SPC - Περίληψη χαρακτηριστικών FENOBRAT CAPS 160MG/CAP BTx30

eRx.gr

|Αρχική|

|Σκεύασμα|

Εύκολο SMS στο 13033 για μετακινήσεις Τύπου Β

SPC : FENOBRAT CAPS 160MG/CAP BTx30

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

FENOBRAT 160 mg καψάκιο, σκληρό

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε καψάκιο περιέχει 160 mg φαινοφιβράτης.

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

Καψάκιο σκληρό.

Καψάκιο με πράσινο (κέλυφος)/πορτοκαλί (σώμα), μεγέθους 0.

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Το FENOBRAT ενδείκνυται ως συμπλήρωμα της δίαιτας και άλλων μη

φαρμακολογικών θεραπειών (π.χ άσκησης, μείωσης βάρους) για τις ακόλουθες

περιπτώσεις:

- Θεραπεία της σοβαρής υπερτριγλυκεριδαιμίας με ή χωρίς χαμηλή HDL

χοληστερόλη

- Μικτού τύπου υπερλιπιδαιμία, όταν μια στατίνη αντενδείκνυται ή δεν γίνεται

ανεκτή.

- Μικτή υπερλιπιδαιμία σε ασθενείς υψηλού καρδιαγγειακού κινδύνου, σε

συνδυασμό με στατίνη, όταν τα τριγλυκερίδια και η HDL χοληστερόλη δεν

ελέγχονται επαρκώς.

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Δοσολογία

Ενήλικες: Η συνιστώμενη δόση είναι ένα καψάκιο που περιέχει 160 mg

φαινοφιβράτης μια φορά ημερησίως.

Ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια:

Η Φαινοφιβράτη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται αν υπάρχει σοβαρή νεφρική

δυσλειτουργία, που ορίζεται ως eGFR <30 mL / min ανά 1,73 m

Αν το EGFR είναι μεταξύ 30 και 59 mL / min ανά 1,73 m

, η δόση της

φαινοφιβράτης δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 100 mg ή 67 mg micronizedάπαξ

ημερησίως.

Εάν, κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, το EGFR μειώνεται σταθερά έως

<30 ml / min ανά 1,73 m

, η χορήγηση φαινοφιβράτης πρέπει να διακόπτεται.

Παιδιατρικός πληθυσμός:

Η ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της φαινοφιβράτης σε παιδιά και εφήβους

ηλικίας κάτω των 18 ετών δεν έχει τεκμηριωθεί. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα

δεδομένα. Επομένως, η χρήση της φαινοφιβράτης δεν συνιστάται σε

παιδιατρικούς ασθενείς κάτω των 18 ετών.

Ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια:

Δεν έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες σε ασθενείς με ηπατική νόσο.

Εάν οι συγκεντρώσεις των λιπιδίων στον ορό δεν έχουν ελαττωθεί

ικανοποιητικά μετά από μερικούς μήνες (π.χ. 3 μήνες) χορήγησης

φαινοφιβράτης, πρέπει να ληφθεί υπόψη το ενδεχόμενο χορήγησης

συμπληρωματικής ή διαφορετικής φαρμακευτικής θεραπείας.

Ηλικιωμένοι ασθενείς (≥ 65 ετών) :

Δεν απαιτείται προσαρμογή της δόσης. Η συνήθης δόση συνιστάται, εκτός από

την περίπτωση μειωμένης νεφρικής ανεπάρκειας με εκτιμώμενο ρυθμό

σπειραματικής διήθησης <60 mL/min/1,73 m

(βλέπε Ασθενείς με νεφρική

ανεπάρκεια).

Τρόπος χορήγησης

Το καψάκιο πρέπει να καταπίνεται ολόκληρο κατά τη διάρκεια του γεύματος.

4.3 Αντενδείξεις

 Ηπατική ανεπάρκεια (συμπεριλαμβανομένης χολικής κίρρωσης)

 Σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια (εκτιμώμενο ρυθμό σπειραματικής διήθησης

<30 mL/min /1,73 m

)

