SPC :
ANTIBACIN PD.SOL.INF 2G/VIAL(IV) BTx1 VIAL
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩN ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
1. ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
ANTIBACIN
®
2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΣΕ ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Antibacin
®
Κόνις και διαλύτης για ενέσιμο διάλυμα 1g (i.v.): Κάθε φιαλίδιο περιέχει 1193mg
Ceftriaxone Disodium · 3,5 H
2
Ο που αντιστοιχούν σε 1000mg Ceftriaxone. Η συνολική περιεκτικότητα
σε νάτριο είναι περίπου 82,9mg ανά φιαλίδιο.
Antibacin
®
Κόνις και διαλύτης για ενέσιμο διάλυμα 1g (i.m.):
Κάθε φιαλίδιο περιέχει 1193mg Ceftriaxone Disodium · 3,5 H
2
Ο που αντιστοιχούν σε 1000mg
Ceftriaxone. Η συνολική περιεκτικότητα σε νάτριο είναι περίπου 82,9mg ανά φιαλίδιο.
Η φύσιγγα του διαλύτη περιέχει 3,5ml διαλύματος υδροχλωρικής λιδοκαΐνης 1%. 1ml διαλύτη για
ενδομυϊκή χορήγηση περιέχει 10,7mg μονοϋδρικής υδροχλωρικής λιδοκαΐνης, ισοδύναμη με 10,0mg
άνυδρης υδροχλωρικής λιδοκαΐνης.
Antibacin
®
Κόνις για διάλυμα προς έγχυση 2g (i.v. inf.):
Κάθε φιαλίδιο περιέχει 2386mg Ceftriaxone Disodium · 3,5 H
2
Ο που αντιστοιχούν σε 2000mg
Ceftriaxone. Η συνολική περιεκτικότητα σε νάτριο είναι περίπου 165,8mg ανά φιαλίδιο.
3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ
Κόνις και διαλύτης για ενέσιμο διάλυμα – ενδοφλέβια χρήση.
Κόνις και διαλύτης για ενέσιμο διάλυμα – ενδομυϊκή χρήση.
Κόνις για διάλυμα προς έγχυση – ενδοφλέβια χρήση.
4. ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
4.1. Θεραπευτικές Ενδείξεις
Λοιμώξεις που προκαλούνται από παθογόνα μικρόβια ευαίσθητα στην Ceftriaxone:
• Σηπτικό σύνδρομο.
• Μηνιγγίτιδα.
• Νόσος LYME: τεκμηριωμένες περιπτώσεις σοβαρής προσβολής του Κεντρικού Νευρικού
Συστήματος, της καρδιάς και των αρθρώσεων.
• Λοιμώξεις της κοιλιάς (περιτονίτιδα, λοιμώξεις των χοληφόρων οδών και του γαστρεντερικού
σωλήνα).
• Λοιμώξεις των οστών, των αρθρώσεων, των μαλακών μορίων του δέρματος και των τραυμάτων.
• Λοιμώξεις σε ασθενείς με μειωμένη αντίδραση από το ανοσοποιητικό (ανοσοκατεσταλμένοι) σε
συνδυασμό με άλλες ομάδες αντιβιοτικών όπως π.χ. αμινογλυκοσίδες.
• Λοιμώξεις των νεφρών και των ουροφόρων οδών.
• Λοιμώξεις των αναπνευστικών οδών, ιδιαίτερα οι πνευμονίες, καθώς και οι ΩΡΛ/κές λοιμώξεις.
• Λοιμώξεις των γεννητικών οργάνων περιλαμβανομένης και της γονόρροιας.
• Προεγχειρητική προφύλαξη, όταν μελέτες στο νοσοκομείο έχουν δείξει αντοχή των νοσοκομειακών
στελεχών στις κεφαλοσπορίνες Α΄ και Β΄ γενεάς.
4.2. Δοσολογία και Τρόπος Χορήγησης
Συνήθης δοσολογία
Ενήλικοι και παιδιά άνω των 12 ετών: H συνηθισμένη δοσολογία είναι 1-2g Ceftriaxone
χορηγούμενα μια φορά την ημέρα (κάθε 24 ώρες). Σε σοβαρές περιπτώσεις, ή σε λοιμώξεις που
προκαλούνται από μικροοργανισμούς μέτριας ευαισθησίας, η δοσολογία μπορεί να αυξηθεί στα 4g
ημερησίως διηρημένα σε δύο δόσεις.
Διάρκεια θεραπείας: H διάρκεια της θεραπείας ποικίλλει ανάλογα με την εξέλιξη της νόσου. Όπως
συμβαίνει και με την αντιμικροβιακή θεραπεία γενικά, η χορήγηση Ceftriaxone πρέπει να συνεχίζεται
για τουλάχιστον 48-72 ώρες μετά την πτώση του πυρετού στον ασθενή ή μετά από αποδεδειγμένη
αρνητικοποίηση των καλλιεργειών.
Συνδυασμένη θεραπεία: Η συνεργική δράση μεταξύ Ceftriaxone και αμινογλυκοσιδών έχει επιδειχθεί
με πολλά Gram αρνητικά μικρόβια κάτω από πειραματικές συνθήκες. Αν και δεν είναι πάντοτε δυνατόν
1
να προβλεφθεί η συνεργική δράση τέτοιων συνδυασμών, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε σοβαρές
μικροβιακές λοιμώξεις, όπου απειλείται η ζωή. Εξαιτίας της φυσικής ασυμβατότητας, τα δύο φάρμακα
θα πρέπει να χορηγούνται χωριστά στις συνιστώμενες δόσεις.
Μέθοδος χορήγησης
Κατά γενικό κανόνα τα διαλύματα πρέπει να χρησιμοποιούνται αμέσως μετά την παρασκευή τους.
Τα ανασυσταμένα διαλύματα διατηρούν τη φυσική και χημική τους σταθερότητα για 6 ώρες σε
θερμοκρασία δωματίου (ή 24 ώρες σε ψυγείο στους 2-8
o
C). Το χρώμα τους κυμαίνεται από ανοικτό ως
σκούρο κίτρινο, που εξαρτάται από τη συγκέντρωση και το χρόνο φύλαξης. Αυτό το χαρακτηριστικό
της δραστικής ουσίας είναι άνευ σημασίας όσον αφορά στην αποτελεσματικότητα ή την ανοχή του
φαρμάκου.
Ενδομυϊκή ένεση: Για ενδομυϊκή ένεση, 1g Ceftriaxone διαλύεται σε 3,5ml διαλύματος υδροχλωρικής
λιδοκαΐνης 1% και ενίεται βαθιά στο σώμα ενός σχετικά μεγάλου μυός.
Συνιστάται να μην ενίεται ποσότητα μεγαλύτερη του 1g στο ίδιο σημείο.
Το διάλυμα που περιέχει λιδοκαΐνη δεν πρέπει ποτέ να χορηγείται ενδοφλέβια.
Ενδοφλέβια ένεση: Για την ενδοφλέβια ένεση διαλύουμε 1g Ceftriaxone σε 10ml στείρου ύδατος για
ενέσιμα. Η ενδοφλέβια χορήγηση θα πρέπει να γίνεται σε διάστημα 2 έως 4 λεπτών.
