RIPEPRAL oral solution 1 mg/ml

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

RIPEPRAL

Risperidone 1mg/ml, Πόσιμο διάλυμα

1. ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

RIPEPRAL.

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΣΕ ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

Πόσιμο διάλυμα 1mg/ml

Risperidone:3-[2-[4(6-fluoro-1,2-benzisoxazol-3-yl)-1-piperidinyl]ethyl]-6,7,8,9-tetrahydro-2-

και άλλων ψυχωσικών καταστάσεων, στις οποίες θετικά συμπτώματα (όπως ψευδαισθήσεις,

παραληρητικές ιδέες, διαταραχές σκέψης, εχθρικότητα, καχυποψία) ή/και αρνητικά

συμπτώματα (όπως άμβλυνση του συναισθήματος, συναισθηματική και κοινωνική απόσυρση,

δυσκολία στην ομιλία) είναι έντονα. Το RIPEPRAL επίσης, απαλύνει τις διαταραχές του

συναισθήματος (όπως κατάθλιψη, συναίσθημα ένοχης, άγχος) που συσχετίζονται με την

σχιζοφρένεια.

4.2. Δοσολογία και τρόπος χρήσης

Ενήλικες: Το Ripepral μπορεί να χορηγείται μία φορά ή δύο φορές την ημέρα. Οι ασθενείς

πρέπει να φθάσουν την δόση των 6mg, σταδιακά, μέσα σε διάστημα τριών ημερών. Όλοι οι

ασθενείς, είτε παρουσιάζουν οξύ επεισόδιο είτε πάσχουν χρονίως θα πρέπει να ξεκινήσουν με

Περίληψη των χαρακτηριστικών του προϊόντος

αυτό δεν πρέπει χορηγούνται. Αν είναι αναγκαία, επιπρόσθετη καταστολή μπορεί να

προστεθεί η βενζοδιαζεπίνη στην θεραπεία με Ripepral.

Ηλικιωμένοι: Συνιστάται εναρκτήρια δόση με 0,5mg, δύο φορές την ημέρα. Αυτή η φάση

μπορεί ν' αναπροσαρμοσθεί, για τον ασθενή ξεχωριστά, με αυξήσεις των 0,5mg, δύο φορές

την ημέρα, ως τα 1-2mg, δύο φορές την ημέρα. Το Ripepral είναι καλά ανεκτό από τους

ηλικιωμένους.

Παιδιά: Η εμπειρία σε παιδιά μικρότερα των 15 ετών είναι ανεπαρκής.

Νεφρικές και ηπατικές παθήσεις: Συνιστάται εναρκτήρια δόση με 0,5mg, δύο φορές την

ημέρα. Αυτή η δόση μπορεί να προσαρμοσθεί, για τον κάθε ασθενή ξεχωριστά, με αυξήσεις

των 0,5mg, δύο φορές την ημέρα, ως τα 1-2mg, δύο φορές την ημέρα. Το Ripepral πρέπει

ενώ για άλλους μπορεί να απαιτηθεί σταδιακή. Προκειμένου να αποφευχθούν

αλληλεπιδράσεις μεταξύ της προηγούμενης αντιψυχωσικής αγωγής και του Ripepral

συνιστάται η χρονική περίοδος μεταφοράς να είναι η μικρότερη δυνατή λαμβανομένων

υπόψη των φαρμακοκινητικών χαρακτηριστικών των δύο φαρμάκων. Επιπλέον όταν οι

ασθενείς μεταφέρονται σε αγωγή με Ripepral από αντιψυχωσικά μακράς διαρκείας (depot), η

έναρξη της θεραπείας με Ripepral πρέπει να γίνει στην θέση της επόμενης

προγραμματισμένης χορήγησης. Η ανάγκη συνέχισης τη υπάρχουσας αντιπαρκινσονικής

αγωγής πρέπει να επανεκτιμάται κατά περιόδους.

4.3. Αντενδείξεις

Το Ripepral αντενδείκνυται σε ασθενείς με γνωστή υπερευαισθησία στο προϊόν.

