SPC :
NORAFEXINE PR.CAP 75MG/CAP BTx30
NORAFEXINE
(Venlafaxine)
1. ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
NORAFEXINE 75 mg, σκληρά καψάκια παρατεταμένης αποδέσμευσης
NORAFEXINE 150 mg , σκληρά καψάκια παρατεταμένης αποδέσμευσης
2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΣΕ ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Δραστική ουσία : Venlafaxine
Μια σκληρή κάψουλα παρατεταμένης αποδέσμευσης περιέχει υδροχλωρική βενλαφαξίνη που
ισοδυναμεί με 75 mg και 150 mg βενλαφαξίνης.
Για πλήρη λίστα εκδόχων, δείτε ενότητα 6.1
3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ
Καψάκιο παρατεταμένης αποδέσμευσης, σκληρό.
Norafexine 75 mg: αδιαφανείς κάψουλες σκληρής ζελατίνης στο χρώμα του δέρματος
(μεγέθους 0), οι οποίες περιέχουν δύο στρογγυλά, αμφίκυρτα, επικαλυμμένα με υμένιο δισκία,
με αποτύπωμα VEN πάνω στο μικρό μέρος της κάψουλας και 75 στο κυρίως μέρος της.
Norafexine 150 mg: έντονα ερυθρές αδιαφανείς κάψουλες σκληρής ζελατίνης (μεγέθους 00), οι
οποίες περιέχουν τρία στρογγυλά, αμφίκυρτα, επικαλυμμένα με υμένιο δισκία, με αποτύπωμα
VEN πάνω στο μικρό μέρος της κάψουλας και 150 στο κυρίως μέρος της.
4. ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
4.1. Θεραπευτικές ενδείξεις
Θεραπεία των μειζόνων καταθλιπτικών επεισοδίων.
Για την πρόληψη της επανεμφάνισης νέων επεισοδίων μείζονος κατάθλιψης.
Θεραπεία της κοινωνικής αγχώδους διαταραχής.
4.2. Δοσολογία και τρόπος χορήγησης
Μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια:
Η συνιστώμενη αρχική δόση της παρατεταμένης αποδέσμευσης venlafaxine είναι 75 mg άπαξ
ημερησίως.
Οι ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στην αρχική δόση των 75 mg/ημέρα, μπορεί
να ωφεληθούν από αύξησεις στη δόση έως τη μέγιστη δοσολογία των 375 mg/ημέρα. Οι
αυξήσεις της δόσης μπορεί να γίνονται ανά διαστήματα 2 εβδομάδων ή περισσότερο. Έαν η
σοβαρότητα του συμπτώματος, το δικαιολογεί κλινικά, αυξήσεις της δόσης μπορεί να γίνουν σε
πιο συχνά διαστήματα, που δεν είναι μικρότερα των 4 ημερών.
Εξαιτίας του κινδύνου των ανεπιθύμητων ενεργειών που συνδέονται με τη δόση, οι αυξήσεις
1
της δόσης πρέπει να γίνονται μετά από κλινική αξιολόγηση (βλ. παράγραφο 4.4). Πρέπει να
διατηρείται η ελάχιστη αποτελεσματική δόση.
Οι ασθενείς πρέπει να υποβάλλονται σε θεραπεία για αρκετό χρονικό διάστημα, συνήθως
αρκετούς μήνες ή περισσότερο. Η θεραπεία πρέπει να επαναξιολογείται τακτικά και
εξατομικευμένα. Μπορεί να είναι κατάλληλη η μακροχρόνια θεραπεία για την πρόληψη της
επανεμφάνισης των επεισοδίων μείζονος κατάθλιψης (MDE). Στις περισσότερες περιπτώσεις, η
συνιστώμενη δόση για την πρόληψη της επανεμφάνισης των επεισοδίων μείζονος κατάθλιψης
είναι η ίδια με αυτή που χορηγήθηκε κατά τη διάρκεια του υπάρχοντος επεισοδίου.
Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακευτικά προϊόντα πρέπει να συνεχιστούν για τουλάχιστον 6 μήνες
μετά από την υποχώρηση συμπτωμάτων
Θεραπεία της κοινωνικής αγχώδους διαταραχής
Η συνιστώμενη δόση έναρξης της venlafaxine παρατεταμένης αποδέσμευσης είναι 75 mg
χορηγούμενη μία φορά ημερησίως. ∆εν υπάρχουν δεδομένα ότι υψηλότερες δόσεις θα
οδηγήσουν σε επιπρόσθετο όφελος.
Πάραυτα, σε μεμονωμένους ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στην αρχική δόση των 75
mg/ημέρα, μπορεί να απαιτούνται αυξήσεις στη δόση μέχρι τη μέγιστη δόση των 225
mg/ημέρα. Οι αυξήσεις της δόσης μπορεί να γίνονται ανά διαστήματα 2 εβδομάδων ή
περισσότερο.
Εξαιτίας του κινδύνου των ανεπιθύμητων ενεργειών που συνδέονται με τη δόση, οι αυξήσεις
της δόσης πρέπει να γίνονται μετά από κλινική αξιολόγηση (βλ. παράγραφο 4.4). Πρέπει να
διατηρείται η ελάχιστη αποτελεσματική δόση.
Οι ασθενείς πρέπει να υποβάλλονται σε θεραπεία για αρκετό χρονικό διάστημα, συνήθως
αρκετούς μήνες ή περισσότερο. Η θεραπεία πρέπει να επαναξιολογείται τακτικά και
εξατομικευμένα.
Χορήγηση σε ηλικιωμένους ασθενείς
Δεν συνιστάται καμία προσαρμογή στη δόση της venlafaxine για τους υπερήλικες εξαιτίας της
ηλικίας τους μόνο. Ωστόσο, απαιτείται προσοχή κατά την αντιμετώπιση των ηλικιωμένων
(π.χ.εξαιτίας της πιθανότητας νεφρικής ανεπάρκειας, η δυνατότητα μεταβολών της ευαισθησίας
και συγγένειας του νευροδιαβιβαστή που επέρχεται με την ηλικία). Πρέπει πάντοτε να
χορηγείται η ελάχιστη αποτελεσματική δόση και οι ασθενείς πρέπει να παρακολουθούνται
προσεκτικά όταν απαιτείται αύξηση της δόσης.
Χορήγηση σε παιδιά και εφήβους κάτω των 18 ετών
Δεν συνιστάται η χορήγηση της venlafaxine σε παιδιά και εφήβους.
Ελεγχόμενες κλινικές μελέτες σε παιδιά και εφήβους με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή
απέτυχαν να αποδείξουν αποτελεσματικότητα και δεν υποστηρίζουν τη χρήση της venlafaxine
σε αυτούς τους ασθενείς (βλ. παραγράφους 4.4 και 4.8).
Η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια της venlafaxine για άλλες ενδείξεις σε παιδιά και
εφήβους κάτω των 18 ετών δεν έχει τεκμηριωθεί.
Χορήγηση σε ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια
Σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια ηπατική ανεπάρκεια, γενικώς η δόση πρέπει να μειωθεί κατά
50%. Ωστόσο, λόγω της διακύμανσης της κάθαρσης σε διαφορετικά άτομα μπορεί να είναι
επιθυμητή η εξατομίκευση της δοσολογίας.
2
Υπάρχουν περιορισμένα στοιχεία για ασθενείς με σοβαρή ηπατική ανεπάρκεια. Συνιστάται
προσοχή και μείωση της δόσης σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50%. Το ενδεχόμενο όφελος πρέπει
να υπολογίζεται έναντι του κινδύνου στη θεραπεία ασθενών με σοβαρή ηπατική ανεπάρκεια.
Χορήγηση σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια
Αν και δεν χρειάζεται προσαρμογή της δόσης σε ασθενείς με ρυθμό σπειραματικής διήθησης
(GFR) μεταξύ 30-70 ml/min, συνιστάται προσοχή. Σε ασθενείς που χρειάζονται αιμοκάθαρση
και σε ασθενείς με σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια (GFR < 30 ml/min), η δόση πρέπει να μειωθεί
κατά 50%. Εξαιτίας της διακύμανσης της κάθαρσης σε διαφορετικά άτομα, μπορεί να είναι
επιθυμητή η εξατομίκευση της δοσολογίας.
