SPC :
VIAXAL IN.SO.CR 50MG/2ML BTx6 AMPSx2ML
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ
VIAXAL
Ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή
διαλύματος προς έγχυση 50mg/2ml
2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ
Κάθε φύσιγγα 2ml περιέχει δεξκετοπροφαίνη 50mg (ως
τρομεθαμιλική δεξκετοπροφαίνη) Κάθε ml ενέσιμου διαλύματος
περιέχει δεξκετοπροφαίνη 25mg (ως τρομεθαμιλική
δεξκετοπροφαίνη).
Έκδοχα με γνωστές δράσεις: 100mg αιθανόλης (96%) και 4,0mg
χλωριούχου νατρίου.
Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλέπε παρ. 6.1.
3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ
Ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς
έγχυση.
Διαυγές και άχρωμο διάλυμα.
pH (7.0 – 8.0)
Καθαρότητα (270 – 328 mOsmol/l)
4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις
Συμπτωματική θεραπεία του οξέος άλγους μέτριας έως έντονης
έντασης όταν η χορήγηση από το στόμα δεν είναι η κατάλληλη όπως
μετεγχειρητικός πόνος, κολικός νεφρού και οσφυαλγία.
4.2. Δοσολογία και τρόπος χορήγησης
Δοσολογία
Ενήλικες:
Η συνιστώμενη δοσολογία είναι γενικώς 50mg κάθε 8-12 ώρες. Εάν
είναι απαραίτητο, μία δεύτερη δόση μπορεί να επαναληφθεί μετά από
6 ώρες.
Η συνολική ημερήσια δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 150mg.
Τo ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς
έγχυση VIAXAL
®
ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή
διαλύματος προς έγχυση ενδείκνυνται για βραχυχρόνια χρήση και η
αγωγή πρέπει να περιορίζεται στην περίοδο που υπάρχουν έντονα
συμπτώματα (όχι περισσότερο από 2 ημέρες). Οι ασθενείς πρέπει να
αλλάζουν σε από του στόματος χορήγηση αναλγητικών όταν είναι
δυνατόν.
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορεί να ελαχιστοποιηθούν με τη χρήση
της ελάχιστης αποτελεσματικής δόσης για τη συντομότερη δυνατή
διάρκεια απαραίτητη για τον έλεγχο των συμπτωμάτων (βλέπε
παράγραφο 4.4).
Σε περίπτωση μέτριου ή σοβαρού μετεγχειρητικού άλγους, το ενέσιμο
διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς έγχυση
VIAXAL
®
μπορεί να χορηγηθεί σε συνδυασμό με οπιοειδή αναλγητικά,
εάν ενδείκνυται, με τις ίδιες συνιστώμενες για τους ενήλικες δόσεις.
(βλέπε § 5.1).
Παιδιατρικός πληθυσμός:
Το δεν έχει μελετηθεί σε παιδιά και εφήβους. Επομένως, η ασφάλεια
και η αποτελεσματικότητα σε παιδιά και εφήβους δεν έχει
τεκμηριωθεί και το προϊόν δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε παιδιά
και εφήβους.
Ηλικιωμένοι:
Γενικώς δεν απαιτείται ρύθμιση της δοσολογίας στους ηλικιωμένους
ασθενείς. Όμως εξαιτίας της φυσιολογικώς μειούμενης νεφρικής
λειτουργίας στους ηλικιωμένους ασθενείς συνιστάται μειωμένη
δοσολογία στις περιπτώσεις ηπίως επηρεασμένης νεφρικής
λειτουργίας : 50mg συνολική ημερήσια δόση (βλέπε 4.4).
Ηπατική δυσλειτουργία:
Σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια (Child-Pugh score 5-9) ηπατική
ανεπάρκεια, η συνολική ημερήσια δόση πρέπει να μειωθεί στα 50mg
και η ηπατική λειτουργία να ελέγχεται τακτικά (βλέπε § 4.4.). Το
ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς
έγχυση VIAXAL
®
δεν πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς με σοβαρή
ηπατική ανεπάρκεια (Child-Pugh score 10-15), (βλέπε § 4.3.).
Νεφρική ανεπάρκεια:
Σε ασθενείς με ήπια νεφρική δυσλειτουργία (κάθαρση κρεατινίνης 60-
89 ml/min) η συνολική ημερήσια δόση πρέπει να μειωθεί στα 50mg
(βλέπε § 4.4.)
Tο ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς
έγχυση VIAXAL
®
δεν πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς με μέτρια έως
βαριά νεφρική δυσλειτουργία (κάθαρση κρεατινίνης ≤59ml/min)
(βλέπε § 4.3).
Τρόπος χορήγησης
Το ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς
έγχυση VIAXAL
®
μπορεί να χορηγηθεί ενδομυϊκά ή ενδοφλέβια.
Ενδομυϊκή χορήγηση: To περιεχόμενο μίας φύσιγγας (2ml) πρέπει
να ενίεται αργά και βαθιά στους μύες.
Ενδοφλέβια χορήγηση:
-Ενδοφλέβια έγχυση: Το αραιωμένο διάλυμα που
παρασκευάζεται όπως περιγράφεται στην παρ. 6.6. πρέπει να
χορηγείται με αργή ενδοφλέβια έγχυση διάρκειας 10 έως 30
λεπτών. Το διάλυμα πρέπει πάντα να προστατεύεται από το
φυσικό φως της ημέρας.
-Ενδοφλέβια δια μιας χορήγησης: αν είναι απαραίτητο, το
περιεχόμενο μίας φύσιγγας (2ml) χορηγείται με αργή ενδοφλέβια
ένεση σε χρόνο όχι λιγότερο από 15 δευτερόλεπτα.
Οδηγίες χειρισμού:
Όταν το VIAXAL
®
χορηγείται ενδομυϊκά ή με δια μιας ενδοφλέβια
χορήγηση εφόδου, το διάλυμα πρέπει να ενίεται αμέσως μετά το
άνοιγμα της έγχρωμης φύσιγγας (βλέπε επίσης παρ. 6.2. και 6.6.).
