ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ

Ozapex 10 mg κόνις για ενέσιμο διάλυμα

Ολανζαπίνη

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε φιαλίδιο περιέχει 10 mg ολανζαπίνη. Μετά την ανασύσταση κάθε ml

διαλύματος περιέχει 5 mg ολανζαπίνη.

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλέπε παράγραφο 6.1.

Το Ozapex, κόνις για ενέσιμο διάλυμα, ενδείκνυται για τον γρήγορο έλεγχο της

διέγερσης και των διαταραχών της συμπεριφοράς σε ασθενείς με σχιζοφρένεια ή

μανιακά επεισόδια, όταν η από του στόματος θεραπεία δεν είναι πρόσφορη. Η

θεραπεία με Ozapex, κόνις για ενέσιμο διάλυμα, θα πρέπει να διακοπεί και η από

του στόματος χορήγηση της ολανζαπίνης πρέπει να αρχίζει, όσο σύντομα είναι

κλινικά εφικτό.

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Ενήλικες

Για ενδομυϊκή χορήγηση. Να μην χορηγείται ενδοφλέβια ή υποδόρια. Το Ozapex,

κόνις για ενέσιμο διάλυμα, προορίζεται μόνο για βραχύχρονη χρήση, με μέγιστη

του ασθενούς καθώς επίσης, λαμβάνοντας υπόψιν τα φαρμακευτικά προϊόντα

που έχουν ήδη χορηγηθεί για συντήρηση ή αγωγή οξείας φάσης (βλέπε

παράγραφο 4.4). Μια δεύτερη ένεση, 5- 10 mg, μπορεί να χορηγηθεί μετά από

διάστημα 2 ωρών μετά την πρώτη ένεση, ανάλογα με την κλινική κατάσταση

του ασθενούς. Δεν θα πρέπει να χορηγούνται περισσότερες των τριών ενέσεων

ανά 24ωρο και η μέγιστη ημερήσια δόση της ολανζαπίνης, δεν θα πρέπει να

υπερβαίνει τα 20 mg (περιλαμβανομένων όλων των μορφών του προϊόντος).

Για την ανασύσταση του Ozapex, κόνις για ενέσιμο διάλυμα, θα πρέπει να

ακολουθείτε τις ενδεικνυόμενες οδηγίες της παραγράφου 6.6.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την συνέχιση της θεραπείας με από

του στόματος χορήγηση ολανζαπίνης (5 mg έως 20 mg, ημερησίως) βλέπε την

Δεν υπάρχει εμπειρία στα παιδιά. Το Ozapex, κόνις για ενέσιμο διάλυμα, δεν

συνιστάται για χρήση σε παιδιά και εφήβους λόγω ανεπαρκών στοιχείων για την

παράγραφο 4.4), μία δεύτερη ένεση των 2,5- 5 mg είναι δυνατόν να χορηγηθεί 2

πρέπει να υπερβαίνει, τα 20 mg (περιλαμβανομένων όλων των μορφών του

προϊόντος).

Μια μικρότερη αρχική δοσολογία (5 mg), πρέπει να χορηγηθεί στους ασθενείς

ή Β στην ταξινόμηση κατά Child-Pugh), η αρχική δοσολογία θα πρέπει να είναι 5

mg και να αυξάνεται με προσοχή.

Φύλο

Η δοσολογία έναρξης και το δοσολογικό εύρος δεν απαιτείται συνήθως να

τροποποιούνται για γυναίκες ασθενείς σε σχέση με άνδρες ασθενείς.

Καπνιστές

Η δοσολογία έναρξης και το δοσολογικό εύρος δεν απαιτείται, συνήθως, να

(Βλέπε παραγράφους 4.5 και 5.2)

4.3 Aντενδείξεις

Υπερευαισθησία στη δραστική ουσία ή σε οποιοδήποτε από τα συστατικά του

φαρμάκου. Σε ασθενείς με κίνδυνο εμφάνισης γλαυκώματος κλειστής γωνίας.

4.4 Eιδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Η αποτελεσματικότητα της ενδομυϊκά χορηγούμενης (ΕΜ) ολανζαπίνης δεν έχει

αποδειχθεί σε ασθενείς με διέγερση και διαταραχές της συμπεριφοράς, στo

πλαίσιo καταστάσεων πέραν της σχιζοφρένειας ή των μανιακών επεισοδίων.