Ενδοφλέβια έγχυση: Η έγχυση πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον 30 λεπτά. Για την ενδοφλέβια έγχυση
διαλύουμε 2g Ceftriaxone σε 40ml από ένα από τα ακόλουθα, άνευ ασβεστίου, διαλύματα για έγχυση:
χλωριούχο νάτριο 0,9%, διάλυμα χλωριούχου νατρίου 0,45% + γλυκόζης 2,5%, γλυκόζη 5%, γλυκόζη
10%, δεξτράνη 6% σε γλυκόζη 5%, εγχύσεις υδροξυαιθυλικού αμύλου 6-10%, στείρου ύδατος για
ενέσιμα. Τα διαλύματα της Ceftriaxone δεν πρέπει να αναμιγνύονται με διαλύματα που περιέχουν άλλα
αντιμικροβιακά φάρμακα ή με άλλους διαλύτες εκτός από αυτούς που προαναφέρθηκαν, δεδομένου ότι
είναι δυνατόν να υπάρχει ασυμβατότητα.
Διαλύτες που περιέχουν ασβέστιο
Διαλύτες που περιέχουν ασβέστιο (π.χ. διαλύματα Hartman ή διάλυμα Ringer’s) δεν πρέπει να
χρησιμοποιούνται για την ανασύσταση της κεφτριαξόνης ή για την περαιτέρω αραίωση φιαλιδίου το
οποίο έχει ανασυσταθεί για ενδοφλέβια χορήγηση λόγω του ότι είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ίζημα. Η
καθίζηση κεφτριαξόνης-ασβεστίου μπορεί επίσης να συμβεί όταν η κεφτριαξόνη αναμιχθεί με
διαλύματα που περιέχουν ασβέστιο στον ίδιο ενδοφλέβιο καθετήρα. Επομένως, η κεφτριαξόνη και
διαλύματα που περιέχουν ασβέστιο δεν πρέπει να αναμιγνύονται ή να χορηγούνται ταυτόχρονα (βλ.
παρ. 4.3, 4.4 και 6.2).
Ιδιαίτερες δοσολογικές οδηγίες
Ασθενείς με ηπατική δυσλειτουργία
Σε ασθενείς με ηπατική βλάβη, εν είναι ανάγκη να μειωθεί η δοσολογία με την προϋπόθεση ότι δεν
υπάρχει ηπατική δυσλειτουργία.
Ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία
Σε ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία, δεν είναι ανάγκη να μειωθεί η δοσολογία της Ceftriaxone
εφόσον δεν υπάρχει ηπατική δυσλειτουργία. Μόνο σε περιπτώσεις βαριάς νεφρικής ανεπάρκειας
(κάθαρση κρεατινίνης <10ml ανά λεπτό) η δοσολογία της Ceftriaxone δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 2g
την ημέρα.
Σε περιπτώσεις ασθενών με σοβαρή συνυπάρχουσα νεφρική και ηπατική δυσλειτουργία, οι
συγκεντρώσεις της Ceftriaxone στο πλάσμα πρέπει να προσδιορίζονται σε τακτά διαστήματα και εάν
είναι απαραίτητο η δόση πρέπει να προσαρμόζεται.
Σε ασθενείς που κάνουν αιμοδιύλιση δε χρειάζεται συμπληρωματική δόση μετά το τέλος της. ‘Ομως οι
συγκεντρώσεις στον ορό πρέπει να ελέγχονται για να καθορίζεται εάν είναι απαραίτητες οι ρυθμίσεις
της δοσολογίας, επειδή ο βαθμός απέκκρισης σε αυτούς τους ασθενείς μπορεί να είναι μειωμένος.
Ηλικιωμένοι
Οι δόσεις που συνιστώνται για τους ενήλικες δεν χρειάζονται τροποποίηση σε γηριατρικούς ασθενείς.
Παιδιά
Νεογνά, βρέφη και παιδιά μέχρι 12 ετών
Tα παρακάτω δοσολογικά σχήματα συνιστώνται για χορήγηση μια φορά την ημέρα.
Νεογνά (μέχρι 14 ημερών): ημερήσια δόση 20-50mg/kg. Η ημερήσια δόση να μην υπερβαίνει τα
2
50mg/kg. Δεν είναι απαραίτητο να γίνεται διαχωρισμός μεταξύ προώρων και βρεφών με πλήρη χρόνο
κύησης.
Η κεφτριαξόνη αντενδείκνυται σε νεογνά (≤ 28 ημερών) εάν απαιτείται θεραπεία (ή αναμένεται να
απαιτείται) με ενδοφλέβια διαλύματα που περιέχουν ασβέστιο, συμπεριλαμβανομένων συνεχών
εγχύσεων που περιέχουν ασβέστιο, όπως η παρεντερική διατροφή εξαιτίας του κινδύνου καθίζησης
της κεφτριαξόνης-ασβεστίου (βλ. παρ. 4.3).
Νεογνά, βρέφη και παιδιά (15 ημερών μέχρι 12 ετών): ημερήσια δόση 20-80mg/kg.
Για παιδιά με βάρος 50 ή περισσοτέρων κιλών θα πρέπει να χρησιμοποιείται το σύνηθες δοσολογικό
σχήμα του ενηλίκου.
Ενδοφλέβιες δόσεις ≥ 50mg/kg σωματικού βάρους πρέπει να χορηγούνται με έγχυση σε χρονικό
διάστημα τουλάχιστον 30 λεπτών.
Μηνιγγίτιδα
Σε περιπτώσεις βακτηριακής μηνιγγίτιδας σε βρέφη και παιδιά, η θεραπεία αρχίζει με δόσεις των
100mg/kg (μέχρι το μέγιστο των 4g). Στην συνέχεια χορηγείται συνολική ημερήσια δόση 100mg/kg
(μέχρι το μέγιστο των 4g ημερησίως διηρημένο σε 2 δόσεις).
Από τη στιγμή που θα αναγνωρισθούν οι υπεύθυνοι μικροοργανισμοί και η ευαισθησία τους, η
δοσολογία μπορεί να μειωθεί αναλόγως.
Η ελάχιστη διάρκεια της θεραπείας που έδειξε να είναι αποτελεσματική είναι:
Neisseria meningitides 4ημέρες
Haemophilus influenzae 6 ημέρες
Streptococcus pneumoniae 7 ημέρες
Εντούτοις η συνήθης διάρκεια θεραπείας είναι 7-14 ημέρες ανάλογα με το παθογόνο αίτιο.
LYME Borreliosis
50mg/kg μέχρι το ανώτερο 2g σε παιδιά και ενήλικες, χορηγούμενο μια φορά την ημέρα για 14 ημέρες.
Γονόρροια
(στελέχη που παράγουν και στελέχη που δεν παράγουν πενικιλλινάση).
Μια απλή ενδομυϊκή δόση 250mg.
Προεγχειρητική προφύλαξη
Μία μοναδική δόση των 1-2g, ανάλογα με τον κίνδυνο λοίμωξης, χορηγούμενη 30-90 λεπτά πριν την
επέμβαση. Σε ορθοκολικές χειρουργικές επεμβάσεις, η ταυτόχρονη χορήγηση της Ceftriaxone με ή
χωρίς 5-nitroimidazole, π.χ. ornidazole, έχει αποδειχθεί αποτελεσματική.
4.3. Αντενδείξεις
Η Ceftriaxone αντενδείκνυται σε ασθενείς με γνωστή υπερευαισθησία στην κατηγορία των
κεφαλοσπορινών. Ασθενείς που εμφανίζουν υπερευαισθησία στην πενικιλλίνη, μπορεί επίσης να είναι
αλλεργικοί στη Ceftriaxone.