Το ενέσιμο διάλυμα για ενδοφλέβια έγχυση πρέπει να αραιώνεται
κάτω από άσηπτες συνθήκες και να προστατεύεται από το φως της
ημέρας (βλέπε επίσης παρ. 6.3. και 6.6.).
Για οδηγίες σχετικά με την αραίωση του φαρμακευτικού προϊόντος
πριν από την χορήγηση, βλέπε παράγραφο 6.6.
4.3. Αντενδείξεις
Tο ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς
έγχυση VIAXAL
®
δεν πρέπει να χορηγείται στις ακόλουθες
περιπτώσεις:
σε ασθενείς με υπερευαισθησία στην δραστική ουσία, σε άλλα
ΜΣΑΦ ή σε οποιοδήποτε από τα έκδοχα που αναφέρονται στην
παράγραφο 6.1..
σε ασθενείς, στους οποίους φάρμακα με παρεμφερή δράση (π.χ.
ακετυλοσαλικυλικό οξύ και άλλα ΜΣΑΦ) επιταχύνουν κρίσεις
άσθματος, βρογχόσπασμο, οξεία ρινίτιδα ή προκαλούν ρινικούς
πολύποδες, κνίδωση ή αγγειονευρωτικό οίδημα.
γνωστές φωτοαλλεργικές ή φωτοτοξικές αντιδράσεις κατά τη
διάρκεια θεραπείας με κετοπροφαίνη ή φιμπράτες
σε ασθενείς με ιστορικό γαστρεντερικής αιμορραγίας ή διάτρησης,
σχετιζόμενη με προηγούμενη θεραπεία με ΜΣΑΦ
σε ασθενείς με ενεργό γαστρεντερικό έλκος/γαστρεντερική
αιμορραγία ή οποιοδήποτε ιστορικό γαστρεντερικής αιμορραγία,
έλκους ή διάτρησης
σε ασθενείς με χρόνια δυσπεψία
σε ασθενείς που έχουν άλλη ενεργή αιμορραγία ή αιμορραγικές
διαταραχές
σε ασθενείς με νόσο του Crohn ή ελκώδη κολίτιδα
σε ασθενείς με σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια.
σε ασθενείς με μέτρια έως σοβαρή νεφρική δυσλειτουργία
(κάθαρση κρεατινίνης ≤59ml/min).
σε ασθενείς με σοβαρή ηπατική δυσλειτουργία (Child-Pugh score
10-15).
σε ασθενείς με αιμορραγική προδιάθεση και άλλες διαταραχές
πήξεως του αίματος
σε ασθενείς με σοβαρή αφυδάτωση (που προκαλείται από έμετο,
διάρροια, ή ανεπαρκή πρόσληψη υγρών)
κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου της κύησης και της περιόδου
γαλουχίας (βλέπε § 4.6).
Το ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς
έγχυση VIAXAL
®
αντενδείκνυται για νωτιαιομυελική χορήγηση
(ενδοραχιαίως ή επισκληριδίως) λόγω της περιεχομένης αλκοόλης.
4.4. Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη
χρήση
Πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με ιστορικό
αλλεργικών αντιδράσεων.
Η ταυτόχρονη χρήση VIAXAL
®
με ΜΣΑΦ, συμπεριλαμβανομένου των
εκλεκτικών αναστολέων της κυκλοοξυγενάσης-2 πρέπει να
αποφεύγεται.
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορούν να ελαχιστοποιηθούν
χρησιμοποιώντας την μικρότερη αποτελεσματική δόση με τη
συντομότερη διάρκεια απαραίτητη για τον έλεγχο των συμπτωμάτων
(βλέπε παρ. 4.2, και γαστρεντερικοί και καρδιαγγειακοί κίνδυνοι
κάτωθι).
Γαστρεντερική ασφάλεια
Γαστρεντερική αιμορραγία, έλκος ή διάτρηση η οποία μπορεί να είναι
θανατηφόρα, έχουν αναφερθεί με όλα τα ΜΣΑΦ σε οποιαδήποτε
στιγμή κατά τη διάρκεια της θεραπείας, με ή χωρίς προειδοποιητικά
συμπτώματα ή με προηγούμενο ιστορικό σοβαρών γαστρεντερικών
γεγονότων. Όταν γαστρεντερική αιμορραγία ή έλκος επέρχονται
στους ασθενείς που λαμβάνουν VIAXAL
®
, η θεραπεία πρέπει να
διακοπεί.
Σε ασθενείς με ιστορικό έλκους, ο κίνδυνος γαστρεντερικής
αιμορραγίας, έλκους ή διάτρησης είναι υψηλότερος με αυξανόμενες
δόσεις ΜΣΑΦ, ιδιαίτερα εάν εμπλέκεται αιμορραγία ή διάτρηση (βλ.
παρ. 4.3) και στους ηλικιωμένους.
Οι ηλικιωμένοι έχουν αυξημένη συχνότητα ανεπιθύμητων ενεργειών
στα ΜΣΑΦ κυρίως γαστρεντερική αιμορραγία και διάτρηση η οποία
μπορεί να είναι θανατηφόρος (βλέπε παράγραφο 4.2). Αυτοί οι
ασθενείς πρέπει να αρχίσουν θεραπεία με την χαμηλότερη
συνιστώμενη δόση.
Στους ασθενείς με ιστορικό γαστρεντερικών παθήσεων (ελκώδη
κολίτιδα, νόσος του Crohn), τα ΜΣΑΦ πρέπει να χορηγούνται με
προσοχή επειδή η κατάστασή τους μπορεί να επιδεινωθεί (βλέπε παρ.
4.8).
Όπως με όλα τα μη-στεροειδή αντιφλεγμονωδή φάρμακα, οποιοδήποτε
ιστορικό οισοφαγίτιδας, γαστρίτιδας και/ή πεπτικού έλκους πρέπει
να αναζητηθεί προκειμένου να διασφαλισθεί η ολική ίαση πριν την
έναρξη της θεραπείας με dexketoprofen trometamol. Ασθενείς με
γαστρεντερικά συμπτώματα ή ιστορικό γαστρεντερικών παθήσεων θα
πρέπει να παρακολουθούνται για πεπτικές διαταραχές, ιδιαίτερα
γαστρεντερική αιμορραγία.
