SPC :
VANCOMYCIN/NORIDEM PD.C.SO.IN 1000MG/VIAL BTx1 VIALx1000MG
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
Vancomycin/Noridem 1000 mg κόνις για πυκνό σκεύασμα για παρασκευή
διαλύματος προς έγχυση και πόσιμου διαλύματος
2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ
Κάθε φιαλίδιο περιέχει 1000 mg vancomycin (ισοδύναμης με 1,050.000 IU) (ως
vancomycin hydrochloride). Κατόπιν ανασύστασης με 20 ml ύδατος ενεσίμων, το
προκύπτον πυκνό διάλυμα για έγχυση περιέχει 50 mg/ml vancomycin.
Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.
3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ
Κόνις για πυκνό σκεύασμα για παρασκευή διαλύματος προς έγχυση και
πόσιμου διαλύματος.
Λευκή κρυσταλλική σκόνη.
4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις
Η vancomycin ενδείκνυται σε δυνητικά απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις οι
οποίες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με άλλα αποτελεσματικά, λιγότερο
τοξικά αντιμικροβιακά φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των πενικιλλινών
και των κεφαλοσπορινών.
Η vancomycin είναι χρήσιμη στην θεραπεία των σοβαρών σταφυλοκοκκικών
λοιμώξεων σε ασθενείς οι οποίοι δεν μπορούν να λάβουν ή δεν έχουν
ανταποκριθεί στις πενικιλίνες και τις κεφαλοσπορίνες, καθώς και σε
λοιμώξεις από σταφυλόκοκκους ανθεκτικούς σε άλλα αντιβιοτικά.
Η vancomycin χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ενδοκαρδίτιδας και ως
προφύλαξη έναντι της ενδοκαρδίτιδας, σε ασθενείς που διατρέχουν κίνδυνο
από οδοντιατρικές ή χειρουργικές επεμβάσεις.
Η αποτελεσματικότητά της έχει τεκμηριωθεί σε άλλες λοιμώξεις που
οφείλονται σε σταφυλόκοκκους, συμπεριλαμβανομένης της
οστεομυελίτιδας, της πνευμονίας, της σηψαιμίας και των λοιμώξεων των
μαλακών μορίων.
Η vancomycin μπορεί να χορηγηθεί από το στόμα για τη θεραπεία της
σταφυλοκοκκικής εντεροκολίτιδας και της ψευδομεμβρανώδους κολίτιδας
που προκαλείται από το Clostridium di?icile. Η παρεντερική χορήγηση
vancomycin δεν είναι αποτελεσματική για αυτές τις ενδείξεις. Η ενδοφλέβια
χορήγηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί ταυτόχρονα, εφόσον απαιτείται.
Θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι επίσημες οδηγίες σχετικά με τη σωστή
χρήση των
Confidential Page 2
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
αντιβακτηριακών παραγόντων.
4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης
Για ενδοφλέβια έγχυση και από του στόματος χρήση και όχι για ενδομυϊκή
χορήγηση.
Οι σχετιζόμενες με την έγχυση ανεπιθύμητες ενέργειες συνδέονται τόσο με
τη συγκέντρωση όσο και με το ρυθμό χορήγησης της vancomycin.
Δεν συνιστώνται συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 5 mg / ml. Σε
επιλεγμένους ασθενείς με ανάγκη περιορισμού υγρών, μπορεί να
χρησιμοποιηθούν συγκεντρώσείς έως 10 mg / ml.Η χρήση τέτοιων
υψηλότερων συγκεντρώσεων μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο συμβάντων που
σχετίζονται με την έγχυση. Οι εγχύσεις θα πρέπει να διαρκούν τουλάχιστον
60 λεπτά. Στους ενήλικες, αν χρησιμοποιηθούν δόσεις που υπερβαίνουν τα
500 mg, συνιστάται ρυθμός έγχυσης που δεν υπερβαίνει τα 10 mg / min.
Ωστόσο, μπορεί να εκδηλωθούν συμβάντα σχετιζόμενα με την έγχυση, σε
οποιοδήποτε ρυθμό ή συγκέντρωση.
Ενδοφλέβια έγχυση σε ασθενείς με φυσιολογική νεφρική λειτουργία
Ενήλικες: Η συνήθης ενδοφλέβια δόση είναι 500 mg κάθε έξι ώρες ή 1 g
κάθε 12 ώρες, σε Sodium Chloride Intravenous Infusion BP ή 5% Dextrose Intravenous
Infusion BP. Κάθε δόση θα πρέπει να χορηγείται με ρυθμό όχι μεγαλύτερο από
10 mg/min. Άλλοι παράγοντες σχετιζόμενοι με τον ασθενή, όπως η ηλικία, η
παχυσαρκία ή η εγκυμοσύνη, μπορούν να απαιτήσουν την τροποποίηση της
συνήθους ημερήσιας δόσης. Η πλειονότητα των ασθενών με λοιμώξεις
προκαλούμενες από οργανισμούς ευαίσθητους σε αντιβιοτικά, εμφανίζουν
θεραπευτική απόκριση εντός 48-72 ωρών. Η συνολική διάρκεια της
θεραπείας καθορίζεται από τον τύπο,τη σοβαρότητα της λοίμωξης και την
κλινική ανταπόκριση του ασθενούς.
Σε σταφυλοκοκκική ενδοκαρδίτιδα, συνιστάται θεραπεία τριών εβδομάδων ή
περισσότερο.
Εγκυμοσύνη: Έχει αναφερθεί ότι μπορεί να απαιτούνται σημαντικά
αυξημένες δόσεις για να επιτευχθούν θεραπευτικές συγκεντρώσεις ορού σε
εγκύους ασθενείς, βλέπε «Προειδοποιήσεις».
Ηλικιωμένοι: Μπορεί να είναι απαραίτητη μείωση της δοσολογίας, σε
μεγαλύτερο βαθμό από ό, τι αναμενόταν, λόγω της μείωσης της νεφρικής
λειτουργίας (βλέπε παρακάτω). Παρακολούθηση ακουστικής λειτουργίας -
βλέπε «Προειδοποιήσεις» και «Προφυλάξεις».