Ασταθείς κλινικές καταστάσεις

Η ενδομυϊκά χορηγούμενη (ΕΜ) ολανζαπίνη δεν θα πρέπει να χορηγείται σε

ασθενείς με ασταθείς κλινικές καταστάσεις, όπως οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου,

ασταθή στηθάγχη, σοβαρή υπόταση με/ή χωρίς βραδυκαρδία, σύνδρομο

νοσούντος φλεβοκόμβου ή μετά από καρδιοχειρουργική επέμβαση. Εάν το

ιατρικό ιστορικό του ασθενούς δεν μπορεί να προσδιορισθεί σχετικά με αυτές

θεραπείες.

Συγχορήγηση με βενζοδιαζεπίνες και με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα

Ειδική μέριμνα είναι απαραίτητη σε ασθενείς οι οποίοι έχουν ήδη λάβει θεραπεία

της ενδομυϊκά χορηγούμενηςολανζαπίνης, περιλαμβανομένων άλλων

βραδυκαρδία, αναπνευστική καταστολή και θάνατο, έχει αναφερθεί, πολύ σπάνια

Η ταυτόχρονη ένεση της ενδομυϊκά χορηγούμενης ολανζαπίνης και παρεντερικά

στον ασθενή, θα πρέπει να χορηγείται τουλάχιστον μία ώρα μετά την ενδομυϊκή

βενζοδιαζεπίνη, η ενδομυϊκή χορήγηση (ΕΜ) ολανζαπίνης θα πρέπει να

πραγματοποιείται μετά την προσεκτική εκτίμηση της κλινικής κατάστασης και ο

καρδιοαναπνευστική καταστολή.

Υπόταση

χορηγούμενη ολανζαπίνη θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά για τυχόν

εμφάνιση υπότασης συμπεριλαμβανομένης της ορθοστατικής υπότασης,

υπότασης, βραδυαρρυθμία και/ή υποαερισμό.

Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της ενδομυϊκά (ΕΜ) χορηγούμενης

τοξίκωση (μέθη), με χρήση είτε συνταγογραφούμενων ή παρανόμων φαρμάκων

(βλέπε επίσης παράγραφο 4.5).

Ψύχωση σχετιζόμενη με άνοια και/ή διαταραχές συμπεριφοράς

Η ολανζαπίνη δεν αποτελεί εγκεκριμένη θεραπεία ασθενών με ψύχωση

σχετιζόμενη με άνοια και/ή διαταραχές συμπεριφοράς και δεν συνιστάται η

χρήση της, ειδικά σε αυτή την ομάδα ασθενών λόγω μιας αύξησης στη

θνησιμότητα και κινδύνου εμφάνισης αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου. Σε

ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο (placebo) κλινικές δοκιμές (διάρκειας 6-12

εβδομάδων), σε ηλικιωμένους ασθενείς (μέσης ηλικίας 78 ετών) με ψύχωση

σχετιζόμενη με άνοια και/ή διαταραχές συμπεριφοράς, παρατηρήθηκε διπλάσια

αύξηση της επίπτωσης θανάτου στους ασθενείς υπό ολανζαπίνη συγκριτικά με

εκείνη για τους ασθενείς υπό εικονικό φάρμακο (placebo) (3,5% έναντι 1,5%

αντιστοίχως). H υψηλότερη επίπτωση θανάτου δεν σχετιζόταν με τη δοσολογία

της ολανζαπίνης (μέση ημερήσια δόση 4,4 mg) ή τη διάρκεια της αγωγής. Οι

καταστολή, πλημμελής θρέψη και αφυδάτωση, πνευμονικές καταστάσεις (π.χ.

Ωστόσο, η επίπτωση θανάτου ήταν υψηλότερη στους ασθενείς σε θεραπεία με

ολανζαπίνη συγκριτικά με τους ασθενείς υπό εικονικό φάρμακο (placebo),

μία τριπλάσια αύξηση σε CVAE σε ασθενείς που έλαβαν ολανζαπίνη συγκριτικά

(placebo) που εμφάνισαν CVAE, είχαν προϋπάρχοντες παράγοντες κινδύνου.

