ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1 ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

Ciprofloxacin/Generics

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

1 ml διαλύματος προς έγχυση περιέχει 2 mg σιπροφλοξασίνης.

Κάθε σάκος με 100 ml περιέχει 200 mg σιπροφλοξασίνης.

Κάθε σάκος με 200 ml περιέχει 400 mg σιπροφλοξασίνης.

Έκδοχo με γνωστές δράσεις:

Περιέχει 5 g γλυκόζης (βλ. παράγραφο 4.4).

pH διαλύματος: 3,5 έως 4,6

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1. Θεραπευτικές ενδείξεις

To Ciprofloxacin/Generics ενδείκνυται για τη θεραπεία των ακόλουθων λοιμώξεων (βλ.

παράγραφο 4.4 και 5.1). Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνεται στις διαθέσιμες πληροφορίες

αντοχής στη σιπροφλοξασίνη πριν την έναρξη της θεραπείας.

Πρέπει να λαμβάνονται υπόψη οι επίσημες οδηγίες σχετικά με την κατάλληλη χρήση των

αντιβακτηριακών παραγόντων.

Ενήλικες

● Λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού λόγω Gram αρνητικών βακτηρίων:

1

● Επιδυδιμοορχίτιδα, συμπεριλαμβανομένων περιπτώσεων λόγω της Neisseria gonorrhoeae

● Φλεγμονώδης νόσος της πυέλου συμπεριλαμβανομένων περιπτώσεων λόγω της Neisseria

gonorrhoeae

Στις παραπάνω λοιμώξεις της γεννητικής οδού όταν υπάρχει η υποψία ή είναι γνωστό ότι

οφείλονται στη Neisseria gonorrhoeae είναι ιδιαίτερα σημαντικό να λαμβάνονται πληροφορίες για

τον τοπικό επιπολασμό της αντοχής στη σιπροφλοξασίνη και να εξακριβώνεται η ευαισθησία με

βάση τους εργαστηριακούς ελέγχους.

● Λοιμώξεις του γαστρεντερικού συστήματος (π.χ. διάρροια των ταξιδιωτών)

● Eνδοκοιλιακές λοιμώξεις

● Λοιμώξεις του δέρματος και των μαλακών μορίων που προκαλούνται από Gram αρνητικά

βακτήρια

● Κακοήθης εξωτερική ωτίτιδα

● Λοιμώξεις των οστών και των αρθρώσεων

● Θεραπεία λοιμώξεων σε ουδετεροπενικούς ασθενείς

● Προφύλαξη από λοιμώξεις σε ουδετεροπενικούς ασθενείς

● Άνθρακας από εισπνοή (προφύλαξη μετά από έκθεση και θεραπευτική αγωγή)

● Βρογχοπνευμονικές λοιμώξεις στην κυστική ίνωση προκαλούμενες από Pseudomonas

● Επιπεπλεγμένες λοιμώξεις των ουροφόρων οδών και πυελονεφρίτιδα

Η θεραπεία πρέπει να ξεκινά μόνο από ιατρούς οι οποίοι είναι έμπειροι στην αντιμετώπιση της

Η δοσολογία καθορίζεται από την ένδειξη, τη σοβαρότητα και το σημείο της λοίμωξης, την

ευαισθησία στη σιπροφλοξασίνη του/των οργανισμών που προκαλούν τη λοίμωξη, τη νεφρική

λειτουργία του ασθενούς και το σωματικό βάρος στα παιδιά και στους εφήβους.

Η διάρκεια της θεραπείας εξαρτάται από τη σοβαρότητα της νόσου και την κλινική και

βακτηριολογική πορεία.

Μετά από την ενδοφλέβια έναρξη της θεραπείας, η θεραπεία μπορεί να αλλάξει σε από στόματος

θεραπεία με δισκία ή εναιώρημα, εάν ενδείκνυται κλινικά κατά την κρίση του ιατρού. Η

2

Η θεραπεία των λοιμώξεων λόγω συγκεκριμένων βακτηρίων (π.χ. Pseudomonas aeruginosa,

Acinetobacter, ή Staphylococci) μπορεί να απαιτεί υψηλότερες δόσεις σιπροφλοξασίνης και

συγχορήγηση με άλλους κατάλληλους αντιβακτηριακούς παράγοντες.

Η θεραπεία κάποιων λοιμώξεων (π.χ. φλεγμονώδης νόσος της πυέλου, ενδοκοιλιακές λοιμώξεις,

λοιμώξεις σε ουδετεροπενικούς ασθενείς και λοιμώξεις των οστών και των αρθρώσεων) μπορεί να

χρειάζεται συγχορήγηση με άλλους κατάλληλους αντιβακτηριακούς παράγοντες ανάλογα με τα

εμπλεκόμενα παθογόνα.

