ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

VONDEM

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ: VONDEM

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ:

500mg: Κάθε φιαλίδιο περιέχει Vancomycin hydrochloride (υδροχλωρική βανκομυκίνη)

ισοδύναμη με 500mg Vancomycin (βανκομυκίνη).

1000mg: Κάθε φιαλίδιο περιέχει Vancomycin hydrochloride (υδροχλωρική βανκομυκίνη)

ισοδύναμη με 1000mg Vancomycin (βανκομυκίνη).

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ: Σκόνη για διάλυμα προς έγχυση

φάρμακα ή οι οποίοι δεν ανταποκρίθηκαν σε αυτά και για λοιμώξεις που προκαλούνται από μικροοργανισμούς

ευαίσθητους στη βανκομυκίνη, οι οποίοι είναι ανθεκτικοί σε άλλα αντιμικροβιακά φάρμακα. Η υδροχλωρική

βανκομυκίνη ενδείκνυται για αρχική θεραπεία όταν υπάρχει υποψία για σταφυλόκοκκους ανθεκτικούς στη

μεθικιλλίνη, αλλά η θεραπεία θα προσαρμόζεται στα δεδομένα ευαισθησίας, μόλις αυτά είναι διαθέσιμα.

Ενδοκαρδίτιδα: Η βανκομυκίνη είναι αποτελεσματική στη θεραπεία της ενδοκαρδίτιδας από σταφυλόκοκκο. Η

βανκομυκίνη είναι δραστική μόνη ή σε συνδυασμό με μία αμινογλυκοσίδη σε ενδοκαρδίτιδα οφειλόμενη σε

πρασινίζοντες στρεπτόκοκκους ή Streptococcus bovis, και σε ενδοκαρδίτιδα που προξενούν εντερόκοκκοι (π.χ.

E. Faecalis), πάντα σε συνδυασμό με γενταμυκίνη. Επίσης η βανκομυκίνη είναι δραστική στη θεραπεία της

ενδοκαρδίτιδας από διφθεροειδή. Η βανκομυκίνη έχει χρησιμοποιηθεί με επιτυχία σε συνδυασμό είτε με

ριφαμπικίνη ή κάποια αμινογλυκοσίδη ή και με τα δύο σε ενδοκαρδίτιδα πρώιμης εμφάνισης επί εδάφους

σταφυλόκοκκους μεταξύ των οποίων σε βακτηριαιμία, σε οστεομυελίτιδες, λοιμώξεις του κατώτερου

αναπνευστικού και λοιμώξεις του δέρματος και σχηματισμών αυτού. Όταν οι σταφυλοκοκκικές λοιμώξεις είναι

εντοπισμένες και διαπυημένες, τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται ως επικουρικά στα κατάλληλα χειρουργικά

μέτρα.

Β. Η από του στόματος υδροχλωρική βανκομυκίνη ενδείκνυται στη θεραπεία της σοβαρής ψευδομεμβρανώδους

κολίτιδος, που συνδέεται με χρήση αντιβιοτικών και προκαλείται από το Clostridium difficile και της

σταφυλοκοκκικής εντεροκoλίτιδας. Η υδροχλωρική βανκομυκίνη δεν είναι δραστική από του στόματος για

άλλες μορφές λοιμώξεων. Για να καθοριστεί ο παθογόνος μικροοργανισμός που προκαλεί τη λοίμωξη καθώς

και η ευαισθησία του στη βανκομυκίνη, πρέπει να γίνουν βακτηριολογικές μελέτες. Η θεραπευτική αγωγή μπορεί

να αρχίσει εν αναμονή των αποτελεσμάτων των συγκεκριμένων μελετών. Ανάλογα με τα ευρήματα,

απαιτείται περιορισμός των χορηγούμενων υγρών, μπορεί να χορηγηθεί διάλυμα συγκέντρωσης έως 10mg/ml,

αλλά χρειάζεται προσοχή, διότι οι υψηλές συγκεντρώσεις αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης αντιδράσεων,

σχετιζόμενων με την έγχυση. Παρ’όλα αυτά, οι οφειλόμενες στην έγχυση αντιδράσεις, ενδέχεται να

παρατηρηθούν με οποιαδήποτε συγκέντρωση και/ή ρυθμό χορήγησης της βανκομυκίνης

Χορηγούμενη με ενδοφλέβια έγχυση:

Ενήλικες: Η συνιστώμενη δοσολογία σε ενήλικους ασθενείς είναι 2g κατανεμημένα είτε ως 500mg ανά 6 ώρες, ή

1g ανά 12 ώρες με ενδοφλέβια έγχυση. Κάθε δόση πρέπει να χορηγείται με ρυθμό έως 10 mg/min ή σε διάστημα

τουλάχιστον 60 λεπτών για παρατεταμένη χορήγηση. Σε μηνιγγίτιδα η συνολική ημερήσια δόση μπορεί να

φτάσει τα 4g. Άλλοι παράγοντες σχετιζόμενοι με τον ασθενή, όπως η ηλικία ή η παχυσαρκία, ενδέχεται να

απαιτήσουν τροποποίηση της συνήθους ενδοφλέβιας ημερησίας δόσης.

πρώτη εβδομάδα της ζωής και κατόπιν 10mg/kg/8ωρο για βρέφη ηλικίας μέχρι ενός μηνός.

Τακτική παρακολούθηση των συγκεντρώσεων της βανκομυκίνης στον ορό μπορεί να απαιτείται στους ασθενείς

αυτούς.

Χορηγούμενη από του στόματος

Η χορήγηση βανκομυκίνης από του στόματος ενδείκνυται μόνο στη θεραπεία της ψευδομεμβρανώδους

κολίτιδος, που συνδέεται με χρήση αντιβιοτικών και προκαλείται από το Clostridium difficile και της

σταφυλοκοκκικής εντεροκολίτιδας. Η συνήθης συνολική δόση στους ενήλικες είναι 500mg χορηγούμενα σε 4

δόσεις για διάστημα 7 έως 10 ημέρες και σε παιδιά είναι 40mg/kg σωματικού βάρους σε 3 ή 4 δόσεις για

διάστημα 7 έως 10 ημέρες. Η συνολική ημερήσια δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 2g. Η κατάλληλη δόση

μπορεί να αραιωθεί σε 1 ποτήρι νερό και να δοθεί στον ασθενή για να το πιει. Στο διάλυμα μπορούν να

συγκεντρώσεων βανκομυκίνης στον ορό μπορεί αν συμβάλλει στην άριστη αντιμετώπιση ιδιαίτερα των σοβαρά

πασχόντων ασθενών με νεφρικές δυσλειτουργίες.

Οι συγκεντρώσεις της βανκομυκίνης στον ορό μπορούν να προσδιοριστούν με μικροβιολογικό προσδιορισμό,

με ανοσολογικό προσδιορισμό φθορισμού ή με υγρή χρωματογραφία υψηλής απόδοσης.

Σε περίπτωση όπου παρέχεται η μέτρηση της κάθαρσης της κρεατινίνης σε ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία,

συνιστάται να εφαρμόζεται το ακόλουθο δοσολογικό σχήμα: (Η ημερήσια δόση υδροχλωρικής βανκομυκίνης

(mg) είναι περίπου 15πλάσια του ρυθμού σπειραματικής διήθησης (mL/min)).

ΠΙΝΑΚΑΣ ΔΟΣΟΛΟΓΙΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΝΕΦΡΙΚΗ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Κάθαρση Κρεατινίνης

(mL/min)

Δόση Vondem

(mg/24 h)

Σε ανεφρικούς ασθενείς πρέπει να δίδεται μία αρχική δόση των 15mg/kg βάρους ώστε να επιτευχθούν ταχέως

θεραπευτικές συγκεντρώσεις στον ορρό. Για τη διατήρηση σταθερών συγκεντρώσεων απαιτείται χορήγηση

δόσης 1,9mg/kg/24 h. Σε ασθενείς με τελικού σταδίου νεφρική βλάβη είναι, ενδεχομένως πιο πρακτικό να

Βάρος ( kg ) x (140-ηλικία (έτη))

Αν η κρεατινίνη του ορού δεν αντιπροσωπεύει τη σταθεροποιημένη κατάσταση της νεφρικής λειτουργίας, τότε η

εκτίμηση της κάθαρσης δεν ισχύει. Έτσι μια τέτοια κατ’ εκτίμηση κάθαρση μπορεί να δώσει μεγαλύτερες τιμές σε

ασθενείς με τις ακόλουθες καταστάσεις:

ηπατοπάθεια, οίδημα ή ασκίτη και

Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της ενδορραχιαίας χορήγησης της βανκομυκίνης δεν έχουν τεκμηριωθεί.

