ΦΥΛΛΟ ΟΔΗΓΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΗΣΤΗ

1. Προσδιορισμός φαρμακευτικού προϊόντος

1.1 Ονομασία

EPIBRA

®

Ενέσιμο διάλυμα

1.2 Σύνθεση

Δραστική ουσία: Epirubicin Hydrochloride

Έκδοχα: SODIUM CHLORIDE, SODIUM LACTATE SOLUTION, HYDROCHLORIC

ACID, 36% (used as 1N HCl), WATER FOR INJECTION

1.7 Υπεύθυνος κυκλοφορίας: SANTA PHARMA AE, Ασκληπιού 4, Κρυονέρι, Αττικής

1.8 Παρασκευαστής: Thymoorgan Pharmazie GmbH, Γερμανία

2. Τι πρέπει να γνωρίζετε για το φάρμακο που σας χορήγησε ο γιατρός σας

2.1 Γενικές πληροφορίες

Έχει αποδειχθεί ότι η epirubicin είναι δραστική σε ευρύ φάσμα πειραματικών όγκων, όπως οι

λευχαιμίες L1210 και P 388, τα σαρκώματα SA 180 (τύπου συμπαγούς και ασκίτη), το

μελάνωμα B16, τον καρκίνο του μαστού, τον καρκίνο του πνεύμονα τύπου Lewis και τον

καρκίνο του παχέος εντέρου τύπου 38. Έχει επίσης επιδείξει δραστικότητα σε ανθρώπινους

καρκίνους που μεταμοσχεύθηκαν σε ποντίκια που είχαν υποστεί θυμεκτομή (μελάνωμα,

καρκίνος μαστού, πνεύμονα, προστάτη, ωοθηκών).

και το πολλαπλούν μυέλωμα. Ως μονοθεραπεία σε υψηλές δόσεις δίδει θεραπευτικές

ανταποκρίσεις στον καρκίνο του πνεύμονα. Με ενδοκυστική χορήγηση ενδείκνυται για την

αντιμετώπιση του in situ θηλώματος της ουροδόχου κύστεως και την πρόληψη της υποτροπής

του χειρουργικά αφαιρεθέντος επιφανειακού καρκίνου αυτής.

2.3 Αντενδείξεις

Οι καταστάσεις στις οποίες οι ασθενείς δεν θα πρέπει να υποβληθούν σε θεραπεία με

ενδοφλέβια epirubicin περιλαμβάνουν:

- βαριά μυελοκαταστολή ή σοβαρή στοματίτιδα από προηγούμενες αγωγές με

κυτταροτοξικά φάρμακα ή μετά από ακτινοθεραπεία

- ύπαρξη γενικευμένων λοιμώξεων

προηγούμενο έμφραγμα του μυοκαρδίου

- επιθετικούς όγκους που έχουν διεισδύσει στο τοίχωμα της ουροδόχου κύστης

- λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος

- φλεγμονή της ουροδόχου κύστης

- προβλήματα καθετηριασμού.

2.4 Ειδικές προφυλάξεις κατά τη χρήση και ειδικές προειδοποιήσεις

2.4.1 Γενικά

Η epirubicin πρέπει να χορηγείται μόνο κάτω από την επίβλεψη ειδικών γιατρών με εμπειρία

στη χημειοθεραπεία. Συγκεκριμένα, η αγωγή με υψηλές δόσεις του φαρμάκου απαιτεί ειδική

προσοχή για πιθανές κλινικές επιπλοκές που οφείλονται σε βαριά μυελοκαταστολή. Ωστόσο,

υψηλές δόσεις epirubicin έχουν χορηγηθεί σε μεγάλο αριθμό ασθενών που δεν είχαν

Πριν την αρχική αγωγή με epirubicin θα πρέπει να προηγείται προσεκτικός έλεγχος

ορισμένων εργαστηριακών παραμέτρων καθώς και της καρδιακής λειτουργίας. Κατά τη

διάρκεια του κάθε κύκλου θεραπείας οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται

προσεκτικά και συχνά.

Γενική εξέταση αίματος: Ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων και ο τύπος τους, τα ερυθρά

αιμοσφαίρια και τα αιμοπετάλια θα πρέπει να καταμετρούνται πριν (και κατά τη διάρκεια)

του κάθε κύκλου θεραπείας. Η λευκοπενία και η ουδετεροπενία μπορεί να είναι σοβαρές (και

σε γενικές γραμμές είναι πιο σοβαρές με αγωγή υψηλών δόσεων), φθάνοντας στο ναδίρ στις

περισσότερες φορές μεταξύ της 10

ης

και της 14

ης

ημέρας από τη χορήγηση του φαρμάκου.

