ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

Escitalopram/Actavis 5 mg επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία

Escitalopram/Actavis 10 mg επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία

Escitalopram/Actavis 15 mg επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία

Escitalopram/Actavis 20 mg επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Escitalopram/Actavis 5 mg

Κάθε επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο περιέχει 5 mg εσιταλοπράμης

(με τη μορφή οξαλικής εσιταλοπράμης)

Escitalopram/Actavis 20 mg

Κάθε επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο περιέχει 20 mg εσιταλοπράμης

(με τη μορφή οξαλικής εσιταλοπράμης)

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

Επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο

Escitalopram/Actavis 5 mg

Στρογγυλό, αμφίκυρτο, λευκού χρώματος επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο

δισκίο (διαμέτρου 6 mm) με την ένδειξη “Ε” στη μία πλευρά.

(δ 7,3 x 10,6 mm) με χαραγή στη μία πλευρά, χαραγή στα πλάγια και την

ένδειξη “Ε-” στην άλλη. Το δισκίο μπορεί να διαιρεθεί σε δύο ίσα μέρη.

Escitalopram/Actavis 20 mg

2

Οβάλ, αμφίκυρτο, λευκού χρώματος, επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο

(8 x 11,7 mm) με χαραγή στη μία πλευρά, χαραγή στα πλάγια και την

ένδειξη “Ε” στην άλλη. Το δισκίο μπορεί να διαιρεθεί σε δύο ίσα μέρη.

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Θεραπεία

- των μειζόνων καταθλιπτικών επεισοδίων

- της διαταραχής πανικού με ή χωρίς αγοραφοβία

να ληφθεί με ή χωρίς τροφή.

Μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια

Η συνήθης δοσολογία είναι 10 mg άπαξ ημερησίως. Ανάλογα με τη

μεμονωμένη ανταπόκριση του ασθενούς, η δόση μπορεί να αυξηθεί έως ένα

μέγιστο επίπεδο 20 mg ημερησίως.

Συνήθως 2-4 εβδομάδες είναι απαραίτητες για την επίτευξη

αντικαταθλιπτικής δράσης. Μετά την υποχώρηση των συμπτωμάτων,

απαιτείται θεραπεία για τουλάχιστον 6 μήνες για την εδραίωση της

ανταπόκρισης.

Διαταραχή πανικού με ή χωρίς αγοραφοβία

Κοινωνική αγχώδης διαταραχή

Η συνήθης δοσολογία είναι 10 mg άπαξ ημερησίως. Συνήθως 2-4 εβδομάδες

είναι απαραίτητες για την επίτευξη της ανακούφισης των συμπτωμάτων. Η

δόση μπορεί επακολούθως, ανάλογα με την ανταπόκριση κάθε μεμονωμένου

ασθενούς, να μειωθεί σε 5 mg ή να αυξηθεί σε ένα μέγιστο επίπεδο 20 mg

ημερησίως.

Η κοινωνική αγχώδης διαταραχή είναι μία νόσος με χρόνια πορεία, και

συνιστάται θεραπεία για 12 εβδομάδες για την εδραίωση της ανταπόκρισης.

3

Η μακροχρόνια θεραπεία των ανταποκριθέντων έχει μελετηθεί για 6 μήνες

και μπορεί να εξεταστεί το ενδεχόμενο χρήσης της, σε κάθε μεμονωμένο

ασθενή, για την πρόληψη της υποτροπής. Τα οφέλη της θεραπείας θα πρέπει

να αξιολογούνται εκ νέου σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Η κοινωνική αγχώδης διαταραχή είναι ένας καλώς καθορισμένος

συνολικής θεραπευτικής στρατηγικής.

Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή

Η αρχική δόση είναι 10 mg μία φορά την ημέρα. Ανάλογα με την

ανταπόκριση του ασθενούς, η δόση μπορεί να αυξηθεί σε ένα μέγιστο των 20

mg ημερησίως.

Μακροχρόνια θεραπεία των ανταποκρινόμενων έχει μελετηθεί για

τουλάχιστον 6 μήνες σε ασθενείς που λαμβάνουν 20 mg ημερησίως. Οφέλη

θεραπείας και η δόση θα πρέπει να επαναξιολογείται σε τακτά χρονικά

διαστήματα (βλέπε Ενότητα 5.1).

Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή

Η αρχική δοσολογία είναι 10 mg άπαξ ημερησίως. Ανάλογα με την

ανταπόκριση κάθε μεμονωμένου ασθενούς, η δόση μπορεί να αυξηθεί έως

Ηλικιωμένοι ασθενείς (ηλικίας άνω των 65 ετών)

Θα πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο αρχικής θεραπείας με το ήμισυ της

συνήθως συνιστώμενης δόσης και μία χαμηλότερη μέγιστη δόση (βλ.

παράγραφο 5.2).

Η αποτελεσματικότητα του Escitalopram/Actavis στην κοινωνική αγχώδη

διαταραχή δεν έχει μελετηθεί σε ηλικιωμένους ασθενείς.

Παιδιά και έφηβοι (< 18 ετών)

Το Escitalopram/Actavis δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται για τη θεραπεία

παιδιών και εφήβων ηλικίας κάτω των 18 ετών (βλ παράγραφο 4.4).

Μειωμένη νεφρική λειτουργία

4

Καμία δοσολογική ρύθμιση δεν είναι απαραίτητη σε ασθενείς με ήπια ή

μέτρια πλημμελή νεφρική λειτουργία. Συνιστάται προσοχή σε ασθενείς με

σοβαρά μειωμένη νεφρική λειτουργία (CL

λιγότερο από 30 ml/min) (βλ.

παράγραφο 5.2).

Μειωμένη ηπατική λειτουργία

Ασθενείς με πτωχή μεταβολική ικανότητα όσον αφορά στο CYP2C19

όσον αφορά στο CYP2C19, συνιστάται μία αρχική δόση 5 mg ημερησίως

κατά τη διάρκεια των πρώτων δύο εβδομάδων θεραπείας. Ανάλογα με την

ανταπόκριση κάθε μεμονωμένου ασθενούς, η δόση μπορεί να αυξηθεί έως τα

10 mg ημερησίως (βλ. παράγραφο 5.2).

Διακοπή της θεραπείας

Η αιφνίδια διακοπή της θεραπείας θα πρέπει να αποφεύγεται. Κατά τη

στέρησης (βλ. παράγραφο 4.4 και παράγραφο 4.8). Εάν εμφανιστούν μη

ανεκτά συμπτώματα μετά από μία μείωση της δόσης ή με τη διακοπή της

θεραπείας, θα πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο επανέναρξης της

προηγουμένως συνταγογραφηθείσας δόσης. Επακολούθως, ο γιατρός μπορεί

να συνεχίσει να μειώνει τη δόση, αλλά με έναν περισσότερο σταδιακό

ρυθμό.

Για τις διαφορετικές δοσολογίες διατίθενται τα επικαλυμμένα με λεπτό

υμένιο δισκία των 5 mg, 10 mg, 15 mg και 20 mg.

4.3 Αντενδείξεις

- Υπερευαισθησία στην εσιταλοπράμη ή σε οποιοδήποτε από τα έκδοχα.

λινεζολίδη αντενδείκνυται λόγω του κινδύνου έναρξης συνδρόμου

σεροτονίνης (βλ. παράγραφο 4.5).

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

5

Οι ακόλουθες ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις ισχύουν για τη

θεραπευτική κατηγορία των SSRI (Εκλεκτικοί Αναστολείς Επαναπρόσληψης

Σεροτονίνης).

Χρήση σε παιδιά και εφήβους ηλικίας κάτω των 18 ετών

Το Escitalopram/Actavis δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται για τη θεραπεία

ασθενής θα πρέπει να παρακολουθείται προσεκτικά για την εμφάνιση

δεδομένα μακροχρόνιας ασφάλειας σε παιδιά και εφήβους που αφορούν

στην ανάπτυξη, την ωρίμανση και τη γνωσιακή και συμπεριφεριολογική

ανάπτυξη.

Παράδοξο άγχος

Ορισμένοι ασθενείς με διαταραχή πανικού μπορεί να εμφανίσουν αυξημένα

συμπτώματα άγχους κατά την έναρξη της θεραπείας με αντικαταθλιπτικά.

