ΠΕΡΊΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΏΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

Sertraline/Generics 100 mg, επικαλυμμένα με λεπτό υμένιο δισκία

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε επικαλυμμένο με λεπτό υμένιο δισκίο περιέχει 100 mg σερτραλίνης, ως σερτραλίνη

υδροχλωρική.

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

Η σερτραλίνη ενδείκνυται για την αντιµετώπιση:

Μειζόνων καταθλιπτικών επεισοδίων. Πρόληψη υποτροπής µειζόνων καταθλιπτικών επεισοδίων.

Διαταραχής πανικού, µε ή χωρίς αγοραφοβία.

Ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, σε ενήλικες και παιδιατρικούς ασθενείς ηλικίας 6-17 ετών.

Κοινωνικής αγχώδους διαταραχής.

Διαταραχής µετατραυµατικού στρες.

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Δοσολογία

Αρχική θεραπεία

Kατάθλιψη και Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή

Τιτλοποίηση

Kατάθλιψη, Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή, Διαταραχή Πανικού, Κοινωνική Αγχώδης Διαταραχή

και Διαταραχή Μετατραυµατικού Στρες

Οι ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στη δόση των 50 mg µπορεί να ωφεληθούν από αυξήσεις της

δόσης. Οι µεταβολές της δόσης πρέπει να γίνονται ανά 50 mg, σε χρονικά διαστήµατα

τουλάχιστον µίας εβδοµάδας, µέχρι µίας µέγιστης ηµερήσιας δόσης των 200 mg. Λαµβάνοντας

υπόψη ότι ο χρόνος ηµίσειας ζωής της αποµάκρυνσης της σερτραλίνης είναι 24 ώρες, οι µεταβολές

της δόσης δεν πρέπει να γίνονται σε διαστήµατα συχνότερα από µία φορά την εβδοµάδα.

απαιτούνται µεγαλύτερα χρονικά διαστήµατα για να παρατηρηθεί θεραπευτική ανταπόκριση,

Θεραπεία συντήρησης

Η δοσολογία κατά τη διάρκεια µακροχρόνιας θεραπείας πρέπει να διατηρείται στο κατώτερο

αποτελεσµατικό επίπεδο, µε επακόλουθη προσαρµογή ανάλογα µε τη θεραπευτική ανταπόκριση.

Κατάθλιψη

η συνιστώµενη δόση για την πρόληψη επανεµφάνισης µειζόνων καταθλιπτικών επεισοδίων είναι η

πρέπει να επανεκτιµάται τακτικά, καθώς η πρόληψη υποτροπής δεν έχει αποδειχθεί για αυτές τις

διαταραχές.

Παιδιατρικός πληθυσμός

Παιδιά και έφηβοι µε ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή

Ηλικία 13-17 έτη: Αρχικά 50 mg µία φορά την ηµέρα.

Ηλικία 6-12 έτη: Αρχικά 25 mg µία φορά την ηµέρα. Η δόση µπορεί να αυξηθεί σε 50 mg µία φορά

την ηµέρα µετά από διάστηµα µίας εβδοµάδας.

Σε περίπτωση µικρότερης ανταπόκρισης από την επιθυµητή, οι επόµενες δόσεις µπορεί να

αυξηθούν κατά 50 mg, σε µία περίοδο µερικών εβδοµάδων, κατά την ένδειξη. Η µέγιστη δόση

είναι 200 mg ηµερησίως. Όµως, το µικρότερο σωµατικό βάρος των παιδιών, γενικά, σε σύγκριση

µε αυτό των ενηλίκων θα πρέπει να λαµβάνεται υπόψη όταν γίνεται αύξηση της δόσης πέρα από

τα 50 mg. Οι µεταβολές της δόσης δεν πρέπει να γίνονται σε διαστήµατα µικρότερα της µίας

εβδοµάδας.

∆εν έχει αποδειχθεί αποτελεσµατικότητα σε παιδιατρική µείζονα καταθλιπτική διαταραχή.

∆εν υπάρχουν διαθέσιµα δεδοµένα για παιδιά ηλικίας κάτω των 6 ετών (βλ. επίσης παράγραφο

4.4).

Η ρύθµιση της δοσολογίας σε ηλικιωµένους θα πρέπει να γίνεται προσεκτικά, καθώς οι

µε ηπατική δυσλειτουργία πρέπει να χρησιµοποιείται µειωµένη δόση ή να µειώνεται η συχνότητα

χορήγησης του φαρµάκου (βλ. παράγραφο 4.4). Η σερτραλίνη δε θα πρέπει να χρησιµοποιείται σε

περιστατικά σοβαρής ηπατικής δυσλειτουργίας, καθώς δεν είναι διαθέσιµα κλινικά δεδοµένα (βλ.

παράγραφο 4.4).

Χρήση σε νεφρική ανεπάρκεια

∆εν απαιτείται προσαρµογή της δόσης σε ασθενείς µε νεφρική ανεπάρκεια (βλ. παράγραφο 4.4).

Συµπτώµατα απόσυρσης που παρατηρούνται µε τη διακοπή της θεραπείας με σερτραλίνη

Θα πρέπει να αποφεύγεται η απότοµη διακοπή του φαρµάκου. Όταν γίνεται διακοπή της θεραπείας

µε σερτραλίνη η δόση θα πρέπει να µειώνεται σταδιακά, σε µία περίοδο τουλάχιστον µίας έως δύο

4.8). Εάν τα συµπτώµατα είναι αφόρητα µετά από µείωση της δόσης ή µετά από διακοπή της

σε ένα πιο σταδιακό ρυθµό.