Καρδιακή λειτουργία: Η καρδιοτοξικότητα αποτελεί γνωστό κίνδυνο της αγωγής με

ανθρακυκλίνες. Η πλέον σοβαρή και χαρακτηριστική μορφή της τοξικότητας αυτής

απεικονίζεται από καθυστερημένη καρδιομυοπάθεια που παρατηρείται συχνότερα με τις

υψηλές αθροιστικές δόσεις του φαρμάκου και μπορεί να προκαλέσει συμφορητική, καρδιακή

ανεπάρκεια (ΣΚΑ).

Ο κίνδυνος εμφάνισης συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας (ΣΚΑ) αυξάνεται γρήγορα

όταν οι αθροιστικές δόσεις της epirubicin υπερβαίνουν τα 900 mg/m

αθροιστικής δόσης θα πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή.

Η καρδιακή λειτουργία θα πρέπει να αξιολογείται πριν αρχίσει η θεραπεία με epirubicin και

αναγνωρίζεται σαν το πλέον κατάλληλο διαγνωστικό εργαλείο για την ανίχνευση της

μπορεί να πραγματοποιηθεί με ευκολία σε βάση ρουτίνας. Η τακτική αξιολόγηση της

ηλεκτροκαρδιογράφημα (ΗΚΓ) και την αξιολόγηση του κλάσματος εξώθησης της αριστερής

κοιλίας (LVEF). Οι αλλαγές στο ΗΚΓ δείχνουν γενικά κάποια παροδική τοξικότητα, αλλά η

μείωση του ύψους του QRS συμπλέγματος ή η παράταση πέρα από τα φυσιολογικά όρια του

LVEF – χαρακτηριστικής καρδιομυοπάθειας που προκαλείται από ανθρακυκλίνες.

Δεδομένου του κινδύνου καρδιομυοπάθειας, η αθροιστική δόση 900mg/m² epirubicin δεν

πρέπει να υπερβαίνεται τόσο με τις συμβατικές όσο και με τις υψηλές δοσολογίες. Πάνω από

τη δόση αυτή ο κίνδυνος για μη αναστρέψιμη καρδιοτοξικότητα, αυξάνεται απότομα.

περιοχή, προηγούμενη θεραπεία με άλλες ανθρακυκλίνες/ανθρακενοδιόνες, ταυτόχρονη

ακτινοβόλησης της περιοχής του μεσοθωρακίου, η μέγιστη αθροιστικά συνολική δόση πρέπει

των 450 mg/m² διατρέχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας.

είναι εξαιρετικά αυστηρή και ο λόγος όφελος/κίνδυνος για τη συνέχιση της αγωγής με

epirubicin κάτω από συνθήκες μειωμένης καρδιακής λειτουργίας θα πρέπει να αξιολογείται

προσεκτικά. Έχει αναφερθεί ότι η καρδιακή βλάβη μπορεί να συμβεί ακόμα και αρκετές

εβδομάδες μετά τη διακοπή της θεραπείας και να μην ανταποκρίνεται στις συνήθεις ειδικές

αγωγές.

Αξιολόγηση της ηπατικής λειτουργίας: Δεδομένου ότι η κυριότερη οδός αποβολής της

epirubicin είναι το ηπατοχολικό σύστημα, στην περίπτωση μειωμένης ηπατικής λειτουργίας ή

δύσκολης εκροής χολής, μπορεί να παρατηρηθεί καθυστερημένη αποβολή του φαρμάκου με

αύξηση της συνολικής τοξικότητας. Επομένως, η ηπατική λειτουργία (χολερυθρίνη, AST,

ALT, αλκαλική φωσφατάση) θα πρέπει να αξιολογείται πριν από την έναρξη της αγωγής με

epirubicin, και η δοσολογία του φαρμάκου θα πρέπει να μειώνεται σε ασθενείς με ανεπαρκή

ηπατική λειτουργία. Οι κατευθυντήριες γραμμές που συχνά ακολουθούνται για τη μείωση της

δοσολογίας σε καταστάσεις ανεπάρκειας της ηπατικής λειτουργίας βασίζονται στα επίπεδα