Σύνδρομο στέρησης που εμφανίζεται με τη διακοπή της βενλαφαξίνης
Η απότομη διακοπή πρέπει να αποφεύγεται. Όταν διακόπτεται η θεραπέια με βενλαφαξίνη, η
δόση πρέπει να μειώνεται βαθμιαία για μια περίοδο τουλάχιστον μια με δύο εβδομάδων ώστε να
μειωθεί ο κίνδυνος των συμπτώματων εκ διακοπής (βλ. παραγράφους 4.4 και 4.8). Εαν
εμφανισθούν μη ανεκτά συμπτώματα ως επακόλουθο της μείωσης της δόσης ή της διακοπής της
θεραπέιας, μπορεί να επαναληφθεί η προηγουμένως συνταγογραφούμενη δόση. Επομένως, ο
γιατρός μπορεί να συνεχίζει τη βαθμιαία μείωση της δόσης αλλά με διαφορετικό ρυθμό.
Από του στόματος χρήση
Συνιστάται η λήψη των καψακίων παρατεταμένης αποδέσμευσης βενλαφαξίνης με τροφή,
περίπου την ίδια ώρα κάθε ημέρα. Τα καψάκια πρέπει να καταπίνονται ολόκληρα με τη βοήθεια
υγρού και δεν πρέπει να διαιρούνται, να θρυμματίζονται να μασσώνται ή να διαλύονται.
Οι ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με δισκία άμεσης αποδέσμευσης βενλαφαξίνης μπορούν
να αλλάξουν σε καψάκια παρατεταμένης αποδέσμευσης βενλαφαξίνης στην πλησιέστερη
ισοδύναμη ημερήσια δόση. Για παράδειγμα, τα δισκία βενλαφαξίνης άμεσης αποδέσμευσης
37,5 mg δύο φορές ημερησίως μπορούν να αλλάξουν σε καψάκια βενλαφαξίνης παρατεταμένης
αποδέσμευσης 75 mg μία φορά ημερησίως. Μπορεί να απαιτηθούν εξατομικεύσεις στη ρύθμιση
της δοσολογίας.
4.3. Αντενδείξεις
Υπερευαισθησία στη δραστική ουσία ή σε οποιοδήποτε από τα έκδοχα.
Η συγχορήγηση με μη αναστρέψιμους αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης (ΜΑΟ)
αντενδείκνυται λόγω του κινδύνου εμφάνισης του συνδρόμου σεροτονίνης με συμπτώματα
όπως διέγερση, τρόμος και υπερθερμία. Η βενλαφαξίνη δεν πρέπει να ξεκινήσει μέχρι να
παρέλθουν τουλάχιστον 14 ημέρες μετά τη διακοπή της θεραπείας με έναν μη αναστρέψιμο
αναστολέα της ΜΑΟ.
Η βενλαφαξίνη πρέπει να διακόπτεται για τουλάχιστον 7 ημέρες πριν την έναρξη της θεραπείας
με μη αναστρέψιμο αναστολέα ΜΑΟ (βλ. παραγράφους 4.4 και 4.5).
4.4. Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις & ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη χρήση:
Αυτοκτονία/ σκέψεις αυτοκτονίας ή κλινική επιδείνωση:
Η κατάθλιψη σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων, αυτοτραυματισμού και
αυτοκτονίας (επεισόδια σχετιζόμενα με αυτοκτονία). Ο κίνδυνος αυτός παραμένει έως ότου
επιτευχθεί σημαντική ύφεση. Καθώς μπορεί να μη σημειωθεί βελτίωση κατά τη διάρκεια των
πρώτων λίγων ή περισσότερων εβδομάδων θεραπείας, οι ασθενείς θα πρέπει να
3
παρακολουθούνται στενά έως ότου επιτευχθεί τέτοια βελτίωση. Κατά τη γενική κλινική
εμπειρία, ο κίνδυνος αυτοκτονίας μπορεί να αυξηθεί κατά τα πρώιμα στάδια ανάρρωσης.
Άλλες ψυχιατρικές καταστάσεις για τις οποίες η βενλαφαξίνη συνταγογραφείται μπορεί επίσης
να σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο επεισοδίων σχετιζόμενων με αυτοκτονία. Επιπρόσθετα,
αυτές οι καταστάσεις μπορεί να συνυπάρχουν με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή. Για το λόγο
αυτό, οι ίδιες προφυλάξεις που λαμβάνονται κατά τη θεραπεία ασθενών με μείζονα
καταθλιπτική διαταραχή, θα πρέπει να λαμβάνονται και κατά τη θεραπεία ασθενών με άλλες
ψυχιατρικές διαταραχές.
Οι ασθενείς με ιστορικό σχετικών με αυτοκτονία περιστατικών ή εκείνοι που εμφανίζουν
σημαντικό βαθμό αυτοκτονικού ιδεασμού πριν την έναρξη της θεραπείας είναι γνωστό ότι
διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων ή απόπειρας αυτοκτονίας και πρέπει να
τεθούν υπό προσεκτική παρακολούθηση κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Μια μετα-ανάλυση
ελεγχόμενων με εικονικό φάρμακο κλινικών δοκιμών για αντικαταθλιπτικά φάρμακα σε
ενήλικες ασθενείς με ψυχιατρικές διαταραχές επέδειξε αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονικής
συμπεριφοράς με χρήση αντικαταθλιπτικών σε σύγκριση με εικονικό φάρμακο σε ασθενείς
ηλικίας κάτω των 25 ετών.
Στενή παρακολούθηση των ασθενών, και ιδιαίτερα αυτών που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο, θα
πρέπει να συνδυάζεται με τη φαρμακευτική αγωγή, ιδιαίτερα στην αρχή της θεραπείας και μετά
από αλλαγές στη δοσολογία. Οι ασθενείς (και αυτοί που φροντίζουν τους ασθενείς) θα πρέπει
να είναι σε επαγρύπνηση σχετικά με την ανάγκη παρακολούθησης για οποιαδήποτε κλινική
επιδείνωση, αυτοκτονική συμπεριφορά ή σκέψεις και οποιεσδήποτε ασυνήθιστες αλλαγές στη
συμπεριφορά και να αναζητήσουν ιατρική συμβουλή άμεσα εάν εμφανιστούν αυτά τα
συμπτώματα.
Χορήγηση σε παιδιά και εφήβους κάτω των 18 ετών:
Το Norafexine δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για τη θεραπεία παιδιών και εφήβων ηλικίας
κάτω των 18 ετών. Η εμφάνιση αυτοκτονικής συμπεριφοράς (απόπειρες αυτοκτονίας και
σκέψεις αυτοκτονίας), καθώς και η εμφάνιση εχθρικής συμπεριφοράς (κυρίως επιθετικότητα,
εναντιωτική συμπεριφορά, θυμός) παρατηρήθηκαν με μεγαλύτερη συχνότητα σε κλινικές
δοκιμές με παιδιά και εφήβους που λάμβαναν αντικαταθλιπτικά σε σύγκριση με εκείνους που
λάμβαναν εικονικό φάρμακο. Εάν, εντούτοις, αποφασιστεί να χορηγηθεί σχετική αγωγή, λόγω
κλινικής ανάγκης, ο ασθενής πρέπει να παρακολουθείται με προσοχή για την πιθανότητα
εμφάνισης αυτοκτονικών συμπτωμάτων. Επιπλέον, δεν υπάρχουν μεγάλης χρονικής διάρκειας
στοιχεία ασφάλειας σε παιδιά και εφήβους όσον αφορά τη σωματική τους ανάπτυξη, την
ωρίμανση, τη διανοητική ανάπτυξη και την ανάπτυξη της συμπεριφοράς.
Σύνδρομο σεροτονίνης :
Όπως και με άλλους σεροτονινεργικούς παράγοντες, το σύνδρομο σεροτονίνης, μια κατάσταση
πιθανώς απειλητική για τη ζωή, μπορεί να παρατηρηθεί με τη θεραπεία με βενλαφαξίνη, ειδικά
κατά την ταυτόχρονη χρήση άλλων παραγόντων,όπως αναστολείς MAO, που μπορεί να
επιδρούν στα συστήματα σεροτονινεργικών νευροδιαβιβαστών (βλ. παραγράφους 4.3 και 4.5).
Τα συμπτώματα του συνδρόμου σεροτονίνης μπορεί να περιλαμβάνουν αλλαγές στην
νοητική κατάσταση (π.χ. διέγερση, ψευδαισθήσεις, κώμα), αστάθεια από το αυτόνομο (π.χ.