Ηλικία > 75 ετών και αγγειακού/μικτού τύπου άνοια –ταυτοποιήθηκαν ως

δοκιμές αυτές.

Νόσος του Parkinson

Η χορήγηση της ολανζαπίνης για τη θεραπεία ψύχωσης που σχετίζεται με

δοκιμές, επιδείνωση των παρκινσονικών συμπτωμάτων και των ψευδαισθήσεων

αναφέρθηκε πολύ συχνά και σε μεγαλύτερη συχνότητα από το εικονικό φάρμακο

(placebo) (βλέπε παράγραφο 4.8), και η ολανζαπίνη δεν ήταν περισσότερο

ψυχωτικών συμπτωμάτων. Στις δοκιμές αυτές, οι ασθενείς απαιτείτο αρχικά να

είναι σταθεροποιημένοι στη χαμηλότερη αποτελεσματική δόση των αντι-

Eπιπρόσθετα σημεία πιθανώς περιλαμβάνουν αύξηση της

κρεατινοφωσφοκινάσης, μυοσφαιρινουρία (ραβδομυόλυση) και οξεία νεφρική

ανεπάρκεια. Εάν ένας ασθενής εμφανίσει σημεία και συμπτώματα ενδεικτικά του

ΝΜS ή ανεξήγητο υψηλό πυρετό χωρίς άλλες επιπρόσθετες κλινικές εκδηλώσεις

του ΝΜS, η χορήγηση όλων των αντιψυχωτικών φαρμάκων, περιλαμβανομένης

της ολανζαπίνης, θα πρέπει να διακόπτεται.

Υπεργλυκαιμία και διαβήτης

Υπεργλυκαιμία και/ή εμφάνιση ή επιδείνωση διαβήτη, η οποία περιστασιακά έχει

συσχετισθεί με κετοξέωση ή κώμα, έχει σπάνια αναφερθεί, περιλαμβανομένων

και μερικών θανατηφόρων περιπτώσεων (βλέπε παράγραφο 4.8). Σε ορισμένες

περιπτώσεις, μια προϋπάρχουσα αύξηση του

σωματκού βάρους έχει αναφερθεί, η οποία ίσως είναι ένας προδιαθεσικός

γλυκόζης του αίματος πριν την έναρξη της θεραπείας, 12 εβδομάδες μετά την

λαμβάνουν θεραπεία με οποιαδήποτε αντιψυχωτικά φάρμακα,

περιλαμβανομένου του OZAPEX, θα πρέπει να παρακολουθούνται για σημεία και

συμπτώματα υπεργλυκαιμίας (όπως πολυδιψία, πολυουρία, πολυφαγία και

αδυναμία) και οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή εκείνοι με παράγοντες

κινδύνου για την ανάπτυξη σακχαρώδη διαβήτη θα πρέπει να

παρακολουθούνται τακτικά για επιδείνωση της ρύθμισης της γλυκόζης. Το

εικονικό φάρμακο (placebo) (βλέπε παράγραφο 4.8). Οι μεταβολές των λιπιδίων

πρέπει να αντιμετωπίζονται καταλλήλως κλινικά, ιδιαίτερα σε δυσλιπιδαιμικούς

ασθενείς και σε ασθενείς με παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη διαταραχών

των λιπιδίων. Οι ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με οποιαδήποτε

αντιψυχωτικά φάρμακα, περιλαμβανομένου του OZAPEX, θα πρέπει να

υποβάλλονται τακτικά σε έλεγχο των λιπιδίων του ορού σύμφωνα με τις

ενδεδειγμένες αντιψυχωτικές κατευθυντήριες οδηγίες, π.χ. πριν την έναρξη της

θεραπείας, 12 εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας με ολανζαπίνη και εν

συνεχεία, κάθε 5 χρόνια.

