SPC :
FLUOXETINE/GENERICS DISP.TAB 20MG/TAB BTx28
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
FLUOXETINE/GENERICS 20 mg διασπειρόμενο δισκίο
2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ
Κάθε διασπειρόμενο δισκίο περιέχει φλουοξετίνη υδροχλωρική ισοδύναμη με
20mg φλουοξετίνης.
Για την πλήρη λίστα των εκδόχων, βλέπε παρ.6.1.
3. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ
Διασπειρόμενο δισκίο.
Οβαλ, αμφίκυρτο δισκίο λευκού χρώματος, με ανάγλυφη την ένδειξη “FL|20”
στη μια πλευρά, και “G” στην άλλη.
4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις
Μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια.
Ιδεοληπτική – Ψυχαναγκαστική Διαταραχή.
Ψυχογενής βουλιμία: Το FLUOXETINE/GENERICS ενδείκνυται ως
συμπληρωματική φαρμακευτική αγωγή της ψυχοθεραπείας, για τη μείωση
των επεισοδίων υπερβολικής πρόσληψης τροφής (Binge – eating ) και των
επεισοδίων διαταραχών συμπεριφοράς προς αντιρρόπηση των συνεπειών της
υπερβολικής πρόσληψης τροφής.
4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης
Για χορήγηση από του στόματος, μόνον σε ενήλικες.
Μείζονα καταθλιπτικά επεισόδια:
Ενήλικες και ηλικιωμένοι ασθενείς: 20mg/ημερησίως έως 60mg/ημερησίως.
Η συνιστώμενη δόση είναι 20mg/ημερησίως, ως αρχική δόση χορήγησης. Αν
και η αύξηση της δοσολογίας πιθανά συνοδεύεται από αυξημένο ενδεχόμενο
πρόκλησης ανεπιθύμητων ενεργειών, αύξηση της δοσολογίας είναι δυνατόν
να θεωρηθεί απαραίτητη μετά από τρεις εβδομάδες χορήγησης χωρίς
θεραπευτική ανταπόκριση.
Σε συμφωνία με τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (WHO), η
αντικαταθλιπτική αγωγή θα πρέπει να συνεχίζεται τουλάχιστον για έξι (6)
μήνες.
Ιδεοληπτική - ψυχαναγκαστική διαταραχή:
Ενήλικες και ηλικιωμένοι ασθενείς: 20mg έως 60mg/ημερησίως.
Η συνιστώμενη δόση είναι 20mg/ημερησίως, ως αρχική δόση χορήγησης. Αν
και η αύξηση της δοσολογίας πιθανά συνοδεύεται από αυξημένο ενδεχόμενο
πρόκλησης ανεπιθύμητων ενεργειών, αύξηση της δοσολογίας είναι δυνατόν
να θεωρηθεί απαραίτητη μετά από δύο εβδομάδες χορήγησης χωρίς
1
θεραπευτική ανταπόκριση. Εάν δεν παρατηρηθεί κλινική βελτίωση εντός 10
εβδομάδων, θα πρέπει να επανεξετάζεται η χορήγηση αγωγής με φλουοξετίνη,
στο συγκεκριμένο ασθενή. Εάν διαπιστωθεί ικανοποιητική κλινική βελτίωση,
η φαρμακευτική αγωγή είναι δυνατόν να συνεχιστεί σε δοσολογία
προσαρμοσμένη σε εξατομικευμένο επίπεδο. Αν και δεν υπάρχουν
συστηματικές μελέτες που να απαντούν στο ερώτημα του για πόσο χρόνο θα
πρέπει να συνεχίζεται η αγωγή με φλουοξετίνη, η ιδεοψυχαναγκαστική
διαταραχή είναι μια χρόνια κατάσταση, άρα κρίνεται σκόπιμη η συνέχιση της
αγωγής, πέραν των 10 εβδομάδων, στους ασθενείς που έχουν αρχικά
ανταποκριθεί στη φαρμακευτική αυτή αγωγή. Συνιστάται η συχνή
επανεκτίμηση και αναπροσαρμογή της δοσολογίας, ώστε να διατηρείται ο
ασθενής στη χαμηλότερη αποτελεσματική δοσολογία. Επίσης, η ανάγκη της
φαρμακοθεραπείας θα πρέπει να επανεκτιμάται περιοδικά. Ορισμένοι κλινικοί
συνιστούν ταυτόχρονη ψυχοθεραπεία συμπεριφοράς στους ασθενείς στους
οποίους έχει παρατηρηθεί κλινική βελτίωση με την φαρμακοθεραπεία.
Η μακροχρόνια αποτελεσματικότητα (πέραν των 24 εβδομάδων), δεν έχει
επιβεβαιωθεί, στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
Ψυχογενής βουλιμία:
Ενήλικες και ηλικιωμένοι ασθενείς: Συνιστάται μια δόση των
60mg/ημερησίως. Η μακροχρόνια αποτελεσματικότητα (πέραν των τριών
μηνών), δεν έχει επιβεβαιωθεί, στην ψυχογενή βουλιμία.
Όλες οι ενδείξεις: Η συνιστώμενη δόση μπορεί να αυξηθεί ή να ελαττωθεί.
Δόσεις άνω των 80mg/ημερησίως δεν έχουν συστηματικά μελετηθεί.
Η φλουοξετίνη είναι δυνατόν να χορηγηθεί ως εφάπαξ δόση ή σε διαιρεμένες
δόσεις, κατά τη διάρκεια ή ανάμεσα στα γεύματα.
Μετά τη διακοπή της χορήγησης του φαρμάκου, οι δραστικές ουσίες
παραμένουν στον οργανισμό του ασθενούς για εβδομάδες, γεγονός το οποίο
θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν κατά την έναρξη ή τη διακοπή της
φαρμακοθεραπείας. Η προοδευτική διακοπή της δόσης δεν είναι απαραίτητη
για τη πλειοψηφία των ασθενών.
Παιδιά και έφηβοι ηληκίας μικρότερης των 18 ετών: Η χορήγηση της
φλουοξετίνης σε παιδιά και εφήβους (ηλικίας μικρότερης των 18 ετών) δεν
συνιστάται (βλ. παρ.4.4 Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις και ιδιαίτερες
προφυλάξεις κατά τη χρήση).
Ηλικιωμένοι ασθενείς: Απαιτείται προσοχή κατά την αύξηση της
χορηγούμενης δοσολογίας και γενικά, η χορηγούμενη ημερήσια δοσολογία
δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 40mg. Η ανώτερη χορηγούμενη δόση θα
πρέπει να είναι 60mg/ημερησίως.
