SPC :
VENAXOL PR.CAP 150MG/CAP BTx28
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
1
1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
Venaxol 75 mg σκληρά καψάκια παρατεταμένης αποδέσμευσης
Venaxol 150 mg σκληρά καψάκια παρατεταμένης αποδέσμευσης
2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ
Ένα σκληρό καψάκιο παρατεταμένης αποδέσμευσης περιέχει υδροχλωρική βενλαφαξίνη που ισοδυναμεί με
75 mg και 150 mg βενλαφαξίνης.
Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.
3. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ
Καψάκιο παρατεταμένης αποδέσμευσης, σκληρό.
Venaxol 75 mg: Aδιαφανείς κάψουλες σκληρής ζελατίνης στο χρώμα του δέρματος (μεγέθους 0), οι οποίες
περιέχουν δύο στρογγυλά, αμφίκυρτα, επικαλυμμένα με υμένιο δισκία, με αποτύπωμα VEN στο μικρό
μέρος της κάψουλας και 75 στο κυρίως μέρος της.
Venaxol 150 mg: Αδιαφανείς κάψουλες σκληρής ζελατίνης χρώματος ερυθρού (μέγεθος 00), οι οποίες
περιέχουν τρία στρογγυλά, αμφίκυρτα, επικαλυμμένα με υμένιο δισκία, με αποτύπωμα VEN στο μικρό
μέρος της κάψουλας και 150 στο κυρίως μέρος της.
4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις
Θεραπεία των μείζονων καταθλιπτικών επεισοδίων.
Για την πρόληψη της επανεμφάνισης επεισοδίων μείζονος κατάθλιψης.
Θεραπεία της κοινωνικής αγχώδους διαταραχής.
4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης
Μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια
Η συνιστώμενη δόση έναρξης της βενλαφαξίνης παρατεταμένης αποδέσμευσης είναι 75 mg, χορηγούμενη
μία φορά ημερησίως. Οι ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στην αρχική δόση των 75 mg/ημέρα, μπορεί να
ωφεληθούν από αυξήσεις στη δόση μέχρι τη μέγιστη δόση των 375 mg/ημέρα. Οι αυξήσεις της δόσης
μπορεί να γίνονται ανά διαστήματα 2 εβδομάδων ή περισσότερο. Εάν η σοβαρότητα του συμπτώματος, το
δικαιολογεί κλινικά, αυξήσεις της δόσης μπορεί να γίνουν σε πιο συχνά διαστήματα, όχι όμως μικρότερα
των 4 ημερών.
Εξαιτίας του κινδύνου των ανεπιθύμητων ενεργειών που συνδέονται με τη δόση, οι αυξήσεις της δόσης
πρέπει να γίνονται μετά από κλινική αξιολόγηση (βλ. παράγραφο 4.4). Πρέπει να διατηρείται η ελάχιστη
αποτελεσματική δόση.
Οι ασθενείς πρέπει να υποβάλλονται σε θεραπεία για αρκετό χρονικό διάστημα, συνήθως αρκετούς μήνες ή
περισσότερο. Η θεραπεία πρέπει να επαναξιολογείται τακτικά και εξατομικευμένα. Μεγαλύτερης διάρκειας
θεραπεία μπορεί να είναι κατάλληλη για την πρόληψη της επανεμφάνισης των μείζονων καταθλιπτικών
επεισοδίων (Major Depressive Episodes, MDE). Στις περισσότερες περιπτώσεις, η συνιστώμενη δόση για
2
την πρόληψη της επανεμφάνισης των μείζονων καταθλιπτικών επεισοδίων είναι η ίδια με αυτή που
χορηγήθηκε κατά τη διάρκεια του υπάρχοντος επεισοδίου.
Τα αντικαταθλιπτικά φαρμακευτικά προϊόντα πρέπει να συνεχιστούν για τουλάχιστον έξι μήνες μετά από
υποχώρηση των συμπτωμάτων.
Κοινωνική αγχώδης διαταραχή
Η συνιστώμενη δόση έναρξης της βενλαφαξίνης παρατεταμένης αποδέσμευσης είναι 75 mg, χορηγούμενη
μία φορά ημερησίως. Δεν υπάρχουν δεδομένα ότι υψηλότερες δόσεις θα οδηγήσουν σε επιπρόσθετο
όφελος.
Ωστόσο, σε μεμονωμένους ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στην αρχική δόση των 75 mg/ημέρα, μπορεί
να απαιτούνται αυξήσεις μέχρι τη μέγιστη δόση των 225 mg/ημέρα. Οι αυξήσεις της δόσης μπορεί να
γίνονται ανά διαστήματα 2 εβδομάδων ή περισσότερο.
Εξαιτίας του κινδύνου των ανεπιθύμητων ενεργειών που συνδέονται με τη δόση, οι αυξήσεις της δόσης
πρέπει να γίνονται μετά από κλινική αξιολόγηση (βλ. παράγραφο 4.4). Πρέπει να διατηρείται η ελάχιστη
αποτελεσματική δόση.
Οι ασθενείς πρέπει να υποβάλλονται σε θεραπεία για αρκετό χρονικό διάστημα, συνήθως αρκετούς μήνες ή
περισσότερο. Η θεραπεία πρέπει να επαναξιολογείται τακτικά και εξατομικευμένα.
Χορήγηση σε ηλικιωμένους ασθενείς
Δεν θεωρείται απαραίτητη καμία προσαρμογή στη δόση της βενλαφαξίνης βάσει μόνο της ηλικίας του
ασθενή. Ωστόσο, απαιτείται προσοχή κατά τη θεραπεία ηλικιωμένων (π.χ. εξαιτίας της πιθανότητας
νεφρικής ανεπάρκειας, της πιθανότητας μεταβολών της ευαισθησίας και συγγένειας του νευροδιαβιβαστή
που επέρχεται με την ηλικία). Πρέπει πάντοτε να χορηγείται η ελάχιστη αποτελεσματική δόση και οι
ασθενείς πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά όταν απαιτείται αύξηση της δόσης.
Χορήγηση σε παιδιά και εφήβους κάτω των 18 ετών
Δε συνιστάται η χορήγηση της βενλαφαξίνης σε παιδιά και εφήβους.
Ελεγχόμενες κλινικές μελέτες σε παιδιά και εφήβους με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή απέτυχαν να
αποδείξουν αποτελεσματικότητα και δεν υποστηρίζουν τη χρήση της βενλαφαξίνης σε αυτούς τους
ασθενείς (βλ. παραγράφους 4.4 και 4.8).
Η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια της βενλαφαξίνης για άλλες ενδείξεις σε παιδιά και εφήβους κάτω
των 18 ετών δεν έχει τεκμηριωθεί.
Χορήγηση σε ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια
Σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια ηπατική ανεπάρκεια, γενικώς η δόση πρέπει να μειωθεί κατά 50%. Ωστόσο,
λόγω της διακύμανσης της κάθαρσης σε διαφορετικά άτομα, μπορεί να είναι επιθυμητή η εξατομίκευση της
δοσολογίας.
Υπάρχουν περιορισμένα στοιχεία για ασθενείς με σοβαρή ηπατική ανεπάρκεια. Συνιστάται προσοχή και
μείωση της δόσης σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50%. Το ενδεχόμενο όφελος πρέπει να υπολογίζεται έναντι
του κινδύνου στη θεραπεία ασθενών με σοβαρή ηπατική ανεπάρκεια.
Χορήγηση σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια
Αν και δε χρειάζεται προσαρμογή της δόσης σε ασθενείς με ρυθμό σπειραματικής διήθησης (Glomerular
Filtration Rate, GFR) μεταξύ 30-70 ml/min, συνιστάται προσοχή. Σε ασθενείς που χρειάζονται
αιμοκάθαρση και σε ασθενείς με σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια (GFR < 30 ml/min), η δόση πρέπει να μειωθεί
3
κατά 50%. Εξαιτίας της διακύμανσης της κάθαρσης σε διαφορετικά άτομα μεταξύ αυτών των ασθενών,
μπορεί να είναι επιθυμητή η εξατομίκευση της δοσολογίας.
Σύνδρομο στέρησης που εμφανίζεται με τη διακοπή της βενλαφαξίνης
Η απότομη διακοπή πρέπει να αποφεύγεται. Όταν διακόπτεται η θεραπεία με βενλαφαξίνη, η δόση πρέπει
να μειώνεται βαθμιαία για μια περίοδο τουλάχιστον μιας με δύο εβδομάδων ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος
των συμπτώματων εκ διακοπής (βλ. παραγράφους 4.4 και 4.8). Εάν εμφανισθούν μη ανεκτά συμπτώματα
ως επακόλουθο της μείωσης της δόσης ή της διακοπής της θεραπείας, μπορεί να επαναληφθεί η
προηγουμένως συνταγογραφούμενη δόση. Επομένως, ο γιατρός μπορεί να συνεχίζει τη βαθμιαία μείωση
της δόσης αλλά σε ένα πιο σταδιακό ρυθμό.
Από του στόματος χρήση.