Η Ceftriaxone αντενδείκνυται σε ασθενείς με γνωστή υπερευαισθησία στην κατηγορία των αντιβιοτικών
β-λακτάμης.
Τα νεογνά με υπερχολερυθριναιμία και τα πρόωρα νεογνά δεν πρέπει να λαμβάνουν αγωγή με
κεφτριαξόνη.
Μελέτες in vitro έδειξαν ότι η κεφτριαξόνη μπορεί να εκτοπίσει τη χολερυθρίνη από την σύνδεσμό της
με τη λευκωματίνη ορού και πιθανόν να εκδηλωθεί χολερυθρινική εγκεφαλοπάθεια.
Η κεφτριαξόνη αντενδείκνυται σε:
• Πρόωρα νεογέννητα προσαρμοσμένης ηλικίας μέχρι 41 εβδομάδων (εβδομάδες κύησης +
εβδομάδες μετά τη γέννηση)
• Πλήρους κύησης νεογέννητα (ηλικίας μέχρι 28 ημερών) με:
- Ίκτερο, ή με υποαλβουμιναιμία ή οξέωση λόγω του ότι οι παθήσεις αυτές επηρεάζουν
δυσμενώς την ικανότητα σύνδεσης της χολερυθρίνης
3
- Εάν απαιτείται (ή αναμένεται να χρειασθεί) θεραπεία με ασβέστιο ή εγχύσεις που περιέχουν
ασβέστιο λόγω του κινδύνου καθίζησης κεφτριαξόνης – ασβεστίου (βλ. παρ. 4.4, 4.8 και 6.2)
Αντενδείξεις στη λιδοκαÀνη πρέπει να λαμβάνονται υπόψη πριν την ενδομυϊκή ένεση της
κεφτριαξόνης, όταν η λιδοκαÀνη χρησιμοποιείται ως διαλύτης.
4.4. Ιδιαίτερες Προειδοποιήσεις και Προφυλάξεις κατά τη Χρήση
Όπως και με άλλες κεφαλοσπορίνες, αναφέρθηκαν επίσης αναφυλακτικές αντιδράσεις με αποτέλεσμα
θάνατο, ακόμη και αν ένας ασθενής δεν είναι γνωστό εάν είναι αλλεργικός ή έχει εκτεθεί στο παρελθόν.
Κάθε γραμμάριο Ceftriaxone περιέχει 3,6mmol νατρίου. Να λαμβάνεται υπόψη σε ασθενείς σε δίαιτα
με ελεγχόμενη ποσότητα νατρίου.
Έχει παρατηρηθεί αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία σε ασθενείς που λαμβάνουν κεφαλοσπορίνες
συμπεριλαμβανομένης της Ceftriaxone. Έχουν αναφερθεί σοβαρά περιστατικά αιμολυτικής αναιμίας,
συμπεριλαμβανομένων θανάτων κατά τη διάρκεια της θεραπείας σε ενήλικες και σε παιδιά. Εάν ο
ασθενής αναπτύξει αναιμία ενώ λαμβάνει κεφτριαξόνη, η διάγνωση αναιμίας σχετιζόμενης με
κεφαλοσπορίνες, πρέπει να εξετάζεται ως ενδεχόμενο και να διακόπτεται η χρήση της κεφτριαξόνης
μέχρι να προσδιοριστεί η αιτιολογία.
Η διάρροια που σχετίζεται με το Clostridium difficile (CDAD) έχει αναφερθεί με τη χρήση όλων των
αντιβακτηριακών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένης της Ceftriaxone και μπορεί να κυμαίνεται σε
σοβαρότητα από ήπια διάρροια έως θανατηφόρα κολίτιδα. Η θεραπεία με αντιβακτηριακούς
παράγοντες αλλάζει τη φυσιολογική χλωρίδα του παχέος εντέρου, το οποίο οδηγεί σε υπερανάπτυξη
του C.difficile. Το C.difficile παράγει τοξίνες Α και Β, οι οποίες συμβάλλουν στην ανάπτυξη της CDAD.
Η τοξίνη που παράγεται από στελέχη του C.difficile προκαλεί αυξημένη θνησιμότητα και θνητότητα,
εφόσον αυτές οι λοιμώξεις μπορεί να είναι ανθεκτικές στην αντιμικροβιακή θεραπεία και πιθανόν να
απαιτούν κολεκτομή. Η CDAD θα πρέπει να εξετάζεται σε όλους τους ασθενείς που εκδηλώνουν
διάρροια, μετά από χρήση αντιβιοτικών. Είναι απαραίτητο το προσεκτικό ιατρικό ιστορικό, εφόσον η
CDAD έχει αναφερθεί ότι εκδηλώνεται έως και 2 μήνες μετά την λήψη αντιβακτηριακών παραγόντων.
Εάν υπάρχει πιθανή ή επιβεβαιωμένη CDAD, η συνεχιζόμενη χρήση αντιβιοτικής αγωγής που δε
στοχεύει εναντίον του C.difficile, πιθανόν να πρέπει να διακοπεί. Πρέπει να γίνει η κατάλληλη
διαχείριση υγρών και ηλεκτρολυτών, συμπλήρωμα πρωτεÀνών, αντιβιοτική αγωγή ενάντια στον
C.difficile και χειρουργική εκτίμηση.
Όπως και με άλλους αντιμικροβιακούς παράγοντες, μπορεί να συμβούν αναμολύνσεις με ανθεκτικούς
μικροοργανισμούς.
Έχουν παρατηρηθεί σε υπερηχογραφήματα της χοληδόχου κύστης σκιές που έχουν ερμηνευθεί
εσφαλμένα ως χολόλιθοι, συνήθως μετά τη χορήγηση δόσεων μεγαλύτερων των συνιστώμενων. Αυτές
οι σκιές όμως είναι ιζήματα αλάτων ασβεστίου της κεφτριαξόνης που εξαφανίζονται μετά το τέλος ή τη
διακοπή της θεραπείας με Ceftriaxone. Σπάνια έχουν συσχετισθεί αυτά τα ευρήματα με συμπτώματα.
Εάν σε κάποια περιστατικά εμφανιστούν συμπτώματα, συνιστάται συντηρητική μη-χειρουργική
αντιμετώπιση. Η διακοπή της θεραπείας με Ceftriaxone στις περιπτώσεις αυτές αφήνεται στην κρίση
του κλινικού ιατρού.
1. Αλληλεπίδραση με προϊόντα που περιέχουν ασβέστιο
2. Έχουν περιγραφεί περιστατικά θανάτων λόγω παρουσίας ιζημάτων κεφτριαξόνης-ασβεστίου στους
πνεύμονες και τους νεφρούς νεογέννητων ηλικίας μικρότερης του 1 μηνός. Σε μια τουλάχιστον
περίπτωση είχε χορηγηθεί κεφτριαξόνη και ασβέστιο σε διαφορετικό χρόνο και από διαφορετικό
ενδοφλέβιο καθετήρα. Εκτός από την περίπτωση των νεογέννητων, στα διαθέσιμα επιστημονικά
στοιχεία δεν υπάρχουν αναφορές που να επιβεβαιώνουν ενδοαγγειακές καθιζήσεις σε ασθενείς στους
οποίους χορηγήθηκαν διαλύματα που περιέχουν ασβέστιο ή άλλα προϊόντα που περιέχουν ασβέστιο.