Σε ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια (βλέπε παρ.5.2 Φαρμακοκινητικές
ιδιότητες) καθώς και σε ασθενείς με συνυπάρχοντα νοσήματα ή σε εκείνους
που λαμβάνουν εκ παραλλήλου άλλα φάρμακα που ενδέχεται να
αλληλεπιδράσουν με το FLUOXETINE/GENERICS (βλέπε παρ.4.5
Αλληλεπιδράσεις), η φλουοξετίνη πρέπει να χορηγείται σε μικρότερες δόσεις
ή σε αραιότερα χρονικά διαστήματα (π.χ 20mg κάθε δεύτερη μέρα).
2
4.3 Αντενδείξεις
Υπερευαισθησία στη φλουοξετίνη ή σε οποιοδήποτε από τα έκδοχα.
Αναστολείς της Μονοαμινοξειδάσης (ΜΑΟΙ): Έχουν αναφερθεί σοβαρές,
μερικές φορές θανατηφόρες αντιδράσεις σε ασθενείς οι οποίοι ελάμβαναν
έναν από τους εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης
(SSRI) σε συνδυασμό με έναν αναστολέα της μονοαμινοξειδάσης (MAOΙ),
καθώς και σε ασθενείς οι οποίοι διέκοψαν τη λήψη του SSRI και στη συνέχεια
έλαβαν αμέσως MAOΙ. Συνεπώς η αγωγή με φλουοξετίνη θα πρέπει να
αρχίζει μόνο μετά την παρέλευση 2 εβδομάδων από τη διακοπή της αγωγής με
μη-αναστρέψιμο ΜΑΟΙ.
Σε ορισμένες περιπτώσεις εκδηλώθηκαν χαρακτηριστικά παρόμοια εκείνων
του συνδρόμου της σεροτονίνης (το οποίο είναι πιθανόν να προσομοιάζει ή να
διαγνωστεί σαν κακόηθες σύνδρομο από νευροληπτικά). Η κυπροεπταδίνη ή
το νατριούχο δαντρολένιο ενδέχεται να ανακουφίσουν τους ασθενείς, οι
οποίοι εμφανίζουν τα συμπτώματα αυτά. Στα συμπτώματα της φαρμακευτικής
αλληλεπίδρασης με αναστολέα μονοαμινοοξειδάσης (MAOΙ)
περιλαμβάνονται: υπερθερμία, υπερτονία, μυοκλονίες, αστάθεια του
αυτόνομου νευρικού συστήματος με πιθανές ταχείες διακυμάνσεις των
ζωτικών σημείων, μεταβολές του επιπέδου συνείδησης, οι οποίες
περιλαμβάνουν σύγχυση, ευερεθιστότητα και ακραία διέγερση προοδευτικά
εξελισσόμενη σε οξύ παραλήρημα και κώμα.
Ως εκ τούτου, η φλουοξετίνη δεν ενδείκνυται να χορηγείται σε συνδυασμό με
μη-εκλεκτικό MAOΙ. Επίσης, θα πρέπει να παρέρχονται τουλάχιστον 5
εβδομάδες μετά τη διακοπή της λήψης της φλουοξετίνης και προ της
χορήγησης σκευάσματος ΜΑΟΙ. Εάν η φλουοξετίνη δίδεται σε μακροχρόνια
χορήγηση και/ή σε υψηλή δόση, απαιτείται η παρέλευση μεγαλύτερου
χρονικού διαστήματος.
Ο συνδυασμός της φλουοξετίνης με ένα αναστρέψιμο ΜΑΟΙ (π.χ.
μοκλοβεμίδη, λινεζολίδη) δεν συνιστάται. Η θεραπεία με φλουοξετίνη μπορεί
να ξεκινήσει την επόμενη ημέρα μετά τη διακοπή της λήψης ενός
αναστρέψιμου ΜΑΟΙ.
4.4 Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις και ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη
χρήση.
Παιδιά και έφηβοι κάτω των 18 ετών
Το FLUOXETINE/GENERICS δε θα πρέπει κανονικά να χρησιμοποιείται σε
παιδιά και εφήβους κάτω των 18 ετών. Οι ασθενείς κάτω των 18 διατρέχουν
αυξημένο κίνδυνο παρενεργειών όπως απόπειρα αυτοκτονίας, αυτοκτονικές
σκέψεις και εχθρικότητα (κυρίως επιθετικότητα, συμπεριφορά αντιπαράθεσης
και θυμό) όταν παίρνουν αυτή την κατηγορία φαρμάκων. Εάν παρόλ’ αυτά,
βάσει κλινικών αναγκών, έχει παρθεί η απόφαση να συνταγογραφηθεί το
FLUOXETINE/GENERICS, ο ασθενής θα πρέπει να παρακολουθείται
προσεκτικά για ενδεχόμενη εμφάνιση απόπειρας αυτοκτονίας. Επίσης, η
επίδραση του FLUOXETINE/GENERICS ως προς τη μακροχρόνια ασφάλεια
3
αναφορικά με την σωματική ανάπτυξη, την ωρίμανση, τη διανοητική
ανάπτυξη και την ανάπτυξη της συμπεριφοράς σε αυτή την ηλικιακή ομάδα
δεν έχει εκτιμηθεί.
Προειδοποιήσεις
Εξάνθημα και αλλεργικές αντιδράσεις: Εξάνθημα, αναφυλακτοειδείς
αντιδράσεις και προοδευτικά εξελισσόμενα συστηματικά συμβάματα, μερικές
φορές σοβαρά (συμπεριλαμβανομένου του δέρματος, των νεφρών, του ήπατος
ή των πνευμόνων) έχουν αναφερθεί. Η χορήγηση της φλουοξετίνης πρέπει να
διακόπτεται εάν εμφανισθεί εξάνθημα ή άλλα αλλεργικά φαινόμενα, για τα
οποία δεν μπορεί να προσδιορισθεί κάποιος άλλος αιτιολογικός παράγοντας.
Αυτοκτονία / αυτοκτονικές σκέψεις ή κλινική επιδείνωση
Η κατάθλιψη σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων,
αυτοτραυματισμός και αυτοκτονίας (επεισόδια σχετιζόμενα με αυτοκτονία). Ο
κίνδυνος αυτός παραμένει έως ότου επιτευχθεί σημαντική ύφεση. Καθώς
μπορεί να μη σημειωθεί βελτίωση κατά τη διάρκεια των πρώτων λίγων
εβδομάδων θεραπείας ή περισσότερων, οι ασθενείς θα πρέπει να
παρακολουθούνται στενά έως ότου επιτευχθεί τέτοια βελτίωση.
