SPC :
DERATIL ORAL.SOL 10MG/ML BOTTLEx150ML
Π Ε Ρ Ι Λ Η Ψ Η
Χ Α Ρ Α Κ Τ Η Ρ Ι Σ Τ Ι Κ Ω Ν
Τ Ο Υ
Π Ρ Ο Ϊ Ο Ν Τ Ο Σ
1. ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
Deratil πόσιμο διάλυμα
2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ:
Κάθε 1 ml περιέχει 10mg Ιτρακοναζόλη
Για πλήρη λίστα των εκδόχων βλέπε λήμμα 6.1
3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ
Πόσιμο διάλυμα
4. ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις
Το πόσιμο διάλυμα Deratil ενδείκνυται:
- Για τη θεραπεία στοματικής και/ή οισοφαγικής καντιντίασης σε ασθενείς με HIV (+) ή άλλους
ανοσοκατασταλμένους ασθενείς.
- Ως προφύλαξη των εν τω βάθει μυκητιασικών λοιμώξεων οι οποίες είναι ευαίσθητες στην
ιτρακοναζόλη, όταν η καθιερωμένη θεραπεία θεωρείται ακατάλληλη, σε ασθενείς με αιματολογικές
κακοήθειες ή σε αυτούς που θα υποβληθούν σε μεταμόσχευση του μυελού των οστών και οι οποίοι
αναμένεται να είναι ουδετεροπενικοί (δηλ. <500 κύτταρα / μl).
Επί του παρόντος υπάρχουν ανεπαρκή δεδομένα κλινικής αποτελεσματικότητας στην πρόληψη της
ασπεργίλλωσης.
4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης
Για καλύτερη απορρόφηση, το πόσιμο διάλυμα Deratil πρέπει να λαμβάνεται χωρίς τροφή (οι
ασθενείς πρέπει να μη λαμβάνουν τροφή για τουλάχιστον μία ώρα μετά την λήψη).
Για τη θεραπεία στοματικής και/ή οισοφαγικής καντιντίασης, το πόσιμο διάλυμα θα πρέπει να
ανακινείται σε όλη τη στοματική κοιλότητα (περίπου 20 δευτερόλεπτα) πριν την κατάποση. Δεν
πρέπει να ξεπλένεται το στόμα μετά την κατάποση (οι ασθενείς πρέπει να μη λαμβάνουν τροφή για
τουλάχιστον μία ώρα μετά τη λήψη
Θεραπεία της στοματικής και/ή οισοφαγικής καντιντίασης:
200mg (2 δοσομετρικές μεζούρες) την ημέρα σε δύο λήψεις ή εναλλακτικά σε μία λήψη, για 1
εβδομάδα. Αν δεν σημειωθεί αποτέλεσμα μετά 1 εβδομάδα, η θεραπεία πρέπει να συνεχισθεί για 1
εβδομάδα επιπλέον.
Θεραπεία στοματικής και/ή οισοφαγικής καντιντίασης ανθεκτικής στην φλουκοναζόλη:
100 ως 200 mg (1-2 δοσομετρικές μεζούρες) 2 φορές την ημέρα για 2 εβδομάδες. Αν δεν σημειωθεί
αποτέλεσμα μέσα σε 2 εβδομάδες, η θεραπεία πρέπει να συνεχισθεί για 2 εβδομάδες επιπλέον. Αν
δεν υπάρξουν σημεία βελτίωσης, η ημερήσια δόση των 400mg δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για
περισσότερο από 14 ημέρες.
Προφύλαξη από μυκητιασικές λοιμώξεις:
5 mg/kg την ημέρα χορηγούμενα σε δύο λήψεις. Στις κλινικές μελέτες, η θεραπεία προφύλαξης
1
ξεκινούσε αμέσως πριν την κυτταροστατική θεραπεία και γενικά μια εβδομάδα πριν την εγχείρηση
μεταμόσχευσης. Η θεραπεία συνεχιζόταν μέχρι την ανάκαμψη των ουδετερόφιλων (δηλ. > 1000
κύτταρα/ μl).
Από κλινικές μελέτες σε ουδετεροπενικούς ασθενείς οι φαρμακοκινητικές παράμετροι δείχνουν
αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ των ατόμων. Η παρακολούθηση των επιπέδων στο αίμα πρέπει να
λαμβάνεται υπόψη, ιδιαίτερα παρουσία γαστρεντερικής βλάβης, διάρροιας και κατά τη διάρκεια
παρατεταμένης λήψης Deratil πόσιμο διάλυμα.