της χολερυθρίνης στον ορό ως εξής:

Εξαγγείωση: Η εξαγγείωση της epirubicin κατά τη διάρκεια της ενδοφλέβιας ένεσης μπορεί

να προκαλέσει σοβαρές αλλοιώσεις στους ιστούς ακόμη και νέκρωση. Μπορεί να προκληθεί

φλεβική σκλήρυνση από ένεση σε μικρό αγγείο ή από επανειλημμένες ενέσεις στην ίδια

φλέβα. Για την ελαχιστοποίηση του κινδύνου εξαγγείωσης του φαρμάκου και για να

βεβαιωθούμε ότι η φλέβα έχει ξεπλυθεί επαρκώς μετά τη χορήγηση του φαρμάκου,

συνιστάται η χορήγηση του φαρμάκου μέσω του σωλήνα έγχυσης φυσιολογικού ορού

ελεύθερης ροής, αφού βεβαιωθούμε ότι η βελόνα βρίσκεται σωστά τοποθετημένη στη φλέβα.

Σε περίπτωση που παρατηρηθούν ενδείξεις ή συμπτώματα εξαγγείωσης του φαρμάκου κατά

τη διάρκεια της ενδοφλέβιας χορήγησης της epirubicin, η έγχυση του φαρμάκου θα πρέπει να

διακοπεί αμέσως. Για την αντιμετώπιση της εξαγγείωσης, οι παρεμβάσεις που θεωρούνται

γεγονός αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ειδικά κατά τη χρήση του φαρμάκου σε υψηλές

πριν από την έναρξη της εντατικής θεραπείας με υψηλές δόσεις.

Όμοια με άλλους κυτταροτοξικούς παράγοντες, η epirubicin μπορεί να προκαλέσει

υπερουριχαιμία σαν αποτέλεσμα του εκτεταμένου καταβολισμού πουρίνης που συνοδεύει την

από το φάρμακο προκλειθείσα ταχεία λύση των νεοπλασματικών κυττάρων. Επομένως τα

κατάλληλη αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού.

Η epirubicin μπορεί να προσδώσει ερυθρό χρώμα στα ούρα για διάστημα μιας ή δύο ημερών

μετά τη χορήγησή της. Οι ασθενείς θα πρέπει να πληροφορηθούν ότι το γεγονός αυτό δεν

2.4.2 Κύηση και γαλουχία

δεδομένα δείχνουν ωστόσο ότι το φάρμακο μπορεί να βλάψει το έμβρυο. Οι γυναίκες που

εφαρμόζονται αντισυλληπτικά μέτρα για να αποφύγουν τη σύλληψη κατά τη διάρκεια της

εγκυμοσύνης, τα πιθανά οφέλη της αγωγής θα πρέπει να αντισταθμιστούν προσεκτικά έναντι

των πιθανών κινδύνων προς το έμβρυο. Δεδομένου του μεταλλαξιογόνου δυναμικού της

epirubicin, το φάρμακο θα μπορούσε να προκαλέσει χρωμοσωματική βλάβη στα

σπερματοζωάρια στον άνθρωπο. Επομένως, οι άνδρες που υποβάλλονται σε θεραπεία με

epirubicin θα πρέπει να εφαρμόζουν αντισυλληπτικά μέτρα.

Η epirubicin μπορεί να προκαλέσει αμηνόρροια ή πρόωρη εμμηνόπαυση σε

προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

Θεωρείται πιθανό ότι η epirubicin απεκκρίνεται στο μητρικό γάλα, επομένως οι γυναίκες που

υποβάλλονται σε θεραπεία με epirubicin δεν θα πρέπει να θηλάζουν λόγω του ενδεχόμενου

για πρόκληση σοβαρής βλάβης σε βρέφη που θηλάζουν.

2.4.3 Επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων:

Δεν έχει αναφερθεί καμία ειδική ανεπιθύμητη ενέργεια σε σχέση με την επίδραση της

epirubicin στην ικανότητα οδήγησης και / ή χειρισμού μηχανημάτων.

καρδιοτοξικά (π.χ. 5-φθοριοουρακύλη, κυκλοφωσφαμίδη, σισπλατίνη, ταξάνες) καθώς και η

ταυτόχρονη χορήγηση άλλων καρδιοδραστικών ενώσεων (π.χ. αναστολείς διαύλων

ασβεστίου) απαιτεί στενή παρακολούθηση της καρδιακής λειτουργίας σε όλη τη διάρκεια της

θεραπείας.

