SPC - Περίληψη χαρακτηριστικών GEODON ORAL.SUSP 10MG/ML BOTTLEx60ML

eRx.gr

|Αρχική|

|Σκεύασμα|

Εύκολο SMS στο 13033 για μετακινήσεις Τύπου Β

SPC : GEODON ORAL.SUSP 10MG/ML BOTTLEx60ML

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

GEODON 10 mg/ml πόσιμο εναιώρημα

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Κάθε ml πόσιμου εναιωρήματος περιέχει μονοϋδρική υδροχλωρική ζιπραζιδόνη

ισοδύναμη με 10 mg ζιπραζιδόνης.

Έκδοχο(α) με γνωστή δράση:

Κάθε ml περιέχει 1,36 mg παραϋδροξυβενζοϊκού μεθυλεστέρα.

Κάθε ml περιέχει 0,17 mg παραϋδροξυβενζοϊκού προπυλεστέρα.

Κάθε ml περιέχει 4,65 mg νατρίου.

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

Πόσιμο εναιώρημα

Λευκό έως υποκίτρινο, αδιαφανές, υδατικό εναιώρημα, με γεύση κερασιού.

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Η ζιπραζιδόνη ενδείκνυται για τη θεραπεία της σχιζοφρένειας, στους ενήλικες.

Η ζιπραζιδόνη ενδείκνυται για τη θεραπεία των μανιακών ή μεικτών

επεισοδίων μετρίου βαθμού σοβαρότητας στη διπολική διαταραχή, σε ενήλικες

και παιδιά και εφήβους, ηλικίας 10-17 ετών (η πρόληψη επεισοδίων διπολικής

διαταραχής δεν έχει επιβεβαιωθεί – βλέπε παράγραφο 5.1).

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Δοσολογία

Ενήλικες

Η συνιστώμενη δόση, για τη θεραπεία οξέων επεισοδίων σχιζοφρένειας και

διπολικής μανίας, είναι 40 mg δύο φορές ημερησίως ταυτόχρονα με τη λήψη

τροφής. Η ημερήσια δοσολογία μπορεί στη συνέχεια να προσαρμοστεί με βάση

την κλινική κατάσταση του κάθε ασθενούς μέχρι τη μέγιστη δόση των 80 mg

δύο φορές ημερησίως. Η μέγιστη συνιστώμενη δόση μπορεί να χορηγηθεί

ακόμα και από την 3η ημέρα της θεραπείας, εφόσον αυτό ενδείκνυται.

Έχει ιδιαίτερη σημασία να μην γίνεται υπέρβαση της μέγιστης δόσης, καθώς

το προφίλ ασφαλείας σε χορήγηση πάνω από 160 mg ημερησίως δεν έχει

επιβεβαιωθεί και η ζιπραζιδόνη σχετίζεται με δοσοεξαρτώμενη παράταση του

διαστήματος QT (βλέπε παραγράφους 4.3 και 4.4).

Κατά τη θεραπεία συντήρησης της σχιζοφρένειας, η ζιπραζιδόνη πρέπει να

χορηγείται στους ασθενείς στη χαμηλότερη αποτελεσματική δόση. Σε πολλές

περιπτώσεις, δόση 20 mg δύο φορές ημερησίως μπορεί να είναι επαρκής.

Μετρήστε την δόση, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια, χρησιμοποιώντας

την σύριγγα για χορήγηση από του στόματος, που παρέχεται μαζί με το προϊόν.

Το πόσιμο εναιώρημα ζιπραζιδόνης, πρέπει να χορηγείται απευθείας στο

στόμα. Αν και το εναιώρημα πρέπει να λαμβάνεται μαζί με τροφή, δεν πρέπει

να αραιώνεται ή να αναμιγνύεται με τροφή ή ποτά, πριν τη χορήγηση.

Ηλικιωμένοι

Κατά κανόνα δεν συνιστάται μικρότερη δόση εφόδου, ωστόσο, η περίπτωση

αυτή μπορεί να εξεταστεί σε ασθενείς 65 ετών και άνω, όταν το δικαιολογούν

οι κλινικές παράμετροι.

Ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια

Δεν χρειάζεται προσαρμογή της δόσης σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια

(βλέπε παράγραφο 5.2).

Ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια

Σε ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια, πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο

χορήγησης χαμηλότερων δόσεων (βλέπε παραγράφους 4.4 και 5.2).

Παιδιατρικός πληθυσμός

Διπολική Μανία

Η συνιστώμενη δόση, για τη θεραπεία οξέων επεισοδίων διπολικής μανίας, σε

παιδιατρικούς ασθενείς (ηλικίας 10 έως 17 ετών), είναι μία εφάπαξ δόση των

20 mg την ημέρα 1, με φαγητό. Η ζιπραζιδόνη θα πρέπει ακολούθως να

χορηγείται με φαγητό, σε δύο ημερήσιες διηρημένες δόσεις και θα πρέπει να

τιτλοποιείται σε διάστημα 1-2 εβδομάδων, με στόχο τα 120-160 mg/ημέρα, για

ασθενείς που ζυγίζουν 45 kg ή τα 60-80 mg/ημέρα, για ασθενείς που ζυγίζουν

<45 kg. Η επακόλουθη δοσολογία θα πρέπει ρυθμίζεται με βάση την ατομική

κλινική κατάσταση, μεταξύ 80-160 mg/ημέρα, για ασθενείς που ζυγίζουν 45 kg

ή 40-80 mg/ημέρα, για ασθενείς που ζυγίζουν <45 kg. Μη ισόποσα διηρημένη

δοσολογία, με πρωινές δόσεις κατά 20 mg ή 40 mg χαμηλότερες από τις

βραδινές δόσεις επετράπη στην κλινική μελέτη (βλέπε παραγράφους 4.4, 5.1

και 5.2).

Έχει ιδιαίτερη σημασία να μην υπερβαίνεται η, βασιζόμενη στο βάρος, μέγιστη

δόση, καθώς δεν έχει επιβεβαιωθεί το προφίλ ασφαλείας σε δόσεις άνω της

μέγιστης (160 mg/ημέρα για παιδιά ≥45 kg και 80 mg/ημέρα για παιδιά <45 kg)

και η ζιπραζιδόνη σχετίζεται με δοσοεξαρτώμενη παράταση του

διαστήματος QT (βλέπε παραγράφους 4.3 και 4.4).

Σχιζοφρένεια

Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της ζιπραζιδόνης, σε παιδιατρικούς

ασθενείς με σχιζοφρένεια, δεν έχουν τεκμηριωθεί (βλέπε παράγραφο 4.4).

4.3 Αντενδείξεις

Yπερευαισθησία στη δραστική ουσία ή σε κάποιο από τα έκδοχα που

αναφέρονται στην παράγραφο 6.1. Γνωστή παράταση του διαστήματος QT.

Συγγενές σύνδρομο παρατεταμένου QT. Πρόσφατο οξύ έμφραγμα του

μυοκαρδίου.

Μη αντιρροπούμενη καρδιακή ανεπάρκεια. Αρρυθμίες που αντιμετωπίζονται με

αντιαρρυθμικά φαρμακευτικά προϊόντα Τάξης ΙΑ και ΙΙΙ.

Ταυτόχρονη θεραπεία με φαρμακευτικά προϊόντα, τα οποία προκαλούν

παράταση του διαστήματος QT, όπως αντιαρρυθμικά Τάξης ΙΑ και ΙΙΙ,

τριοξείδιο του αρσενικού, αλοφαντρίνη, οξεική λεβομεθαδίλη, μεζοριδαζίνη,

θειοριδαζίνη, πιμοζίδη, σπαρφλοξασίνη, γκατιφλοξασίνη, μοξιφλοξασίνη,

μεθανοσουλφονική δολασετρόνη, μεφλοκίνη, σερτινδόλη ή σιζαπρίδη (βλέπε

παραγράφους 4.4 και 4.5).

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Πρέπει να λαμβάνεται το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς και να γίνεται

αξιολόγηση του οικογενειακού του ιστορικού, καθώς επίσης να

πραγματοποιείται και κλινική εξέταση προκειμένου να αναγνωριστούν οι

ασθενείς για τους οποίους δεν συνιστάται η θεραπεία με ζιπραζιδόνη (βλέπε

παράγραφο 4.3).

Διάστημα QT

Η ζιπραζιδόνη προκαλεί δοσοεξαρτώμενη ελαφρά έως μέτριου βαθμού

παράταση του διαστήματος QT (βλέπε παράγραφο 4.8 και 5.1).