Παιδιατρικός πληθυσμός: Η συνήθης ενδοφλέβια δοσολογία είναι 10 mg / kg
ανά δόση χορηγούμενη κάθε 6 ώρες (συνολική ημερήσια δόση 40 mg / kg
σωματικού βάρους). Κάθε δόση θα πρέπει να χορηγείται για μία περίοδο
τουλάχιστον 60 λεπτών.
Τα νεογνά έχουν μεγαλύτερο όγκο κατανομής και ελλιπώς ανεπτυγμένη
νεφρική λειτουργία, ως εκ τούτου, οι δοσολογικές οδηγίες διαφέρουν από
εκείνες που συνιστώνται για τα παιδιά και τους ενήλικες. Σε νεογνά και
μικρά βρέφη, η συνολική ημερήσια δόση μπορεί να είναι μικρότερη.
Confidential Page 3
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
Προτείνεται μία αρχική δόση των 15 mg / kg, ακολουθούμενη από 10 mg /
kg κάθε 12 ώρες, κατά την πρώτη εβδομάδα ζωής, και κάθε 8 ώρες μετά,
μέχρι τον πρώτο μήνα ζωής. Κάθε δόση πρέπει να χορηγείται εντός 60
λεπτών. Στενή παρακολούθηση των συγκεντρώσεων της vancomycin στον
ορό μπορεί να επιβληθεί σε αυτούς τους ασθενείς. Ένα δοσολογικό
νομόγραμμα για τη δόση της vancomycin σε νεογνά απεικονίζεται στον
ακόλουθο πίνακα.
Κατευθυντήρια γραμμή για τη Δοσολογία της Vancomycin σε
νεογνά
a
PCA
(Εβδομάδες)
Χ ρονολογική Ηλικία
(Ημέρες)
Συγκέντρωση
Κρεατινίνης
Ορού
(mg/dl)
b
Δόση
(mg/kg)
<30 7
>7
……
c
<12
15 κάθε 24
ώρες
10 κάθε 12
30-36 14
>14
----
0.6
0.7 - 1.2
10 κάθε 12
ώρες 10 κάθε 8
ώρες
10 κάθε 12
ώρες
>36 7
>7
-----
0.6
0.7 - 1.2
10 κάθε 12
ώρες 10 κάθε 8
ώρες
10 κάθε 12
ώρες
a
PCA = postconceptual ηλικία μετά τη σύλληψη (ηλικία κατά τον τοκετό συν
χρονολογική ηλικία)
b
Εάν η συγκέντρωση της κρεατινίνης ορού είναι> 1.2 mg / dl,
χρησιμοποιήστε μία αρχική δόση των 15 mg / kg κάθε 24 ώρες
c
Η συγκέντρωση κρεατινίνης στον ορό δεν χρησιμοποιείται για τον
προσδιορισμό της δοσολογίας σε αυτόν τον τύπο του ασθενούς, λόγω
έλλειψης αξιοπιστίας ή λόγω έλλειψης πληροφοριών
.
Ασθενείς με έκπτωση νεφρικής λειτουργίας: Πρέπει να γίνουν προσαρμογές
της δόσης για την αποφυγή τοξικών επιπέδων στον ορό. Σε πρόωρα βρέφη
και ηλικιωμένους, μπορεί να είναι απαραίτητη μεγαλύτερη μείωση της
δόσης από το αναμενόμενο, λόγω της μειωμένης νεφρικής λειτουργίας.
Σε αυτούς τους ασθενείς συνιστάται τακτική παρακολούθηση των επιπέδων
στον ορό καθώς έχει αναφερθεί συσσώρευση, ιδιαίτερα μετά από
παρατεταμένη θεραπεία. Οι συγκεντρώσεις vancomycin στον ορό μπορούν
να προσδιοριστούν με τη χρήση μικροβιολογικής ανάλυσης,
Confidential Page 4
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
ραδιοανοσοανάλυσης, ανοσοπροσδιορισμού με πόλωση ακτινοβολίας
φθορισμού, ανοσοδοκιμασίας φθορισμού ή υγρή χρωματογραφία υψηλής
πίεσης.Παρέχεται το παρακάτω νομογράμμα, που στηρίζεται στις τιμές
κάθαρσης κρεατινίνης:
Νομόγραμμα δοσολογίας vancomycin σε ασθενείς με μειωμένη
νεφρική λειτουργία
Το νομόγραμμα δεν ισχύει για ανεφρικούς ασθενείς που υποβάλλονται σε
αιμοκάθαρση. Για αυτούς τους ασθενείς, θα πρέπει να δοθεί μια δόση
φόρτισης των 15 mg / kg σωματικού βάρους για την άμεση επίτευξη
θεραπευτικών επιπέδων στον ορό και η δόση που απαιτείται για τη
διατήρηση σταθερών επιπέδων είναι 1,9 mg / kg / 24 ώρες. Καθώς
μεμονωμένες δόσεις συντήρησης των 250 mg έως 1 g είναι εύχρηστες, σε
ασθενείς με σημαντική νεφρική δυσλειτουργία μπορεί να χορηγείται μια
δόση ανά αρκετές ημέρες, αντί σε ημερήσια βάση. Σε ανουρία, συνίσταται
μία δόση 1 g κάθε 7 έως 10 ημέρες.
Παρασκευή διαλυμάτων: βλέπε «Οδηγίες χρήσης και χειρισμού»
Μέτρηση των συγκεντρώσεων ορού: Μετά από πολλαπλές ενδοφλέβιες
χορηγήσεις, οι μέγιστες συγκεντρώσεις στον ορό, μετρούμενες 2 ώρες μετά
την πλήρη έγχυση, κυμαίνονται από 18-26 mg / l. Τα ελάχιστα επίπεδα που
μετρούνται αμέσως πριν από τη χορήγηση της επόμενης δόσης θα πρέπει να
είναι 5-10 mg / l. Η ωτοτοξικότητα έχει συσχετιστεί με επίπεδα φαρμάκου
στον ορό της τάξης των 80-100 mg / l, αλλά αυτό σπάνια εντοπίζεται όταν
τα επίπεδα του ορού διατηρούνται σε ή κάτω από 30 mg / l.