Τρόπος χορήγησης

Η σερτραλίνη πρέπει να χορηγείται µία φορά την ηµέρα, είτε το πρωί είτε το βράδυ.

Η θεραπεία µε σερτραλίνη δεν πρέπει να ξεκινάει για τουλάχιστον 14 ηµέρες µετά τη διακοπή

θεραπείας µε έναν µη αναστρέψιµο αναστολέα της MAO. Η σερτραλίνη πρέπει να διακόπτεται

MAO (βλ. παράγραφο 4.5).

Η ταυτόχρονη λήψη πιµοζίδης αντενδείκνυται (βλ. παράγραφο 4.5).

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Σύνδρομο Σεροτονίνης (ΣΣ) ή Νευροληπτικό Κακόηθες Σύνδρομο (NMS)

Η ανάπτυξη δυνητικά απειλητικών για τη ζωή συνδρόμων, όπως το σύνδρομο σεροτονίνης (ΣΣ) ή

το νευροληπτικό κακόηθες σύνδρομο (NMS) έχει αναφερθεί με τη χρήση εκλεκτικών αναστολέων

επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRIs), συμπεριλαμβανομένης της θεραπείας με σερτραλίνη. Ο

κίνδυνος εμφάνισης ΣΣ ή NMS με SSRIs αυξάνεται με την ταυτόχρονη χρήση σεροτονινεργικών

φαρμάκων (συμπεριλαμβανομένων των τριπτανών), με φάρμακα που επηρεάζουν το μεταβολισμό

αντιψυχωσικά και άλλους ανταγωνιστές της ντοπαμίνης. Οι ασθενείς θα πρέπει να

Αλλαγή από Εκλεκτικούς Αναστολείς Επαναπρόσληψης της Σεροτονίνης (SSRIs), αντικαταθλιπτικά ή

αντιψυχωσικά φάρµακα

θεραπεία µε SSRIs, αντικαταθλιπτικά ή αντιψυχωσικά φάρµακα, σε θεραπεία µε σερτραλίνη. Μία

Η ταυτόχρονη χορήγηση της σερτραλίνης µε άλλα φάρµακα που ενισχύουν την επίδραση της

σεροτονινεργικής νευροδιαβίβασης, όπως η τρυπτοφάνη ή η φενφλουραµίνη ή οι αγωνιστές των 5-

ΗΤ υποδοχέων ή το φυτικό φάρμακο St. John’s wort (Hypericum perforatum), πρέπει να γίνεται με

προσοχή και να αποφεύγεται, όταν είναι δυνατό, λόγω της ενδεχόµενης φαρµακοδυναµικής

αλληλεπίδρασης.

Ενεργοποίηση της υποµανίας ή µανίας

Έχουν αναφερθεί συµπτώµατα µανίας/υποµανίας σε ένα µικρό ποσοστό ασθενών που λαµβάνουν

αντικαταθλιπτικά και αντιψυχωσικά φάρµακα που βρίσκονται στο εµπόριο, συµπεριλαµβανοµένης

και της σερτραλίνης. Εποµένως, η σερτραλίνη θα πρέπει να χρησιµοποιείται µε προσοχή σε

ασθενείς µε ιστορικό µανίας/υποµανίας. Απαιτείται στενή παρακολούθηση από τον ιατρό. Η

Επιληπτικές κρίσεις μπορούν να εμφανιστούν µε τη θεραπεία µε σερτραλίνη: η σερτραλίνη θα

πρέπει να αποφεύγεται σε ασθενείς µε ασταθή επιληψία και οι ασθενείς µε ελεγχόµενη επιληψία θα

παρουσιάσει επιληπτικές κρίσεις.

Η κατάθλιψη σχετίζεται µε αυξηµένο κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων, αυτοκαταστροφής και

Άλλες ψυχιατρικές καταστάσεις, για τις οποίες συνταγογραφείται η σερτραλίνη, µπορεί επίσης να

σχετίζονται µε αυξηµένο κίνδυνο επεισοδίων, σχετιζόµενων µε αυτοκτονία. Επιπρόσθετα, αυτές οι

προφυλάξεις που λαµβάνονται κατά τη θεραπεία ασθενών µε µείζονα καταθλιπτική διαταραχή, θα

Ασθενείς µε ιστορικό επεισοδίων, σχετιζόµενων µε αυτοκτονία ή εκείνοι που παρουσιάζουν

σηµαντικού βαθµού αυτοκτονικό ιδεασµό πριν από την έναρξη της θεραπείας, είναι γνωστό ότι

διατρέχουν µεγαλύτερο κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων ή αποπειρών αυτοκτονίας, και γι' αυτό θα

πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Μία µετα-ανάλυση

ελεγχόµενων µε εικονικό φάρµακο κλινικών δοκιµών, µε αντικαταθλιπτικά φάρµακα, σε ενήλικες

ασθενείς µε ψυχιατρικές διαταραχές, έδειξε αυξηµένο κίνδυνο αυτοκτονικής συµπεριφοράς µε

αντικαταθλιπτικά, σε σύγκριση µε το εικονικό φάρµακο, σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 25 ετών.

Στενή παρακολούθηση των ασθενών, και ιδιαίτερα αυτών που διατρέχουν υψηλό κίνδυνο, θα

από µεταβολές της δόσης. Οι ασθενείς (και αυτοί που φροντίζουν τους ασθενείς), θα πρέπει να

αυτοκτονική συµπεριφορά ή σκέψεις και οποιεσδήποτε ασυνήθιστες αλλαγές στη συµπεριφορά

και να αναζητήσουν ιατρική συµβουλή άµεσα, εάν εµφανιστούν αυτά τα συµπτώµατα.