Ενήλικες

Ενδείξεις Ημερήσια δόση σε mg Συνολική διάρκεια της

θεραπείας

(συμπεριλαμβανομένης

αλλαγής σε θεραπεία από

του στόματος όσο το

ανώτερου

αναπνευστικού

συστήματος

ιγμορίτιδας

ημερησίως έως

400 mg τρείς φορές

ημερησίως

Χρόνια πυώδης μέση

ωτίτιδα

400 mg δυο φορές

ημερησίως έως

400 mg τρείς φορές

ημερησίως

7 έως 14 ημέρες

Κακοήθης εξωτερική

ωτίτιδα

400 mg τρείς φορές

ημερησίως

28 ημέρες έως 3 μήνες

Λοιμώξεις των

Επιπεπλεγμένη και μη

400 mg δυο φορές

7 έως 21 ημέρες, μπορεί

ημερησίως έως

400 mg τρείς φορές

ημερησίως

Λοιμώξεις του

γεννητικού

Επιδιδυμοορχίτιδα και

φλεγμονώδεις νόσοι

400 mg δυο φορές

ημερησίως έως

τουλάχιστον 14 ημέρες

3

συστήματος της πυέλου 400 mg τρείς φορές

ημερησίως

Λοιμώξεις του

γαστρεντερικού

συστήματος

Διάρροια

προκαλούμενη από

βακτηριακά παθογόνα

των ταξιδιωτών

400 mg δυο φορές

ημερησίως

1 ημέρα

Διάρροια

προκαλούμενη από

Shigella dysenteriae

τύπου 1

400 mg δυο φορές

ημερησίως

5 ημέρες

Διάρροια

προκαλούμενη από

Vibrio cholerae

400 mg δυο φορές

ημερησίως

3 ημέρες

Τυφοειδής πυρετός 400 mg δυο φορές

ημερησίως

7 ημέρες

400 mg τρείς φορές

ημερησίως

Λοιμώξεις των οστών και των

αρθρώσεων

400 mg δυο φορές

ημερησίως έως

400 mg τρείς φορές

ημερησίως

μέγ. 3 μήνες

Θεραπεία λοιμώξεων ή προφύλαξη από

λοιμώξεις σε ουδετεροπενικούς ασθενείς

Η σιπροφλοξασίνη πρέπει να

συγχορηγείται με τον κατάλληλο

400 mg δυο φορές

ημερησίως έως

400 mg τρείς φορές

ημερησίως

Η θεραπεία πρέπει να

συνεχιστεί καθ' όλη τη

διάρκεια της

ουδετεροπενίας

4

θεραπεία ατόμων που απαιτούν

παρεντερική θεραπεία. Η χορήγηση του

επιβεβαίωση της έκθεσης.

Bacillus anthracis

Ενδείξεις Ημερήσια δόση σε mg Συνολική διάρκεια της

θεραπείας

(συμπεριλαμβανομένης

αλλαγής σε θεραπεία από

του στόματος όσο το

δυνατόν συντομότερα)

Κυστική ίνωση 10 mg/kg βάρος

σώματος τρείς φορές

την ημέρα με μέγιστο

τα 400 mg ανά δόση.

10 έως 14 ημέρες

Επιπεπλεγμένες

ουροφόρων οδών και

πυελονεφρίτιδα

6 mg/kg βάρος

την ημέρα έως

10 mg/kg βάρος

10 έως 21 ημέρες

παρεντερική θεραπεία.

Η χορήγηση του φαρμάκου θα πρέπει να

αρχίσει το συντομότερο δυνατό μετά την

υποψία ή επιβεβαίωση της έκθεσης.

15 mg/kg βάρος

σώματος δύο φορές την

ημέρα με μέγιστο τα

400 mg ανά δόση.

Άλλες σοβαρές λοιμώξεις 10 mg/kg βάρος

σώματος τρείς φορές

την ημέρα με

μέγιστο 400 mg ανά

δόση

Σύμφωνα με τον τύπο των

λοιμώξεων

Ηλικιωμένοι ασθενείς

5

Νεφρική και ηπατική δυσλειτουργία

Συνιστώμενες δόσεις έναρξης και συντήρησης για ασθενείς με μειωμένη νεφρική λειτουργία:

30-60 124 έως 168 200-400 mg κάθε 12 h

συμβατά διαλύματα έγχυσης (βλ. παράγραφο 6.2).