Παιδιατρική χρήση: Βλέπε παράγραφο 4.4 «Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις και ιδιαίτερες προφυλάξεις
κατά την χρήση».
Προφύλαξη από μυκητιασικές λοιμώξεις: δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία αποτελεσματικότητας σε
ουδετεροπενικά παιδιά. Υπάρχει περιορισμένη εμπειρία ως προς την ασφάλεια της δόσης των 5
mg/kg την ημέρα χορηγούμενα σε δύο φορές λήψεις. Η συχνότητα εμφάνισης των ανεπιθύμητων
ενεργειών όπως διάρροια, κοιλιακό άλγος, έμετος, πυρετός, εξάνθημα και βλεννογονίτιδα ήταν
μεγαλύτερη από ότι στους ενήλικες.
Χρήση σε ηλικιωμένους και σε ασθενείς με νεφρική ή ηπατική ανεπάρκεια: Βλέπε παράγραφο
4.4 «Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις και ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά την χρήση».
4.3 Αντενδείξεις
-ασθενείς με γνωστή υπερευαισθησία στο φάρμακο ή στα έκδοχα του.
-σύγχρονη χορήγηση με τερφεναδίνη, αστεμιζόλη, μιζολαστίνη, δοφετιλίδη, σιζαπρίδη, κινιδίνη,
πιμοζίδη, μεταβολιζόμενοι από το CYP3A4 αναστολείς της HMG-CoA αναγωγάσης
(ρεδουκτάσης) όπως η σιμβαστατίνη και η λοβαστατίνη, τριαζολάμη και από του στόματος
χορηγούμενη μιδαζολάμη
-κύηση - γαλουχία (βλέπε και 4.6).
4.4 Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση
-Σε μελέτη υγιών εθελοντών με την ενέσιμη μορφή ιτρακοναζόλης παρατηρήθηκε παροδική
ασυμπτωματική μείωση του κλάσματος εξώθησης της αριστερής κοιλίας, η οποία υποχώρησε
πριν από την επόμενη έγχυση. Η κλινική συσχέτιση των ευρημάτων αυτών με την από του
στόματος μορφή δεν είναι γνωστή. Οι ασθενείς με λανθάνουσα καρδιακή ανεπάρκεια ίσως θα
πρέπει να παρακολουθούνται.
-H ιτρακοναζόλη έχει προκαλέσει αρνητική ινοτρόπο δράση και έχει συσχετισθεί με αναφορές
συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας. Η ιτρακοναζόλη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε
ασθενείς με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια ή με ιστορικό συμφορητικής καρδιακής
ανεπάρκειας εκτός εάν το όφελος υπερτερεί καθαρά του κινδύνου. Αυτή η εξατομικευμένη
αξιολόγηση οφέλους/κινδύνου θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη παράγοντες όπως τη σοβαρότητα
της πάθησης, το δοσολογικό σχήμα, και τους ατομικούς παράγοντες κινδύνου για συμφορητική
καρδιακή ανεπάρκεια. Αυτοί οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν καρδιακή νόσο, όπως η
ισχαιμική και η βαλβιδική νόσος, σημαντική πνευμονική νόσο, όπως η χρόνια αποφρακτική
πνευμονική νόσος και νεφρική ανεπάρκεια και άλλες καταστάσεις που συνοδεύονται από
κατακράτηση υγρών. Αυτοί οι ασθενείς θα πρέπει να ενημερώνονται για τα σημεία και
συμπτώματα της συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας, θα πρέπει να ακολουθούν την αγωγή με
προσοχή και θα πρέπει να παρακολουθούνται για σημεία και συμπτώματα της συμφορητικής
καρδιακής ανεπάρκειας κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Εάν αυτά τα σημεία ή συμπτώματα
εμφανιστούν κατά τη διάρκεια της θεραπείας, η ιτρακοναζόλη θα πρέπει να διακοπεί.
-Οι αναστολείς διαύλων ασβεστίου μπορεί να έχουν αρνητική ινοτρόπο δράση, η οποία μπορεί να
προστίθεται σε αυτή της ιτρακοναζόλης. Η ιτρακοναζόλη μπορεί να αναστείλει το μεταβολισμό
των αναστολέων διαύλων ασβεστίου. Για το λόγο αυτό, χρειάζεται προσοχή κατά τη
συγχορήγηση ιτρακοναζόλης και αναστολέων διαύλων ασβεστίου.
-Η ιτρακοναζόλη μπορεί να προκαλέσει κλινικά σημαντικές αλληλεπιδράσεις με φάρμακα (Βλέπε
4.5: Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης).