Αντενδείξεις: Η χορήγηση της βανκομυκίνης αντενδείκνυται σε ασθενείς με γνωστή υπερευαισθησία στο

αντιβιοτικό αυτό.

ωτοτοξικό φάρμακο (π.χ. αμινογλυκοσίδη).

Η βανκομυκίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια λόγω υψηλών

παρατεταμένων συγκεντρώσεων στο αίμα. Στους ασθενείς αυτούς, δοσολογία της υδροχλωρικής βανκομυκίνης

πρέπει να τροποποιείται (βλέπε Παρ 4.2 Δοσολογία και Χορήγηση). Για τη μείωση του κινδύνου

νεφροτοξικότητας κατά τη θεραπεία ασθενών με προϋπάρχουσα νεφρική δυσλειτουργία ή σε ασθενείς που τους

χορηγείται ταυτόχρονα αμινογλυκοσίδη, θα πρέπει να διενεργείται συνεχής έλεγχος της νεφρικής λειτουργίας και

να καταβάλλεται ιδιαίτερη προσοχή για την τήρηση των κατάλληλων δοσολογικών σχημάτων (βλέπε Παρ 4.2

Δοσολογία και Χορήγηση).Ψευδομεμβρανώδης κολίτιδα έχει αναφερθεί με τη χορήγηση όλων των αντιβιοτικών

ευρέως φάσματος (συμπεριλαμβανομένων των μακρολιδών, των ημισυνθετικών πενικιλινών και των

κεφαλοσπορινών). Η διάγνωση αυτή πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε ασθενείς που εκδηλώνουν διάρροια με τη

να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα. Προφυλάξεις: Σε ασθενείς οι οποίοι λαμβάνουν υδροχλωρική βανκομυκίνη

έχει αναφερθεί αναστρέψιμη ουδετεροπενία (βλ. Παρ. 4.8 Ανεπιθύμητες Αντιδράσεις). Ασθενείς οι οποίοι

πρόκειται να υποβληθούν σε παρατεταμένη θεραπεία πρέπει να παρακολουθούνται περιοδικά ως προς τον

αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων.Περιοδικά ως προς τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων πρέπει να

παρακολουθούνται και οι ασθενείς στους οποίους χορηγούνται ταυτόχρονα φάρμακα που μπορούν να

προκαλέσουν ουδετεροπενία. Η υδροχλωρική βανκομυκίνη πρέπει να χορηγείται από την ενδοφλέβια οδό. Με

την ενδομυϊκή ένεση υδροχλωρικής βανκομυκίνης ή με την εξαγγείωσή της εκ παραδρομής παρατηρούνται

πόνος, ευαισθησία και πιθανά νέκρωση της περιοχής. Μπορεί να σημειωθεί θρομβοφλεβίτιδα της οποίας η

συχνότητα και η σοβαρότητα είναι δυνατό να ελαχιστοποιηθούν με το να χορηγείται το φάρμακο βραδέως ως

αραιωμένο διάλυμα (2.5 έως 5g/L) και με το να εναλλάσσονται τα σημεία της ένεσης. Υπάρχουν αναφορές ότι η

σισπλατίνη απαιτεί προσεκτική παρακολούθηση.

4.6 Χορήγηση κατά την Κύηση και τη Γαλουχία: Σε κλινική μελέτη όπου το φάρμακο χορηγήθηκε

ενδοφλεβίως σε έγκυες μητέρες για την αντιμετώπιση σοβαρών σταφυλοκοκκικών λοιμώξεων, δεν σημειώθηκαν

νευροαισθητήρια κώφωση ή νεφροτοξικότητα στο έμβρυο οφειλόμενες στη βανκομυκίνη. Η υδροχλωρική

βανκομυκίνη βρέθηκε στο αίμα του ομφάλιου λώρου. Ο αριθμός των ασθενών σε αυτή τη μελέτη ήταν

περιορισμένος και η υδροχλωρική βανκομυκίνη είχε χορηγηθεί μόνο στο δεύτερο και το τρίτο τρίμηνο της

κύησης. Δεν είναι γνωστό κατά πόσο η βανκομυκίνη μπορεί να προκαλέσει βλάβη του εμβρύου κατά τη

χορήγηση στην έγκυο γυναίκα ή μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα αναπαραγωγής. Επειδή οι μελέτες

αναπαραγωγής σε πειραματόζωα δεν είναι πάντοτε ενδεικτικές των αντιδράσεων στον άνθρωπο, η

4.7 Επίδραση στην Ικανότητα Οδήγησης και Χειρισμού Μηχανημάτων: Η βανκομυκίνη δεν ενδέχεται να

επιδράσει στην ικανότητα οδήγησης των ασθενών.