Χορήγηση από του στόματος
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα περιεχόμενα των φιαλιδίων για
παρεντερική χορήγηση.
Ενήλικες και ηλικιωμένοι: Η συνήθης ημερήσια δοσολογία είναι 500 mg σε
διαιρεμένες δόσεις, για 7 έως 10 ημέρες, αν και σε σοβαρές περιπτώσεις
έχουν χρησιμοποιηθεί μέχρι και 2 g / ημέρα. Η συνολική ημερήσια δόση δεν
θα πρέπει να υπερβαίνει τα 2 g. Κάθε δόση μπορεί να ανασυσταθεί με 30 ml
Confidential Page 5
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
νερού και είτε δίνεται στον ασθενή για να το πιεί, είτε χορηγείται μέσω
ρινογαστρικού σωλήνα.
Παιδιά: Η συνήθης ημερήσια δόση είναι 40 mg / kg σε τρεις ή τέσσερις
διαιρεμένες δόσεις για 7 έως 10 ημέρες. Η συνολική ημερήσια δόση δεν θα
πρέπει να υπερβαίνει τα 2 g.
Κοινά αρωματικά σιρόπια μπορούν να προστεθούν στο διάλυμα κατά τη
στιγμή της χορήγησης για τη βελτίωση της γεύσης.
4.3 Αντενδείξεις
Υπερευαισθησία στη vancomycin ή σε κάποιο από τα έκδοχα που αναφέρονται
στην παράγραφο 6.1.
4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση
Προειδοποιήσεις:
Ταχεία (bolus) χορήγηση (π.χ., διάρκειας αρκετών λεπτών), μπορεί να
σχετίζεται με βαριά υπόταση, συμπεριλαμβανομένων του σοκ, και, σπάνια,
με καρδιακή ανακοπή. Η Vancomycin πρέπει να εγχέεται σε αραιό διάλυμα
για μια περίοδο όχι μικρότερη από 60 λεπτά, ώστε να αποφευχθούν
αντιδράσεις σχετιζόμενες με την ταχεία έγχυση. Η διακοπή της έγχυσης
συνήθως έχει ως αποτέλεσμα την άμεση διακοπή αυτών των αντιδράσεων
(βλέπε ενότητες «Δοσολογία και τρόπος χορήγησης» και «Ανεπιθύμητες
ενέργειες»).
Ορισμένοι ασθενείς με φλεγμονώδεις διαταραχές του εντερικού
βλεννογόνου μπορεί να έχουν σημαντική συστηματική απορρόφηση της από
του στόματος χορηγούμενης vancomycin και, ως εκ τούτου, μπορεί να είναι
σε κίνδυνο εμφάνισης ανεπιθύμητων αντιδράσεων σχετιζομένων με την
παρεντερική χορήγηση της vancomycin. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος σε
ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία. Πρέπει να σημειωθεί ότι η συνολική
συστηματική και η νεφρική κάθαρση της vancomycin μειώνονται στους
ηλικιωμένους.
Λόγω της πιθανής ωτοτοξικότητας και νεφροτοξικότητας η vancomycin
πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια
και η δόση θα πρέπει να μειώνεται ανάλογα με το βαθμό της νεφρικής
ανεπάρκειας. Ο κίνδυνος τοξικότητας αυξάνεται αισθητά σε
υψηλέςσυγκεντρώσεις στο αίμα ή σε παρατεταμένη θεραπεία. Τα επίπεδα
στο αίμα πρέπει να παρακολουθούνται και θα πρέπει να γίνονται τακτικά
εξετάσεις της νεφρικής λειτουργίας.
Η vancomycin θα πρέπει, επίσης, να αποφεύγεται σε ασθενείς με
προηγούμενη απώλεια ακοής. Εάν χρησιμοποιείται σε αυτούς τους ασθενείς,
η δόση θα πρέπει να ρυθμίζεται, αν είναι δυνατόν, με περιοδικό
προσδιορισμό του επιπέδου του φαρμάκου στο αίμα. Εμβοές μπορεί να
προηγηθούν της κώφωσης.
Confidential Page 6
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
Οι ηλικιωμένοι είναι πιο επιρρεπείς σε ακουστικές βλάβες. Η εμπειρία με
άλλα αντιβιοτικά δείχνει ότι η κώφωση μπορεί να είναι προοδευτική, παρά
τη διακοπή της θεραπείας.
Η vancomycin πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με αλλεργία
στην τεϊκοπλανίνη, δεδομένου ότι έχουν αναφερθεί διασταυρούμενες
αλλεργικές αντιδράσεις μεταξύ vancomycin και τεϊκοπλανίνης.
Παιδιατρικός πληθυσμός: Σε πρόωρα νεογνά και μικρά βρέφη, μπορεί να
είναι χρήσιμο να επιβεβαιώνονται οι επιθυμητές συγκεντρώσεις vancomycin
στον ορό.
Ταυτόχρονη χορήγηση vancomycin και αναισθητικών παραγόντων έχει
συσχετισθεί με ερύθημα και εξάψεις τύπου ισταμίνης στα παιδιά.
Χρήση σε ηλικιωμένους: Η φυσιολογική μείωση της σπειραματικής διήθησης
με την αύξηση της ηλικίας, μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένες συγκεντρώσεις
vancomycin στον ορό εφόσον η δοσολογία δεν ρυθμίζεται (βλέπε
«Δοσολογία και τρόπος χορήγησης»).
