ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

DEΧΑΤΟΝ

®

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

DEΧΑΤΟΝ

®

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ & ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ σε δραστικά συστατικά

Το ενέσιμο DEΧΑΤΟN phosphate, είναι διαυγές, άχρουν διάλυμα και διατίθεται σε αμπούλες

των 2ml. Κάθε ml περιέχει φωσφορική νατριούχο δεξαμεθαζόνη, που αντιστοιχεί σε 4mg

Ενδοκρινικές Διαταραχές

• Πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής φλοιοεπινεφριδική ανεπάρκεια (η υδροκορτιζόνη και η

κορτιζόνη είναι φάρμακα πρώτης εκλογής. Τα συνθετικά ανάλογα μπορούν να

χρησιμοποιηθούν σε συνδυασμό με αλατοκορτικοειδή, όπου αυτό είναι δυνατό. Στην

παιδική ηλικία η συμπληρωματική χορήγηση αλατοκορτικοειδών είναι ιδιαιτέρας σημασίας).

• Συγγενής υπερπλασία των επινεφριδίων

• Μη πυογόνος θυρεοειδίτις (υποξεία θυρεοειδίτις, θυρεοειδίτις Haschimoto)

• Yπερασβεστιαιμία που σχετίζεται με καρκίνο

Ρευματικές Παθήσεις

Σαν συμπληρωματική θεραπεία για βραχυχρόνια χορήγηση (για την ανακούφιση του ασθενούς

• Οξεία μη ειδική τενοντοθυλακίτιδα

• Οξεία ουρική αρθρίτιδα

• Μετατραυματική οστεοαρθίτιδα

• Θηλακίτιδα επί οστεοαρθρίτιδας

• Επικονδυλίτιδα

Νόσοι του Κολλαγόνου

Κατά την διάρκεια της εξάρσεως ή σαν θεραπεία συντηρήσεως σε επιλεγμένες περιπτώσεις

συστηματικού ερυθηματώδους λύκου, ρευματικού πυρετού, συστηματικής δερματομυοσίτιδος

(πολυμυοσίτιδος).

1

• Πέμφιγξ

• Βαρύ πολύμορφο ερύθημα (σύνδρομο Stevens-Johnson)

• Σπογγοειδής μυκητίαση

• Βαρειά σμηγματορροϊκή δερματίτιδα

Αλλεργικές Καταστάσεις

Για τον έλεγχο βαρειών αλλεργικών καταστάσεων ή αυτών που μειώνουν τη συνήθη

δραστηριότητα των πασχόντων και δεν ανταποκρίνονται σε επανειλημμένες θεραπευτικές

• Εποχιακή ή χρόνια αλλεργική ρινίτιδα

• Βρογχικό άσθμα

• Ατοπική δερματίτιδα

Βαρειές οξείες και χρόνιες αλλεργικές και φλεγμονώδεις διεργασίες, οι οποίες αφορούν τους

• Αλλεργικά παρυφώδη έλκη του κερατοειδούς

• Οφθαλμικός έρπης ζωστήρ

• Συμπαθητική οφθαλμία

• Αλλεργική επιπεφυκίτιδα

• Κερατίτιδα

• Συμπτωματική σαρκοείδωση

• Σύνδρομο Loeffller μη ανταποκρινόμενο σε άλλα θεραπευτικά μέτρα

• Βηρυλλίωση

• Κεραυνοβόλος ή κεχροειδής πνευμονική φυματίωση σε συνδυασμό με τα κατάλληλα

αντιφυματικά

• Πνευμονίτιδα από εισρόφηση

Αιματολογικές Διαταραχές

• Ιδιοπαθής θρομβοκυτταροπενική πορφύρα στους ενήλικες

• Δευτεροπαθής θρομβοκυτταροπενία στους ενήλικες

• Επίκτητη (αυτοάνοσος) αιμολυτική αναιμία

2

λευχαιμία στα παιδιά.

Oιδηματικές Καταστάσεις

χωρίς ουραιμία ή το οφειλόμενο σε διάχυτο ερυθηματώδη λύκο.