 Υπερευαισθησία στη φαινοφιβράτη ή σε κάποιο από τα έκδοχα

 Γνωστή φωτοαλλεργία ή φωτοτοξικές αντιδράσεις κατά τη διάρκεια της

θεραπείας με φιβράτες ή κετοπροφαίνη

 Νόσος χοληδόχου κύστης

 Χρόνια ή οξεία παγκρεατίτιδα με την εξαίρεση της οξείας παγκρεατίτιδας

λόγω σοβαρής υπερτριγλυκεριδαιμίας

 Χρήση κατά τη διάρκεια της κύησης και της γαλουχίας: βλέπε παράγραφο

4.6

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Ηπατική λειτουργία

Όπως ισχύει και με άλλα υπολιπιδαιμικά φάρμακα, έχουν αναφερθεί αυξήσεις

στις συγκεντρώσεις των τρανσαμινασών σε κάποιους ασθενείς. Στην

πλειονότητα των περιπτώσεων, αυτές οι αυξήσεις ήταν παροδικές, ελαφρές και

ασυμπτωματικές. Συνιστάται ο έλεγχος των συγκεντρώσεων των

τρανσαμινασών κάθε 3 μήνες κατά τους πρώτους 12 μήνες της θεραπείας. Οι

ασθενείς, οι οποίοι εμφανίζουν αυξήσεις στις συγκεντρώσεις των

αμινοτρανσφερασών πρέπει να παρακολουθούνται και η θεραπεία πρέπει να

διακόπτεται εάν οι συγκεντρώσεις των AST και ALT αυξηθούν περισσότερο από

το τριπλάσιο του άνω ορίου του φυσιολογικού εύρους.

Μύες

Κατά τη χορήγηση φιβρατών και άλλων υπολιπιδαιμικών φαρμάκων έχει

αναφερθεί μυϊκή τοξικότητα, συμπεριλαμβανομένων σπάνιων περιπτώσεων

ραβδομυόλυσης. Η επίπτωση των μυϊκών διαταραχών αυξάνεται σε ασθενείς με

υποαλβουμιναιμία ή ιστορικό νεφρικής ανεπάρκειας. Πρέπει να λαμβάνεται

υπόψη το ενδεχόμενο μυϊκής τοξικότητας σε ασθενείς που εμφανίζουν διάχυτη

μυαλγία, μυοσίτιδα, μυϊκές κράμπες, μυϊκή αδυναμία και/ή σημαντικές

αυξήσεις στις συγκεντρώσεις της κινάσης της κρεατίνης (CK) (επίπεδα που

υπερβαίνουν το πενταπλάσιο του άνω ορίου του φυσιολογικού εύρους). Σε

τέτοιες περιπτώσεις η θεραπεία με τη φαινοφιβράτη πρέπει να διακόπτεται. Ο

κίνδυνος μυϊκής τοξικότητας μπορεί να αυξηθεί εάν το φάρμακο συγχορηγείται

μαζί με άλλες φιβράτες ή αναστολείς της HMG-CoA αναγωγάσης, ιδιαίτερα σε

περιπτώσεις προϋπάρχουσας μυϊκής νόσου. Συνεπώς, η συνταγογράφηση της

φαινοφιβράτης μαζί με στατίνες πρέπει να περιορίζεται σε ασθενείς που

πάσχουν από σοβαρού βαθμού δυσλιπιδαιμία που συνδυάζεται με υψηλό

καρδιαγγειακό κίνδυνο, χωρίς όμως να έχουν ιστορικό μυϊκής νόσου. Αυτή η

συνδυαστική θεραπεία πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή και οι ασθενείς

πρέπει να παρακολουθούνται στενά για σημεία μυϊκής νόσου.

Ασθενείς που λαμβάνουν οιστρογόνα

Σε ασθενείς που λαμβάνουν οιστρογόνα ή αντισυλληπτικά που περιέχουν

οιστρογόνα, πρέπει να εξακριβωθεί εάν η υπερλιπιδαιμία είναι πρωτογενής ή

δευτερογενής (τα από του στόματος οιστρογόνα μπορούν να προκαλέσουν

αύξηση των επιπέδων των λιπιδίων).

Οι ασθενείς που διατρέχουν κίνδυνο για μυοπάθεια ή ραβδομυόλυση είναι οι

ηλικιωμένοι (> 70 ετών), οι ασθενείς με ατομικό ή οικογενειακό ιστορικό

μυϊκών διαταραχών, με νεφρική δυσλειτουργία, με υποθυρεοειδισμό, με υψηλή

πρόσληψη αλκοόλ. Γι’ αυτούς τους ασθενείς χρειάζεται μια προσεκτική

ανάλυση του οφέλους/κινδύνου.