Η ζιπραζιδόνη δεν πρέπει να χορηγείται μαζί με φαρμακευτικά προϊόντα που

είναι γνωστό ότι προκαλούν παράταση του διαστήματος QT (βλέπε

παραγράφους 4.3 και 4.5). Προσοχή συνιστάται σε ασθενείς με σημαντική

βραδυκαρδία. Ηλεκτρολυτικές διαταραχές, όπως υποκαλιαιμία και

υπομαγνησιαιμία, αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης κακοήθους αρρυθμίας και

πρέπει να διορθώνονται πριν από την έναρξη της θεραπείας με ζιπραζιδόνη.

Όταν ασθενείς με σταθεροποιημένη καρδιακή νόσο πρόκειται να υποβληθούν

σε θεραπεία με το φάρμακο, πρέπει να προηγείται ηλεκτροκαρδιογραφικός

έλεγχος πριν από την έναρξη της θεραπείας.

Εάν εμφανιστούν καρδιακά συμπτώματα, όπως αίσθημα παλμών, ίλιγγος,

συγκοπή ή σπασμοί τότε πρέπει να εξεταστεί η πιθανότητα κακοήθους

αρρυθμίας και να γίνει εκτίμηση της καρδιακής λειτουργίας που να

περιλαμβάνει και ΗΚΓ έλεγχο. Συνιστάται διακοπή της θεραπείας εφόσον το

διάστημα QTc είναι > 500 msec (βλέπε παράγραφο 4.3).

Έχουν υπάρξει σπάνιες αναφορές, μετά την κυκλοφορία του προϊόντος,

κοιλιακής ταχυκαρδίας δίκην ριπιδίου (torsade de pointes) σε ασθενείς που

ελάμβαναν ζιπραζιδόνη, με ασαφείς πολλαπλούς παράγοντες κινδύνου.

Παιδιατρικός πληθυσμός

Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητα της ζιπραζιδόνης για τη θεραπεία της

σχιζοφρένειας, σε παιδιά και εφήβους δεν έχει εκτιμηθεί.

Κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο (Neuroleptic Malignant Syndrome - NMS)

Tο NMS είναι ένα σπάνιο αλλά ενδεχομένως θανατηφόρο σύνδρομο, που έχει

συσχετισθεί με τη χρήση αντιψυχωσικών φαρμακευτικών προϊόντων,

συμπεριλαμβανομένης της ζιπραζιδόνης. Η αντιμετώπιση του NMS πρέπει να

περιλαμβάνει άμεση διακοπή όλων των αντιψυχωσικών φαρμακευτικών

προϊόντων.

Σοβαρές Δερματικές Ανεπιθύμητες Αντιδράσεις

Έχει αναφερθεί αντίδραση στο φάρμακο με ηωσινοφιλία και συστημικά

συμπτώματα (DRESS) έπειτα από έκθεση στη ζιπραζιδόνη. Το σύνδρομο DRESS

συνίσταται από έναν συνδυασμό τριών ή περισσότερων από τα ακόλουθα:

δερματική αντίδραση (όπως εξάνθημα ή αποφολιδωτική δερματίτιδα),

ηωσινοφιλία, πυρετό, λεμφαδενοπάθεια και μία ή περισσότερες συστημικές

επιπλοκές, όπως ηπατίτιδα, νεφρίτιδα, πνευμονίτιδα, μυοκαρδίτιδα και

περικαρδίτιδα.

Έπειτα από έκθεση στη ζιπραζιδόνη έχουν αναφερθεί και άλλες σοβαρές

δερματικές ανεπιθύμητες αντιδράσεις, όπως το σύνδρομο Stevens-Johnson.

Οι σοβαρές δερματικές ανεπιθύμητες αντιδράσεις είναι ορισμένες φορές

θανατηφόρες. Διακόψτε τη ζιπραζιδόνη εάν εμφανιστούν σοβαρές δερματικές

ανεπιθύμητες αντιδράσεις.

Όψιμη δυσκινησία

Υπάρχει πιθανότητα εμφάνισης όψιμης δυσκινησίας καθώς και άλλων όψιμων

εξωπυραμιδικών συνδρόμων μετά από μακράς διάρκειας θεραπεία με

ζιπραζιδόνη. Είναι γνωστό πως οι ασθενείς με διπολική διαταραχή είναι

ιδιαιτέρως ευπαθείς σε αυτή την κατηγορία συμπτωμάτων. Τα συμπτώματα

αυτά εμφανίζονται συχνότερα με την αυξημένη διάρκεια θεραπείας και σε

μεγάλη ηλικία. Εάν εμφανιστούν σημεία και συμπτώματα όψιμης δυσκινησίας

πρέπει να εξεταστεί η περίπτωση ελάττωσης της δόσης ή και διακοπής της

χορήγησης ζιπραζιδόνης.

Σπασμοί

Συνιστάται προσοχή κατά τη θεραπεία ασθενών με ιστορικό σπασμών.

Ηπατική ανεπάρκεια

Δεν υπάρχει επαρκής εμπειρία σε ασθενείς με σοβαρή ηπατική ανεπάρκεια και

κατά συνέπεια η χρήση της ζιπραζιδόνης σε αυτή την ομάδα των ασθενών

απαιτεί προσοχή (βλέπε παραγράφους 4.2 και 5.2).

Αυξημένος κίνδυνος αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων στον πληθυσμό με

άνοια

Σε τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο κλινικές δοκιμές στον

πληθυσμό με άνοια με κάποια άτυπα αντιψυχωσικά έχει παρατηρηθεί

τριπλάσιος περίπου κίνδυνος αγγειακών εγκεφαλικών ανεπιθύμητων

συμβαμάτων. Δεν είναι γνωστός ο μηχανισμός για τον οποίο υπάρχει αυτός ο

αυξημένος κίνδυνος. Αυξημένος κίνδυνος δεν μπορεί να αποκλειστεί και για

άλλα αντιψυχωσικά ή και για άλλους πληθυσμούς ασθενών. Το GEODON

πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με παράγοντες κινδύνου

για εγκεφαλικό επεισόδιο.

Το GEODON 10 mg/ml πόσιμο εναιώρημα περιέχει methyl parahydroxybenzoate και

propyl parahydroxybenzoate που μπορεί να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις

(πιθανώς με καθυστέρηση).

Το GEODON 10 mg/ml πόσιμο εναιώρημα περιέχει 4,65 mg νατρίου ανά ml

δόσης, κάτι που θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε ασθενείς που βρίσκονται

σε δίαιτα με περιορισμό άλατος. Η συνήθης δόση είναι μεταξύ 4 και 8 ml δύο

φορές ημερησίως ώστε η ολική ημερήσια επιβάρυνση σε νάτριο να κυμαίνεται

μεταξύ 37,2 και 74,4 mg.

Αυξημένη Θνησιμότητα σε Ηλικιωμένα άτομα με Άνοια

Δεδομένα από δύο μεγάλες μελέτες παρατήρησης, έδειξαν ότι τα ηλικιωμένα

άτομα με άνοια, που λαμβάνουν θεραπεία με αντιψυχωσικά, παρουσιάζουν

ελαφρώς αυξημένο κίνδυνο θανάτου, σε σχέση με αυτούς που δεν λαμβάνουν

θεραπεία.

Δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για να δώσουν μία σίγουρη εκτίμηση του

ακριβούς μεγέθους του κινδύνου και το αίτιο του αυξημένου κινδύνου δεν

είναι γνωστό.

Το GEODON δεν είναι εγκεκριμένο για τη θεραπεία των διαταραχών

συμπεριφοράς, που σχετίζονται με άνοια.

Φλεβική Θρομβοεμβολή

Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις φλεβικής θρομβοεμβολής (VTE) με

αντιψυχωσικά φάρμακα. Δεδομένου ότι οι ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία

με αντιψυχωσικά, συχνά εμφανίζουν επίκτητους παράγοντες κινδύνου για

φλεβική θρομβοεμβολή, θα πρέπει να εντοπίζονται όλοι οι πιθανοί παράγοντες

κινδύνου για φλεβική θρομβοεμβολή πριν και κατά τη διάρκεια της θεραπείας

με ζιπραζιδόνη και θα πρέπει να λαμβάνονται κατάλληλα προληπτικά μέτρα.

Πριαπισμός

Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις πριαπισμού με τη χρήση αντιψυχωσικών,

συμπεριλαμβανομένης της ζιπραζιδόνης. Αυτή η ανεπιθύμητη ενέργεια, όπως

και με άλλα ψυχοτρόπα φάρμακα, δεν έδειξε να ήταν δοσοεξαρτώμενη και δε

συσχετίστηκε με τη διάρκεια της θεραπείας.

Υπερπρολακτιναιμία

Όπως και άλλα φάρμακα που δρουν ανταγωνιστικά στους υποδοχείς

ντοπαμίνης D

, η ζιπραζιδόνη μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα προλακτίνης.