Νευρικό σύστημα

Γαστρεντερικές Παθήσεις

Για ανακούφιση του ασθενούς κατά τη διάρκεια των κρίσεων της νόσου στην:

• Ελκώδη κολίτιδα

• Φυματιώδης μηνιγγίτιδα με υπαραχνοειδή αποκλεισμό ή επικείμενο αποκλεισμό υπό

• Τριχίνωση μετά προσβολής του νευρικού συστήματος ή του μυοκαρδίου.

Στις ανωτέρω παθήσεις η παρεντερική χορήγηση ενδείκνυται όταν η από του στόματος θεραπεία

Β) Στις ακόλουθες περιπτώσεις συνιστάται παρεντερική χορήγηση ενδομυϊκή ή

ενδοφλέβια:

Οξεία φλοιοεπινεφριδική ανεπάρκεια (η υδροκορτιζόνη ή η κορτιζόνη είναι τα φάρμακα πρώτης

εκλογής).

Προεγχειρητικά ή σε περίπτωση βαρέος τραύματος ή ασθένειας με γνωστή φλοιοεπινεφριδική

ανεπάρκεια ή όταν η φλοιοεπινεφριδική λειτουργία είναι αμφίβολη.

Σοκ που δεν ανταποκρίνεται σε κλασσική θεραπεία όταν υπάρχει φλοιοεπινεφριδική ανεπάρκεια

Σοβαρές αντιδράσεις υπερευαισθησίας και οξύ μη ιογενές οίδημα του λάρυγγα (η επινεφρίνη

είναι το φάρμακο πρώτης εκλογής).

διάρκεια επεισοδίου ή παρόξυνσης) σε:

• Υμενίτιδα από οστεοαρθρίτιδα

• Ρευματοειδή αρθρίτιδα

• Οξεία και υποξεία θυλακίτιδα

• Οξεία ουρική αρθρίτιδα

• Επικονδυλίτιδα

• Οξεία μη ειδική τενοντοθυλακίτιδα

• Μετατραυματική οστεοαρθρίτιδα

Δ) Εντός των βλαβών έγχυση

3

• Τοπικές υπερτροφικές, διηθημένες φλεγμονώδεις βλάβες από: ομαλό λειχήνα, ψωριακές

• Δισκοειδής ερυθηματώδης λύκος

• Γυροειδής αλωπεκία

Μπορεί επίσης να φανεί χρήσιμο σε κυστικούς όγκους από απονεύρωση ή τένοντος ή γαγγλίων.

4.2. Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Όλες οι δόσεις εκφράζονται σε φωσφορική δεξαμεθαζόνη.

Κάθε ml περιέχει φωσφορική νατριούχο δεξαμεθαζόνη ισοδύναμη με 4mg φωσφορικής

συστατικά ανά ml είναι: 8mg κρεατινίνη, 10mg κιτρικό νάτριο, υδροξείδιο του νατρίου για

μεθυλοπαραβένη και 0,2mg προπυλοπαραβένη προστιθέμενα σαν συντηρητικά. Αυτό το

χρειάζεται μπορεί να προστεθεί σε διάλυμα χλωριούχου νατρίου ή δεξτρόζης, ή σε μετάγγιση

Όταν το ενέσιμο DEΧΑΤΟN phosphate προστίθεται σε ένα διάλυμα προς έγχυση το μίγμα

συντηρητικά. Πρέπει να τηρούνται οι συνήθεις κανόνες ασηψίας για τα ενέσιμα.

Παιδιά: Στα νήπια και παιδιά πρέπει να χορηγείται η μικρότερη δυνατόν αποτελεσματική δόση

και για το ελάχιστο διάστημα, ώστε να ελαχιστοποιηθεί η επιβράδυνση της ανάπτυξης και η

καταστολή του άξονα υποθαλάμου – υπόφυσης που προκαλείται από τα κορτικοστεροειδή.