Παγκρεατίτιδα:

Έχει αναφερθεί παγκρεατίτιδα σε ασθενείς που λαμβάνουν φαινοφιβράτη. Αυτή

η επίδραση μπορεί να αποτελεί ένδειξη έλλειψης αποτελεσματικότητας σε

περιπτώσεις σοβαρού βαθμού υπερτριγλυκεριδαιμίας, η οποία αποτελεί μια

άμεση επίδραση του φαρμακευτικού προϊόντος ή ένα δευτερογενές φαινόμενο

που προκαλείται από χολόλιθο ή συσσωματώματα που αποφράσουν τον κοινό

χοληδόχο πόρο.

Νεφρική λειτουργία:

Το FENOBRAT αντενδείκνυται σε περιπτώσεις σοβαρής νεφρικής ανεπάρκειας

(βλ. παράγραφο 4.3) Το FENOBRAT πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε

ασθενείς με ήπια έως μέτρια νεφρική ανεπάρκεια. Η δόση πρέπει να

προσαρμόζεται σε ασθενείς των οποίων ο εκτιμώμενος ρυθμός σπειραματικής

διήθησης είναι 30-59 mL/min/1,73 m

(βλέπε παράγραφο 4.2).

Αναστρέψιμες αυξήσεις της κρεατινίνης ορού έχουν αναφερθεί σε ασθενείς που

λαμβάνουν μονοθεραπεία με φαινοφιβράτη ή συγχορηγούμενη με στατίνες. Οι

αυξήσεις στην κρεατινίνη ορού ήταν γενικά σταθερές σε βάθος χρόνου χωρίς

ενδείξεις συνεχόμενης αύξησης της κρεατινίνης ορού με μακροχρόνια θεραπεία

και με τάση να επιστρέψουν στην αρχική τους κατάσταση μετά τη διακοπή της

θεραπείας.

Κατά τη διάρκεια κλινικών δοκιμών, το 10% των ασθενών παρουσίασαν

αύξηση της κρεατινίνης από την αρχική τιμή μεγαλύτερη των 30 μmol/L με

συγχορήγηση φαινοφιβράτης και σιμβαστατίνης έναντι του 4,4% των ασθενών

με μονοθεραπεία στατίνης. Το 0,3% των ασθενών που έλαβαν συγχορήγηση

είχαν κλινικά σημαντικές αυξήσεις της κρεατινίνης σε τιμές > 200 μmol/L.

Η θεραπεία θα πρέπει να διακόπτεται όταν το επίπεδο της κρεατινίνης είναι

50% πάνω από το ανώτερο φυσιολογικό όριο. Συνιστάται η μέτρηση της

κρεατινίνης κατά τη διάρκεια των πρώτων 3 μηνών από την έναρξη της

θεραπείας και στη συνέχεια περιοδικά.

Αρχική θεραπεία

Πρέπει να γίνουν εργαστηριακές εξετάσεις για να βεβαιωθεί ότι τα επίπεδα

των λιπιδίων είναι σταθερά μη φυσιολογικά πριν να αρχίσει η θεραπεία.

Πρέπει να γίνει κάθε προσπάθεια για τον έλεγχο των λιπιδίων του ορού με

κατάλληλη δίαιτα, άσκηση, απώλεια βάρους στους παχύσαρκους ασθενείς και

έλεγχος οποιωνδήποτε ιατρικών προβλημάτων όπως σακχαρώδης διαβήτης και

υπερθυρεοειδισμός, που συμβάλουν στις διαταραχές των λιπιδίων. Τα φάρμακα

που είναι γνωστό ότι επιδεινώνουν την υπερτριγλυκεριδαιμία (β-αποκλειστές,

θειαζίδες, οιστρογόνα) πρέπει να διακόπτονται ή να αλλάζουν εάν είναι

δυνατόν πριν από τη χορήγηση της υπολιπιδαιμικής θεραπείας.

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες

μορφές αλληλεπίδρασης

Από του στόματος αντιπηκτικά

Η φαινοφιβράτη ενισχύει τη δράση των από του στόματος αντιπηκτικών και

μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο αιμορραγίας. Συνιστάται να μειώνεται η δόση

των αντιπηκτικών κατά περίπου ένα τρίτο στην αρχή της θεραπείας και

κατόπιν να αναπροσαρμόζεται σταδιακά εάν είναι απαραίτητο σύμφωνα με τις

τιμές INR. Ως εκ τούτου, αυτός ο συνδυασμός δεν συνιστάται.