ταχυκαρδία, ασταθή πίεση αίματος, υπερθερμία), διαταραχές της νευρομυικής λειτουργίας
(π.χ. αύξηση αντανακλαστικών, έλλειψη συντονισμού) και/ή γαστρεντερικά συμπτώματα
(ναυτία, έμετος, διάρροια).
4
Γλαύκωμα κλειστής γωνίας :
Μπορεί να παρατηρηθεί μυδρίαση, που σχετίζεται με τη βενλαφαξίνη. Συνιστάται να
παρακολουθούνται στενά οι ασθενείς με αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση ή ασθενείς σε
κίνδυνο για γλαύκωμα κλειστής γωνίας.
Αρτηριακή πίεση:
Δοσοεξαρτώμενες αυξήσεις της αρτηριακής πίεσης έχουν αναφερθεί συχνά με βενλαφαξίνη. Σε
μερικές περιπτώσεις, σοβαρή αύξηση της αρτηριακής πίεσης χρήζουσας άμεσης αντιμετώπισης
έχει αναφερθεί από την εμπειρία μετά την κυκλοφορία του φαρμάκου. Όλοι οι ασθενείς πρέπει
να παρακολουθούνται για υψηλή αρτηριακή πίεση και η προϋπάρχουσα υπέρταση θα πρέπει να
ελέγχεται πριν την έναρξη της θεραπείας. Η αρτηριακή πίεση πρέπει να ελέγχεται περιοδικά
μετά την έναρξη της θεραπείας και μετά από αυξήσεις της δόσης. Χρειάζεται προσοχή σε
ασθενείς με συνυπάρχοντα νοσήματα, τα οποία μπορεί να επιδεινωθούν από αύξησεις της
αρτηριακής πίεσης, π.χ.σε αυτούς με διαταραχή της καρδιακής λειτουργίας.
Καρδιακή συχνότητα:
Μπορεί να συμβούν αυξήσεις της καρδιακής συχνότητας, ιδιαίτερα με υψηλότερες δόσεις.
Χρειάζεται προσοχή σε ασθενείς με συνυπάρχοντα νοσήματα που μπορεί να επιδεινωθούν από
αύξησεις της καρδιακής συχνότητας.
Καρδιοπάθεια και κίνδυνος αρρυθμίας:
Η βενλαφαξίνη δεν έχει αξιολογηθεί σε ασθενείς με πρόσφατο ιστορικό εμφράγματος του
μυοκαρδίου ή ασταθούς καρδιοπάθειας. Ως εκ τούτου θα πρέπει να χρησιμοποιείται με
προσοχή σε αυτούς τους ασθενείς.
Σύμφωνα με την αποκτηθείσα εμπειρία μετά την κυκλοφορία του φαρμάκου, θανατηφόρες
καρδιακές αρρυθμίες έχουν αναφερθεί με τη χρήση βενλαφαξίνης ιδιαίτερα σε υπερδοσολογία.
Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το ισοζύγιο κινδύνου και οφέλους πριν την συνταγογράφηση της
βενλαφαξίνης σε ασθενείς με αυξημένο κίνδυνο σοβαρής καρδιακής αρρυθμίας.
Σπασμοί:
Μπορεί να παρατηρηθούν σπασμοί με τη θεραπεία βενλαφαξίνης. Όπως και όλα τα
αντικαταθλιπτικά, η βενλαφαξίνη θα πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό
σπασμών, και οι ενδιαφερόμενοι ασθενείς πρέπει να παρακολουθούνται στενά. Η θεραπεία
πρέπει να διακόπτεται σε κάθε ασθενή που εμφανίζει σπασμούς.
Υπονατριαιμία:
Με τη βενλαφαξίνη μπορεί να παρατηρηθεί υπονατριαιμία και/ή Σύνδρομο απρόσφορης
έκκρισης αντιδιουρητικής ορμόνης (Syndrome of Inappropriate Antidiuretic Hormone secretion,
SIADH). Αυτό παρατηρείται πιο συχνά σε ασθενείς με υποογκαιμία, ή αφυδατωμένους
ασθενείς. Ηλικιωμένοι, ασθενείς που λαμβάνουν διουρητικά, και ασθενείς με υποογκαιμία
μπορεί να είναι σε μεγαλύτερο κίνδυνο για αυτό το γεγονός.
Μη φυσιολογικές αιμορραγικές εκδηλώσεις:
Φάρμακα που αναστέλλουν την πρόσληψη σεροτονίνης μπορεί να οδηγήσουν σε διαταραχές
της συσσώρευσης των αιμοπεταλίων. Ο κίνδυνος αιμορραγίας του δέρματος και των
βλεννογόνων συμπεριλαμβανομένης την γαστρεντερικής αιμορραγίας μπορεί να αυξηθεί
στους ασθενείς που λαμβάνουν βενλαφαξίνη. Όπως και με άλλους αναστολείς
επαναπρόσληψης της σεροτονίνης, η βενλαφαξίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή
σε ασθενείς με αιμορραγική προδιάθεση, συμπεριλαμβάνοντας τους ασθενείς που
λαμβάνουν αντιπηκτικά φάρμακα και αναστολείς αιμοπεταλίων.
5
Χοληστερόλη στον ορό:
Σε κλινικές μελέτες ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο (placebo) και διάρκειας τουλάχιστον 3
μηνών, αναφέρθηκαν κλινικώς σημαντικές αυξήσεις στην χοληστερόλη του ορού σε 5,3% των
ασθενών στους οποίους χορηγήθηκε βενλαφαξίνη και σε 0,0% των ασθενών στους οποίους
χορηγήθηκε εικονικό φάρμακο (placebo). Κατά τη διάρκεια μακρόχρονης θεραπείας, πρέπει να
εξετάζεται το ενδεχόμενο παρακολούθησης των επιπέδων χοληστερόλης.
Συγχορήγηση με φάρμακα κατά της παχυσαρκίας:
Δεν έχει τεκμηριωθεί η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της θεραπείας με βενλαφαξίνη
όταν χορηγείται σε συνδυασμό με φάρμακα κατά της παχυσαρκίας, συμπεριλαμβανομένης της
φαιντερμίνης. Η συγχορήγηση βενλαφαξίνης και φαρμάκων κατά της παχυσαρκίας δεν
συνιστάται. Η βενλαφαξίνη δεν ενδείκνυται για μείωση σωματικού βάρους είτε από μόνη της
είτε σε συνδυασμό με άλλα προϊόντα.
Μανία/υπομανία:
Μανία/υπομανία μπορεί να εκδηλωθεί σε μικρό ποσοστό ασθενών με διαταραχές διάθεσης οι
οποίοι λάμβαναν αντικαταθλιπτικά, συμπεριλαμβανομένης της βενλαφαξίνης. Όπως με άλλα
αντικαταθλιπτικά, η βενλαφαξίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με
ιστορικό ή οικογενειακό ιστορικό διπολικής διαταραχής.
Επιθετικότητα :
Επιθετικότητα μπορεί να εκδηλωθεί σε μικρό αριθμό ασθενών στους οποίους χορηγήθηκαν
αντικαταθλιπτικά, συμπεριλαμβανομένης της βενλαφαξίνης. Αυτό αναφέρθηκε στην έναρξη,
στις αλλαγές στη δόση και στη διακοπή της θεραπείας.
Όπως και με άλλα αντικαταθλιπτικά, η βενλαφαξίνη θα πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε
ασθενείς με ιστορικό επιθετικότητας.
Διακοπή της θεραπείας :
Τα συμπτώματα απόσυρσης κατά τη διακοπή της θεραπείας είναι συχνά, ιδιαιτέρως όταν η
διακοπή είναι απότομη (δείτε παράγραφο 4.8). Σε κλινικές μελέτες, οι ανεπιθύμητες ενέργειες
που παρουσιάζονται στη διακοπή της θεραπείας (σταδιακή μείωση και μετά την σταδιακή
μείωση) εμφανίζονται περίπου στο 31% των ασθενών στους οποίους χορηγείται βενλαφαξίνη
και στο 17% των ασθενών που λαμβάνουν εικονικό φάρμακο (placebo).