Έχουν αναφερθεί διαταραχές όπως γαλακτόρροια, αμηνόρροια, γυναικομαστία

και σεξουαλική ανικανότητα με ενώσεις που αυξάνουν την προλακτίνη. Η

μακροχρόνια υπερπρολακτιναιμία, όταν σχετίζεται με υπογοναδισμό, μπορεί

να οδηγήσει σε μειωμένη οστική πυκνότητα.

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες

μορφές αλληλεπίδρασης

Φαρμακοκινητικές και φαρμακοδυναμικές μελέτες με ζιπραζιδόνη και άλλα

φαρμακευτικά προϊόντα, τα οποία προκαλούν παράταση του διαστήματος QT

δεν έχουν πραγματοποιηθεί. Αθροιστική δράση της ζιπραζιδόνης με αυτά τα

φαρμακευτικά προϊόντα δεν μπορεί να αποκλεισθεί και κατά συνέπεια η

ζιπραζιδόνη δεν πρέπει να χορηγείται με φαρμακευτικά προϊόντα, τα οποία

προκαλούν παράταση του διαστήματος QT, όπως αντιαρρυθμικά Τάξης ΙΑ και

ΙΙΙ, τριοξείδιο του αρσενικού, αλοφαντρίνη, οξεική λεβομεθαδίλη,

μεζοριδαζίνη, θειοριδαζίνη, πιμοζίδη, σπαρφλοξασίνη, γκατιφλοξασίνη,

μοξιφλοξασίνη, μεθανοσουλφονική δολασετρόνη, μεφλοκίνη, σερτινδόλη ή

σιζαπρίδη (βλέπε παράγραφο 4.3).

Δεν έχουν διεξαχθεί μελέτες αλληλεπίδρασης της ζιπραζιδόνης με άλλα

φαρμακευτικά προϊόντα σε παιδιά.

Φαρμακευτικά προϊόντα που δρουν στο Κ.Ν.Σ./

ινόπνευμα

Λαμβάνοντας υπόψη τις κύριες επιδράσεις της ζιπραζιδόνης στο Κ.Ν.Σ.,

απαιτείται προσοχή όταν λαμβάνεται σε συνδυασμό με άλλα φαρμακευτικά

προϊόντα που δρουν στο Κ.Ν.Σ., καθώς και με οινοπνευματώδη ποτά.

Επίδραση της ζιπραζιδόνης σε άλλα φαρμακευτικά προϊόντα

Μία

in vivo

μελέτη με δεξτρομεθορφάνη δεν έδειξε αξιοσημείωτη αναστολή του

CYP2D6 σε συγκεντρώσεις πλάσματος 50% χαμηλότερες από εκείνες που

επιτεύχθηκαν μετά από λήψη 40 mg ζιπραζιδόνης δύο φορές ημερησίως.

Δεδομένα

in vitro

υποδεικνύουν ότι η ζιπραζιδόνη είναι πιθανό να αποτελεί

έναν μέτριο αναστολέα των CYP2D6 και CYP3A4. Ωστόσο, δεν θεωρείται

πιθανό ότι η ζιπραζιδόνη επιδρά, σε κλινικά σημαντικό βαθμό, στη

φαρμακοκινητική φαρμακευτικών προϊόντων που μεταβολίζονται από αυτές

τις ισομορφές του κυτοχρώματος P450.

Αντισυλληπτικά από του στόματος - Η χορήγηση ζιπραζιδόνης δεν επηρέασε

σημαντικά τη φαρμακοκινητική των συστατικών του αντισυλληπτικού, δηλαδή

του οιστρογόνου (ethinyl oestradiol - υπόστρωμα του CYP3A4) ή του

προγεστερινοειδούς.

Λίθιο - Ταυτόχρονη χορήγηση ζιπραζιδόνης και λιθίου δεν είχε επίδραση στη

φαρμακοκινητική του λιθίου. Επειδή η ζιπραζιδόνη, καθώς και το λίθιο έχουν

συσχετισθεί με μεταβολές της καρδιακής αγωγιμότητας, ο συνδυασμός τους

μπορεί να ενέχει κίνδυνο φαρμακοδυναμικών αλληλεπιδράσεων,

συμπεριλαμβανομένων των αρρυθμιών, ωστόσο, σε ελεγχόμενες κλινικές

μελέτες, ο συνδυασμός ζιπραζιδόνης με λίθιο δεν επέδειξε αυξημένο κλινικό

κίνδυνο, σε σύγκριση με τη χορήγηση μόνο λιθίου.

Δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για τη συγχορήγηση με το σταθεροποιητή

συναισθήματος καρβαμαζεπίνη.

Η φαρμακοκινητική αλληλεπίδραση ζιπραζιδόνης και βαλπροϊκού οξέος δεν

είναι πιθανή λόγω της έλλειψης κοινών μεταβολικών οδών των δύο

φαρμάκων. Σε μία μελέτη σε ασθενείς, η συγχορήγηση ζιπραζιδόνης και

βαλπροϊκού οξέος έδειξε ότι οι μέσες συγκεντρώσεις του βαλπροϊκού οξέος

ήταν εντός του θεραπευτικού εύρους σε σύγκριση με τη χορήγηση του

βαλπροϊκού οξέος με εικονικό φάρμακο.

Επίδραση άλλων φαρμακευτικών προϊόντων στη ζιπραζιδόνη

Η κετοκοναζόλη (400 mg/ημέρα), που αποτελεί αναστολέα του CYP3Α4, αύξησε

τη συγκέντρωση της ζιπραζιδόνης στον ορό του αίματος κατά ποσοστό < 40%.

Οι συγκεντρώσεις στον ορό του αίματος των S-methyldihydroziprasidone και

ziprasidone sulphoxide, στον αναμενόμενο χρόνο για την επίτευξη μέγιστης

συγκέντρωσης της ζιπραζιδόνης στο πλάσμα (T

max

), αυξήθηκαν κατά 55% και

8% αντίστοιχα. Δεν παρατηρήθηκε επιπλέον παράταση του διαστήματος QTc.

Mεταβολές στη φαρμακοκινητική λόγω συγχορήγησης ισχυρών αναστολέων

του CYP3Α4 δεν είναι πιθανό να είναι κλινικά σημαντικές, κατά συνέπεια δεν

απαιτείται προσαρμογή της δοσολογίας. Δεδομένα

in vitro

υποδεικνύουν ότι η

ζιπραζιδόνη αποτελεί υπόστρωμα της P-γλυκοπρωτεΐνης (p-gp). Η αντίστοιχη

σημασία σε περιβάλλον

in vivo

δεν είναι γνωστή, ωστόσο, η συγχορήγηση με

γνωστούς αναστολείς της p-gp όπως η βεραπαμίλη, τα αντιβιοτικά τύπου

μακρολίδης, η κινιδίνη, η ιτρακοναζόλη και η ριτοναβίρη μπορεί να

προκαλέσει αυξημένες συγκεντρώσεις της ζιπραζιδόνης στο πλάσμα. Η

συγχορήγηση με επαγωγείς της p-gp όπως η ριφαμπικίνη και το St John´s Wort

(υπερικό ή βαλσαμόχορτο) μπορεί να προκαλέσει μειωμένες συγκεντρώσεις της

ζιπραζιδόνης. Αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όταν εξετάζεται το

ενδεχόμενο συγχορήγησης.

Η θεραπεία με καρβαμαζεπίνη, 200 mg δύο φορές ημερησίως για 21 ημέρες,

είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση κατά περίπου 35% της βιοδιαθεσιμότητας της

ζιπραζιδόνης.

Αντιόξινα - πολλαπλές δόσεις αντιόξινων που περιείχαν αλουμίνιο και

μαγνήσιο ή σιμετιδίνης δεν είχαν κλινικά σημαντική επίδραση στην

φαρμακοκινητική της ζιπραζιδόνης σε άτομα που είχαν γευματίσει.

Σεροτονινεργικά φαρμακευτικά προϊόντα

Σε μεμονωμένες περιπτώσεις, έχουν υπάρξει αναφορές σεροτονινεργικού

συνδρόμου συσχετιζόμενου προσωρινά με την θεραπευτική χρήση της

ζιπραζιδόνης σε συνδυασμό με άλλα σεροτονινεργικά φαρμακευτικά προϊόντα

όπως οι SSRIs (βλ. παράγραφο 4.8). Τα χαρακτηριστικά του σεροτονινεργικού

συνδρόμου μπορεί να περιλαμβάνουν σύγχυση, διέγερση, πυρετό, εφιδρώσεις,

αταξία, υπεραντανακλαστικότητα, μυόκλωνο και διάρροια.