-Μειωμένη γαστρική οξύτητα: Η απορρόφηση της ιτρακοναζόλης είναι ανεπαρκής όταν η γαστρική
οξύτητα είναι μειωμένη. Σε ασθενείς που παράλληλα λαμβάνουν αντιόξινα (π. χ. υδροξείδιο του
αργιλίου) αυτά θα πρέπει να χορηγούνται τουλάχιστον 2 ώρες μετά από τη λήψη
ιτρακοναζόλης. Ασθενείς με αχλωρυδρία, ορισμένοι ασθενείς με AIDS ή ασθενείς που
λαμβάνουν αναστολείς της γαστρικής έκκρισης (π.χ. Η
2
-ανταγωνιστές, αναστολείς της αντλίας
πρωτονίων) θα πρέπει να λαμβάνουν την ιτρακοναζόλη μαζί με ποτό που περιέχει ανθρακικό
(τύπου Cola).
-Παιδιατρική χρήση: επειδή τα κλινικά στοιχεία όσον αφορά στη χρήση του πόσιμου διαλύματος
Deratil σε παιδιατρικούς ασθενείς είναι περιορισμένα, δε συνιστάται η χρήση του πόσιμου
διαλύματος Deratil στα παιδιά.
-Σε περιπτώσεις γυναικών με αναπαραγωγική ικανότητα που κρίνεται απαραίτητη η
συνταγογράφηση, πρέπει να επιβεβαιωθεί πρώτα αν δεν εγκυμονούν και να επιλεγεί έγκαιρα
αποτελεσματική μέθοδος αντισύλληψης.
-Χρήση στους ηλικιωμένους: επειδή τα κλινικά στοιχεία όσον αφορά στη χρήση του πόσιμου
διαλύματος σε ηλικιωμένους ασθενείς είναι περιορισμένα, συνιστάται η χρήση του πόσιμου
διαλύματος Deratil στους ασθενείς αυτούς μόνο αν τα προσδοκώμενα οφέλη υπερβαίνουν τους
ενδεχόμενους κινδύνους.
-Νεφρική ανεπάρκεια: Μείωση της βιοδιαθεσιμότητας της από τους στόματος χορηγούμενης
ιτρακοναζόλης με κάψουλες ιτρακοναζόλης παρατηρήθηκε σε μερικούς ασθενείς με νεφρική
ανεπάρκεια. Το ίδιο μπορεί να συμβεί με το πόσιμο διάλυμα. Συνιστάται παρακολούθηση των
συγκεντρώσεων της ιτρακοναζόλης στο πλάσμα και ανάλογη προσαρμογή της δοσολογίας, αν
κριθεί αναγκαίο.
-Προφύλαξη σε ουδετεροπενικούς ασθενείς: σε κλινικές μελέτες η διάρροια ήταν η πιό συχνή
ανεπιθύμητη ενέργεια. Αυτή η διαταραχή του γαστρεντερικού συστήματος μπορεί να
επιρρεάσει την απορρόφηση και μπορεί να τροποποιήσει την μικροβιολογική χλωρίδα
ευνοώντας τον αποικισμό των μυκήτων. Πρέπει να εξετάζεται η διακοπή του πόσιμου
διαλύματος σε αυτές τις περιπτώσεις.
-Συνιστάται να παρακολουθείται εργαστηριακά η ηπατική λειτουργία σε ασθενείς με προϋπάρχουσα
ηπατική νόσο υπό συνεχιζόμενη για διάστημα μεγαλύτερο του ενός μηνός θεραπεία. Ασθενείς
που εκδηλώνουν συμπτώματα ηπατίτιδας, όπως ανορεξία, ναυτία, έμετος, κόπωση, επιγάστριο
άλγος, υπέρχρωση ούρων ή αποχρωματισμό κοπράνων, να υποβάλλονται αμέσως σε έλεγχο.
Εάν η ηπατική λειτουργία είναι επηρεασμένη, η θεραπεία θα πρέπει να διακόπτεται. Σε ασθενείς
με αυξημένες τιμές ηπατικών ενζύμων ή με ενεργό ηπατικό νόσημα, ή που έχουν στο
αναμνηστικό τους ηπατική τοξικότητα από άλλα φάρμακα, η θεραπεία με το φάρμακο δε θα
πρέπει να χορηγείται εκτός αν η αναμενόμενη ωφέλεια υπεραντισταθμίζει τον κίνδυνο ηπατικής
βλάβης. Σε αυτές τις περιπτώσεις η παρακολούθηση των ηπατικών ενζύμων είναι αναγκαία.