Ο κίνδυνος εμφάνισης συμπτωμάτων απόσυρσης μπορεί να εξαρτάται από διάφορους
παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της διάρκειας και δόσης της θεραπείας και του ρυθμού
μείωσης της δόσης. Ζαλάδα, αισθητήριες διαταραχές (συμπεριλαμβανομένης παραισθησίας),
διαταραχές ύπνου (συμπεριλαμβανομένων αϋπνίας και έντονων ονείρων), ταραχή ή ανησυχία,
ναυτία και/ή έμετoς, τρόμος και πονοκέφαλος είναι οι αντιδράσεις που αναφέρονται πιο συχνά.
Γενικά, τα συμπτώματα αυτά είναι ήπια έως μέτρια, παρόλα αυτά, σε κάποιους ασθενείς μπορεί
να είναι σοβαρά από απόψεως έντασης. Εμφανίζονται συνήθως εντός των πρώτων ημερών μετά
τη διακοπή της θεραπείας αλλά οι αναφορές τέτοιων συμπτωμάτων σε ασθενείς που ακούσια
έχασαν μια δόση είναι εξαιρετικά σπάνιες. Σε γενικές γραμμές, τα εν λόγω συμπτώματα
περιορίζονται από μόνα τους και συνήθως επιλύονται μέσα σε 2 εβδομάδες, παρόλο που σε
κάποια άτομα μπορεί να παραταθούν (2-3 μήνες ή περισσότερο). Συμβουλεύεται, επομένως, η
βενλαφαξίνη να ελαττώνεται σταδιακά κατά τη διακοπή της θεραπείας μέσα σε χρονικό
διάστημα αρκετών εβδομάδων ή μηνών, ανάλογα με τις ανάγκες του ασθενή (δείτε παράγραφο
4.2).
Ακαθησία/ ψυχοκινητική ανησυχία:
6
Η χρήση της βενλαφαξίνης έχει συσχετιστεί με την εμφάνιση ακαθησίας, η οποία
χαρακτηρίζεται από υποκειμενικά δυσάρεστη ή ενοχλητική αεικινησία και ανάγκη για συχνή
αλλαγή θέσης, η οποία συνοδεύεται από ανικανότητα του ατόμου να καθίσει ή να παραμείνει
ακίνητο. Το σύμπτωμα αυτό είναι πιο πιθανό να εμφανιστεί εντός των πρώτων εβδομάδων της
θεραπείας. Σε ασθενείς που εμφανίζουν τέτοια συμπτώματα, η αύξηση της δόσης μπορεί να
αποβεί επιβλαβής.
Ξηροστομία:
Ξηροστομία αναφέρεται στο 10% των ασθενών που λαμβάνουν βενλαφαξίνη. Αυτό μπορεί να
αυξήσει τον κίνδυνο της τερηδόνας και οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνονται για την σημασία
της υγιεινής των δοντιών.
Διαβήτης
Σε ασθενείς με διαβήτη, η θεραπεία με έναν SSRI ή με βενλαφαξίνη μπορεί να μεταβάλλει το
γλυκαιμικό έλεγχο. Η ινσουλίνη και / ή η δοσολογία των από του στόματος αντιδιαβητικών
φαρμακών μπορεί να χρειαστεί να προσαρμοστεί.
4.5. Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης
Αναστολείς της μονοαμινοξειδάσης (MAO):
Μη αναστρέψιμοι, μη εκλεκτικοί αναστολείς της ΜΑΟ
Η βενλαφαξίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με μη αναστρέψιμους, μη
εκλεκτικούς αναστολείς της ΜΑΟ. Η βενλαφαξίνη δεν πρέπει να ξεκινήσει για τουλάχιστον 14
ημέρες μετά τη διακοπή της θεραπείας με έναν μη αναστρέψιμο μη εκλεκτικό αναστολέα της
ΜΑΟ. Η βενλαφαξίνη πρέπει να διακοπεί για τουλάχιστον 7 ημέρες πριν ξεκινήσει η θεραπεία
με έναν μη αναστρέψιμο μη εκλεκτικό αναστολέα της ΜΑΟ (βλ. παραγράφους 4.3 και 4.4).
Αναστρέψιμος, εκλεκτικός αναστολέας της ΜΑΟ-Α (μοκλοβεμίδη)
Δεν συνιστάται ο συνδυασμός βενλαφαξίνης με έναν αναστρέψιμο και εκλεκτικό αναστολέα
της ΜΑΟ όπως είναι η μοκλοβεμίδη λόγω του κινδύνου σύνδρομου σεροτονίνης. Μετά τη
θεραπεία με έναν αναστρέψιμο αναστολέα της ΜΑΟ, μια περίοδος απόσυρσης του φαρμάκου
μικρότερη των 14 ημερών μπορεί να χρησιμοποιηθεί πριν την έναρξη της θεραπείας με
βενλαφαξίνη. Η χορήγηση βενλαφαξίνης πρέπει να διακοπεί για τουλάχιστον 7 ημέρες πριν την
έναρξη της θεραπείας με έναν αναστρέψιμο αναστολέα της ΜΑΟ (βλ. παράγραφο 4.4).
Αναστρέψιμος,μη εκλεκτικός αναστολέας της ΜΑΟ (λινεζολίδη)
Το αντιβιοτικό λινεζολίδη είναι ένας ασθενής αναστρέψιμος μη εκλεκτικός αναστολέας της
ΜΑΟ και δεν πρέπει να δίνεται σε ασθενείς που υπεβλήθησαν σε θεραπεία με βενλαφαξίνη (βλ.
παράγραφο 4.4).
Σε ασθενείς, οι οποίοι πρόσφατα διέκοψαν τη χρήση ενός αναστολέα της ΜΑΟ και ξεκίνησαν
τη χρήση βενλαφαξίνης, ή που πρόσφατα διέκοψαν τη θεραπεία με βενλαφαξίνη πριν την
έναρξη της λήψης αναστολέα της ΜΑΟ έχουν αναφερθεί σοβαρές ανεπιθύμητες αντιδράσεις.
Οι αντιδράσεις αυτές περιελάμβαναν τρόμο, μυοκλονία, εφίδρωση, ναυτία, έμετο, εξάψεις, ζάλη
και υπερθερμία, με χαρακτηριστικά που προσομοιάζουν με το κακοηθές νευροληπτικό
σύνδρομο, σπασμούς και θάνατο.
Σύνδρομο Σεροτονίνης:
Όπως και με άλλους σεροτονινεργικούς παράγοντες, κατά τη θεραπεία με βενλαφαξίνη μπορεί
να παρατηρηθεί σύνδρομο σεροτονίνης, ιδιαίτερα με την ταυτόχρονη χρήση άλλων
παραγόντων, που μπορεί να επηρεάζουν το σύστημα σεροτονινεργικής νευροδιαβίβασης (που
περιλαμβάνουν τις τριπτάνες, τους SSRIs, τους SNRIs, το λίθιο, την σιμπουτραμίνη, την
7
τραμαδόλη ή το Βότανο του Αγ. Ιωάννη (St. John's Wort [Hypericum perforatum]), με φάρμακα,
τα οποία επηρεάζουν το μεταβολισμό της σεροτονίνης (συμπεριλαμβανομένων των αναστολέων
ΜΑΟ) ή με πρόδρομες ουσίες της σεροτονίνης (όπως τα συμπληρώματα τρυπτοφάνης).
Αν απαιτείται κλινικά η θεραπεία με βενλαφαξίνη ταυτόχρονα με έναν SSRI, έναν SNRI ή έναν
αγωνιστή του υποδοχέα της σεροτονίνης (τριπτάνη), συνιστάται η προσεκτική παρακολούθηση
του ασθενούς, ιδιαίτερα κατά την έναρξη της θεραπείας και τις αυξήσεις της δόσης. Η
ταυτόχρονη χρήση της βενλαφαξίνης με πρόδρομες ουσίες της σεροτονίνης (όπως
συμπληρώματα τρυπτοφάνης) δεν συνιστάται (βλ. παράγραφο 4.4).
Ουσίες που δρουν στο ΚΝΣ:
Ο κίνδυνος της χρήσης της βενλαφαξίνης σε συνδυασμό με άλλες ουσίες που δρουν στο ΚΝΣ
δεν έχει εκτιμηθεί συστηματικά. Επομένως, συνιστάται προσοχή όταν συγχορηγείται
βενλαφαξίνη με ουσίες που δρουν στο ΚΝΣ.
Αιθανόλη:
Η χορήγηση βενλαφαξίνης δεν ενίσχυσε τα ψυχοκινητικά και ψυχομετρικά αποτελέσματα που
προκαλούσε η αιθανόλη. Παρόλα αυτά, όπως με όλες τις ουσίες που επενεργούν στο ΚΝΣ,
συνιστάται στους ασθενείς να μη γίνεται κατανάλωση αλκόολ.