Μελέτες in vitro κατέδειξαν ότι τα νεογέννητα διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο καθιζήσεων κεφτριαξόνης-
ασβεστίου σε σύγκριση με άλλες ηλικιακές ομάδες.
Σε όλες τις ηλικιακές ομάδες ασθενών, η κεφτριαξόνη δεν πρέπει να αναμιγνύεται ή να χορηγείται
ταυτόχρονα με ενδοφλέβια διαλύματα που περιέχουν ασβέστιο, ακόμα και αν χρησιμοποιούνται
διαφορετικοί ενδοφλέβιοι καθετήρες από διαφορετικά σημεία.
Ωστόσο, σε ασθενείς ηλικίας μεγαλύτερης των 28 ημερών, η κεφτριαξόνη και διαλύματα που περιέχουν
ασβέστιο είναι δυνατό να χορηγηθούν το ένα μετά το άλλο αν χρησιμοποιηθούν καθετήρες έγχυσης
τοποθετημένοι σε διαφορετικά σημεία ή οι καθετήρες αντικατασταθούν ή καθαριστούν μεταξύ των
εγχύσεων με φυσιολογικό ορρό, ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία ιζήματος. Σε ασθενείς που
4
απαιτείται η συνεχής χορήγηση διαλυμάτων ολικής παρεντερικής διατροφής (ΤΡΝ) που περιέχουν
ασβέστιο, οι λειτουργοί υγείας δυνατόν να λάβουν υπόψη τη χρήση εναλλακτικής αντιβακτηριακής
θεραπείας με σχήματα για τα οποία δεν υπάρχει παρόμοιος κίνδυνος καθίζησης. Σε περίπτωση που η
χρήση κεφτριαξόνης είναι απαραίτητη σε ασθενείς για τους οποίους απαιτείται συνεχής ολική
παρεντερική διατροφή (ΤΡΝ), τα διαλύματα ΤΡΝ και η κεφτριαξόνη δυνατό να χορηγούνται ταυτόχρονα
άλλα από διαφορετικούς καθετήρες τοποθετημένους σε διαφορετικά σημεία. Εναλλακτικά, η χορήγηση
ΤΡΝ μπορεί να διακόπτεται κατά τη διάρκεια της χορήγησης της κεφτριαξόνης λαμβάνοντας υπόψη τη
συμβουλή για καθαρισμό των καθετήρων μεταξύ των χορηγήσεων (βλ. παρ. 4.3, 4.4, 4.8, 5.2 και 6.2).
Έχουν αναφερθεί σπάνια περιστατικά παγκρεατίτιδας σε ασθενείς που έλαβαν αγωγή με ceftriaxone,
πιθανόν λόγω απόφραξης των χοληφόρων. Οι περισσότεροι ασθενείς παρουσίασαν παράγοντες
κινδύνου για στάση και ίζημα χοληφόρων π.χ. από προηγούμενη μείζονα θεραπεία, σοβαρή νόσο και
ολική παρεντερική διατροφή. Δεν μπορεί να αποκλειστεί κύριος ή δευτερεύων ρόλος της ceftriaxone
στη δημιουργία ιζήματος στα χοληφόρα. Σε σοβαρή νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια, η δοσολογία
πρέπει να μειώνεται σύμφωνα με τις χορηγούμενες συστάσεις.
Η ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της ceftriaxone στα νεογνά, βρέφη και παιδιά έχει τεκμηριωθεί για
τις δοσολογίες που περιγράφονται στο λήμμα “Δοσολογία και Τρόπος Χορήγησης”. Μελέτες έχουν
αποδείξει ότι η ceftriaxone, όπως και μερικές άλλες κεφαλοσπορίνες, μπορεί να εκτοπίσει τη
χολερυθρίνη από τη λευκωματίνη του ορού.
Η ceftriaxone δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στα νεογνά, ιδιαίτερα τα πρόωρα, που έχουν υψηλό
κίνδυνο να αναπτύξουν χολερυθρινική εγκεφαλοπάθεια (βλ. παρ. 4.3).
Κατά τη διάρκεια παρατεταμένης θεραπείας, εξετάσεις γενικής αίματος πρέπει να γίνονται σε τακτά
χρονικά διαστήματα.
Σε περίπτωση που χρησιμοποιείται λιδοκαÀνη ως διαλύτης, τα διαλύματα κεφτριαξόνης πρέπει να
χρησιμοποιούνται μόνο για ενδομυϊκή ένεση.
4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης
Δεν έχει παρατηρηθεί μέχρι τώρα βλάβη της νεφρικής λειτουργίας μετά από ταυτόχρονη χορήγηση
υψηλών δόσεων Ceftriaxone και πολύ ισχυρών διουρητικών (π.χ. φουροσεμίδη). Δεν υπάρχει
απόδειξη ότι η Ceftriaxone αυξάνει τη νεφροτοξικότητα των αμινογλυκοσιδών. Δεν έχει παρατηρηθεί
ενέργεια παρόμοια με εκείνη της δισουλφιράμης, με την κατανάλωση οινοπνεύματος αμέσως μετά τη
χορήγηση της Ceftriaxone. Η Ceftriaxone δεν περιέχει Ν-μεθυλο-θειοτετραζόλη που σχετίζεται με
πιθανή δυσανεξία με την αιθυλική αλκοόλη και τα αιμορραγικά προβλήματα ορισμένων άλλων
κεφαλοσπορινών. Η προβενεσίδη δεν επηρεάζει την αποβολή της Ceftriaxone.
Σε μια μελέτη in vitro παρατηρήθηκαν ανταγωνιστικές δράσεις με το συνδυασμό χλωραμφενικόλης και
Ceftriaxone.
Να μην χρησιμοποιούνται διαλύτες που περιέχουν ασβέστιο, όπως διάλυμα Ringer’s διάλυμα
Hartmann’s, για την ανασύσταση φιαλιδίων Ceftriaxone ή για να αραιώνεται περαιτέρω ένα
ανασυσταμένο φιαλίδιο για ενδοφλέβια χορήγηση, διότι μπορεί να σχηματιστεί ίζημα. Το ίζημα
κεφτριαξόνης – ασβεστίου μπορεί επίσης να εκδηλωθεί όταν η Ceftriaxone αναμιχθεί με διαλύματα που
περιέχουν ασβέστιο στην ίδια ενδοφλέβια γραμμή χορήγησης. Η Ceftriaxone δεν πρέπει να χορηγείται
ταυτόχρονα με ενδοφλέβια διαλύματα που περιέχουν ασβέστιο, συμπεριλαμβανομένων συνεχών
εγχύσεων που περιέχουν ασβέστιο, όπως η παρεντερική διατροφή μέσω καθετήρα τριπλού αυλού (Y-
site). Εντούτοις, σε ασθενείς (εκτός των νεογνών), η Ceftriaxone και τα διαλύματα που περιέχουν
ασβέστιο μπορούν να χορηγούνται διαδοχικά, το ένα μετά το άλλο, εφόσον οι γραμμές έγχυσης
ξεπλένονται εντελώς μεταξύ των εγχύσεων με συμβατό διαλύτη. Μελέτες in vitro που χρησιμοποιούν
πλάσμα ενηλίκων και νεογνών από αίμα ομφάλιου λώρου έδειξαν ότι τα νεογνά έχουν αυξημένο
κίνδυνο καθίζησης του συμπλόκου κεφτριαξόνης – ασβεστίου.