Αντιχολινεργική δραστηριότητα

Ηπατική λειτουργία

Παροδικές, ασυμπτωματικές αυξήσεις των ηπατικών τρανσαμινασών, ALT, AST

έχουν συχνά παρατηρηθεί, ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια της θεραπείας. Προσοχή

απαιτείται σε ασθενείς με αυξημένες τιμές ALT και/ή AST, σε ασθενείς με σημεία

και συμπτώματα ηπατικής δυσλειτουργίας, σε ασθενείς με προϋπάρχουσες

καταστάσεις που σχετίζονται με περιορισμό της ηπατικής λειτουργικής

επάρκειας και σε ασθενείς οι οποίοι λαμβάνουν αγωγή με δυνητικά ηπατοτοξικά

φάρμακα. Σε περίπτωση αύξησης της ALT και/ή AST κατά την διάρκεια της

θεραπείας, θα πρέπει να σχεδιασθεί παρακολούθηση και να εξετασθεί το

ενδεχόμενο μείωσης της δόσης. Σε περιπτώσεις όπου έχει διαγνωσθεί ηπατίτιδα

φάρμακα που είναι γνωστό ότι προκαλούν ουδετεροπενία, σε ασθενείς με

ιστορικό φαρμακογενούς καταστολής/ τοξικότητας του μυελού των οστών, σε

ασθενείς με καταστολή του μυελού των οστών από συνυπάρχον νόσημα,

ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία και σε ασθενείς με υπερηωσινοφιλικές

καταστάσεις ή με μυελοϋπερπλαστική νόσο. Ουδετεροπενία έχει συχνά

Οξέα συμπτώματα όπως εφίδρωση, αϋπνία, τρόμος, άγχος, ναυτία, ή έμετος

έχουν αναφερθεί πολύ σπάνια (<0,01%) ύστερα από αιφνίδια διακοπή της

διαστήματος QT κατά Fridericia [QTcF] ≥ 500 milliseconds [msec] οποτεδήποτε

σημαντικές διαφορές στα σχετιζόμενα καρδιακά συμβάματα συγκριτικά με το

εικονικό φάρμακο (placebo). Εντούτοις, όπως και με άλλα αντιψυχωτικά,

ασθενείς με συγγενές σύνδρομο παρατεταμένου QT διαστήματος, συμφορητική

Θρομβοεμβολή

Επιληπτικές κρίσεις

Η ολανζαπίνη θα πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό

προκαλέσουν μείωση του επιληπτικού ουδού. Οι επιληπτικές κρίσεις έχουν

αναφερθεί σπάνια σε ασθενείς υπό αγωγή με ολανζαπίνη. Στις περισσότερες των

περιπτώσεων αυτών, ιστορικό επιληπτικών κρίσεων ή παράγοντες κινδύνου για

επιληπτικές κρίσεις έχουν αναφερθεί.

Όψιμη Δυσκινησία

Σε συγκριτικές μελέτες, ετήσιας ή μικρότερης διάρκειας, η ολανζαπίνη

σχετιζόταν με στατιστικά σημαντική χαμηλότερη επίπτωση φαρμακοεπαγόμενης

δυσκινησίας. Εν τούτοις, ο κίνδυνος για όψιμη δυσκινησία αυξάνεται με την

μακροχρόνια έκθεση και επομένως εάν σημεία ή συμπτώματα όψιμης

δυσκινησίας εμφανισθούν σε ασθενή υπό αγωγή με ολανζαπίνη, θα πρέπει να

εξετάζεται το ενδεχόμενο μείωσης της δοσολογίας ή διακοπής της χορήγησης.

Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να επιδεινωθούν ή να εμφανισθούν μετά από

διακοπή της θεραπείας.

ελάμβαναν ολανζαπίνη κατά την διάρκεια των κλινικών δοκιμών. Όπως και με

ασθενείς άνω των 65 ετών.

Σε αναφορές για την ολανζαπίνη μετά την κυκλοφορία του προϊόντος,

ολανζαπίνη, ήταν περίπου διπλάσιος του κινδύνου σε ασθενείς που δεν

αντιψυχωτικά που περιλαμβάνονταν στη συγκεντρωτική ανάλυση.

Μελέτες αλληλεπίδρασης έχουν πραγματοποιηθεί μόνο σε ενήλικες.

ολανζαπίνης δεν έχει εκτιμηθεί σε ασθενείς με αλκοολική ή φαρμακευτική

τοξίκωση (μέθη) (βλέπε παράγραφο 4.4).