Για αυτούς τους ασθενείς πρέπει να ληφθεί υπόψη συνδυασμός
θεραπείας με προστατευτικούς παράγοντες (π.χ. misoprostol ή proton
pumb inhibitors) καθώς επίσης για τους ασθενείς που απαιτείται
ταυτόχρονα χαμηλή δόση ασπιρίνης ή άλλων φαρμάκων με αυξημένη
πιθανότητα γαστρεντερικού κινδύνου (βλέπε παρακάτω και παρ. 4.5).
Ασθενείς με ιστορικό γαστρεντερικής τοξικότητας ιδίως οι
ηλικιωμένοι, πρέπει να αναφέρουν τυχόν κοιλιακό σύμπτωμα (ειδικά
γαστρεντερική αιμορραγία) ιδιαίτερα κατά το αρχικό στάδιο της
θεραπείας.
Προσοχή, θα πρέπει να δοθεί από τους ασθενείς που λαμβάνουν
ταυτόχρονη φαρμακευτική αγωγή η οποία μπορεί να προκαλέσει
αυξημένο κίνδυνο έλκους ή αιμορραγίας, όπως από του στόματος
κορτικοστεροειδή, αντιπηκτικά όπως βαρφαρίνη, εκλεκτικοί
αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης ή αντιθρομβοτικοί
παράγοντες όπως η ασπιρίνη (βλέπε παρ. 4.5).
Νεφρική Ασφάλεια
Πρέπει να δοθεί προσοχή σε ασθενείς με ηπατική και/ή
νεφρική
ανεπάρκεια, καθώς και σε ασθενείς με ιστορικό υπέρτασης και/ή
καρδιακής ανεπάρκειας. Σ’αυτούς τους ασθενείς η χρήση των ΜΣΑΦ
μπορεί να προκαλέσει επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας,
κατακράτηση υγρών και οίδημα.
Επίσης, απαιτείται προσοχή σε ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία με
διουρητικά ή ασθενείς που θα μπορούσαν να εκδηλώσουν
υποογκαιμία καθώς υπάρχει αυξημένος κίνδυνος της
νεφροτοξικότητας.
Επαρκής πρόσληψη υγρών θα πρέπει να διασφαλίζεται κατά τη
διάρκεια της θεραπείας για την πρόληψη της αφυδάτωσης και πιθανή
συσχετιζόμενη αυξημένη νεφρική τοξικότητα
Όπως με όλα τα ΜΣΦΑ μπορεί να αυξήσει την ουρία, το άζωτο και
την κρεατινίνη του πλάσματος. Όπως και με άλλους αναστολείς της
σύνθεσης προσταγλανδινών, μπορεί να σχετίζεται με ανεπιθύμητες
ενέργειες στους νεφρούς που μπορεί να οδηγήσουν σε σπειραματική
και διάμεση νεφρίτιδα, νέκρωση των νεφρικών θηλών, νεφρωσικό
σύνδρομο και οξεία νεφρική ανεπάρκεια.
Οι ηλικιωμένοι ασθενείς έχουν περισσότερες πιθανότητες να
υποφέρουν από νεφρική ανεπάρκεια (βλέπε παρ. 4.2.).
Ηπατική Ασφάλεια
Προσοχή θα πρέπει να δίδεται σε ασθενείς με διαταραχή στις
ηπατικές λειτουργίες. Όπως και άλλα ΜΣΑΦ, μπορεί να προκαλέσει
μικρές παροδικές αυξήσεις στις ηπατικές παραμέτρους και επίσης
σημαντική αύξηση των SGOT και SGPT. Σε περίπτωση σχετικής
αύξησης τέτοιων παραμέτρων, η θεραπεία πρέπει να διακοπεί.
Οι ηλικιωμένοι ασθενείς έχουν περισσότερες πιθανότητες να
υποφέρουν από ηπατική ανεπάρκεια (βλέπε παρ. 4.2.).
Καρδιοαγγειακή και εγκεφαλοαγγειακή ασφάλεια
Παρακολούθηση και συμβουλές απαιτούνται στους ασθενείς με
ιστορικό υπέρτασης και/ή ήπια έως μέτρια καρδιακή ανεπάρκεια.
Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνεται στους ασθενείς με ιστορικό
καρδιακής νόσου, ιδιαίτερα σε εκείνους που έχουν παρουσιάσει
επεισόδια καρδιακής ανεπάρκειας, καθώς υπάρχει αυξημένος
κίνδυνος έκλυσης καρδιακής ανεπάρκειας, καθώς η κατακράτηση
υγρών και το οίδημα έχουν αναφερθεί ως συσχετιζόμενα με την
ΜΣΑΦ θεραπεία.
Κλινικές μελέτες και επιδημιολογικά δεδομένα δείχνουν ότι η χρήση
ορισμένων ΜΣΑΦ (ιδιαίτερα σε υψηλές δόσεις και σε μακροχρόνια
θεραπεία) ενδέχεται να σχετίζεται με μικρή αύξηση του κινδύνου για
αρτηριακά θρομβωτικά συμβάματα (για παράδειγμα, έμφραγμα του
μυοκαρδίου ή εγκεφαλικό). Δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για να
αποκλεισθεί παρόμοιος κίνδυνος για την dexketoprofen trometamol.
Επομένως, ασθενείς με μη ελεγχόμενη υπέρταση, συμφορητική
καρδιακή ανεπάρκεια, εγκατεστημένη ισχαιμική καρδιοπάθεια,
περιφερική αρτηριοπάθεια και/ή αγγειακή εγκεφαλική νόσο θα πρέπει
να λαμβάνουν θεραπεία με dexketoprofen trometamol μόνον κατόπιν
προσεκτικής εξέτασης. Παρόμοια προσοχή θα πρέπει να δίνεται και
πριν την έναρξη μακροχρόνιας θεραπείας σε ασθενείς με παράγοντες
κινδύνου για καρδιαγγειακό νόσημα (π.χ. υπέρταση, υπερλιπιδαιμία,
σακχαρώδης διαβήτης, κάπνισμα).