Συνιστάται η λήψη των καψακίων παρατεταμένης αποδέσμευσης βενλαφαξίνης με τροφή, περίπου την ίδια
ώρα κάθε ημέρα. Τα καψάκια πρέπει να καταπίνονται ολόκληρα με τη βοήθεια υγρού και δεν πρέπει να
διαιρούνται, να θρυμματίζονται, να μασώνται ή να διαλύονται.
Οι ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με δισκία άμεσης αποδέσμευσης βενλαφαξίνης μπορούν να αλλάξουν
σε καψάκια παρατεταμένης αποδέσμευσης βενλαφαξίνης στην πλησιέστερη ισοδύναμη ημερήσια δόση. Για
παράδειγμα, τα δισκία βενλαφαξίνης άμεσης αποδέσμευσης 37,5 mg δύο φορές ημερησίως μπορούν να
αλλάξουν σε καψάκια βενλαφαξίνης παρατεταμένης αποδέσμευσης 75 mg μία φορά ημερησίως. Μπορεί να
απαιτηθούν εξατομικεύσεις στη ρύθμιση της δοσολογίας.
4.3 Αντενδείξεις
Υπερευαισθησία στη δραστική ουσία ή σε κάποιο από τα έκδοχα.
Η συγχορήγηση με μη αναστρέψιμους αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης (ΜΑΟ) αντενδείκνυται λόγω του
κινδύνου εμφάνισης του συνδρόμου σεροτονίνης με συμπτώματα όπως διέγερση, τρόμο και υπερθερμία. Η
βενλαφαξίνη δεν πρέπει να ξεκινήσει μέχρι να παρέλθουν τουλάχιστον 14 ημέρες μετά τη διακοπή της
θεραπείας με έναν μη αναστρέψιμο αναστολέα της ΜΑΟ.
Η βενλαφαξίνη πρέπει να διακόπτεται για τουλάχιστον 7 ημέρες πριν την έναρξη της θεραπείας με μη
αναστρέψιμο αναστολέα ΜΑΟ (βλ. παραγράφους 4.4 και 4.5).
4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση
Αυτοκτονία/σκέψεις αυτοκτονίας ή κλινική επιδείνωση
Η κατάθλιψη σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων, αυτοτραυματισμού και αυτοκτονίας
(επεισόδια σχετιζόμενα με αυτοκτονία). Ο κίνδυνος αυτός παραμένει έως ότου επιτευχθεί σημαντική
ύφεση. Καθώς μπορεί να μη σημειωθεί βελτίωση κατά τη διάρκεια των πρώτων λίγων εβδομάδων
θεραπείας ή περισσότερων, οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά έως ότου επιτευχθεί τέτοια
βελτίωση. Κατά τη γενική κλινική εμπειρία, ο κίνδυνος αυτοκτονίας μπορεί να αυξηθεί κατά τα πρώιμα
στάδια της ανάρρωσης.
Άλλες ψυχιατρικές καταστάσεις για τις οποίες η βενλαφαξίνη συνταγογραφείται μπορεί επίσης να
σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο επεισοδίων σχετιζόμενων με αυτοκτονία. Επιπρόσθετα, αυτές οι
καταστάσεις μπορεί να συνυπάρχουν με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή. Για το λόγο αυτό, οι ίδιες
προφυλάξεις που λαμβάνονται κατά τη θεραπεία ασθενών με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή, θα πρέπει να
λαμβάνονται και κατά τη θεραπεία ασθενών με άλλες ψυχιατρικές διαταραχές.
Ασθενείς με ιστορικό επεισοδίων σχετιζόμενων με αυτοκτονία, ή εκείνοι που παρουσιάζουν σημαντικού
βαθμού αυτοκτονικό ιδεασμό πριν από την έναρξη της θεραπείας, είναι γνωστό ότι διατρέχουν μεγαλύτερο
4
κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων ή αποπειρών αυτοκτονίας και γι΄αυτό θα πρέπει να παρακολουθούνται
προσεκτικά κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Μία μετα-ανάλυση ελεγχόμενων με εικονικό φάρμακο
κλινικών δοκιμών με αντικαταθλιπτικά φάρμακα σε ενήλικες ασθενείς με ψυχιατρικές διαταραχές, έδειξε
αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονικής συμπεριφοράς με αντικαταθλιπτικά σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο
σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 25 ετών.
Στενή παρακολούθηση των ασθενών, και ιδιαίτερα αυτών που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο, θα πρέπει να
συνδυάζεται με τη φαρμακευτική αγωγή, ιδιαίτερα στην αρχή της θεραπείας και μετά από αλλαγές στη
δοσολογία. Οι ασθενείς (και αυτοί που φροντίζουν τους ασθενείς) θα πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση
σχετικά με την ανάγκη παρακολούθησης για οποιαδήποτε κλινική επιδείνωση, αυτοκτονική συμπεριφορά ή
σκέψεις και οποιεσδήποτε ασυνήθιστες αλλαγές στη συμπεριφορά και να αναζητήσουν ιατρική συμβουλή
άμεσα εάν εμφανιστούν αυτά τα συμπτώματα.
Χορήγηση σε παιδιά και εφήβους κάτω των 18 ετών
Το Venaxol δεν πρέπει να χορηγείται για τη θεραπεία παιδιών και εφήβων κάτω των 18 ετών. Η εμφάνιση
αυτοκτονικής συμπεριφοράς (απόπειρες αυτοκτονίας και σκέψεις αυτοκτονίας), καθώς και η εμφάνιση
εχθρικής συμπεριφοράς (κυρίως επιθετικότητα, εναντιωτική συμπεριφορά και θυμός) παρατηρήθηκαν με
μεγαλύτερη συχνότητα σε κλινικές δοκιμές με παιδιά και εφήβους που λάμβαναν αντικαταθλιπτικά σε
σύγκριση με εκείνους που λάμβαναν εικονικό φάρμακο. Εάν, εντούτοις, αποφασιστεί να χορηγηθεί σχετική
αγωγή, λόγω κλινικής ανάγκης, ο ασθενής πρέπει να παρακολουθείται με προσοχή για την πιθανότητα
εμφάνισης αυτοκτονικών συμπτωμάτων. Επιπλέον, δεν υπάρχουν μεγάλης χρονικής διάρκειας στοιχεία
ασφάλειας σε παιδιά και εφήβους όσον αφορά στη σωματική τους ανάπτυξη, την ωρίμανση, τη διανοητική
ανάπτυξη και την ανάπτυξη της συμπεριφοράς.
Σύνδρομο σεροτονίνης
Όπως και με άλλους σεροτονινεργικούς παράγοντες, το σύνδρομο σεροτονίνης, μια κατάσταση πιθανώς
απειλητική για τη ζωή, μπορεί να παρατηρηθεί με τη θεραπεία με βενλαφαξίνη, ειδικά κατά την ταυτόχρονη
χρήση άλλων παραγόντων, όπως αναστολείς MAO, που μπορεί να επιδρούν στα συστήματα
σεροτονινεργικών νευροδιαβιβαστών (βλ. παραγράφους 4.3 και 4.5).
Τα συμπτώματα του συνδρόμου σεροτονίνης μπορεί να περιλαμβάνουν αλλαγές στη νοητική κατάσταση
(π.χ. διέγερση, ψευδαισθήσεις, κώμα), αστάθεια από το αυτόνομο (π.χ. ταχυκαρδία, ασταθή πίεση αίματος,
υπερθερμία), διαταραχές της νευρομυϊκής λειτουργίας (π.χ. αύξηση αντανακλαστικών, έλλειψη
συντονισμού) και/ή γαστρεντερικά συμπτώματα (π.χ. ναυτία, έμετος, διάρροια).
Γλαύκωμα κλειστής γωνίας
Μπορεί να παρατηρηθεί μυδρίαση, που σχετίζεται με τη βενλαφαξίνη. Συνιστάται να παρακολουθούνται
στενά οι ασθενείς με αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση ή ασθενείς σε κίνδυνο για οξύ γλαύκωμα κλειστής
γωνίας.
Αρτηριακή πίεση
Δοσοεξαρτώμενες αυξήσεις της αρτηριακής πίεσης έχουν αναφερθεί συχνά με βενλαφαξίνη. Σε μερικές
περιπτώσεις, σοβαρή αύξηση της αρτηριακής πίεσης χρήζουσα άμεσης αντιμετώπισης έχει αναφερθεί από
την εμπειρία μετά την κυκλοφορία του φαρμάκου. Όλοι οι ασθενείς πρέπει να παρακολουθούνται για
υψηλή αρτηριακή πίεση και η προϋπάρχουσα υπέρταση θα πρέπει να ελέγχεται πριν την έναρξη της
θεραπείας. Η αρτηριακή πίεση πρέπει να ελέγχεται περιοδικά μετά την έναρξη της θεραπείας και μετά από
αυξήσεις της δόσης. Προσοχή πρέπει να δίδεται σε ασθενείς με συνυπάρχοντα νοσήματα, τα οποία μπορεί
να επιδεινωθούν από αυξήσεις της αρτηριακής πίεσης, π.χ. σε αυτούς με διαταραχή της καρδιακής
λειτουργίας.