Κατά τη γενική κλινική εμπειρία, ο κίνδυνος αυτοκτονίας μπορεί να αυξηθεί
κατά τα πρώιμα στάδια ανάρρωσης.
Άλλες ψυχιατρικές καταστάσεις για τις οποίες το FLUOXETINE/GENERICS
συνταγογραφείται μπορεί επίσης να σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο
επεισοδίων σχετιζόμενων με αυτοκτονία. Επιπρόσθετα, αυτές οι καταστάσεις
μπορεί να συνυπάρχουν με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή. Για το λόγο
αυτό, οι ίδιες προφυλάξεις που παίρνονται κατά τη θεραπεία ασθενών με
μείζονα καταθλιπτική διαταραχή, θα πρέπει να παίρνονται κατά τη θεραπεία
ασθενών με άλλες ψυχιατρικές διαταραχές.
Ασθενείς με ιστορικό επεισοδίων σχετιζόμενων με αυτοκτονία, ή εκείνοι που
παρουσιάζουν σημαντικού βαθμού αυτοκτονικό ιδεασμό πριν από την έναρξη
της θεραπείας, είναι γνωστό ότι διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο
αυτοκτονικών σκέψεων ή αποπειρών αυτοκτονίας και γι αυτό θα πρέπει να
παρακολουθούνται προσεκτικά κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Μία μετά-
ανάλυση ελεγχόμενων με εικονικό φάρμακο κλινικών δοκιμών με
αντικαταθλιπτικά φάρμακα σε ενήλικες ασθενείς με ψυχιατρικές διαταραχές,
έδειξε αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονικής συμπεριφοράς με αντικαταθλιπτικά σε
σύγκριση με το εικονικό φάρμακο σε ασθενείς ηλικίας κάτω των 25 ετών.
Στενή παρακολούθηση των ασθενών, και ιδιαίτερα αυτών που διατρέχουν
υψηλό κίνδυνο, θα πρέπει να συνδυάζεται με τη φαρμακευτική αγωγή,
ιδιαίτερα στην αρχή της θεραπείας και μετά από αλλαγές στη δοσολογία. Οι
ασθενείς (και αυτοί που φροντίζουν τους ασθενείς) θα πρέπει να είναι σε
επαγρύπνηση σχετικά με την ανάγκη παρακολούθησης για οποιαδήποτε
κλινική επιδείνωση, αυτοκτονική συμπεριφορά ή σκέψεις και οποιεσδήποτε
ασυνήθιστες αλλαγές στη συμπεριφορά και να αναζητούν ιατρική συμβουλή
άμεσα εάν εμφανιστούν αυτά τα συμπτώματα.
4
Προφυλάξεις
Επιληπτικές κρίσεις: Οι επιληπτικές κρίσεις είναι ένας πιθανός κίνδυνος της
αντικαταθλιπτικής αγωγής. Επομένως, όπως συμβαίνει με άλλα
αντικαταθλιπτικά, η φλουοξετίνη θα πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε
ασθενείς με ιστορικό εμφάνισης επιληπτικών κρίσεων. Η χορήγηση της
φλουοξετίνης πρέπει να διακόπτεται εάν εμφανισθούν επιληπτικές κρίσεις
στον ασθενή ή εάν παρατηρηθεί αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης αυτών. Η
αγωγή με φλουοξετίνη δε συνιστάται σε ασθενείς με μη σταθεροποιημένη
επιληψία, ενώ οι ασθενείς με ελεγχόμενη επιληψία θα πρέπει να
παρακολουθούνται προσεκτικά.
Μανία: Απαιτείται προσοχή κατά τη χορήγηση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων
σε ασθενείς με ιστορικό μανίας / υπομανίας. Όπως συμβαίνει με όλα τα
αντικαταθλιπτικά, η αγωγή με φλουοξετίνη θα πρέπει να διακόπτεται σε
οποιονδήποτε ασθενή που εισέρχεται σε μανιακή φάση.
Ηπατική / Νεφρική λειτουργία: Η φλουοξετίνη μεταβολίζεται εκτεταμένα στο
ήπαρ και απεκκρίνεται από τους νεφρούς. Μικρότερη δόση ή η χορήγηση
κάθε δεύτερη ημέρα, συνιστάται σε ασθενείς με σοβαρή ηπατική
δυσλειτουργία. Κατά τη χορήγηση της φλουοξετίνης στη δόση των 20mg/
ημερησίως για 2 μήνες, σε ασθενείς με σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια
(GFR<10ml/min), οι οποίοι υποβάλλονταν σε αιμοκάθαρση, δεν
παρατηρήθηκαν διαφορές στα επίπεδα της φλουοξετίνης ή της
νορφλουοξετίνης στο πλάσμα σε σύγκριση με τις αντίστοιχες τιμές των
ατόμων της ομάδας ελέγχου, με φυσιολογική νεφρική λειτουργία.
Καρδιακή νόσος: Διαταραχές αγωγιμότητας, με αποτέλεσμα κολποκοιλιακό
αποκλεισμό δεν παρατηρήθηκαν στο ΗΚΓ 312 ασθενών οι οποίοι έλαβαν
φλουοξετίνη, σε διπλές- τυφλές κλινικές μελέτες. Εντούτοις, η κλινική
εμπειρία σε ασθενείς με οξύ καρδιακό νόσημα είναι περιορισμένη, επομένως
συνιστάται προσοχή.
Απώλεια βάρους: Απώλεια βάρους ενδέχεται να εμφανισθεί σε ασθενείς, οι
οποίοι λαμβάνουν θεραπεία με φλουοξετίνη, αλλά αυτή είναι συνήθως
ανάλογη του αρχικού βάρους σώματος.
Σακχαρώδης Διαβήτης: Σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη, η θεραπεία με
έναν εκλεκτικό αναστολέα επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRI) είναι
πιθανόν να μεταβάλλει τον γλυκαιμικό έλεγχο. Υπογλυκαιμία έχει
παρατηρηθεί κατά τη διάρκεια αγωγής με φλουοξετίνη και υπεργλυκαιμία
μετά τη διακοπή της λήψης του φαρμάκου. Η δοσολογία της ινσουλίνης ή /
και των από του στόματος υπογλυκαιμικών παραγόντων ενδέχεται να απαιτεί
αναπροσαρμογή.
Αιμορραγία: Επιφανειακές αιμορραγικές διαταραχές (όπως εκχυμώσεις και
πορφύρα) έχουν αναφερθεί, σε ασθενείς υπό αγωγή με αναστολείς
επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (SSRI). Η εκχύμωση έχει αναφερθεί σαν
σπάνια ανεπιθύμητη ενέργεια κατά τη διάρκεια της αγωγής με φλουοξετίνη.