Σημειώνεται ότι έχουν περιγραφεί σπάνιες περιπτώσεις ιδιοσυγκρασικής ηπατίτιδας και
κεραυνοβόλου ηπατίτιδας σε ασθενείς που ελάμβαναν ιτρακοναζόλη.
-Ηπατική ανεπάρκεια: η ιτρακοναζόλη μεταβολίζεται κυρίως στο ήπαρ. Η τελική ημιπερίοδος ζωής
της ιτρακοναζόλης σε κιρρωτικούς ασθενείς είναι ελαφρώς παρατεταμένη. Η βιοδιαθεσιμότητα
της από του στόματος χορηγούμενης ιτρακοναζόλης είναι μειωμένη σε κιρρωτικούς ασθενείς.
Συνιστάται να ελέγχονται οι συγκεντρώσεις της ιτρακοναζόλης στο πλάσμα και να
προσαρμόζεται ανάλογα η δοσολογία, όταν απαιτείται.
-Αν εμφανισθεί νευροπάθεια που μπορεί να αποδίδεται στη χρήση ιτρακοναζόλης η θεραπεία πρέπει
να διακοπεί.
-Σε HIV θετικούς αρρώστους η συχνά προϋπάρχουσα υποχλωρυδρία μειώνει την απορρόφηση του
φαρμάκου.
-Δεν υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με την διασταυρούμενη υπερευαισθησία μεταξύ ιτρακοναζόλης
και άλλων αζολικών αντιμυκητιασικών φαρμάκων. Πρέπει να δίνεται προσοχή στη χορήγηση
ιτρακοναζόλης σε ασθενείς που έχουν υπερευαισθησία σε άλλες αζόλες.
4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης
1. Φάρμακα που επηρεάζουν τον μεταβολισμό της ιτρακοναζόλης:
Μελέτες αλληλεπίδρασης έχουν πραγματοποιηθεί με ριφαμπικίνη, ριφαμπουτίνη και φαινυτοϊνη.
3
Επειδή η βιοδιαθεσιμότητα της ιτρακοναζόλης και της υδροξυ-ιτρακοναζόλης ήταν μειωμένη σε
αυτές τις μελέτες, σε τέτοια έκταση, ώστε η αποτελεσματικότητα μπορεί να είναι σημαντικά
ελαττωμένη, ο συνδυασμός της ιτρακοναζόλης με αυτούς τους ισχυρούς ενζυμικούς αναστολείς δεν
συνιστάται. Δεν υπάρχουν διαθέσιμα επίσημα κλινικά στοιχεία για άλλους ενζυμικούς επαγωγείς
όπως, η καρβαμαζεπίνη, φαινοβαρβιτάλη και η ισονιαζίδη, αλλά παρόμοιες δράσεις πρέπει να
αναμένονται.
Επειδή η ιτρακοναζόλη μεταβολίζεται κυρίως διαμέσου του CYP3A4, ισχυροί αναστολείς αυτού του
ενζύμου μπορεί να αυξήσουν την βιοδιαθεσιμότητα της ιτρακοναζόλης. Παραδείγματα είναι:
ριτοναβίρη, ινδιναβίρη, κλαριθρομυκίνη, και ερυθρομυκίνη.
2. Επίδραση της ιτρακοναζόλης στον μεταβολισμό άλλων φαρμάκων:
2.1 Η ιτρακοναζόλη μπορεί να αναστείλει τον μεταβολισμό φαρμάκων που μεταβολίζονται μέσω της
οδού του κυτοχρώματος 3Α. Αυτό μπορεί να προκαλέσει αύξηση ή/και παράταση της δράσης
συμπεριλαμβανομένων και των παρενεργειών τους. Μετά τη λήξη της θεραπείας, τα επίπεδα
πλάσματος της ιτρακοναζόλης ελαττώνονται σταδιακά, γεγονός που εξαρτάται από τη δόση και τη
διάρκεια της θεραπείας (βλέπε παράγραφο 5.2. «Φαρμακοκινητικές ιδιότητες»). Αυτό πρέπει να
λαμβάνεται υπόψη όταν εξετάζεται η ανασταλτική δράση της ιτρακοναζόλης σε συγχορηγούμενα
φάρμακα.