Πρωτεϊνική σύνδεση

Η ζιπραζιδόνη συνδέεται εκτενώς με τις πρωτεΐνες του πλάσματος. Η in vitro

σύνδεση της ζιπραζιδόνης με τις πρωτεΐνες του πλάσματος δεν μεταβλήθηκε

από την βαρφαρίνη ή την προπρανολόλη, δύο φάρμακα με υψηλή σύνδεση στις

πρωτεΐνες, ούτε όμως η ζιπραζιδόνη μετέβαλε τη σύνδεση αυτών των

φαρμάκων με τις πρωτεΐνες του πλάσματος του ανθρώπου.

Συνεπώς, δεν είναι πιθανές ενδεχόμενες φαρμακευτικές αλληλεπιδράσεις με

τη ζιπραζιδόνη, λόγω παρεκτόπισης από τις πρωτεΐνες του πλάσματος.

4.6 Γονιμότητα, κύηση και γαλουχία

Σε τοξικολογικές μελέτες επί της αναπαραγωγής εμφανίστηκαν ανεπιθύμητες

επιδράσεις στην αναπαραγωγική διαδικασία σε δόσεις που συνοδεύονται με

μητρική τοξικότητα και/ή καταστολή. Δεν υπήρξαν ενδείξεις τερατογένεσης

(βλέπε παράγραφο 5.3).

K ύηση

Δεν έχουν πραγματοποιηθεί μελέτες σε έγκυες γυναίκες. Επομένως στις

γυναίκες που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία και λαμβάνουν

ζιπραζιδόνη πρέπει να υποδεικνύεται η χρήση κάποιας κατάλληλης μεθόδου

αντισύλληψης. Δεδομένου ότι η εμπειρία με το φάρμακο στον άνθρωπο είναι

περιορισμένη, η χορήγηση της ζιπραζιδόνης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

δεν συνιστάται, εκτός και αν τα αναμενόμενα θεραπευτικά οφέλη για τη

μητέρα υπερτερούν των πιθανών κινδύνων για το έμβρυο.

Κατάταξη Αντιψυχωσικών

Νεογνά τα οποία είχαν εκτεθεί σε αντιψυχωσικά (συμπεριλαμβανομένης της

ζιπραζιδόνης) κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου της κύησης, διατρέχουν

κίνδυνο ανεπιθύμητων ενεργειών, συμπεριλαμβανομένων εξωπυραμιδικών

συμπτωμάτων και/ή συμπτωμάτων απόσυρσης, τα οποία μπορεί να ποικίλουν

σε σοβαρότητα και διάρκεια μετά τον τοκετό. Έχουν υπάρξει αναφορές για

εμφάνιση διέγερσης, υπερτονίας, υποτονίας, τρόμου, υπνηλίας, αναπνευστικής

δυσχέρειας ή διαταραχής πρόσληψης τροφής. Συνεπώς, τα νεογέννητα πρέπει

να παρακολουθούνται προσεκτικά. Το GEODON δεν πρέπει να χρησιμοποιείται

κατά τη διάρκεια της κύησης εκτός εάν είναι σαφώς απαραίτητο. Σε περίπτωση

που είναι αναγκαία η διακοπή του φαρμάκου κατά τη διάρκεια της κύησης,

αυτό δεν πρέπει να γίνεται απότομα.

Θηλασμός

Δεν είναι γνωστό εάν η ζιπραζιδόνη απεκκρίνεται στο μητρικό γάλα. Πρέπει

να υποδεικνύεται στις ασθενείς να μη θηλάζουν τα βρέφη τους εφόσον

παίρνουν ζιπραζιδόνη. Εάν είναι απαραίτητη η θεραπεία με το φάρμακο, πρέπει

να διακόπτεται ο θηλασμός.

4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού

μηχανημάτων

Η ζιπραζιδόνη μπορεί να προκαλέσει υπνηλία και μπορεί να επηρεάσει την

ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων. Οι ασθενείς που ενδέχεται

να οδηγήσουν ή να χειριστούν μηχανήματα πρέπει επομένως να

προειδοποιούνται σχετικά.

4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες

Η από του στόματος χορηγούμενη ζιπραζιδόνη έχει χορηγηθεί σε κλινικές

δοκιμές (βλέπε παράγραφο 5.1), σε περίπου 6500 ενήλικες ασθενείς. Οι πιο

συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες σε κλινικές δοκιμές για τη σχιζοφρένεια, ήταν

η καταστολή και η ακαθησία. Σε κλινικές δοκιμές για τη διπολική μανία, οι

πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες ήταν η καταστολή, η ακαθησία, η

εξωπυραμιδική διαταραχή και η ζάλη.

Ο παρακάτω πίνακας περιέχει ανεπιθύμητα συμβάματα που βασίζονται σε

συνδυασμένες, βραχυχρόνιες (4-6 εβδομάδες), σταθερής δοσολογίας μελέτες

στη σχιζοφρένεια και βραχυχρόνιες (3 εβδομάδες) μελέτες, με μεταβαλλόμενη

δοσολογία, στη διπολική μανία, με πιθανή ή ενδεχόμενη συσχέτιση με τη

θεραπεία με ζιπραζιδόνη και που εμφανίζονται με συχνότητα μεγαλύτερη από

το εικονικό φάρμακο. Επιπλέον αντιδράσεις που αναφέρθηκαν από την

εμπειρία μετά την κυκλοφορία του φαρμάκου στην αγορά, περιλαμβάνονται

στην κατηγορία «Άγνωστης συχνότητας», με πλάγια γράμματα, στον

παρακάτω πίνακα.

Όλες οι ανεπιθύμητες ενέργειες αναφέρονται ανά κατηγορία και συχνότητα:

πολύ συχνές

(≥1/10),

συχνές

(≥1/100 έως <1/10),

όχι συχνές

(≥1/1.000 έως

<1/100),

σπάνιες

(≥1/10.000 έως <1/1.000),

πολύ σπάνιες

(<1/10.000) και

μη

γνωστές (δεν μπορούν να εκτιμηθούν με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα)

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρονται παρακάτω μπορεί επίσης να

σχετίζονται με την υποκείμενη νόσο και/ή τα συγχορηγούμενα φάρμακα.

Κατηγορία/Οργανικό Σύστημα

Συχνότητα

Ανεπιθύμητες ενέργειες

Λοιμώξεις και παρασιτώσεις

Σπάνιες Ρινίτιδα

Διαταραχές του μεταβολισμού και της θρέψης

Όχι συχνές Αυξημένη όρεξη

Σπάνιες Υπασβεστιαιμία

Ψυχιατρικές διαταραχές

Συχνές Ανησυχία

Όχι συχνές Διέγερση, άγχος, συσφιγκτικό

αίσθημα λαιμού, εφιάλτης

Σπάνιες Κρίση πανικού, καταθλιπτικό

σύμπτωμα, βραδυφρενία, επίπεδο

συναίσθημα, ανοργασμία

Μη γνωστές Αϋπνία, μανία/υπομανία

Διαταραχές του νευρικού συστήματος

Συχνές Δυστονία, ακαθησία, εξωπυραμιδική

διαταραχή, παρκινσονισμός

(συμπεριλαμβανομένων των: σημείου

οδοντωτού τροχού, βραδυκινησίας,

υποκινησίας), τρόμος, ζάλη,

καταστολή, υπνηλία, κεφαλαλγία

Όχι συχνές Γενικευμένοι τονικοκλονικοί σπασμοί,

όψιμη δυσκινησία, δυσκινησία,

ακουσία εκροή σιέλου από το στόμα,

αταξία, δυσαρθρία, κρίση περιστροφής

οφθαλμικών βολβών, διαταραχή στην

προσοχή, υπερυπνία, υπαισθησία,

παραισθησία, λήθαργος

Σπάνιες Ραιβόκρανο, πάρεση, ακινησία,

υπερτονία, σύνδρομο ανησύχων ποδών

Μη γνωστές Κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο,

σεροτονινεργικό σύνδρομο (βλέπε

παράγραφο 4.5), πτώση γωνίας

στόματος

Διαταραχές του αιμοποιητικού και του λεμφικού συστήματος

Σπάνιες Λεμφοπενία, αριθμός ηωσινοφίλων

αυξημένος

Καρδιακές διαταραχές

Όχι συχνές Αίσθημα παλμών, ταχυκαρδία

Σπάνιες Παράταση του διορθωμένου

διαστήματος QT στο

ηλεκτροκαρδιογράφημα

Μη γνωστές Κοιλιακή ταχυκαρδία δίκην ριπιδίου

(βλέπε παράγραφο 4.4)