παράγραφο 4.2).

Σπασμοί

Η χορήγηση του φαρμακευτικού προϊόντος θα πρέπει να διακόπτεται εάν

κάποιος ασθενής αναπτύξει σπασμούς πρώτη φορά ή εάν παρουσιαστεί

αύξηση της συχνότητας των σπασμών (σε ασθενείς με προγενέστερη

διάγνωση επιληψίας). Η χορήγηση SSRI θα πρέπει να διακόπτεται σε

ασθενείς με ασταθή επιληψία και οι ασθενείς με ελεγχόμενη επιληψία θα

πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά.

Μανία

Οι SSRI θα πρέπει να χορηγούνται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό

μανίας / υπομανίας. Η χορήγηση των SSRI θα πρέπει να διακόπτεται σε

οποιονδήποτε ασθενή εισέρχεται στη μανιακή φάση.

Η κατάθλιψη σχετίζεται με έναν αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων,

αυτο-τραυματισμού και αυτοκτονίας (συμβάματα σχετιζόμενα με

αυτοκτονία). Αυτός ο κίνδυνος εμμένει έως ότου σημειωθεί σημαντική

ύφεση. Καθώς μπορεί να μη σημειωθεί βελτίωση κατά τη διάρκεια των

6

πρώτων λίγων ή περισσότερων εβδομάδων θεραπείας, οι ασθενείς θα πρέπει

να παρακολουθούνται στενά έως την εμφάνιση μίας τέτοιας βελτίωσης.

Αποτελεί γενική κλινική πείρα ότι ο κίνδυνος αυτοκτονίας μπορεί να

αυξηθεί στα πρώιμα στάδια της ανάρρωσης.

Άλλες ψυχιατρικές παθήσεις για τις οποίες συνταγογραφείται το

Escitalopram/Actavis μπορούν επίσης να σχετιστούν με έναν αυξημένο

εκείνοι που εμφανίζουν σημαντικού βαθμού αυτοκτονικό ιδεασμό πριν από

κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων ή απόπειρας αυτοκτονίας, και θα πρέπει να

υπόκεινται σε προσεκτική παρακολούθηση κατά τη διάρκεια της θεραπείας.

Μία μετα-ανάλυση ελεγχόμενων με εικονικό φάρμακο κλινικών μελετών

αντικαταθλιπτικών φαρμάκων σε ενήλικες ασθενείς με ψυχιατρικές

διαταραχές έδειξε έναν αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονικής συμπεριφοράς με

τα αντικαταθλιπτικά σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο σε ασθενείς

ηλικίας κάτω των 25 ετών.

Οι ασθενείς (και οι φροντιστές των ασθενών) θα πρέπει να

προειδοποιούνται σχετικά με την ανάγκη παρακολούθησης για την

εμφάνιση τυχόν κλινικής επιδείνωσης, αυτοκτονικής συμπεριφοράς ή

σκέψεων και ασυνήθιστων μεταβολών στη συμπεριφορά και για την

αναζήτηση ιατρικής συμβουλής αμέσως, εάν παρουσιαστούν αυτά τα

συμπτώματα.

Ακαθησία / ψυχοκινητική ανησυχία

Η χρήση SSRI/SNRI έχει συσχετισθεί με την ανάπτυξη ακαθησίας, η οποία

χαρακτηρίζεται από μία υποκειμενικά δυσάρεστη ή ενοχλητική ανησυχία

και την ανάγκη κίνησης που συχνά συνοδεύεται από μία ανικανότητα του

ασθενούς να καθίσει ή να σταθεί ακίνητος. Κάτι τέτοιο είναι περισσότερο

πιθανό να εμφανιστεί εντός των πρώτων ελάχιστων εβδομάδων θεραπείας.

Σε ασθενείς που αναπτύσσουν αυτά τα συμπτώματα, η αύξηση της δόσης

χρήση SSRI και εν γένει υποχωρεί με τη διακοπή της θεραπείας. Θα πρέπει

όπως οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς με κίρρωση, ή όταν γίνεται χρήση σε

συνδυασμό με άλλα φάρμακα που προκαλούν υπονατριαιμία.