Καρδιακή συχνότητα
5
Μπορεί να συμβούν αυξήσεις της καρδιακής συχνότητας, ιδιαίτερα με υψηλότερες δόσεις. Πρέπει να
δίδεται προσοχή σε ασθενείς με συνυπάρχοντα νοσήματα που μπορεί να επιδεινωθούν από αυξήσεις της
καρδιακής συχνότητας.
Καρδιοπάθεια και κίνδυνος αρρυθμίας
Η βενλαφαξίνη δεν έχει αξιολογηθεί σε ασθενείς με πρόσφατο ιστορικό εμφράγματος του μυοκαρδίου ή
ασταθούς καρδιοπάθειας. Ως εκ τούτου θα πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε αυτούς τους ασθενείς.
Σύμφωνα με την αποκτηθείσα εμπειρία μετά την κυκλοφορία του φαρμάκου, θανατηφόρες καρδιακές
αρρυθμίες έχουν αναφερθεί με τη χρήση βενλαφαξίνης ιδιαίτερα σε υπερδοσολογία. Πρέπει να λαμβάνεται
υπόψη το ισοζύγιο κινδύνου και οφέλους πριν την συνταγογράφηση της βενλαφαξίνης σε ασθενείς με
αυξημένο κίνδυνο σοβαρής καρδιακής αρρυθμίας.
Σπασμοί
Μπορεί να παρατηρηθούν σπασμοί με τη θεραπεία βενλαφαξίνης. Όπως και όλα τα αντικαταθλιπτικά, η
βενλαφαξίνη θα πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό σπασμών και οι ενδιαφερόμενοι
ασθενείς πρέπει να παρακολουθούνται στενά. Η θεραπεία πρέπει να διακόπτεται σε κάθε ασθενή που
εμφανίζει σπασμούς.
Υπονατριαιμία
Με τη βενλαφαξίνη μπορεί να παρατηρηθεί υπονατριαιμία και/ή Σύνδρομο Απρόσφορης Έκκρισης
Αντιδιουρητικής Ορμόνης (Syndrome of Inappropriate Antidiuretic Hormone secretion, SIADH). Αυτό
παρατηρείται πιο συχνά σε ασθενείς με υποογκαιμία ή αφυδατωμένους ασθενείς. Ηλικιωμένοι ασθενείς,
ασθενείς που λαμβάνουν διουρητικά και ασθενείς με υποογκαιμία μπορεί να διατρέχουν μεγαλύτερο
κίνδυνο για αυτό το γεγονός.
Μη φυσιολογικές αιμορραγικές εκδηλώσεις
Φάρμακα που αναστέλλουν την πρόσληψη σεροτονίνης μπορεί να οδηγήσουν σε διαταραχές της
συσσώρευσης των αιμοπεταλίων. Ο κίνδυνος αιμορραγίας του δέρματος και των βλεννογόνων
συμπεριλαμβανομένης της γαστρεντερικής αιμορραγίας μπορεί να αυξηθεί στους ασθενείς που λαμβάνουν
βενλαφαξίνη. Όπως και με άλλους αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης, η βενλαφαξίνη πρέπει να
χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με αιμορραγική προδιάθεση, συμπεριλαμβανομένων των ασθενών
που λαμβάνουν αντιπηκτικά φάρμακα και αναστολείς αιμοπεταλίων.
Χοληστερόλη στον ορό
Σε κλινικές μελέτες ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο (placebo) και διάρκειας τουλάχιστον 3 μηνών,
αναφέρθηκαν κλινικώς σχετικές αυξήσεις στην χοληστερόλη του ορού σε 5,3% των ασθενών στους οποίους
χορηγήθηκε βενλαφαξίνη και σε 0,0% των ασθενών στους οποίους χορηγήθηκε εικονικό φάρμακο
(placebo). Κατά τη διάρκεια μακρόχρονης θεραπείας, πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο παρακολούθησης
των επιπέδων χοληστερόλης.
Συγχορήγηση με φάρμακα κατά της παχυσαρκίας
Δεν έχει τεκμηριωθεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της θεραπείας με βενλαφαξίνη όταν χορηγείται
σε συνδυασμό με φάρμακα κατά της παχυσαρκίας, συμπεριλαμβανομένης της φαιντερμίνης. Η
συγχορήγηση βενλαφαξίνης και φαρμάκων κατά της παχυσαρκίας δε συνιστάται. Η βενλαφαξίνη δεν
ενδείκνυται για μείωση σωματικού βάρους είτε από μόνη της είτε σε συνδυασμό με άλλα προϊόντα.
Μανία/υπομανία
6
Μανία/υπομανία μπορεί να εκδηλωθεί σε μικρό ποσοστό ασθενών με διαταραχές διάθεσης, οι οποίοι
λάμβαναν αντικαταθλιπτικά, συμπεριλαμβανομένης της βενλαφαξίνης. Όπως με άλλα αντικαταθλιπτικά, η
βενλαφαξίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό ή οικογενειακό ιστορικό
διπολικής διαταραχής.
Επιθετικότητα
Επιθετικότητα μπορεί να εκδηλωθεί σε μικρό αριθμό ασθενών στους οποίους χορηγήθηκαν
αντικαταθλιπτικά, συμπεριλαμβανομένης της βενλαφαξίνης. Αυτό αναφέρθηκε στην έναρξη, στις αλλαγές
της δόσης και στη διακοπή της θεραπείας.
Όπως και με άλλα αντικαταθλιπτικά, η βενλαφαξίνη θα πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με
ιστορικό επιθετικότητας.
Διακοπή της θεραπείας
Όταν η θεραπεία διακόπτεται παρατηρούνται συχνά συμπτώματα στέρησης, ειδικά εάν η διακοπή είναι
απότομη (βλ. παράγραφο 4.8). Σε κλινικές μελέτες, οι ανεπιθύμητες ενέργειες που παρουσιάζονται κατά τη
διακοπή της θεραπείας (σταδιακή μείωση και μετά τη σταδιακή μείωση) εμφανίζονται περίπου στο 31%
των ασθενών στους οποίους χορηγείται βενλαφαξίνη και στο 17% των ασθενών που λαμβάνουν εικονικό
φάρμακο (placebo).
Ο κίνδυνος των συμπτωμάτων στέρησης μπορεί να εξαρτάται απο διάφορους παράγοντες,
συμπεριλαμβανομένης της διάρκειας και της δόσης της θεραπείας, καθώς και του ρυθμού μείωσης της
δόσης. Οι πιο συνηθισμένες αντιδράσεις που αναφέρονται είναι ζάλη, διαταραχές αισθητικότητας
(συμπεριλαμβανομένης της παραισθησίας), διαταραχές ύπνου (συμπεριλαμβανομένης αϋπνίας και έντονων
ονείρων), διέγερση ή άγχος, ναυτία και/ή έμετος, τρόμος και κεφαλαλγία. Γενικά, αυτά τα συμπτώματα
είναι ήπια έως μέτρια, ωστόσο σε μερικούς ασθενείς μπορεί να είναι σοβαρότερης έντασης. Αυτά συνήθως
εκδηλώνονται μέσα στις πρώτες μερικές ημέρες από τη διακοπή της θεραπείας, αλλά υπάρχουν πολύ
σπάνιες αναφορές αυτών των συμπτωμάτων σε ασθενείς που έχουν χάσει ακούσια μια δόση. Γενικά, αυτά
τα συμπτώματα είναι αυτοπεριοριζόμενα και συνήθως υποχωρούν μέσα σε 2 εβδομάδες, αν και σε μερικούς
ασθενείς τα συμπτώματα αυτά μπορεί να παραταθούν (2-3 μήνες ή περισσότερο). Επομένως, συνιστάται η
βενλαφαξίνη να μειώνεται βαθμιαία όταν διακόπτεται η θεραπεία, για μια περίοδο αρκετών εβδομάδων ή
μηνών, σύμφωνα με τις ανάγκες του ασθενή (βλ. παράγραφο 4.2).
Ακαθησία/ψυχοκινητική ανησυχία
Η χρήση βενλαφαξίνης έχει συνδεθεί με την εμφάνιση ακαθησίας, χαρακτηριζόμενης από υποκειμενική
δυσάρεστη ή δυσχερή ανησυχία και την ανάγκη για συχνή κίνηση, συνοδευόμενη από ανικανότητα για
κάποιον να καθίσει ή να σταθεί ακίνητος. Αυτό πιθανόν να συμβεί μέσα στις πρώτες εβδομάδες της
θεραπείας. Σε ασθενείς που παρουσιάζουν αυτά τα συμπτώματα η αύξηση της δόσης μπορεί να είναι
επιβλαβής.
Ξηροστομία
Ξηροστομία αναφέρεται στο 10% των ασθενών που λαμβάνουν βενλαφαξίνη. Αυτό μπορεί να αυξήσει τον
κίνδυνο της τερηδόνας και οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνονται για τη σημασία της υγιεινής των δοντιών.
Διαβήτης
Σε ασθενείς με διαβήτη, η θεραπεία με έναν αναστολέα της επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRI) ή με
βενλαφαξίνη μπορεί να διαφοροποιήσει το γλυκαιμικό έλεγχο. Η ινσουλίνη και/ή η δοσολογία της
αντιδιαβητικής από του στόματος αγωγής πρέπει να προσαρμοστεί.