φαρμακευτικά προϊόντα τα οποία είναι δυνατόν να προκαλέσουν υπόταση,

βραδυκαρδία, αναπνευστική καταστολή ή καταστολή κεντρικού νευρικού

ταυτόχρονη ένεση της ενδομυϊκά χορηγούμενης ολανζαπίνης και των

παρεντερικά χορηγούμενων βενζοδιαζεπινών δεν συνιστάται (βλέπε

παραγράφους 4.4 και 6.2 ).

Δυνητικές αλληλεπιδράσεις που επηρεάζουν την ολανζαπίνη

Επειδή η ολανζαπίνη μεταβολίζεται μέσω του CYP1A2, οι ουσίες που προκαλούν

επαγωγή ή αναστολή ειδικά του ισοενζύμου αυτού, ενδέχεται να επηρεάσουν τις

φαρμακοκινητικές ιδιότητες της ολανζαπίνης.

Επαγωγή του CYP1A2

Ο μεταβολισμός της ολανζαπίνης μπορεί να ενισχυθεί από το κάπνισμα και από

την καρβαμαζεπίνη με αποτέλεσμα να προκληθεί μείωση των συγκεντρώσεων

της ολανζαπίνης. Έχει αναφερθεί μόνο μικρή έως μέτρια αύξηση της κάθαρσης

της ολανζαπίνης. Οι κλινικές επιπτώσεις αναμένεται να είναι περιορισμένες

αλλά συνιστάται η κλινική παρακολούθηση των ασθενών και μία αύξηση της

δόσης της ολανζαπίνης μπορεί να γίνει εάν κριθεί απαραίτητο (βλέπε παράγραφο

4.2).

Αναστολή του CYP1A2

μέγιστης συγκέντρωσης (Cmax) της ολανζαπίνης, μετά τη χορήγηση της

Η μέση αύξηση της AUC της ολανζαπίνης ήταν 52 % και 108 %, αντίστοιχα. Η

χορήγηση μικρότερης δόσης έναρξης της ολανζαπίνης, θα πρέπει να εξετάζεται

CYP1A2, όπως η σιπροφλοξασίνη. Σε περίπτωση έναρξης θεραπείας με έναν

Μείωση της βιοδιαθεσιμότητας

άνθρακας θα πρέπει να λαμβάνεται τουλάχιστον 2 ώρες πριν ή μετά τη

χορήγηση της ολανζαπίνης.

μαγνησίου) ή σιμετιδίνη, δεν έχουν αναφερθεί να επηρεάζουν σημαντικά τις

Δυνητικές επιδράσεις της ολανζαπίνης σε άλλα φαρμακευτικά προϊόντα

αγωνιστών ντοπαμίνης (βλέπε επίσης παράγραφο 6.2 Ασυμβατότητες).

δεν αναμένονται σημαντικές αλληλεπιδράσεις, σύμφωνα με τα διαθέσιμα

δεδομένα των μελετών

μεταβολισμού των ακόλουθων δραστικών ουσιών: των τρικυκλικών

αντικαταθλιπτικών (μεταβολιζομένων κύρια μέσω CYP2D6), της βαρφαρίνης

(CYP2C9), της θεοφυλλίνης (CYP1Α2) ή της διαζεπάμης (CYP3A4 και 2C19).

Δεν αναφέρθηκαν αλληλεπιδράσεις, κατά τη συγχορήγηση της ολανζαπίνης με

λίθιο ή βιπεριδένη.

Κατά την παρακολούθηση των επιπέδων πλάσματος του βαλπροϊκού δεν

παρουσιάστηκε ανάγκη προσαρμογής της δόσης του βαλπροϊκού, μετά την

4.4).

4.6 Γονιμότητα, κύηση και γαλουχία

H ολανζαπίνη είναι ένας αντιψυχωτικός, αντιμανιακός και σταθεροποιητικός της

διάθεσης παράγοντας, ο οποίος εκδηλώνει ένα ευρύ φαρμακολογικό προφίλ

επιδράσεων σε ένα αριθμό συστημάτων υποδοχέων.

