ουσιαστικά γραμμική, μετά και την από του στόματος και την ενδοφλέβια χορήγηση.
Το ποσοστό δέσμευσης της pantoprazole από τις πρωτεΐνες του ορού είναι περίπου
98%. Η ουσία μεταβολίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο ήπαρ. Η αποβολή μέσω των
νεφρών αντιπροσωπεύει την μείζονα οδό απέκκρισης (περίπου 80%) για τους
μεταβολίτες της pantoprazole, το υπόλοιπο απεκκρίνεται με τα κόπρανα. Ο κύριος
μεταβολίτης και στον ορό και στα ούρα είναι η desmethylpantoprazole, η οποία
συζεύγνυται με θειïκό ιόν. Ο χρόνος ημιζωής του κύριου μεταβολίτη (περίπου 1,5 h)
δεν είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν της pantoprazole.
Χαρακτηριστικά σε ασθενείς / ειδικές ομάδες ατόμων:
Δεν απαιτείται μείωση της δόσης όταν η pantoprazole χορηγείται σε ασθενείς με
περιορισμένη νεφρική λειτουργία (περιλαμβανομένων των ασθενών σε
αιμοκάθαρση). Όπως και σε υγιή άτομα, ο χρόνος ημιζωής της pantoprazole είναι
βραχύς. Μόνο πολύ μικρές ποσότητες της pantoprazole αιμοκαθάρονται. Παρόλο που
ο κύριος μεταβολίτης έχει μια μέτρια καθυστέρηση στο χρόνο ημιζωής (2-3 h), η
απέκκριση εξακολουθεί να είναι ταχεία και έτσι δεν επέρχεται συσσώρευση.
Παρόλο που σε ασθενείς με κίρρωση του ήπατος (κατηγορίες Α και Β κατά Child), οι
τιμές του χρόνου ημιζωής αυξήθηκαν σε 7-9 ώρες και οι τιμές της επιφάνειας που
διαγράφεται κάτω από την καμπύλη (AUC) αυξήθηκαν κατά ένα συντελεστή 5-7, η
μέγιστη συγκέντρωση στον ορό αυξήθηκε μόνον ελαφρά κατά ένα συντελεστή 1,5
σε σύγκριση με υγιή άτομα.
Μία μικρή αύξηση στην επιφάνεια που διαγράφεται κάτω από την καμπύλη (AUC) και
στην μέγιστη συγκέντρωση (Cmax) σε ηλικιωμένους εθελοντές σε σύγκριση με
νεώτερους εθελοντές, επίσης δεν είναι κλινικώς σημαντική.
5.3. Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια:
Προκλινικά δεδομένα δεν δείχνουν ιδιαίτερο κίνδυνο για τους ανθρώπους, βάσει
συμβατικών μελετών φαρμακολογικής ασφάλειας, τοξικότητας από επανειλημμένη
χορήγηση και γονιδιοτοξικότητας.
Σε μία μελέτη καρκινογένεσης διάρκειας δύο ετών σε αρουραίους – η οποία για τους
αρουραίους αντιστοιχεί σε θεραπεία για όλη τους τη ζωή – βρέθηκαν
νευροενδοκρινικά νεοπλάσματα. Επιπροσθέτως, βρέθηκαν θηλώματα από πλακώδη
κύτταρα στο πρόσθιο μέρος του στομάχου αρουραίων. Ο μηχανισμός που οδηγεί στο
σχηματισμό γαστρικών καρκινοειδών από υποκατεστημένες βενζιμιδαζόλες, έχει
ερευνηθεί προσεκτικά και επιτρέπει το συμπέρασμα ότι είναι δευτερογενής αντίδραση
στη μεγάλη άνοδο των επιπέδων γαστρίνης στον ορό που εμφανίζεται στον αρουραίο