Διάφορες ασυνήθεις ενέργειες: οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες έχουν αναφερθεί
σε 1-3% των ασθενών: ναυτία, πονοκέφαλος, στηθάγχη, άτυπο προκάρδιο άλγος,
παλμοί και βραχεία αναπνοή.
Η χορήγηση Dobutamine, όπως και άλλων κατεχολαμινών, μπορεί να προκαλέσει
ελαφρή μείωση της στάθμης καλίου ορού, που σπανίως φτάνει σε έκδηλη
υποκαλιαιμία (βλ. Προφυλάξεις)
Μακροπρόθεσμη ασφάλεια: εγχύσεις διαρκείας μέχρι και 72 ωρών δεν προκάλεσαν
άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες από αυτές που παρατηρούνται με τις συντομότερες
εγχύσεις.
4.9 Υπερδοσολογία
Σπάνια έχουν αναφερθεί υπερβάσεις δοσολογίας της Dobutamine. Οι ακόλουθες
οδηγίες δίδονται ενδεικτικά για τέτοιες περιπτώσεις:
Σημεία και συμπτώματα: η τοξικότητα της υδροχλωρικής δοβουταμίνης οφείλεται
συνήθως σε υπερβολική διέγερση των καρδιακών β-υποδοχέων. Η διάρκεια δράσης
της υδροχλ. Δοβουταμίνης είναι συνήθως βραχεία (Τ ½ = 2 λεπτά) επειδή η ουσία
μεταβολίζεται γρήγορα από την κατεχολο-0-μεθυλτρανσφεράση. Τα συμπτώματα
τοξικότητας μπορεί να συνίσταται σε ανορεξία, ναυτία, εμετούς, τρόμο, άγχος,
παλμούς, πονοκέφαλοβραχεία αναπνοή, στηθάγχη και άτυπο προκάρδιο άλγος. Η
ινότροπη και χρονότροπη θετική επίδραση της δοβουταμίνης στο μυοκάρδιο μπορεί
να προκαλέσει υπέρταση, ταχυαρρυθμία, ισχαιμία του μυοκαρδίου και κοιλιακή
μαρμαρυγή. Υπόταση δύναται να είναι αποτέλεσμα της αγγειοδιαστολής.
Αν το προιόν ληφθεί από το στόμα, η απορρόφηση του από το στόμα και τον
γαστρεντερικό σωλήνα είναι απρόβλεπτη.
Θεραπεία: κατά την αντιμετώπιση περιπτώσεων υπέρβασης δοσολογίας, να
λαμβάνεται υπόψη το ενδεχόμενο υπέρβασης δοσολογίας πολλαπλών φαρμάκων, οι
φαρμακευτικές αλληλεπιδράσεις και η άτυπη κινητική φαρμάκων στους ασθενείς.
Τα πρώτα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται σε περίπτωση υπέρβασης δοσολογίας
υδροχλωρικής δοβουταμίνης είναι η διακοπή της χορήγησής της, η εξασφάλιση της
αεροφόρου οδού, οξυγόνωσης και αερισμού. Τα μέτρα ανάνηψης εφαρμόζονται
αμέσως. Οι βαρειές κοιλιακές ταχυαρρυθμίες μπορούν να αντιμετωπισθούν επιτυχώς
με προπρανολόλη ή λιδοκαίνη. Η υπέρταση συνήθως ανταποκρίνετι στην ελάττωση
της δοσολογίας ή στην διακοπή της θεραπείας.
Πρέπει να προστατευτεί η αεροφόρος οδός του ασθενούς και να υποστηριχθεί ο
αερισμός και η αιμάτωση. Εφόσον χρειάζεται, πρέπει να γίνει στενή παρακολούθηση
του ασθενούς και να διατηρηθεί σε αποδεκτά όρια η γενική κατάστασή του, τα αέρια
του αίματος, οι ηλεκτρολύτες ορού κλπ. Η απορρόφηση φαρμάκων από τον
γαστρεντερικό σωλήνα μπορεί να μειωθεί με τη χορήγηση ενεργού άνθρακα που σε
πολλές περιπτώσεις είναι πιο αποτελεσματική από την πρόκληση εμετού ή την πλύση
του στομάχου. Πρέπει να προτιμηθεί η χορήγηση ενεργού άνθρακα αντί της