αγγειακή νόσο) και η δοσολογία πρέπει να εξατομικεύεται σταδιακά, όπως συνιστάται (βλέπε

παράγρ. 4.2). Αν παρατηρηθεί υπόταση, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη μείωση της

2

RIPEPRAL oral solution 1 mg/ml

δοσολογίας. Φάρμακα που είναι ανταγωνιστές των υποδοχέων της ντοπαμίνης, έχουν

συσχετισθεί με την επέλευση όψιμης δυσκινησίας, χαρακτηριζόμενης από ρυθμικές ακούσιες

κινήσεις, κυρίως της γλώσσας ή/και του προσώπου. Έχει αναφερθεί ότι η εκδήλωση

εξωπυραμιδικών συμπτωμάτων είναι παράγοντας κινδύνου για την εκδήλωση της όψιμης

δυσκινησίας. Επειδή το Ripepral έχει μικρότερη δυνατότητα να προκαλεί εξωπυραμιδικά

συμπτώματα από τα κλασικά νευροληπτικά, θα έχει και μειωμένη πιθανότητα να προκαλέσει

όψιμη δυσκινησία σε σύγκριση με τα κλασικά νευροληπτικά. Αν εμφανισθούν σημεία και

συμπτώματα όψιμης δυσκινησίας, η διακοπή όλων των αντιψυχωσικών φαρμάκων πρέπει να

αποφασισθεί. Το Κακοήθες Νευροληπτικό Σύνδρομο, χαρακτηριζόμενο από υπερθερμία,

δυσκαμψία των μυών, αστάθεια του αυτόνομου νευρικού συστήματος, μεταβαλλόμενο

θεωρητικά μπορεί να προκαλέσει επιδείνωση της νόσου. Είναι γνωστό ότι τα κλασικά

νευροληπτικά μειώνουν τον ουδό των επιληπτικών σπασμών. Συνιστάται προσοχή κατά την

θεραπεία επιληπτικών ασθενών. Εξαιτίας της πιθανότητας αύξησης του σωματικού βάρους,

πρέπει να συνιστάται στους ασθενείς να αποφεύγουν την υπερβολική διατροφή. Όπως και με

άλλα φάρμακα που ανταγωνίζονται τους D2 υποδοχείς της ντοπαμίνης η Ripepral προκαλεί

αύξηση των επιπέδων προλακτίνης, τα οποία σε περίπτωση χρονίας χορήγησης παραμένουν

αυξημένα.

4.5. Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης

Οι κίνδυνοι χορήγησης Ripepral σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα δεν έχουν συστηματικά

αξιολογηθεί. Δεδομένης της πρωταρχικής δράσης του στο ΚΝΣ, το Ripepral πρέπει να

χρησιμοποιείται με προσοχή σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα που έχουν επίσης δράση στο

αντικαταθλιπτικά και ορισμένοι β-αναστολείς μπορούν να προκαλέσουν αύξηση των επιπέδων

της ρισπεριδόνης στο πλάσμα, αλλά όχι και του αντιψυχωσικού μεταβολίτου. Όταν το

Περίληψη των χαρακτηριστικών του προϊόντος

Ripepral χορηγείται ταυτόχρονα με άλλα φάρμακα που έχουν πρωτεϊνική σύνδεση, δεν

υπάρχει κλινικά σημαντική εκτόπιση, είτε του Ripepral είτε των άλλων φαρμάκων, από τις

πρωτινές του πλάσματος. Η τροφή δεν επηρεάζει την απορρόφηση του φαρμάκου.

7. Χορήγηση κατά την κύηση και το θηλασμό

Χορήγηση κατά την κύηση: Η ασφάλεια της χρήσης του Ripepral κατά την διάρκεια της

κύησης δεν έχει τεκμηριωθεί. Συνεπώς το Ripepral πρέπει να χρησιμοποιείται κατά την

διάρκεια της κύησης, μόνο αν τα θεραπευτικά οφέλη αντισταθμίζουν τους δυνητικούς

κινδύνους.