Βασιζόμενοι σε βιβλιογραφικές αναφορές, η κεφτριαξόνη είναι ασύμβατη με αμσακρίνη, βανκομυκίνη,
φλουκοναζόλη και με τις αμινογλυκοσίδες.
Η Ceftriaxone μπορεί να έχει ανεπιθύμητη επίδραση στην αποτελεσματικότητα των από στόματος
ορμονικών αντισυλληπτικών. Συνεπώς, ενδείκνυται η χρήση συμπληρωματικών (μη ορμονικών)
αντισυλληπτικών μέτρων κατά τη διάρκεια της θεραπείας και κατά τον επόμενο μήνα μετά το τέλος της
θεραπείας.
4.6. Κύηση και Γαλουχία
5
Κύηση
Η Ceftriaxone διαπερνά το φραγμό του πλακούντα. Η ασφάλεια κατά την εγκυμοσύνη δεν έχει
τεκμηριωθεί. Έχουν διεξαχθεί μελέτες τοξικότητας της αναπαραγωγής σε πειραματόζωα, οι οποίες δεν
έδειξαν σημεία εμβρυοτοξικότητας, τερατογένεσης ή ανεπιθύμητων ενεργειών όσον αφορά στη
γονιμότητα και των δύο φύλων, τη γέννηση ή την περι- και μεταγεννητική ανάπτυξη. Στους πιθήκους
δεν έχει παρατηρηθεί εμβρυοτοξικότητα ή τερατογένεση.
Γαλουχία
Η Ceftriaxone απεκκρίνεται, σε μικρές συγκεντρώσεις στο μητρικό γάλα.
Συνιστάται να δίδεται προσοχή, όταν η Ceftriaxone χορηγείται στις μητέρες κατά τη γαλουχία.
4.7.Επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων
Εφόσον η Ceftriaxone μερικές φορές προκαλεί ζάλη, η ικανότητα οδήγησης και χειρισμού
μηχανημάτων μπορεί να επηρεαστεί.
4.8. Ανεπιθύμητες ενέργειες
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες συνήθως είναι ήπιες και βραχείας διάρκειας.
Κατά τη χορήγηση της Ceftriaxone παρατηρήθηκαν οι παρακάτω ανεπιθύμητες ενέργειες, που ήταν
αναστρέψιμες είτε αυτόματα είτε μετά τη διακοπή της χορήγησης του φαρμάκου:
Ανεπιθύμητες ενέργειες ανά σύστημα:
Γαστρεντερικές διαταραχές (περίπου 2% των περιστατικών): πολτώδεις κενώσεις ή διάρροια, ναυτία,
έμετοι, στοματίτιδα και γλωσσίτιδα.
Αιματολογικές αλλοιώσεις (περίπου 2%): ηωσινοφιλία, λευκοπενία, κοκκιοκυτταροπενία, αιμολυτική
αναιμία, θρομβοκυτταροπενία. Έχουν αναφερθεί μεμονωμένες περιπτώσεις μη γνωστής συχνότητας
ακοκκιοκυτταραιμίας (< 500/mm
3
) οι περισσότερες εκ των οποίων παρουσιάσθηκαν μετά από 10 μέρες
θεραπείας με χορήγηση συνολικών δόσεων 20g ή μεγαλύτερων.
Δερματικές αντιδράσεις (περίπου 1%): εξάνθημα, αλλεργική δερματίτιδα, κνησμός, κνίδωση, οίδημα.
Έχουν αναφερθεί μεμονωμένες περιπτώσεις μη γνωστής συχνότητας σοβαρών δερματικών
ανεπιθύμητων ενεργειών (πολύμορφο ερύθημα, σύνδρομο Stevens-Johnson ή σύνδρομο Lyell/τοξική
επιδερμική νεκρόλυση).
Άλλες σπάνιες ανεπιθύμητες ενέργειες: κεφαλαλγία και ίλιγγος, αυξημένες τιμές των ηπατικών
ενζύμων, συμπτωματική καθίζηση αλάτων ασβεστίου της Ceftriaxone στη χοληδόχο κύστη, ολιγουρία,
αύξηση της κρεατινίνης του ορού, μυκητίαση της γεννητικής οδού, πυρετός, ρίγη και αναφυλακτικές ή
αναφυλακτοειδείς αντιδράσεις π.χ. βρογχόσπασμο.
Σπάνια, σοβαρές και σε μερικές περιπτώσεις θανατηφόρες ανεπιθύμητες ενέργειες έχουν αναφερθεί
σε πρόωρα και φυσιολογικής κύησης νεογέννητα (ηλικίας μικρότερης των 28 ημερών) στα οποία
χορηγήθηκε ενδοφλέβια κεφτριαξόνη και ασβέστιο. Καθιζήσεις άλατος κεφτριαξόνης – ασβεστίου έχουν
παρατηρηθεί στους πνεύμονες και στα νεφρά post mortem. Ο υψηλός κίνδυνος καθίζησης σε
νεογέννητα οφείλεται στο μικρό όγκο αίματος και τον μεγαλύτερο χρόνο ημιζωής της κεφτριαξόνης σε
σύγκριση με τους ενήλικες (βλ. παρ. 4.3, 4.5 & 4.8).
Μπορεί να εμφανιστεί επιλοίμωξη που προκαλείται από μικροοργανισμούς μη ευαίσθητους στην
κεφτριαξόνη (Candida, άλλους μύκητες, ή άλλους ανθεκτικούς μικροοργανισμούς). Η
ψευδομεμβρανώδης εντεροκολίτιδα είναι μια σπάνια ανεπιθύμητη ενέργεια που προκαλείται από το
Clostridium difficile κατά τη διάρκεια της θεραπείας με κεφτριαξόνη. Επομένως, η πιθανότητα
ανάπτυξης της νόσου πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε ασθενείς που παρουσιάζουν διάρροια κατόπιν
χορήγησης αντιβακτηριακού παράγοντα.
Υπήρξαν μεμονωμένες αναφορές παγκρεατίτιδας.
Ψευδομεμβρανώδης εντεροκολίτιδα και διαταραχές της πήξης, έχουν αναφερθεί ως πολύ σπάνιες
ανεπιθύμητες ενέργειες.
Πολύ σπάνια έχει αναφερθεί καθίζηση του φαρμάκου στα νεφρικά σωληνάρια κυρίως σε παιδιά άνω
των τριών ετών στα οποία είχαν χορηγηθεί είτε υψηλές ημερήσιες δόσεις (π.χ. ≥ 80mg/kg/ημέρα) ή
συνολικές δόσεις που υπερέβαιναν τα 10g και παρουσίαζαν άλλους παράγοντες κινδύνου (π.χ.
περιορισμοί υγρών, περιορισμό στο κρεβάτι κ.λπ.). Το γεγονός αυτό μπορεί να είναι συμπτωματικό ή
ασυμπτωματικό, μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια και είναι αναστρέψιμο μετά τη διακοπή
6
της Ceftriaxone.