Η epirubicin μεταβολίζεται σε υψηλό βαθμό από το ήπαρ. Οι αλλαγές στην ηπατική

λειτουργία που προκαλούνται από ταυτόχρονες αγωγές μπορούν να επηρεάσουν το

μεταβολισμό, τη φαρμακοκινητική, τη θεραπευτική αποτελεσματικότητα και/ή την

τοξικότητα της epirubicin.

Η σιμετιδίνη αυξάνει την AUC της epirubicin κατά 50% και η χορήγησή της θα πρέπει να

διακόπτεται κατά τη διάρκεια της θεραπείας με epirubicin.

φαρμάκων αυτών μέσα στην ίδια σύριγγα.

συγκεντρώσεις στο πλάσμα τόσο της epirubicin όσο και των μεταβολιτών της, οι τελευταίοι

ντοσεταξέλης δεν επηρέασε τη φαρμακοκινητική της epirubicin, όταν αυτή χορηγήθηκε πριν

την ταξάνη.

Τρόπος χορήγησης

Η epirubicin είναι κυτταροτοξικός παράγοντας που χορηγείται με ενδοφλέβια ένεση ή

ενδοκυστικώς.

Η δοσολογία υπολογίζεται συνήθως με βάση την επιφάνεια του σώματος (mg/m²). Η

με άλλα κυτταροτοξικά φάρμακα) και ανάλογα με τη θεραπευτική ένδειξη (π.χ. στη θεραπεία

χορήγηση της epirubicin σε σωλήνα ενδοφλέβιας έγχυσης ελεύθερης ροής (ισότονο

φυσιολογικό ορό ή διάλυμα γλυκόζης 5%) για διάστημα 3 μέχρι 5 λεπτών. Σκοπός της

τεχνικής αυτής είναι η ελαχιστοποίηση του κινδύνου θρόμβωσης ή περιφλεβικής

εξαγγείωσης που θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή κυτταρίτιδα, φυσαλλιδοποίηση και

νέκρωση των ιστών. Δεν συνιστάται απευθείας ένεση λόγω του κινδύνου εξαγγείωσης, που

μπορεί να προκληθεί ακόμη και παρουσία επαρκούς εμφάνισης αίματος κατά την

αναρρόφηση της σύριγγας.

Συμβατική δόση

Όταν η epirubicin χρησιμοποιείται ως μονοθεραπεία, η συνιστώμενη δόση ανά κύκλο σε

ενήλικες είναι 60-90 mg/m² επιφάνειας σώματος.

Η συνολική δόση ανά κύκλο μπορεί να χορηγηθεί σε εφάπαξ δόση ή να κατανεμηθεί σε 2-3

διαδοχικές ημέρες. Σε καταστάσεις φυσιολογικής ανάνηψης από την τοξικότητα που

προκαλείται από το φάρμακο (ειδικά μυελοκαταστολή και στοματίτιδα), κάθε κύκλος

με υψηλές δόσεις σε μονοθεραπεία και σε συνδυασμένη θεραπεία πρέπει να χορηγείται

σύμφωνα με το ακόλουθα σχήματα:

Χαμηλότερες δόσεις (60-70 mg/m² για τα σχήματα συμβατικών δόσεων και 105-120 mg/m²

μυελού των οστών είναι ήδη επιβαρυμένη λόγω προηγούμενης χημειοθεραπείας, σε

ηλικιωμένους ασθενείς ή επί παρουσίας νεοπλασματικής διήθησης του μυελού των οστών

(βλ. επίσης λήμμα Ειδικές προειδοποιήσεις). Όταν η epirubicin χρησιμοποιείται σε

τοξικότητα, η συνιστώμενη δόση ανά κύκλο θα πρέπει να μειώνεται αντίστοιχα.

Νεφρική-ηπατική ανεπάρκεια

Η μέτρια νεφρική ανεπάρκεια δεν φαίνεται να απαιτεί ελάττωση δοσολογίας λόγω της

να γίνεται με χαμηλότερες δόσεις.