Προφυλάξεις
Κλινικά σημαντικές συγκεντρώσεις ορού έχουν αναφερθεί σε μερικούς
ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία για ενεργό ψευδομεμβρανώδη
κολίτιδα, επαγώμενη από C. Di?icile, μετά από πολλαπλές δόσεις
vancomycin χορηγούμενες από του στόματος. Ως εκ τούτου, η
παρακολούθηση των συγκεντρώσεων στον ορό μπορεί να είναι κατάλληλη
σε αυτούς τους ασθενείς.
Ασθενείς με οριακή νεφρική λειτουργία και άτομα άνω της ηλικίας των 60
ετών, θα πρέπει να υποβάλλονται σε διαδοχικές δοκιμασίες της ακουστικής
λειτουργίας και εξετάσεις των επιπέδων vancomycin στο αίμα. Όλοι οι
ασθενείς που λαμβάνουν το φάρμακο θα πρέπει να κάνουν περιοδικές
αιματολογικές εξετάσεις, ανάλυση ούρων και εξετάσεις νεφρικής
λειτουργίας.
Η vancomycin είναι πολύ ερεθιστική για τους ιστούς, και προκαλεί νέκρωση
στο σημείο της ένεσης όταν ενίεται ενδομυϊκά. Θα πρέπει να εγχέεται
ενδοφλεβίως. Άλγος στη περιοχή της ένεσης και θρομβοφλεβίτιδα
εκδηλώνονται σε πολλούς ασθενείς που λαμβάνουν vancomycin και είναι
κατά περίπτωση σοβαρά.
Η συχνότητα και η σοβαρότητα της θρομβοφλεβίτιδας μπορεί να
ελαχιστοποιηθεί με την αργή χορήγηση του φαρμάκου ως αραιού διαλύματος
(2.5 έως 5,0 g / l) και με την εκ περιτροπής αλλαγή των σημείων της
έγχυσης.
Η παρατεταμένη χρήση της vancomycin μπορεί να οδηγήσει σε υπερανάπτυξη
μη-ευαίσθητων μικροοργανισμών. Η προσεκτική παρακολούθηση του
ασθενούς είναι απαραίτητη. Αν εμφανιστεί επιμόλυνση κατά τη διάρκεια της
θεραπείας, θα πρέπει να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα. Σε σπάνιες
περιπτώσεις, έχουν υπάρξει αναφορές ψευδομεμβρανώδους κολίτιδας, λόγω
Confidential Page 7
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
του C. di?icile, αναπτυσσόμενης σε ασθενείς που έλαβαν ενδοφλέβια
vancomycin.
4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες
μορφές αλληλεπίδρασης
Ταυτόχρονη χορήγηση vancomycin και αναισθητικών παραγόντων έχει
συνδεθεί με ερύθημα, εξάψεις τύπου ισταμίνης και αναφυλακτοειδείς
αντιδράσεις.
Υπήρξαν αναφορές ότι η συχνότητα των συμβαμάτων που σχετίζονται με την
έγχυση αυξάνεται με την ταυτόχρονη χορήγηση αναισθητικών παραγόντων.
Τα συμβάματα που σχετίζονται με την έγχυση μπορούν να ελαχιστοποιηθούν
με τη χορήγηση vancomycin ως έγχυση 60 λεπτών, πριν από την επαγωγή της
αναισθησίας.
Ταυτόχρονη ή διαδοχική συστηματική ή τοπική χρήση άλλων δυνητικά
νευροτοξικών ή νεφροτοξικών φαρμάκων, όπως η αμφοτερικίνη Β,
αμινογλυκοσίδες, βακιτρακίνη, πολυμυξίνη Β, κολιστίνη, βιομυκίνη ή
σισπλατίνη, όταν ενδείκνυνται, απαιτούν προσεκτική παρακολούθηση.
4.6 Γονιμότητα, κύηση και γαλουχία
Κύηση
Μελέτες τερατογένεσης έχουν πραγματοποιηθεί με δόση 5 φορές
μεγαλύτερες της ανθρώπινης δόσης σε αρουραίους και 3 φορές μεγαλύτερες
της ανθρώπινης δόσης σε κουνέλια, και δεν αποκάλυψαν ενδείξεις βλάβης
στο έμβρυο λόγω vancomycin. Σε μία ελεγχόμενη κλινική μελέτη,
αξιολογήθηκαν οι δυνητικά ωτοτοξικές και νεφροτοξικές επιδράσεις της
vancomycin hydrochloride σε βρέφη όταν το φάρμακο χορηγήθηκε σε έγκυες
γυναίκες για σοβαρές σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις που περιέπλεκαν την
ενδοφλέβια κατάχρηση του φαρμάκου. Η vancomycin hydrochloride βρέθηκε
στο αίμα του ομφάλιου λώρου. Δεν παρατηρήθηκε νευροαισθητήρια απώλεια
ακοής ή νεφροτοξικότητα αποδοτέα στη vancomycin. Ένα βρέφος, η μητέρα
του οποίου έλαβε vancomycin στο τρίτο τρίμηνο, εμφάνισε επαγώμενη
απώλεια ακοής που δεν μπορούσε να αποδοθεί στη vancomycin. Επειδή η
vancomycin έχει χορηγηθεί μόνο κατά το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο, δεν
είναι γνωστό αν προκαλεί βλάβη στο έμβρυο. Η vancomycin πρέπει να
χορηγείται στην εγκυμοσύνη μόνον εφόσον είναι σαφώς απαραίτητο και τα
επίπεδα στο αίμα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά ώστε να
ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος τοξικότητας του εμβρύου. Έχει αναφερθεί,
ωστόσο, ότι οι έγκυες ασθενείς μπορεί να απαιτήσουν σημαντικά αυξημένες
δόσεις vancomycin για να επιτευχθούν θεραπευτικές συγκεντρώσεις στον
ορό.
Θηλασμός
Η vancomycin hydrochloride εκκρίνεται στο ανθρώπινο γάλα. Πρέπει να
δίνεται προσοχή όταν η vancomycin χορηγείται σε θηλάζουσα γυναίκα.
Είναι απίθανο ένα θηλάζον βρέφος να μπορεί να απορροφήσει σημαντική
ποσότητα της vancomycin από τη γαστρο-εντερική οδό του.