2A/2C

3

6

1

2

1

1

vitro

2

2

2

mg) σε υγιείς εθελοντές, η ολανζαπίνη εμφάνισε μεγαλύτερο βαθμό σύνδεσης με

τους 5-HT2A υποδοχείς από ότι με τους υποδοχείς της ντοπαμίνης D2. Επιπλέον,

SPECT αποκάλυψε ότι οι ανταποκρινόμενοι στην ολανζαπίνη ασθενείς είχαν

μικρότερη D2 σύνδεση σε νευρώνες του ραβδωτού σώματος παρά οι

ανταποκρινόμενοι σε τυπικά αντιψυχωτικά – και ρισπεριδόνη - ασθενείς και

Σε δύο από τις δύο με εικονικό φάρμακο και στις δύο από τις τρεις συγκριτικές

βαθμολογία κατά την εισαγωγή στην μελέτη 16,6 στην Κλίμακα Montgomery-

Asberg Depression Rating Scale), μία προοπτική δευτερογενής ανάλυση της

μεταβολής της συναισθηματικής βαθμολογίας από την αρχή μέχρι το τέλος της

έλαβαν ολανζαπίνη (-6,0) συγκριτικά με αυτούς που έλαβαν αλοπεριδόλη (-3,1).

Σε ασθενείς με μανιακά ή μεικτά επεισόδια διπολικής διαταραχής, η από του

στόματος χορηγούμενη ολανζαπίνη απεδείχθει ότι έχει μεγαλύτερη

αποτελεσματικότητα έναντι του εικονικού φαρμάκου (placebo) και του

βαλπροϊκού νατρίου (divalproex) στην ελάττωση των μανιακών συμπτωμάτων

εντός 3 εβδομάδων. Επίσης, η από του στόματος χορηγούμενη ολανζαπίνη

εμφάνισε παρόμοια αποτελεσματικότητα με την αλοπεριδόλη όσον αφορά το

ποσοστό των ασθενών στους οποίους επιτεύχθηκε πλήρης υποχώρηση των

συμπτωμάτων της μανίας και της κατάθλιψης, σε 6 και 12 εβδομάδες. Σε μία

μελέτη συγχορήγησης όπου οι ασθενείς έλαβαν λίθιο ή βαλπροϊκό για

τουλάχιστον 2 εβδομάδες, η προσθήκη 10 mg από του στόματος χορηγούμενης

ολανζαπίνης (συγχορήγηση με λίθιο ή βαλπροϊκό) είχε σαν αποτέλεσμα μία

μεγαλύτερη μείωση των μανιακών συμπτωμάτων, στο διάστημα των 6

εβδομάδων, συγκριτικά με την μονοθεραπεία με βαλπροϊκό ή λίθιο.

μανιακό επεισόδιο, οι οποίοι επέτυχαν ύφεση με ολανζαπίνη και κατόπιν

ολανζαπίνη έδειξε στατιστικά σημαντική υπεροχή έναντι του εικονικού

φαρμάκου (placebo), στο κύριο καταληκτικό σημείο της μελέτης, που αφορούσε

στατιστικά σημαντική υπεροχή έναντι του εικονικού φαρμάκου (placebo) στην

μανιακό επεισόδιο, οι οποίοι επέτυχαν ύφεση με συγχορήγηση ολανζαπίνης και

σημείο της μελέτης, όσον αφορά την υποτροπή της διπολικής διαταραχής

(ολανζαπίνη 30,0%, λίθιο 38,3%, p=0,055).

οι οποίοι σταθεροποιήθηκαν με ολανζαπίνη και ένα σταθεροποιητή της διάθεσης

βαλπροϊκό δεν ήταν στατιστικά σημαντικά υπερέχουσα της μονοθεραπείας με

λίθιο ή βαλπροϊκό, όσον αφορά την καθυστέρηση της εμφάνισης υποτροπής της

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

ολανζαπίνης, κόνις για ενέσιμο διάλυμα, επέτυχε μία μέγιστη συγκέντρωση στο

πλάσμα (Cmax) περίπου 5 φορές υψηλότερη αυτής μετά την από του στόματος

είναι παρόμοια. Το προφίλ μεταβολισμού μετά την ενδομυϊκή χορήγηση/ένεση

και αυτό μετά την από του στόματος χορήγηση είναι παρόμοια.