5
Άλλες αιμορραγικές εκδηλώσεις (όπως γυναικολογικές ή γαστρεντερικές και
λοιπές επιφανειακές ή βλεννογονικές αιμορραγίες) έχουν αναφερθεί σπάνια.
Συνιστάται προσοχή σε ασθενείς που λαμβάνουν αγωγή με SSRI’s, ιδιαίτερα
με ταυτόχρονη λήψη από του στόματος αντιπηκτικών, φαρμάκων με γνωστή
επίδραση στην αιμοπεταλιακή λειτουργία (π.χ. άτυπα αντιψυχωτικά όπως η
κλοζαπίνη, φαινοθειαζίνες, τα περισσότερα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά,
ασπιρίνη και ΜΣΑΦ) ή άλλων φαρμάκων τα οποία είναι πιθανό να αυξάνουν
τον κίνδυνο για αιμορραγία όπως επίσης σε ασθενείς με ιστορικό
αιμορραγικών διαταραχών.
Ηλεκτροσπασμοθεραπεία: Έχουν υπάρξει σπάνιες αναφορές παρατεταμένων
σπασμών σε ασθενείς υπό αγωγή με φλουοξετίνη, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε
ηλεκτροσπασμοθεραπεία, γι’ αυτό και απαιτείται προσοχή.
St John’s Wort: Αύξηση των σεροτονινεργικών επιδράσεων, όπως το
σύνδρομο σεροτονίνης, ενδέχεται να παρατηρηθεί σε ασθενείς οι οποίοι
λαμβάνουν μαζί με την αγωγή με εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης
της σεροτονίνης και φυτικά σκευάσματα που περιέχουν το St John’s Wort
(Hypericum perforatum/Υπερικό/Βαλσαμόχορτο).
Σπάνιες περιπτώσεις ανάπτυξης συνδρόμου σεροτονίνης ή συνδρόμου που
προσομοιάζει με το κακόηθες σύνδρομο από νευροληπτικά, έχει αναφερθεί σε
ασθενείς υπό αγωγή με φλουοξετίνη, ιδιαίτερα όταν συγχορηγήθηκε με άλλα
σεροτονινεργικά (μεταξύ των οποίων και η L-τρυπτοφάνη) και/ή
νευροληπτικά φάρμακα. Επειδή οι συνδρομές αυτές ενδέχεται να επιφέρουν
σοβαρές και μερικές φορές θανατηφόρες καταστάσεις, η αγωγή με
φλουοξετίνη θα πρέπει να διακόπτεται εάν εμφανισθούν τέτοιες ενέργειες
(χαρακτηριζόμενες από ομάδα συμπτωμάτων όπως υπερθερμία, υπερτονία,
μυοκλονίες, αστάθεια του αυτόνομου νευρικού συστήματος με πιθανές
ταχείες διακυμάνσεις των ζωτικών σημείων, μεταβολές του επιπέδου
συνείδησης, περιλαμβανομένης της σύγχυσης, της ευερεθιστότητας και της
ακραίας διέγερσης που εξελίσσεται προοδευτικά σε οξύ παραλήρημα και
κώμα) και θα πρέπει να ξεκινήσει υποστηρικτική αγωγή.
4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες μορφές
αλληλεπίδρασης
Χρόνος Ημιζωής: Η μακρά ημιπερίοδος ζωής της φλουοξετίνης και της
νορφλουοξετίνης θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν (βλέπε Φαρμακοκινητικές
Ιδιότητες) όταν εξετάζονται οι φαρμακοδυναμικές και οι φαρμακοκινητικές
αλληλεπιδράσεις (π.χ. μεταφορά από φλουοξετίνη σε άλλο αντικαταθλιπτικό).
Αναστολείς της Μονοαμινοξειδάσης (ΜΑΟΙ) (βλέπε παρ.4.3 Αντενδείξεις).
Μη-συνιστώμενη συγχορήγηση: MAOI-A ή λινεζολίδη (αντιβιoτικό –
αναστρέψιμο, μη-εκλεκτικό MAOΙ) (βλέπε παρ. 4.3 Αντενδείξεις)
Συγχορήγηση με προσοχή: ΜΑΟΙ–Β (π.χ σελεγιλίνη): Κίνδυνος του
συνδρόμου σεροτονίνης. Συνιστάται η κλινική παρακολούθηση του ασθενούς.
6
Φαινυτοΐνη: Μεταβολές στα επίπεδα του φαρμάκου αυτού στο πλάσμα έχουν
παρατηρηθεί κατά τη συγχορήγηση με τη φλουοξετίνη. Μερικές περιπτώσεις
εκδήλωσης τοξικότητας έχουν αναφερθεί. Συνιστάται να εξετάζεται το
ενδεχόμενο της συντηρητικής τιτλοποίησης της δόσης του συγχορηγούμενου
φαρμάκου καθώς και η παρακολούθηση της κλινικής κατάστασης του
ασθενούς.
Σεροτονινεργικά φάρμακα: Η συγχορήγηση της φλουοξετίνης με
σεροτονινεργικά φάρμακα (π.χ. τραμαδόλη, τριπτάνες) μπορεί να αυξήσει τον
κίνδυνο για σύνδρομο σεροτονίνης. Η συγχορήγηση με τριπτάνες επιφέρει τον
επιπλέον κίνδυνο της στεφανιαίας αγγειοσυστολής και υπέρτασης.
Λίθιο και τρυπτοφάνη: Έχουν υπάρξει αναφορές συνδρόμου σεροτονίνης κατά
τη συγχορήγηση εκλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης
(SSRI’s) με λίθιο ή τρυπτοφάνη, επομένως η συγχορήγηση της φλουοξετίνης
με τα φάρμακα αυτά θα πρέπει να γίνεται με προσοχή. Όταν η φλουοξετίνη
χορηγείται σε συνδυασμό με το λίθιο, απαιτείται συχνότερη και στενότερη
κλινική παρακολούθηση.
Ισοένζυμο CYP2D6: Επειδή ο μεταβολισμός της φλουοξετίνης (όπως εκείνος
των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών και άλλων εκλεκτικών επιδρώντων στη
σεροτονίνη αντικαταθλιπτικών) περιλαμβάνει το CYP2D6 ισοένζυμο των
ηπατικών κυτοχρωμάτων, η συγχορήγηση με άλλα φάρμακα που επίσης
μεταβολίζονται στο εν λόγω σύστημα, μπορεί να επιφέρει φαρμακευτικές
αλληλεπιδράσεις. Η ταυτόχρονη χορήγηση της φλουοξετίνης με ουσίες που
μεταβολίζονται από αυτό το ισοένζυμο και έχουν μικρό θεραπευτικό εύρος
(όπως φλεκαϊνίδη, ενκαϊνίδη, καρβαμαζεπίνη και τρικυκλικά
αντικαταθλιπτικά) θα πρέπει να χορηγούνται με τη δοσολογία τους να
προσαρμόζεται στο χαμηλότερο σημείο του δοσολογικού τους εύρους.