Καθίζηση άλατος κεφτριαξόνης-ασβεστίου έχει παρατηρηθεί στη χοληδόχο κύστη, κυρίως σε ασθενείς
που έλαβαν αγωγή με δόσεις υψηλότερες από τη συνιστώμενη. Σε παιδιά, προοπτικές μελέτες έδειξαν
μεταβλητή επίπτωση καθίζησης με ενδοφλέβια χορήγηση σε ορισμένες μελέτες μεγαλύτερη από 30%.
Η επίπτωση φαίνεται να είναι χαμηλότερη με αργή έγχυση (20-30 λεπτά). Αυτή η επίδραση είναι
συνήθως ασυμπτωματική, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις οι καθιζήσεις συνοδεύονται από κλινικά
συμπτώματα όπως πόνος, ναυτία και έμετος. Η συμπτωματική θεραπεία συνιστάται σε αυτές τις
περιπτώσεις. Η καθίζηση είναι συνήθως αναστρέψιμη με τη διακοπή της κεφτριαξόνης.
Τοπικές ανεπιθύμητες ενέργειες: σε σπάνια περιστατικά, παρουσιάσθηκαν φλεβικές αντιδράσεις μετά
από ενδοφλέβια χορήγηση του φαρμάκου. Αυτές μπορούν να ελαχιστοποιηθούν με αργή (2-4 λεπτά)
ένεση της ουσίας.
Η ενδομυϊκή ένεση χωρίς διάλυμα λιδοκαΐνης είναι επώδυνη.
4.9 Υπερδοσολογία
Σε περίπτωση υπέρβασης της δοσολογίας, μπορεί να εκδηλωθούν ναυτία, έμετος, διάρροια. Η
συγκέντρωση του φαρμάκου δεν θα μειωθεί με αιμοδιάλυση ή με περιτοναϊκή διάλυση. Δεν υπάρχει
κάποιο ειδικό αντίδοτο. Η αντιμετώπιση της υπέρβασης της δοσολογίας πρέπει να είναι συμπτωματική.
5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
5.1. Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες
Μικροβιολογία: η Ceftriaxone είναι ένα μακράς δράσης, ευρέος φάσματος αντιβιοτικό της τάξης των
κεφαλοσπορινών γ΄ γενεάς, για παρεντερική χρήση.
Η βακτηριοκτόνος ενέργεια της κεφτριαξόνης προκύπτει από την αναστολή της σύνθεσης του
τοιχώματος των κυττάρων. Η κεφτριαξόνη ενεργεί in vitro εναντίον ενός ευρέος φάσματος κατά Gram-
αρνητικών και Gram-θετικών μικροοργανισμών. Η κεφτριαξόνη είναι πολύ σταθερή στις περισσότερες
β-λακταμάσες, πενικιλλινάσες και κεφαλοσπορινάσες των θετικών και αρνητικών κατά Gram
βακτηριδίων. Η κεφτριαξόνη είναι συνήθως ενεργή εναντίον των παρακάτω μικροβίων in vitro και σε
κλινικές λοιμώξεις (βλέπε ‘‘Θεραπευτικές Ενδείξεις’’).
Gram-Θετικά αερόβια:
Staphylococcus aureus (ευαίσθητος στη μεθικιλλίνη)
Staphylococci coagulase-negative
Streptococcus pyogenes (β-αιμολυτικός, ομάδα Α)
Streptococcus agalactiae (β-αιμολυτικός, ομάδα Β)
Streptococci β-αιμολυτικοί (που δεν ανήκουν στις ομάδες Α ή Β)
Streptococcus viridans
Streptococcus pneumoniae
Σημείωση: όλα τα είδη σταφυλοκόκκων που εμφανίζουν αντοχή στη μεθικιλλίνη είναι ανθεκτικά και στις
κεφαλοσπορίνες συμπεριλαμβανομένης της κεφτριαξόνης. Γενικά, τα Enterococcus faecalis,
Enterococcus faecium και Listeria monocytogenes είναι ανθεκτικά.
Gram-Αρνητικά αερόβια:
Acinetobacter twoffi
Acinetobacter anitratus (κυρίως A.baumanii)*
7
Aeromonas hydrophila
Alcaligenes faecalis
Alcaligenes odorans
Alcaligenes (παρόμοια) βακτήρια
Borrelia burgdorferi
Capnocytophaga spp.
Citrobacter diversus (συμπεριλαμβανομένου του C.amalonaticus)
Citrobacter freundii*
Escherichia coli
Enterobacter cloacae*
Enterobacter aerogenes*
Enterobacter spp. (άλλα)*
Haemophilus ducreyi
Haemophilus influenzae
Haemophilus parainfluenzae
Hafnia alvei
Klebsiella oxytoca
Klebsiella pneumoniae**
Moraxella catarrhalis (πρώην Branhamella catarrhalis)
Moraxella osloenis
Moraxella spp. (άλλα)
Morganella morganii
Neisseria gonorrhoeae
Neisseria meningitidis
Pasteurella multocida
Plesiomonas shigelloides
Proteus mirabilis
Proteus penneri*
Proteus vulgaris
Pseudomonas cepacia
Pseudomonas fluorescens*
8
Pseudomonas spp. (άλλα)*
Providentia rettgeri
Providentia spp. (άλλα)
Salmonella typhi
Salmonella spp. (μη τυφοειδής)
Serratia marcescens
Serratia spp. (άλλα)
Shigella spp.
Vibrio spp.
Yersinia enterocolitica
Yersinia spp. (άλλα)
* Μερικά στελέχη αυτών των ειδών είναι ανθεκτικά στην κεφτριαξόνη, γεγονός που οφείλεται
κυρίως στην παραγωγή β-λακταμάσης που είναι χρωμοσωματικώς κωδικοποιημένη.
** Μερικά στελέχη αυτών των ειδών είναι ανθεκτικά λόγω της παραγωγής ευρέος φάσματος β-
λακταμάσης που μεταβιβάζεται μέσω πλασμιδίου.
Σημείωση: πολλά στελέχη από τους παραπάνω μικροοργανισμούς που εμφανίζουν πολλαπλή αντοχή
με άλλα αντιβιοτικά π.χ. άμινο- και ουρέιδο-πενικιλλίνες, παλαιότερες κεφαλοσπορίνες και
αμινογλυκοσίδες, είναι ευαίσθητα στην κεφτριαξόνη. Το Treponema pallidum είναι ευαίσθητο in vitro
και στα πειραματόζωα. Οι κλινικές έρευνες έχουν αποδείξει ότι η πρωτογενής και δευτερογενής σύφιλη
έχει καλή ανταπόκριση στη θεραπεία με κεφτριαξόνη.
Εκτός από λίγες εξαιρέσεις, τα στελέχη P.aeruginosa είναι ανθεκτικά στην κεφτριαξόνη.
Αναερόβια μικρόβια:
Bacteroides spp.*
Clostridium spp. (εκτός της ομάδας του C.perfringens)
Fusobacterium nucleatum
Fusobacterium spp. (άλλα)
Gaffkia anaerobica (πρώην Peptococcus)
Peptostreptococcus spp.
* Μερικά στελέχη αυτών των ειδών είναι ανθεκτικά στην κεφτριαξόνη λόγω της παραγωγής β-
λακταμάσης.
Σημείωση: πολλά στελέχη β-λακταμασών που παράγουν τα στελέχη Bacteroides spp (κυρίως
B.Fragilis) είναι ανθεκτικά.
Το Clostridium difficile είναι ανθεκτικό.