Επίδραση άλλων φαρμάκων στη βενλαφαξίνη:
Κετοκοναζόλη (αναστολέας του CYP3A4)
Μία φαρμακοκινητική μελέτη με κετοκοναζόλη σε άτομα με εκτεταμένο (EM) και περιορισμένο
(PM) δια του CYP2D6 μεταβολισμό, κατέδειξε υψηλότερη AUC (επιφάνεια κάτω από την
καμπύλη) βενλαφαξίνης (70% και 21% του CYP2D6 σε άτομα με PM και EM, αντίστοιχα) και
Ο-δυσμεθυλβενλαφαξίνης (33% και 23% του CYP2D6 σε άτομα με PM και EM, αντίστοιχα)
μετά τη χορήγηση της κετοκοναζόλης. Η ταυτόχρονη χορήγηση των αναστολέων του CYP3A4
(π.χ. αταζαναβίρη, κλαριθρομυκίνη, ινδιναβίρη, ιτρακοναζόλη, βορικοναζόλη, ποσακοναζόλη,
κετοκοναζόλη, νελφιναβίρη, ριτοναβίρη, σακουϊναβίρη, τελιθρομυκίνη) και της βενλαφαξίνης
μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση των επιπέδων της βενλαφαξίνης και της Ο-
δυσμεθυλβενλαφαξίνης. Επομένως, απαιτείται προσοχή αν η θεραπεία του ασθενή περιλαμβάνει
συγχορήγηση ενός αναστολέα του CYP3A4 και της βενλαφαξίνης.
Επίδραση της βενλαφαξίνης σε άλλα φάρμακα:
Λίθιο
Κατά τη συγχορήγηση της βενλαφαξίνης με λίθιο μπορεί να παρατηρηθεί σύνδρομο σεροτονίνης
(βλ. Σύνδρομο Σεροτονίνης).
Διαζεπάμη
Η βενλαφαξίνη δεν είχε καμία επίδραση στη φαρμακοκινητική και φαρμακοδυναμική της
διαζεπάμης και του ενεργού μεταβολίτη της, της δυσμεθυλδιαζεπάμης. Η διαζεπάμη δεν
φαίνεται να επιδρά στη φαρμακοκινητική είτε της βενλαφαξίνης είτε της Ο-
δυσμεθυλβενλαφαξίνης. Είναι άγνωστο εάν υπάρχει φαρμακοκινητική και/ή φαρμακοδυναμική
αλληλεπίδραση με άλλες βενζοδιαζεπίνες.
Ιμιπραμίνη
Η βενλαφαξίνη δεν επηρέασε τη φαρμακοκινητική της ιμιπραμίνης και της 2-ΟΗ-ιμιπραμίνης.
Υπήρξε μια δοσοεξαρτώμενη αύξηση της AUC της 2-ΟΗ-δεσιπραμίνης από 2,5 έως 4,5 φορές
όταν η βενλαφαξίνη χορηγήθηκε από 75mg έως 150mg ημερησίως. Η ιμιπραμίνη δεν επηρέασε
τη φαρμακοκινητική της βενλαφαξίνης και της Ο-δυσμεθυλβενλαφαξίνης. Η κλινική σημασία
αυτής της αλληλεπίδρασης δεν είναι γνωστή. Απαιτείται προσοχή κατά τη συγχορήγηση της
βενλαφαξίνης με την ιμιπραμίνη.
Αλοπεριδόλη
8
Μια φαρμακοκινητική μελέτη με την αλοπεριδόλη έδειξε ότι η αλοπεριδόλη μειώνει κατά 42%
την ολική κάθαρση της από του στόματος χορήγησης, αυξάνει κατά 70% την AUC, αυξάνει
κατά 88% τη C
max
, αλλά δεν προκαλεί καμία μεταβολή στον χρόνο ημιζωής της. Τα παραπάνω θα
πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν σε ασθενείς που λαμβάνουν ταυτόχρονη θεραπεία αλοπεριδόλης
και βενλαφαξίνης. Η κλινική σημασία αυτής της αλληλεπίδρασης δεν είναι γνωστή.
Ρισπεριδόνη
H βενλαφαξίνη προκάλεσε αύξηση της AUC της ρισπεριδόνης κατά 50% αλλά δεν προκάλεσε
σημαντική μεταβολή στο φαρμακοκινητικό προφίλ της ολικής δραστικής ουσίας (ρισπεριδόνη
και 9-υδροξυρισπεριδόνη). Η κλινική σημασία αυτής της αλληλεπίδρασης δεν είναι γνωστή.
Μετοπρολόλη
Η ταυτόχρονη χορήγηση της βενλαφαξίνης και της μετοπρολόλης σε υγιείς εθελοντές σε
μια φαρμακοκινητική μελέτη αλληλεπίδρασης και για τα δύο φάρμακα, οδήγησε σε αύξηση
των συγκεντρώσεων μετοπρολόλης στο πλάσμα κατά 30-40% περίπου χωρίς να
μεταβληθούν οι συγκεντρώσεις του ενεργού μεταβολίτη της στο πλάσμα, της α-
υδροξυμετοπρολόλης. Η κλινική σημασία του ευρήματος αυτού σε υπερτασικούς ασθενείς
δεν είναι γνωστή. Η μετοπρολόλη δεν άλλαξε το φαρμακοκινητικό προφίλ της
βενλαφαξίνης ή του ενεργού της μεταβολίτη, Ο-δυσμεθυλοβενλαφαξίνη. Απαιτείται
προσοχή κατά τη συγχορήγηση της βενλαφαξίνης με τη μετοπρολόλη.
Ινδιναβίρη
Μια φαρμακοκινητική μελέτη με ινδιναβίρη έδειξε 28% μείωση της AUC και 36% μείωση της
C
max
για την ινδιναβίρη. Η ινδιναβίρη δεν επηρέασε τη φαρμακοκινητική της βενλαφαξίνης και
της Ο-δυσμεθυλβενλαφαξίνης. Η κλινική σημασία αυτής της αλληλεπίδρασης δεν είναι
γνωστή.
4.6. Κύηση και γαλουχία
Κύηση
Δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα σχετικά με τη χρήση βενλαφαξίνης από έγκυες γυναίκες.
Μελέτες σε πειραματόζωα κατέδειξαν τοξικότητα κατά την αναπαραγωγή (βλ. παράγραφο 5.3).
Ο ενδεχόμενος κίνδυνος για τους ανθρώπους παραμένει άγνωστος. Η βενλαφαξίνη πρέπει να
χορηγείται σε εγκύους γυναίκες μόνο αν τα αναμενόμενα οφέλη αντισταθμίζουν τους πιθανούς
κινδύνους.
Όπως και με άλλους αναστολείς της επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs/SNRIs), αν η
βενλαφαξίνη χρησιμοποιηθεί μέχρι τη γέννηση ή για διάστημα μέχρι λίγο πριν τη γέννηση
μπορεί να παρατηρηθούν σε νεογνά, συμπτώματα από τη διακοπή. Ορισμένα νεογνά που
εκτέθηκαν στη βενλαφαξίνη κατά το τέλος του τρίτου τριμήνου ανέπτυξαν επιπλοκές, για τις
οποίες απαιτήθηκε η παρεντερική σίτιση, η αναπνευστική υποστήριξη ή η παρατεταμένη
νοσηλεία σε νοσοκομείο. Οι επιπλοκές αυτές μπορούν να προκύψουν αμέσως μετά τον τοκετό.
Επιδημιολογικά δεδομένα υποδεικνύουν ότι η χρήση των SSRIs κατά την κύηση,
ιδιαίτερα σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο επιμένουσας
πνευμονικής υπέρτασης στα νεογνά (PPHN). Αν και δεν υπάρχουν μελέτες που να
ερευνούν σχέση μεταξύ PPHN και SNRI θεραπείας, αυτός ο κίνδυνος δεν μπορεί να
αποκλειστεί με το ΝΟRAFEXINE, λαμβάνοντας υπόψη το σχετικό μηχανισμό δράσης
(αναστολή της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης).
