Το Zarmol 150 mg ως θεραπεία για ασθενείς με εντοπισμένο (Τ1-Τ2, Νο ή Nx,
Μ0) ή τοπικά προχωρημένο (Τ3-Τ4, οποιαδήποτε Ν, Μ0; Ν+,Μ0) μη
μεταστατικό καρκίνο του προστάτη μελετήθηκε σε μια συνδυασμένη ανάλυση
τριών ελεγχόμενων με εικονικό φάρμακο κλινικών δοκιμών σε 8113 ασθενείς,
στους οποίους το φάρμακο χορηγήθηκε ως άμεση ορμονική θεραπεία ή
συμπληρωματικά σε ριζική προστατεκτομή ή ακτινοθεραπεία. Σε διάστημα 7,4
ετών κατά μέσο όρο παρακολούθησης των ασθενών, παρατηρήθηκε
αντικειμενική εξέλιξη της νόσου στο 27,4% και 30,7% του συνόλου των
ασθενών, που έλαβαν Zarmol ή εικονικό φάρμακο αντίστοιχα.
Στην υπο-ομάδα των ασθενών με τοπικά προχωρημένο καρκίνο του προστάτη,
οι οποίοι δεν αντιμετωπίστηκαν με ριζική προστατεκτομή ή ακτινοθεραπεία, η
χορήγηση Zarmol 150mg ως άμεση θεραπεία μείωσε σημαντικά τον κίνδυνο της
αντικειμενικής εξέλιξης της νόσου (πηλίκο κινδύνου HR=0,60; 95% CI 0,49
έως 0,73).
Μια στατιστικά σημαντική μείωση στον κίνδυνο αντικειμενικής εξέλιξης της
νόσου παρατηρήθηκε επίσης στην υποομάδα των ασθενών με τοπικά
προχωρημένη νόσο που έλαβαν Zarmol 150mg συμπληρωματικά σε ριζική
προστατεκτομή ή ακτινοθεραπεία (HR=0,69; 95% CI 0,58 έως 0,82). Δεν
υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά στην εξέλιξη της νόσου στους ασθενείς
με εντοπισμένη νόσο.
Μείωση του κινδύνου αντικειμενικής εξέλιξης της νόσου παρατηρήθηκε στις
περισσότερες ομάδες ασθενών, ήταν όμως πιο έκδηλη στους ασθενείς με
μεγαλύτερο κίνδυνο εξέλιξης της νόσου. Επομένως ο ιατρός μπορεί να
αποφασίσει ότι η βέλτιστη ιατρική πρακτική για έναν ασθενή με χαμηλό
κίνδυνο εξέλιξης της νόσου, ιδιαιτέρως κατά τη συμπληρωματική θεραπεία μετά
από ριζική προστατεκτομή, είναι να αναβληθεί η ορμονική θεραπεία, έως ότου
εμφανισθούν σημεία εξέλιξης της νόσου.
Δεν παρατηρήθηκε διαφορά στη συνολική επιβίωση στα 7,4 χρόνια (μέσος
χρόνος παρακολούθησης) με θνησιμότητα 22,9 % (ΗR=0,99, 95% CI 0,91 έως
1,09). Εντούτοις, παρατηρήθηκε κάποιες τάσεις κατά τις αναλύσεις των υπό
έρευνα υποομάδων ασθενών:
Στους ασθενείς με εντοπισμένη νόσο που έλαβαν Zarmol ως μονοθεραπεία
υπήρχε μια τάση προς την μειωμένη επιβίωση συγκριτικά με τους ασθενείς
που ελάμβαναν placebo (HR=1,16; 95% CI 0,99 έως 1,37). Σε σχέση με
αυτό το προφίλ ωφέλειας-κινδύνου για τη χρήση του Zarmol σε αυτούς τους
ασθενείς δεν θεωρείται ευνοϊκό.
Στους ασθενείς με τοπικά προχωρημένη νόσο που ελάμβαναν Zarmol ωε
μονοθεραπεία, υπήρχε μια τάση προς την μειωμένη επιβίωση συγκριτικά με
τους ασθενείς που ελάμβαναν placebo (HR=0,81; 95% CI 0,66 έως 1,01).
Στοιχεία για την επιβίωση χωρίς επιδείνωση καθώς και για την συνολική
επιβίωση για τους ασθενείς με τοπικά προχωρημένη νόσο παρουσιάζονται
συνοπτικά στους ακόλουθους πίνακες:
Επιβίωση χωρίς επιδείνωση σε τοπικά προχωρημένη νόσο ανά υποομάδα
θεραπείας