● Υπερευαισθησία στη δραστική ουσία, σε άλλες κινολόνες ή σε κάποιο από τα έκδοχα που

αναφέρονται στην παράγραφο 6.1).

● Συγχορήγηση σιπροφλοξασίνης και τιζανιδίνης (βλ. παράγραφο 4.5).

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Η σιπροφλοξασίνη ως μονοθεραπεία δεν είναι κατάλληλη για τη θεραπεία σοβαρών λοιμώξεων

και λοιμώξεων οι οποίες μπορεί να οφείλονται σε Gram θετικά ή αναερόβια παθογόνα. Σε τέτοιες

λοιμώξεις, η σιπροφλοξασίνη πρέπει να συγχορηγείται με άλλους κατάλληλους αντιβακτηριακούς

6

Η σιπροφλοξασίνη δε συνιστάται για τη θεραπεία λοιμώξεων από στρεπτόκοκκο, λόγω της μη

επαρκούς αποτελεσματικότητας.

Λοιμώξεις του γεννητικού συστήματος

Επιδιδυμοορχίτιδα και φλεγμονώδεις νόσοι της πυέλου μπορεί να προκληθούν από ανθεκτική στις

φθοριοκινολόνες Neisseria gonorrhoeae. Η σιπροφλοξασίνη πρέπει να συγχορηγείται με άλλο

κατάλληλο αντιβακτηριακό παράγοντα, εκτός εάν η ανθεκτικότητα της Neisseria gonorrhoeae στη

σιπροφλοξασίνη μπορεί να αποκλειστεί. Εάν δεν επιτευχθεί κλινική βελτίωση εντός 3 ημερών

θεραπείας, η θεραπεία πρέπει να επανεξεταστεί.

Ενδοκοιλιακές λοιμώξεις

Υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα για την αποτελεσματικότητα της σιπροφλοξασίνης σε θεραπεία

μετεγχειρητικών ενδοκοιλιακών λοιμώξεων.

Διάρροια των ταξιδιωτών

Στην επιλογή της σιπροφλοξασίνης θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν πληροφορίες αντοχής στη

σιπροφλοξασίνη στα αντίστοιχα παθογόνα των χωρών που έχει γίνει επίσκεψη.

παράγοντες ανάλογα με τα αποτελέσματα της μικροβιολογικής τεκμηρίωσης.

Άνθρακας από εισπνοή

Η χρήση της σιπροφλοξασίνης στα παιδιά και στους εφήβους πρέπει να ακολουθεί τις διαθέσιμες

Η θεραπεία με σιπροφλοξασίνη θα πρέπει να ξεκινάει μόνο από ιατρούς που έχουν εμπειρία στη

σώματος αρθρώσεις ανώριμων ζώων. Τα δεδομένα ασφάλειας από μια τυχαιοποιημένη διπλή-

τυφλή μελέτη για τη χρήση της σιπροφλοξασίνης σε παιδιά (σιπροφλοξασίνη: n=335, μέση ηλικία

= 6,3 έτη, συγκριτές: n=349, μέση ηλικία = 6,2 έτη, ηλικιακό εύρος = 1 έως 17 έτη) αποκάλυψαν

επίπτωση υποπτευόμενης αρθροπάθειας σχετιζόμενης με το φάρμακο (διακρινόμενη από

σχετιζόμενα με τις αρθρώσεις κλινικά σημεία και συμπτώματα) από την Ημέρα +42 της τάξης του

7,2 % και 4,6 %. Αντίστοιχα, η επίπτωση της σχετιζόμενης με το φάρμακο αρθροπάθειας κατά την

παρακολούθηση στο 1 έτος ήταν 9,0 % και 5,7 %. Η αύξηση των υποπτευόμενων σχετιζόμενων με

το φάρμακο περιπτώσεων αρθροπάθειας με το χρόνο δεν ήταν στατιστικά σημαντική μεταξύ των

ομάδων. Η θεραπεία πρέπει να ξεκινά μόνο μετά από προσεκτική αξιολόγηση οφέλους-κινδύνου,

λόγω των ενδεχόμενων ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με τις αρθρώσεις και/ή τον

7

Επιπεπλεγμένες λοιμώξεις των ουροφόρων οδών και πυελονεφρίτιδα

Η θεραπεία με σιπροφλοξασίνη λοιμώξεων των ουροφόρων οδών πρέπει να εξετάζεται όταν δεν

είναι δυνατή η χρήση άλλων θεραπειών, και πρέπει να βασίζεται στα αποτελέσματα της

μικροβιολογικής τεκμηρίωσης.