Κυκλοσπορίνη

Έχουν αναφερθεί κάποιες σοβαρές περιπτώσεις αναστρέψιμης νεφρικής

ανεπάρκειας κατά τη διάρκεια ταυτόχρονης χορήγησης φαινοφιβράτης και

κυκλοσπορίνης. Για το λόγο αυτό, η νεφρική λειτουργία αυτών των ασθενών

πρέπει να παρακολουθείται στενά και η θεραπεία με τη φαινοφιβράτη να

διακόπτεται εάν οι εργαστηριακές παράμετροι αλλάξουν εκσεσημασμένα ή

σημαντικά.

Αναστολείς της HMG-CoA αναγωγάσης και άλλες φιβράτες

Όταν η φαινοφιβράτη χρησιμοποιείται μαζί με αναστολείς HMG-CoA

αναγωγάσης ή άλλες φιβράτες, ο κίνδυνος μυϊκής τοξικότητας αυξάνεται.

Αυτός ο συνδυασμός πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή και οι ασθενείς να

παρακολουθούνται για σημεία μυϊκής τοξικότητας. Βλέπε παράγραφο 4.4.

4.6 Γονιμότητα, κύηση και γαλουχία

Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για τη χρήση της φαινοφιβράτης στις έγκυες

γυναίκες. Μελέτες σε ζώα δεν έδειξαν τερατογόνο δράση. Παρατηρήθηκε

εμβρυοτοξική δράση σε δόσεις εντός του εύρους της τοξιναιμίας της κύησης

(βλέπε παράγραφο 5.3). Δεν είναι γνωστός ο δυνητικός κίνδυνος για τον

άνθρωπο.

Ως εκ τούτου, η φαινοφιβράτη θα πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια

της κύησης μόνο μετά από προσεκτική ανάλυση του οφέλους/κινδύνου.

Δεν υπάρχουν στοιχεία για την απέκκριση της φαινοφιβράτης και/ή των

μεταβολιτών της στο ανθρώπινο γάλα.

Για το λόγο αυτό, η φαινοφιβράτη δε θα πρέπει να χρησιμοποιείται κατά τη

διάρκεια της γαλουχίας.

4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών

Δεν έχει σημειωθεί καμία επίδραση.

4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες

Η συχνότητα των ανεπιθύμητων ενεργειών κατατάσσεται ως ακολούθως:

Πολύ συχνές (≥ 1/10)

Συχνές (≥ 1/100 έως < 1/10)

Όχι συχνές (≥ 1/1.000 έως < 1/100)

Σπάνιες (≥ 1/10.000 έως < 1/1.000)

Πολύ σπάνιες (< 1/10.000), μη γνωστές (δεν μπορούν να εκτιμηθούν από τα

διαθέσιμα δεδομένα).

Διαταραχές του αιμοποιητικού και του λεμφικού συστήματος

Σπάνιες

: ελάττωση της αιμοσφαιρίνης και των λευκοκυττάρων

Διαταραχές του νευρικού συστήματος

Σπάνιες

: σεξουαλική εξασθένηση

Διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος, του θώρακα και του

μεσοθωρακίου

Πολύ σπάνιες

: διάμεση πνευμονίτιδα

Διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος

Συχνές

: διαταραχές πέψης, γαστρικές ή εντερικές διαταραχές (κοιλιακός

πόνος, ναυτία, έμετος, διάρροια, μετεωρισμός) μέτριας έντασης

Όχι συχνές

: κατά τη διάρκεια της θεραπείας με φαινοφιβράτη έχουν αναφερθεί

περιστατικά παγκρεατίτιδας*

Διαταραχές του ήπατος και των χοληφόρων

Συχνές

: ελαφρά αύξηση στα επίπεδα των τρανσαμινασών του πλάσματος

(βλέπε παράγραφο 4.4)

Όχι

συχνές

: χολολιθίαση

Πολύ σπάνιες

: επεισόδια ηπατίτιδας. Εάν εμφανισθούν συμπτώματα

ηπατίτιδας (ίκτερος, κνησμός), πρέπει να ελεγχθούν οι ηπατικές παράμετροι

και αν είναι απαραίτητο θα πρέπει να διακοπεί η θεραπεία (βλέπε παράγραφο

4.4)

Διαταραχές του δέρματος και του υποδόριου ιστού

Όχι συχνές

: εξάνθημα, κνησμός, κνίδωση ή αντιδράσεις φωτοευαισθησίας

Σπάνιες

: αλωπεκία

Πολύ σπάνιες

: ενδέχεται να εμφανισθούν μεμονωμένες περιπτώσεις (ακόμη και

μετά από αρκετούς μήνες θεραπείας χωρίς επιπλοκές) φωτοευαισθησία

δέρματος με ερύθημα, σχηματισμό φυσαλίδων ή οζιδίων σε περιοχές του

δέρματος που εκτέθηκαν στον ήλιο ή στην υπεριώδη ακτινοβολία (π.χ.