Οφθαλμικές διαταραχές

Συχνές Θάμβος όρασης

Όχι συχνές Φωτοφοβία

Σπάνιες Αμβλυωπία, οπτική διαταραχή,

κνησμός του οφθαλμού, ξηροφθαλμία

Διαταραχές του ωτός και του λαβυρίνθου

Όχι συχνές Ίλιγγος, εμβοές

Σπάνιες Ωταλγία

Αγγειακές διαταραχές

Όχι συχνές Υπερτασική κρίση, υπέρταση,

ορθοστατική υπόταση, υπόταση

Σπάνιες Συστολική υπέρταση, διαστολική

υπέρταση, ασταθής αρτηριακή πίεση

Μη γνωστές Συγκοπή, φλεβική θρομβοεμβολή

Διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος, του θώρακα και του

μεσοθωρακίου

Όχι συχνές Δύσπνοια, κυνάγχη

Σπάνιες Λόξυγκας

Διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος

Συχνές Ναυτία, έμετος, δυσκοιλιότητα,

δυσπεψία, ξηροστομία, υπερέκκριση

σιέλου

Όχι συχνές Διάρροια, δυσφαγία, γαστρίτιδα,

γαστρεντερική δυσφορία, διογκωμένη

γλώσσα, παχιά γλώσσα, μετεωρισμός

Σπάνιες Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση,

χαλαρά κόπρανα

Διαταραχές του δέρματος και του υποδόριου ιστού

Όχι συχνές Κνίδωση, εξάνθημα,

κηλιδοβλατιδώδες εξάνθημα, ακμή

Σπάνιες Ψωρίαση, αλλεργική δερματίτιδα,

αλωπεκία, οίδημα προσώπου, ερύθημα,

βλατιδώδες εξάνθημα, ερεθισμός

δέρματος

Μη γνωστές Υπερευαισθησία, αγγειοοίδημα,

αντίδραση στο φάρμακο με

ηωσινοφιλία και συστημικά

συμπτώματα (DRESS)

Διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος και του συνδετικού

ιστού

Συχνές Μυοσκελετική ακαμψία

Όχι συχνές Μυοσκελετική δυσφορία, μυϊκή

κράμπα, πόνος του άκρου, δυσκαμψία

άρθρωσης

Σπάνιες Τρισμός

Διαταραχές των νεφρών και των ουροφόρων οδών

Σπάνιες Ακράτεια ούρων, δυσουρία

Μη γνωστές Ενούρηση

Διαταραχές του αναπαραγωγικού συστήματος και του μαστού

Σπάνιες Στυτική δυσλειτουργία, αυξημένη

στύση, γαλακτόρροια, γυναικομαστία

Μη γνωστές Πριαπισμός

Διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος

Μη γνωστές Αναφυλακτική αντίδραση

Διαταραχές του ήπατος και των χοληφόρων

Όχι συχνές Ηπατικά ένζυμα αυξημένα

Σπάνιες Δοκιμασίες ηπατικής λειτουργίας μη

φυσιολογικές

Γενικές διαταραχές και καταστάσεις της οδού χορήγησης

Συχνές Εξασθένιση, κόπωση

Όχι συχνές Θωρακική δυσφορία, μη φυσιολογικό

βάδισμα, άλγος, δίψα

Σπάνιες Πυρεξία, αίσθηση θερμού

Παρακλινικές εξετάσεις

Σπάνιες Γαλακτική αφυδρογονάση αίματος

αυξημένη

Καταστάσεις της κύησης, της λοχείας και της περιγεννητικής

περιόδου

Μη γνωστές Σύνδρομο από απόσυρση φαρμάκου

των νεογνών (βλ. παράγραφο 4.6)

Σε βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες κλινικές δοκιμές με ζιπραζιδόνη, στη

σχιζοφρένεια και στη διπολική μανία, η συχνότητα εμφάνισης τονικοκλονικών

σπασμών και υπότασης δεν ήταν συχνή, εμφανιζόμενη σε ποσοστό μικρότερο

του 1% μεταξύ των ασθενών που ελάμβαναν ζιπραζιδόνη.

Η ζιπραζιδόνη προκαλεί ήπια έως μέτρια δοσοεξαρτώμενη παράταση του

διαστήματος QT (βλέπε παράγραφο 5.1). Σε κλινικές δοκιμές στη σχιζοφρένεια,

παράταση 30-60 msec παρατηρήθηκε στο 12,3% (976/7941) των καταγραφών

του ΗΚΓ επί ασθενών που βρίσκονταν υπό θεραπεία με ζιπραζιδόνη και 7,5%

(73/975) των καταγραφών του ΗΚΓ επί ασθενών που βρίσκονταν υπό θεραπεία

με το εικονικό φάρμακο. Παράταση >60 msec παρατηρήθηκε στο 1,6%

(128/7941) και 1,2% (12/975) των καταγραφών των ασθενών που βρίσκονταν

υπό θεραπεία με ζιπραζιδόνη και με το εικονικό φάρμακο αντίστοιχα.

Παράταση του διαστήματος QTc πέραν των 500 msec εμφανίστηκε σε 3 από

συνολικά 3266 ασθενείς (0,1%), οι οποίοι βρίσκονταν υπό θεραπεία με

ζιπραζιδόνη και σε 1 από συνολικά 538 ασθενείς (0,2%), οι οποίοι βρίσκονταν

υπό θεραπεία με το εικονικό φάρμακο. Συγκρίσιμα αποτελέσματα

παρατηρήθηκαν και σε κλινικές δοκιμές στη διπολική μανία.

Σε κλινικές δοκιμές εφαρμογής μακροχρόνιας θεραπείας συντήρησης, στη

σχιζοφρένεια, ασθενείς που ελάμβαναν ζιπραζιδόνη εμφάνισαν μερικές φορές

αυξημένα επίπεδα προλακτίνης, αλλά στους περισσότερους οι τιμές επανήλθαν

στα φυσιολογικά επίπεδα χωρίς να γίνει διακοπή της θεραπείας. Επιπλέον, οι

δυνητικές κλινικές εκδηλώσεις (π.χ. γυναικομαστία και αύξηση μεγέθους των

μαστών) ήταν σπάνιες.

Παιδιατρικός πληθυσμός και πληθυσμός Εφήβων με Διπολική μανία και

Έφηβοι με Σχιζοφρένεια

Σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή διπολικής διαταραχής (ηλικίες

10-17 ετών), οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες (που αναφέρθηκαν με

συχνότητα >10%) ήταν καταστολή, υπνηλία, κεφαλαλγία, κόπωση, ναυτία και

ζάλη. Σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή σχιζοφρένειας (ηλικίες

13-17 ετών), οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες (που αναφέρθηκαν με

συχνότητα >10%) ήταν υπνηλία και εξωπυραμιδική διαταραχή.

Η συχνότητα,

το είδος και η σοβαρότητα των ανεπιθύμητων ενεργειών σε αυτά τα άτομα

ήταν γενικά παρόμοιες με αυτές των ενηλίκων με διπολική διαταραχή ή

σχιζοφρένεια, που είναι υπό θεραπεία με ζιπραζιδόνη.

Η ζιπραζιδόνη σχετίστηκε με παρόμοια, ήπια έως μέτρια, δοσοεξαρτώμενη

παράταση του διαστήματος QT, στις παιδιατρικές κλινικές δοκιμές για

διπολική διαταραχή και σχιζοφρένεια, σε σχέση με αυτή που παρατηρήθηκε

στον πληθυσμό των ενηλίκων. Τονικοκλωνικοί σπασμοί και υπόταση δεν

αναφέρθηκαν στις, ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο, παιδιατρικές κλινικές

δοκιμές για διπολική διαταραχή.

μ μ Αναφορά πιθανολογού ενων ανεπιθύ ητων ενεργειών

Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά από τη χορήγηση

άδειας κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος είναι σημαντική. Επιτρέπει

τη συνεχή παρακολούθηση της σχέσης οφέλους-κινδύνου του φαρμακευτικού

προϊόντος. Ζητείται από τους επαγγελματίες υγείας να αναφέρουν

οποιεσδήποτε πιθανολογούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες μέσω:

Ελλάδα Κύπρος

Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων

Μεσογείων 284

GR-15562 Χολαργός, Αθήνα

Τηλ: + 30 21 32040380/337

Φαξ: + 30 21 06549585

Ιστότοπος: http://www.eof.gr

Φαρμακευτικές Υπηρεσίες

Υπουργείο Υγείας

CY-1475 Λευκωσία

Φαξ: + 357 22608649

Ιστότοπος: www.moh.gov.cy/phs

4.9 Υπερδοσολογία

Υπάρχει περιορισμένη εμπειρία όσον αφορά την υπερδοσολογία. Η μεγαλύτερη

επιβεβαιωμένη εφάπαξ λήψη ζιπραζιδόνης που έχει αναφερθεί, είναι 12800 mg.

Σε αύτη την περίπτωση, αναφέρθηκαν εξωπυραμιδικά συμπτώματα και QTc

διάστημα των 446 msec, (χωρίς καρδιακά επακόλουθα). Γενικά, τα συμπτώματα

που αναφέρθηκαν πιο συχνά μετά από υπερδοσολογία είναι τα εξωπυραμιδικά

συμπτώματα, η υπνηλία, ο τρόμος και το άγχος.