4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης
Αναστολείς της ΜΑΟ:
7
Μη αναστρέψιμοι, μη εκλεκτικοί αναστολείς της ΜΑΟ
Η βενλαφαξίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με μη αναστρέψιμους, μη εκλεκτικούς
αναστολείς της ΜΑΟ. Η βενλαφαξίνη δεν πρέπει να ξεκινήσει για τουλάχιστον 14 ημέρες μετά τη διακοπή
της θεραπείας με ένα μη αναστρέψιμο μη εκλεκτικό αναστολέα της ΜΑΟ. Η βενλαφαξίνη πρέπει να
διακοπεί για τουλάχιστον 7 ημέρες πριν ξεκινήσει η θεραπεία με ένα μη αναστρέψιμο μη εκλεκτικό
αναστολέα της ΜΑΟ (βλ. παραγράφους 4.3 και 4.4).
Αναστρέψιμος, εκλεκτικός αναστολέας της ΜΑΟ-Α (μοκλοβεμίδη)
Δε συνιστάται ο συνδυασμός βενλαφαξίνης με έναν αναστρέψιμο και εκλεκτικό αναστολέα της ΜΑΟ, όπως
είναι η μοκλοβεμίδη, λόγω του κινδύνου σύνδρομου σεροτονίνης. Μετά τη θεραπεία με έναν αναστρέψιμο
αναστολέα της ΜΑΟ, μια περίοδος απόσυρσης του φαρμάκου μικρότερη των 14 ημερών μπορεί να
εφαρμοσθεί πριν την έναρξη της θεραπείας με βενλαφαξίνη. Συνιστάται η διακοπή βενλαφαξίνης για
τουλάχιστον 7 ημέρες πριν την έναρξη της θεραπείας με έναν αναστρέψιμο αναστολέα της ΜΑΟ (βλ.
παράγραφο 4.4).
Αναστρέψιμος, μη εκλεκτικός αναστολέας της ΜΑΟ (λινεζολίδη)
Το αντιβιοτικό λινεζολίδη είναι ένας ασθενής αναστρέψιμος και μη εκλεκτικός αναστολέας της ΜΑΟ και
δεν πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς που υπεβλήθησαν σε θεραπεία με βενλαφαξίνη (βλ. παράγραφο 4.4).
Σε ασθενείς, οι οποίοι πρόσφατα διέκοψαν τη χρήση ενός αναστολέα της ΜΑΟ και ξεκίνησαν τη χρήση
βενλαφαξίνης, ή που πρόσφατα διέκοψαν τη θεραπεία με βενλαφαξίνη πριν την έναρξη της λήψης ενός
αναστολέα της ΜΑΟ, έχουν αναφερθεί σοβαρές ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Οι αντιδράσεις αυτές
περιελάμβαναν τρόμο, μυόκλωνο, εφίδρωση, ναυτία, έμετο, εξάψεις, ζάλη και υπερθερμία με
χαρακτηριστικά που προσομοιάζουν με το κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο, σπασμούς και θάνατο.
Σεροτονινεργικό σύνδρομο
Όπως και με άλλους σεροτονινεργικούς παράγοντες, κατά τη θεραπεία με βενλαφαξίνη μπορεί να
παρατηρηθεί σύνδρομο σεροτονίνης, ιδιαίτερα με την ταυτόχρονη χρήση άλλων παραγόντων, που μπορεί
να επηρεάζουν το σύστημα σεροτονινεργικής νευροδιαβίβασης (που περιλαμβάνουν τις τριπτάνες, τους
SSRIs, τους SNRIs, το λίθιο, την σιμπουτραμίνη, την τραμαδόλη ή το Βότανο του Αγ. Ιωάννη (St. John's
Wort [Hypericum perforatum]), με φάρμακα, τα οποία επηρεάζουν το μεταβολισμό της σεροτονίνης
(συμπεριλαμβανομένων των αναστολέων ΜΑΟ) ή με πρόδρομες ουσίες της σεροτονίνης (όπως τα
συμπληρώματα τρυπτοφάνης).
Αν απαιτείται κλινικά η θεραπεία με βενλαφαξίνη ταυτόχρονα με έναν SSRI, έναν SNRI ή έναν αγωνιστή
του υποδοχέα της σεροτονίνης (τριπτάνη), συνιστάται η προσεκτική παρακολούθηση του ασθενούς,
ιδιαίτερα κατά την έναρξη της θεραπείας και τις αυξήσεις της δόσης. Η ταυτόχρονη χρήση της
βενλαφαξίνης με πρόδρομες ουσίες της σεροτονίνης (όπως συμπληρώματα τρυπτοφάνης) δε συνιστάται
(βλ. παράγραφο 4.4).
Ουσίες που δρουν στο ΚΝΣ
Ο κίνδυνος της χρήσης της βενλαφαξίνης σε συνδυασμό με άλλες ουσίες που δρουν στο ΚΝΣ δεν έχει
εκτιμηθεί συστηματικά. Επομένως, συνιστάται προσοχή όταν συγχορηγείται βενλαφαξίνη με ουσίες που
δρουν στο ΚΝΣ.
Αιθανόλη
Η χορήγηση βενλαφαξίνης δεν ενίσχυσε τα ψυχοκινητικά και ψυχομετρικά αποτελέσματα που προκαλούσε
η αιθανόλη. Παρόλα αυτά, όπως με όλες τις ουσίες που επενεργούν στο ΚΝΣ, συνιστάται στους ασθενείς να
αποφεύγεται η κατανάλωση αλκοόλ.
Επίδραση άλλων φαρμάκων στη βενλαφαξίνη
Κετοκοναζόλη (αναστολέας του CYP3A4)
Μία φαρμακοκινητική μελέτη με κετοκοναζόλη σε άτομα με εκτεταμένο (EM) και περιορισμένο (PM) δια
του CYP2D6 μεταβολισμό, κατέδειξε υψηλότερη AUC (επιφάνεια κάτω από την καμπύλη) βενλαφαξίνης
8
(70% και 21% του CYP2D6 σε άτομα με PM και EM, αντίστοιχα) και Ο- δυσμεθυλβενλαφαξίνης ( 33% και
23% του CYP2D6 σε άτομα με PM και EM, αντίστοιχα) μετά τη χορήγηση της κετοκοναζόλης. Η
ταυτόχρονη χορήγηση των αναστολέων του CYP3A4 (π.χ. αταζαναβίρη, κλαριθρομυκίνη, ινδιναβίρη,
ιτρακοναζόλη, βορικοναζόλη, ποσακοναζόλη, κετοκοναζόλη, νελφιναβίρη, ριτοναβίρη, σακουϊναβίρη,
τελιθρομυκίνη) και της βενλαφαξίνης μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των επιπέδων της βενλαφαξίνης και
της Ο-δυσμεθυλβενλαφαξίνης. Επομένως, απαιτείται προσοχή αν η θεραπεία του ασθενή περιλαμβάνει
συγχορήγηση ενός αναστολέα του CYP3A4 και της βενλαφαξίνης.
Επίδραση της βενλαφαξίνης σε άλλα φάρμακα
Λίθιο
Κατά τη συγχορήγηση της βενλαφαξίνης με λίθιο μπορεί να παρατηρηθεί σύνδρομο σεροτονίνης (βλ.
Σύνδρομο Σεροτονίνης).
Διαζεπάμη
Η βενλαφαξίνη δεν έχει καμία επίδραση στη φαρμακοκινητική και φαρμακοδυναμική της διαζεπάμης και
του ενεργού μεταβολίτη της, της δυσμεθυλδιαζεπάμης. Η διαζεπάμη δε φαίνεται να επιδρά στη
φαρμακοκινητική είτε της βενλαφαξίνης είτε της Ο-δυσμεθυλβενλαφαξίνης. Δεν είναι γνωστό εάν υπάρχει
φαρμακοκινητική και/ή φαρμακοδυναμική αλληλεπίδραση με άλλες βενζοδιαζεπίνες.
Ιμιπραμίνη
Η βενλαφαξίνη δεν επηρέασε τη φαρμακοκινητική της ιμιπραμίνης και της 2-ΟΗ-ιμιπραμίνης. Υπήρξε μια
δοσοεξαρτώμενη αύξηση της AUC της 2-ΟΗ-δεσιπραμίνης από 2,5 έως 4,5 φορές όταν η βενλαφαξίνη
χορηγήθηκε από 75 mg έως 150 mg ημερησίως. Η ιμιπραμίνη δεν επηρέασε τη φαρμακοκινητική της
βενλαφαξίνης και της Ο-δυσμεθυλβενλαφαξίνης. Η κλινική σημασία αυτής της αλληλεπίδρασης δεν είναι
γνωστή. Απαιτείται προσοχή κατά τη συγχορήγηση της βενλαφαξίνης με την ιμιπραμίνη.