Παραδείγματα είναι:
• Φάρμακα των οποίων η χορήγηση αντενδείκνυται κατά τη διάρκεια της θεραπείας με
ιτρακοναζόλη:
Τερφεναδίνη, αστεμιζόλη, μιζολαστίνη, σιζαπρίδη, τριαζολάμη και από του στόματος χορηγούμενη
μιδαζολάμη, δοφετιλίδη, κινιδίνη, πιμοζίδη, και μεταβολιζόμενοι από το CYP3A4 αναστολείς της
HMG-CoA αναγωγάσης (ρεδουκτάσης), όπως η σιμβαστατίνη και η λοβαστατίνη.
Σε ταυτόχρονη χορήγηση ιτρακοναζόλης και τερφεναδίνης ή αστεμιζόλης ή πιμοζίδης ή σιζαπρίδης
έχουν περιγραφεί σοβαρά καρδιαγγειακά συμπτώματα και θάνατος. Η ταυτόχρονη χορήγηση
αζολών όπως η ιτρακοναζόλη και σιζαπρίδης μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης διαταραχών
του καρδιακού ρυθμού (επιμήκυνση του QT διαστήματος, κοιλιακές αρρυθμίες, torsade de pointes).
• Φάρμακα των οποίων τα επίπεδα πλάσματος, οι επιδράσεις και οι ανεπιθύμητες ενέργειες πρέπει
να παρακολουθούνται. Η δοσολογία τους, αν συγχορηγούνται με ιτρακοναζόλη, πρέπει να
ελαττώνεται, αν κριθεί αναγκαίο.
-Αντιπηκτικά που χορηγούνται από το στόμα
-Αντιδιαβητικά από το στόμα. Έχει αναφερθεί σοβαρή υπογλυκαιμία σε ταυτόχρονη χορήγησή τους
με αντιμυκητιασικά από το στόμα. Σε περίπτωση συγχορήγησης απαιτείται προσεκτική
παρακολούθηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα.
-Αναστολείς της HIV πρωτεάσης, όπως η ριτοναβίρη, ινδιναβίρη, σακουιναβίρη.
-Ορισμένα αντινεοπλασματικά φάρμακα όπως τα αλκαλοειδή της Vinca, βουσουλφάνη, δοσεταξέλη
και τριμετρεξάτη.
-Μεταβολιζόμενοι από το CYP3A4 Αναστολείς των διάυλων Ασβεστίου όπως της ομάδας των
διυδροπυριδινών και βεραπαμίλη. Οι αναστολείς διαύλων ασβεστίου μπορεί να έχουν αρνητική
ινοτρόπο δράση, η οποία μπορεί να προστίθεται σε αυτή της ιτρακοναζόλης. Η ιτρακοναζόλη μπορεί
να αναστείλει το μεταβολισμό των αναστολέων διαύλων ασβεστίου. Για το λόγο αυτό, χρειάζεται
προσοχή κατά τη συγχορήγηση ιτρακοναζόλης και αναστολέων διαύλων ασβεστίου.
-Ορισμένα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα: κυκλοσπορίνη, τακρόλιμους, ραπαμυκίνη (επίσης γνωστή
ως σιρόλιμους).
-Άλλα: διγοξίνη, καρβαμαζεπίνη, βουσπιρόνη, αλφαιντανύλη, αλπραζολάμη, βρωτιζολάμη,
μιδαζολάμη χορηγούμενη ενδοφλέβια, ριφαβουτίνη, μεθυπρεδνιζολόνη, εμπαστίνη, ρεμποξετίνη.
Εάν η μιδαζολάμη χορηγείται ενδοφλεβίως, απαιτείται ιδιαίτερη μέριμνα, μια και η ηρεμιστική
δράση μπορεί να παραταθεί.
2.2 Δεν έχει παρατηρηθεί αλληλεπίδραση της ιτρακοναζόλης με ΑΖΤ (zidovudine). Δεν έχουν
παρατηρηθεί επαγωγικές επιδράσεις της ιτρακοναζόλης στον μεταβολισμό της αιθινυλοιστραδιόλης
και νορεθιστερόνης
3. Επίδραση στη σύνδεση με τις πρωτεΐνες
Μελέτες in vitro έχουν δείξει ότι δεν υπάρχουν αλληλεπιδράσεις στη σύνδεση με τις πρωτεΐνες του
πλάσματος μεταξύ της ιτρακοναζόλης και ιμιπραμίνης, προπρανολόλης, διαζεπάμης, σιμετιδίνης,
ινδομεθακίνης, τολβουταμίδης και σουλφαμεθαζίνης.