Η σερτραλίνη δεν θα πρέπει να χρησιµοποιείται για θεραπεία σε παιδιά και εφήβους ηλικίας κάτω

παρόλα αυτά, έχει αποφασισθεί να δοθεί θεραπεία, ο ασθενής θα πρέπει να παρακολουθείται

στενά, για εµφάνιση συµπτωµάτων αυτοκτονίας. Επιπλέον, δεν υπάρχουν µακροπρόθεσµα

δεδοµένα ασφάλειας σε παιδιά και εφήβους σχετικά µε την ανάπτυξη, την ωρίµανση και τη

γνωστική και συµπεριφορική ανάπτυξη. Οι ιατροί πρέπει να παρακολουθούν τους παιδιατρικούς

ασθενείς, κατά τη διάρκεια µακροχρόνιας θεραπείας, για την εµφάνιση ανωµαλιών σε αυτά τα

οργανικά συστήµατα.

Ασυνήθιστη αιµορραγία/Αιµορραγία

Έχουν υπάρξει αναφορές αιµορραγικών διαταραχών του δέρµατος, όπως εκχυµώσεις και πορφύρα,

καθώς και άλλα αιµορραγικά συµβάµατα, όπως γαστρεντερική ή γυναικολογική αιµορραγία, µε

τους SSRIs. Συνιστάται ιδιαίτερη προσοχή σε ασθενείς που λαµβάνουν SSRIs, ιδιαίτερα αν

αιµοπεταλίων (π.χ. αντιπηκτικά, άτυπα αντιψυχωσικά και φαινοθειαζίνες, τα περισσότερα

Υπονατριαιµία µπορεί να παρουσιαστεί ως αποτέλεσµα της θεραπείας µε εκλεκτικούς αναστολείς

επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRIs) ή εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης της

περιπτώσεις, φαίνεται ότι η υπονατριαιµία είναι αποτέλεσµα ενός συνδρόµου απρόσφορης

Οι ηλικιωµένοι ασθενείς µπορεί να διατρέχουν µεγαλύτερο κίνδυνο ανάπτυξης υπονατριαιµίας µε

που σχετίζονται µε πιο σοβαρά και/ή οξεία περιστατικά συµπεριλαµβάνουν ψευδαισθήσεις,

συγκοπή, επιληπτική κρίση, κώµα, αναπνευστική ανακοπή και θάνατο.

Συµπτώµατα απόσυρσης που παρατηρούνται µε τη διακοπή της θεραπείας µε σερτραλίνη

απότοµη (βλ. παράγραφο 4.8). Σε κλινικές µελέτες, ανάµεσα σε ασθενείς που έλαβαν σερτραλίνη, η

επίπτωση αντιδράσεων απόσυρσης που αναφέρθηκε ήταν 23% σε αυτούς που διέκοψαν την

σερτραλίνη, σε σύγκριση µε 12% σε αυτούς που συνέχισαν να λαµβάνουν θεραπεία µε σερτραλίνη.

Ο κίνδυνος συµπτωµάτων απόσυρσης µπορεί να εξαρτάται από αρκετούς παράγοντες,

συµπεριλαµβανοµένων της διάρκειας και της δόσης της θεραπείας και του ρυθµού της µείωσης

της δόσης. Ζάλη, διαταραχές στις αισθήσεις (συµπεριλαµβανοµένης παραισθησίας), διαταραχές

του ύπνου (συµπεριλαµβανοµένων της αϋπνίας και έντονων ονείρων), διέγερση ή άγχος, ναυτία

και/ή έµετος, τρόµος και κεφαλαλγία είναι οι πιο συχνά αναφερθείσες αντιδράσεις. Γενικά αυτά τα

συµπτώµατα είναι ήπια έως µέτρια, όµως σε κάποιους ασθενείς µπορεί να είναι σοβαρά όσο

Συνήθως παρουσιάζονται εντός των πρώτων ημερών από τη διακοπή της θεραπείας, αλλά έχουν

δόση. Γενικά, αυτά τα συµπτώµατα είναι αυτοπεριοριζόμενα και συνήθως αποδράµουν εντός 2

εβδοµάδων, ενώ σε κάποια άτοµα µπορεί να παραταθούν (2-3 µήνες ή περισσότερο). Γι' αυτό τον

λόγο, συστήνεται η χορήγηση σερτραλίνης να µειώνεται βαθµιαία, κατά την διακοπή της

παράγραφο 4.2).

πιθανόν να παρουσιαστεί µέσα στις πρώτες εβδοµάδες της θεραπείας. Σε ασθενείς που

αναπτύσσουν αυτά τα συµπτώµατα, η αύξηση της δόσης µπορεί να είναι επιβλαβής.

Ηπατική δυσλειτουργία

Η σερτραλίνη µεταβολίζεται σε µεγάλο βαθµό στο ήπαρ. Μία φαρµακοκινητική µελέτη

πολλαπλών δόσεων σε άτοµα µε ήπια, σταθεροποιηµένη κίρρωση έδειξε παράταση του χρόνου

ηµιζωής της αποµάκρυνσης και περίπου 3-πλάσια AUC και C

, σε σύγκριση µε τα υγιή άτοµα.