Όλα τα μη-εκλεκτικά ΜΣΑΦ μπορεί να παρεμποδίζουν τη συσσώρευση
αιμοπεταλίων και να παρατείνουν την αιμορραγία μέσω της
αναστολής της σύνθεσης των προσταγλανδινών. Η ταυτόχρονη
χορήγηση dexketoprofen trometamol και προφυλακτικών δόσεων
ηπαρίνης χαμηλού μοριακού βάρους κατά την μετεγχειρητική περίοδο
έχει καθοριστεί με ελεγχόμενες κλινικές μελέτες και καμία επίδραση
δεν παρατηρήθηκε στις παραμέτρους πηκτικότητας.
Εντούτοις, ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία η οποία παρεμβαίνει
στην αιμόσταση, όπως η βαρφαρίνη ή άλλες κουμαρίνες ή ηπαρίνες
πρέπει να παρακολουθείται με προσοχή (βλέπε παρ. 4.5).
Οι ηλικιωμένοι ασθενείς έχουν περισσότερες πιθανότητες να
υποφέρουν από καρδιαγγειακή ανεπάρκεια (βλέπε παρ. 4.2.).
Δερματικές αντιδράσεις
Σοβαρές δερματικές αντιδράσεις, μερικές μπορεί να είναι
θανατηφόρες, συμπεριλαμβανομένων της αποφολιδωτικής
δερματίτιδας, του συνδρόμου Stevens-Johnson και της τοξικής
επιδερμικής νεκρόλυσης, έχουν αναφερθεί πολύ σπάνια σε σχέση με
την χρήση των ΜΣΑΦ (βλέπε παρ. 4.8.). Οι ασθενείς εμφανίζονται να
ανήκουν στην κατηγορία υψηλού κινδύνου αυτών των ανεπιθύμητων
ενεργειών από την έναρξη της θεραπείας, η έναρξη της ανεπιθύμητης
ενέργειας στις περισσότερες περιπτώσεις συμβαίνει μέσα στον πρώτο
μήνα της θεραπείας. Με την πρώτη εμφάνιση δερματικού
εξανθήματος, βλαβών του βλεννογόνου ή οποιοδήποτε άλλο σημείο
υπερευαισθησίας πρέπει να διακοπεί η χορήγηση του ®
Άλλες Πληροφορίες
Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται σε ασθενείς με:
- κληρονομική διαταραχή του μεταβολισμού της πορφυρίνης (π.χ.
οξεία διαλείπουσα πορφυρία)
- αφυδάτωση
- αμέσως μετά από μείζονα χειρουργική επέμβαση
Αν ο γιατρός θεωρεί αναγκαία την μακρόχρονη θεραπεία με την
dexketoprofen, θα πρέπει τακτικά να ελέγχεται η ηπατική και η
νεφρική λειτουργία καθώς και να γίνεται ανάλυση αίματος.
Σοβαρές οξείες αντιδράσεις υπερευαισθησίας (αναφυλακτικό σοκ, για
παράδειγμα) έχουν παρατηρηθεί σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Η
θεραπεία πρέπει να διακοπεί στα πρώτα σημάδια των σοβαρών
αντιδράσεων υπερευαισθησίας σε συνέχεια της πρόσληψης του.
Ανάλογα με τα συμπτώματα, οποιεσδήποτε απαιτούμενες ιατρικές
διαδικασίες θα πρέπει να ξεκινήσουν από ειδικούς επαγγελματίες
υγείας.
Οι ασθενείς με άσθμα συνδυασμένο με χρόνια ρινίτιδα, χρόνια
ιγμορίτιδα, και/ή ρινική πολυποδίαση έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο
αλλεργίας στο ακετυλοσαλικυλικό οξύ και/ή ΜΣΑΦ από ότι ο
υπόλοιπος πληθυσμός. Χορήγηση αυτού του φαρμάκου μπορεί να
προκαλέσει κρίσεις άσθματος ή βρογχόσπασμο, ιδιαίτερα σε
υποκείμενα αλλεργικά στο ακετυλοσαλικυλικό οξύ ή ΜΣΑΦ (βλέπε
παράγραφο 4.3.)
Κατ’εξαίρεση, η ανεμοβλογιά μπορεί να είναι η προέλευση σοβαρών
λοιμωδών επιπλοκών στους δερματικούς και μαλακούς ιστούς. Μέχρι
σήμερα, ο ρόλος των ΜΣΑΦ στην επιδείνωση αυτών των λοιμώξεων
δεν μπορεί να αποκλειστεί. Επομένως, είναι ενδεδειγμένο να
αποφεύγεται η χρήση του ε περίπτωση ανεμοβλογιάς.
Το ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς
έγχυση VIAXAL
®
πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς που
πάσχουν από διαταραχές του αιμοποιητικού συστήματος, συστηματικό
ερυθηματώδη λύκο ή μεικτή νόσο του κολλαγόνου.
Όπως με άλλα ΜΣΑΦ, το dexketoprofen μπορεί να καλύψει τα
συμπτώματα μολυσματικών νόσων. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις έχει
περιγραφεί επιδείνωση της μόλυνσης των μαλακών ιστών η οποία
συνδέεται χρονικά με τη χρήση των ΜΣΑΦ.
Έτσι, ο ασθενής εάν εμφανισθούν συμπτώματα βακτηριακής μόλυνσης
ή επιδεινωθούν κατά τη διάρκεια της θεραπείας πρέπει αμέσως να
συμβουλευτεί το γιατρό του.
Κάθε φύσιγγα VIAXAL
®
ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για
παρασκευή διαλύματος προς έγχυση περιέχει 200 mg αιθυλικής
αλκοόλης ισοδύναμο με 5ml μπύρας ή 2,08ml κρασιού ανα δόση.
Βλαβερό για αυτούς που υποφέρουν από αλκοολισμό.