αύξησης της συνολικής τοξικότητας. Οδηγίες για την ελάττωση της δοσολογίας σε αυτούς

Ενδοκυστική Χορήγηση

εβδομάδων με ενσταλάξεις 50 mg (σε 25-50 ml φυσιολογικό ορό). Σε περίπτωση τοπικής

τοξικότητας (χημικής κυστίτιδας) συνιστάται μείωση της δοσολογίας σε 30 mg. Για τη

θεραπεία καρκινωμάτων in-situ, ανάλογα με την ατομική ανοχή του ασθενούς, η δόση μπορεί

να αυξηθεί στα 80 mg. Για την προφύλαξη υποτροπής διουρηθρικώς αφαιρεθέντος

επιφανειακού όγκου, συνιστάται η χορήγηση 50 mg 4 φορές την εβδομάδα που ακολουθείται

από 11 μηνιαίες ενσταλάξεις με την ίδια δοσολογία. Το διάλυμα πρέπει να παραμένει εντός

της κύστης για διάστημα μιας ώρας ο ασθενής θα πρέπει να αλλάζει θέση περιστροφικά ώστε

να πετύχει την καλύτερη επαφή του φαρμάκου με όλο το βλενογόνο της κύστης. Για αποφυγή

ανεπιθύμητης αραίωσης με τα ούρα, ο ασθενής δεν θα πρέπει να πιει κανένα υγρό για

διάρκεια δώδεκα ωρών πριν από την ενστάλαξη.

Οδηγίες χρήσης/Χειρισμού

Ενδοφλέβια χορήγηση. H epirubicin δεν είναι δραστική όταν χορηγείται από το στόμα και

δεν θα πρέπει να χορηγείται ενδομυϊκώς ή ενδοραχιαία. Συνιστάται η χορήγηση του

φαρμάκου μέσω του σωλήνα ενδοφλέβιας έγχυσης φυσιολογικού ορού ελεύθερης ροής για

Ενδοκυστική χορήγηση. Η epirubicin, που χορηγείται με ενστάλαξη με τη χρήση καθετήρα,

θα πρέπει να παραμείνει στην κύστη για διάστημα 1 ώρας. Θα πρέπει να δοθούν οδηγίες στον

ασθενή να ουρήσει στο τέλος του χρονικού αυτού διαστήματος.

Μέτρα προστασίας. Λόγω της τοξικής φύσης της ουσίας, παρέχονται οι εξής συστάσεις

προστασίας:

- το προσωπικό θα πρέπει να έχει εκπαιδευτεί στις σωστές τεχνικές για ανασύσταση

- οι έγκυες γυναίκες θα πρέπει να αποκλείονται από την εργασία με το φάρμακο αυτό

- όλα τα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται για την ανασύσταση, χορήγηση ή

Κάθε έγχυση ή διαρροή θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με αραιό διάλυμα υποχλωριώδους

συνέχεια ξέπλυμα με νερό.

Όλα τα υλικά καθαρισμού θα πρέπει, μετά τη χρήση τους, να αποτεφρώνονται όπως

περιγράφεται πιο πάνω.

Η τυχαία επαφή με το δέρμα ή με τα μάτια πρέπει να αντιμετωπίζεται αμέσως με πλύσιμο με

Το φάρμακο πρέπει να χρησιμοποιηθεί εντός 24 ωρών από την πρώτη διάτρηση του

Ασυμβατότητες

ηπαρίνη λόγω χημικής ασυμβατότητας και σε ορισμένες αναλογίες μπορεί να σχηματίσουν

παράγοντες, δεν συνιστάται όμως η ανάμιξη των φαρμάκων αυτών στην ίδια σύριγγα.

2.7 Υπερδοσολογία – Αντιμετώπιση

Πολύ υψηλές εφάπαξ δόσεις της epirubicin μπορούν να προκαλέσουν οξεία εκφύλιση του

μυοκαρδίου μέσα σε 24 ώρες και βαριά μυελοκαταστολή μέσα σε 10 έως 14 ημέρες. Έχουν

παρατηρηθεί τοξικά αποτελέσματα στο γαστρεντερικό σύστημα (κυρίως βλεννογονίτις).

Η αγωγή θα πρέπει να έχει στόχο την υποστήριξη των ζωτικών λειτουργιών του οργανισμού

κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μέτρα όπως

μεταγγίσεις αίματος και ειδική νοσηλεία σε αποστειρωμένη απομόνωση. Καθυστερημένη

καρδιακή ανεπάρκεια παρατηρήθηκε με τις ανθρακυκλίνες και μέχρι 6 μήνες μετά την

υπερδοσολογία. Οι ασθενείς θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά και να τους

παρέχεται η κατάλληλη αγωγή μόλις εμφανισθούν σημεία καρδιακής ανεπάρκειας.