Αιμορραγία

7

Έχουν υπάρξει αναφορές ανωμαλιών δερματικής αιμορραγίας, όπως

εκχυμώσεις και πορφύρα με τη χρήση SSRI. Προσοχή συνιστάται σε

ασθενείς που λαμβάνουν SSRI, ιδιαιτέρως κατά την ταυτόχρονη χρήση με

από του στόματος αντιπηκτικά, με φαρμακευτικά προϊόντα που είναι

γνωστό ότι επηρεάζουν τη λειτουργία των αιμοπεταλίων (π.χ. άτυπα

αντιψυχωσικά και φαινοθειαζίνες, τα περισσότερα τρικυκλικά

Υπάρχει περιορισμένη κλινική πείρα με την ταυτόχρονη χορήγηση SSRI και

Σύνδρομο σεροτονίνης

Συνιστάται προσοχή εάν η εσιταλοπράμη χορηγείται ταυτόχρονα με

φαρμακευτικά προϊόντα με σεροτονινεργικές επιδράσεις, όπως η

σουματρυπτάνη ή άλλες τρυπτάνες, η τραμαδόλη και η τρυπτοφάνη.

Σε σπάνιες περιπτώσεις, σύνδρομο σεροτονίνης έχει αναφερθεί σε ασθενείς

που λαμβάνουν SSRI ταυτόχρονα με σεροτονινεργικά φαρμακευτικά

σεροτονινεργικό φαρμακευτικό προϊόν θα πρέπει να διακόπτεται αμέσως

και να ξεκινά συμπτωματική θεραπεία.

Βότανο St. John´s Wort

Η ταυτόχρονη χορήγηση SSRI και φυτικών προϊόντων που περιέχουν St.

John’s Wort (

αυξημένη επίπτωση ανεπιθύμητων αντιδράσεων (βλ. παράγραφο 4.5).

Συμπτώματα στέρησης

Η εμφάνιση συμπτωμάτων στέρησης με τη διακοπή της θεραπείας είναι

συχνή, ιδιαιτέρως εάν η διακοπή είναι αιφνίδια (βλ. παράγραφο 4.8). Σε

κλινικές μελέτες, ανεπιθύμητες ενέργειες που παρατηρούνται με τη διακοπή

της θεραπείας εμφανίστηκαν στο 25% περίπου των ασθενών που λάμβαναν

θεραπεία με εσιταλοπράμη και στο 15% των ασθενών που λάμβαναν

διαταραχές (συμπεριλαμβανομένων της παραισθησίας και των αισθήσεων

των έντονων ονείρων), διέγερση ή άγχος, ναυτία ή/και έμετος, τρόμος,

σύγχυση, εφίδρωση, κεφαλαλγία, διάρροια, αίσθημα παλμών,

συναισθηματική αστάθεια, ευερεθιστότητα και διαταραχές της όρασης είναι

οι πλέον συχνά αναφερόμενες αντιδράσεις. Εν γένει αυτά τα συμπτώματα

8

είναι ήπια έως μέτρια, αν και σε ορισμένους ασθενείς μπορεί να είναι

βαριάς μορφής.

Αυτά τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται εντός των πρώτων ελάχιστων

ημερών από τη διακοπή της θεραπείας, αλλά έχουν υπάρξει σπάνιες

αναφορές τέτοιων συμπτωμάτων σε ασθενείς που έχουν ακουσίως

του ασθενούς (βλ. παράγραφο 4.2).

Στεφανιαία καρδιακή νόσος

Λόγω της περιορισμένης κλινικής πείρας, συνιστάται προσοχή σε ασθενείς

με στεφανιαία καρδιακή νόσο (βλ. παράγραφο 5.3).