ενδομυϊκή χορήγηση ολανζαπίνης, η μέση ημιπερίοδος αποβολής της

ολανζαπίνης παρατάθηκε (38,6 έναντι 30,4 ώρες) και η κάθαρση ελαττώθηκε

(18,6 έναντι 27,7 l/hr).

Επιπλέον φαρμακοκινητικές πληροφορίες κατά την από του στόματος χορήγηση

ολανζαπίνης ακολουθούν παρακάτω.

H ολανζαπίνη μεταβολίζεται στο ήπαρ μέσω οδών σύζευξης και οξείδωσης. O

κύριος μεταβολίτης στο αίμα είναι το 10-N-γλυκουρονίδιο, το οποίο δε διαπερνά

τον αιμο-εγκεφαλικό φραγμό. Τα κυτοχρώματα P450-CYP1A2 και P450-CYP2D6

συνεισφέρουν στο σχηματισμό των N-δεσμεθυλ και 2-υδροξυμεθυλ μεταβολιτών,

οι οποίοι εμφάνισαν σημαντικά μικρότερη

από την ολανζαπίνη σε μελέτες πειραματόζωων. H κύρια φαρμακολογική δράση

οφείλεται στη μητρική ουσία, την ολανζαπίνη. Mετά την από του στόματος

χορήγηση της ολανζαπίνης, η μέση τελική ημιπερίοδος αποβολής της

Σε υγιή ηλικιωμένα άτομα (65 ετών ή περισσότερο) σε σύγκριση με μη

παρατεταμένη (51,8 έναντι 33,8 ώρες) και η κάθαρση ήταν ελαττωμένη (17,5

έναντι 18,2 l/hr). Οι φαρμακοκινητικές διαφορές σε ηλικιωμένα άτομα

άτομα. Σε 44 σχιζοφρενικούς ασθενείς ηλικίας > 65 ετών, οι οποίοι έλαβαν

Σε γυναίκες συγκριτικά με άνδρες, η μέση ημιπερίοδος αποβολής της

mg) έδειξε ένα συγκρίσιμο προφίλ ασφαλείας στις γυναίκες (n=467) με αυτό των

ανδρών (n=869) ασθενών.

συγκριτικά με υγιή άτομα, δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά στη μέση

l/hr). Μια μελέτη mass balance έδειξε ότι ποσοστό περίπου 57 % της

ραδιοσημασμένης ολανζαπίνης ανιχνεύθηκε στα ούρα, κυρίως με τη μορφή των

Σε καπνιστές με ελαφρά ηπατική δυσλειτουργία, η μέση ημιπερίοδο αποβολής

(39,3 ώρες) παρατάθηκε και η κάθαρση (18,0 l/hr) ελαττώθηκε σε σύγκριση με

Η κάθαρση πλάσματος ολανζαπίνης είναι μικρότερη στα ηλικιωμένα σε σύγκριση

αυτούς πληθυσμούς.

Το ποσοστό σύνδεσης της ολανζαπίνης με τις πρωτεΐνες του πλάσματος ήταν

συνδέεται κυρίως με την λευκωματίνη και την α

1

5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια

Oξεία (εφάπαξ- δόσης) τοξικότητα

Tα σημεία της από του στόματος τοξικότητας στα τρωκτικά ήταν

χαρακτηριστικά των ισχυρών αντιψυχωτικών φαρμάκων: μείωση της

δραστηριότητας, κώμα, μυϊκός τρόμος, κλονικοί σπασμοί, σιελόρροια και

μείωση του σωματικού βάρους. Oι μέσες θανατηφόρες δόσεις ήταν περίπου 210

mg/kg (σε ποντικούς) και 175 mg/kg (σε αρουραίους). Mεμονωμένες από του

στόματος δόσεις έως 100 mg/kg έγιναν ανεκτές σε κύνες χωρίς την εμφάνιση

θανάτων. Tα κλινικά σημεία περιλάμβαναν καταστολή, αταξία, τρόμο, αύξηση

του καρδιακού ρυθμού, εργώδη αναπνοή, μύση και ανορεξία. Σε πιθήκους,

εφάπαξ μεμονωμένες από του στόματος δόσεις έως 100 mg/kg προκάλεσαν

πλήρη κατάπτωση και σε υψηλότερες δόσεις, μερική απώλεια της συνείδησης.