Να λαμβάνεται υπόψη από γυναίκες κατά τη διάρκεια της κύησης και
του θηλασμού, παιδιά και ομάδες υψηλού κινδύνου όπως ασθενείς με
ηπατικές νόσους ή επιληψία.
Αυτό το φάρμακο περιέχει λιγότερο από 1mmol νατρίου (23mg) ανά
δόση, π.χ. ουσιαστικά «sodium-free».
Παιδιατρικός Πληθυσμός
Η ασφαλής χρήση σε παιδιά και εφήβους δεν έχει τεκμηριωθεί
4.5. Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και άλλες μορφές
αλληλεπιδράσεων
Οι ακόλουθες αλληλεπιδράσεις εμφανίζονται με τα μη-στεροειδή
αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΦΑ), γενικώς :
Μη συνιστώμενοι συνδυασμοί:
-
Άλλα ΜΣΑΦ, συμπεριλαμβανομένων υψηλών δόσεων σαλικυλικών
(≥ των 3g ημερησίως): συγχορήγηση πολλών ΜΣΑΦ μπορεί να
αυξήσει τον κίνδυνο γαστρεντερικού έλκους και αιμορραγίας
μέσω της συνεργικής δράσης.
-
Αντιπηκτικά: τα ΜΣΑΦ μπορεί να εντείνουν την επίδραση των
αντιπηκτικών , όπως η βαρφαρίνη (βλέπε παρ. 4.4) λόγω της
ισχυρής δέσμευσης του dexketoprofen από τις πρωτεϊνες του
πλάσματος, της αναστολής της λειτουργίας των αιμοπεταλίων ή
βλάβης του βλεννογόνου του δωδεκαδακτύλου. Εάν δεν μπορεί να
αποφευχθεί ο συνδυασμός, τότε πρέπει να γίνεται κάτω από
αυστηρό ιατρικό έλεγχο και να παρακολουθούνται οι
εργαστηριακές αναλύσεις.
- Ηπαρίνες: αυξημένος κίνδυνος αιμορραγίας (λόγω της αναστολής
της λειτουργίας των αιμοπεταλίων και της βλάβης του
βλεννογόνου του δωδεκαδακτύλου). Εαν δεν μπορεί να αποφευχθεί
ο συνδυασμός, τότε πρέπει να γίνεται κάτω από αυστηρό ιατρικό
έλεγχο και να παρακολουθούνται οι εργαστηριακές αναλύσεις.
- Κορτικοστεροειδή: υπάρχει αυξημένος κίνδυνος γαστρεντερικού
έλκους ή αιμορραγίας (βλέπε παρ. 4.4).
- Λίθιο (περιγράφεται με αρκετά ΜΣΑΦ): Τα ΜΣΑΦ αυξάνουν τα
επίπεδα του λιθίου στο αίμα, τα οποία μπορεί να φθάσουν σε
τοξικά επίπεδα (μειωμένη νεφρική απέκκριση του λιθίου). Η
παράμετρος αυτή απαιτεί έλεγχο κατά την έναρξη, την
αναπροσαρμογή και την διακοπή της αγωγής με δεξκετοπροφαίνη.
- Η methotrexate, χορηγούμενη σε υψηλές δόσεις
≥15mg/εβδομαδιαίως : αυξημένη αιματολογική τοξικότητα της
methotrexate μέσω μειωμένης νεφρικής κάθαρσης της από τα
αντιφλεγμονώδη γενικώς.
- Υδαντοϊνες και σουφλοναμίδες : οι τοξικές επιδράσεις αυτών των
φαρμάκων μπορεί να αυξηθούν.
Συνδυασμοί που απαιτούν προσοχή:
- Διουρητικά, αναστολείς ΜΕΑ, αντιμικροβιακές αμινογλυκοσίδες
και ανταγωνιστές υποδοχέων της αγγειοτανσίνης ΙΙ :
Το dexketoprofen μπορεί να μειώσει τη δράση των διουρητικών και
άλλων αντιυπερτασικών φαρμάκων. Σε μερικούς ασθενείς με
επηρεασμένη νεφρική λειτουργία (π.χ. αφυδατωμένοι ασθενείς ή
ηλικιωμένοι με επηρεασμένη νεφρική λειτουργία), η συγχορήγηση
φαρμάκων που αναστέλλουν την κυκλοοξυγενάση, και αναστολείς
ΜΕΑ, ανταγωνιστές υποδοχέων της αγγειοτανσίνης ΙΙ ή
αντιβακτηριακές αμινογλυκοσίδες μπορεί να προκαλέσουν
επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας, η οποία είναι συνήθως
αναστρέψιμη. Σε περίπτωση ταυτόχρονης χορήγησης του
dexketoprofen και ενός διουρητικού, είναι απαραίτητο να
εξασφαλίζεται επαρκής ενυδάτωση του ασθενούς και να
ελέγχεται η νεφρική λειτουργία με την έναρξη της θεραπείας
(βλέπε παρ. 4.4. Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά
τη χρήση).
- Μεθοτρεξάτη, χορηγούμενη σε χαμηλές δόσεις, λιγότερο από
15mg εβδομαδιαίως: αυξημένη αιματολογική τοξικότητα της
μεθοτρεξάτης μέσω της μειωμένης νεφρικής κάθαρσής της από τα
αντιφλεγμονώδη φάρμακα, γενικώς. Εβδομαδιαίως αιματολογικός
έλεγχος κατά τις πρώτες εβδομάδες της συγχορήγησης του
φαρμάκου.
Χρειάζεται αυξημένη επαγρύπνηση με την παρουσία έστω και
ήπιας νεφρικής ανεπάρκειας καθώς και σε ηλικιωμένους.
- Πεντοξυφυλλίνη: Αυξημένος κίνδυνος αιμορραγίας. Να ενταθεί η
κλινική παρακολούθηση και να ελέγχεται συχνότερα ο χρόνος
αιμορραγίας.
