- Όταν γίνεται θεραπεία της καταθλιπτικής φάσης μιας διπολικής
διαταραχής, είναι δυνατόν να προκύψει μια μεταλλαγή σε μανιακή φάση. Οι
ασθενείς με ιστορικό μανίας / υπομανίας θα πρέπει να παρακολουθούνται
στενά. Η μιρταζαπίνη θα πρέπει να διακόπτεται σε οποιοδήποτε ασθενή που
εισέρχεται σε μανιακή φάση.
- Αν και το ΑΖΑΡΙΝ δεν είναι εθιστικό, η μετά την κυκλοφορία εμπειρία
δείχνει ότι η απότομη διακοπή της θεραπείας μετά από χορήγηση μακράς
διάρκειας μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε συμπτώματα στέρησης. Η
πλειονότητα των συμπτωμάτων απόσυρσης είναι ήπια και
αυτοπεριοριζόμενα. Μεταξύ των διαφόρων έχουν αναφερθεί συμπτώματα
στέρησης, ζάλη, διέγερση, άγχος, κεφαλαλγία και ναυτία ως οι πιο συχνά
αναφερόμενες. Ακόμη κι αν έχουν αναφερθεί ως συμπτώματα απόσυρσης, θα
πρέπει να συνυπολογιστεί ότι αυτά τα συμπτώματα μπορεί να σχετίζονται
με την υποκείμενη νόσο. Όπως συνιστάται στην παράγραφο 4.2, συνιστάται
να διακοπεί η θεραπεία με μιρταζαπίνη σταδιακά.
- Πρέπει να ληφθεί μέριμνα σε ασθενείς με διαταραχές της ούρησης, όπως
υπερτροφία του προστάτη και σε ασθενείς με οξύ γλαύκωμα κλειστής
γωνίας και την αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης (αν και υπάρχει μικρή
πιθανότητα προβλημάτων με το ΑΖΑΡΙΝ, λόγω της πολύ αδύναμης
αντιχολινεργικής δράσης του).
- Ακαθησία / Ψυχοκινητική ανησυχία: Η χρήση των αντικαταθλιπτικών έχει
συσχετιστεί με την ανάπτυξη ακαθησίας, η οποία χαρακτηρίζεται από μία
υποκειμενική δυσάρεστη ή δυσφορική ανησυχία και επιτακτική ανάγκη για
κίνηση που συνοδεύεται από μία αδυναμία να καθίσει ή να παραμείνει σε
ακινησία. Αυτό είναι πιο πιθανό να συμβεί εντός των πρώτων λίγων
εβδομάδων της θεραπείας. Σε ασθενείς που εμφανίζουν αυτά τα
συμπτώματα, η αύξηση της δόσης μπορεί να είναι επιβλαβής.
- Περιπτώσεις επιμήκυνσης του QT, πολύμορφη ταχυκαρδία δίκην ριπιδίου,
κοιλιακή ταχυκαρδία και αιφνίδιος θάνατος έχουν αναφερθεί μετά την
κυκλοφορία της μιρταζαπίνης στην αγορά. Η πλειονότητα των αναφορών
εμφανίστηκαν λόγω υπερδοσολογίας ή σε ασθενείς με άλλους παράγοντες
κινδύνου για παράταση του διαστήματος QT, περιλαμβανομένης της
συγχορήγησης φάρμακων που επιμηκύνουν το QTc (βλέπε παράγραφο 4.5 και
παράγραφο 4.9). Πρέπει να δίνεται προσοχή όταν το ΑΖΑΡΙΝ
συνταγογραφείται σε ασθενείς με γνωστή καρδιαγγειακή νόσο ή με
οικογενειακό ιστορικό παράτασης του QT, και σε ταυτόχρονη χρήση με άλλα
φαρμακευτικά προϊόντα που θεωρείται ότι παρατείνουν το διάστημα QTc.
Υπονατριαιμία
Υπονατριαιμία, πιθανώς λόγω ακατάλληλης έκκρισης αντιδιουρητικής ορμόνης
(SIADH), έχει αναφερθεί πολύ σπάνια με τη χρήση της μιρταζαπίνης. Προσοχή
πρέπει να δίνεται σε ασθενείς που βρίσκονται σε κίνδυνο, όπως οι ηλικιωμένοι
ασθενείς ή ασθενείς που ακολουθούσαν ταυτόχρονα αγωγή με φάρμακα που
είναι γνωστό ότι προκαλούν υπονατριαιμία.
Σύνδρομο σεροτονίνης
Αλληλεπιδράσεις με σεροτονινεργικά δραστικές ουσίες: σύνδρομο σεροτονίνης
μπορεί να συμβεί όταν εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης της
σεροτονίνης (SSRIs) χρησιμοποιούνται μαζί με άλλα σεροτονινεργικά
δραστικές ουσίες (βλέπε παράγραφο 4.5). Τα συμπτώματα του συνδρόμου της
σεροτονίνης μπορεί να είναι υπερθερμία, δυσκαμψία, μυόκλωνος, αστάθεια του
αυτόνομου νευρικού συστήματος με πιθανές ταχείες διακυμάνσεις των ζωτικών
σημείων, μεταβολές της νοητικής κατάστασης που περιλαμβάνουν σύγχυση,
ευερεθιστότητα και ακραία διέγερση, προοδευτικά εξελισσόμενη σε οξύ
παραλήρημα και κώμα. Προσοχή θα πρέπει να δίνεται και στενότερη κλινική