Σε μελέτες διάρκειας μέχρι 3 μηνών σε ποντικούς και μέχρι 1 έτους σε

αντιχολινεργικές επιδράσεις και περιφερικές αιματολογικές διαταραχές.

Αναπτύχθηκε ανοχή στην καταστολή του KNΣ. Oι παράμετροι ανάπτυξης

οποίες ήταν συμβατές με τα αυξημένα επίπεδα προλακτίνης σε αρουραίους

Αιματολογική τοξικότητα

λευκών αιμοσφαιρίων σε ποντικούς και των μη ειδικών μειώσεων των τιμών

λευκών αιμοσφαιρίων σε αρουραίους. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκε

δόσεις 8 ή 10 mg/kg/ημερησίως (συνολική έκθεση σε ολανζαπίνη περιοχής υπό

mg ολανζαπίνης). Σε κύνες που έπασχαν από κυτταροπενία, δεν παρατηρήθηκαν

ανεπιθύμητες ενέργειες στα προγεννητικά (αρχέγονα) κύτταρα και στα κύτταρα

Tοξικότητα στην αναπαραγωγική ικανότητα

H ολανζαπίνη δεν έχει τερατογόνες επιδράσεις. H καταστολή επηρέασε την

επηρεάσθηκαν σε δόσεις 1,1 mg/kg (3 φορές ανώτερες της μεγίστης ανθρώπινης

δόσης) και οι παράμετροι αναπαραγωγής επηρεάσθηκαν σε αρουραίους που

vivo

Kαρκινογένεση

συμπεραίνεται ότι η ολανζαπίνη από του στόματος δεν έχει καρκινογόνο δράση.

6. ΦAPMAKEYTIKEΣ ΠΛHPOΦOPIEΣ

6.1 Κατάλογος εκδόχων

σύριγγα με οποιοδήποτε άλλο εμπορικά διαθέσιμο φαρμακευτικό προϊόν. Βλέπε

παραδείγματα ασυμβατότητας στη συνέχεια.

Η ενέσιμη ολανζαπίνη δεν πρέπει να αναμιγνύεται στην ίδια σύριγγα με ενέσιμη

διαζεπάμη, αφού εμφανίζεται ίζημα με την ανάμιξη αυτών των προϊόντων.

Η ενέσιμη λοραζεπάμη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για την ανασύσταση της

ενέσιμης ολανζαπίνης αφού ο συνδυασμός αυτός έχει σαν αποτέλεσμα μία

καθυστερημένη ανασύσταση.

Η ενέσιμη ολανζαπίνη δεν πρέπει να αναμιγνύεται στην ίδια σύριγγα με ενέσιμη

αλοπεριδόλη, επειδή η ανάμιξη αυτή έχει σαν αποτέλεσμα ένα χαμηλότερο pH,

το οποίο έχει φανεί να προκαλεί αποδόμηση της ολανζαπίνης με τη πάροδο του

ο

ο

6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά την φύλαξη του προϊόντος

6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη

Τύπου Ι γυάλινο φιαλίδιο.

Κάθε κουτί περιέχει 1 ή 10 φιαλίδιο(α).

6.6 Iδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης

1. Αφαιρέστε 2,0 ml ενέσιμου ύδατος με μια αποστειρωμένη σύριγγα. Ενέσατε

την ποσότητα στο φιαλίδιο του Ozapex.

4. Χορηγείστε το διάλυμα ενδομυϊκά. Να μην χορηγείται ενδοφλέβια ή υποδόρια.

5. Απορρίψτε την σύριγγα και το μη χρησιμοποιούμενο διάλυμα σύμφωνα με τις

τοπικές διαδικασίες απόρριψης.

6. Το διάλυμα πρέπει να χρησιμοποιηθεί άμεσα, εντός (1) ώρας μετά την

ανασύσταση.

Όλα τα παρεντερικά φαρμακευτικά προϊόντα θα πρέπει να ελέγχονται οπτικά για

8. APIΘMΟΣ(OI) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

9. HMEPOMHNIA ΠPΩTHΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ/ ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ AΔEIAΣ

10. HMEPOMHNIA ANAΘEΩPHΣHΣ TOY KEIMENOY