- Ζιδοβουδίνη: Κίνδυνος αυξημένης τοξικότητας επί των ερυθρών
αιμοσφαιρίων μέσω δράσης στα δικτυοερυθροκύτταρα με την
εμφάνιση βαριάς μορφής αναιμίας μία εβδομάδα μετά την έναρξη
της θεραπείας με ΜΣΑΦ.
Να ελέγχεται συνολικώς η γενική εξέταση αίματος καθώς και τα
δικτυοερυθροκύτταρα μία ή δύο εβδομάδες μετά την έναρξη της
θεραπείας με ΜΣΑΦ.
- Σουλφονυλουρίες : Tα ΜΣΑΦ μπορεί να αυξήσουν την
υπογλυκαιμική δράση των σουλφονυλουριών με την εκτόπιση
αυτών από τις πρωτεΐνες του πλάσματος.
Συνδυασμοί που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη:
- Β-αποκλειστές : Η θεραπεία με ΜΣΑΦ μπορεί να μειώσει την
αντιυπερτασική δράση τους μέσω της αναστολής της σύνθεσης
των προσταγλανδινών.
- Κυκλοσπορίνη και τακρόλιμους: Η νεφροτοξικότητα μπορεί να
επιδεινωθεί από τα ΜΣΑΦ μέσω δράσεως επί των νεφρικών
προσταγλανδινών. Κατά τη διάρκεια συνδυασμένης θεραπείας, η
νεφρική λειτουργία πρέπει να ελέγχεται.
- Θρομβολυτικά : Αυξημένος κίνδυνος αιμορραγίας.
- Αντι-αιμοπεταλιακοί παράγοντες και εκλεκτικοί αναστολείς της
επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs): αυξημένος κίνδυνος
γαστρεντερικής αιμορραγίας (βλέπε παρ. 4.4).
- Προβενεσίδη: Οι συγκεντρώσεις της δεξκετοπροφαίνης στο
πλάσμα μπορεί να αυξηθούν. Η αλληλεπίδραση αυτή ίσως να
οφείλεται σε ένα ανασταλτικό μηχανισμό επί της νεφρικής
σωληναριακής έκκρισης και της γλυκορουνικής σύζευξης και
απαιτεί αναπροσαρμογή της δοσολογίας της δεξκετοπροφαίνης.
- Καρδιακοί γλυκοσίδες: Τα ΜΣΑΦ μπορεί να αυξήσουν την
συγκέντρωση γλυκοσίδων στο πλάσμα.
- Μιφεπριστόνη: εξαιτίας του θεωρητικού κινδύνου ότι η αναστολή
της σύνθεσης προσταγλανδινών μπορεί να μεταβάλει την
δραστικότητα της μιφεπριστόνης, τα MΣΑΦ δεν πρέπει να
χορηγούνται για 8-12 ημέρες μετά τη χορήγηση μιφεπριστόνης.
- Κινολόνες Αντιβιοτικά : Δεδομένα από ζώα έδειξαν ότι υψηλές
δόσεις κινολόνης σε συνδυασμό με ΜΣΑΦ μπορεί να αυξήσουν τον
κίνδυνο εμφάνισης σπασμών.
4.6 . Γονιμότητα, κύηση και γαλουχία
To ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς
έγχυση VIAXAL
®
αντενδείκνυται κατά τη διάρκεια του τρίτου
τριμήνου της εγκυμοσύνης και της γαλουχίας (βλέπε παρ. 4.3.).
Κύηση
Αναστολή της σύνθεσης των προσταγλανδινών μπορεί να επιδράσει
ενάντια στην κύηση και/ή την εμβρυϊκή ανάπτυξη. Δεδομένα από
επιδημιολογικές μελέτες έχουν αναφέρει αυξημένο κίνδυνο αποβολής
και καρδιακών δυσμορφιών και γαστρόσχιση μετά τη χρήση ενός
αναστολέα της σύνθεσης των προσταγλανδινών στην αρχή της
κύησης. Ο απόλυτος κίνδυνος καρδιαγγειακών δυσμορφιών αυξήθηκε
από λιγότερο του 1% σε περίπου 1,5%. Πιστεύεται ότι ο κίνδυνος
αυξάνεται με τη δόση και τη διάρκεια της θεραπείας. Στα ζώα, η
χορήγηση του αναστολέα της σύνθεσης των προσταγλανδινών έχει
δείξει ότι προκαλεί αυξημένη προ- και μετά- απώλεια εμφύτευσης και
εμβρυϊκή θνησιμότητα. Επιπλέον αυξημένα γεγονότα διαφόρων
δυσμορφιών συμπεριλαμβανομένου καρδιαγγειακής, έχουν αναφερθεί
σε ζώα στα οποία έχει χορηγηθεί αναστολέας της σύνθεσης των
προσταγλανδινών κατά τη διάρκεια της οργανογεννετικής περιόδου.
Εντούτοις, μελέτες σε ζώα με dexketoprofen trometamol δεν έχουν
δείξει αναπαραγωγική τοξικότητα (βλέπε παρ. 5.3). Κατά τη διάρκεια
του πρώτου και του δεύτερου τριμήνου της κύησης, το dexketoprofen
trometamol δεν πρέπει να χορηγείται εκτός εάν θεωρηθεί απαραίτητο.
Εάν το dexketoprofen trometamol λαμβάνεται από μία γυναίκα που
προσπαθεί να συλλάβει, ή κατά τη διάρκεια του πρώτου και του
δευτέρου τριμήνου της κύησης, η δόση θα πρέπει να είναι χαμηλή και
η διάρκεια της θεραπείας όσο πιο σύντομη γίνεται.
Κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου της κύησης, όλοι οι αναστολείς
της σύνθεσης προσταγλανδίνης μπορεί να εκθέσουν το έμβρυο σε :
- καρδιοπνευμονική τοξικότητα (με πρόωρη σύγκλειση του
αρτηριακού πόρου και πνευμονική υπέρταση).
- νεφρική δυσλειτουργία, η οποία μπορεί να εξελιχθεί σε
νεφρική ανεπάρκεια με ολιγο-υδραμνίωση.