Οι κλινικές δοκιμές συμπεριέλαβαν παιδιά και εφήβους ηλικίας 1-17 ετών.

Άλλες ειδικές σοβαρές λοιμώξεις

Η σιπροφλοξασίνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άλλες σοβαρές λοιμώξεις σύμφωνα με τις

επίσημες οδηγίες, ή μετά από προσεκτική αξιολόγηση οφέλους-κινδύνου όταν δεν είναι δυνατή η

χρήση άλλων θεραπειών, ή μετά από αποτυχία της συμβατικής θεραπείας και όταν η

μικροβιολογική τεκμηρίωση μπορεί να δικαιολογήσει τη χρήση της σιπροφλοξασίνης.

Η χρήση της σιπροφλοξασίνης για ειδικές σοβαρές λοιμώξεις εκτός από αυτές που αναφέρονται

παραπάνω δεν έχει αξιολογηθεί σε κλινικές δοκιμές και η κλινική εμπειρία είναι περιορισμένη.

Συνεπώς, συνιστάται προσοχή κατά τη θεραπεία ασθενών με αυτές τις λοιμώξεις.

Υπερευαισθησία

Υπερευαισθησία και αλλεργικές αντιδράσεις συμπεριλαμβανομένων της αναφυλαξίας και

σιπροφλοξασίνη θα πρέπει να διακόπτεται και απαιτείται επαρκής ιατρική θεραπεία.

Μυοσκελετικό σύστημα

περίπτωση αποτυχίας της τυπικής θεραπείας ή βακτηριακής αντίστασης, όταν τα μικροβιολογικά

Τενοντίτιδα και ρήξη τενόντων (ειδικά του Αχίλλειου τένοντα), ορισμένες φορές αμφοτερόπλευρη,

Φλεγμονή και ρήξη τενόντων μπορεί να σημειωθεί ακόμη και αρκετούς μήνες μετά τη διακοπή

ηλικιωμένους ασθενείς ή σε ασθενείς στους οποίους συγχορηγούνται κορτικοστεροειδή (βλ.

παράγραφο 4.8).

Στην εμφάνιση οποιουδήποτε σημείου τενοντίτιδας (π.χ. οδυνηρό οίδημα, φλεγμονή), η θεραπεία

με σιπροφλοξασίνη πρέπει να διακόπτεται. Απαιτείται μέριμνα για την ανάπαυση του άκρου που

έχει επηρεαστεί. Η σιπροφλοξασίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με σοβαρή

μυασθένεια (myasthenia gravis) (βλ. παράγραφο 4.8).

Φωτοευαισθησία

Η σιπροφλοξασίνη έχει καταδειχθεί ότι προκαλεί αντιδράσεις φωτοευαισθησίας. Θα πρέπει να

8

Η σιπροφλοξασίνη όπως οι άλλες κινολόνες είναι γνωστό ότι προκαλούν σπασμούς ή ελαττώνουν

την ουδό σπασμών. Έχουν αναφερθεί περιστατικά επιληψίας (status epilepticus). Η

σιπροφλοξασίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με διαταραχές του ΚΝΣ, οι

οποίοι μπορεί να έχουν προδιάθεση σε σπασμούς. Σε περίπτωση εμφάνισης σπασμών, η

σιπροφλοξασίνη πρέπει να διακοπεί (βλ. παράγραφο 4.8). Ψυχιατρικές αντιδράσεις μπορεί να

εμφανιστούν ακόμα και μετά την πρώτη χορήγηση της σιπροφλοξασίνης. Σε σπάνιες περιπτώσεις,

κατάθλιψη ή ψύχωση μπορεί να εξελιχθούν σε αυτοκτονικούς ιδεασμούς/σκέψεις που οδηγούν σε

απόπειρα αυτοκτονίας ή σε αυτοκτονία. Εάν σημειωθούν παρόμοια περιστατικά, η

σιπροφλοξασίνη θα πρέπει να διακοπεί.

Σε ασθενείς που λάμβαναν σιπροφλοξασίνη έχουν αναφερθεί περιπτώσεις πολυνευροπάθειας

(διάγνωση με βάση νευρολογικά συμπτώματα όπως άλγος, αίσθημα καύσου, αισθητηριακές

διαταραχές ή μυϊκή αδυναμία, μεμονωμένα ή σε συνδυασμό).