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες

Φαρμακοδυναμικές αλληλεπιδράσεις

Αντενδεικνυόμενοι συνδυασμοί:

Μη αναστρέψιμοι μη εκλεκτικοί αναστολείς ΜΑΟ:

9

Ηπατίτιδα,

παθολογικές

δοκιμασίες

ηπατικής

λειτουργίας

του δέρματος

και του

Συνήθεις

Άγνωστη

ς

ουροφόρων

οδών

ς,

ανικανότητα

μηνορραγία

συχνότητ

της οδού

χορήγησης

ς

άλλων φαρμάκων. Στην πλειοψηφία των περιστατικών έχουν αναφερθεί

ήπια ή καθόλου συμπτώματα. Θανατηφόρα περιστατικά υπερδοσολογίας

εσιταλοπράμης έχουν σπανίως αναφερθεί αποκλειστικά για την

εσιταλοπράμη. Στην πλειοψηφία των περιστατικών, υπήρχε και

υπερδοσολογία συγχορηγούμενων φαρμάκων Δόσεις μεταξύ 400 και 800 mg

εσιταλοπράμης μόνο έχουν ληφθεί χωρίς οποιοδήποτε σοβαρό σύμπτωμα.

(υπόταση, ταχυκαρδία, παράταση του QT και αρρυθμίες) και παθήσεις της

Αντιμετώπιση

Δεν υπάρχει ειδικό αντίδοτο. Εδραίωση και διατήρηση βατών αεραγωγών,

διασφάλιση επαρκούς οξυγόνωσης και αναπνευστικής λειτουργίας. Θα

πρέπει να πραγματοποιείται γαστρική πλύση όσο το δυνατόν συντομότερα

μετά την από του στόματος λήψη. Θα πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο

χρήσης ενεργοποιημένου άνθρακα. Συνιστάται παρακολούθηση της

Συνδέεται επίσης με μία αλλοστερική θέση στον μεταφορέα σεροτονίνης, με

μία κατά 1.000 φορές χαμηλότερη συγγένεια. Η εσιταλοπράμη έχει χαμηλή

ή καθόλου συγγένεια για διάφορους υποδοχείς, συμπεριλαμβανομένων των

5-HT1A, 5-HT2, DA D1 και D2 υποδοχέων, των α1-, α2-, β-αδρενεργικών

υποδοχέων, των ισταμινεργικών H1 υποδοχέων, των μουσκαρινικών, των

χολινεργικών, των βενζοδιαζεπινικών και των οπιοειδών υποδοχέων. Η

δράσης που επεξηγεί τις φαρμακολογικές και τις κλινικές επιδράσεις της

εσιταλοπράμης.

Η εσιταλοπράμη έχει βρεθεί ότι είναι αποτελεσματική στην οξεία θεραπεία

των μειζόνων καταθλιπτικών επεισοδίων σε τρεις από τις τέσσερις διπλά

τυφλές, ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο, βραχυχρόνιες (8 εβδομάδων)

μελέτες. Σε μία μακροχρόνια μελέτη πρόληψης της υποτροπής, 274 ασθενείς

που είχαν ανταποκριθεί κατά τη διάρκεια μίας αρχικής, διάρκειας 8

εβδομάδων, ανοιχτής θεραπευτικής φάσης με εσιταλοπράμη 10 ή 20

Κοινωνική Αγχώδης Διαταραχή

εβδομάδων) μελέτες, καθώς και στους ανταποκριθέντες σε μία 6μηνη

μελέτη πρόληψης της υποτροπής στην κοινωνική αγχώδη διαταραχή. Σε μία

διάρκειας 24 εβδομάδων μελέτη εύρεσης της δοσολογίας, καταδείχθηκε η

αποτελεσματικότητα της εσιταλοπράμης στις δόσεις των 5, 10 και 20 mg.

Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή

Η Εσιταλοπράμης σε δόσεις των 10 και 20 mg / ημέρα ήταν αποτελεσματική

περιλαμβάνει 421 ασθενείς που έλαβαν εσιταλοπράμη και 419 ασθενείς που

έλαβαν εικονικό φάρμακο 47,5% και 28,9% ανταποκρίθηκαν αντίστοιχα, και

37,1% και 20,8% αποστολείς εμβασμάτων. Παρατεταμένη επίδραση

παρατηρήθηκε από την 1η εβδομάδα.

Διατήρηση της αποτελεσματικότητας της εσιταλοπράμης 20mg / ημέρα

αποδείχθηκε σε μία 24-76 εβδομάδων, τυχαιοποιημένα, συντηρημένη μελέτη

αποτελεσματικότητας σε 373 ασθενείς οι οποίοι είχαν ανταποκριθεί κατά τη

διάρκεια της αρχικές 12 εβδομαδιαίας θεραπείας ανοικτής επισήμανσης.

Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή

Σε μία τυχαιοποιημένη, διπλά τυφλή κλινική μελέτη, η εσιταλοπράμη σε

δόση 20 mg/ημέρα διαφοροποιήθηκε από το εικονικό φάρμακο στη συνολική

βαθμολογία στην κλίμακα Y-BOCS μετά από 12 εβδομάδες. Μετά από 24

εσιταλοπράμη σε μία διάρκειας 16 εβδομάδων περίοδο ανοιχτής θεραπείας,

τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο περίοδο.

Απορρόφηση

Η απορρόφηση είναι σχεδόν πλήρης και ανεξάρτητη της πρόσληψης τροφής.

(Ο μέσος χρόνος έως τη μέγιστη συγκέντρωση (μέσος T

μετά την πολλαπλή δοσολογία). Όπως και με τη ρακεμική σιταλοπράμη, η

απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα της εσιταλοπράμης αναμένεται ότι θα είναι

περίπου 80%.

Βιομετατροπή

διαπομεθυλιωμένους μεταβολίτες. Και οι δύο μεταβολίτες είναι

φαρμακολογικά δραστικοί. Εναλλακτικά, το άζωτο μπορεί να οξειδωθεί για

να σχηματίσει τον N-oxide μεταβολίτη. Τόσο η μητρική ουσία όσο και οι

μεταβολίτες απεκκρίνονται μερικώς ως γλυκουρονίδια. Μετά από πολλαπλή

δοσολογία, οι μέσες συγκεντρώσεις του απομεθυλ- και του διαπομεθυλ-

μεταβολίτη είναι συνήθως 28-31% και <5%, αντίστοιχα, της συγκέντρωσης

της εσιταλοπράμης. Η βιομετατροπή της εσιταλοπράμης στον

Απέκκριση

Ο χρόνος ημίσειας ζωής της απέκκρισης (t

δοσολογία είναι περίπου 30 ώρες και η από του στόματος κάθαρση από το

πλάσμα (Cl

σημαντικά μεγαλύτερο χρόνο ημίσειας ζωής.

Η εσιταλοπράμη και οι κύριοι μεταβολίτες της θεωρείται ότι απεκκρίνονται

τόσο μέσω της ηπατικής (μεταβολική) όσο και μέσω της νεφρικής οδού, με

το μείζον κλάσμα της δόσης να απεκκρίνεται ως μεταβολίτες στα ούρα.

Υπάρχει μία γραμμική φαρμακοκινητική. Τα επίπεδα σταθερής κατάστασης

στο πλάσμα επιτυγχάνονται σε περίπου 1 εβδομάδα. Μέσες συγκεντρώσεις

σταθερής κατάστασης 50 nmol/L (εύρος από 20 έως 125 nmol/L)

επιτυγχάνονται με μία ημερήσια δόση 10 mg.

Σε ασθενείς με ήπια ή μέτρια ηπατική βλάβη (Κριτήρια Α και Β κατά Child-

Pugh), ο χρόνος ημίσειας ζωής της εσιταλοπράμης στο πλάσμα ήταν

περίπου δύο φορές μεγαλύτερος και η έκθεση ήταν περίπου 60% υψηλότερη

σε σύγκριση με τους ασθενείς με φυσιολογική ηπατική λειτουργία (βλ.

παράγραφο 4.2).

Μειωμένη νεφρική λειτουργία

Με τη ρακεμική εσιταλοπράμη, ένας μεγαλύτερος χρόνος ημίσειας ζωής και

μία ελάσσονα αύξηση της έκθεσης έχουν παρατηρηθεί σε ασθενείς με

πλάσμα σε σύγκριση με εκείνους με εκτεταμένη μεταβολική ικανότητα. Δεν

μεταβολική ικανότητα όσον αφορά στο CYP2D6 (βλ. παράγραφο 4.2).

Δεν πραγματοποιήθηκε πλήρης συμβατική σειρά προκλινικών μελετών με

την εσιταλοπράμη, καθώς οι τοξικοκινητικές και τοξικολογικές μελέτες που

διεξήχθησαν σε επίμυες με την εσιταλοπράμη και τη σιταλοπράμη

κατέδειξαν ένα παρόμοιο προφίλ. Συνεπώς, όλες οι πληροφορίες σχετικά με

τη σιταλοπράμη μπορεί να θεωρηθεί ότι ισχύουν και για την εσιταλοπράμη.