σολάριουμ)

Διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος και του συνδετικού ιστού

Σπάνιες

: διάχυτη μυαλγία, μυοσίτιδα, κράμπες και μυϊκή αδυναμία

Πολύ σπάνιες

: ραβδομυόλυση

Παρακλινικές εξετάσεις

Όχι συχνές

: αύξηση των επιπέδων της κρεατινίνης και της ουρίας στο αίμα

Καρδιαγγειακό σύστημα

Όχι συχνές

: θρομβοεμβολισμός (πνευμονικός εμβολισμός, εν τω βάθει φλεβική

θρόμβωση)*

* Στη μελέτη FIELD, μια τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο

μελέτη, που διεξάχθηκε σε 9795 ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2,

παρατηρήθηκε μια στατιστικά σημαντική αύξηση στα περιστατικά της

παγκρεατίτιδας σε ασθενείς που έλαβαν φαινοφιβράτη συγκριτικά με τους

ασθενείς που έλαβαν το εικονικό φάρμακο (0,8 % έναντι 0,5 %, p = 0,031).

Στην ίδια μελέτη, αναφέρθηκε μια στατιστικά σημαντική αύξηση στην

επίπτωση του πνευμονικού εμβολισμού (0,7 % στην ομάδα που έλαβε το

εικονικό φάρμακο έναντι 1,1 % στην ομάδα που έλαβε φαινοφιβράτη, p =

0,022) και μια μη σημαντική στατιστικά αύξηση στα περιστατικά νε τω βάθει

φλεβικής θρόμβωσης (εικονικό φάρμακο: 1,0 % [48/4900 ασθενείς] έναντι

φαινοφιβράτης 1,4 % [67/4895 ασθενείς], p = 0,074).

Η φαινοφιβράτη ενδέχεται να αυξήσει την απέκκριση της χοληστερόλης στη

χολή, οδηγώντας σε χολολιθίαση. Εάν υπάρχει η υποψία χολολιθίασης,

ενδείκνυται να διεξαχθούν εξετάσεις της χοληδόχου κύστης. Σε περίπτωση που

βρεθούν χολόλιθοι, η θεραπεία πρέπει να διακοπεί.

Αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών

Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά από τη χορήγηση

άδειας κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος είναι σημαντική. Επιτρέπει

τη συνεχή παρακολούθηση της σχέσης οφέλους-κινδύνου του φαρμακευτικού

προϊόντος. Ζητείται από τους επαγγελματίες του τομέα της υγειονομικής

περίθαλψης να αναφέρουν οποιεσδήποτε πιθανολογούμενες ανεπιθύμητες

ενέργειες μέσω του:

Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων

Μεσογείων 284

GR-15562 Χολαργός, Αθήνα

Τηλ: + 30 21 32040380/337

Φαξ: + 30 21 06549585

Ιστότοπος: http://www.eof.gr

4.9 Υπερδοσολογία

Δεν έχουν αναφερθεί περιπτώσεις υπερδοσολογίας. Δεν είναι γνωστό κάποιο

ειδικό αντίδοτο. Σε περίπτωση που υπάρχει υποψία υπερδοσολογίας, ο ασθενής

πρέπει να λάβει συμπτωματική αγωγή και να εμφανισθούν υποστηρικτικά

μέτρα όπως απαιτείται. Η φαινοφιβράτη δεν μπορεί να αποβληθεί από τον

οργανισμό με αιμοδιύλιση.

5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες

Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Παράγοντες που ελαττώνουν τα λιπίδια του

ορού/Παράγοντες που μειώνουν τη χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια/φιβράτες

Κωδικός ATC: C10 AB 05

Μηχανισμός δράσης

Η φαινοφιβράτη είναι ένα παράγωγο του ινικού οξέος, του οποίου η δράση να

μεταβάλλει τα επίπεδα των λιπιδίων στον άνθρωπο μεσολαβείται με

ενεργοποίηση του υποδοχέα PPARα [Peroxisome Proliferator Activated Receptor

(πολλαπλασιαζόμενο υπεροξείσωμα του ενεργοποιημένου υποδοχέα), ισότυπος

α]. Μέσω της ενεργοποίησης του PPARα, η φαινοφιβράτη αυξάνει τη λιπόλυση

και την αποβολή των αθηρογόνων πλούσιων σε τριγλυκερίδια σωματίων από το

πλάσμα ενεργοποιώντας τη λιποπρωτεϊνική λιπάση και μειώνοντας την

παραγωγή της αποπρωτεΐνης CIII. Η ενεργοποίηση του PPARα προκαλεί επίσης

μια αύξηση της σύνθεσης των αποπρωτεϊνών ΑΙ και ΑΙΙ.