Αλοπεριδόλη
Μια φαρμακοκινητική μελέτη με την αλοπεριδόλη έδειξε μία μείωση κατά 42% στην ολική κάθαρση της
από του στόματος χορηγούμενης ποσότητας, αύξηση κατά 70% της AUC, αύξηση κατά 88% της Cmax
αλλά καμία μεταβολή στο χρόνο ημιζωής της αλοπεριδόλης. Τα παραπάνω θα πρέπει να λαμβάνονται
υπόψιν σε ασθενείς που λαμβάνουν ταυτόχρονη θεραπεία αλοπεριδόλης και βενλαφαξίνης. Η κλινική
σημασία αυτής της αλληλεπίδρασης δεν είναι γνωστή.
Ρισπεριδόνη
H βενλαφαξίνη προκάλεσε αύξηση της AUC της ρισπεριδόνης κατά 50% αλλά δεν προκάλεσε σημαντική
μεταβολή στο φαρμακοκινητικό προφίλ της ολικής δραστικής ουσίας (ρισπεριδόνη και 9-
υδροξυρισπεριδόνη). Η κλινική σημασία αυτής της αλληλεπίδρασης δεν είναι γνωστή.
Μετοπρολόλη
Η ταυτόχρονη χορήγηση της βενλαφαξίνης και της μετοπρολόλης σε υγιείς εθελοντές σε μια
φαρμακοκινητική μελέτη αλληλεπίδρασης και για τα δύο φάρμακα, οδήγησε σε αύξηση των
συγκεντρώσεων μετοπρολόλης στο πλάσμα κατά 30-40% περίπου χωρίς να μεταβληθούν οι συγκεντρώσεις
του ενεργού μεταβολίτη της στο πλάσμα, της α-υδροξυμετοπρολόλης. Η κλινική σημασία του ευρήματος
αυτού σε υπερτασικούς ασθενείς δεν είναι γνωστή. Η μετοπρολόλη δεν άλλαξε το φαρμακοκινητικό προφίλ
της βενλαφαξίνης ή του ενεργού της μεταβολίτη, Ο-δυσμεθυλβενλαφαξίνη. Απαιτείται προσοχή κατά τη
συγχορήγηση της βενλαφαξίνης με τη μετοπρολόλη.
Ινδιναβίρη
Μια φαρμακοκινητική μελέτη με ινδιναβίρη έδειξε 28% μείωση της AUC και 36% μείωση της Cmax για
την ινδιναβίρη. Η ινδιναβίρη δεν επηρέασε τη φαρμακοκινητική της βενλαφαξίνης και της Ο-
δυσμεθυλβενλαφαξίνης. Η κλινική σημασία αυτής της αλληλεπίδρασης δεν είναι γνωστή.
4.6 Κύηση και γαλουχία
Κύηση
9
Δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα από τη χρήση της βενλαφαξίνης σε εγκύους γυναίκες.
Μελέτες σε πειραματόζωα κατέδειξαν τοξικότητα κατά την αναπαραγωγή (βλ. παράγραφο 5.3). Ο πιθανός
κίνδυνος για τον άνθρωπο δεν είναι γνωστός. Η βενλαφαξίνη πρέπει να χορηγείται σε εγκύους γυναίκες
μόνο αν τα αναμενόμενα οφέλη αντισταθμίζουν τους πιθανούς κινδύνους.
Όπως και με άλλους αναστολείς της επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs/SNRIs), αν η βενλαφαξίνη
χρησιμοποιηθεί μέχρι τη γέννηση ή για διάστημα μέχρι λίγο πριν τη γέννηση μπορεί να παρατηρηθούν σε
νεογνά συμπτώματα από τη διακοπή. Ορισμένα νεογνά που εκτέθηκαν στη βενλαφαξίνη κατά το τέλος του
τρίτου τριμήνου ανέπτυξαν επιπλοκές, για τις οποίες απαιτήθηκε παρεντερική σίτιση, αναπνευστική
υποστήριξη ή παρατεταμένη νοσηλεία σε νοσοκομείο. Οι επιπλοκές αυτές μπορούν να προκύψουν αμέσως
μετά τον τοκετό.
Επιδημιολογικά δεδομένα έχουν υποδείξει ότι η χρήση των αναστολέων της επαναπρόσληψης σεροτονίνης
(SSRIs) κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ειδικότερα προς στο τέλος της κύησης, μπορεί να αυξήσει τον
κίνδυνο παραμένουσας πνευμονικής υπέρτασης (persistent pulmonary hypertension, PPHN) στο νεογνό.
Παρόλο που δεν έχουν πραγματοποιήθει μελέτες για τη διερεύνηση συσχέτισης μεταξύ της PPHN και της
θεραπείας με αναστολείς της επαναπρόσληψης σεροτονίνης και νοραδρεναλίνης (SΝRIs), αυτός ο πιθανός
κίνδυνος δεν μπορεί να αποκλειστεί με το Venaxol, λαμβάνοντας υπόψη το μηχανισμό δράσης του
(αναστολή της επαναπρόσληψης σεροτονίνης).
Τα ακόλουθα συμπτώματα μπορεί να παρατηρηθούν σε νεογέννητα εάν η μητέρα λάμβανε έναν SSRI/SNRI
στο τέλος της κύησης: ευερεθιστότητα, τρόμος, υποτονία, επίμονο κλάμα και δυσκολία στο θηλασμό ή στον
ύπνο. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι είτε λόγω σεροτονεργικών επιδράσεων είτε συμπτώματα
έκθεσης. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, αυτές οι επιπλοκές παρατηρούνται αμέσως ή μέσα σε 24 ώρες
μετά τον τοκετό.
Γαλουχία
Η βενλαφαξίνη και ο ενεργός μεταβολίτης της, η Ο-δυσμεθυλβενλαφαξίνη απεκκρίνονται στο μητρικό
γάλα. Μετά την κυκλοφορία του φαρμάκου, υπήρξαν αναφορές για θηλαζοντα βρέφη που εμφάνισαν
κλάμα, ευερεθιστότητα και ανωμαλίες στον ύπνο. Επιπλέον έχουν αναφερθεί συμπτώματα που συνδέονται
με τη διακοπή της βενλαφαξίνης μετά τη διακοπή του θηλασμού.Δεν μπορεί να αποκλεισθεί ο κίνδυνος για
τα μωρά που θηλάζουν. Ωστόσο, πρέπει να αποφασίζεται αν θα συνεχισθεί/σταματήσει ο θηλασμός, ή θα
συνεχισθεί/διακοπεί η θεραπεία με το Venaxol, λαμβάνοντας υπόψη τα οφέλη του παιδιού από το θηλασμό
και τα οφέλη από τη θεραπεία με τo Venaxol για τη γυναίκα.
4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών
Οποιοδήποτε ψυχοφάρμακο μπορεί να βλάψει την κρίση, τη σκέψη και την κινητική δεξιότητα. Ωστόσο
κάθε ασθενής που λαμβάνει βενλαφαξίνη πρέπει να είναι προσεκτικός όσον αφορά στην ικανότητά του για
οδήγηση ή χειρισμό επικίνδυνων μηχανημάτων.
4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες
Οι πιο συχνά (>1/10) αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες σε κλινικές μελέτες ήταν ναυτία, ξηροστομία,
κεφαλαλγία και εφίδρωση (περιλαμβανομένων των νυκτερινών εφιδρώσεων).
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες ταξινομούνται στον κάτωθι πίνακα ανά σύστημα του οργανισμού και συχνότητα.
Οι συχνότητες ορίζονται ως εξής: πολύ συχνές (≥1/10), συχνές (≥1/100 έως <1/10), μη συχνές (≥1/1.000
έως <1/100), σπάνιες (≥1/10.000 έως <1/.000), πολύ σπάνιες (<1/10.000), μη γνωστές (δεν μπορούν να
εκτιμηθούν με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα).