∆εν παρατηρήθηκαν σηµαντικές διαφορές στη σύνδεση µε τις πρωτεΐνες του πλάσµατος µεταξύ

των δύο οµάδων. Η χρήση της σερτραλίνης σε ασθενείς µε ηπατική νόσο θα πρέπει να γίνεται µε

προσοχή. Αν χορηγηθεί σερτραλίνη σε ασθενείς µε ηπατική δυσλειτουργία, θα πρέπει να

χρησιµοποιείται µειωµένη δόση ή να µειώνεται η συχνότητα χορήγησης του φαρµάκου. Η

παράγραφο 4.2).

Η σερτραλίνη µεταβολίζεται σε µεγάλο βαθµό, και η απέκκριση του αναλλοίωτου φαρµάκου στα

µέτρια νεφρική δυσλειτουργία (κάθαρση κρεατινίνης 30-60 ml/min) ή µέτρια έως σοβαρή νεφρική

δυσλειτουργία (κάθαρση κρεατινίνης 10-29 ml/min), οι φαρµακοκινητικές παράµετροι πολλαπλών

οµάδες ελέγχου. Η δοσολογία της σερτραλίνης δεν χρειάζεται να προσαρµοστεί ανάλογα µε το

Χρήση σε ηλικιωµένους

µεγαλύτερο κίνδυνο για αυτό το ανεπιθύµητο συμβάν (βλ. Υπονατριαιµία στην παράγραφο 4.4).

Σε ασθενείς µε διαβήτη, η θεραπεία µε έναν SSRI µπορεί να µεταβάλει τον γλυκαιµικό έλεγχο.

υπογλυκαιμικών παραγόντων.

Ηλεκτροσπασµοθεραπεία (ECT)

∆εν υπάρχουν κλινικές µελέτες που να τεκµηριώνουν τους κινδύνους ή τα οφέλη της

συνδυασµένης χρήσης ηλεκτροσπασµοθεραπείας και σερτραλίνης.

Χυμός γκρέιπφρουτ

Δε συνιστάται η χορήγηση σερτραλίνης με χυμό γκρέιπφρουτ (βλ. παράγραφο 4.5).

Παρεμβολή σε δοκιμές ελέγχου ούρων

βενζοδιαζεπίνες σε ασθενείς που λάμβαναν σερτραλίνη. Αυτό οφείλεται στην έλλειψη

αναμένονται για αρκετές ημέρες μετά τη διακοπή της θεραπείας με σερτραλίνη. Οι επιβεβαιωτικοί

έλεγχοι, όπως αέρια χρωματογραφία/φασματομετρία μάζας, θα διακρίνουν τη σερτραλίνη από τις

βενζοδιαζεπίνες.

Γλαύκωμα κλειστής γωνίας

με γλαύκωμα κλειστής γωνίας ή με ιστορικό γλαυκώματος.

4.5 Αλληλεπιδράσεις µε άλλα φαρµακευτικά προϊόντα και άλλες µορφές

αλληλεπίδρασης

Αντενδείκνυνται

Αναστολείς της μονοαμινοοξειδάσης (MAO)

Μη αναστρέψιµοι αναστολείς της MAO (π.χ. σελεγιλίνη)

Η σερτραλίνη δεν πρέπει να χρησιµοποιείται σε συνδυασµό µε µη αναστρέψιµους αναστολείς της

ηµέρες µετά τη διακοπή θεραπείας µε έναν µη αναστρέψιµο αναστολέα της MAO. Η σερτραλίνη

Λόγω του κινδύνου εµφάνισης συνδρόµου σεροτονίνης ο συνδυασµός σερτραλίνης µε έναν

αναστρέψιµο και εκλεκτικό αναστολέα της ΜΑΟ, όπως η µοκλοβεµίδη, δε θα πρέπει να χορηγείται.

σερτραλίνη, µπορεί να υπάρξει περίοδος απόσυρσης µικρότερη από 14 ηµέρες. Συνιστάται να

Σοβαρές ανεπιθύµητες αντιδράσεις έχουν αναφερθεί σε ασθενείς που έχουν πρόσφατα διακόψει

την θεραπεία µε έναν αναστολέα της ΜΑΟ και έχουν ξεκινήσει θεραπεία µε σερτραλίνη ή έχουν

της ΜΑΟ. Αυτές οι αντιδράσεις περιελάµβαναν τρόµο, µυόκλωνο, εφίδρωση, ναυτία, έµετο, έξαψη,

επιληπτικές κρίσεις και θάνατο.

Πιµοζίδη

Έχουν παρατηρηθεί αυξηµένα επίπεδα πιµοζίδης της τάξεως κατά προσέγγιση του 35% σε µία

κλινική µελέτη µιας εφάπαξ, χαµηλής δόσης πιµοζίδης (2 mg). Τα αυξηµένα αυτά επίπεδα δε

συσχετίζονται µε µεταβολές στο ΗΚΓ. Ενώ ο µηχανισµός αυτής της αλληλεπίδρασης δεν είναι

γνωστός, λόγω του στενού θεραπευτικού δείκτη της πιµοζίδης, η ταυτόχρονη χορήγηση

σερτραλίνης και πιµοζίδης αντενδείκνυται (βλ. παράγραφο 4.3).

Η συγχορήγηση µε σερτραλίνη δε συνιστάται

Κατασταλτικά του ΚΝΣ και οινόπνευµα

της καρβαµαζεπίνης, της αλοπεριδόλης ή της φαινυτοΐνης επί της γνωστικής και ψυχοκινητικής

λειτουργίας σε υγιή άτοµα. Παρόλα αυτά η ταυτόχρονη χρήση σερτραλίνης και οινοπνεύµατος δε

συνιστάται.