Η σιπροφλοξασίνη πρέπει να διακόπτεται σε ασθενείς που εμφανίζουν συμπτώματα νευροπάθειας,

συμπεριλαμβανομένου άλγους, αισθήματος καύσου, μυρμηκιάσματος, μουδιάσματος και/ή

αδυναμίας, για να αποτραπεί η ανάπτυξη μη αναστρέψιμης κατάστασης (βλ. παράγραφο 4.8).

ζητείται άμεσα η συμβουλή οφθαλμίατρου (βλ. παράγραφο 4.8).

Καρδιακές διαταραχές

9

16

17

Οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες ανήκουν σε κατηγορία υψηλότερης συχνότητας στις

υποομάδες ασθενών που λαμβάνουν ενδοφλέβια ή διαδοχική θεραπεία (ενδοφλέβια θεραπεία σε

από του στόματος θεραπεία):

Συχνές Έμετος, Παροδική αύξηση στις τρανσαμινάσες, Εξάνθημα

Όχι συχνές Θρομβοπενία, Θρομβοκυτταραιμία, Σύγχυση και αποπροσανατολισμός,

Ψευδαισθήσεις, Παραισθησία και δυσαισθησία, Σπασμοί, Ίλιγγος,

Πετέχεια, Ρήξη τενόντων

Παιδιατρικός πληθυσμός

Η προαναφερόμενη επίπτωση αρθροπάθειας αφορά δεδομένα που συλλέχθηκαν σε μελέτες με

ενηλίκους. Στα παιδιά, αρθροπάθεια αναφέρεται ότι εμφανίζεται συχνά (βλ. παράγραφο 4.4).

Αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών

Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά από τη χορήγηση άδειας

κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος είναι σημαντική. Επιτρέπει τη συνεχή

παρακολούθηση της σχέσης οφέλους-κινδύνου του φαρμακευτικού προϊόντος. Ζητείται από τους

επαγγελματίες του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης να αναφέρουν οποιεσδήποτε

18

πιθανολογούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες μέσω του εθνικού συστήματος αναφοράς: Εθνικός

Οργανισμός Φαρμάκων, Μεσογείων 284, GR-15562 Χολαργός, Αθήνα, Τηλ: + 30 21

32040380/337, Φαξ: + 30 21 06549585, Ιστότοπος: http :// www . eof . gr.

4.9 Υπερδοσολογία

Υπερδοσολογία των 12 g αναφέρθηκε ότι οδήγησε σε ήπια συμπτώματα τοξικότητας. Οξεία

υπερδοσολογία 16 g αναφέρθηκε ότι προκάλεσε οξεία νεφρική ανεπάρκεια.

Στα συμπτώματα υπερδοσολογίας συμπεριλαμβάνονται ζάλη, τρόμος, κεφαλαλγία, κόπωση,

σπασμοί, ψευδαισθήσεις, σύγχυση, κοιλιακή δυσφορία, μειωμένη νεφρική και ηπατική λειτουργία,

καθώς και κρυσταλλουρία και αιματουρία. Αναφέρθηκε αναστρέψιμη νεφρική τοξικότητα.

Σε περίπτωση υπερδοσολογίας, θα πρέπει να εφαρμόζεται συμπτωματική αγωγή. Λόγω της

πιθανότητας παράτασης του διαστήματος QT, πρέπει να παρακολουθείται το ΗΚΓ.

Πέρα από τα συνήθη μέτρα έκτακτης ανάγκης π.χ. κένωση στομάχου που ακολουθείται από

ενεργό άνθρακα, συνιστάται παρακολούθηση της νεφρικής λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένου

pH και οξύτητας των ούρων, εάν απαιτείται, για την αποφυγή κρυσταλλουρίας. Τα αντιόξινα που

περιέχουν ασβέστιο ή μαγνήσιο θα μπορούσαν θεωρητικά να μειώσουν την απορρόφηση της

Μόνο μια μικρή ποσότητα σιπροφλοξασίνης (<10 %) απεκκρίνεται μέσω αιμοδιάλυσης ή

Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Φθοριοκινολόνες, κωδικός ATC: J01MA02.

προκύπτει από την αναστολή τόσο της τοποϊσομεράσης τύπου II (DNA-γυράση) όσο και της

επιδιόρθωση και ανασυνδυασμό.

Σχέση φαρμακοκινητικής/ φαρμακοδυναμικής (PK/PD):

Η αποτελεσματικότητα εξαρτάται κυρίως από τη σχέση μεταξύ της μέγιστης συγκέντρωσης στον

ορό (C

) και της ελάχιστης ανασταλτικής συγκέντρωσης (MIC) της σιπροφλοξασίνης για ένα

παθογόνο βακτήριο και τη σχέση μεταξύ του εμβαδού κάτω από την καμπύλη (AUC) και της

MIC.