Επίσης, αυτή η τακτική θα πρέπει να ακολουθείται ακόμα και εάν η
φλουοξετίνη έχει χορηγηθεί τις προηγούμενες 5 εβδομάδες.
Από του στόματος αντιπηκτικά φάρμακα: Μεταβολή στις αντιπηκτικές
επιδράσεις (τιμές εργαστηριακών εξετάσεων και/ή κλινικά σημεία και
συμπτώματα), χωρίς σταθερό περίγραμμα, αλλά συμπεριλαμβανομένη την
αυξημένη αιμορραγική διάθεση, έχουν σπάνια αναφερθεί κατά τη
συγχορήγηση της φλουοξετίνης με από του στόματος αντιπηκτικά φάρμακα.
Οι ασθενείς οι οποίοι λαμβάνουν αγωγή με βαρφαρίνη θα πρέπει να έχουν
προσεκτική παρακολούθηση της πηκτικότητάς τους κατά την έναρξη της
θεραπείας με φλουοξετίνη ή μετά τη διακοπή της (βλέπε παρ.4.4
Προειδοποιήσεις – Αιμορραγικές εκδηλώσεις ).
Ηλεκτροσπασμοθεραπεία: Έχουν υπάρξει σπάνιες αναφορές παρατεταμένων
σπασμών σε ασθενείς υπό αγωγή με φλουοξετίνη, οι οποίοι υποβλήθηκαν σε
ηλεκτροσπασμοθεραπεία, γι’ αυτό και απαιτείται προσοχή.
Αλκοόλ: Στις τυπικές δοκιμασίες η φλουοξετίνη δεν προκάλεσε αύξηση των
τιμών του αλκοόλ ή επίταση των επιδράσεών του. Εντούτοις, η λήψη αλκοόλ
από ασθενείς υπό αγωγή με αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης
(SSRI) δεν προτείνεται.
7
St John’s Wort: Όπως συμβαίνει με άλλους αναστολείς επαναπρόσληψης της
σεροτονίνης (SSRI), φαρμακοδυναμικές αλληλεπιδράσεις ενδέχεται να
παρατηρηθούν κατά τη συγχορήγηση της φλουοξετίνης με φυτικά
σκευάσματα που περιέχουν St John’s Wort (Hypericum
perforatum/Υπερικό/Βαλσαμόχορτο), με αποτέλεσμα αύξηση των
ανεπιθύμητων ενεργειών.
4.6 Κύηση και γαλουχία
Κύηση: Δεδομένα από μεγάλο αριθμό κυήσεων που εκτέθηκαν σε
φλουοξετίνη, δεν έδειξαν στοιχεία τερατογένεσης. Η φλουοξετίνη είναι
δυνατόν να χορηγείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, απαιτείται όμως
προσοχή ιδιαίτερα κατά τους τελευταίους μήνες της κύησης ή αμέσως πριν
τον τοκετό, αφού οι ακόλουθες επιδράσεις έχουν αναφερθεί σε νεογνά:
ευερεθιστότητα, τρόμος, υποτονία, επίμονο κλάμα, δυσκολία στο θηλασμό
και στον ύπνο. Τα συμπτώματα αυτά ενδέχεται να αποτελούν
σεροτονινεργικές επιδράσεις ή σημεία συνδρόμου απόσυρσης. Ο χρόνος και η
διάρκεια των συμπτωμάτων αυτών ενδέχεται να σχετίζονται με μακρά
ημιπερίοδο ημιζωής της φλουοξετίνης (4-6 ημέρες) και του δραστικού
μεταβολίτη, της νορφλουοξετίνης (4-16 ημέρες).
Tα επιδημιολογικά δεδομένα υποδηλώνουν πως η χρήση των SSRIs κατά την κύηση,
ιδιαίτερα κατά το τελικό στάδιο της κύησης, είναι πιθανό να αυξήσει τον κίνδυνο
επίμονης πνευμονικής υπέρτασης του νεογνού (PPHN). Ο κίνδυνος που
παρατηρήθηκε αφορούσε σε περίπου 5 περιστατικά ανά 1000 κυήσεις. Στο γενικό
πληθυσμό, σημειώνονται 1 έως 2 περιστατικά PPHN ανά 1000 κυήσεις.
Ορισμένες επιδημιολογικές μελέτες υποδηλώνουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης
καρδιαγγειακών ανωμαλιών συσχετιζόμενων με τη χρήση της φλουοξετίνης κατά το
πρώτο τρίμηνο της κύησης. Ο υποκείμενος μηχανισμός είναι άγνωστος. Επί του
συνόλου, τα δεδομένα υποδηλώνουν πως η συχνότητα που αντιστοιχεί στον κίνδυνο
γέννησης ενός βρέφους με κάποια καρδιαγγειακή ανωμαλία όταν η μητέρα εκτέθηκε
σε φλουοξετίνη είναι περίπου 2/100, σε σύγκριση με αναμενόμενη συχνότητα
περίπου 1/100 για αυτού του είδους τις ανωμαλίες στο γενικό πληθυσμό.
Γαλουχία: Είναι γνωστό ότι η φλουοξετίνη και ο μεταβολίτης της,
νορφλουοξετίνη, απεκκρίνονται στο μητρικό γάλα. Ανεπιθύμητες ενέργειες
έχουν αναφερθεί σε νεογνά που θηλάζουν. Η φλουοξετίνη θα πρεπει να
χορηγείται κατά τη διάρκεια της γαλουχίας μόνο εάν κρίνεται απόλυτα
απαραίτητο και το ενδεχόμενο διακοπής της γαλουχίας ή εναλλακτικά η
χορήγηση της χαμηλότερης αποτελεσματικής δόσης φλουοξετίνης, θα πρέπει
να εξετάζονται.
4.7 Επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων
Αν και έχει δειχθεί ότι η φλουοξετίνη δεν επηρεάζει την ικανότητα οδήγησης
σε υγιείς εθελοντές, κάθε φάρμακο που δρα στο ΚΝΣ ενδέχεται να επηρεάσει
την κρίση ή τις κινητικές δεξιότητες. Οι ασθενείς θα πρέπει να ενημερώνονται
ώστε να αποφεύγουν την οδήγηση των αυτοκινήτων ή το χειρισμό
8
επικίνδυνων μηχανών, μέχρις ότου βεβαιωθούν ότι η ικανότητά τους δεν έχει
μειωθεί.