Τα ακόλουθα συμπτώματα μπορεί να παρατηρηθούν σε νεογέννητα έαν η μητέρα λάμβανε έναν
SSRI/SNRI στο τέλος της κύησης: ευερεθιστότητα, τρόμος, υποτονία, επίμονο κλάμα, και
δυσκολία στο θηλασμό ή στον ύπνο. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι είτε λόγω
σεροτονεργικών επιδράσεων είτε συμπτώματα έκθεσης. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων,
αυτές οι επιπλοκές παρατηρούνται αμέσως ή μέσα σε 24 ώρες μετά τον τοκετό.
Γαλουχία:
9
Η βενλαφαξίνη και ο ενεργός μεταβολίτης της Ο-δυσμεθυλοβενλαφαξίνη, απεκκρίνονται στο
μητρικό γάλα. Υπήρξαν αναφορές μετά την κυκλοφορία της βενλαφαξίνης ότι θηλάζοντα
βρέφη εμφάνισαν ευερεθιστότητα, κλάμα, και ανώμαλες συνήθειες ύπνου. Συμπτώματα που
συνάδουν με τη διακοπή της βενλαφαξίνης έχουν επίσης αναφερθεί μετά τη διακοπή του
θηλασμού. Δεν μπορεί να αποκλεισθεί ο κίνδυνος για τα μωρά που θηλάζουν. Επομένως,
πρέπει να ληφθεί απόφαση σχετικά με τη συνέχιση/ διακοπή του θηλασμού ή τη συνέχιση/
διακοπή της θεραπείας με βενλαφαξίνη, λαμβάνοντας υπόψη το όφελος του θηλασμού για το
παιδί και το όφελος της θεραπείας με βενλαφαξίνη για τη μητέρα.
4.7. Επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων:
Οποιοδήποτε ψυχοφάρμακο μπορεί να βλάψει την κρίση, τη σκέψη, και την κινητική δεξιότητα.
Επομένως κάθε ασθενής που λαμβάνει βενλαφαξίνη πρέπει να είναι προσεκτικός όσον αφορά
την ικανότητα του για οδήγηση ή χειρισμό επικίνδυνων μηχανημάτων.
10
4.8. Ανεπιθύμητες ενέργειες:
Οι πιο συχνά (>1/10) αναφερόμενες ανεπιθύμητες ενέργειες σε κλινικές μελέτες ήταν ναυτία,
ξηροστομία, κεφαλαλγία, και εφίδρωση (περιλαμβανομένων και των νυκτερινών εφιδρώσεων).
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες του φαρμάκου ταξινομούνται στον κάτωθι πίνακα ανά σύστημα
του οργανισμού και συχνότητα.
Οι συχνότητες ορίζονται ως εξής: πολύ συχνές (≥1/10), συχνές (≥1/100 έως, <1/10), μη συχνές
(≥1/1.000 έως <1/100), σπάνιες (≥1/10.000 έως <1/1.000), πολύ σπάνιες (<1/10000), μη
γνωστές (δεν μπορούν να εκτιμηθούν με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα).
Σύστημα
Οργανισμού
Πολύ
Συχνές
Συχνές Μη Συχνές Σπάνιες Μη γνωστές
Διαταραχές του
αίματος και του
λεμφικού
συστήματος
Εκχύμωση
Αιμορραγία
του
γαστρεντερικού
συστήματος
Αιμορραγία των
βλεννογόνων,
Παρατεταμένος
χρόνος ροής
αίματος,
Θρομβοκυτοπενία,
Δυσκρασίες
αίματος
(περιλαμβάνονται
ακκοκιοκυττάρ
ωση, απλαστική
αναιμία,
ουδετεροπενία και
πανκυτοπενία)
Διαταραχές του
μεταβολισμού
και της θρέψης
Yπερχοληστεριναιμία,
απώλεια σωματικού βάρους,
Αύξηση βάρους Μη
φυσιολογικές
δοκιμασίες
ηπατικής
λειτουργίας,
Υπονατριαιμία,
Ηπατίτιδα,
Σύνδρομο
Απρόσφορης
Εκκρίσεως
Αντιδιουρητικής
Ορμόνης (SIADH),
Αύξηση
Προλακτίνης
Διαταραχές του
νευρικού
συστήματος
Ξηροστ
ομία
(10,0%)
Κεφαλα
λγία
(30,3%)
*
Μη φυσιολογικά όνειρα,
Μειωμένη λίμπιντο, Ζάλη,
Αυξημένος μυϊκός τόνος
(υπερτονία), Αϋπνία,
Νευρικότητα, Παραισθησία
Καταστολή, Τρόμος,
Σύγχυση, Αποπροσωποποίηση
Απάθεια,
Ψευδαισθήσεις,
Μυοκλονία,
Διέγερση,
Μείωση του
συντονισμού και
της ισορροπίας
Ακαθησία/
Ψυχοκινη
τική
ανησυχία,
Σπασμοί,
Μανιακή
αντίδραση
Κακοηθές
Νευροληπτικό
Σύνδρομο
(ΝΜS),
Σεροτονινεργικό
σύνδρομο,
Παραλήρημα,
Εξωπυραμιδικές
αντιδράσεις
(συμπεριλαμβαν
ομένης της
δυστονίας και της
δυσκινησίας),
11
4.9. Υπερδοσολογία
Σύμφωνα με την αποκτηθείσα εμπειρία μετά την κυκλοφορία του φαρμάκου, υπερδοσολογία
βενλαφαξίνης αναφέρθηκε κυρίως σε συγχορήγηση με αλκοόλ ή/και άλλα φαρμακευτικά
προϊόντα. Οι συχνότερα αναφερόμενες ενέργειες όσον αφορά την υπερδοσολογία
περιλαμβάνουν ταχυκαρδία, αλλαγές στο επίπεδο της συνείδησης (που κυμαίνονται από
υπνηλία σε κώμα), μυδρίαση, σπασμούς και έμετο. Αναφέρθηκαν δε και άλλες ενέργειες, που
περιλαμβάνουν αλλαγές στο ηλεκτροκαρδιογράφημα (π.χ. επιμήκυνση του διαστήματος QT,
ημισκελικός αποκλεισμός, επιμήκυνση του διαστήματος QRS), κοιλιακή ταχυκαρδία,
βραδυκαρδία, υπόταση, ίλιγγος, και θάνατος.
Δημοσιευμένες αναδρομικές μελέτες αναφέρουν ότι η λήψη βενλαφαξίνης σε υπερδοσολογία,
μπορεί να συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο θανατηφόρων εκβάσεων, σε σύγκριση με εκείνες
που παρατηρούνται με τα αντικαταθλιπτικά σκευάσματα με SSRI, αλλά μικρότερο από εκείνων
των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών. Επιδημιολογικές μελέτες έδειξαν ότι οι ασθενείς που
υποβλήθηκαν σε θεραπεία με βενλαφαξίνη έχουν υψηλότερη επιβάρυνση από παράγοντες
κινδύνου για αυτοκτονία σε σχέση με τους ασθενείς, που λαμβάνουν SSRI. Ο βαθμός στον
οποίο το εύρημα αυτό του αυξημένου κινδύνου για θανατηφόρες εκβάσεις μπορεί να αποδοθεί
στην τοξικότητα της βενλαφαξίνης όταν λαμβάνεται σε υπερδοσολογία, σε συνάρτηση με
ορισμένα χαρακτηριστικά των ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπεία με βενλαφαξίνη, δεν
είναι γνωστός. Η βενλαφαξίνη πρέπει να συνταγογραφείται στη μικρότερη ποσότητα του
φαρμάκου που αντιστοιχεί στην καλή θεραπευτική αντιμετώπιση του ασθενούς προκειμένου να
μειωθεί ο κίνδυνος υπερδοσολογίας.
Συνιστώμενη θεραπεία
Συνιστώνται γενικά υποστηρικτικά και συμπτωματικά μέτρα, ενώ πρέπει να παρακολουθούνται
ο καρδιακός ρυθμός και τα ζωτικά σημεία. Δεν συνιστάται η πρόκληση εμέτου όταν υφίσταται
κίνδυνος εισρόφησης. Πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο πλύσης στομάχου, εάν μπορεί να
γίνει σύντομα μετά τη λήψη του φαρμάκου ή σε συμπτωματικούς ασθενείς. Η χορήγηση
ενεργού άνθρακα μπορεί να περιορίσει την απορρόφηση της δραστικής ουσίας. Δεν είναι
πιθανό να υπάρξει όφελος από την πρόκληση διούρησης, την αιμοκάθαρση, την
αιμοπροσρόφηση και την αφαιμαξομετάγγιση. Δεν είναι γνωστά ειδικά αντίδοτα για τη
βενλαφαξίνη.