Ενδοφλέβεια και ενδομυϊκή χορήγηση:

Η συνήθης αρχική δοσολογία του ενέσιμου DEXATON πρέπει να ποικίλλει από 0,5mg έως

20mg την ημέρα ανάλογα με την ειδική υπό θεραπεία νόσο. Η παρεντερική δοσολογία συνήθως

δόσης, και χορηγείται ανά 12ωρο. Παρόλα αυτά σε ορισμένες επείγουσες περιπτώσεις, οξείες,

απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις, δικαιολογείται η χορήγηση δόσεων μεγαλύτερων ή

Σε επείγουσες περιπτώσεις η συνήθης δόση είναι 1ml-5ml (4mg-20mg) ενδοφλέβια ή ενδομυϊκά

(για σοκ χορηγείται μόνο ενδοφλέβια). Αυτή η δόση μπορεί να επαναληφθεί μέχρι να επιτευχθεί

επαρκής ανταπόκριση.

Μετά από αρχική βελτίωση οι δόσεις των 0,5ml-1ml (2mg-4mg) πρέπει να επαναλαμβάνονται

ανάλογα με τις ανάγκες. Συνήθως δεν υπάρχει ανάγκη να υπερβαίνει η ολική ημερήσια

δοσολογία τα 20ml (80mg) ακόμη και σε σοβαρές καταστάσεις.

Όταν επιδιώκεται ένα μέγιστο σταθερό αποτέλεσμα, η δοσολογία πρέπει να επαναλαμβάνεται

ανά διάστημα τριών ή τεσσάρων ωρών ή να χορηγείται στάγδην ενδοφλεβίως.

4

ταχύτερο δυνατόν.

Σοκ (από αιμορραγική, τραυματική ή χειρουργική αιτία)

Αυτή μπορεί να επαναληφθεί, μέσα σε 2-6 ώρες εφόσον το σοκ επιμένει. Εναλλακτικά δίνονται

αυτή δόση σε στάγδην έγχυση. Η αγωγή με το ενέσιμο DEXATON phosphate συμπληρώνει και

Εγκεφαλικό οίδημα-σχετιζόμενο με πρωτοπαθή ή μεταστατικό όγκο του εγκεφάλου,

νευροχειρουργικές επεμβάσεις, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, ψευδή όγκο του εγκεφάλου ή

προεγχειρητική ετοιμασία ασθενών με αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση δευτερογενώς λόγω του

εγκεφαλικού όγκου: Αρχικά 10mg (2,5ml) ενέσιμο DEXATON phosphate ενδοφλεβίως και

εγκεφαλικού οιδήματος. Βελτίωση παρατηρείται συνήθως μέσα σε 12 έως 24 ώρες. Η

διάρκεια των επόμενων 5 έως 7 ημερών. Υψηλές δόσεις ενέσιμου DEXATON phosphate

εγκεφαλικό οίδημα. Μετά το υψηλό δοσολογικό σχήμα της πρώτης ημέρας της θεραπείας, η

συντομότερο δυνατόν.

Συνιστώμενο υψηλό δοσολογικό σχήμα σε εγκεφαλικό οίδημα

Ενήλικες

Αρχική δόση 50mg I.V.

1

ημέρα 8mg I.V. κάθε 2 ώρες

2

ημέρα 8mg I.V. κάθε 2 ώρες

3

ημέρα 8mg I.V. κάθε 2 ώρες

4

ημέρα 4mg I.V. κάθε 2 ώρες

η

η

Στη συνέχεια ελαττώνετε μειώνοντας καθημερινά κατά 4 mg.

η

η

η

4

η

ημέρα 4mg I.V. κάθε 4 ώρες

5

η

ως 8

η

Στη συνέχεια ελαττώνετε μειώνοντας καθημερινά κατά 2 mg.

Παιδιά (κάτω από 35 kg )

Αρχική δόση 20mg I.V.

1

η

ημέρα 4mg I.V. κάθε 3 ώρες

2

η

ημέρα 4mg I.V. κάθε 3 ώρες

3

η

ημέρα 4mg I.V. κάθε 3 ώρες

4

η

ημέρα 4mg I.V. κάθε 6 ώρες

5

Στη συνέχεια ελαττώνετε μειώνοντας καθημερινά κατά 1mg

Για παρηγορητική αγωγή ασθενών με υποτροπιάζοντες ή ανεγχείρητους όγκους του

Η θεραπεία συντήρησης πρέπει να εξατομικεύεται με ενέσιμο DEXATON phosphate.