Μηχανισμός αντίστασης:

19

κλινική αντίσταση, αλλά πολλαπλές μεταλλάξεις γενικά προκαλούν κλινική αντίσταση σε πολλές

ή όλες τις δραστικές ουσίες εντός της τάξης.

Μηχανισμοί αντίστασης υπό μορφή αδιαπερατότητας και/ή αντλίας εξαγωγής δραστικών ουσιών

μπορεί να έχουν μεταβλητή επίδραση στην ευαισθησία στις φθοριοκινολόνες, η

οποία εξαρτάται από τις φυσικοχημικές ιδιότητες των διαφόρων δραστικών ουσιών εντός της

τάξης και από τη συγγένεια των συστημάτων μεταφοράς για κάθε δραστική ουσία. Όλοι οι in-

vitro μηχανισμοί αντίστασης παρατηρούνται συχνά στα κλινικώς απομονωμένα στελέχη.

Οι μηχανισμοί αντίστασης που αδρανοποιούν άλλα αντιβιοτικά, όπως οι φραγμοί διαπερατότητας

(συχνά στη Pseudomonas aeruginosa) και οι μηχανισμοί εξόδου μπορεί να επηρεάσουν την

ευαισθησία στη σιπροφλοξασίνη.

Έχει αναφερθεί διαμεσολαβούμενη από το πλασμίδιο αντίσταση η οποία κωδικοποιείται από qnr

γονίδια.

Φάσμα της αντιβακτηριακής δράσης:

Τα όρια αντοχής διαχωρίζουν τα ευαίσθητα στελέχη από τα μετρίως ευαίσθητα στελέχη και τα

Συστάσεις EUCAST

Μικροοργανισμοί Ευαίσθητοι Ανθεκτικοί

Pseudomonas S ≤0,5 mg/L R >1 mg/L

Staphylococcus spp. – τα όρια αντοχής για τη σιπροφλοξασίνη σχετίζονται με θεραπεία υψηλής

δόσης.

* Όρια αντοχής μη σχετιζόμενα με είδη καθορίστηκαν κυρίως με βάση τα δεδομένα PK/PD και

είναι ανεξάρτητα από τις κατανομές MIC συγκεκριμένων ειδών. Προορίζονται για χρήση

μόνο για είδη στα οποία δεν έχει αποδοθεί ειδικό για το είδος όριο αντοχής και όχι για εκείνα τα

είδη όπου δε συνιστώνται δοκιμές ευαισθησίας.

Ο επιπολασμός επίκτητης ανθεκτικότητας μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με τη γεωγραφική περιοχή

και το χρόνο για επιλεγμένα είδη, και είναι επιθυμητή η διάθεση πληροφοριών τοπικά σχετικά με

την ανθεκτικότητα, ειδικά όταν πρόκειται για θεραπεία σοβαρών λοιμώξεων. Ανάλογα με τις

ανάγκες, πρέπει να ζητείται η γνώμη ειδικών όταν ο τοπικός επιπολασμός ανθεκτικότητας είναι

20

ΕΙΔΗ ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΑ

Bacillus anthracis (1)

Citrobacter koseri

Francisella tularensis

Haemophilus ducreyi

Haemophilus influenzae*

Legionella spp.

Moraxella catarrhalis*

Neisseria meningitidis

Pasteurella spp.

Salmonella spp.*

Shigella spp. *

Vibrio spp.

Άλλοι μικροοργανισμοί

Chlamydia trachomatis ($)

Chlamydia pneumoniae ($)

Mycoplasma hominis ($)

Mycoplasma pneumoniae ($)

Burkholderia cepacia +*

Campylobacter spp.+*

Enterobacter aerogenes

Enterobacter cloacae *

Escherichia coli*

Klebsiella oxytoca

Klebsiella pneumoniae*

Morganella morganii*

Proteus vulgaris*

Providencia spp.

Pseudomonas aeruginosa*

Serratia marcescens*

Αναερόβιοι μικροοργανισμοί

21

Peptostreptococcus spp.