Άλλα σεροτονινεργικά φάρµακα

Ειδικές Προφυλάξεις

Λίθιο

Σε µία ελεγχόµενη µε εικονικό φάρµακο µελέτη, σε υγιείς εθελοντές, η συνδυασµένη χορήγηση

λιθίου και σερτραλίνης δεν µετέβαλε σηµαντικά τη φαρµακοκινητική του λιθίου, αλλά είχε ως

αποτέλεσµα αύξηση του τρόµου, σε σχέση µε το εικονικό φάρµακο, υποδηλώνοντας µια πιθανή

φαρµακοδυναµική αλληλεπίδραση. Όταν συγχορηγείται σερτραλίνη µε λίθιο, οι ασθενείς πρέπει να

παρακολουθούνται κατάλληλα.

Φαινυτοΐνη

Μία ελεγχόµενη µε εικονικό φάρµακο µελέτη, σε υγιείς εθελοντές υποδηλώνει ότι η χρόνια

µεταβολισµού της φαινυτοΐνης. Παρόλα αυτά, καθώς έχουν εµφανιστεί κάποια περιστατικά µε

κατάλληλες προσαρµογές της δόσης της φαινυτοΐνης. Επιπρόσθετα, συγχορήγηση φαινυτοΐνης

πιθανή μείωση των επιπέδων της σερτραλίνης στο πλάσμα λόγω άλλων επαγωγέων του CYP3A4,

π.χ. φαινοβαρβιτάλης, καρβαμαζεπίνης, St John´s wort, ριφαμπικίνης.

Τριπτάνες

διέγερση, µετά από λήψη σερτραλίνης και σουµατριπτάνης. Συµπτώµατα σεροτονινεργικού

στατιστικά σηµαντική, αύξηση του χρόνου προθροµβίνης, που µπορεί σε ορισµένες, σπάνιες

περιπτώσεις να προκαλέσει αστάθεια στην τιµή του INR. Κατά συνέπεια, ο χρόνος προθροµβίνης

Η συγχορήγηση µε σιµετιδίνη προκάλεσε σηµαντική µείωση στην κάθαρση της σερτραλίνης. Η

κλινική σηµασία αυτών των µεταβολών δεν είναι γνωστή. Η σερτραλίνη δεν είχε επίδραση πάνω

στην β-αδρενεργική ανασταλτική ικανότητα της ατενολόλης. ∆εν παρατηρήθηκε αλληλεπίδραση

µεταξύ της σερτραλίνης, 200 mg ηµερησίως και της διγοξίνης.

Φάρµακα που επηρεάζουν τη λειτουργία των αιµοπεταλίων

Ο κίνδυνος αιµορραγίας µπορεί να αυξάνεται όταν φάρµακα που επηρεάζουν τη λειτουργία των

αιµοπεταλίων (π.χ. ΜΣΑΦ, ακετυλοσαλικυλικό οξύ και τικλοπιδίνη) ή άλλα φάρµακα που µπορεί

να αυξάνουν τον κίνδυνο αιµορραγίας συγχορηγούνται µε SSRIs, συµπεριλαµβανοµένης της

σερτραλίνης (βλ. παράγραφο 4.4).

Φάρµακα που μεταβολίζονται από το κυτόχρωµα P450

σερτραλίνης, 50 mg ηµερησίως, έδειξε µέτρια αύξηση (µέση τιµή 23%-37%) των

σταθεροποιηµένων επιπέδων στο πλάσµα της δεσιπραμίνης (που αποτελεί δείκτη της

δραστικότητας του ισοενζύµου CYP 2D6). Κλινικά σχετικές αλληλεπιδράσεις µπορεί να

αντιαρρυθµικά τάξης 1C, όπως η προπαφαινόνη και η φλεκαϊνίδη, τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά

το υπόστρωµα του CYP 2C19 διαζεπάµη και τα υποστρώµατα του CYP 2C9 τολβουταµίδη,

γλιβενκλαµίδη και φαινυτοΐνη. Μελέτες in vitro υποδεικνύουν ότι η σερτραλίνη έχει µικρή ή

µηδενική δυνατότητα να αναστείλει το CYP 1Α2.

Η λήψη τριών ποτηριών χυμού γκρέιπφρουτ ημερησίως αύξησε τα επίπεδα της σερτραλίνης

στο πλάσμα περίπου κατά 100% σε μια διασταυρούμενη μελέτη σε οκτώ υγιείς Ιάπωνες εθελοντές.

Για το λόγο αυτό, η λήψη χυμού γκρέιπφρουτ θα πρέπει να αποφεύγεται κατά τη διάρκεια

θεραπείας με σερτραλίνη (βλ. παράγραφο 4.4).

Βάσει μιας μελέτης αλληλεπίδρασης με χυμό γκρέιπφρουτ, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι η

ταυτόχρονη χορήγηση σερτραλίνης και ισχυρών αναστολέων του CYP3A4, π.χ. αναστολέων

τελιθρομυκίνης και νεφαζοδόνης, θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερες αυξήσεις στην έκθεση

CYP3A4 θα πρέπει να αποφεύγεται κατά τη διάρκεια θεραπείας με σερτραλίνη.

Τα επίπεδα της σερτραλίνης στο πλάσμα αυξάνονται περίπου κατά 50% σε άτομα με χαμηλό

μεταβολισμό του CYP2C19 σε σύγκριση με τα άτομα με ταχύ μεταβολισμό (βλ. παράγραφο 5.2).

ομεπραζόλη, λανσοπραζόλη, παντοπραζόλη, ραμπεπραζόλη, φλουοξετίνη, φλουβοξαμίνη.