Χορήγηση κατά το θηλασμό: Δεν είναι γνωστό αν το Ripepral εκκρίνεται στο μητρικό

μηχανήματα μέχρι να γίνει γνωστός ο βαθμός επηρεασμού τους από το φάρμακο.

9. Ανεπιθύμητες ενέργειες

Το Ripepral είναι γενικά καλά ανεκτό και σε πολλές περιπτώσεις είναι δύσκολο να

διαφοροποιηθούν οι ανεπιθύμητες ενέργειες από τα συμπτώματα της υποκείμενης ασθένειας.

Ανεπιθύμητες ενέργειες που παρατηρήθηκαν σε συνάρτηση με την χρήση του Ripepral είναι

οι παρακάτω.

Συχνές: Αϋπνία, διέγερση, άγχος, κεφαλαλγία.

Λιγότερο συχνές: Υπνηλία, κόπωση, ζάλη, ελάττωση, της συγκέντρωσης, δυσκοιλιότητα,

δυσπεψία, ναυτία/έμετος, κοιλιακό άλγος, διαταραχές της προσαρμογής των οφθαλμών,

πριαπισμός, διαταραχές στύσης, εκσπερμάτωσης και οργασμού, ακράτεια ούρων, ρινίτιδα,

εξάνθημα και άλλες αλλεργικές αντιδράσεις. Το Ripepral έχει μικρότερη τάση να προκαλέσει

Ripepral (βλέπε παράγρ. 4.4). Έχει αναφερθεί μια μικρή πτώση στον αριθμό των

ουδετεροφίλων ή/και των θρομβοκυττάρων. Το Ripepral μπορεί να προκαλέσει δοσο-

4

RIPEPRAL oral solution 1 mg/ml

εξαρτώμενη αύξηση των επιπέδων της προλακτίνης στο πλάσμα. Πιθανές συσχετιζόμενες

εκδηλώσεις είναι: γαλακτόρροια, γυναικομαστία, διαταραχές της εμμήνου ρύσεως και

αμηνόρροια. Αύξηση του σωματικού βάρους (βλέπε παράγρ. 4.4), οίδημα και αύξηση των

επιπέδων των ηπατικών ενζύμων έχουν παρατηρηθεί κατά την διάρκεια θεραπείας με

Ripepral. Όπως και με τα κλασικά νευροληπτικά, τα παρακάτω έχουν αναφερθεί

περιστασιακά σε ψυχωσικούς ασθενείς: δηλητηρίαση με ύδωρ, οφειλόμενη σε πολυδιψία, ή

σε σύνδρομο ανεπαρκούς έκκρισης αντιδιουρητικής ορμόνης (SIADH), όψιμη δυσκινησία,

κακοήθες νευροληπτικό σύνδρομο, απορύθμιση της θερμοκρασίας του σώματος και σπασμοί.

10. Υπερδοσολογία

πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψη η πιθανότητα λήψεως και άλλων φαρμάκων.

Θεραπεία: Πρέπει να διατηρηθούν ελεύθερες οι αναπνευστικές οδοί και να εξασφαλισθεί η

ύπαρξη επαρκούς οξυγόνωσης και αερισμού. Συνιστάται η γαστρική πλύση (μετά από

διασωλήνωση, εάν ο ασθενής είναι αναίσθητος) και χορήγηση ενεργού άνθρακα μαζί με ένα

καθαρτικό. Πρέπει ν' αρχίσει αμέσως καρδιαγγειακή παρακολούθηση που να συμπεριλαμβάνει

συνεχή ηλεκτροκαρδιογραφικό έλεγχο για την ανάδειξη πιθανών αρρυθμιών. Δεν υπάρχει

ειδικό αντίδοτο για το Ripepral. Συνεπώς, κατάλληλα υποστηρικτικά μέτρα πρέπει να

χρησιμοποιούνται. Υπόταση και κυκλοφοριακό collapsus πρέπει να αντιμετωπισθούν με

κατάλληλα μέτρα, όπως η χρήση ενδοφλέβιων υγρών ή/και συμπαθομιμητικών ουσιών. Σε

περίπτωση σοβαρών εξωπυραμιδικών συμπτωμάτων, πρέπει να χρησιμοποιούνται

αντιχολινεργικά φάρμακα. Η στενή ιατρική παρακολούθηση και έλεγχος πρέπει να

συνεχίζονται μέχρι ο ασθενής να επανέλθει.