4.6 Κύηση και γαλουχία
Χορήγηση κατά την κύηση
Η χορήγηση υψηλών δόσεων ιτρακοναζόλης σε εγκύους αρουραίους (40mg/kg την ημέρα ή
υψηλότερες δόσεις) και ποντίκια (80mg/kg την ημέρα ή υψηλότερες δόσεις) έδειξε ότι αυξάνει τη
συχνότητα εμφάνισης των ανωμαλιών στο έμβρυο και ότι προκαλεί ανεπιθύμητες ενέργειες σε αυτό.
Δεν υπάρχουν διαθέσιμες μελέτες για τη χρήση της ιτρακοναζόλης σε εγκύους γυναίκες, δια τούτο η
χρήση του σε αυτές αντενδείκνυται. Γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία πρέπει να λαμβάνουν
επαρκή αντισυλληπτικά μέτρα κατά τη διάρκεια της θεραπείας με ιτρακοναζόλη μέχρι την επόμενη
έμμηνο ρύση που ακολουθεί μετά το τέλος της θεραπείας με ιτρακοναζόλη.
Χορήγηση κατά τη γαλουχία
Ένα μικρό ποσοστό ιτρακοναζόλης απεκκρίνεται στο ανθρώπινο γάλα. Η ασθενής δεν πρέπει να
θηλάζει κατά τη διάρκεια θεραπείας με ιτρακοναζόλη.
4.7 Επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων
Δεν έχει παρατηρηθεί καμία επίδραση.
4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες
Οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες έχουν αναφερθεί σχετικά με τη χρήση πόσιμου διαλύματος
Ιτρακοναζόλης:
-Οι συχνότερες ήταν γαστρεντερικής προέλευσης, όπως διάρροια, ναυτία, κοιλιακό άλγος και
έμετος. Ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρθηκαν με μικρότερη συχνότητα, περιλαμβάνουν
κεφαλαλγία, αναστρέψιμες αυξήσεις των ηπατικών ενζύμων, ζάλη και αλλεργικές αντιδράσεις (π.χ.
κνησμός, εξάνθημα, κνίδωση και αγγειοοίδημα).
Οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες έχουν αναφερθεί σχετικά με τη χρήση των καψακίων
ιτρακοναζόλης:
-Οι συχνότερες ήταν γαστρεντερικής προέλευσης, όπως δυσπεψία, ναυτία, κοιλιακά άλγη και
δυσκοιλιότητα. Ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρθηκαν με μικρότερη συχνότητα, περιλαμβάνουν
κεφαλαλγία, αναστρέψιμες αυξήσεις ηπατικών ενζύμων, ανωμαλίες του έμμηνου κύκλου, ζάλη και
αλλεργικές αντιδράσεις (π.χ. κνησμός, εξάνθημα, κνίδωση και αγγειοοίδημα).
Έχουν επίσης αναφερθεί μεμονωμένες περιπτώσεις περιφερικής νευροπάθειας και συνδρόμου
Stevens-Johnson.
-Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις οιδήματος, συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας και πνευμονικού
οιδήματος.
-Ειδικότερα σε περίπτωση παρατεταμένης συνεχούς θεραπείας (περίπου 1 μήνα) ασθενών, έχουν
παρατηρηθεί περιπτώσεις υποκαλιαμίας, οιδήματος, ηπατίτιδας και τριχόπτωσης.
5
-Σημειώνεται ότι έχουν περιγραφεί σπάνιες περιπτώσεις ιδιοσυγκρασιακής ηπατίτιδας και
κεραυνοβόλου ηπατίτιδας σε ασθενείς που ελάμβαναν ιτρακοναζόλη.
-Έχει περιγραφεί σοβαρή υπογλυκαιμία σε ασθενείς που έπαιρναν ταυτόχρονα από του στόματος
υπογλυκαιμικά και αντιμυκητιασικά φάρμακα.
4.9 Υπερδοσολογία
Σε περίπτωση τυχαίας υπερδοσολογίας εφαρμόζονται υποστηρικτικά μέτρα. Μπορεί να γίνει πλύση
στομάχου μέσα στην πρώτη ώρα από τη λήψη. Μπορεί επίσης να χορηγηθεί ενεργός άνθρακας αν
αυτό κριθεί απαραίτητο. Η ιτρακοναζόλη δεν μπορεί να απομακρυνθεί με αιμοδιύλιση. Δεν υπάρχει
ειδικό αντίδοτο.
5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
Κωδικός ATC: J02AC02
5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες
Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Αντιμυκητιασικά για συστηματική χρήση, τριαζολικά παράγωγα.
Η ιτρακαναζόλη είναι ένα τριαζολικό παράγωγο με ευρύ φάσμα δράσης.