10
Κατηγορία
/Οργανικό
σύστημα
Πολύ συχνές Συχνές Όχι συχνές Σπάνιες Μη γνωστές
Διαταραχές του
αιμοποιητικού
και του
λεμφικού
συστήματος
Εκχύμωση,
Αιμορραγία
του
γαστρεντερικο
ύ
σωλήνα
Αιμορραγία
του
βλεννογόνιου
υμένα,
Παρατεταμένη
διάρκεια
αιμορραγίας,
Θρομβοπενία,
Δυσκρασίες
του αίματος
(συμπεριλαμβα
-νομένης
ακοκκιοκυτταρ
αι-μίας,
απλαστικής
αναιμίας,
ουδετεροπενίας
και
πανκυτταροπε-
νίας)
Διαταραχές του
μεταβολισμού
και της θρέψης
Χοληστερόλη
ορού
αυξημένη,
απώλεια
σωματικού
βάρους
Αύξηση
σωματικού
βάρους
Μη
φυσιολογικές
δοκιμασίες
ηπατικής
λειτουργίας,
Υπονατριαιμία,
Ηπατίτιδα,
Σύνδρομο
Απρόσφορης
Εκκρίσεως
Αντιδιουρητική
ς Ορμόνης
(SIADH),
Αύξηση
προλακτίνης
Διαταραχές του
νευρικού
συστήματος
Ξηροστομία
(10,0%),
Κεφαλαλγία
(30,3%)*
Ανώμαλα
όνειρα,
Γενετήσια
ορμή
μειωμένη,
Ζάλη,
Αυξημένος
μυϊκός τόνος
(υπερτονία),
Αϋπνία,
Νευρικότητα,
Παραισθησία,
Καταστολή,
Τρόμος,
Σύγχυση,
Αποπροσωπο-
Απάθεια,
Ψευδαισθήσεις,
Μυόκλωνος,
Διέγερση,
Μείωση του
συντονισμού
και της
ισορροπίας
Ακαθησία/
Ψυχοκινητική
ανησυχία,
Σπασμοί,
Μανιακή
αντίδραση
Κακόηθες
Νευροληπτικό
Σύνδρομο
(ΝΜS),
Σεροτονινεργικ
ό σύνδρομο,
Παραλήρημα,
Εξωπυραμιδικέ
ς αντιδράσεις
(συμπεριλαμβα
-
νομένης της
δυστονίας και
της
δυσκινησίας),
Βραδυκινησία,
11
ποίηση Αυτοκτονικός
ιδεασμός και
αυτοκτονική
συμπεριφορά
**, Ίλιγγος,
Επιθετικότητα*
**
Οφθαλμικές
διαταραχές
Διαταραχή
στην
προσαρμογή,
Μυδρίαση,
Οπτική
διαταραχή
Γλαύκωμα
κλειστής
γωνίας
Διαταραχές του
ωτός και του
λαβυρίνθου
Εμβοές
Καρδιακές
διαταραχές
Υπέρταση,
Αίσθημα
παλμών
Ορθοστατική
υπόταση,
Ταχυκαρδία
Υπόταση,
Παράταση του
διαστήματος
QT, Κοιλιακή
μαρμαρυγή,
Κοιλιακή
ταχυκαρδία
(συμπεριλαμβα
-νομένης της
κοιλιακής
ταχυκαρδίας
δίκην ριπιδίου)
Αγγειακές
διαταραχές
Αγγειοδιαστολ
ή (κυρίως
εξάψεις)
Συγκοπή
Διαταραχές του
αναπνευστικού
συστήματος,
του θώρακα
και του
μεσοθωρακίου
Χασμουρητό Πνευμονική
ηωσινοφιλία
Διαταραχές του
γαστρεντερικο
ύ συστήματος
Ναυτία
(20,0%)
Μειωμένη
όρεξη
(ανορεξία),
Δυσκοιλιότητα,
Έμετος
Τριγμός των
οδόντων,
Διάρροια,
Μεταβληθείσα
αίσθηση
γεύσης
Παγκρεατίτιδα
Διαταραχές του
δέρματος και
του υποδόριου
ιστού
Εφίδρωση
(περιλαμβανο-
μένων των
νυκτερινών
εφιδρώσεων )
[12,2%]
Εξάνθημα,
Αλωπεκία
Πολύμορφο
ερύθημα,
Τοξική
επιδερμική
νεκρόλυση,
Σύνδρομο
Stevens-
Johnson,
Κνησμός,
Κνίδωση
Διαταραχές του Ραβδομυόλυση
12
μυοσκελετικού
συστήματος
και του
συνδετικού
ιστού
Διαταραχές
των νεφρών
και των
ουροφόρων
οδών
Διαταραχή της
ούρησης
(κυρίως
διστακτικότητα
)αυξημένη
συχνότητα
ούρησης
Κατακράτηση
ούρων
Ακράτεια
ούρων
Διαταραχές του
αναπαραγωγικο
ύ συστήματος
και του μαστού
Μη
φυσιολογική
εκσπερμάτιση/
οργασμός
(άνδρες),Ανοργ
ασμία,
Διαταραχή της
στύσης
(ανικανότητα),
Διαταραχές
εμμήνου ρύσης
που
συνοδεύονται
από αυξημένη
αιμορραγία ή
αυξημένη μη
κανονική
αιμορραγία
(π.χ.
μηνορραγία,
μηνομητρορρα
γία),
Μη
φυσιολογικός
οργασμός
(γυναίκες),
Γενικές
διαταραχές και
καταστάσεις
της οδού
χορήγησης
Εξασθένιση
(κόπωση), Ρίγη
Αγγειοοίηδμα,
Αντίδραση
φωτοευαισθησί
-ας
Αναφυλαξία
* Σε συγκεντρωτικές κλινικές μελέτες, η πιθανότητα κεφαλαλγίας ήταν 30,3% με βενλαφαξίνη έναντι
31,3% με εικονικό φάρμακο.
13
** Περιστατικά αυτοκτονικού ιδεασμού και αυτοκτονικών συμπεριφορών έχουν αναφερθεί κατά τη
διάρκεια της θεραπείας με βενλαφαξίνη ή λίγο μετά τη διακοπή της θεραπείας (βλ. παράγραφο 4.4).
*** Βλ παράγραφο 4.4.
Η διακοπή της βενλαφαξίνης (ειδικά όταν είναι αφνίδια) συνήθως οδηγεί σε συμπτώματα στέρησης. Ζάλη,
διαταραχές αισθητικότητας (συμπεριλαμβανομένης της παραισθησίας), διαταραχές του ύπνου
(περιλαμβανομένης της αϋπνίας και έντονων ονείρων), διέγερση ή ανησυχία, ναυτία και/ή έμετος, τρόμος,
κεφαλαλγία και σύνδρομο γρίππης, είναι οι αντιδράσεις που αναφέρονται πιο συχνά. Γενικά, αυτά τα
συμπτώματα είναι ήπια έως μέτρια και αυτοπεριοριζόμενα, ωστόσο σε μερικούς ασθενείς μπορεί να είναι
σοβαρά και/ή παρατεταμένα. Επομένως, συνιστάται σταδιακή διακοπή με βαθμιαία μείωση της δόσης όταν
η θεραπεία με βενλαφαξίνη δεν απαιτείται πλέον (βλ. παραγράφους 4.2 και 4.4).
Παιδιατρικοί αθενείς
Γενικά, το προφίλ ανεπιθύμητων αντιδράσεων της βενλαφαξίνης (σε ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο
(placebo) κλινικές δοκιμές) σε παιδιά και εφήβους (ηλικίας 6 έως 17 ετών) ήταν παρόμοιο με εκείνο που
παρατηρήθηκε στους ενήλικες. Όπως και με τους ενήλικες, παρατηρήθηκαν μειωμένη όρεξη, απώλεια
βάρους, αυξημένη αρτηριακή πίεση και αυξημένη χοληστερόλη ορού (βλ. παράγραφο 4.4).
Σε παιδιατρικές κλινικές δοκιμές παρατηρήθηκαν ανεπιθύμητες ενέργειες, που σχετίζονταν με τον
αυτοκτονικό ιδεασμό. Υπήρξαν επίσης αυξημένες αναφορές εχθρικής συμπεριφοράς και ιδιαίτερα σε άτομα
με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή, αναφορές αυτοτραυματισμού.
Ειδικότερα, οι παρακάτω ανεπιθύμητες αντιδράσεις παρατηρήθηκαν σε παιδιατρικούς ασθενείς: κοιλιακό
άλγος, διέγερση, δυσπεψία, εκχύμωση, επίσταξη και μυαλγία.
4.9 Υπερδοσολογία
Σύμφωνα με την εμπειρία μετά την κυκλοφορία του φαρμάκου, υπερδοσολογία βενλαφαξίνης αναφέρθηκε
κυρίως σε συγχορήγηση με αλκοόλ ή/και άλλα φαρμακευτικά προϊόντα. Οι συχνότερα αναφερόμενες
ενέργειες όσον αφορά την υπερδοσολογία περιλαμβάνουν ταχυκαρδία, αλλαγές στο επίπεδο της συνείδησης
(που κυμαίνονται από υπνηλία σε κώμα), μυδρίαση, σπασμούς και έμετο. Αναφέρθηκαν δε και άλλες
ενέργειες, που περιλαμβάνουν αλλαγές στο ηλεκτροκαρδιογράφημα (π.χ. επιμήκυνση του διαστήματος QT,
ημισκελικός αποκλεισμός, επιμήκυνση του διαστήματος QRS), κοιλιακή ταχυκαρδία, βραδυκαρδία,
υπόταση, ίλιγγος και θάνατος.
Δημοσιευμένες αναδρομικές μελέτες αναφέρουν ότι η λήψη βενλαφαξίνης σε υπερδοσολογία, μπορεί να
συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο θανατηφόρων εκβάσεων, σε σύγκριση με εκείνες που παρατηρούνται με
τα αντικαταθλιπτικά σκευάσματα με SSRI, αλλά μικρότερο από εκείνων των τρικυκλικών
αντικαταθλιπτικών. Επιδημιολογικές μελέτες έδειξαν ότι οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με
βενλαφαξίνη έχουν υψηλότερη επιβάρυνση από παράγοντες κινδύνου για αυτοκτονία σε σχέση με τους
ασθενείς που λαμβάνουν SSRI. Ο βαθμός στον οποίο το εύρημα αυτό του αυξημένου κινδύνου για
θανατηφόρες εκβάσεις μπορεί να αποδοθεί στην τοξικότητα της βενλαφαξίνης όταν λαμβάνεται σε
υπερδοσολογία, σε αντιπαραβολή με ορισμένα χαρακτηριστικά των ασθενών που υποβάλλονται σε
θεραπεία με βενλαφαξίνη, δεν είναι γνωστός. Η βενλαφαξίνη πρέπει να συνταγογραφείται στη μικρότερη
ποσότητα του φαρμάκου που αντιστοιχεί στην καλή θεραπευτική αντιμετώπιση του ασθενούς προκειμένου
να μειωθεί ο κίνδυνος υπερδοσολογίας.
