σταθερή κατάσταση επετεύχθη εντός 13
εβδομάδων. Σε σταθερή κατάσταση, δεν υπήρξε ουσιαστικά ελεύθερο
φάρμακο ή μεταβολίτης στο πλάσμα. Η αναστολή CA στα ερυθρά
αιμοσφαίρια ήταν μικρότερη από εκείνη που αναμενόταν ότι θα απαιτούταν
για φαρμακολογική επίδραση στη νεφρική λειτουργία ή την αναπνοή.
Παρόμοια φαρμακοκινητικά αποτελέσματα παρατηρήθηκαν μετά από χρόνια,
τοπική χορήγηση δορζολαμίδης υδροχλωρικής. Παρόλα αυτά, κάποιοι
ηλικιωμένοι ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια (εκτιμώμενη κάθαρση
κρεατινίνης 30-60 millilitre/min) εμφάνισαν υψηλότερες συγκεντρώσεις
μεταβολίτη στα ερυθρά αιμοσφαίρια αλλά καμία σημαντική διαφορά στην
αναστολή της καρβονικής ανυδράσης ενώ καμία κλινικά σημαντική
συστηματική παρενέργεια δεν αποδόθηκε απευθείας στο εν λόγω εύρημα.