μεγάλη συγγένεια με τους 5HT

2

σεροτονινεργικούς και D

2

έχει χημική συγγένεια με τους χολινεργικούς υποδοχείς. Η ρισπεριδόνη συνδέεται επίσης με

τους α

-

Περίληψη των χαρακτηριστικών του προϊόντος

αδενεργικούς υποδοχείς. Αν και η ρισπεριδόνη είναι ένας ισχυρός D

ανταγωνιστής, ο οποίος

ντοπαμίνης μπορεί να προκαλέσει μείωση της προδιάθεσης για εξωπυραμιδικές ανεπιθύμητες

ενέργειες και να επεκτείνει την θεραπευτική δράση στα αρνητικά συμπτώματα και στις

διαταραχές του συναισθήματος της σχιζοφρένειας.

5.2.Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Η ρισπεριδόνη απορροφάται πλήρως μετά από χορήγηση από το στόμα. Τα μέγιστα επίπεδα

στο πλάσμα επιτυγχάνονται μέσα σε 1-2 ώρες. Η απορρόφησή του δεν επηρεάζεται από τη

λήψη τροφής και έτσι μπορεί να χορηγείται μαζί με το γεύμα ή ανεξαρτήτως αυτού. Η

ρισπεριδόνη μεταβολίζεται εν μέρει στην 9-υδροξυ-ρισπεριδόνη, η οποία έχει παρόμοια

δράση με την ρισπεριδόνη. Η ρισπεριδόνη μαζί με την 9-υδροξυ-ρισπεριδόνη αποτελούν το

ενεργό αντιψυχωτικό κλάσμα. Μια άλλη οδός μεταβολισμού είναι η Ν-απαλκυλίωση. Μετά

δασολογικού φάσματος. Η ρισπεριδόνη κατανέμεται γρήγορα στους ιστούς. Ο όγκος

κατανομής είναι 1-2l/kg. Στο πλάσμα, η ρισπεριδόνη συνδέεται με την αλβουμίνη και την αl-

οξυγλυκοπρωτεΐνη. Το ποσοστό της σύνδεσης με τις πρωτεΐνες του πλάσματος είναι 88% για

την ρισπεριδόνη και 77% για την 9-υδροξυ-ρισπεριδόνη. Μια εβδομάδα μέρα από την

χορήγηση, 70% της δόσης απεκκρίνεται στα ούρα και 14% στα κόπρανα. Στα ούρα, η

ρισπεριδόνη μαζί με την 9-υδροξυ-ρισπεριδόνη αντιπροσωπεύουν το 35-45% της δόσης. Το

υπόλοιπο ποσοστό αποτελείται από ανενεργούς μεταβολίτες. Σε μια μελέτη εφάπαξ

χορήγησης της ρισπεριδόνης στους ηλικιωμένους και σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια

παρατηρήθηκαν υψηλότερες δραστικές συγκεντρώσεις στο πλάσμα και βραδύτερη

απομάκρυνση του φαρμάκου. Τα επίπεδα της ρισπεριδόνης στο πλάσμα ήταν φυσιολογικά σε

6

RIPEPRAL oral solution 1 mg/ml

μεγαλύτερες από την μέγιστη ανθρώπινη δόση σε mg/kg. Παρατηρήθηκαν στατιστικά

σημαντικές αυξήσεις σε αδενώματα της υπόφυσης, σε ενδοκρινικά παγκρεατικά αδενώματα

και σε αδενοκαρκινώματα μαστικού αδένα. Στα τρωκτικά, τα αντιψυχωσικά φάρμακα έχουν

δείξει ότι αυξάνουν χρονικά τα επίπεδα προλακτίνης. Κατά τη διάρκεια μελετών

καρκινογένεσης με ρισπεριδόνη δεν μετρήθηκαν επίπεδα προλακτίνης στον ορό. Παρ' όλα

αυτά, μετρήσεις κατά τη διάρκεια μελετών υποχρόνιας τοξικότητας έδειξαν ότι η ρισπεριδόνη

αύξησε τα επίπεδα προλακτίνης στον ορό κατά 5 ως 6 φορές περισσότερο στους ποντικούς

και στους αρουραίους στις ίδιες δόσεις που χρησιμοποιήθηκαν στις μελέτες καρκινογένεσης.