Λόγω της πιθανότητας καταστολής, σπασμών ή δυστονικών αντιδράσεων της

κεφαλής και του αυχένα, μετά από υπερβολική δόση, μπορεί να υπάρξει

κίνδυνος εισρόφησης σε περίπτωση πρόκλησης εμετού. Η καρδιαγγειακή

παρακολούθηση πρέπει να αρχίζει αμέσως και να περιλαμβάνει συνεχή

ηλεκτροκαρδιογραφική παρακολούθηση για την ανίχνευση πιθανών

αρρυθμιών. Δεν υπάρχει ειδικό αντίδοτο στη ζιπραζιδόνη.

5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες

Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Αντιψυχωσικά, παράγωγα ινδολίου, κωδικός

ATC ΝΟ5ΑΕ04

Η ζιπραζιδόνη έχει υψηλή συγγένεια προς τους ντοπαμινεργικούς υποδοχείς

τύπου 2 (D

) και σημαντικά υψηλότερη συγγένεια προς τους σεροτονινεργικούς

υποδοχείς τύπου 2

(5HT

). Ο αποκλεισμός των υποδοχέων ήταν μεγαλύτερος

από 80% για τους σεροτονινεργικούς υποδοχείς τύπου 2

και μεγαλύτερος από

50% για τους D

, όπως διαπιστώθηκε μετά από ακτινολογικό έλεγχο με PET

(Position Emission Tomography) 12 ώρες μετά από χορήγηση μιας εφάπαξ δόσης 40

mg. Επίσης, η ζιπραζιδόνη αλληλεπιδρά με τους σεροτονινεργικούς υποδοχείς

5HT

, 5HT

και 5HT

προς τους οποίους παρουσιάζει συγγένεια ίση ή

μεγαλύτερη της συγγένειας που παρουσιάζει προς τους υποδοχείς D

ζιπραζιδόνη παρουσιάζει μέτριου βαθμού συγγένεια προς τους νευρωνικούς

σεροτονινεργικούς και αδρενεργικούς διαβιβαστές. Η ζιπραζιδόνη εμφανίζει

μέτριου βαθμού συγγένεια προς τους υποδοχείς της ισταμίνης H(1)- και τους

α(1)- υποδοχείς. Η ζιπραζιδόνη εμφανίζει αμελητέα συγγένεια προς τους

μουσκαρινικούς Μ(1)- υποδοχείς.

Η ζιπραζιδόνη έχει αποδειχτεί ότι δρα ανταγωνιστικά προς τους

σεροτονινεργικούς υποδοχείς τύπου 2

(5HT

) και προς τους

ντοπαμινεργικούς υποδοχείς τύπου 2 (D

). Προτείνεται ότι η θεραπευτική της

δράση επιτυγχάνεται μερικώς μέσω του συνδυασμού αυτών των

ανταγωνιστικών δράσεών της. Η ζιπραζιδόνη αποτελεί επίσης έναν ισχυρό

ανταγωνιστή των υποδοχέων 5HT

και 5HT

, έναν ισχυρό αγωνιστή του

υποδοχέα 5HT

και αναστέλλει επίσης την επαναπρόσληψη της

νορεπινεφρίνης και της σεροτονίνης από τους νευρώνες.

Επιπλέον πληροφορίες από κλινικές δοκιμές

Σχιζοφρένεια

Σε μία μελέτη διάρκειας 52 εβδομάδων η ζιπραζιδόνη ήταν αποτελεσματική

στη διατήρηση της βελτιωμένης κλινικής κατάστασης κατά τη διάρκεια της

συνέχισης της θεραπείας σε ασθενείς που αποκρίθηκαν αρχικά στη θεραπεία.

Δεν υπήρξαν σαφείς ενδείξεις συσχέτισης δόσης-απόκρισης μεταξύ των

ομάδων που ελάμβαναν ζιπραζιδόνη. Σε αυτή τη μελέτη, η οποία περιελάμβανε

ασθενείς τόσο με θετικά όσο και με αρνητικά συμπτώματα, η

αποτελεσματικότητα της ζιπραζιδόνης ήταν εμφανής και στα θετικά και στα

αρνητικά συμπτώματα.

Η συχνότητα αύξησης του βάρους του σώματος αναφέρθηκε ως ανεπιθύμητο

συμβάν κατά τη διάρκεια βραχυχρόνιων (4-6 εβδομάδων) κλινικών μελετών

στη σχιζοφρένεια, σε μικρό ποσοστό, το οποίο ήταν ίδιο μεταξύ των ασθενών

που ελάμβαναν ζιπραζιδόνη και των ασθενών που ελάμβαναν εικονικό

φάρμακο (και στις δύο περιπτώσεις 0,4%). Σε μία ετήσια, ελεγχόμενη με

εικονικό φάρμακο μελέτη παρατηρήθηκε μέση ελάττωση βάρους 1-3 Kg στους

ασθενείς που βρίσκονταν υπό θεραπεία με ζιπραζιδόνη, ενώ η μέση ελάττωση

βάρους των ασθενών που ελάμβαναν εικονικό φάρμακο ήταν 3 Kg.

Σε μία διπλά-τυφλή, συγκριτική μελέτη στη σχιζοφρένεια, προσδιορίστηκαν

μεταβολικές παράμετροι που περιλάμβαναν μετρήσεις του βάρους και των

επιπέδων της ινσουλίνης σε κατάσταση νηστείας, της ολικής χοληστερόλης

και των τρυγλυκεριδίων και ενός δείκτη αντίστασης στην ινσουλίνη (IR).

Στους ασθενείς υπό θεραπεία με ζιπραζιδόνη δεν παρατηρήθηκαν σημαντικές

μεταβολές σε οποιαδήποτε από αυτές τις μεταβολικές παραμέτρους σε σχέση

με τις αρχικές τιμές.

Αποτελέσματα από μεγάλη μελέτη της ασφάλειας του φαρμάκου μετά την

κυκλοφορία του στην αγορά

Μια τυχαιοποιημένη, μετεγκριτική μελέτη 18239 ασθενών με σχιζοφρένεια, με

περίοδο παρακολούθησης 1 χρόνου, πραγματοποιήθηκε για να διαπιστωθεί εάν

η επίδραση της ζιπραζιδόνης στο διάστημα QTc συσχετίζεται με αυξημένο

κίνδυνο θνητότητας από αίτια που δεν σχετίζονται με αυτοκτονία. Αυτή η

μελέτη, η οποία πραγματοποιήθηκε σε περιβάλλον καθημερινής κλινικής

πρακτικής, δεν έδειξε διαφορά στο ποσοστό της συνολικής θνητότητας από

αίτια που δεν σχετίζονται με αυτοκτονία, μεταξύ των θεραπειών με

ζιπραζιδόνη και ολανζαπίνη (πρωτεύον τελικό σημείο). Η μελέτη δεν έδειξε

επίσης διαφορά στα δευτερεύοντα τελικά σημεία της θνητότητας από

οποιοδήποτε αίτιο, θνητότητας από αυτοκτονία, θνητότητας από ξαφνικό

θάνατο. Ωστόσο, παρατηρήθηκε μια μη σημαντική, αριθμητικά μεγαλύτερη

επίπτωση στη θνητότητα από καρδιαγγειακά αίτια στην ομάδα που ελάμβανε

ζιπραζιδόνη. Μια στατιστικά σημαντική μεγαλύτερη επίπτωση στην εισαγωγή

σε νοσοκομείο από οποιοδήποτε αίτιο, κυρίως λόγω διαφορών στον αριθμό των

εισαγωγών σε ψυχιατρικά νοσοκομεία, παρατηρήθηκε επίσης στην ομάδα που

ελάμβανε ζιπραζιδόνη.