Confidential Page 8
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού
μηχανημάτων
Δεν εφαρμόζεται
4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες
Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι φλεβίτιδα και ψευδείς
αλλεργικές αντιδράσεις, οι οποίες συνδέονται με την ταχεία ενδοφλέβια
χορήγηση (με έγχυση) της vancomycin.
Εντός κάθε κατηγορίας συχνότητας, οι ανεπιθύμητες ενέργειες
παρουσιάζονται με σειρά μειούμενης σοβαρότητας.
Οι κάτωθι ανεπιθύμητες ενέργειες ορίστηκαν κατά Kατηγορία /Oργανικό
Σύστημα σύμφωνα με το λεξικό ιατρικών όρων για κανονιστικές υποθέσεις
MedDRA.
Πολύ συχνές (1/10), συχνές (1/100 έως <1/10), όχι συχνές
(1/1.000 έως <1/100), σπάνιες (1/10.000 έως <1/1.000), πολύ σπάνιες
(<1/10.000), μη γνωστές (δεν μπορούν να υπολογισθούν από τα διαθέσιμα
δεδομένα)
Διαταραχές του αιμοποιητικού και του λεμφικού συστήματος:
Σπάνιες (≥ 10,000 έως ≤1/1,000): Θρομβοκυτοπενία, Ουδετεροπενία,
Λευκοπενία, Ηωσινοφιλία
Διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος:
Σπάνιες (≥ 10.000 έως ≤ 1 / 1, 000): Αναφυλακτικές αντιδράσεις,
Αντιδράσεις υπερευαισθησίας.
Διαταραχές του ωτός και του λαβυρίνθου:
Όχι συχνές (≥ 1.000 έως ≤ 1 / 1 00): Παροδική ή μόνιμη απώλεια της ακοής.
Σπάνιες (≥ 10.000 έως ≤ 1 / 1, 000): Εμβοές, Ζάλη.
Καρδιακές διαταραχές
Πολύ σπάνιες (≤ 1 / 10, 000): Καρδιακή ανακοπή
Αγγειακές διαταραχές:
Συχνές (> 1 / 100, ≤ 1 / 10): Μείωση της αρτηριακής πίεσης,
Θρομβοφλεβίτιδα.
Σπάνιες (≥ 10.000 έως ≤ 1 / 1, 000): Λευκοκυτταροκλαστική Αγγειίτιδα
Διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος, του θώρακα
και του
μεσοθωράκιου
:
Συχνές (> 1 / 100 έως ≤ 1 / 10): Δύσπνοια, Συριγμός
Διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος:
Σπάνιες (≥ 10.000 έως ≤ 1 / 1, 000): Ναυτία.
Πολύ σπάνιες (≤ 1 / 10, 000) : Ψευδομεμβρανώδης εντεροκολίτιδα
Διαταραχές του δέρματος και του υποδόριου ιστού:
Confidential Page 9
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
Συχνές (> 1 / 100έως ≤ 1 / 10): Εξάνθημα και φλεγμονή των βλεννογόνων,
Κνησμός, Κνίδωση.
Πολύ σπάνιες (≤ 1 / 10, 000): Αποφολιδωτική δερματίτιδα, Σύνδρομο Stevens-
Johnson, Σύνδρομο Lyell, Αγγειίτιδα, Πομφολυγώδης δερματοπάθεια (με
γραμμοειδή εναπόθεση IgA), Κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα
Διαταραχές των νεφρών και των ουροφόρων οδών:
Συχνές (> 1 / 100 έως ≤ 1 / 10): Νεφρική ανεπάρκεια που εκδηλώνεται
κυρίως με αύξηση της κρεατινίνης του ορού ή των συγκεντρώσεων της
ουρίας στον ορό.
Σπάνιες (≥ 10.000 έως ≤ 1 / 1, 000): Διάμεση νεφρίτιδα, Οξεία νεφρική
ανεπάρκεια.
Γενικές διαταραχές και καταστάσεις της οδού χορήγησης:
Συχνές (> 1 / 100 έως ≤ 1 / 10): Red man σύνδρομο (Ερυθρότητα του άνω
μέρους του σώματος και του προσώπου). Πόνος και μυϊκός σπασμός στο
θώρακα και τη ράχη
Σπάνιες (≥ 10.000 έως ≤ 1 / 1, 000): Φαρμακευτικός πυρετός, Ρίγος.
Κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά από ταχεία έγχυση μπορεί να εμφανιστούν
αναφυλακτικές αντιδράσεις. Οι αντιδράσεις υποχωρούν όταν σταματήσει η
χορήγηση, συνήθως 20 λεπτά με 2 ώρες μετά τη διακοπή της χορήγησης.
Φαρμακευτικό εξάνθημα με ηωσινοφιλία και συστηματικές εκδηλώσεις
(σύνδρομο DRESS) έχει αναφερθεί κατά τη διάρκεια της εμπειρίας μετά την
κυκλοφορία του φαρμάκου.
Ωτοτοξικότητα έχει αναφερθεί κυρίως σε ασθενείς που έλαβαν υψηλές
δόσεις, ή ταυτόχρονη θεραπεία με άλλα ωτοτοξικά φάρμακα, ή που είχαν
προϋπάρχουσα έκπτωσητης νεφρικής λειτουργίας ή της ακοής.
μ μ Αναφορά πιθανολογού ενων ανεπιθύ ητων ενεργειών
Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά από τη
χορήγηση άδειας κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος είναι
σημαντική. Επιτρέπει τη συνεχή παρακολούθηση της σχέσης οφέλους-
κινδύνου του φαρμακευτικού προϊόντος. Ζητείται από τους επαγγελματίες
υγείας να αναφέρουν οποιεσδήποτε πιθανολογούμενες ανεπιθύμητες
ενέργειες απευθείας στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων, Μεσογείων 284 ΤΚ
15562 Χολαργός, Αθήνα, Τηλ: + 30 21 32040380/337, Φαξ: + 30 21
06549585, Ιστότοπος: http://www.eof.gr,
4.9 Υπερδοσολογία
Συνιστάται υποστηρικτική φροντίδα, με διατήρηση της σπειραματικής
διήθησης. Η vancomycin αποβάλλεται ελάχιστα από το αίμα μέσω της
αιμοκάθαρσης ή της περιτοναϊκής διύλισης. Η αιμοδιήθηση με ρητίνη
Amberlite XAD-4 έχει αναφερθεί ότι διαθέτει περιορισμένο όφελος.