Συνιστώμενη θεραπεία
Συνιστώνται γενικά υποστηρικτικά και συμπτωματικά μέτρα, ενώ πρέπει να παρακολουθούνται ο
καρδιακός ρυθμός και τα ζωτικά σημεία. Δε συνιστάται η πρόκληση εμέτου όταν υφίσταται κίνδυνος
εισρόφησης. Είναι πιθανό να ενδείκνυται η πλύση στομάχου, εάν μπορεί να γίνει σύντομα μετά τη λήψη
του φαρμάκου ή σε συμπτωματικούς ασθενείς. Η χορήγηση ενεργού άνθρακα μπορεί να περιορίσει την
απορρόφηση της δραστικής ουσίας. Δεν είναι πιθανό να υπάρξει όφελος από την πρόκληση διούρησης, την
αιμοκάθαρση, την αιμοπροσρόφηση και την αφαιμαξομετάγγιση. Δεν είναι γνωστά ειδικά αντίδοτα για τη
βενλαφαξίνη.
14
5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες
Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Άλλα αντικαταθλιπτικά, κωδικός ATC: N06A X16
Ο μηχανισμός αντικαταθλιπτικής δράσης της βενλαφαξίνης στους ανθρώπους πιστεύεται ότι συνδέεται με
την ενίσχυση της νευροδιαβιβαστικής δραστηριότητας στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Προκλινικές μελέτες
έδειξαν ότι η βενλαφαξίνη και ο βασικός μεταβολίτης της, Ο-δυσμεθυλβενλαφαξίνη (ODV), είναι
αναστολείς της επαναπρόσληψης σεροτονίνης και νοραδρεναλίνης. Η βενλαφαξίνη είναι επίσης ασθενής
αναστολέας της επαναπρόσληψης ντοπαμίνης. Η βενλαφαξίνη και ο ενεργός μεταβολίτης της, μειώνουν την
β-αδρενεργική διεγερσιμότητα τόσο μετά από εφάπαξ (απλή δόση) όσο και μετά από χρόνια χορήγηση.
H βενλαφαξίνη και η ODV έχουν πολλές ομοιότητες ως προς τη συνολική δράση στην επαναπρόσληψη των
νευροδιαβιβαστών και στη σύνδεση του υποδοχέα.
Η βενλαφαξίνη in vitro δεν έχει πρακτικά συγγένεια με τους μουσκαρινικούς, χολινεργικούς, Η1-
ισταμινεργικούς ή α
1
-αδρενεργικούς υποδοχείς του εγκεφάλου του αρουραίου. Η φαρμακολογική
δραστηριότητα σε αυτούς τους υποδοχείς μπορεί να συνδέεται με διάφορες ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως
αντιχολινεργικές, ηρεμιστικές και καρδιαγγειακές ανεπιθύμητες ενέργειες, που εμφανίζονται με άλλα
αντικαταθλιπτικά φαρμακευτικά προϊόντα.
Η βενλαφαξίνη δεν αναστέλλει τη δράση του υποδοχέα της μονοάμινο οξειδάσης (ΜΑΟ).
Μελέτες in vitro αποκάλυψαν ότι η βενλαφαξίνη δεν έχει πρακτικά συγγένεια με τους ευαίσθητους
υποδοχείς οπίου ή βενζοδιαζεπίνης.
Μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια
Η αποτελεσματικότητα της βενλαφαξίνης άμεσης αποδέσμευσης για τη θεραπεία των μείζονων
καταθλιπτικών επεισοδίων τεκμηριώθηκε με πέντε τυχαιοποιημένες, διπλά τυφλές, ελεγχόμενες με εικονικό
φάρμακο (placebo), μικρής διάρκειας μελέτες που κυμαίνονταν από 4 έως 6-εβδομάδες, για δόσεις έως 375
mg/ημέρα. Η αποτελεσματικότητα της βενλαφαξίνης παρατεταμένης αποδέσμευσης ως θεραπείας για τα
μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια αποδείχθηκε σε δύο ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο (placebo), μικρής
διάρκειας μελέτες 8 και 12-εβδομάδων, με εύρος δόσης από 75 έως 225 mg/ημέρα.
Σε μια μελέτη μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας, ενήλικες εξωνοσοκομειακοί ασθενείς, οι οποίοι είχαν
ανταποκριθεί κατά την ανοικτή κλινική δοκιμή με την βενλαφαξίνη παρατεταμένης αποδέσμευσης (75, 150,
ή 225 mg) διάρκειας 8 εβδομάδων, τυχαιοποιήθηκαν για να συνεχίσουν να λαμβάνουν την ίδια δόση
βενλαφαξίνης παρατεταμένης αποδέσμευσης ή εικονικού φαρμάκου , για παρακολούθηση μέχρι 26
εβδομάδες, για τυχόν εκδήλωση υποτροπής.
Σε μια δεύτερη μελέτη μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας, η αποτελεσματικότητα της βενλαφαξίνης στην
πρόληψη της επανεμφάνισης νέων επεισοδίων κατάθλιψης, διάρκειας 12 μηνών αποδείχθηκε σε μια
ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο (placebo), διπλά τυφλή μελέτη σε ενήλικες εξωνοσοκομειακούς ασθενείς
με υποτροπιάζοντα μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια, οι οποίοι είχαν ανταποκριθεί στη θεραπεία της
βενλαφαξίνης, (100 έως 200 mg/ημέρα, σε σχήμα b.i.d.) κατά το τελευταίο επεισόδιο κατάθλιψης.
Κοινωνική αγχώδης διαταραχή
Η αποτελεσματικότητα των καψακίων βενλαφαξίνης παρατεταμένης αποδέσμευσης ως θεραπεία της
κοινωνικής αγχώδους διαταραχής τεκμηριώθηκε με τέσσερις διπλά-τυφλές, με παράλληλες ομάδες,
διάρκειας 12 εβδομάδων, πολυκεντρικές μελέτες, ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο, κυμαινόμενης
δόσης,και μία διπλά-τυφλή, με παράλληλες ομάδες, διάρκειας 6-μηνών, ελεγχόμενης με εικονικό φάρμακο,
καθορισμένης/κυμαινόμενης δόσης μελέτη σε ενήλικες εξωνοσοκομειακούς ασθενείς. Οι ασθενείς έλαβαν
δόσεις από 75 έως 225 mg/ημέρα. Δεν υπήρξε κανένα στοιχείο για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην
ομάδα που λάμβανε 150 έως 225 mg/ημέρα συγκριτικά με την ομάδα που λάμβανε 75 mg/ημέρα στη μελέτη
διάρκειας 6 μηνών.
15
5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες
Η βενλαφαξίνη μεταβολίζεται εκτεταμένα, κυρίως στον ενεργό της μεταβολίτη Ο-δυσμεθυλβενλαφαξίνη
(ODV). Οι χρόνοι ημιζωής (μέσος όρος SD) της βενλαφαξίνης και της ODVστο πλάσμα είναι 5±2 ώρες
και 11±2 ώρες, αντίστοιχα. Οι συγκεντρώσεις σταθεροποιημένης κατάστασης της βενλαφαξίνης και της
ODV επιτυχάνονται εντός 3 ημερών από την θεραπεία με πολλαπλές χορηγούμενες δόσεις από το στόμα. Η
βενλαφαξίνη και η ODV διαθέτουν γραμμική κινητική σε δοσολογικό εύρος 75 mg έως 450 mg/ημέρα.
Απορρόφηση
Τουλάχιστον το 92% μιας εφάπαξ δόσης βενλαφαξίνης άμεσης αποδέσμευσης απορροφάται. Η απόλυτη
βιοδιαθεσιμότητα είναι 40% με 45% εξαιτίας του προσυστηματικού μεταβολισμού. Μετά τη χορήγηση
βενλαφαξίνης άμεσης αποδέσμευσης, οι μέγιστες συγκεντρώσεις στο πλάσμα της βενλαφαξίνης και της
ODV παρατηρούνται σε 2 και 3 ώρες, αντιστοίχως. Μετά τη χορήγηση της βενλαφαξίνης σε καψάκια
παρατεταμένης αποδέσμευσης, η μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα της βενλαφαξίνης και της ODV
επιτυγχάνονται εντός 5,5 και στις 9,0 ωρών, αντίστοιχα. Όταν χορηγούνται ισοδύναμες ημερήσιες δόσεις
βενλαφαξίνης είτε ως δισκία άμεσης αποδέσμευσης ή ως καψάκια παρατεταμένης αποδέσμευσης, το
καψάκιο παρατεταμένης αποδέσμευσης παρέχει βραδύτερο ρυθμό απορρόφησης, αλλά τον ίδιο βαθμό
απορρόφησης σε σύγκριση με το δισκίο άμεσης αποδέσμευσης. Η τροφή δεν επηρεάζει τη
βιοδιαθεσιμότητα της βενλαφαξίνης και της ODV.