4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες ενδέχεται να μειωθούν στην ένταση και στη
συχνότητα εμφάνισής τους με τη συνέχιση της αγωγής και κατά κανόνα δεν
οδηγούν σε διακοπή της.
Όπως συμβαίνει με όλους τους αναστολείς επαναπρόσληψης της σεροτονίνης
(SSRI), οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες έχουν αναφερθεί:
Οργανισμός ως σύνολο: Υπερευαισθησία (π.χ. κνησμός, εξάνθημα, κνίδωση,
αναφυλακτοειδής αντίδραση, αγγειίτιδα, αντιδράσεις τύπου ορονοσίας,
αγγειοοίδημα) (βλέπε Αντενδείξεις & Προειδοποιήσεις/Προφυλάξεις κατά τη
χρήση), ρίγη, σύνδρομο της σεροτονίνης, φωτοευαισθησία και πολύ σπάνια
τοξική επιδερμική νεκρόλυση (Σύνδρομο Lyell).
Πεπτικό σύστημα: Γαστρεντερικές διαταραχές (π.χ. διάρροια, ναυτία, έμετος,
δυσπεψία, δυσφαγία, μεταβολές στη γεύση), ξηροστομία. Μη φυσιολογικές
ηπατικές δοκιμασίες έχουν αναφερθεί σπάνια. Πολύ σπάνιες αναφορές
ιδιοσυγκρασιακής ηπατίτιδας.
Νευρικό σύστημα: Κεφαλαλγία, διαταραχές του ύπνου (π.χ. μη φυσιολογικά
όνειρα, αϋπνία), ζάλη, ανορεξία, κόπωση (π.χ. καταστολή, υπνηλία), ευφορία,
παροδική υπερκινησία (π.χ. μυϊκές συσπάσεις, αταξία, τρόμος, μυόκλονος),
επιληπτικές κρίσεις και ψυχοκινητική ανησυχία. Ψευδαισθήσεις, μανιακή
αντίδραση, σύγχυση, διέγερση, άγχος και συναφή συμπτώματα (π.χ.
νευρικότητα), διαταραχές της συγκέντρωσης ή της διαδικασίας της σκέψης
(π.χ. αποπροσωποποίηση), επεισόδια πανικού (οφειλόμενα κυρίως στην
υποκείμενη νόσο) και πολύ σπάνια σύνδρομο σεροτονίνης.
Ουρογεννητικό σύστημα: Κατακράτηση ούρων, συχνουρία.
Διαταραχές αναπαραγωγικού συστήματος: Σεξουαλική δυσλειτουργία
(καθυστερημένη ή απούσα εκσπερμάτιση, ανοργασμία), πριαπισμός,
γαλακτόρροια.
Άλλες: Αλωπεκία, χασμήματα, διαταραχές όρασης (π.χ. θάμβος όρασης,
μυδρίαση, εφίδρωση, αγγειοδιαστολή, αρθραλγία, μυαλγία, ορθοστατική
υπόταση, εκχύμωση. Άλλες αιμορραγικές εκδηλώσεις (όπως γυναικολογικές ή
γαστρεντερικές και λοιπές επιφανειακές ή βλεννογονικές αιμορραγίες) έχουν
αναφερθεί σπάνια (βλέπε Προειδοποιήσεις - Αιμορραγικές εκδηλώσεις).
Υπονατριαιμία: Υπονατριαιμία (συμπεριλαμβανομένων περιπτώσεων με τιμές
νατρίου κάτω των 110mmol/L) έχει αναφερθεί σπάνια, και φαίνεται να είναι
αναστρέψιμη μετά τη διακοπή της φλουοξετίνης. Ορισμένες από τις
περιπτώσεις αυτές ενδέχεται να οφείλονται στο σύνδρομο της άμετρης
έκκρισης της αντιδιουρητικής ορμόνης (SIADH). Η πλειονότητα των
εκδηλώσεων αυτών αφορούσαν ηλικιωμένους και ασθενείς υπό αγωγή με
9
διουρητικά ή ασθενείς με υπογκαιμία διαφόρου αιτιολογίας.
Αναπνευστικό σύστημα: Φαρυγγίτιδα, δύσπνοια. Συμβάματα από το
αναπνευστικό (περιλαμβανομένων φλεγμονωδών αντιδράσεων, ποικίλλης
ιστοπαθολογίας και/ή ίνωσης) έχουν σπάνια αναφερθεί. Η δύσπνοια ενδέχεται
να είναι το μόνο αρχικό σύμπτωμα.
Ανεπιθύμητες ενέργειες αυτής της κατηγορίας
Οι επιδημιολογικές μελέτες, οι οποίες διεξάχθηκαν κυρίως σε ασθενείς ηλικίας 50 ετών και
άνω, δείχνουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης οστικών καταγμάτων σε ασθενείς που
λαμβάνουν SSRIs και τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά (TCAs). Ο υποκείμενος μηχανισμός για
αυτό τον κίνδυνο είναι άγνωστος.
Περιστατικά αυτοκτονικού ιδεασμού και αυτοκτονικών συμπεριφορών έχουν
αναφερθεί κατά τη διάρκεια της θεραπείας με φλουοξετίνη ή λίγο μετά τη
διακοπή της θεραπείας (βλέπε παράγραφο 4.4).
Με τη διακοπή της αγωγής με τους αναστολείς επαναπρόσληψης της
σεροτονίνης (SSRI), έχουν αναφερθεί συμπτώματα απόσυρσης, αν και δεν
υπάρχουν έως σήμερα ενδείξεις ότι αυτά οφείλονται σε φαρμακευτική
εξάρτηση. Στα συνήθη συμπτώματα περιλαμβάνονται: ζάλη, παραισθησία,
κεφαλαλγία, άγχος και ναυτία, ενώ η πλειονότητα αυτών είναι ήπια και
αυτοπεριοριζόμενα. Μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις έχει συσχετισθεί η
φλουοξετίνη με παρόμοια συμβάματα. Οι συγκεντρώσεις της φλουοξετίνης
και της νορφλουοξετίνης στο πλάσμα, μειώνονται σταδιακά, μετά το πέρας
της αγωγής, επομένως η προοδευτική διακοπή της δόσης, δεν κρίνεται
αναγκαία για την πλειοψηφία των ασθενών.