Ενδοαρθρικές εντός των βλαβών και εντός των μαλακών μορίων ενέσεις γενικά

χρησιμοποιούνται όταν οι προσβεβλημένες αρθρώσεις είναι περιορισμένες σε μία ή δύο θέσεις.

Συνιστώνται οι ακόλουθες εφάπαξ δόσεις:

Σημείο ένεσης Όγκος ενέσιμου διαλύματος Ποσότητα dexamethasone

κροταφογναθικές)

Ορογόνοι θύλακες 0,5 - 0,75 2 – 3

Τενόντια έλυτρα 0,1 - 0,25 0,4 – 1

Διήθηση μαλακών μορίων 0,5 - 1,5 2 – 6

Γάγγλια 0,25 - 0,5 1 - 2

Η συχνότητα των ενέσεων ποικίλλει ανάλογα με την ανταπόκριση στη θεραπεία από 3-5 ημέρες

μέχρι 2 έως 3 εβδομάδες.

Σε οξείες αλλεργικές καταστάσεις ή οξείες εξάρσεις χρόνιων αλλεργικών καταστάσεων

συνιστάται το ακόλουθο σχήμα συνδυασμού παρεντερικής και από του στόματος θεραπείας.

Πρώτη ημέρα: 4 – 8mg ενδομυϊκά

Όγδοη ημέρα: Επαναξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας

4.3 Αντενδείξεις

Περιλαμβάνουν σημαντικό αριθμό νοσημάτων και παθολογικών καταστάσεων. Θα πρέπει όμως

πάντα να σταθμίζεται ο δυνητικός κίνδυνος, σε σχέση με το προσδοκώμενο ευεργετικό

θεραπευτικό αποτέλεσμα. Οι σημαντικότερες από αυτές είναι: Γαστροδωδεκαδακτυλικό έλκος,

απλούς οφθαλμικός έρπητας, γλαύκωμα, οστεοπόρωση, σακχαρώδης διαβήτης, ψυχώσεις,

αμέσως πριν και μετά από προφυλακτικό εμβολιασμό, καρδιοπάθεια ή υπέρταση με

συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, συστηματική μυκητίαση, φυματίωση, βαριά νεφροπάθεια,

λοιμώδη νοσήματα, αιμορραγική διάθεση.

6

καταστάσεις stress απαιτούν αυξημένη δόση ταχέως δρώντων κορτικοστεροειδών, πριν, κατά τη

Η χορήγηση κορτικοστεροειδών μπορεί να συγκαλύψει ορισμένα κλινικά σημεία λοιμώξεων και

παρουσιασθεί μειωμένη αντίσταση κατά των λοιμώξεων και ανικανότητα του οργανισμού να

περιορίσει τις λοιμώξεις, όταν χρησιμοποιούνται κορτικοστεροειδή.

Τα κορτικοστεροειδή μπορεί να επιδεινώσουν τις συστηματικές μυκητιασικές λοιμώξεις και γι’

χρειάζονται για τον έλεγχο φαρμακευτικών αντιδράσεων που οφείλονται στην αμφοτερικίνη Β.

Επιπλέον έχουν αναφερθεί περιπτώσεις όπου η ταυτόχρονη χορήγηση αμφοτερικίνης Β και

Η παρατεταμένη χρήση των κορτικοστεροειδών μπορεί να προκαλέσει οπίσθιο υποκαψικό

υπερευαισθησίας σε παρεντερική κυρίως χορήγηση κορτικοστεροειδών. Σε χορήγηση

αλλεργικών αντιδράσεων σε φάρμακα.

Αναφορές στη βιβλιογραφία παρουσιάζουν μια προφανή σχέση μεταξύ της χρήσης

κορτικοστεροειδών και ρήξης τοιχώματος της αριστερής κοιλίας μετά από πρόσφατο έμφραγμα

του μυοκαρδίου. Γι’ αυτό το λόγο η θεραπεία με κορτικοστεροειδή θα πρέπει να γίνεται με

μεγάλη προσοχή σε τέτοιους ασθενείς.