5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες
Confidential Page 10
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
Ταξινόμηση ATC
Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Άλλα αντιμικροβιακά, γλυκοπεπτίδια
Κωδικός ATC: J01XA01 για ενδοφλέβια χρήση και A07 AA09 για από του
στόματος
χρήση
Η vancomycin είναι ένα γλυκοπεπτιδικό, αντιβιοτικό που προέρχεται από το
Amycolatopsis orientalis. Ο κύριος μηχανισμός δράσης της vancomycin είναι
η αναστολή σύνθεσης του κυτταρικού τοιχώματος. Επιπλέον, η vancomycin
μπορεί να τροποποιήσει τη διαπερατότητα της βακτηριακής κυτταρικής
μεμβράνης και τη σύνθεση του RNA. Δεν υπάρχει διασταυρούμενη
ανθεκτικότητα μεταξύ της vancomycin και άλλων κατηγοριών αντιβιοτικών.
Κλινικά MIC όρια ευαισθησίας σύμφωνα με συστάσεις της Ευρωπαϊκής
επιτροπής EUCAST
Τα μη σχετιζόμενα με συγκεκριμένα είδη όρια ευαισθησίας για ευαίσθητα
(S) και ανθεκτικά (R) στελέχη είναι: S <4 mg / L και R> 8 mg / L.
Για το Staphylococcus spp. S 4 mg/L και R >8 mg/L
Για το Enterococcus spp. S 4 mg/L και R >8 mg/L
Για το Streptococcus ABCG S 4 mg/L και R >4 mg/L
Για το S. pneumoniae S 4 mg/L και R >4 mg/L
Ο επιπολασμός της επίκτητης ανθεκτικότητας μπορεί να ποικίλλει χρονικά
και γεωγραφικά για ορισμένα είδη, και είναι επιθυμητές πληροφορίες που
αφορούν τη μικροβιακή ανθεκτικότητα στη συγκεκριμένη περιοχή, ειδικά για
τη θεραπεία σοβαρών λοιμώξεων. Είναι αναγκαία η αναζήτηση συμβουλής
ειδικού εμπειρογνώμονα όταν ο επιπολασμός της ανθεκτικότητας σε
συγκεκριμένη περιοχή είναι τέτοιος ώστε η χρησιμότητα του φαρμάκου
τουλάχιστον σε κάποιους τύπους λοιμώξεων να είναι αμφισβητήσιμη.
Τα συνήθως ευαίσθητα είδη:
Gram –θετικά αερόβια
Enterococcus faecalis.
Staphylococcus aureus
Coagulase-negative staphylococci
Streptococcus group B
Streptococcus group C
Streptococcus group G
Streptococcus pneumoniae
Streptococcus pyogenes
Viridans streptococci
Είδη στα οποία η επίκτητη ανθεκτικότητα μπορεί να είναι πρόβλημα
Gram - θετικά αερόβια
Confidential Page 11
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
Enterococcus
faecium
Το Clostridium di?icile (π.χ. τοξικά στελέχη που εμπλέκονται στην
ψευδομεμβρανώδη κολίτιδα) είναι ένα είδος-στόχος για την από του
στόματος χρήση, όπου επιτυγχάνονται υψηλές συγκεντρώσεις ενδοαυλικής
vancomycin.
5.2 Φαρμακοκινητικές Ιδιότητες
Η vancomycin χορηγείται ενδοφλεβίως για τη θεραπεία των συστηματικών
λοιμώξεων.
Σε άτομα με φυσιολογική νεφρική λειτουργία, πολλαπλές ενδοφλέβιες
χορηγήσεις 1 g vancomycin (15 mg / kg), εγχεόμενη για χρονικό διάστημα
μεγαλύτερο των 60 λεπτών, παράγουν μέση συγκέντρωση στο πλάσμα
περίπου 63 mg / L αμέσως μετά την ολοκλήρωση της έγχυσης, μέση
συγκέντρωση στο πλάσμα περίπου 23 mg / L 2 ώρες μετά την έγχυση.
Πολλαπλές δόσεις των 500 mg εγχεόμενες επί 30 λεπτά παράγουν μέση
συγκέντρωση στο πλάσμα περίπου 49 mg / L κατά την ολοκλήρωση της
έγχυσης, μέση συγκέντρωση στο πλάσμα περίπου 19 mg / L 2 ώρες μετά την
έγχυση, και μέση συγκέντρωση στο πλάσμα περίπου 10 mg / L 6 ώρες μετά
την έγχυση. Οι συγκεντρώσεις στο πλάσμα κατά τη διάρκεια πολλαπλής
δοσολογίας είναι ίδιες με εκείνες μετά από μία μόνο δόση.
Ο μέσος χρόνος ημιζωής της απομάκρυνσης της vancomycin από το πλάσμα
είναι 4 έως 6 ώρες σε ασθενείς με φυσιολογική νεφρική λειτουργία. Περίπου
το 75% της χορηγούμενης δόσης vancomycin απεκκρίνεται στα ούρα μέσω
σπειραματικής διήθησης κατά τις πρώτες 24 ώρες. Η μέση κάθαρση στο
πλάσμα είναι περίπου 0.058 L / kg / h, και η μέση νεφρική κάθαρση είναι
περίπου 0.048 L / kg / h. Η νεφρική κάθαρση της vancomycin είναι αρκετά
σταθερή και αντιπροσωπεύει το 70% έως 80% της αποβολής της vancomycin.