4.6 Γονιμότητα και κύηση και γαλουχία

άµεσης φαρµακοδυναµικής επίδρασης της χηµικής ένωσης στο έµβρυο (βλ. 5.3).

συµβατά µε αντιδράσεις απόσυρσης, σε µερικά νεογέννητα των οποίων οι µητέρες λάµβαναν

SSRIs. Η σερτραλίνη δε συνιστάται στην εγκυµοσύνη, εκτός εάν η κλινική κατάσταση της γυναίκας

είναι τέτοια που το όφελος της θεραπείας αναµένεται να υπερκεράσει το δυνητικό κίνδυνο.

Εάν η χρήση της σερτραλίνης από τη µητέρα συνεχίζεται στα τελευταία στάδια της κύησης,

ιδιαιτέρως στο τρίτο τρίµηνο, τα νεογνά θα πρέπει να παρακολουθούνται. Τα ακόλουθα

συµπτώµατα µπορεί να εµφανιστούν στο νεογνό µετά τη χρήση της σερτραλίνης από τη µητέρα

στα τελευταία στάδια της κύησης: αναπνευστική δυσχέρεια, κυάνωση, άπνοια, επιληπτικές

κρίσεις, αστάθεια θερµοκρασίας, δυσκολία στην πρόσληψη τροφής, έµετος, υπογλυκαιµία,

υπερτονία, υποτονία, υπεραντανακλαστικότητα, τρόµος, εκνευρισµός, ευερεθιστότητα, λήθαργος,

επίµονο κλάµα, υπνηλία και δυσκολία στον ύπνο. Αυτά τα συµπτώµατα µπορεί να οφείλονται είτε

περιπτώσεων, οι επιπλοκές ξεκινούν αµέσως ή σύντοµα (<24 ώρες) µετά τον τοκετό.

Tα επιδημιολογικά δεδομένα υποδηλώνουν πως η χρήση των SSRIs κατά την κύηση, ιδιαίτερα

κατά το τελικό στάδιο της κύησης, είναι πιθανό να αυξήσει τον κίνδυνο εμμένουσας πνευμονικής

υπέρτασης του νεογνού (PPHN). Ο κίνδυνος που παρατηρήθηκε αφορούσε σε περίπου 5

ανά 1000 κυήσεις.

Θηλασμός

∆ηµοσιευµένα στοιχεία, που αφορούν στα επίπεδα της σερτραλίνης στο µητρικό γάλα, δείχνουν

ότι µικρές ποσότητες σερτραλίνης και του µεταβολίτη της Ν- desmethylsertraline εκκρίνονται στο

γάλα. Γενικά αµελητέα έως µη ανιχνεύσιµα επίπεδα βρέθηκαν στον ορό των βρεφών, µε µία

εξαίρεση ενός βρέφους µε επίπεδα ορού περίπου 50% των µητρικών επιπέδων (αλλά χωρίς µία

αντιληπτή επίδραση στην υγεία του βρέφους). Μέχρι σήµερα, δεν έχουν αναφερθεί ανεπιθύµητες

ενέργειες στην υγεία βρεφών τα οποία γαλουχήθηκαν από µητέρες που χρησιµοποιούσαν

σερτραλίνη, αλλά δεν μπορεί να αποκλεισθεί κάποιος κίνδυνος.

Η χρήση σε θηλάζουσες µητέρες δε συνιστάται, παρά µόνο αν τα αναµενόµενα οφέλη, σύµφωνα

Με βάση τα διαθέσιµα στοιχεία, η σερτραλίνη παρουσιάζει µεγάλο περιθώριο ασφαλείας όσον

αφορά στην υπερδοσολογία. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις λήψης υπερβολικής δόσης µόνο

σερτραλίνης, έως 13,5 g. Έχουν αναφερθεί θάνατοι που σχετίζονται µε λήψη υπερβολικής δόσης

σερτραλίνης, κυρίως σε συνδυασµό µε άλλα φάρµακα και/ή οινόπνευµα. Κατά συνέπεια, κάθε

υπέρβαση της δοσολογίας πρέπει να αντιµετωπίζεται µε άµεση ιατρική παρέµβαση.

Συµπτώµατα που οφείλονται σε λήψη υπερβολικής δόσης περιλαµβάνουν ανεπιθύµητες ενέργειες

∆εν υπάρχουν ειδικά αντίδοτα για τη σερτραλίνη. Πρέπει να διασφαλίζεται και να διατηρείται η

ελεύθερη δίοδος των αεροφόρων οδών, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί επαρκής οξυγόνωση και

χρησιµοποιηθεί µε ένα καθαρτικό, µπορεί να αποδειχτεί το ίδιο ή και περισσότερο

Συνιστάται η παρακολούθηση της καρδιακής λειτουργίας και των ζωτικών σηµείων µαζί µε την

5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ Ι∆ΙΟΤΗΤΕΣ

5.1 Φαρµακοδυναµικές ιδιότητες

Φαρµακοθεραπευτική κατηγορία: Εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης

(SSRI). Κωδικός ATC: N06 AB06.

Μηχανισμός δράσης

Η σερτραλίνη αποτελεί ισχυρό και ειδικό αναστολέα της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (5-ΗΤ)

από τους νευρώνες in vitro, µε αποτέλεσµα την ενίσχυση της δράσης της 5-ΗΤ στα ζώα. Έχει πολύ

ασθενή δράση στην επαναπρόσληψη της νορεπινεφρίνης και της ντοπαµίνης από τους νευρώνες.