Μέτριες ή μεγάλες δόσεις υδροκορτιζόνης ή κορτιζόνης μπορεί να προκαλέσουν αύξηση της

αρτηριακής πίεσης, κατακράτηση νατρίου και ύδατος και αυξημένη αποβολή καλίου. Υπάρχει

χορηγούνται σε υψηλές δόσεις. Μπορεί να απαιτηθεί περιορισμός της χρήσης του άλατος στις

τροφές και χορήγηση καλίου.

Η χρήση του DEXATON σε ενεργό φυματίωση θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στις

περιπτώσεις της κεραυνοβόλου ή κεχροειδούς φυματίωσης, στις οποίες τα κορτικοστεροειδή

χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση της νόσου σε συνδυασμό με μια κατάλληλη

αντιφυματική θεραπεία.

Εάν θεωρηθεί ότι ενδείκνυνται χρήση κορτικοστεροειδών σε ασθενείς με λανθάνουσα

φυματίωση ή με θετική δοκιμασία με φυματίνη, απαιτείται στενή παρακολούθηση των ασθενών,

επειδή μπορεί να συμβεί επανενεργοποίηση της νόσου. Κατά τη διάρκεια παρατεταμένης

θεραπείας αυτοί οι ασθενείς πρέπει να υποβάλλονται σε χημειοπροφύλαξη.

7

Η ανεμευλογιά και η ιλαρά, για παράδειγμα, μπορεί να έχουν βαρύτερη ή ακόμη και

ενήλικες που δεν έχουν προσβληθεί από τα ανωτέρω νοσήματα αλλά βρίσκονται υπό θεραπεία

να εκτίθενται σε ανεμευλογιά και ιλαρά και αν τυχόν εκτεθούν σε αυτά τα νοσήματα να

θεραπεία με ανοσοσφαιρίνη εναντίον του ιού ανεμευλογιάς – ζωστήρος (VZIG) ή με έτοιμη

ανεμευλογιά πρέπει να εξετάζεται το ενδεχόμενο θεραπείας με αντιϊκά φάρμακα.

Προφύλαξη

Η προκαλούμενη από το φάρμακο δευτεροπαθής φλοιοεπινεφριδική ανεπάρκεια μπορεί να

μήνες μετά τη διακοπή της θεραπείας. Ως εκ τούτου σε οιαδήποτε κατάσταση stress που θα

μπορεί να επηρεασθεί η έκκριση των αλατοκορτικοστεροειδών πρέπει να χορηγούνται

Υπάρχει ενίσχυση της δράσης των κορτικοστεροειδών σε ασθενείς με υποθυρεοειδισμό ή

Πρέπει να χρησιμοποιούνται οι μικρότερες δυνατές δόσεις των κορτικοστεροειδών για τη

αυτή πρέπει να γίνεται βαθμιαία.

Μπορεί να παρουσιασθεί ψυχική απορρύθμιση κατά τη διάρκεια της θεραπείας με

κορτικοστεροειδή που κυμαίνεται από ευφορία, αϋπνία, αλλαγή της ψυχικής διάθεσης,

διαταραχές της προσωπικότητας και βαριά κατάθλιψη μέχρι εμφανή ψυχωσικά συμπτώματα.

Επίσης, προϋπάρχουσα συγκινησιακή αστάθεια ή τάση προς ψύχωση μπορεί να επιδεινωθούν με

τη χορήγηση κορτικοστεροειδών.

Τα κορτικοστεροειδή πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή σε μη ειδική ελκώδη κολίτιδα

εκκολπωματίτιδα, πρόσφατη εντερική αναστόμωση ενεργού ή λανθάνοντος πεπτικού έλκους,

νεφρική ανεπάρκεια, υπέρταση, οστεοπόρωση και μυασθένεια. Τα συμπτώματα περιτοναϊκού

Ενδοαρθρική έγχυση κορτικοστεροειδούς μπορεί να προκαλέσει τόσο συστηματικές όσο και

τοπικές αντιδράσεις.

Σημαντική αύξηση πόνου συνοδευόμενου από τοπική διόγκωση, επιπλέον περιορισμό της

κινητικότητας της άρθρωσης, πυρετό και κακουχία υποδηλώνουν σηπτική αρθρίτιδα.