5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
5.1. Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες:
Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Άλλα αντικαταθλιπτικά, κωδικός ATC: N06A X16
O αντικαταθλιπτικός μηχανισμός δράσης της βενλαφαξίνης στους ανθρώπους πιστεύεται ότι
σχετίζεται με την ενίσχυση της νευροδιαβιβαστικής δραστηριότητας στο κεντρικό νευρικό
σύστημα. Προκλινικές μελέτες έδειξαν ότι η βενλαφαξίνη και ο βασικός μεταβολίτης της, η O-
δεσμεθυλοβενλαφαξίνη (ODV), είναι αναστολείς της επαναπρόσληψης σεροτονίνης και
νοραδρεναλίνης. Η βενλαφαξίνη αναστέλλει, επίσης, την επαναπρόσληψη ντοπαμίνης σε
ασθενέστερο βαθμό. Η βενλαφαξίνη και ο βασικός μεταβολίτης της, μειώνουν την β-
αδρενεργική διεγερσιμότητα μετα την εφάπαξ (απλή δόση) και τη χρόνια χορήγηση αμφότερα.
H βενλαφαξίνη και η ODV είναι ισοδύναμες ως προς τη συνολική δράση στην επαναπρόσληψη
των νευροδιαβιβαστών και στη σύνδεση του υποδοχέα.
Η βενλαφαξίνη in vitro δεν έχει πρακτικά συγγένεια με τους μουσκαρινικούς, χολινεργικούς,
Η
1
-ισταμινεργικούς ή α
1
-αδρενεργικούς υποδοχείς του εγκεφάλου του αρουραίου. Η
φαρμακολογική δραστηριότητα σε αυτούς τους υποδοχείς μπορεί να συνδέεται με διάφορες
12
ανεπιθύμητες ενέργειες όπως αντιχολινεργικές, ηρεμιστικές και καρδιαγγειακές ανεπιθύμητες
ενέργειες που εμφανίζονται με άλλα αντικαταθλιπτικά φάρμακευτικά προϊόντα.
Η βενλαφαξίνη δεν αναστέλλει τη δράση του υποδοχέα της μονοάμινο οξειδάσης (ΜΑΟ).
Μελέτες in vitro αποκάλυψαν ότι η βενλαφαξίνη δεν έχει πρακτικά συγγένεια με τους
ευαίσθητους υποδοχείς οπίου ή βενζοδιαζεπίνης
Επεισόδια Μείζονο ς κατάθλιψης:
Η αποτελεσματικότητα της βενλαφαξίνης άμεσης αποδέσμευσης, για τη θεραπεία επεισοδίων
της μείζονος κατάθλιψης τεκμηριώθηκε με πέντε τυχαιοποιημένες, διπλά τυφλές, ελεγχόμενες
με εικονικό φάρμακο (placebo), μικρής διάρκειας μελέτες, 4 έως 6-εβδομάδων, για δόσεις έως
375 mg/ημέρα. Η αποτελεσματικότητα της παρατεταμένης αποδέσμευσης βενλαφαξίνης ως
θεραπεία για τα επεισόδια μείζονος κατάθλιψης αποδείχθηκε σε δύο ελεγχόμενες με εικονικό
φάρμακο (placebo), μικρής διάρκειας μελέτες 8 και 12-εβδομάδων,με εύρος δόσης από 75 έως
225 mg/ημέρα.
Σε μια μελέτη μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας, ενήλικες εξωνοσοκομειακοί ασθενείς, οι οποίοι
είχαν ανταποκριθεί κατά την ανοικτή κλινική δοκιμή με την βενλαφαξίνη παρατεταμένης
αποδέσμευσης (75, 150, ή 225 mg) διάρκειας 8 εβδομάδων, τυχαιοποιήθηκαν για να
συνεχίσουν να λαμβάνουν την ίδια δόση βενλαφαξίνης παρατεταμένης αποδέσμευσης ή
εικονικού φαρμάκου (placebo), για παρακολούθηση μέχρι 26 εβδομάδες, για τυχόν εκδήλωση
υποτροπής.
Σε μια δεύτερη μελέτη μεγαλύτερης χρονικής διάρκειας η αποτελεσματικότητα της
βενλαφαξίνης στην πρόληψη της επανεμφάνισης νέων επεισοδίων κατάθλιψης, διάρκειας 12
μηνών αποδείχθηκε σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο (placebo), διπλά τυφλή μελέτη σε
ενήλικες εξωνοσοκομειακούς ασθενείς με υποτροπιάζουσα μείζονα κατάθλιψη, οι οποίοι είχαν
ανταποκριθεί στη θεραπεία της βενλαφαξίνης, (100 έως 200 mg/ημέρα, σε σχήμα b . i . d . ) κατά
το τελευταίο επεισόδιο κατάθλιψης.
Κοινωνική Αγχώδης ∆ιαταραχή
Η αποτελεσματικότητα των καψακίων βενλαφαξίνης παρατεταμένης αποδέσμευσης ως
θεραπεία της κοινωνικής αγχώδους διαταραχής τεκμηριώθηκε με τέσσερις διπλά-τυφλές, με
παράλληλες ομάδες, πολυκεντρικές μελέτες, κυμαινόμενης δόσης, ελεγχόμενες με εικονικό
φάρμακο, διάρκειας 12 εβδομάδων και μία διπλά-τυφλή, με παράλληλες ομάδες,
καθορισμένης/κυμαινόμενης δόσης ελεγχόμενης με εικονικό φάρμακο διάρκειας 6-μηνών
μελέτη σε ενήλικες εξωνοσοκομειακούς ασθενείς. Οι ασθενείς έλαβαν δόσεις από 75 έως 225
mg/ημέρα. ∆εν υπήρξε κανένα στοιχείο για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην ομάδα που
λάμβανε 150 έως 225 mg/ημέρα συγκριτικά με την ομάδα που λάμβανε 75 mg/ημέρα στη
μελέτη διάρκειας 6 μηνών.
5.2. Φαρμακοκινητικές ιδιότητες :
Η βενλαφαξίνη μεταβολίζεται εκτεταμένα, κυρίως στον ενεργό της μεταβολίτη Ο-
δυσμεθυλβενλαφαξίνη (ODV). Ο χρόνος ημιζωής (μέσος όρος ± SD) της βενλαφαξίνης και της
ODVστο πλάσμα είναι 5±2 ώρες και 11±2 ώρες, αντίστοιχα. Οι συγκεντρώσεις
σταθεροποιημένης κατάστασης της βενλαφαξίνης και της ODV επιτυχάνονται εντός 3 ημερών
από την θεραπεία με πολλαπλές χορηγούμενες δόσεις από το στόμα. Η βενλαφαξίνη και η ODV
διαθέτουν γραμμική κινητική σε δοσολογικό εύρος 75 mg έως 450 mg/ημέρα.
Απορρόφηση:
Τουλάχιστον το 92% μιας απλής δόσης βενλαφαξίνης άμεσης αποδέσμευσης απορροφάται. Η
13
απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα είναι 40% με 45% εξαιτίας του προσυστηματικού μεταβολισμού.
Μετά τη χορήγηση βενλαφαξίνης άμεσης αποδέσμευσης, οι μέγιστες συγκεντρώσεις στο
πλάσμα, της βενλαφαξίνης και της ODV παρατηρούνται σε 2 και 3 ώρες, αντιστοίχως . Μετά
τη χορήγηση της βενλαφαξίνης σε καψάκια παρατεταμένης αποδέσμευσης, η μέγιστη
συγκέντρωση στο πλάσμα της βενλαφαξίνης και της ODV επιτυγχάνονται στις 5,5 και στις 9,0
ώρες αντίστοιχα. Όταν χορηγούνται ισοδύναμες ημερήσιες δόσεις βενλαφαξίνης είτε ως δισκία
άμεσης αποδέσμευσης ή ως καψάκια παρατεταμένης αποδέσμευσης, το καψάκιο
παρατεταμένης αποδέσμευσης παρέχει βραδύτερο ρυθμό απορρόφησης, αλλά τον ίδιο βαθμό
απορρόφησης σε σύγκριση με το δισκίο άμεσης αποδέσμευσης. Η τροφή δεν επηρεάζει τη
βιοδιαθεσιμότητα της βενλαφαξίνης και της ODV.