4.8 Ανεπιθύμητες Ενέργειες: Συμβάματα από την έγχυση: Με ταχεία έγχυση υδροχλωρικής βανκομυκίνης οι

ασθενείς ενδέχεται να εμφανίσουν αναφυλακτοειδείς αντιδράσεις οι οποίες περιλαμβάνουν υπόταση, δύσπνοια

με συρίττοντες ρόγχους, κνίδωση ή κνησμό. Επίσης ερύθημα στο λαιμό, πόνο και μυϊκό σπασμό στο θώρακα

και τη ράχη. Οι αντιδράσεις αυτές συνήθως υποχωρούν εντός 20 λεπτών αλλά ενδέχεται να επιμείνουν για

λεπτών.

Η βραδεία έγχυση (με ρυθμό 10mg/min ή βραδύτερο) της υδροχλωρικής βανκομυκίνης μειώνει κατά πολύ την

πιθανότητα εμφάνισης αναφυλακτοειδών συμβαμάτων. Νεφροτοξικότητα: Νεφρική ανεπάρκεια έχει αναφερθεί

Streptococcus pneumoniae (συμπεριλαμβανομένων των ανθεκτικών στην πενικιλίνη στελεχών), Streptococcus

agalactiae, Streptococcus bovis, Πρασινίζοντες στρεπτόκοκκοι, Εντερόκοκκοι, Clostridium difficile και

Διφθεροειδή βακτήρια. Άλλοι μικροοργανισμοί οι οποίοι είναι ευαίσθητοι στην βανκομυκίνη in vitro είναι οι

παρακάτω:

Listeria monocytogenes, Είδη Lactobacillus, Είδη Actinomyces, Είδη Clostridium και Είδη Bacillus.

Η βανκομυκίνη δεν είναι δραστική in vitro έναντι των gram – αρνητικών βακίλων μυκοβακτηριδίων ή μυκήτων. Ο

συνδυασμός βανκομυκίνης και αμινογλυκοσίδης δρα συνεργικά in vitro έναντι πολλών στελεχών S. aureus, μη

εντεροκοκκικών στρεπτόκοκκων της ομάδας D, εντερόκοκκων και είδών Streptococcus (ομάδας των

πρασινιζόντων).

ερμηνεύονται σύμφωνα με τα ακόλουθα κριτήρια:

Με τη μέθοδο των δίσκων ευαισθησίας, στελέχη Staphylococcus spp με διάμετρο ζώνης > 15mm θεωρούνται

ευαίσθητα σύμφωνα με τις οδηγίες του National Committee for Clinical Laboratory Standards (NCCLS). Όλα τα

στελέχη με διάμετρο ζώνης 14mm ή μικρότερη, οφείλουν να ελέγχονται με τη μέθοδο των διαδοχικών

αραιώσεων. Όλα τα στελέχη που ελέγχονται ως ανθεκτικά με τη μέθοδο των διαδοχικών αραιώσεων, πρέπει να

αποστέλλονται σε εργαστήριο αναφοράς.

Για στελέχη Enterococcus spp με τη μέθοδο των δίσκων ευαισθησίας τα όρια σύμφωνα με το NCCLS

Διάμετρος ζώνη ( mm ) Ερμηνεία

≥17 Ευαίσθητο

15-16 Eνδάμεσης ευαισθησίας

είναι περίπου 0,048 L/kg/hr. Η νεφρική δυσλειτουργία επιβραδύνει τη απέκκριση της βανκομυκίνης. Σε

ανεφρικούς ασθενείς ο μέσος χρόνος ημιζωής είναι 7,5 ημέρες. Ο συντελεστής κατανομής είναι από 0,3 έως

0,43 L/kg. Δεν υπάρχει προφανής μεταβολισμός του φαρμάκου. Το 60% περίπου, μίας ενδοπεριτοναϊκής δόσης

βανκομυκίνης χορηγούμενης κατά τη διάρκεια περιτοναϊκής διύλισης απορροφάται στη συστηματική κυκλοφορία

εντός 6 ωρών. Με ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση 30mg/kg βανκομυκίνης επιτυγχάνονται συγκεντρώσεις στον ορό