Ο όγκος κατανομής κυμαίνεται από 0,39 έως 0,97 L / kg. Δεν υπάρχει
εμφανής μεταβολισμός του φαρμάκου. Η vancomycin συνδέεται σε ποσοστό
55% με πρωτεΐνες, όπως αυτό μετρήθηκε με υπερδιήθηση σε επίπεδα ορού
vancomycin της τάξης των 10 έως 100 mg / L.
Μετά από ενδοφλέβια (IV) χορήγηση της vancomycin hydrochloride,
ανασταλτικές συγκεντρώσεις είναι παρούσες στον υπεζωκότα, στο
περικάρδιο, στο ασκητικό υγρό, στην κολπική απόφυση και στο αρθρικό
υγρό, καθώς και στα ούρα και το περιτοναϊκό υγρό. Η vancomycin δεν
διαπερνά εύκολα το εγκεφαλονωτιαίο υγρό, εκτός εάν οι μήνιγγες
φλεγμαίνουν.
Η νεφρική δυσλειτουργία επιβραδύνει την απέκκριση της vancomycin. Σε
ανεφρικούς ασθενείς, ο μέσος χρόνος ημίσειας ζωής της απομάκρυνσης
είναι 7.5 ημέρες.
Η συνολική συστηματική και νεφρική κάθαρση της vancomycin μπορεί να
ελαττωθεί στους ηλικιωμένους λόγω της φυσιολογικής μείωσης της
σπειραματικής διήθησης
Η vancomycin δεν απορροφάται σημαντικά από τον φυσιολογικό
γαστρεντερικό σωλήνα και ως εκ τούτου δεν είναι αποτελεσματική όταν
Confidential Page 12
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
χορηγείται από τη στοματική οδό για λοιμώξεις, εκτός από τη
σταφυλοκοκκική εντεροκολίτιδα και την ψευδομεμβρανώδη κολίτιδα που
οφείλεται στο Clostridium di?icile.
Η χορηγούμενη από το στόμα vancomycin συνήθως δεν εισέρχεται στην
συστηματική κυκλοφορία ακόμα και όταν είναι παρούσες φλεγμονώδεις
βλάβες. Μετρήσιμες συγκεντρώσεις στον ορό σπανίως μπορεί να
εντοπιστούν σε ασθενείς με ενεργό ψευδομεμβρανώδη κολίτιδα
προκαλούμενη από C di?icile και ,παρουσία νεφρικής δυσλειτουργίας,
υπάρχει το ενδεχόμενο συσσώρευσης.
Η από του στόματος χορήγηση διαλύματος vancomycin, 2 g ημερησίως για
16 ημέρες σε ανεφρικούς ασθενείς χωρίς φλεγμονώδη νόσο του εντέρου,
έδωσε επίπεδα ορού <0,66 μg / ml. Με δόσεις 2 g ημερησίως, μία
συγκέντρωση 3.100 mg / kg μπορεί να βρεθεί στα κόπρανα και επίπεδα <1
μg / ml μπορεί να βρεθούν στον ορό των ασθενών με φυσιολογική νεφρική
λειτουργία που πάσχουν από ψευδομεμβρανώδη κολίτιδα.
5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια
Αν και δεν έχουν πραγματοποιηθεί μακροχρόνιες μελέτες σε ζώα για να
αξιολογηθεί το ενδεχόμενο καρκινογένεσης, καμία μεταλλαξιογόνος δράση
της vancomycin δε βρέθηκε στις συνήθεις εργαστηριακές δοκιμές. Δεν έχουν
πραγματοποιηθεί οριστικές μελέτες γονιμότητας.
6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
6.1 Κατάλογος εκδόχων
Υδροχλωρικό οξύ (για ρύθμιση ρΗ).
6.2 Ασυμβατότητες
Το διάλυμα vancomycin, μετά την ανασύσταση, έχει χαμηλό pH το οποίο
ενδέχεται να προκαλέσει χημική ή φυσική ασυμβατότητα κατά την ανάμιξη
του με άλλες ουσίες. Η ανάμιξη με αλκαλικά διαλύματα θα πρέπει να
αποφεύγεται. Τα φαρμακευτικά προϊόντα που προορίζονται για παρεντερική
χρήση θα πρέπει να επιθεωρούνται οπτικά, πριν από τη χορήγηση, για
στερεά σωματίδια και αλλαγή χροιάς.
Έχει παρατηρηθεί φυσική ασυμβατότητα κατά την ανάμιξη των διαλυμάτων
της vancomycin και των β-λακταμικών αντιβιοτικών. Η πιθανότητα
καθίζησης αυξάνεται σε διαλύματα υψηλών συγκεντρώσεων της
vancomycin. Συνίσταται επαρκής έκπλυση των ενδοφλέβιων γραμμών με
φυσιολογικό ορό ανάμεσα στη χορήγηση των αντιβιοτικών αυτών.
Συνιστάται επίσης η χορήγηση της vancomycin να γίνεται σε διαλύματα
συγκέντρωσης έως 5mg/mL.
Παρόλο που η ενδοϋαλοειδική ένεση δεν αποτελεί εγκεκριμένη οδό χορήγηση
της vancomycin, έχει παρατηρηθεί καθίζηση μετά την ενδοϋαλοειδική ένεση
vancomycin και κεφταζιδίμης, για ενδοφθαλμίτιδα παρά την χορήγηση
Confidential Page 13
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
αυτών με ξεχωριστές σύριγγες και βελόνες. Η σταδιακή διάλυση του
ιζήματος και η πλήρης κάθαρση του υαλοειδούς σώματος αναφέρθηκε εντός
δυο μηνών με σημαντική βελτίωση της οπτικής οξύτητας.