Κατανομή :
Η βενλαφαξίνη και η ODV συνδέονται σε ελάχιστο βαθμό σε θεραπευτικές συγκεντρώσεις με
τις πρωτεΐνες του ανθρωπίνου πλάσματος (27% και 30%, αντιστοίχως). Ο όγκος κατανομής της
βενλαφαξίνης σε σταθεροποιημένη κατάσταση είναι 4,4±1,6 L/kg μετά την ενδοφλέβια
χορήγηση.
Μεταβολισμός:
Η βενλαφαξίνη υφίσταται εκτεταμένο μεταβολισμό στο ήπαρ. Σε μελέτες in vitro και in vivo
φαίνεται ότι η βενλαφαξίνη βιομετατρέπεται στον κύριο ενεργό της μεταβολίτη ODV από το
CYP2D6 . Σε μελέτες in vitro και in vivo φαίνεται ότι η βενλαφαξίνη μεταβολίζεται σε έναν
δευτερεύοντα, λιγότερο ενεργό μεταβολίτη, την Ν-δυσμεθυλβενλαφαξίνη, από το CYP3A4. Σε
μελέτες in vitro και in vivo φαίνεται ότι βενλαφαξίνη είναι ασθενής αναστολέας του CYP2D6.
Η βενλαφαξίνη δεν αναστέλει τα CYP1A2, CYP2C9, ή CYP3A4.
Απέκκριση:
Η βενλαφαξίνη και οι μεταβολίτες της απεκκρίνονται κυρίως μέσω των νεφρών. Περίπου το
87% μιας δόσης βενλαφαξίνης εμφανίζεται στα ούρα σε 48 ώρες είτε ως αμετάβλητη
βενλαφαξίνη (5%), είτε ως μη συζευγμένη ODV (29%), είτε ως συζευγμένη ODV (26%), ή με
τη μορφή άλλων αδρανών μεταβολιτών μικρής σημασίας (27%). Η μέση τιμή ± SD της
κάθαρσης της βενλαφαξίνης και της ODV στο πλάσμα είναι 1,3±0,6 L/h/kg και 0,4±0,2 L/h/kg ,
αντιστοίχως.
Ειδικοί Πληθυσμοί
Ηλικία και φύλο
Η ηλικία και το φύλο των ασθενών δεν επηρεάζουν σημαντικά την φαρμακοκινητική της
βενλαφαξίνης και της ODV.
Άτομα με έντονη /μειωμένη μεταβολική ικανότητα του CYP2D6
Οι συγκεντρώσεις της βενλαφαξίνης στο πλάσμα είναι υψηλότερες σε άτομα με μειωμένη
μεταβολική ικανότητα του CYP2D6 απ' ότι σε άτομα με έντονη μεταβολική ικανότητα του
CYP2D6. Καθώς η συνολική έκθεση (AUC) της βενλαφαξίνης και της ODV είναι παρόμοια σε
άτομα τόσο με μειωμένη όσο και με έντονη μεταβολική ικανότητα, δεν απαιτείται να
χορηγηθούν διαφορετικά δοσολογικά σχήματα βενλαφαξίνης στις δύο αυτές ομάδες.
Ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια
Σε άτομα με Child-Pugh Α (ήπια ηπατική ανεπάρκεια) και Child-Pugh Β (μετρίου βαθμού
ηπατική ανεπάρκεια) οι χρόνοι ημιζωής της βενλαφαξίνης και της ODV παρατάθηκαν σε
σύγκριση με τα υγιή άτομα. Η κάθαρση της από του στόματος χορηγούμενης βενλαφαξίνης
καθώς και της ODV, μειώθηκε. Παρατηρήθηκε σημαντικός βαθμός διακύμανσης μεταξύ των
ατόμων. Υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα σε ασθενείς με σοβαρή ηπατική ανεπάρκεια (βλ.
παράγραφο 4.2).
14
Ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια
Σε ασθενείς που υφίστανται αιμοκάθαρση, ο χρόνος ημιζωής της βενλαφαξίνης επιμηκύνθηκε
κατά 180% και η κάθαρση μειώθηκε κατά 57% σε σύγκριση με υγιή άτομα ενώ για την ODV, ο
χρόνος ημιζωής επιμηκύνθηκε κατά 142% και η κάθαρση μειώθηκε κατά 56%. Απαιτείται
προσαρμογή της δόσης στους ασθενείς με σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια και σε ασθενείς που
υφίστανται αιμοκάθαρση (βλ. παράγραφο 4.2).
5.3.
Προκλινικά στοιχεία ασφαλείας
Μελέτες με βενλαφαξίνη σε ποντίκια και αρουραίους δεν έδειξαν στοιχεία καρκινογένεσης.
Η βενλαφαξίνη δεν ήταν μεταλλαξιογόνος σε ένα ευρύ φάσμα in vitro και in vivo δοκιμών.
Σε μελέτες τοξικότητας σε πειραματόζωα κατά την αναπαραγωγή, παρατηρήθηκε μείωση του
βάρους των απογόνων των αρουραίων, αύξηση του αριθμού των θνησιγενών νεογνών, και
αύξηση στους θανάτους των νεογνών τις 5 πρώτες ημέρες της γαλουχίας. Το αίτιο των θανάτων
δεν είναι γνωστό. Οι ενέργειες αυτές παρατηρήθηκαν στα 30 mg/kg/ημέρα, 4 φορές την
ανθρώπινη ημερήσια δόση των 375 mg βενλαφαξίνης (βασισμένη σε mg/kg). Η μη
αποτελεσματική δόση για αυτά τα ευρήματα ήταν 1,3 φορές την ανθρώπινη δόση. Ο
ενδεχόμενος κίνδυνος για τους ανθρώπους δεν είναι γνωστός.
Μειωμένη γονιμότητα παρατηρήθηκε σε μια μελέτη κατά την οποία τόσο θηλυκοί όσο και
αρσενικοί αρουραίοι εκτέθηκαν στην ODV. Η έκθεση αυτή ήταν περίπου 1 έως 2 φορές
μεγαλύτερη της ανθρώπινης δόσης των 375 mg ανά ημέρα. Η σημασία αυτού του ευρήματος
για τον άνθρωπο δεν είναι γνωστή.
6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
6.1. Κατάλογος Εκδόχων
Σκληρές κάψουλες παρατεταμένης αποδέσμευσης 75 mg:
Capsule content:
Hypromellose
Ammonio methacrylate copolymer (type B)
Sodium larilsulfate
Magnesium stearate
Coating:
Basic butylated methacrylate copolymer 12.5%
Capsule shell:
Gelatin
Titanium dioxide (E 171)
Red iron oxide (E172)
Printing ink:
Shellac
Black iron oxide (E172)
Propylene glycol (E1520)
Καψάκια παρατεταμένης αποδέσμευσης των 150 mg, σκληρά:
Capsule content:
Hypromellose
15
Ammonio methacrylate copolymer (type B)
Sodium larilsulfate
Magnesium stearate
Coating:
Basic butylated methacrylate copolymer 12.5%
Capsule shell:
Gelatin
Titanium dioxide (E 171)
Erythrosine (E127)
Indigotin I (E 132)
Printing ink:
Shellac
Black iron oxide (E172)
Propylene glycol (E1520)
6.2. Aσυμβατότητες
Δεν εφαρμόζεται.
6.3. Διάρκεια ζωής
3 έτη.
6.4. Ιδιαίτερες προφυλάξεις για τη διατήρηση του προϊόντος
Να φυλάσσεται σε θερμοκρασίες κάτω των 30 ºC
6.5. Φύση και συστατικά του περιέκτη
PVC/PE/PVDC/Al blister
75 mg: ΒΤ Χ 30, 60 σκληρές κάψουλες παρατεταμένης αποδέσμευσης.
150 mg: ΒΤ Χ 30, 60 σκληρές κάψουλες παρατεταμένης αποδέσμευσης.
Στην αγορά μπορεί να μην κυκλοφορούν όλα τα μεγέθη συσκευασίας.
6.6. Ειδικές προφυλάξεις κατά την απόρριψη
Καμία ειδική απαίτηση.
7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:
ΦΑΡΜΑΝΕΛ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ Α.Ε.
Λεωφ. Μαραθώνος 106,
153 44 Γέρακας Αττικής
Τηλ. 210 6048560 Fax: 210 6613013
8. ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ :
75MG/CAP, 150 MG/CAP: 5932/26-1-2011
9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ/ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ
ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:
3-12-2008
10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
16
28/07/2011
17