Σε κλινικές δόσεις, η σερτραλίνη αναστέλλει την επαναπρόσληψη της σεροτονίνης εντός των

αντιχολινεργικής δραστηριότητας, καθώς και καρδιοτοξικότητας στα ζώα. Σε ελεγχόµενες µελέτες

λειτουργία. Σύµφωνα µε την εκλεκτική ανασταλτική της δράση επί της επαναπρόσληψης της 5-

ΗΤ, η σερτραλίνη δεν ενισχύει την κατεχολαµινεργική δραστηριότητα. Η σερτραλίνη δεν

παρουσιάζει συγγένεια προς τους µουσκαρινικούς (χολινεργικούς), σεροτονινεργικούς,

βενζοδιαζεπίνης. Η χρόνια χορήγηση της σερτραλίνης σε ζώα συσχετίστηκε µε µείωση του αριθµού

εικονικό φάρµακο, διπλά-τυφλή, τυχαιοποιηµένη µελέτη της συγκριτικής προδιάθεσης για

κατάχρηση της σερτραλίνης, της αλπραζολάµης και της d-αµφεταµίνης στον άνθρωπο, η

σερτραλίνη δεν προκάλεσε θετικά υποκειµενικά αποτελέσµατα που να υποδεικνύουν ότι έχει τη

δυνατότητα να προκαλέσει κατάχρηση. Αντιθέτως, τα άτοµα που έλαβαν µέρος στη µελέτη

κατέταξαν την αλπραζολάµη και την d-αµφεταµίνη, πολύ πιο ψηλά σε σχέση µε το εικονικό

φάρµακο, µε βάση την επιθυµία να πάρουν το φάρµακο, την προκαλούµενη ευφορία και την

πιθανότητα κατάχρησης. Η σερτραλίνη δεν προκάλεσε ούτε τη διέγερση και το άγχος, που

συσχετίζονται µε τη χορήγηση της d-αµφεταµίνης, ούτε την καταστολή και µείωση της

ψυχοκινητικής λειτουργίας, που συσχετίζονται µε την αλπραζολάµη. Η σερτραλίνη δε λειτουργεί

ως θετικό ερέθισµα (ανταµοιβή) στους πιθήκους rhesus, που ήταν εκπαιδευµένοι να χορηγούν

στον εαυτό τους κοκαΐνη, ούτε υποκαθιστά ως διακριτό διεγερτικό ερέθισµα, για τους πιθήκους

Μείζονα Καταθλιπτική Διαταραχή

παρουσίασαν ανταπόκριση στη σερτραλίνη, στο τέλος µίας αρχικής, ανοικτής φάσης θεραπείας 8

εβδοµάδων, µε σερτραλίνη 50-200 mg ηµερησίως. Αυτοί οι ασθενείς (n=295) τυχαιοποιήθηκαν σε

φάρµακο. Ένα στατιστικώς σηµαντικά χαµηλότερο ποσοστό υποτροπής παρατηρήθηκε στους

εµφάνισαν ανταπόκριση (που ορίζονται ως αυτοί οι ασθενείς οι οποίοι δεν υποτροπίασαν) για τα

γυναικών που λάµβαναν σερτραλίνη, έναντι του εικονικού φαρµάκου, ήταν παρόµοιοι (γυναίκες:

57,2% έναντι 34,5%, άνδρες: 53,9% έναντι 38,2%). Ο αριθµός των ανδρών και των γυναικών

αποτελέσµατα στις γυναίκες είναι πιο ισχυρά και οι άνδρες συσχετίσθηκαν µε άλλες µεταβλητές

κτλ), που συσχετίζονται µε µείωση του αποτελέσµατος.

Παιδιατρική ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή

Η ασφάλεια και η αποτελεσµατικότητα της σερτραλίνης (50-200 mg/ηµέρα) εξετάσθηκε στη

θεραπεία µη καταθλιπτικών παιδιών (6-12 ετών) και εφήβων (13-17 ετών) εξωτερικών ασθενών,

µε ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Μετά από µία εβδοµάδα εισαγωγής, µονά-τυφλής µε εικονικό

φάρµακο, οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε θεραπεία δώδεκα εβδοµάδων ευέλικτης δοσολογίας είτε

µε σερτραλίνη είτε µε εικονικό φάρµακο. Παιδιά (ηλικίας 6-12 ετών) ξεκίνησαν αρχικά µε δόση

25 mg. Οι ασθενείς που τυχαιοποιήθηκαν στη σερτραλίνη έδειξαν σηµαντικά µεγαλύτερη

ανταπόκριση, από αυτούς που τυχαιοποιήθηκαν στο εικονικό φάρµακο στις κλίµακες Children's

Compulsive Scale (p=0,019) και CGΙ Improvement (p=0,002). Επιπλέον, παρατηρήθηκε µία τάση

φαρµάκου, στην κλίµακα CGI Severity (p=0,089). Για την κλίµακα CY-BOCs η µέση τιµή έναρξης

και η µεταβολή από τα αποτελέσµατα της έναρξης, για την οµάδα του εικονικού φαρµάκου, ήταν

22,25 ± 6,15 και -3,4 ± 0,82, αντίστοιχα, ενώ για την οµάδα της σερτραλίνης, η µέση τιµή έναρξης

Σε µία post-hoc ανάλυση, αυτοί που εµφάνισαν ανταπόκριση, που ορίζονται ως οι ασθενείς µε

παιδιατρικό πληθυσµό.

∆εν υπάρχουν διαθέσιµα δεδοµένα για παιδιά ηλικίας κάτω των 6 ετών.