Τηλ. Κέντρου Δηλητηριάσεων 210 77 93 777

2.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες

απαιτηθεί κατάλληλη υποστήριξη του μυελού (π.χ. αρχέγονα κύτταρα περιφερικού αίματος ή

αυξητικοί παράγοντες). Μπορεί επίσης να παρατηρηθεί θρομβοκυτταροπενία και αναιμία.

Τα κλινικά επακόλουθα της μυελοτοξικότητας/αιματολογικής τοξικότητας από epirubicin

μπορεί να περιλαμβάνουν πυρετό, λοιμώξεις, σήψη/συψαιμία, σηπτικό σοκ, αιμορραγίες,

υποταξία των ιστών ή θάνατο. Θα πρέπει να χορηγούνται αντιβιοτικά ενδοφλεβίως όταν

παρατηρηθεί εμπύρετη ουδετεροπενία.

Η εμφάνιση δευτερογενούς οξείας μυελογενούς λευχαιμίας, με ή χωρίς προ-λευχαιμική φάση,

έχει αναφερθεί σπάνια σε ασθενείς που υποβάλλονται σε ταυτόχρονη θεραπεία με epirubicin

σε συνδυασμό με ανθρακικλίνες (συμπεριλαμβανομένης της epirubicin). Η δευτερογενής

λευχαιμία εμφανίζεται συχνότερα όταν τα φάρμακα αυτά χορηγούνται σε συνδυασμό με

έχουν βραχεία λανθάνουσα περίοδο (1-3 ετών).

Καρδιοτοξικότητα: Η καρδιοτοξικότητα που προκαλείται από ανθρακυκλίνες μπορεί να

της epirubicin αποτελείται κυρίως από κολπική ταχυκαρδία και/ή ανωμαλίες στο ΗΚΓ, π.χ.

μη ειδικές αλλαγές στο κύμα ST-T, ωστόσο έχουν αναφερθεί και ταχυαρρυθμίες όπως

πρόωρες κοιλιακές συστολές, κοιλιακή ταχυκαρδία, βραδυκαρδία, καθώς και αποκλεισμός

την εξαίρεση της κακοήθους καρδιακής δυσρυθμίας, τα αποτελέσματα αυτά δεν αποτελούν

συνήθως ένδειξη μεταγενέστερης ανάπτυξης καθυστερημένης καρδιοτοξικότητας, σπάνια

είναι κλινικής σημασίας και σε γενικές γραμμές δεν θεωρούνται ένδειξη για τη διακοπή της

θεραπείας με epirubicin. Η καθυστερημένη καρδιοτοξικότητα απεικονίζεται από

πνευμονικό οίδημα, κατωφερές οίδημα (π.χ. στα σφυρά), ηπατομεγαλία, ασκίτης, έκχυση

τοξικότητα του φαρμάκου. Σε έναν αριθμό μελετών αξιολογήθηκε ότι ο κίνδυνος ανάπτυξης

όταν υπάρχει επιπρόσθετος κίνδυνος για ανάπτυξη καρδιοτοξικότητας (π.χ. ενεργός ή

χρήση άλλων καρδιοτοξικών φαρμάκων) η καρδιοτοξικότητα μπορεί να εμφανισθεί σε

χαμηλότερες αθροιστικές δόσεις. Η καθυστερημένη καρδιοτοξικότητα αναπτύσσεται κυρίως

κατά τη διάρκεια της αγωγής με epirubicin και μέχρι και δυο-τρεις μήνες μετά, ωστόσο έχουν

αναφερθεί και αργοπορημένα συμβάντα (αρκετούς μήνες μέχρι χρόνια μετά την

αποπεράτωση της αγωγής). Σοβαρή καρδιακή βλάβη μπορεί να αποτραπεί με τακτική

παρακολούθηση κατά τη διάρκεια της αγωγής (βλ. επίσης λήμμα 2.4 Ειδικές

προειδοποιήσεις). Έχει αναφερθεί επίσης και περικαρδιακή έκχυση.