4.9 Υπερδοσολογία
Τα περιστατικά υπερδοσολόγησης με τη χορήγηση μόνης της φλουοξετίνης
έχουν κατά κανόνα ήπια πορεία. Στα συμπτώματα της υπερδοσολογίας
περιλαμβάνονται: ναυτία, έμετος, επιληπτικές κρίσεις, καρδιαγγειακή
δυσλειτουργία κυμαινόμενη από ασυμπτωματική αρρυθμία έως καρδιακή
ανακοπή, αναπνευστική δυσλειτουργία και σημεία ενδεικτικά μεταβολής της
κατάστασης του ΚΝΣ κυμαινόμενο από διέγερση έως κώμα. Μοιραίες
εκβάσεις από υπερδοσολόγηση με μόνη τη φλουοξετίνη, ήσαν εξαιρετικά
σπάνιες. Συνιστάται η παρακολούθηση των καρδιακών και άλλων ζωτικών
σημείων του ασθενούς, σε συνδυασμό με την εφαρμογή άλλων γενικών
συμπτωματικών και υποστηρικτικών μέτρων. Δεν υπάρχει ειδικό αντίδοτο για
τη φλουοξετίνη.
Η προκλητή διούρηση με φάρμακα, η αιμοκάθαρση, η αιμοδιάχυση και η
αφαιμαξομετάγγιση δεν φαίνεται να προσφέρουν κάποιο όφελος. Ο
ενεργοποιημένος άνθρακας, ο οποίος μπορεί να χρησιμοποιηθεί με σορβιτόλη,
μπορεί να είναι το ίδιο ή περισσότερο αποτελεσματικός από την πρόκληση
εμέτου ή την πλύση του στομάχου. Κατά την αντιμετώπιση της
υπερδοσολογίας, σκεφθείτε την πιθανότητα εμπλοκής πολλών φαρμάκων. Η
στενή ιατρική παρακολούθηση για μεγάλο χρονικό διάστημα ίσως είναι
απαραίτητη για ασθενείς που έχουν λάβει υπερβολική ποσότητα ενός
10
τρικυκλικού αντικαταθλιπτικού, εάν αυτοί επίσης λαμβάνουν, ή έχουν
πρόσφατα λάβει φλουοξετίνη.
5 ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες
Κωδικός ATC: Ν06ΑΒ03
Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Εκλεκτικός Αναστολέας Επαναπρόσληψης
Σεροτονίνης
Η φλουοξετίνη είναι ένας εκλεκτικός αναστολέας της επαναπρόσληψης της
σεροτονίνης και σε αυτό φαίνεται ότι οφείλεται ο μηχανισμός δράσης της.
Πρακτικά η φλουοξετίνη δεν έχει συγγένεια για άλλους υποδοχείς όπως οι α
1
-,
α
2
- και β-αδρενεργικοί, σεροτονινεργικοί, ντοπαμινεργικοί, ισταμινεργικοί-
1
,
μουσκαρινικοί και GABA υποδοχείς.
Μείζονα Καταθλιπτικά Επεισόδια: Κλινικές μελέτες σε ασθενείς με μείζονα
καταθλιπτικά επεισόδια, έχουν διεξαχθεί σε σύγκριση με εικονικό φάρμακο
(placebo) και με άλλες δραστικές ουσίες. Το FLUOXETINE/GENERICS έχει
δείξει σημαντικά ανώτερη αποτελεσματικότητα σε σύγκριση με το εικονικό
φάρμακο, όπως υπολογιζόταν με την Κλίμακα Εκτίμησης της Κατάθλιψης
κατά Hamilton (Hamilton Depression Rating Scale/HAM-D). Στις μελέτες
αυτές, το FLUOXETINE/GENERICS επέφερε στατιστικά υψηλότερα
ποσοστά ανταπόκρισης (οριζόταν η κατά τουλάχιστον 50% ελάττωση στη
βαθμολογία της κλίμακας HAM-D) και ύφεσης, συγκριτικά με το εικονικό
φάρμακο (placebo).
Ιδεοληπτική - Ψυχαναγκαστική Διαταραχή: Σε βραχείας διάρκειας (μέχρι 24
εβδομάδες) μελέτες, η φλουοξετίνη έδειξε στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη
αποτελεσματικότητα από το εικονικό φάρμακο (placebo). Υπήρξε
θεραπευτικό αποτέλεσμα στα 20mg/ημερησίως, αλλά οι μεγαλύτερες δόσεις
(40 ή 60mg/ημερησίως) έδειξαν μεγαλύτερα ποσοστά ανταπόκρισης. Οι
μακριάς διάρκειας μελέτες (τρεις βραχείας διάρκειας μελέτες είχαν φάση
επέκτασης και μια μελέτη πρόληψης υποτροπών) δεν έδειξαν
αποτελεσματικότητα.
Ψυχογενής βουλιμία: Σε βραχείας διάρκειας (μέχρι 16 εβδομάδες) μελέτες, σε
περιπατητικούς ασθενείς που εκπληρούσαν τα κριτήρια του DSM-III-R για
την ψυχογενή βουλιμία, η φλουοξετίνη 60mg/ημερησίως ήταν στατιστικά
σημαντικά περισσότερο αποτελεσματική, σε σύγκριση με το εικονικό
φάρμακο (placebo), στην ελάττωση των επεισοδίων υπερφαγίας (Binge-
eating) καθώς και των αντιρροπηστικών δραστηριοτήτων. Εντούτοις, δεν ήταν
δυνατόν να διεξαχθεί συμπέρασμα σχετικά με τη μακροχρόνια
αποτελεσματικότητα της φλουοξετίνης.
Δύο κλινικές μελέτες-ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο (placebo) έχουν
διεξαχθεί σε ασθενείς που εκπληρούσαν τα διαγνωστικά κριτήρια του DSM-
IV για Προεμμηνορρυσιακή Δυσφορική Διαταραχή (Premenstrual Dysphoric
Disorder-PMDD). Οι ασθενείς συμμετείχαν στη μελέτη εάν είχαν
11
συμπτώματα επαρκούς σοβαρότητας ώστε να επηρεάζεται η κοινωνική και η
επαγγελματική λειτουργικότητα και οι σχέσεις τους με τους συνανθρώπους.