Propionibacterium acnes

Αερόβιοι Gram θετικοί μικροοργανισμοί

Αερόβιοι Gram αρνητικοί μικροοργανισμοί

* Η κλινική αποτελεσματικότητα έχει καταδειχθεί για ευαίσθητα απομονωθέντα στελέχη στις

εγκεκριμένες κλινικές ενδείξεις

+ Ποσοστό αντίστασης ≥ 50 % σε μία ή περισσότερες χώρες της ΕΕ

anthracis. Οι μελέτες αυτές αποκαλύπτουν ότι η έναρξη αντιβιοτικών λίγο μετά την έκθεση

δεδομένα δοκιμών σε ζώα μαζί με περιορισμένα δεδομένα ανθρώπων. Διάρκεια θεραπείας δύο

άνθρακα στους ανθρώπους. Ο θεράπων ιατρός πρέπει να ανατρέξει στα εθνικά και/ή διεθνή

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Απορρόφηση

Μετά την ενδοφλέβια έγχυση σιπροφλοξασίνης, οι μέσες μέγιστες συγκεντρώσεις ορού

επετεύχθησαν στο τέλος της έγχυσης. Η φαρμακοκινητική της σιπροφλοξασίνης ήταν γραμμική

στο εύρος δόσης μέχρι 400 mg, χορηγούμενης ενδοφλέβια.

Η σύγκριση των φαρμακοκινητικών παραμέτρων για αγωγή ενδοφλέβιας δόσης δύο φορές και

τρεις φορές την ημέρα δεν έδειξε σημεία συσσώρευσης του φαρμάκου για τη σιπροφλοξασίνη και

Ενδοφλέβια έγχυση 60 λεπτών 200 mg σιπροφλοξασίνης ή από στόματος χορήγηση 250 mg

Ενδοφλέβια έγχυση 400 mg σιπροφλοξασίνης χορηγούμενη σε 60 λεπτά κάθε 12 ώρες ήταν

βιοϊσοδύναμη με από στόματος δόση 500 mg κάθε 12 ώρες, όσον αφορά την AUC.

22

Η ενδοφλέβια δόση 400 mg χορηγούμενη σε διάρκεια 60 λεπτών κάθε 12 ώρες είχε ως

αποτέλεσμα C

παρόμοια με εκείνη που παρατηρήθηκε με από του στόματος δόση 750 mg.

Έγχυση 60 λεπτών 400 mg σιπροφλοξασίνης κάθε 8 ώρες είναι ισοδύναμη όσον αφορά την AUC

με 750 mg από του στόματος αγωγή χορηγούμενη κάθε 12 ώρες.

Κατανομή

Η δέσμευση της σιπροφλοξασίνης με τις πρωτεΐνες είναι χαμηλή (20-30 %). Η σιπροφλοξασίνη

είναι παρούσα στο πλάσμα κυρίως σε μη ιονισμένη μορφή και έχει μεγάλο όγκο κατανομής

σταθεροποιημένης κατάστασης ίσο με 2 – 3 l/kg βάρους σώματος. Η σιπροφλοξασίνη φθάνει σε

υψηλές συγκεντρώσεις σε διάφορους ιστούς όπως ο πνεύμονας (επιθηλιακό υγρό, κυψελιδικά

μακροφάγα, ιστός βιοψίας), οι παραρρινικές κοιλότητες, φλεγμονώδεις βλάβες (υγρό φυσαλίδων

από κανθαριδίνες), και η ουρογεννητική οδός (ούρα, προστάτης, ενδομήτριο) όπου επιτυγχάνονται

συνολικές συγκεντρώσεις που υπερβαίνουν εκείνες του πλάσματος.

Μεταβολισμός

Αναφέρθηκαν χαμηλές συγκεντρώσεις τεσσάρων μεταβολιτών που ταυτοποιήθηκαν ως:

δεσαιθυλενοσιπροφλοξασίνη (M 1), σουλφοσιπροφλοξασίνη (M 2), οξοσιπροφλοξασίνη (M 3) και

Σιπροφλοξασίνη 61,5 15,2

Η νεφρική κάθαρση κυμαίνεται μεταξύ 180-300 ml/kg/h και η ολική κάθαρση από το σώμα

κυμαίνεται μεταξύ 480-600 ml/kg/h. Η σιπροφλοξασίνη υπόκειται σε σπειραματική διήθηση και

σωληναριακή απέκκριση. Σοβαρά μειωμένη νεφρική λειτουργία οδηγεί σε αυξημένη ημίσεια ζωή

23

Σε 10 παιδιά με σοβαρή σηψαιμία, η C

ενδοφλέβια έγχυση 1 ώρας 10 mg/kg, σε παιδιά ηλικίας κάτω του 1 έτους συγκριτικά με 7,2 mg/l

(εύρος 4,7 – 11,8 mg/l) για παιδιά ηλικίας μεταξύ 1 και 5 ετών. Οι τιμές AUC ήταν 17,4 mg*h/l

(εύρος 11,8 – 32,0 mg*h/l) και 16,5 mg*h/l (εύρος 11,0 – 23,8 mg*h/l) στις αντίστοιχες ηλικιακές

ομάδες.

