GLUCOFORMIN
2. Στους μυς, αυξάνοντας την ευαισθησία στην ινσουλίνη, βελτιώνοντας την περιφερική
πρόσληψη και χρήση της
3. Καθυστέρηση της εντερικής απορρόφησης της γλυκόζης.
Η μετφορμίνη δρα στην σύνθεση γλυκόζης, διεγείροντας την ενδοκυτταρική σύνθεση γλυκόζης.
Η μετφορμίνη αυξάνει την ποσότητα γλυκόζης που μεταφέρεται δια μέσου όλων των ειδών
μεμβρανικών μεταφορέων γλυκόζης που είναι γνωστοί ως σήμερα.
Ανεξάρτητα από τις επιδράσεις στην γλυκόζη του αίματος η μετφορμίνη έχει θετικές επιδράσεις
στον μεταβολισμό των λιπιδίων. Σε ελεγχόμενες κλινικές μελέτες μεσαίας και μεγάλης χρονικής
διάρκειας έχει παρατηρηθεί ότι η μετφορμίνη μειώνει τα επίπεδα χοληστερόλης, LDL χοληστερόλης
και τριγλυκεριδίων.
Κλινική αποτελεσματικότητα
Η προοπτική τυχαιοποιημένη μελέτη UKPDS (UK Prospective Diabetes Study) εδραίωσε το
μακροπρόθεσμο όφελος της εντατικής ρύθμισης της γλυκόζης αίματος σε ασθενείς με διαβήτη
τύπου 2. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων για υπέρβαρους ασθενείς που έλαβαν μετφορμίνη μετά
από αποτυχία της δίαιτας μεμονωμένα έδειξε:
σημαντική μείωση του απόλυτου κινδύνου για οποιαδήποτε οφειλόμενη στο διαβήτη
επιπλοκή στην ομάδα της μετφορμίνης (29,8 περιστατικά/1.000 ασθενείς-έτη) έναντι της
δίαιτας μόνο (43,3 περιστατικά/1.000 ασθενείς-έτη), p=0,0023 και έναντι των ομάδων
μονοθεραπείας με σουλφονυλουρία ή ινσουλίνη (40,1 περιστατικά/1.000 ασθενείς-έτη),
p=0,0034;
σημαντική μείωση του απόλυτου κινδύνου της οφειλόμενης στον διαβήτη θνησιμότητας:
μετφορμίνη 7,5 περιστατικά/1.000 ασθενείς-έτη, δίαιτα μόνο 12,7 περιστατικά/1.000
ασθενείς-έτη, p=0,017;
σημαντική μείωση του απόλυτου κινδύνου συνολικής θνησιμότητας: μετφορμίνη 13,5
περιστατικά/1.000 ασθενείς-έτη έναντι της δίαιτας μεμονωμένα 20,6 περιστατικά/1.000
ασθενείς-έτη (p=0,011) και έναντι των ομάδων μονοθεραπείας με σουλφονυλουρία ή
ινσουλίνη 18,9 περιστατικά/1.000 ασθενείς-έτη (p=0,021);
σημαντική μείωση του απόλυτου κινδύνου εμφράγματος του μυοκαρδίου: μετφορμίνη 11
περιστατικά/1.000 ασθενείς-έτη, δίαιτα μόνο 18 περιστατικά/1.000 ασθενείς-έτη (p=0.01).
Δεν υπάρχουν κλινικά στοιχεία για την θετική επίδραση της μετφορμίνης σαν δευτερεύουσα
θεραπεία σε συνδυασμό με σουλφονυλουρίες.
Στον Διαβήτη Τύπου 1 δεν υπάρχουν κλινικά στοιχεία που να υποστηρίζουν τη συγχορήγηση
μετφορμίνης και ινσουλίνης, η θεραπεία έχει πραγματοποιηθεί σε μεμονωμένα περιστατικά.
Παιδιατρικός πληθυσμός
Ελεγχόμενες κλινικές μελέτες σε περιορισμένο πληθυσμό παιδιών ηλικίας 10 – 16 ετών που
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