Φαρμακοδυναμικές επιδράσεις

Οι παραπάνω αναφερθείσες δράσεις της φαινοφιβράτης επί των λιποπρωτεϊνών

οδηγούν σε μείωση των κλασμάτων πολύ χαμηλής πυκνότητας (VLDL και LDL)

που περιέχουν αποπρωτεΐνη Β και σε αύξηση του κλάσματος λιποπρωτεϊνών

υψηλής πυκνότητας (HDL) που περιέχουν αποπρωτεΐνη ΑΙ και ΑΙΙ.

Επιπρόσθετα, μέσω της ρύθμισης της σύνθεσης και του καταβολισμού των

κλασμάτων της VLDL, η φαινοφιβράτη αυξάνει την κάθαρση των LDL και

ελαττώνει τα μικρά, υψηλής πυκνότητας σωματίδια LDL, τα επίπεδα των

οποίων είναι αυξημένα στον αθηρογόνο φαινότυπο των λιποπρωτεϊνών, μια

συχνή διαταραχή σε ασθενείς που διατρέχουν κίνδυνο εμφάνισης ισχαιμικής

καρδιοπάθειας.

Κλινική αποτελεσματικότητα και ασφάλεια

Κατά τη διάρκεια κλινικών μελετών με φαινοφιβράτη, η ολική χοληστερόλη

μειώθηκε κατά 20 έως 25 %, τα τριγλυκερίδια κατά 40 έως 55 %, και η HDL-

χοληστερόλη αυξήθηκε κατά 10 έως 30 %.

Σε ασθενείς με υπερχοληστερολαιμία, των οποίων οι συγκεντρώσεις της LDL-

χοληστερόλης μειώθηκαν κατά 20 έως 35 %, η συνολική επίδραση στη

χοληστερόλη οδήγησε σε ελάττωση των ακόλουθων λόγων: ολική χοληστερόλη

προς HDL-χοληστερόλη, LDL-χοληστερόλη προς HDL-χοληστερόλη ή

αποπρωτεΐνη Β προς αποπρωτεΐνη ΑΙ.

Λόγω της σημαντικής της δράσης στην LDL-χοληστερόλη και τα τριγλυκερίδια,

η θεραπεία με τη φαινοφιβράτη θα πρέπει να είναι ευεργετική σε ασθενείς με

υπερχοληστερολαιμία με ή χωρίς υπερτριγλυκεριδαιμία, συμπεριλαμβανομένης

δευτερογενούς υπερλιποπρωτεϊναιμίας όπως π.χ. στο σακχαρώδη διαβήτη

τύπου 2.

Επί του παρόντος, δεν υπάρχουν διαθέσιμα αποτελέσματα μακροχρόνιων

ελεγχόμενων κλινικών μελετών για να καταδείξουν τη δράση της

φαινοφιβράτης στην πρωτογενή ή δευτερογενή πρόληψη των

αθηροσκληρωτικών επιπλοκών.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι η θεραπεία με φιβράτες μπορεί να μειώσει τα

συμβάματα στεφανιαίας νόσου, αλλά δεν έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τη

θνητότητα από όλες τις αιτίες στην πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή πρόληψη

καρδιαγγειακής νόσου.

Η δοκιμή λιπιδίων ACCORD (Action to Control Cardiovascular Risk in Diabetes) ήταν μια

τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη 5.518 ασθενών με

σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 που έλαβαν θεραπεία φαινοφιβράτης σε

συνδυασμό με σιμβαστατίνη. Η θεραπεία φαινοφιβράτης με σιμβαστατίνη δεν

επέδειξε σημαντικές διαφορές συγκριτικά με τη μονοθεραπεία με σιμβαστατίνη

στη σύνθετη πρωταρχική έκβαση του μη θανατηφόρου εμφράγματος του

μυοκαρδίου, του μη θανατηφόρου αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου και του

καρδιαγγειακού θανάτου (πηλίκο κινδύνου [HR] 0,92, 95% (διάστημα

εμπιστοσύνης = CI) 0,79-1,08, p = 0,32, μείωση απόλυτου κινδύνου: 0,74%).