Αν παρουσιαστεί τέτοια επιπλοκή και επιβεβαιωθεί η διάγνωση της σηπτικής αρθρίτιδας, θα

πρέπει να εφαρμοστεί η κατάλληλη αντιμικροβιακή θεραπεία. Τοπική έγχυση στεροειδούς σε

μολυσμένη περιοχή πρέπει να αποφεύγεται. Η κατάλληλη εξέταση του αρθρικού υγρού αν

υπάρχει, είναι απαραίτητη για τον αποκλεισμό της σηπτικής πορείας.

8

αρκετά η σημασία της μη υπερβολικής χρήσης των αρθρώσεων, παρά τη συμπτωματική

άξονα Υποθάλαμος-Υπόφυση-Επινεφρίδια (ΥΥΕ) δηλαδή σε αναστολή της φλοιοεπινεφριδικής

κορτικοστεροειδούς, τη συχνότητα και το χρόνο χορήγησής του στη διάρκεια του 24ωρου, την

ημιπερίοδο ζωής του στους ιστούς και τη συνολική χρονική διάρκεια της θεραπείας.

Σημειώνεται ότι η κατασταλτική ενέργεια των γλυκοκορτικοειδών στον άξονα ΥΥΕ είναι

εντονότερη και πιο παρατεταμένη όταν χορηγούνται τις νυκτερινές ώρες. Σε φυσιολογικά άτομα

φλοιοεπινεφριδιοτρόπου ορμόνης της υπόφυσης για 24 ώρες. Αιφνίδια ή απότομη μείωση της

χαρακτηρίζεται από οξεία φλοιοεπινεφριδική ανεπάρκεια με μυϊκή αδυναμία, υπόταση,

της θεραπευόμενης νόσου.

τη μακροχρόνια χορήγηση. Σε τέτοιες περιπτώσεις απαιτείται στενή παρακολούθηση του

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα ή άλλες μορφές αλληλεπίδρασης

Επαγωγείς των μικροσωμιακών ηπατικών ενζύμων: Φάρμακα όπως τα βαρβιτουρικά, η

φαινυτοΐνη και η ριφαμπικίνη τα οποία επάγουν τα ηπατικά ένζυμα μπορεί να αυξήσουν το

μεταβολισμό των γλυκοκορτικοστεροειδών και ως εκ τούτου σε ασθενείς που υποβάλλονται σε

θεραπεία με σταθερές δόσεις γλυκοκορτικοστεροειδών μπορεί να απαιτηθεί προσαρμογή της

δόσης επί προσθήκης ή διακοπής της χορήγησης των φαρμάκων αυτών.

Οιστρογόνα: Τα οιστρογόνα μπορεί να ενισχύσουν τη δράση της υδροκορτιζόνης πιθανώς λόγω

αύξησης των πυκνοτήτων της transcotrin και επομένως μείωσης της διαθέσιμης ποσότητας

φαρμάκων, όπως η ινδομεθακίνη, με κορτικοστεροειδή μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο

πρόκλησης γαστρεντερικού έλκους. Το ακετυλοσαλικυλικό οξύ πρέπει να χορηγείται με

προσοχή σε συνδυασμό με γλυκοκορτικοστεροειδή σε ασθενείς που παρουσιάζουν

υποπροθρομβιναιμία. Παρ’ ότι η ταυτόχρονη θεραπεία με σαλικυλικά και κορτικοστεροειδή δεν

φαίνεται να αυξάνει τη συχνότητα εμφάνισης ή τη βαρύτητα του γαστρεντερικού έλκους πρέπει

να λαμβάνεται υπόψη η δυνατότητα εμφάνισης της εν λόγω ανεπιθύμητης ενέργειας.

Η συγκέντρωση των σαλικυλικών στο αίμα μπορεί να μειωθεί όταν χορηγούνται ταυτοχρόνως

με κορτικοστεροειδή. Παρομοίως, όταν διακόπτεται η θεραπεία με κορτικοστεροειδή σε

ασθενείς που λαμβάνουν σαλικυλικά, η συγκέντρωση των σαλικυλικών στο πλάσμα μπορεί να

αυξηθεί, ενώ έχει αναφερθεί σπανίως και δηλητηρίαση δια σαλικυλικών. Η ταυτόχρονη χρήση

9