Τη μητέρα και το νεογνό, στο τέλος της κύησης, σε :
- πιθανή παράταση του χρόνου αιμορραγίας, μία αντι-
συσσωρευτική επίδραση η οποία μπορεί να συμβεί και με
πολύ χαμηλές δόσεις
- αναστολή των συστολών της μήτρας το οποίο έχει σαν
επακόλουθο την καθυστέρηση ή την παράταση του τοκετού.
Θηλασμός
Δεν είναι γνωστό εάν η δεξκετοπροφαίνη απεκκρίνεται στο μητρικό
γάλα.
Γονιμότητα
Όπως και με άλλα ΜΣΑΦ,
η χρήση του dexketoprofen trometamol μπορεί να
εξασθενήσουν την γυναικεία γονιμότητα και δεν συνιστάται σε
γυναίκες που προσπαθούν να συλλάβουν. Θα πρέπει να εξετάζεται η
αποχή από το dexketoprofen trometamol σε γυναίκες που έχουν δυσχέρεια
σύλληψης ή υπόκεινται σε διερεύνηση υπογονιμότητας
4.7. Επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού
μηχανημάτων
Το φάρμακο αυτό έχει ήπια ή μέτρια επίδραση στην ικανότητα
οδήγησης ή χειρισμού μηχανημάτων λόγω της πιθανότητας να
εμφανισθούν ίλιγγος ή υπνηλία.
4.8. Ανεπιθύμητες ενέργειες
Οι ανεπιθύμητες ενέργειες που αναφέρθηκαν ως τουλάχιστον
πιθανώς σχετιζόμενες με την δεξκετοπροφαίνη κατά τις κλινικές
μελέτες με δεξκετοπροφαίνη, καθώς και οι ανεπιθύμητες ενέργειες
που αναφέρθηκαν μετά την κυκλοφορία του VIAXAL
®
ενέσιμο διάλυμα
ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς έγχυση στην αγορά
ταξινομούνται στον παρακάτω πίνακα κατά οργανικό σύστημα και
με την συχνότητα που εμφανίζονται :
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΟΡΓΑΝΙΚΟΥ
ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΣΥΧΝΕΣ
(≥1/100 έως
<1/10)
ΟΧΙ ΣΥΧΝΕΣ
(≥1/1000 έως
<1/100)
ΣΠΑΝΙΕΣ
(≥1/10000
έως <1/100)
ΠΟΛΥ
ΣΠΑΝΙΕΣ
(< 1/10000)
Διαταραχές
αίματος και
λεμφικού
συστήματος
Αναιμία Ουδετεροπενία
Θρομβοκυτοπεν
ία
Διαταραχές του
ανοσοποιητικού
συστήματος
Οίδημα
λάρυγγος
Αναφυλακτική
αντίδράση,
συμπεριλαμβαν
ομένου του
αναφυλακτικού
σοκ
Διαταραχές του
μεταβολισμού
και της θρέψης
Υπεργλυκαιμί
α,
Υπογλυκαιμία
,
Υπερτριγλυκε
ριδαιμία,
Ανορεξία
Ψυχιατρικές
διαταραχές
Αϋπνία
Διαταραχές
νευρικού
Κεφαλαλγία,
ζάλη, υπνηλία
Παραισθησίες
,
συστήματος
συγκοπή
Οφθαλμικές
διαταραχές
Θάμβος
όρασης
Διαταραχές
ώτων και
λαβυρίνθου
Εμβοές
Καρδιακές
διαταραχές
Εκτακτοσυστ
ολές,ταχυκαρ
δία
Αγγειακές
διαταραχές
Υπόταση,
Έξαψη
Υπέρταση,
επιπολής
θρομβοφλεβίτι
δα
Διαταραχές του
αναπνευστικού
συστήματος,
του θώρακος
και του
μεσοθωρακίου
Βραδύπνοια Βρογχόσπασμο
ς,δύσπνοια
Γαστρεντερικές
διαταραχές
Ναυτία,
έμμετος,
Κοιλιακό
άλγος,
διάρροια,
δυσπεψία
δυσκοιλιότητα
αιματέμεση
ξηροστομία
Πεπτικό
έλκος,
γαστρορραγία
ή διάτρηση
(βλέπε 4.4.)
Παγκρεατίτιδα
Διαταραχές του
ήπατος και των
χοληφόρων
Ηπατίτιδα,
ίκτερος
Ηπατοκυτταρικ
ή βλάβη
Διαταραχές του
δέρματος και
τουυποδόριου
ιστού
Δερματίτιδα,
εξάνθημα,
Κνησμός,
αυξημένη
εφίδρωση
Κνησμός,
ακμή,
σύνδρομο
Stevens
Johnson, τοξική
επιδερμική
νεκρόλυση,
αγγειο οίδημα,
οίδημα
προσώπου,
αντιδράσεις
φωτοευαισθησί
ας
Διαταραχές
μυοσκελετικού
συστήματος και
του συνδετικού
ιστού
Ακαμψία
μυών ή
αρθρώσεων,
επώδυνες
μυϊκες
συσπάσεις ,
πόνος στη
πλάτη
Διαταραχές των
νεφρών και του
ουροποιητικού
συστήματος
Οξεία νεφρική
ανεπάρκεια
Πολυουρία
Άλγη νεφρών
Κετονουρία
Πρωτεϊνουρία
(νεφρίτιδα ή
νεφρωσικό
σύνδρομο)
Διαταραχές
αναπαραγωγικο
ύ συστήματος
και μαστών
Διαταραχές
εμμήνου
ρήσεως
διαταραχές
του προστάτη
Γενικές
διαταραχές και
καταστάσεις
της οδού
χορηγήσεως
Πόνος στο
σημείο της
ένεσης,
αντιδράσεις
στο σημείο
της ένεσης
φλεγμονή,
μελάνιασμα,
πυρετός,
εξασθένιση,
άλγος, ρίγη,
ρίγος ,
περιφερικό
οίδημα
Εργαστηριακές
εξετάσεις
Επηρεασμένες
εξετάσεις
ήπατος
Γαστρεντερικό: Οι πιο συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες είναι
γαστρεντερικής φύσεως.