In vitro μελέτες αποδεικνύουν ότι η ιτρακοναζόλη αναστέλλει την ανάπτυξη ενός μεγάλου φάσματος
μυκήτων που είναι παθογόνοι για τον άνθρωπο σε συγκεντρώσεις που συνήθως κυμαίνονται από <
0,025-0,8 μg/ml. Αυτά περιλαμβάνουν: Candida albicans, πολλά είδη Candida non-albicans,
Aspergillus spp., Trichosporon spp., Geotrichum spp., Cryptococcus neoformans, δερματόφυτα και
πολλοί δερματικοί μύκητες όπως Fonsecaea spp., Histoplasma spp., Pseudallescheria boydii και
Penicullium marneffei. Το Candida glabrata και το Candida tropicalis είναι γενικά τα λιγότερα
ευαίσθητα είδη Candida, με μερικά απομονωθέντα στελέχη να δείχνουν in vitro μη ισοδύναμη
αντίσταση στην ιτρακοναζόλη.
Οι βασικοί τύποι μυκήτων που δεν αναστέλλονται από την ιτρακοναζόλη είναι οι ζυγομύκητες (π.χ.
Rhizopus spp., Rhizomucor spp., Mucor spp. και Absidia spp.), Fusarium spp., Scedosporium spp. και
Scopulariopsis spp.
In vitro μελέτες έχουν δείξει ότι η ιτρακοναζόλη παρεμποδίζει την σύνθεση της εργοστερόλης στα
κύτταρα του μύκητα. Η εργοστερόλη είναι ένα ζωτικό συστατικό της κυτταρικής μεμβράνης των
μυκήτων. Η παρεμπόδιση της σύνθεσης της εργοστερόλης τελικά καταλήγει σε αντιμυκητιασική
δράση.
5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες
Η από του στόματος βιοδιαθεσιμότητα του πόσιμου διαλύματος ιτρακοναζόλης είναι μέγιστη όταν το
φάρμακο λαμβάνεται χωρίς τροφή. Κατά τη χρόνια χορήγηση η σταθεροποιημένη κατάσταση
επιτυγχάνεται μετά 1-2 εβδομάδες. Τα ανώτατα επίπεδα στο πλάσμα παρατηρούνται 2 ώρες (χωρίς
τροφή για τουλάχιστον 2 ώρες) ως 5 ώρες (με τροφή) μετά τη χορήγηση από το στόμα. Μετά την
επανειλημμένη χορήγηση μιας δόσης την ημέρα 200mg ιτρακοναζόλης χωρίς τροφή, οι
συγκεντρώσεις στο πλάσμα στην σταθεροποιημένη κατάσταση κυμαίνονται μεταξύ 1 και 2 μg/ml (από
το κατώτατο ως το ανώτατο επίπεδο). Οταν το πόσιμο διάλυμα λαμβάνεται με τροφή, οι
συγκεντρώσεις στο πλάσμα στην σταθεροποιημένη κατάσταση είναι περίπου 25% χαμηλότερες.
Η σύνδεση της ιτρακοναζόλης με τις πρωτεΐνες του πλάσματος είναι περίπου 99,8%. Η ιτρακοναζόλη
παρουσιάζει ευρεία κατανομή στους ιστούς που υπόκεινται σε εισβολή μυκήτων. Οι συγκεντρώσεις
στους πνεύμονες, στους νεφρούς, στο ήπαρ, στα οστά, στον στόμαχο, στον σπλήνα και στους μυς είναι
2-3 φορές υψηλότερες από τις αντίστοιχες συγκεντρώσεις του πλάσματος.
Η ιτρακοναζόλη μεταβολίζεται κυρίως στο ήπαρ, σε μεγάλο αριθμό μεταβολιτών. Ένας από τους
μεταβολίτες είναι η υδροξυ-ιτρακοναζόλη η οποία έχει in vitro παρόμοια αντιμυκητιασική δράση με
την ιτρακοναζόλη. Τα επίπεδα συγκεντρώσεων στο πλάσμα της υδροξυ-ιτρακοναζόλης είναι περίπου
διπλάσια από αυτά της ιτρακοναζόλης.
Μετά από επανειλημμένες χορηγήσεις από το στόμα, η αποβολή της ιτρακοναζόλης από τολ πλάσμα
είναι διφασική με τελικό χρόνο ημιζωής 1,5 ημέρες. Η αποβολή του αρχικού φαρμάκου μέσω των
κοπράνων κυμαίνεται από 3-18% της δόσης. Η νεφρική απέκκριση του αρχικού φαρμάκου είναι
μικρότερη από 0,03% της δόσης. Περίπου 35% της δόσης απεκκρίνεται με τη μορφή μεταβολιτών στα
ούρα μέσα σε 1 εβδομάδα.