Κατανομή
Η βενλαφαξίνη και η ODV συνδέονται σε ελάχιστο βαθμό σε θεραπευτικές συγκεντρώσεις με τις πρωτεΐνες
του ανθρωπίνου πλάσματος (27% και 30%, αντιστοίχως). Ο όγκος κατανομής της βενλαφαξίνης σε
σταθεροποιημένη κατάσταση είναι 4,4±1,6 L/kg μετά την ενδοφλέβια χορήγηση.
Μεταβολισμός
Η βενλαφαξίνη υφίσταται εκτεταμένο μεταβολισμό στο ήπαρ. Σε μελέτες in vitro και in vivo φαίνεται ότι η
βενλαφαξίνη βιομετατρέπεται στον κύριο ενεργό της μεταβολίτη ODV από το CYP2D6 . Σε μελέτες in
vitro και in vivo φαίνεται ότι η βενλαφαξίνη μεταβολίζεται σε έναν δευτερεύοντα, λιγότερο ενεργό
μεταβολίτη, την N-δυσμεθυλβενλαφαξίνη, από το CYP3A4. Σε μελέτες in vitro και in vivo φαίνεται ότι η
βενλαφαξίνη είναι ασθενής αναστολέας του CYP2D6. Η βενλαφαξίνη δεν αναστέλει τα CYP1A2, CYP2C9,
ή CYP3A4.
Απέκκριση
Η βενλαφαξίνη και οι μεταβολίτες της απεκκρίνονται κυρίως μέσω των νεφρών. Περίπου το 87% μιας
δόσης βενλαφαξίνης εμφανίζεται στα ούρα σε 48 ώρες είτε ως αμετάβλητη βενλαφαξίνη (5%), είτε ως μη
συζευγμένη ODV (29%), είτε ως συζευγμένη ODV (26%), ή με τη μορφή άλλων αδρανών μεταβολιτών
μικρής σημασίας (27%). Η μέση τιμή ± SD της κάθαρσης της βενλαφαξίνης και της ODV στο πλάσμα σε
σταθεροποιημένη κατάσταση είναι 1,3±0,6 L/h/kg και 0,4±0,2 L/h/kg, αντιστοίχως.
Ειδικοί Πληθυσμοί
Ηλικία και φύλο
Η ηλικία και το φύλο των ασθενών δεν επηρεάζουν σημαντικά τη φαρμακοκινητική της βενλαφαξίνης και
της ODV.
Άτομα με έντονη / μειωμένη μεταβολική ικανότητα του CYP2D6
Οι συγκεντρώσεις της βενλαφαξίνης στο πλάσμα είναι υψηλότερες σε άτομα με μειωμένη μεταβολική
ικανότητα του CYP2D6 από ότι σε άτομα με έντονη μεταβολική ικανότητα. Καθώς η συνολική έκθεση
(AUC) της βενλαφαξίνης και της ODV είναι παρόμοια σε άτομα τόσο με μειωμένη όσο και με έντονη
μεταβολική ικανότητα, δεν απαιτείται να χορηγηθούν διαφορετικά δοσολογικά σχήματα βενλαφαξίνης στις
δύο αυτές ομάδες.
Ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια
16
Σε άτομα με Child-Pugh A (ήπια ηπατική ανεπάρκεια) και Child-Pugh Β (μετρίου βαθμού ηπατική
ανεπάρκεια) οι χρόνοι ημιζωής της βενλαφαξίνης και της ODV παρατάθηκαν σε σύγκριση με τα υγιή
άτομα. Η κάθαρση της από του στόματος χορηγούμενης βενλαφαξίνης και ODV μειώθηκε. Παρατηρήθηκε
σημαντικός βαθμός διακύμανσης μεταξύ των ατόμων. Υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα σε ασθενείς με
σοβαρή ηπατική ανεπάρκεια (βλ. παράγραφο 4.2).
Ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια
Σε ασθενείς που υφίστανται αιμοκάθαρση, ο χρόνος ημιζωής της βενλαφαξίνης επιμηκύνθηκε κατά 180%
και η κάθαρση μειώθηκε κατά 57% σε σύγκριση με υγιή άτομα, ενώ για την ODV, ο χρόνος ημιζωής
επιμηκύνθηκε κατά 142% και η κάθαρση μειώθηκε κατά 56%. Απαιτείται προσαρμογή της δόσης στους
ασθενείς με σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια και σε ασθενείς που υφίστανται αιμοκάθαρση (βλ. παράγραφο
4.2).
5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια ασφάλειας
Μελέτες με βενλαφαξίνη σε επίμυες και μύες δεν έδειξαν στοιχεία καρκινογένεσης. Η βενλαφαξίνη δεν
ήταν μεταλλαξιογόνος σε ένα ευρύ φάσμα in vitro και in vivo δοκιμών.
Σε μελέτες τοξικότητας σε πειραματόζωα κατά την αναπαραγωγή, παρατηρήθηκε μείωση του βάρους των
απογόνων των επίμυων, αύξηση του αριθμού των θνησιγενών νεογνών και αύξηση στους θανάτους των
νεογνών τις 5 πρώτες ημέρες της γαλουχίας. Το αίτιο των θανάτων δεν είναι γνωστό. Οι ενέργειες αυτές
παρατηρήθηκαν στα 30 mg/kg/ημέρα, 4 φορές την ανθρώπινη ημερήσια δόση των 375 mg βενλαφαξίνης
(βασισμένη σε mg/kg). Η μη αποτελεσματική δόση για αυτά τα ευρήματα ήταν 1,3 φορές την ανθρώπινη
δόση. Ο ενδεχόμενος κίνδυνος για τους ανθρώπους δεν είναι γνωστός.
Μειωμένη γονιμότητα παρατηρήθηκε σε μια μελέτη κατά την οποία τόσο θηλυκοί όσο και αρσενικοί
επίμυες εκτέθηκαν στην ODV. Η έκθεση αυτή ήταν περίπου 1 έως 2 φορές μεγαλύτερη της ανθρώπινης
δόσης των 375 mg ανά ημέρα. Η σημασία αυτού του ευρήματος για τον άνθρωπο δεν είναι γνωστή.
6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
6.1 Κατάλογος εκδόχων
Σκληρές κάψουλες παρατεταμένης αποδέσμευσης 75 mg:
Περιεχόμενα κάψουλας:
Υπρομελλόζη
Συμπολυμερές Μεθακρυλικό Αμμώνιο (τύπου B)
Λαουρυλοθειικό Νάτριο
Στεατικό Μαγνήσιο
Επικάλυψη:
Βασικό βουτυλιωμένο μαθακρυλικό συμπολυμερές 12,5%
Κέλυφος κάψουλας:
Ζελατίνη
Διοξείδιο τιτανίου (E 171)
Οξείδιο σιδήρου ερυθρό (E172)
Τυπογραφικό μελάνι:
Κόμμεα λάκκας
Οξείδιο σιδήρου μαύρο (E172)
Προπυλενογλυκόλη (E1520)
Σκληρές κάψουλες παρατεταμένης αποδέσμευσης 150 mg:
17
Περιεχόμενα κάψουλας:
Υπρομελλόζη
Συμπολυμερές Μεθακρυλικό Αμμώνιο (τύπου B)
Λαουρυλοθειικό Νάτριο
Στεατικό Μαγνήσιο
Επικάλυψη:
Βασικό βουτυλιωμένο μαθακρυλικό συμπολυμερές 12,5%
Κέλυφος κάψουλας:
Ζελατίνη
Διοξείδιο τιτανίου (E 171)
Ερυθροσίνη (E127)
Ινδικοτίνη I (E 132)
Τυπογραφικό μελάνι:
Κόμμεα λάκκας
Οξείδιο σιδήρου μαύρο (E172)
Προπυλενογλυκόλη (E1520)
6.2 Ασυμβατότητες
Δεν εφαρμόζεται.
6.3 Διάρκεια Χρόνος ζωής
3 έτη.
6.4 Ειδικές προφυλάξεις κατά τη φύλαξη του προϊόντος
Φυλάσσετε σε θερμοκρασία μικρότερη των 30ºC.
6.5 Φύση και συστατικά περιέκτη
Κυψέλες (blister) από PVC/PE/PVDC/Al
75 mg: 10, 14, 28, 30 και 98 καψάκια παρατεταμένης αποδέσμευσης, σκληρά
150 mg: 10, 14, 28, 30 και 98 καψάκια παρατεταμένης αποδέσμευσης, σκληρά
Μπορεί να μην κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.
6.6 Ειδικές προφυλάξεις κατά την απόρριψη
Καμία ειδική υποχρέωση.
7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
SCIENTIFIC PHΑRMA ΑΦΕ
Αν. Ζίννη 40 & Λ. Συγγρού 102,
117 41 Αθήνα, Ελλάδα
Τηλ.: 210 9231232
Φαξ. : 210 9243708
8. ΑΡΙΘΜΟΣ (ΟΙ) ΑΡΙΘΜΟΙ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
18
VENAXOL 75 mg: 78409/3-12-08
VENAXOL 150 mg: 78410/3-12-08
9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ/ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ
3-12-2008
10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
19