Μια αύξηση στα νεοπλάσματα μαστικών αδένων, υπόφυσης και ενδοκρινούς μοίρας του

παγκρέατος βρέθηκε στα τρωκτικά, μετά από χρόνια χορήγηση άλλων αντιψυχωτικών

αρουραίους Wistar, σε τρεις μελέτες αναπαραγωγής σε δόσεις 0,1 ως 3 φορές μεγαλύτερες

από τη μέγιστη συνιστώμενη ανθρώπινη δόση σε mg/m

. Σε μια μελέτη υποχρόνιας

τοξικότητας σε σκυλούς Beagle, στην οποία η ρισπεριδόνη χορηγήθηκε σε δόσεις 0,31 ως

5mg/kg, η κινητικότητα του σπέρματος και η συγκέντρωση ελαττώθηκαν σε δόσεις 0,6 ως

10 φορές την ανθρώπινη δόση σε mg/m

. Δοσοεξαρτώμενες μειώσεις σημειώθηκαν επίσης,

στην τεστοστερόνη ορού στις ίδιες δόσεις. Η τεστοστερόνη ορού και οι παράμετροι

σπέρματος ανέκαμψαν μερικώς, αλλά παρέμειναν ελαττωμένες μετά την διακοπή της

θεραπείας. Σε αρουραίους ή σκυλούς δεν σημειώθηκαν δόσεις στις οποίες δεν παρατηρείται

δράση.

Κύηση: Το ενδεχόμενο τερατογένεσης της ρισπεριδόνης μελετήθηκε σε τρεις μελέτες

Segment II σε αρουραίους Wistar και Sprague-Dawley και σε μία μελέτη Segment II σε

κουνέλια New Zeland. Η συχνότητα εμφάνισης διαμαρτιών της διάπλασης δεν ήταν αυξημένη

2

2

παρατηρείται δράση για αυξανόμενη θνησιμότητα σε νεογνά αρουραίων. Σε μια μελέτη

Segment III, υπήρχε μια αύξηση σε θνησιγενή νεογνά αρουραίων σε δόση 1,5 φορά

Περίληψη των χαρακτηριστικών του προϊόντος

μεγαλύτερη από την ανθρώπινη δόση σε mg/m

πλακούντα παρατηρήθηκε σε νεογνά αρουραίων. Δεν υπάρχουν επαρκείς και καλά

ελεγχόμενες μελέτες σε εγκύους. Παρ' όλα αυτά υπάρχει μία αναφορά περίπτωσης απλασίας

του τυλώδους σώματος (ή μεσολοβίου) σε ένα νεογνό που εκτέθηκε σε ρισπεριδόνη στη

μήτρα. Η αιτιολογική συσχέτιση με τη θεραπεία με ρισπεριδόνη είναι άγνωστη.

6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

6.1. Κατάλογος των εκδόχων

Glutamic acid, Hydroxy propyl methyl cellulose, Benzoic acid, Saccharin sodium, Purified

water.

6.4.Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη φύλαξη του προϊόντος

Το πόσιμο διάλυμα πρέπει να φυλάσσεται σε θερμοκρασία ≤ 25

την ψύξη. Φυλάσσεται μακριά από παιδιά.

6.5. Φύση και συστατικά του περιέκτη

Γυάλινη φιάλη των 100 ή 150 ml και δοσομετρική πιπέτα.

7. ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙAΣ

Verisfield (UK) Ltd, 41 Chalton Street, London, NW1 1JD, UK

8. Αριθμός άδειας κυκλοφορίας

42335/07/21-5-2008.

8