Γαστρεντερική Τοξικότητα: Βλεννογονίτιδα (κυρίως στοματίτιδα, λιγότερο συχνά

οισοφαγίτιδα) μπορεί να παρατηρηθεί σε ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία με

epirubicin. Οι κλινικές εκδηλώσεις της βλεννογονίτιδας περιλαμβάνουν πόνο ή αίσθημα

καύσου, ερύθημα, διαβρώσεις-εξελκώσεις, αιμορραγία και λοιμώξεις. Η στοματίτιδα

εμφανίζεται γενικά σχεδόν αμέσως μετά τη χορήγηση του φαρμάκου και, σε περίπτωση που

είναι σοβαρή, μπορεί να προχωρήσει μέσα σε διάστημα ημερών σε εξελκώσεις του

βλεννογόνου. Ωστόσο, οι περισσότεροι ασθενείς ανανήπτουν από αυτήν την ανεπιθύμητη

Δερματικές Αντιδράσεις και Αντιδράσεις Υπερευαισθησίας: Αλωπεκία, που

συμπεριλαμβάνει τη διακοπή ανάπτυξης γενιού, παρατηρείται συχνά. Η ανεπιθύμητη

ενέργεια αυτή είναι συνήθως αναστρέψιμη, και όλα τα μαλλιά αναπτύσσονται και πάλι εντός

δύο-τριών μηνών μετά την αποπεράτωση της αγωγής. Μπορεί επίσης να παρατηρηθούν

εξάψεις, υπερχρωμάτωση του δέρματος και των νυχιών, φωτοευαισθησία και

υπερευαισθησία σε δέρμα που έχει υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία (radiation recall reaction).

Κνίδωση και αναφυλαξία έχουν αναφερθεί σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με

epirubicin. Οι ενδείξεις/συμπτώματα των αντιδράσεων αυτών μπορεί να διαφέρουν από

δερματικό εξάνθημα και κνησμό μέχρι πυρετό, ρίγη και σοκ.

της τοπικής φλεβίτιδας ή θρομβοφλεβίτιδας. Ο κίνδυνος για πρόκληση

εφαρμογή της διαδικασίας χορήγησης που συνιστάται στο λήμμα 2.4 Ειδικές

εγχύεται κατ’ επανάληψη σε μικρή φλέβα.

Στην περίπτωση περιφλεβικής εξαγγείωσης του φαρμάκου, παρατηρείται τοπικός πόνος,

σοβαρή κυτταρίτιδα και νέκρωση ιστών (βλ. Επίσης λήμμα 2.4 Ειδικές προειδοποιήσεις).

Άλλες Ανεπιθύμητες Ενέργειες: Οι άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν

επιπεφυκίτιδα, κερατίτιδα, ανορεξία, λοιμώξεις, αδιαθεσία/κόπωση και υπερουριχαιμία, που

μπορεί να εμφανισθεί σαν επακόλουθο του εκτεταμένου καταβολισμού πουρίνης που

συνοδεύει την από το φάρμακο προκληθείσα ταχεία κυτταρική νέκρωση των πολύ

ελαχιστοποίηση των ανεπιθύμητων ενεργειών της υπερουριχαιμίας. Πιθανόν να εμφανιστεί

αζωοσπερμία στο σπερματικό υγρό.

της ουροδόχου κύστης.

και λιπιοδόλης στην ηπατική αρτηρία (transcatheter arterial embolization) για την τοπική

θεραπεία του πρωτογενούς ηπατοκυτταρικού καρκινώματος ή των ηπατικών μεταστάσεων

προκαλεί έλκος του στομάχου-δωδεκαδακτύλου, προφανώς λόγω της ανάδρασης των

φαρμάκων στην γαστρική αρτηρία, και στένωση των χοληφόρων πόρων λόγω της

σκληρωτικής χολαγγειίτιδας που προκαλείται από το φάρμακο.

2.9 Τί πρέπει να γνωρίζει ο ασθενής σε περίπτωση που παραλείψει να πάρει κάποια

δόση:

Δεν εφαρμόζεται.

2.10 Τί πρέπει να γνωρίζει ο ασθενής για την ημερομηνία λήξης του προϊόντος:

Η ημερομηνία λήξης αναγράφεται στην εξωτερική και εσωτερική συσκευασία.

Σε περίπτωση που η ημερομηνία αυτή έχει παρέλθει μην το χρησιμοποιήσετε.

2.11 Ιδιαίτερες προφυλάξεις για τη φύλαξη του προϊόντος:

25°C).

2.12 Ημερομηνία τελευταίας αναθεώρησης του φύλλου οδηγιών

3. ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ

• Εάν έχετε οποιαδήποτε ερωτηματικά γύρω από τις πληροφορίες που αφορούν το φάρμακο