Η ευαισθησία στην κεφτριαξόνη μπορεί να προσδιορισθεί με τη δοκιμασία διάχυσης σε δίσκο ή τη
9
δοκιμασία διάλυσης σε άγαρ ή ζωμό με τη χρησιμοποίηση τυποποιημένων τεχνικών για δοκιμασία
ευαισθησίας όπως είναι αυτές που συνιστώνται από την Εθνική Επιτροπή για την Τυποποίηση του
Κλινικού Εργαστηρίου (ΕΕΤΚΕ).
Η ΕΕΤΚΕ εξέδωσε τις παρακάτω επεξηγηματικές παρατηρήσεις για την Ceftriaxone:
Ευαίσθητο
Μερικώς
ευαίσθητο
Ανθεκτικό
Δοκιμασία αραίωσης
ανασταλτικές πυκνότητες σε mg/l ≤ 8 16 - 32 ≥ 64
Δοκιμασία διάχυσης
(δίσκοι με 30μg κεφτριαξόνης),
διάμετρος ζώνης αναστολής σε mm
≥ 21 20 – 14 ≤ 13
Οι μικροοργανισμοί πρέπει να ελέγχονται με δίσκους κεφτριαξόνης εφόσον έχει αποδειχθεί, με
δοκιμασίες in vitro, ότι είναι ενεργοί απέναντι σε ορισμένα ανθεκτικά στελέχη προς τους δίσκους με
κεφαλοσπορίνη.
Όπου οι προδιαγραφές της ΕΕΤΚΕ δεν έχουν καθημερινή εφαρμογή, μπορεί να χρησιμοποιηθούν
άλλες, σωστά τυποποιημένες ερμηνευτικές οδηγίες ευαισθησίας όπως είναι αυτές που έχουν εκδοθεί
από την DIN, ICS και άλλες.
5.2. Φαρμακοκινητικές ιδιότητες
Η φαρμακοκινητική της κεφτριαξόνης είναι μη-γραμμική και όλες οι βασικές φαρμακοκινητικές
παράμετροι, εκτός από το χρόνο ημιζωής, είναι δοσοεξαρτώμενες εάν βασίζονται σε ολικές
συγκεντρώσεις φαρμάκου.
Απορρόφηση
Η μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα μετά από μια μοναδική ενδομυϊκή δόση 1g είναι περίπου 81mg/l
και επιτυγχάνεται μέσα σε 2-3 ώρες μετά τη λήψη της δόσης. Οι περιοχές των καμπυλών που
εκφράζουν τις συγκεντρώσεις στο πλάσμα σε συνάρτηση με το χρόνο μετά από ενδομυϊκή χορήγηση,
είναι ισοδύναμες με αυτές μετά από μια ανάλογη ενδοφλέβια δόση. Τούτο σημαίνει ότι η
βιοδιαθεσιμότητα της κεφτριαξόνης μετά από ενδομυϊκή χορήγηση είναι 100%.
Κατανομή
Ο όγκος κατανομής της κεφτριαξόνης είναι 7-12 L.
Έχει αποδειχθεί ότι η κεφτριαξόνη διεισδύει εξαιρετικά στους ιστούς και τα υγρά του σώματος μετά από
μια δόση 1-2g. Συγκεντρώσεις κατά πολύ ανώτερες από τις ελάχιστες ανασταλτικές πυκνότητες των
περισσοτέρων παθογόνων μικροβίων που είναι υπεύθυνα λοιμώξεων, έχουν ανιχνευθεί για
περισσότερες από 24 ώρες σε πάνω από 60 ιστούς ή υγρά του σώματος συμπεριλαμβανομένων του
πνεύμονος, της καρδιάς, των χοληφόρων οδών/του ήπατος, των αμυγδαλών, του μέσου ωτός και του
ρινικού βλεννογόνου, των οστών και των υγρών, εγκεφαλονωτιαίο, πλευρικό, προστατικό και αρθρικό.
Μετά από ενδοφλέβια χορήγηση, η κεφτριαξόνη εισδύει γρήγορα στο μεσοκυττάριο υγρό όπου
διατηρούνται για 24 ώρες βακτηριοκτόνες συγκεντρώσεις ενάντια των ευαίσθητων μικροοργανισμών
(βλέπε γραφική παράσταση).
Συγκέντρωση μετά από 1g Ceftriaxone (mg/l)
10
—————— ορός
_ _ _ _ _ _ μεσοκυττάριο υγρό (πρότυπο δερματικής φυσαλίδας)
Δέσμευση με πρωτεΐνες
Η κεφτριαξόνη δεσμεύεται αντιστρεπτά με τη λευκωματίνη, ενώ η δέσμευση ελαττώνεται με την αύξηση
της συγκέντρωσης π.χ από 95% δέσμευση για συγκεντρώσεις πλάσματος <100mg/l σε 85% δέσμευση
για 300mg/l. Εξαιτίας της χαμηλότερης συγκέντρωσης σε λευκωματίνη, η αναλογία ελεύθερης
κεφτριαξόνης στο μεσοκυττάριο υγρό είναι αντίστοιχα υψηλότερη από ότι στο πλάσμα του αίματος.
Διείσδυση στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό
Η κεφτριαξόνη διεισδύει στις μήνιγγες που φλεγμαίνουν των νεογνών, των βρεφών και των παιδιών: Οι
συγκεντρώσεις της κεφτριαξόνης είναι > 1,4mg/l στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, 24 ώρες μετά από
ενδοφλέβια ένεση της Ceftriaxone σε δόσεις 50-100mg/kg (νεογνά και βρέφη αντίστοιχα). Η μέγιστη
συγκέντρωση στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό επιτυγχάνεται περίπου 4 ώρες μετά από την ενδοφλέβια
χορήγηση και δίνει μία μέση τιμή 18mg/l. Ο μέσος όρος έκτασης της διάχυσης στο εγκεφαλονωτιαίο
υγρό σε βακτηριακή μηνιγγίτιδα είναι 17% της συγκέντρωσης του πλάσματος και 4% σε ασθενείς με
άσηπτη μηνιγγίτιδα. Σε ενήλικους ασθενείς με μηνιγγίτιδα, η χορήγηση 50mg/kg οδηγεί, εντός 2-24
ωρών, σε συγκεντρώσεις στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό κατά πολλές φορές μεγαλύτερες από τις
ελάχιστες ανασταλτικές συγκεντρώσεις που απαιτούνται για τα πιο κοινά μικρόβια υπεύθυνα για
μηνιγγίτιδα.
Η Ceftriaxone διαπερνά το φραγμό του πλακούντα και απεκκρίνεται, σε χαμηλές συγκεντρώσεις, στο
μητρικό γάλα.
Μεταβολισμός
Η κεφτριαξόνη δεν μεταβολίζεται συστηματικά. Μόνο η εντερική χλωρίδα τη μετατρέπει σε ανενεργούς
μεταβολίτες.
Απέκκριση
Η ολική πλασματική κάθαρση είναι 10-22 ml/min. Η νεφρική κάθαρση είναι 5-12ml/min. Το 50-60% της
κεφτριαξόνης απεκκρίνεται αναλλοίωτο στα ούρα, ενώ 40-50% απεκκρίνεται αναλλοίωτο στη χολή.
Ο χρόνος ημιαποβολής στους ενήλικες είναι περίπου 8 ώρες.