5.3 Προκλινικά στοιχεία ασφάλειας
Υδροξυπροπυλ-β-κυκλοδεξτρίνη (HΡ-β-CD) (έκδοχο):
Μελέτες τοξικότητας μετά από εφάπαξ και επαναλαμβανόμενη χορήγηση σε ποντίκια, αρουραίους και
σκύλους έδειξαν ένα ευρύ περιθώριο ασφάλειας μετά από του στόματος και ενδοφλέβια χορήγηση της
HΡ-β-CD.
Οι περισσότερες ενέργειες ήταν ρυθμιστικής φύσης (ιστολογικές αλλαγές στην ουροποιητική οδό,
ενυδάτωση των κοπράνων που σχετίζεται με την ισοωσμωτική κατακράτηση του ύδατος στο παχύ
έντερο, ενεργοποίηση του μονοπυρηνικού φαγοκυτταρικού συστήματος) και έδειξαν καλή
αναστρεψιμότητα. Μικρές ηπατικές αλλαγές εμφανίσθηκαν σε δόσεις περίπου 30 φορές της
προτεινόμενης δόσης της HΡ-β-CD στον άνθρωπο.
Η HΡ-β-CD δεν επιδρά στην γονιμότητα, δεν εμφανίζει άμεση εμβρυοτοξική, και τερατογόνο δράση
και δεν είναι μεταλλαξιογόνος.
Σε μελέτη καρκινογένεσης σε αρουραίους, παρατηρήθηκε αυξημένη συχνότητα εμφάνισης
νεοπλασμάτων στο παχύ έντερο (σε 5000 mg/kg/ημέρα) και στην εξωκρινή μοίρα του παγκρέατος
(από 500 mg/kg/ημέρα).
Η ανάπτυξη παγκρεατικών όγκων σχετίζεται με την μιτογόνο δράση της χολεκυστοκινίνης σε
αρουραίους. Αυτό το φαινόμενο δεν παρατηρήθηκε σε μελέτη καρκινογένεσης σε ποντίκια, ούτε σε
12μηνη μελέτη τοξικότητας σε σκύλους ή σε μια 2ετή μελέτη τοξικότητας σε θηλυκούς πιθήκους
cynomolgus. Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι η χολεκυστοκινίνη έχει μιτογενή δράση στον άνθρωπο.
Συγκρίνοντας με βάση τη σωματική επιφάνεια, η έκθεση σε ανθρώπους της ΗΡ-β-CD στην
συνιστώμενη κλινική δόση του πόσιμου διαλύματος Deratil, είναι περίπου ισοδύναμη με 1,7 φορές την
έκθεση στην χαμηλότερη δόση στην μελέτη με αρουραίους.
6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
6.1 Κατάλογος εκδόχων
hydroxypropyl-β-cyclodextrin
hydrochloric acid (concentrated)
propylene glycol
sodium hydroxide
saccharin sodium dihydrate
sorbitol 70% (m/m) (non-crystallizing solution)
cherry flavour
caramel flavour
water purified.
6.2 Ασυμβατότητες
Καμία γνωστή.
7
6.3 Διάρκεια ζωής
24 μήνες
6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη φύλαξη του προϊόντος
Το προϊον φυλάσσεται σε θερμοκρασία < 25°C.
6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη
Φιαλίδιο 150ml από γυαλί amber, με πλαστικό βιδωτό πώμα ασφαλείας και δοσομετρικό καπάκι
πολυαιθυλένιο.
6.6 Οδηγίες χρήσης/χειρισμού
Το πόσιμο διάλυμα Deratil διατίθεται σε φιάλες με πώμα ασφάλειας για παιδιά και θα πρέπει να
ανοίγονται ως εξής: πιέζετε το πλαστικό βιδωτό πώμα προς τα κάτω ενώ ξεβιδώνετε με φορά
αντίθετη των δεικτών του ρολογιού.
6.7 Κάτοχος της άδειας κυκλοφορίας
HELP Α.Β.Ε.Ε.
ΒΑΛΑΩΡΙΤΟΥ 10
144 52 ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ
ΑΤΤΙΚΗ
Τηλ: 210.2815.353
7. ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
42060/11-09-2009
8. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
25-05-2004
9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΗΣ (ΜΕΡΙΚΗΣ) ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
11-09-2009