Οι ασθενείς που ελάμβαναν από του στόματος αντισυλληπτικά
αποκλείσθηκαν. Στην πρώτη μελέτη, συνεχούς χορήγησης φλουοξετίνης,
20mg/ημερησίως για 6 εμμηνορρυσιακούς κύκλους, παρατηρήθηκε κλινική
βελτίωση στις πρωταρχικές μετρήσεις αποτελεσματικότητας (ευερεθιστότητα,
άγχος και δυσφορία). Στη δεύτερη μελέτη, με διαλείπουσα χορήγηση
(20mg/ημερησίως για 14 ημέρες) κατά την ωχρινοποιητική φάση για 3
εμμηνορρυσιακούς κύκλους, παρατηρήθηκε κλινική βελτίωση στις
πρωταρχικές μετρήσεις αποτελεσματικότητας (σύμφωνα με τη βαθμολογία
Σοβαρότητας στα Ενοχλήματα που καταγράφονται σε Ημερήσια Βάση –
Daily Record of Severity of Problems). Εντούτοις, από τα μέχρι τούδε
δεδομένα, οριστικά συμπεράσματα αναφορικά με την αποτελεσματικότητα
και τη διάρκεια της αγωγής δεν είναι δυνατό να εξαχθούν.
5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες
Απορρόφηση:
Η φλουοξετίνη απορροφάται καλά από το γαστρεντερικό σωλήνα, μετά την
από του στόματος χορήγηση. Η βιοδιαθεσιμότητα δεν επηρεάζεται από την
ταυτόχρονη λήψη τροφής.
Κατανομή:
Η φλουοξετίνη συνδέεται εκτεταμένα με τις πρωτεΐνες του ορού (περίπου
95%) και κατανέμεται ευρύτατα στους ιστούς (όγκος κατανομής: 20-40 l/kg).
Οι σταθερές συγκεντρώσεις στο πλάσμα επιτυγχάνονται μετά τη συνεχή
χορήγηση επί αρκετές εβδομάδες. Επίσης, οι συγκεντρώσεις στο πλάσμα στη
σταθερή κατάσταση, μετά από μακροχρόνια χορήγηση, είναι παρόμοιες με
εκείνες που παρατηρήθηκαν στις 4 ή 5 εβδομάδες.
Μεταβολισμός:
Η φλουοξετίνη έχει μία μη-γραμμική φαρμακοκινητική με αποτέλεσμα
πρώτης διόδου από το ήπαρ. Οι μέγιστες συγκεντρώσεις στο πλάσμα
επιτυγχάνονται μετά από 6 έως 8 ώρες από τη χορήγηση της δόσης. Η
φλουοξετίνη μεταβολίζεται εκτεταμένα από το ηπατικό ένζυμο CYP2D6, το
οποίο εμφανίζει πολυμορφισμό. Η φλουοξετίνη μεταβολίζεται κατά κύριο
λόγο στο ήπαρ στο δραστικό μεταβολίτη, τη νορφλουοξετίνη
(απομεθυλιωμένη -φλουοξετίνη), η οποία σχηματίζεται με απομεθυλίωση.
Αποβολή:
Η ημιπερίοδος αποβολής της φλουοξετίνης είναι 4 έως 6 ημέρες και της
νορφλουοξετίνης 4 έως 16 ημέρες. Οι μακρές αυτές ημιπερίοδοι είναι
υπεύθυνες για την παραμονή του φαρμάκου στον οργανισμό για 5-6
εβδομάδες μετά τη διακοπή της αγωγής. Η κύρια οδός απέκκρισης (περίπου
60%) είναι δια των νεφρών. Η φλουοξετίνη απεκκρίνεται στο μητρικό γάλα.
Ειδικοι πληθυσμοί:
• Ηλικιωμένοι:
Οι φαρμακοκινητικές παράμετροι δε μεταβάλλονται σε υγιείς
12
ηλικιωμένους, όταν συγκρίνονται με εκείνες των νεαρότερων ατόμων.
.
• Ασθενείς με Ηπατική ανεπάρκεια:
Σε ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια (αλκοολική κίρρωση) οι ημιπερίοδοι
ζωής της φλουοξετίνης και της νορφλουοξετίνης αυξήθηκαν σε 7 έως 12
ημέρες αντίστοιχα. Επομένως η χορήγηση θα πρέπει να γίνεται με
χαμηλότερες δόσεις ή με μικρότερη συχνότητα λήψης της δόσης.
• Ασθενείς με Νεφρική ανεπάρκεια:
Μετά την εφάπαξ χορήγηση φλουοξετίνης σε ασθενείς με ήπια, μέτρια ή
πλήρη (ανουρία) νεφρική ανεπάρκεια, οι φαρμακοκινητικές παράμετροι
ήσαν παρόμοιες με εκείνες σε υγιείς εθελοντές. Εντούτοις, με τη
μακροχρόνια χορήγηση ενδέχεται να παρατηρηθεί μία αύξηση των
σταθερών συγκεντρώσεων στο πλάσμα.
5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια
Δεν υπάρχουν στοιχεία καρκινογένεσης, εμφάνισης μεταλλάξεων ή
ελάττωσης της γονιμότητας, τόσο σε μελέτες in vitro όσο και σε μελέτες
με πειραματόζωα.
6 ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
6.1 Κατάλογος εκδόχων
Μικροκρυσταλλική κυτταρίνη, Πυριτίου διοξείδιο κολλοειδές, Άμυλο
αραβοσίτου, Κροσποβιδόνη, Σακχαρίνη νατριούχος, Μαγνήσιο στεατικό,
Κόνις Μίνθης πιπερώδους.
6.2 Ασυμβατότητες
Δεν εφαρμόζεται
6.3 Διάρκεια ζωής
2 χρόνια
6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη φύλαξη του προϊόντος
Να μη φυλάσσεται σε θερμοκρασία άνω των 25ºC.
6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη
Φιάλες από πολυπροπυλένιο με πώμα από πολυαιθυλένιο που περιέχουν
30, 100, 250 και 500 δισκία.
Ή
Φιάλες από υψηλής πυκνότητας πολυαιθυλένιο με βιδωτά πώματα
προπυλενίου που περιέχουν 100 και 250 δισκία.
Συσκευασίες κυψέλης (blister) από PVC/PE/PVdC/Al που περιέχουν 7,
13
12, 14, 28 και 30 δισκία.
Συσκευασίες κυψέλης (blister) από PVC/PE/PVdC/Al που περιέχουν 30
και 100 (100 x 1) δισκία σε μονήρεις δόσεις.
Μπορεί να μην κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες
6.6 Οδηγίες χρήσης και χειρισμού
Καμία ειδική υποχρέωση
7 ΚΑΤΟΧΟΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
Δικαιούχος Προϊόντος:
Generics [UK] Ltd, Station Close, Potters Bar, Hertfordshire,
EN6 1TL, United Kingdom
Κάτοχος Άδειας Κυκλοφορίας:
Generics Pharma Hellas ΕΠΕ
Λ. Βουλιαγμένης 577
Α
, 16 451 Αργυρούπολη, Τηλ: 210-9936410
8 ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
53974/21-08-08
9 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ/ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ/ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ
08-12-2005/21-08-2008
10 ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Ιούνιος 2011
14