5.2 Φαρµακοκινητικές ιδιότητες

Απορρόφηση

Η σερτραλίνη παρουσιάζει δοσοεξαρτώµενη φαρµακοκινητική στο δοσολογικό φάσµα από 50 έως

200 mg. Στον άνθρωπο, µετά από άπαξ, ηµερήσια, από του στόµατος δόση, από 50 έως 200 mg για

14 ηµέρες, οι µέγιστες συγκεντρώσεις της σερτραλίνης στο πλάσµα παρατηρούνται στις 4,5 έως 8,4

ώρες µετά την ηµερήσια χορήγηση του φαρµάκου. Η τροφή δε µεταβάλλει σηµαντικά τη

πρωτεΐνες του πλάσµατος.

Βιοµετασχηματισμός

Η σερτραλίνη µεταβολίζεται σε µεγάλο βαθµό κατά την πρώτη δίοδό της από το ήπαρ.

Κλινικά και in vitro δεδομένα, καταδεικνύουν πως η σερτραλίνη μεταβολίζεται μέσω διαφόρων

υποστρώματα της P-γλυκοπρωτεΐνης in vitro.

χρόνος ηµιζωής της N-desmethylsertraline κυµαίνεται µεταξύ 62 και 104 ωρών. Η σερτραλίνη και η

N-desmethylsertraline µεταβολίζονται σε µεγάλο βαθµό στον άνθρωπο και οι µεταβολίτες που

ποσότητα (<0,2 %) σερτραλίνης, υπό αναλλοίωτη µορφή, απεκκρίνεται στα ούρα.

Φαρµακοκινητική σε ειδικές οµάδες ασθενών

Παιδιατρικοί ασθενείς µε ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή

Η φαρµακοκινητική της σερτραλίνης µελετήθηκε σε 29 παιδιατρικούς ασθενείς ηλικίας 6-12 ετών,

και σε 32 έφηβους ασθενείς ηλικίας 13-17 ετών. Στους ασθενείς έγινε σταδιακή τιτλοποίηση προς

τα πάνω σε ηµερήσια δόση των 200 mg εντός 32 ηµερών, είτε µε αρχική δόση των 25 mg και

βήµατα αύξησης, είτε µε αρχική δόση των 50 mg ή µε προσαυξήσεις. Τo θεραπευτικó σχήµα των

25 mg και το θεραπευτικό σχήµα των 50 mg ήταν εξίσου ανεκτά. Στη σταθερή κατάσταση των 200

mg, τα επίπεδα σερτραλίνης στο πλάσµα στην οµάδα των 6-12 ετών ήταν περίπου 35% υψηλότερα

σε σύγκριση µε την οµάδα των 13-17 ετών, και 21% υψηλότερα, σε σύγκριση µε την οµάδα

αγοριών και κοριτσιών. Συνεπώς, συνιστάται για τα παιδιά µία χαµηλή αρχική δόση και βήµατα

Οι έφηβοι µπορούν να λάβουν δοσολογία ενηλίκων.

Έφηβοι και ηλικιωµένοι

των ενηλίκων, ηλικίας µεταξύ 18 και 65 ετών.

Νεφρική δυσλειτουργία

Σε ασθενείς µε µέτρια έως σοβαρή νεφρική δυσλειτουργία, δεν υπήρξε σηµαντική συσσώρευση

σερτραλίνης.

Φαρμακογενετική

Τα επίπεδα της σερτραλίνης στο πλάσμα ήταν κατά περίπου 50 % υψηλότερα στα άτομα με

περιορισμένο μεταβολισμό του CYP2C19 συγκριτικά με τα άτομα που είχαν εκτεταμένο

μεταβολισμό. Η κλινική σημασία του παραπάνω δεν είναι σαφής, και απαιτείται ρύθμιση της

δόσης των ασθενών ανάλογα με την κλινική ανταπόκριση.

5.3 Προκλινικά δεδοµένα για την ασφάλεια

Τα προκλινικά δεδοµένα δεν αποκαλύπτουν ιδιαίτερο κίνδυνο για τον άνθρωπο, µε βάση τις

πειραµατόζωα δεν κατέδειξαν τερατογένεση ή ανεπιθύµητες ενέργειες στη γονιµότητα των

µητρική τοξικότητα. Η µεταγεννητική επιβίωση κουταβιών και το σωµατικό βάρος ήταν µειωµένα

µόνο κατά τις πρώτες ηµέρες µετά τη γέννηση. Η πρώιµη µεταγεννητική θνησιµότητα

µεταγεννητικές καθυστερήσεις στην ανάπτυξη που εµφανίστηκαν σε κουτάβια των οποίων οι

Τα δεδομένα από τα τρωκτικά και τα μη τρωκτικά δεν αποκαλύπτουν επιδράσεις στη γονιμότητα.

Κυτταρίνη μικροκρυσταλική

Φωσφορικό ασβέστιο όξινο , άνυδρο

Μαγνήσιο στεατικό

Επικάλυψη λεπτού υμενίου::

Υπρομελλόζη (E464)

Τιτανίου διοξείδιο (E171)

6.3 ∆ιάρκεια ζωής

Φυλάσσετε στην αρχική συσκευασία.

Κυψέλες (blisters) από PVC/PVdC/αλουμίνιο σε *συσκευασίες των 14, 15, 20, 28, 30, 50, 60, 98,

100, 250, 300, 500.

*Μπορεί να μην κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.

6.6 Ιδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης

Δεν εφαρμόζεται.

Generics Pharma Hellas ΕΠΕ, Λ. Βουλιαγμένης 577

, Αργυρούπολη 164 51, Αθήνα

Τηλ: 210-99 36 410

8. ΑΡΙΘΜΟΣ(ΟΙ) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