Σε συγκριτικές τοξικολογικές μελέτες σε επίμυες, η εσιταλοπράμη και η

σιταλοπράμη προκάλεσαν καρδιακή τοξικότητα, συμπεριλαμβανομένης της

καρδιακής ανεπάρκειας, μετά από θεραπεία κάποιων εβδομάδων, με τη

χρήση δοσολογιών που προκάλεσαν γενική τοξικότητα. Η καρδιοτοξικότητα

φάνηκε να συσχετίζεται με τις μέγιστες συγκεντρώσεις στο πλάσμα και όχι

με τη συστηματική έκθεση (AUC). Οι μέγιστες συγκεντρώσεις στο επίπεδο

σχετίζονται πιθανότατα με μία υπερβολική επίδραση στις βιογενείς αμίνες,

η οποία έπεται των κύριων φαρμακολογικών επιδράσεων, έχοντας ως

αποτέλεσμα αιμοδυναμικές επιδράσεις (μείωση της στεφανιαίας ροής) και

ισχαιμία. Ωστόσο, ο ακριβής μηχανισμός της καρδιοτοξικότητας στους

επίμυες δεν είναι σαφής. Η κλινική πείρα με τη σιταλοπράμη, και η πείρα

από τις κλινικές μελέτες με την εσιταλοπράμη, δεν υποδηλώνουν ότι αυτά

Αυξημένη περιεκτικότητα σε φωσφολιπίδια έχει παρατηρηθεί σε ορισμένους

ιστούς, π.χ. πνεύμονας, επιδιδυμίδες και ήπαρ, μετά από θεραπεία για

μεγαλύτερες χρονικές περιόδους με την εσιταλοπράμη και τη σιταλοπράμη

σε επίμυες. Ευρήματα στις επιδιδυμίδες και το ήπαρ παρατηρήθηκαν σε

εκθέσεις παρόμοιες με εκείνες στον άνθρωπο. Η επίδραση είναι

αναστρέψιμη μετά τη διακοπή της θεραπείας. Συσσώρευση φωσφολιπιδίων

(φωσφολιπίδωση) έχει παρατηρηθεί σε πειραματόζωα σε συνδυασμό με

πολλά κατιονικά αμφιφιλικά φάρμακα. Δεν είναι γνωστό κατά πόσον αυτό

το φαινόμενο είναι σημαντικό τον άνθρωπο.

Στη μελέτη αναπτυξιακής τοξικότητας σε επίμυες παρατηρήθηκαν

6.1 Κατάλογος εκδόχων

Στεατικό μαγνήσιο

Επικάλυψη:

Συσκευασία blister από PVC/PVDC/Αλουμίνιο. 3 έτη

Πλαστικός (πολυαιθυλενίου) περιέκτης: 3 έτη

6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη φύλαξη του προϊόντος

Συσκευασία blister από PVC/PVDC/Αλουμίνιο. Μη φυλάσσεται σε

θερμοκρασία άνω των 25C.

Πλαστικός (πολυαιθυλενίου) περιέκτης: Μη φυλάσσεται σε θερμοκρασία

άνω των 30C.

6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη

Συσκευασία blister από PVC/PVDC/αλουμίνιο με 14, 20, 28, 30, 50, 56, 60,

98, 100, 200 δισκία (5, 10, 15, 20 mg)

Πλαστικός (πολυαιθυλενίου) περιέκτης με 100 (5, 10, 15, 20 mg) και 200 (5

και 10 mg) δισκία

Reykjavikurvegi 76-78

Ισλανδία

8. ΑΡΙΘΜΟΣ(ΟΙ) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

<[Πρέπει να συμπληρωθεί καταλλήλως, ανάλογα με τη χώρα]>

9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ / ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΑΔΕΙΑΣ

<{ΗΗ/MM/ΕΕΕΕ}> <{ΗΗ μήνας ΕΕΕΕ}>

<[Πρέπει να συμπληρωθεί καταλλήλως, ανάλογα με τη χώρα]>

10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

<{MM/ΕΕΕΕ}>