Στην προκαθορισμένη υποομάδα δυσλιπιδαιμικών ασθενών, που ορίζονται ως

εκείνοι στο κατώτερο τριτημόριο της HDL χοληστερόλης (≤34 mg/dl ή 0,88

mmol/L) και στο υψηλότερο τριτημόριο των TG (≥204 mg/dl ή 2,3 mmol/L)

στην έναρξη της θεραπείας, η θεραπεία φαινοφιβράτης με σιμβαστατίνη

κατέδειξε μια 31% σχετική μείωση συγκριτικά με τη μονοθεραπεία με

σιμβαστατίνη για τη σύνθετη πρωταρχική έκβαση (πηλίκο κινδύνου [HR] 0,69,

95% (διάστημα εμπιστοσύνης = CI) 0,49-0,97, p = 0,03, μείωση απόλυτου

κινδύνου:4,95%). Μια άλλη ανάλυση προκαθορισμένης υποομάδας προσδιόρισε

μια στατιστικά σημαντική θεραπευτική αγωγή με αλληλεπίδραση φύλου (p =

0,01) υποδεικνύοντας πιθανό θεραπευτικό όφελος της συνδυασμένης θεραπείας

στους άνδρες (p = 0,037) αλλά δυνητικά υψηλότερο κίνδυνο για την

πρωταρχική έκβαση στις γυναίκες που έλαβαν θεραπεία με συνδυασμένη

θεραπευτική αγωγή συγκριτικά με τη μονοθεραπεία με σιμβαστατίνη (p =

0,069). Αυτό δεν παρατηρήθηκε στην προαναφερθείσα υποομάδα ασθενών με

δυσλιπιδαιμία αλλά δεν υπήρξε επίσης κανένα σαφές τεκμήριο οφέλους στις

δυσλιπιδαιμικές γυναίκες που έλαβαν θεραπεία φαινοφιβράτης με

σιμβαστατίνη και δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί μια πιθανή επιβλαβής

επίδραση στην υποομάδα αυτή.

Εξωαγγειακές εναποθέσεις χοληστερόλης (τενόντιο και οζώδες ξάνθωμα)

μπορούν να μειωθούν σαφώς ή ακόμη και να εξαλειφθούν πλήρως κατά τη

διάρκεια της θεραπείας με φαινοφιβράτη.

Ασθενείς με αυξημένα επίπεδα ινωδογόνου, που έλαβαν αγωγή με

φαινοφιβράτη έδειξαν σημαντική μείωση αυτής της παραμέτρου, όπως και

αυτοί με αυξημένα επίπεδα Lp(α). Άλλοι φλεγμονώδεις δείκτες, όπως η C-

αντιδρώσα πρωτεΐνη, μειώνονται κατά τη θεραπεία με φαινοφιβράτη.

Η ουρικοζουρική δράση της φαινοφιβράτης που οδηγεί σε μείωση των επιπέδων

του ουρικού οξέος κατά περίπου 25% αποτελεί ένα επιπρόσθετο όφελος στην

περίπτωση των δυσλιπιδαιμικών ασθενών που πάσχουν από υπερουριχαιμία.

Έχει δειχθεί ότι η φαινοφιβράτη έχει αντισυσσωρευτική δράση επί των

αιμοπεταλίων στα ζώα, όπως καταδείχθηκε μέσα από μια κλινική μελέτη κατά

την οποία σημειώθηκε μείωση στη συσσώρευση των αιμοπεταλίων, επαγόμενη

από το ADP, επί του αραχιδονικού οξέος και της επινεφρίνης.

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Απορρόφηση

Οι ανώτατες συγκεντρώσεις στο πλάσμα (C

max

) εμφανίζονται 4 έως 5 ώρες μετά

την από του στόματος χορήγηση. Οι συγκεντρώσεις στο πλάσμα είναι σταθερές

κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης θεραπείας σε κάθε άτομο.

Η απορρόφηση της φαινοφιβράτης αυξάνεται όταν χορηγείται συνοδεία τροφής.

Κατανομή

Το ινικό οξύ είναι ισχυρά συνδεδεμένο με την λευκωματίνη του πλάσματος (σε

ποσοστό που υπερβαίνει το 99%)

Βιομετασχηματισμός

Δεν έχει ανιχνευτεί φαινοφιβράτη σε αμετάβλητη μορφή στο πλάσμα, όπου ο

κύριος μεταβολίτης είναι το φαινοφιβρικό οξύ..