Διπολική μανία

Η αποτελεσματικότητα της ζιπραζιδόνης σε ενήλικες με μανία, έχει

επιβεβαιωθεί σε δύο ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο, διπλά-τυφλές μελέτες,

3 εβδομάδων, όπου η ζιπραζιδόνη συγκρίθηκε με το εικονικό φάρμακο και σε

μια διπλά-τυφλή μελέτη, 12 εβδομάδων, όπου η ζιπραζιδόνη συγκρίθηκε με

αλοπεριδόλη και εικονικό φάρμακο. Αυτές οι μελέτες συμπεριέλαβαν περίπου

850 ασθενείς, με διπολική διαταραχή τύπου I, με ένα οξύ μανιακό ή μεικτό

επεισόδιο, με ή χωρίς ψυχωσικά στοιχεία, σύμφωνα με τα κριτήρια DSM-IV. Η

παρουσία ψυχωσικών στοιχείων κατά την έναρξη των μελετών, ήταν 49,7%,

34,7% ή 34,9%. Η αποτελεσματικότητα αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας την

κλίμακα Mania Rating Scale (MRS) (Κλίμακα Αξιολόγησης Μανίας). Η κλίμακα

Clinical Global Impression-Severity (CGI-S) (Κλίμακα Συνολικής Κλινικής Εντύπωσης

– Σοβαρότητας) ήταν είτε συν-πρωτεύουσα είτε σημαντικά δευτερεύουσα

μεταβλητή σε αυτές τις μελέτες. Η θεραπεία με ζιπραζιδόνη (40-80 mg δύο

φορές την ημέρα, με μέση ημερήσια δόση τα 120 mg) οδήγησε σε στατιστικά

σημαντικά μεγαλύτερη βελτίωση στη βαθμολογία, τόσο στην MRS όσο και στην

CGI-S, στην Τελική Επίσκεψη (3 εβδομάδες), συγκρινόμενη με το εικονικό

φάρμακο. Στην μελέτη των 12 εβδομάδων, η θεραπεία με αλοπεριδόλη (μέση

ημερήσια δόση 16 mg) προκάλεσε σημαντικά μεγαλύτερες μειώσεις στη

βαθμολογία στην MRS, συγκρινόμενη με τη ζιπραζιδόνη (μέση ημερήσια δόση

121 mg). Η ζιπραζιδόνη παρουσίασε συγκρίσιμη αποτελεσματικότητα με την

αλοπεριδόλη, ως προς την αναλογία των ασθενών που διατήρησαν την

απόκρισή τους στη θεραπεία από την εβδομάδα 3 έως την εβδομάδα 12.

Η αποτελεσματικότητα της ζιπραζιδόνης στη θεραπεία της Διπολικής

Διαταραχής Τύπου Ι, σε παιδιατρικούς ασθενείς (ηλικίας 10 έως 17 ετών),

εκτιμήθηκε σε μια ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη, 4 εβδομάδων, σε

εσωτερικούς ή εξωτερικούς ασθενείς (n=237), που πληρούσαν τα κριτήρια της

DSM-IV, για μανιακά ή μεικτά επεισόδια Διπολικής Διαταραχής Τύπου Ι, με ή

χωρίς ψυχωσικά στοιχεία και είχαν βαθμολογία ≥17 στην κλίμακα Y-MRS,

κατά την έναρξη. Σε αυτή τη διπλά-τυφλή, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο

μελέτη, συγκρίθηκε η, ελαστικής δόσης, από του στόματος ζιπραζιδόνη (80-160

mg/ημέρα (40-80 mg BID) σε δύο διηρημένες δόσεις, για ασθενείς που ζύγιζαν

45 kg και 40-80 mg/ημέρα (20-40 mg BID) για ασθενείς που ζύγιζαν <45 kg), σε

σχέση με το εικονικό φάρμακο. Η ζιπραζιδόνη χορηγήθηκε ως εφάπαξ δόση

των 20 mg την πρώτη ημέρα και ακολούθως τιτλοποιήθηκε σε διάστημα 1-2

εβδομάδων, σε δύο ημερήσιες δόσεις, με στόχο το εύρος των 120-160

mg/ημέρα, για ασθενείς που ζυγίζουν 45 kg ή το εύρος των 60-80 mg/ημέρα,

για ασθενείς που ζυγίζουν <45 kg. Επετράπη η μη ισόποσα διηρημένη

δοσολογία, με πρωινές δόσεις κατά 20 mg ή 40 mg χαμηλότερες από τις

βραδινές δόσεις. Η ζιπραζιδόνη ήταν ανώτερη του εικονικού φαρμάκου, στη

μεταβολή στη συνολική βαθμολογία της Y-MRS, από την έναρξη έως την

εβδομάδα 4. Σε αυτήν την κλινική μελέτη, η μέση τιμή των ημερήσιων δόσεων

που χορηγήθηκαν ήταν 119 mg και 69 mg στους ασθενείς που ζύγιζαν 45 kg

και <45 kg, αντίστοιχα.

Η ζιπραζιδόνη εκτιμήθηκε για την ασφάλεια σε 267 παιδιατρικούς ασθενείς

(ηλικίας 10 έως 17 ετών), οι οποίοι συμμετείχαν σε κλινικές μελέτες

πολλαπλών δόσεων, στη διπολική μανία. Συνολικά 82 παιδιατρικοί ασθενείς,

με Διπολική Διαταραχή Τύπου Ι έλαβαν θεραπεία με από του στόματος

ζιπραζιδόνη, για τουλάχιστον 180 ημέρες.

Σε μια μελέτη 4 εβδομάδων, σε παιδιατρικούς ασθενείς (10-17 ετών), με

διπολική μανία, δεν υπήρξαν διαφορές μεταξύ των ασθενών που ελάμβαναν

ζιπραζιδόνη και εικονικό φάρμακο, στη μέση μεταβολή, σε σχέση με την

έναρξη, στο σωματικό βάρος, στη γλυκόζη νηστείας, στην ολική χοληστερόλη,

στην LDL χοληστερόλη ή στα επίπεδα των τριγλυκεριδίων.

Δεν υπάρχουν μακροχρόνιες, διπλά-τυφλές κλινικές μελέτες, που να ερευνούν

την αποτελεσματικότητα και την ανεκτικότητα της ζιπραζιδόνης, σε παιδιά

και εφήβους.

Δεν υπάρχουν μακροχρόνιες κλινικές μελέτες που να διερευνούν την

αποτελεσματικότητα της ζιπραζιδόνης στην πρόληψη από την υποτροπή των

μανιακών/καταθλιπτικών επεισοδίων.

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Απορρόφηση:

Μετά από χορήγηση πολλαπλών δόσεων ζιπραζιδόνης από του στόματος μαζί

με τροφή, οι μέγιστες συγκεντρώσεις στον ορό του αίματος τυπικά

εμφανίζονται 6-8 ώρες μετά τη λήψη της δόσης. Η απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα

μιας δόσης 20 mg είναι 60% σε άτομα που έχουν γευματίσει.

Φαρμακοκινητικές μελέτες έχουν δείξει ότι η βιοδιαθεσιμότητα της

ζιπραζιδόνης αυξάνεται έως και 100% παρουσία τροφής. Κατά συνέπεια

συνιστάται να λαμβάνεται μαζί με τροφή.

Σε μια μελέτη πολλαπλών δόσεων, το πόσιμο εναιώρημα ζιπραζιδόνης ήταν

βιοϊσοδύναμο με τα καψάκια ζιπραζιδόνης, στη σταθεροποιημένη κατάσταση.

Σε μια μελέτη εφάπαξ χορήγησης, αποδείχθηκε ισοδυναμία, όσον αφορά στην

επιφάνεια κάτω από την καμπύλη (AUC). Η μέση C

max

του πόσιμου

εναιωρήματος μειώθηκε κατά 10-15% περίπου, σε σύγκριση με τα καψάκια. Για

την μελέτη πολλαπλών δόσεων, το διάστημα εμπιστοσύνης 90% της μέσης

τιμής ήταν (79,6-101,0%).

Κατανομή:

Ο όγκος κατανομής είναι περίπου 1,1 L/kg. Η σύνδεση της ζιπραζιδόνης με τις

πρωτεΐνες του πλάσματος είναι μεγαλύτερη από 99%.

μ μ μ Βιο ετασχη ατισ ός και αποβολή

Ο μέσος τελικός χρόνος ημιζωής της ζιπραζιδόνης μετά από του στόματος

χορήγηση είναι 6,6 ώρες. Σταθεροποιημένη κατάσταση επιτυγχάνεται μέσα σε

1-3 ημέρες. Η μέση κάθαρση της ζιπραζιδόνης μετά από ενδοφλέβια χορήγηση

είναι 5 ml/min/kg. Περίπου το 20% της δόσης απεκκρίνεται στα ούρα, ενώ

περίπου το 66% αποβάλλεται στα κόπρανα.

Η ζιπραζιδόνη εμφανίζει γραμμική κινητική επί των θεραπευτικών δόσεων,

που κυμαίνονται από 40 έως 80 mg, δύο φορές ημερησίως, σε άτομα που έχουν

γευματίσει.

Η ζιπραζιδόνη μεταβολίζεται σε μεγάλο βαθμό μετά από του στόματος

χορήγηση, ενώ ένα μικρό μόνο ποσοστό απεκκρίνεται στα ούρα (<1%) ή στα

κόπρανα (<4%) ως αναλλοίωτη ζιπραζιδόνη. Η ζιπραζιδόνη μεταβολίζεται

κυρίως μέσω τριών προτεινόμενων μεταβολικών οδών που οδηγούν στο

σχηματισμό τεσσάρων κύριων κυκλοφορούντων μεταβολιτών: benzisothiazole

piperazine (BITP) sulphoxide, BITP sulphone, ziprasidone sulphoxide και S-

methyldihydroziprasidone. Η υπό αναλλοίωτη μορφή ζιπραζιδόνη

αντιπροσωπεύει το 44% περίπου της συνολικής ποσότητας του φαρμάκου στον

ορό του αίματος.