Αυτό το φαρμακευτικό προϊόν δεν πρέπει να αναμειγνύεται με άλλα
φαρμακευτικά προϊόντα εκτός αυτών που αναφέρονται στην παράγραφο 6.6
6.3 Διάρκεια Ζωής
Κλειστή συσκευασία
1000 mg φιαλίδιο: 30 μήνες
Μετά την ανασύσταση/αραίωση
Από μικροβιολογικής και φυσικοχημικής άποψης, τα αραιωμένα διαλύματα
πρέπει να χρησιμοποιούνται αμέσως. Εάν αυτά δεν χρησιμοποιηθούν άμεσα,
οι συνθήκες αποθήκευσης πριν απο τη χρήση, είναι (αποκλειστική) ευθύνη
του χρήστη, Η χημική και φυσική σταθερότητα κατά τη χρήση έχει
αποδειχθεί για 24 ώρες σε θερμοκρασία 2-8
ο
C.
6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη φύλαξη του προϊόντος
Σκόνη:
Φυλάσσετε σε θερμοκρασία μικρότερη των 25C. Φυλάσσετε το φιαλίδιο στο
εξωτερικό κουτί για να προστατεύεται από το φως.
Μετά την ανασύσταση/αραίωση: Για τις συνθήκες διατήρησης του μετά την
ανασύσταση/αραίωση του φαρμακευτικού προϊόντος, βλ. ενότητα 6.3.
Πριν τη χορήγηση, τα φαρμακευτικά προϊόντα για παρεντερική χρήση θα
πρέπει να επιθεωρούνται οπτικά για στερεά σωματίδια και αλλαγή
χρώματος όταν το επιτρέπουν το διάλυμα και ο περιέκτης.
Διαλύματα παρεντερικής κόνεως που προορίζονται για στοματική χορήγηση
μπορούν να αποθηκευτούν σε ψυγείο (2 ° - 8 ° C) για 96 ώρες.
6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη
Άχρωμο, γυάλινο (τύπου Ι) φιαλίδιο των 30.5 ml, κλεισμένο με ελαστικό
πώμα (τύπου Ι) και σφραγισμένο με πώμα αλουμινίου και ένα κόκκινο
αποσπώμενο πλαστικό πώμα.
Μεγέθη συσκευασίας: 1,5,10 και 20.
Μπορεί να μη κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.
6.6 μΙδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης και άλλος χειρισ ός
Προετοιμασία του πυκνού ανασυσταμένου διαλύματος
Αμέσως πριν τη χρήση, κάθε φιαλίδιο των 1000 mg διαλύεται σε 20 ml
ενέσιμου ύδατος. Ένα ml από το ανασυσταθέν διάλυμα περιέχει 50mg
vancomycin.
Πληροφορίες για την διατήρηση του προϊόντος μετά την ανασύσταση
δίνονται στην παράγραφο 6.3.
Confidential Page 14
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΔΙΑΛΥΣΗ. Διαβάστε τις οδηγίες που ακολουθούν:
1. Η διαλείπουσα έγχυση είναι η προτιμώμενη μέθοδος χορήγησης.
Ανασυσταθέντα διαλύματα που περιέχουν1000 mg vancomycin πρέπει να
αραιώνονται με τουλάχιστον 200 ml διαλύτη. Το Sodium Chloride Intravenous
Infusion BP ή η 5% Dextrose Intravenous Infusion BP είναι κατάλληλοι διαλύτες.
Η επιθυμητή δόση πρέπει να δίδεται με ενδοφλέβια έγχυση , για μια χρονική
περίοδο τουλάχιστον 60 λεπτών της ώρας.
Σε περίπτωση που χορηγείται σε μικρότερο χρονικό διάστημα ή σε
υψηλότερες συγκεντρώσεις, υπάρχει η πιθανότητα πρόκλησης βαριάς
υπότασης σε συνδυασμό με θρομβοφλεβίτιδα. Ταχεία χορήγηση μπορεί
επίσης να δημιουργήσει έξαψη και παροδικό εξάνθημα στο λαιμό και τους
ώμους.
2.Συνεχής έγχυση
(θα πρέπει να χορηγείται μόνο εάν η θεραπεία με
διαλείπουσα έγχυση δεν είναι δυνατή). 1000 mg -2.000 mg μπορούν να
προστεθούν σε ένα αρκετά μεγάλο όγκο Sodium Chloride Intravenous Infusion
BP ή 5% Dextrose Intravenous Infusion BP για να επιτραπεί η αργή στάγδην
ενδοφλέβια χορήγηση της επιθυμητής ημερήσιας δόσης, επί μια περίοδο 24
ωρών.
Για τις συνθήκες διατήρησης του αραιωμένου φαρμακευτικού προϊόντος,
βλέπε παράγραφο 6.3
Πριν από τη χορήγηση, το ανασυσταθέν και αραιωμένο διάλυμα θα πρέπει
να επιθεωρείται οπτικά για στερεά σωματίδια και αλλαγή χρώματος. Μόνο
διαυγές, και άχρωμο διάλυμα, ελεύθερο σωματιδίων πρέπει να
χρησιμοποιείται.
3.
Από του στόματος χορήγηση
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα περιεχόμενα των φιαλιδίων για
παρεντερική χορήγηση.
Κοινά αρωματικά σιρόπια μπορούν να προστεθούν στο διάλυμα κατά τη
στιγμή της χορήγησης για τη βελτίωση της γεύσης.
Διάθεση
Τα φιαλίδια είναι για μία μόνο χρήση. Προϊόν που δεν έχει χρησιμοποιηθεί
θα πρέπει να απορρίπτεται.
Κάθε μ μ αχρησι οποίητο φαρ ακευτικό προϊόν ή υπόλειμμα πρέπει να
απορρίπτεται σύμφωνα με τις κατά τόπους ισχύουσες σχετικές διατάξεις.
7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
Noridem Enterprises Ltd.
Ευαγόρου & Μακαρίου,
Κτίριο Μίτση 3, Γραφείο 115,
Confidential Page 15
Vanco myc in 1000 m g SPC 1.3.1.1
ΤΚ 1065 Λευκωσία, Κύπρος
Τηλ.: + 357 22 451 555
Fax: + 357 22 67 70 69
8. ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
14576/27-2-2014
9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ / ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ
27-2-2014
10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
30-8-2016
Confidential Page 16