των 10mg/L περίπου. Η συνολική συστηματική και νεφρική κάθαρση της βανκομυκίνης είναι, ενδεχομένως

μειωμένη στους ηλικιωμένους. Η βανκομυκίνη συνδέεται περίπου κατά 55% με τις πρωτεΐνες του ορού, όπως

μετράται με υπερδιήθηση σε συγκεντρώσεις βανκομυκίνης ορρού των 10 έως 100mg/L. Μετά από IV χορήγηση

υδροχλωρικής βανκομυκίνης ανευρίσκονται ανασταλτικές συγκεντρώσεις στο πλευριτικό, το καρδιακό, το

ασκιτικό και το αρθρικό υγρό, στα ούρα, στο υγρό της περιτοναϊκής διάλυσης και στον ιστό των ωτίων των

αναπαραγωγή. Σε κλινική μελέτη χορηγήθηκε βανκομυκίνη σε έγκυες κατά το 3

τρίμηνο για την αντιμετώπιση

σοβαρών σταφυλοκοκκικών λοιμώξεων. Αν και ανιχνεύθηκε βανκομυκίνη στο αίμα του ομφάλιου λώρου, δεν

παρατηρήθηκε ωτοτοξικότητα και νεφροτοξικότητα αποδιδόμενη στη βανκομυκίνη. Επειδή ο αριθμός των

γυναικών ήταν μικρός και η χορήγηση περιορισμένη δεν είναι γνωστά τα αποτελέσματα χορήγησης

βανκομυκίνης κατά την εγκυμοσύνη. Δεν έχουν γίνει μελέτες σε πειραματόζωα για να εκτιμηθεί η δυνατότητα

πρόκλησης καρκίνου ή μεταλλάξεων μετά τη χορήγηση βανκομυκίνης.

6 .ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

6.1 Ποιοτική Σύνθεση σε Έκδοχα: Δεν υπάρχουν έκδοχα

6.2 Ασυμβατότητες: Το διάλυμα βανκομυκίνης μετά την ανασύσταση έχει χαμηλό pH το οποίο ενδέχεται να

οδό χορήγησης της βανκομυκίνης, έχει παρατηρηθεί καθίζηση μετά την ενδοϋαλοειδική ένεση της βανκομυκίνης

6.3 Διάρκεια ζωής

500mg: Πριν την ανασύσταση: 36 μήνες, Μετά την ανασύσταση: 96 ώρες σε θερμοκρασία 2-8

C (ψυγείο)

1000mg: Πριν την ανασύσταση: 30 μήνες, Μετά την ανασύσταση: 96 ώρες σε θερμοκρασία 2-8

C (ψυγείο)

6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις για την διατήρηση του Προϊόντος: Να φυλάσσεται σε θερμοκρασία μικρότερη

από 25

C.

6.5 Φύση και Συστατικά του περιέκτη / μορφές: το προϊόν συσκευάζεται σε γυάλινους περιέκτες και σε κουτί

από χαρτόνι

αραίωσης. Η επιθυμητή δόση του αραιωμένου με τον τρόπο αυτό αντιβιοτικού σε συγκέντρωση 2,5 ως 5,0g/Lt,

πρέπει να χορηγηθεί με ενδοφλέβια έγχυση κατά διαλείποντα χρονικά διαστήματα, μέσα σε χρονικό διάστημα

τουλάχιστον 60 λεπτών της ώρας.

Φιαλίδια που περιέχουν 1000mg Vancomycin Hydrochloride: Η ανασύσταση του ενεσίμου λυοφίλου,

γίνεται αμέσως πριν την χρήση, προσθέτοντας 20ml Αποστειρωμένου Ενεσίμου ύδατος. Τα φιαλίδια μετά από

την ανασύσταση δίνουν διάλυμα των 50mg/ml. ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΡΑΙΩΣΗ.Το διάλυμα μετά την

ανασύσταση που περιέχει 1000mg βανκομυκίνης πρέπει να αραιωθεί περαιτέρω σε τουλάχιστον 200ml υγρού

πρέπει να χορηγηθεί με ενδοφλέβια έγχυση κατά διαλείποντα χρονικά διαστήματα, μέσα σε χρονικό διάστημα

τουλάχιστον 60 λεπτών της ώρας

Συμβατότητα με άλλα φάρμακα και ενδοφλέβια διαλύματα: Τα διαλύματα που προκύπτουν μετά την αραίωση με