Η ζιπραζιδόνη μεταβολίζεται, κυρίως, μέσω δύο οδών: της αναγωγής και

μεθυλίωσης, για την παραγωγή του S-methyldihydroziprasidone, που ευθύνεται

για τα 2/3 περίπου του μεταβολισμού, και του οξειδωτικού μεταβολισμού, ο

οποίος ευθύνεται για το υπόλοιπο 1/3.

In vitro

μελέτες, στις οποίες

χρησιμοποιήθηκαν υποκυτταρικά κλάσματα ανθρωπίνου ήπατος, υποδεικνύουν

ότι το S-methyldihydroziprasidone παράγεται σε δύο βήματα. Αυτές οι μελέτες

υποδεικνύουν ότι για το πρώτο βήμα μεσολαβεί κυρίως η χημική αναγωγή από

τη γλουταθειόνη, καθώς και η ενζυμική αναγωγή από την αλδεϋδική οξειδάση.

Το δεύτερο βήμα είναι η μεθυλίωση, η οποία διαμεσολαβείται από τη

μεθυλοτρανσφεράση της θειόλης.

In vitro

μελέτες υποδεικνύουν ότι το CYP3A4

είναι το κύριο κυτόχρωμα P450 που καταλύει τον οξειδωτικό μεταβολισμό της

ζιπραζιδόνης, με πιθανή μικρή συμμετοχή του CYP1A2.

Η ζιπραζιδόνη, το S-methyldihydroziprasidone και το ziprasidone sulphoxide,

σε

in vitro

δοκιμές, έδειξαν να έχουν ιδιότητες που προεικάζουν επίδρασή τους

στην παράταση του QTc.

Το S-methyldihydroziprasidone απομακρύνεται κυρίως με τα κόπρανα μέσω της

χολής με μικρή συμμετοχή του μεταβολισμού που καταλύεται από το CYP3A4.

Το ziprasidone sulphoxide απομακρύνεται μέσω της νεφρικής απέκκρισης και

με δευτερογενή μεταβολισμό που καταλύεται από το CYP3A4.

Ειδικοί πληθυσμοί

Η φαρμακοκινητική ανάλυση ασθενών δεν έδειξε σημαντικές

φαρμακοκινητικές διαφορές μεταξύ καπνιστών και μη καπνιστών.

Δεν έχουν παρατηρηθεί κλινικά σημαντικές διαφορές στην φαρμακοκινητική

της ζιπραζιδόνης σχετιζόμενες με την ηλικία και το φύλο. Η φαρμακοκινητική

της ζιπραζιδόνης σε παιδιατρικούς ασθενείς ηλικίας 10 έως17 ετών, ήταν

παρόμοια με αυτή των ενηλίκων, μετά τη διόρθωση για τις διαφορές στα

σωματικά βάρη.

Σε συμφωνία με το γεγονός ότι η νεφρική απέκκριση της ζιπραζιδόνης

συμβάλλει ελάχιστα στην συνολική απέκκρισή της από το σώμα, δεν

παρατηρήθηκαν προοδευτικές αυξήσεις της βιοδιαθεσιμότητάς της, όταν

χορηγήθηκε σε ασθενείς με διαφόρων βαθμών μειωμένη νεφρική λειτουργία. Η

βιοδιαθεσιμότητα του φαρμάκου, μετά από του στόματος χορήγηση 20 mg δύο

φορές ημερησίως για επτά ημέρες, σε άτομα με ήπια (κάθαρση κρεατινίνης 30-

60 ml/min), μέτρια (κάθαρση κρεατινίνης 10-29 ml/min) και σοβαρή νεφρική

ανεπάρκεια (που απαιτεί αιμοκάθαρση) ήταν ίση με το 146%, 87% και 75% των

υγιών εθελοντών (κάθαρση κρεατινίνης >70 ml/min). Δεν είναι γνωστό εάν

στους ασθενείς αυτούς οι συγκεντρώσεις των μεταβολιτών στον ορό του

αίματος είναι αυξημένες.

Σε ήπια έως μέτρια ηπατική ανεπάρκεια (Child Pugh A ή B) που προκλήθηκε

από κίρρωση, οι συγκεντρώσεις στον ορό μετά από του στόματος χορήγηση

ήταν κατά 30% υψηλότερες και ο τελικός χρόνος ημιζωής περίπου 2 ώρες

μακρύτερος από ότι σε φυσιολογικούς ασθενείς. Η επίδραση της ηπατικής

ανεπάρκειας στις συγκεντρώσεις των μεταβολιτών στον ορό του αίματος δεν

είναι γνωστή.

5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια

Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια δεν αποκαλύπτουν ιδιαίτερο κίνδυνο

για τον άνθρωπο με βάση τις συμβατικές μελέτες φαρμακολογικής ασφάλειας,

γονοτοξικότητας και ενδεχόμενης καρκινογόνου δράσης. Σε μελέτες επί της

αναπαραγωγής σε αρουραίους και κουνέλια, η ζιπραζιδόνη δεν έδωσε

ενδείξεις για τερατογένεση. Ανεπιθύμητες επιδράσεις στη γονιμότητα και

μείωση του σωματικού βάρους των εμβρύων παρατηρήθηκαν σε δόσεις που

προκάλεσαν μητρική τοξικότητα, όπως μειωμένη πρόσληψη σωματικού βάρους.

Αύξηση της περιγεννητικής θνησιμότητας και καθυστέρηση της λειτουργικής

ανάπτυξης των απογόνων εμφανίστηκαν σε συγκεντρώσεις στο πλάσμα της

μητέρας που αντιστοιχούν στις μέγιστες συγκεντρώσεις των θεραπευτικών

δόσεων που χορηγούνται στον άνθρωπο.

6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

6.1 Κατάλογος εκδόχων

Ύδωρ κεκαθαρμένο

Ξυλιτόλη, Ε 967

Νάτριο χλωριούχο

Πυρίτιο, κολλοειδές άνυδρο

Βελτιωτικό γεύσης κερασιού

Ξανθάνης κόμμι, E 415

Παραϋδροξυβενζοϊκός μεθυλεστέρας, E 218

Νάτριο κιτρικό, E 331

Κιτρικό οξύ, άνυδρο, E 330

Πολυσορβικό 80, E 433

Παραϋδροξυβενζοϊκός προπυλεστέρας, E 216

6.2 Ασυμβατότητες

Το πόσιμο εναιώρημα ζιπραζιδόνης, δεν πρέπει να αραιώνεται ή να

αναμιγνύεται με τροφή ή ποτά, πριν τη χορήγηση.

6.3 Διάρκεια ζωής

Διάρκεια ζωής του φαρμάκου, όπως συσκευάζεται για πώληση: 3 χρόνια.

Διάρκεια ζωής, μετά το πρώτο άνοιγμα της φιάλης: 2 μήνες.

6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη φύλαξη του προϊόντος

Δεν υπάρχουν ειδικές οδηγίες διατήρησης για το προϊόν αυτό.

6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη

Φιάλες από HDPE (60 ml ή 240 ml), με πώμα ασφαλείας για παιδιά από

πολυπροπυλένιο και επένδυση στεγανοποίησης πολυαιθυλενίου χαμηλής

πυκνότητας.

Σύριγγα για χορήγηση από του στόματος από πολυπροπυλένιο (2 ml ή 8 ml) και

υποδοχέας προσαρμοσμένος στη φιάλη από πολυαιθυλένιο. Η σύριγγα για

χορήγηση από του στόματος των 2 ml έχει βαθμονομηθεί σε υποδιαιρέσεις των

0,25 ml (2,5 mg). Η σύριγγα για χορήγηση από του στόματος των 8 ml έχει

βαθμονομηθεί σε υποδιαιρέσεις του 1 ml (10 mg).

Μπορεί να μη κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.

6.6 Ιδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης

Καμιά ειδική υποχρέωση.

7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

PFIZER ΕΛΛΑΣ A.E., Λ. Μεσογείων 243, 154 51 Ν. Ψυχικό.

8. ΑΡΙΘΜΟΣ(ΟΙ) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

77766/09-10-2013

9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ / ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΑΔΕΙΑΣ

Ημερομηνία πρώτης έγκρισης: 14 Δεκεμβρίου 2004

Ημερομηνία τελευταίας ανανέωσης: 09 Οκτωβρίου 2013

10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