Φαρμακοκινητική σε ειδικούς πληθυσμούς
Ασθενείς με νεφρική ή ηπατική δυσλειτουργία
Σε ασθενείς με νεφρική ή ηπατική δυσλειτουργία η φαρμακοκινητική της κεφτριαξόνης ελάχιστα
διαφοροποιείται και ο χρόνος ημιαποβολής ελάχιστα αυξάνεται. Εάν υπάρχει μόνο διαταραχή της
νεφρικής λειτουργίας, η απέκκριση της κεφτριαξόνης δια των χοληφόρων οδών είναι αυξημένη. Σε
περίπτωση μόνο ηπατικής διαταραχής, η νεφρική απέκκριση είναι αυξημένη.
11
Ηλικιωμένοι
Σε ηλικιωμένα άτομα άνω των 75 ετών, ο μέσος χρόνος απέκκρισης είναι συνήθως 2 με 3 φορές, ο
μέσος χρόνος ημιζωής της αποβολής είναι συνήθως 2 με 3 φορές μεγαλύτερος από ότι σε νεαρούς
ενήλικες.
Παιδιά
Στα νεογνά, περίπου το 70% της δόσης ανιχνεύεται στα ούρα.
Κατά την πρώτη εβδομάδα ζωής, το 80% της δόσης απεκκρίνεται στα ούρα αλλά κατά τον πρώτο μήνα
αυτό μειώνεται σε επίπεδα παρόμοια με αυτά των ενηλίκων.
Σε παιδιά ηλικίας μικρότερα των 8 ημερών, ο μέσος χρόνος ημιζωής της αποβολής είναι συνήθως 2 με
3 φορές μεγαλύτερος από ότι σε νεαρούς ενήλικες.
5.3 Προκλινικά Στοιχεία για την Ασφάλεια
Τερατογένεση
Έχουν διεξαχθεί μελέτες τοξικότητας της αναπαραγωγής σε ζώα, οι οποίες δεν έδειξαν σημεία
εμβρυοτοξικότητας, τερατογένεσης ή ανεπιθύμητων ενεργειών όσον αφορά στη γονιμότητα και των
δύο φύλων, τη γέννηση ή την περι- και μεταγεννητική ανάπτυξη. Στους πιθήκους δεν έχει παρατηρηθεί
εμβρυοτοξικότητα ή τερατογένεση.
6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕIΑ
6.1. Κατάλογος Εκδόχων
Δεν υπάρχουν.
6.2. Ασυμβατότητες
Η Ceftriaxone δε πρέπει να προστίθεται σε διαλύματα που περιέχουν ασβέστιο όπως τα διαλυματα
Hartmann και Ringer.
Βασιζόμενοι σε βιβλιογραφικές αναφορές, η κεφτριαξόνη είναι ασύμβατη με αμσακρίνη, βανκομυκίνη,
φλουκοναζόλη και με τις αμινογλυκοσίδες.
Διαλύματα που περιέχουν κεφτριαξόνη δεν πρέπει να αναμιγνύονται ή να προστίθενται σε άλλους
παράγοντες. Ειδικότερα, διαλύτες που περιέχουν ασβέστιο (όπως διάλυμα Hartman ή διάλυμα
Ringer’s) δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για την ανασύσταση κεφτριαξόνης ή για την περαιτέρω
διάλυση φιαλιδίου που έχει ανασυσταθεί για ενδοφλέβια χορήγηση, λόγω του ότι είναι δυνατόν να
δημιουργηθεί ίζημα. Η κεφτριαξόνη δεν πρέπει να αναμιγνύεται ή να χορηγείται ταυτόχρονα με
διαλύματα που περιέχουν ασβέστιο (βλ. παρ. 4.2, 4.3, 4.4 και 4.8).
6.3. Διάρκεια Ζωής
36 μήνες.
6.4. Ιδιαίτερες Προφυλάξεις κατά την Φύλαξη του Προϊόντος
Φυλάσσεται σε θερμοκρασία ≤25
o
C.
Τα ανασυσταμένα διαλύματα διατηρούν τη φυσική και χημική τους σταθερότητα για 6 ώρες σε
θερμοκρασία δωματίου (ή 24 ώρες σε 2-8
o
C).
6.5. Φύση και Συστατικά του Περιέκτη
Antibacin
®
Κόνις και διαλύτης για ενέσιμο διάλυμα 1g (i.v.): Για ενδοφλέβια χορήγηση.
1 άχρωμο γυάλινο φιαλίδιο ξηράς ουσίας και 1 άχρωμη γυάλινη φύσιγγα αποστειρωμένου ύδατος για
ενέσιμα (10ml).
Antibacin
®
Κόνις και διαλύτης για ενέσιμο διάλυμα 1g (i.m.): Για ενδομυϊκή χορήγηση.
1 άχρωμο γυάλινο φιαλίδιο ξηράς ουσίας και 1 άχρωμη γυάλινη φύσιγγα διαλύματος υδροχλωρικής
λιδοκαΐνης 1% (3,5ml).
Antibacin
®
Κόνις για διάλυμα προς έγχυση 2g (i.v. inf.): Για ενδοφλέβια έγχυση.
1 άχρωμο γυάλινο φιαλίδιο ξηράς ουσίας.
6.6. Οδηγίες Χρήσης/Χειρισμού
Βλέπε παράγραφο ‘‘Δοσολογία και Τρόπος Χορήγησης’’. Η σκόνη κεφτριαξόνης πρέπει να
ανασυσταθεί πριν από τη χρήση.
Απόρριψη των συριγγών/βελόνων
12
Τα παρακάτω σημεία θα πρέπει να τηρούνται αυστηρά σχετικά με τη χρήση και την απόρριψη των
συριγγών και άλλων φαρμακευτικών βελόνων:
• Οι βελόνες και οι σύριγγες δεν πρέπει ποτέ να ξαναχρησιμοποιούνται
• Να τοποθετείτε όλες τις χρησιμοποιημένες βελόνες σε ένα δοχείο βελονών (δοχείο μιας
χρήσης
πιστοποιημένης ασφάλειας)
• Να φυλάσσεται σε θέση την οποία δεν βλέπουν και δεν προσεγγίζουν τα παιδιά
• Πρέπει να αποφεύγεται η απόρριψη των χρησιμοποιημένων βελόνων στα οικιακά
απορρίμματα.
• Να απορρίπτετε το δοχείο σύμφωνα με τις κατά τόπους ισχύουσες σχετικές διατάξεις ή
σύμφωνα με
τις οδηγίες του γιατρού σας.
Απόρριψη μη χρησιμοποιημένων / φαρμάκων που έχει παρέλθει η ημερομηνία λήξης
Η απελευθέρωση φαρμάκων στο περιβάλλον πρέπει να ελαχιστοποιηθεί. Τα φάρμακα δεν πρέπει να
απορρίπτονται μέσω του συστήματος αποχέτευσης και πρέπει να αποφεύγεται η απόρριψη στα
οικιακά απορρίμματα. Να χρησιμοποιείτε τα καθιερωμένα «συστήματα συλλογής» εφόσον είναι
διαθέσιμα στον τόπο σας.
7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
ELPEN ΑΕ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Λεωφόρος Μαραθώνος 95, 19009 Πικέρμι Αττικής, Τηλ.: 210 6039326-9.
8. ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:
49301, 49304, 49298 /9-9-2009 (Ανανέωση).
9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ/ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
9-9-2009.
10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
25-10-2010
13