Αποβολή

Το φάρμακο αποβάλλεται ως επί τω πλείστον στα ούρα. Ο χρόνος ημίσειας

ζωής του φαινοϊνικού οξέος είναι περίπου 20 ώρες. Στην πράξη ολόκληρη η

ποσότητα του φαρμάκου αποβάλλεται μέσα σε 6 ημέρες. Η φαινοφιβράτη

απεκκρίνεται ως επί τω πλείστον στη μορφή του φαινοϊνικού οξέος και του

συζυγούς γλυκουρονικού μεταβολίτη αυτού.

Στους ηλικιωμένους ασθενείς, δεν σημειώνεται μεταβολή στη φαινόμενη

κάθαρση του φαινοϊνικού οξέος στο πλάσμα.

Οι μελέτες φαρμακοκινητικής που πραγματοποιήθηκαν μετά από τη χορήγηση

μονήρους δόσης και σε συνεχιζόμενη θεραπεία έχουν καταδείξει πως δεν

σημειώνεται συσσώρευση του φαρμάκου. Το φαινοϊνικό οξύ δεν μπορεί να

αποβληθεί από τον οργανισμό με αιμοδιύλιση.

5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια

Από τα αποτελέσματα των μελετών χρόνιας τοξικότητας δεν έχουν προκύψει

πληροφορίες σχετικά με ειδική τοξικότητα της φαινοφιβράτης.

Το αποτέλεσμα των μελετών μεταλλαξιογένεσης ήταν αρνητικό.

Σε αρουραίους και σε ποντίκια, βρέθηκαν όγκοι στο ήπαρ σε υψηλές

δοσολογίες, οι οποίοι μπορούν να αποδοθούν στον πολλαπλασιασμό του

υπεροξεισώματος. Οι μεταβολές αυτές είναι ειδικές για τα μικρά τρωκτικά και

δεν έχουν παρατηρηθεί σε άλλα είδη ζώων. Το παραπάνω δεν σχετίζεται με τη

θεραπευτική χρήση του φαρμάκου στον άνθρωπο.

Οι μελέτες που πραγματοποιήθηκαν στα ποντίκια, στους αρουραίους και στα

κουνέλια δεν αποκάλυψαν τερατογόνες επιδράσεις. Παρατηρήθηκαν

εμβρυοτοξικές επιδράσεις σε δόσεις που ήταν τοξικές για τη μητέρα. Σε υψηλές

δόσεις παρατηρήθηκαν παράταση του χρόνου της κυοφορίας και δυσκολία κατά

τον τοκετό. Δεν έχει ανιχνευτεί κάποιο σημείο που να υποδηλώνει επίδραση

στη γονιμότητα.

6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

6.1 Κατάλογος εκδόχων

Περιεχόμενο κυψέλης:

Lauryl macrogolglycerides

Πολυαιθυλενογλυκόλη 20 000

Υδροξυπροπυλοκυτταρίνη

Sodium starch glycolate Τύπος Α.

Καψάκιο μεγέθους 0:

Ζελατίνη

Σιδήρου οξείδιο ερυθρό (Ε172)

Σιδήρου οξείδιο κίτρινο (Ε172)

Σιδήρου οξείδιο μέλαν (Ε172)

Τιτανίου διοξείδιο (Ε171)

Ινδικοκαρμίνιο Ι (Ε132)

6.2 Ασυμβατότητες

Δεν εφαρμόζεται.

6.3 Διάρκεια ζωής

2 χρόνια

6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά την φύλαξη του προϊόντος

Φυλάσσεται σε θερμοκρασία μικρότερη των 30°C.

Φυλάσσεται στην αρχική συσκευασία για να προστατεύεται από το φως και την

υγρασία.

6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη

Συσκευασίες κυψέλης (blisters) (ALU/PVC) (θερμής έλασης – thermoformed)

Συσκευασίες των 30, 50, 60, 90 ή 100 καψακίων.

Μπορεί να μη κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.

6.6 Ιδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης και άλλος χειρισμός

Καμία ειδική απαίτηση.

7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

Pharmaswiss Česká republika s.r.o.

Jankovcova 1569/2c,

170 00 Praha 7,

Czech Republic

Τηλ: + 420 234 719 614

Τοπικός Αντιπρόσωπος

PharmaSwiss Hellas A.E.

Λεωφ. Πεντέλης 53,

15235 Βριλήσσια

Τηλ: 210 81 08 460

8. ΑΡΙΘΜΟΣ(ΟΙ) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

74136/13/27-09-2016

9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ

01/04/2009

10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

11/11/2016