Αυτές οι τιμές εμπίπτουν στο αναφερόμενο εύρος για ενηλίκους στις θεραπευτικές δόσεις. Με

βάση τη φαρμακοκινητική ανάλυση σε παιδιατρικό πληθυσμό ασθενών με διάφορες λοιμώξεις, η

προβλεπόμενη μέση ημίσεια ζωή στα παιδιά είναι περ. 4-5 ώρες και η βιοδιαθεσιμότητα του

πόσιμου εναιωρήματος κυμαίνεται από 50 έως 80%.

5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια

Τα μη κλινικά δεδομένα δεν αποκαλύπτουν ειδικούς κινδύνους για τον άνθρωπο με βάση τις

συμβατικές μελέτες τοξικότητας εφάπαξ δόσης, τοξικότητας επαναλαμβανόμενων δόσεων,

ενδεχόμενης καρκινογόνου δράσης ή τοξικότητας στην αναπαραγωγική ικανότητα.

Όπως και άλλες κινολόνες, η σιπροφλοξασίνη είναι φωτοτοξική στα ζώα σε κλινικά σχετικά

επίπεδα έκθεσης. Δεδομένα για την ενδεχόμενη φωτομεταλλαξιογόνο / φωτοκαρκινογόνο δράση

γυράσης.

Ανοχή από τις αρθρώσεις:

σοβαρές αλλοιώσεις στις αρθρώσεις σε θεραπευτικές δόσεις μετά από δύο εβδομάδες θεραπείας,

Γαλακτικό οξύ (E270)

Γλυκόζη μονοϋδρική

Υδροχλωρικό οξύ (E507) για ρύθμιση του pH

Ενέσιμο ύδωρ

6.2. Ασυμβατότητες

Το Ciprofloxacin/Generics δεν μπορεί να αναμιχθεί με διαλύματα που δεν είναι σταθερά σε τιμές

pH που προσεγγίζουν το 4.

24

Ο σάκος που έχει ανοιχθεί πρέπει να χρησιμοποιείται άμεσα.

Η χημική και φυσική σταθερότητα κατά τη χρήση έχουν καταδειχθεί για 48 ώρες στους 25°C.

Από μικροβιολογικής απόψεως, το προϊόν θα πρέπει να χρησιμοποιείται άμεσα. Εάν δε

χρησιμοποιηθεί άμεσα, οι χρόνοι φύλαξης κατά τη χρήση και οι συνθήκες φύλαξης πριν από τη

χρήση αποτελούν ευθύνη του χρήστη.

6.4. Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη φύλαξη του προϊόντος

Μη φυλάσσετε σε θερμοκρασία μεγαλύτερη των 25°C.

Φυλάσσετε στο εξωτερικό περιτύλιγμα για να προστατεύεται από το φως.

Μην ψύχετε ή καταψύχετε.

6.5. Φύση και συστατικά του περιέκτη

<Σάκος πολυολεφίνης 100 ml που φέρει σημείο ένεσης και σημείο έγχυσης, ο οποίος είναι

είναι προστατευμένος με περιτύλιγμα πολυπροπυλενίου και με αδιαφανές περιτύλιγμα.

Μεγέθη συσκευασίας: 1, 10, 15 ή 20 σάκοι.>

Μπορεί να μην κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.

6.6. Ιδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης και άλλος χειρισμός

Για μία μόνο χρήση.

Εφόσον το διάλυμα για έγχυση είναι φωτοευαίσθητο, οι σάκοι έγχυσης πρέπει να αφαιρούνται από

το αδιαφανές περιτύλιγμα μόνο αμέσως πριν τη χρήση.

Πρέπει να χρησιμοποιείται άμεσα εφόσον ανοιχθεί ο σάκος.

Το Ciprofloxacin/Generics διάλυμα προς έγχυση είναι συμβατό με διάλυμα χλωριούχου νατρίου 9

mg/ml (0,9 %), με διάλυμα Ringer’s, διάλυμα γαλακτικού οξέος Ringer’s, διάλυμα γλυκόζης 100

mg/ml (10 %) και διάλυμα φρουκτόζης 50 mg/ml (5 %). Η συμβατότητα με τα παραπάνω

25