Πεπτικό έλκος, διάτρηση ή γαστρεντερική αιμορραγία μπορούν να
συμβούν ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους μερικές φορές θανατηφόρα
(βλέπε παρ. 4.4.). Μετά τη χορήγηση έχουν αναφερθεί οι ακόλουθες
ανεπιθύμητες ενέργειες: ναυτία, έμετος, διάρροια, μετεωρισμός,
δυσκοιλιότητα, δυσπεψία, κοιλιακό άλγος, μέλαινα, αιματέμεση,
ελκώδης στοματίτιδα, έξαρση κολίτιδας και της νόσου του Crohn
(βλέπε παρ. 4.4. Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη
χρήση). Λιγότερο συχνά έχει αναφερθεί γαστρίτιδα. Οίδημα,
υπέρταση και καρδιακή ανεπάρκεια έχουν αναφερθεί σε σχέση με την
θεραπεία με ΜΣΑΦ.
Όπως και με τα άλλα ΜΣΑΦ, οι ακόλουθες ανεπιθύμητες ενέργειες
μπορεί να εμφανισθούν: Άσηπτη μηνιγγίτιδα που πιθανώς
εμφανίζεται κυρίως σε ασθενείς με συστηματικό ερυθηματώδη λύκο ή
μικτή νόσο του συνδετικού ιστού και αιματολογικές αντιδράσεις
(πορφύρα, απλαστική και αιμολυτική αναιμία, σπανίως
ακκοκιοκυτταραιμία και μυελική υποπλασία).
Φυσαλιδώδεις αντιδράσεις συμπεριλαμβανομένου του Σύνδρομο
Stevens Johnson και Τοξική Επιδερμική Νεκρόλυση (πολύ σπάνια):
Κλινική μελέτη και επιδημιολογικά δεδομένα δηλώνουν ότι η χρήση
ορισμένων ΜΣΑΦ (ιδιαίτερα σε υψηλές δόσεις και σε μακρόχρονη
θεραπεία) μπορεί να συσχετίζονται με μικρή αύξηση του κινδύνου για
αρτηριακά θρομβοτικά συμβάματα (για παράδειγμα, έμφραγμα του
μυοκαρδίου ή εγκεφαλικό) (βλέπε παρ. 4.4).
Αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών
Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά την
χορήγηση άδειας κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος είναι
σημαντική. Επιτρέπει την συνεχή παρακολούθηση της σχέσης
οφέλους-κινδύνου του φαρμακευτικού προϊόντος. Ζητείται από τους
επαγγελματίες του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης να αναφέρουν
οποιεσδήποτε πιθανολογούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες μέσω του
εθνικού συστήματος αναφοράς απευθείας στον Εθνικό Οργανισμό
Φαρμάκων Μεσογείων 284, GR-15562 Χολαργός, Αθήνα, Τηλ: + 30 21
32040380/337, Φαξ: + 30 21 06549585 Ιστότοπος: http :// www . eof . gr.
4.9. Υπερδοσολογία
Η συμπτωματολογία της υπερδοσολογίας δεν είναι γνωστή.
Παρόμοια φαρμακευτικά προϊόντα έχουν προκαλέσει γαστρεντερικές
(έμετος, ανορεξία, κοιλιακό άλγος) και νευρολογικές (υπνηλία,
ίλιγγο, αποπροσανατολισμό, κεφαλαλγία) διαταραχές.
Σε περίπτωση τυχαίας ή υπερβολικής λήψης, ενδείκνυται άμεση
συμπτωματική θεραπεία σύμφωνα με την κλινική κατάσταση του
ασθενούς.
Το Dexketoprofen trometamol μπορεί να απομακρυνθεί με αιμοκάθαρση.
5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ
5.1. Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες
Φαρμακοθεραπευτική κατηγορία: Παράγωγα προπιονικού οξέος
ATC code: M01AE
Η δεξκετοπροφαίνη είναι το άλας της τρομεθαμίνης του S-(+)-2-(3-
benzoylphenyl) propionic acid, ένα αναλγητικό, αντιφλεγμονώδες και
αντιπυρετικό φάρμακο, το οποίο ανήκει στα μη στεροειδή
αντιφλεγμονώδη (
M01AE
).
Μηχανισμός δράσης
Ο μηχανισμός δράσης των μη-στεροειδών αντιφλεγμονωδών
φαρμάκων συσχετίζεται με τη μείωση της σύνθεσης των
προσταγλανδινών αναστέλλοντας την οδό της κυκλοοξυγονάσης.
Ειδικότερα, υπάρχει μία αναστολή στον μετασχηματισμό του
αραχιδονικού οξέος σε κυκλικά ενδουπεροξείδια, PGG
2
και PGH
2
, τα
οποία παράγουν τις προσταγλανδίνες PGE
1
, PGE
2
, PGF
2A
και PGD
2
και
επίσης την προστακυκλίνη PGI
2
και τις θρομβοξάνες (ΤxA
2
και TxB
2
).
Επιπλέον, η αναστολή της σύνθεσης των προσταγλανδινών μπορεί να
επηρεάσει και άλλους μεσολαβητές φλεγμονής όπως τις κινίνες,
προκαλώντας μία έμμεση δράση, η οποία είναι πρόσθετη της άμεσης
δράσης.
Φαρμακοδυναμικές επιδράσεις
Σε πειραματόζωα και σε ανθρώπους έχει αποδειχθεί ότι η
δεξκετοπροφαίνη είναι αναστολέας της ενεργότητας των COX-1 και
COX-2.
Κλινική αποτελεσματικότητα και ασφάλεια
Κλινικές μελέτες που εκτελέστηκαν σε διάφορα πρότυπα πόνου
αποδεικνύουν την αποτελεσματική αναλγητική δράση της
τρομεθαμιλικής δεξκετοπροφαίνης.
Το αναλγητικό αποτέλεσμα της ενδομυϊκώς και ενδοφλεβίως
χορηγούμενης τρομεθαμιλικής δεξκετοπροφαίνης στην αντιμετώπιση
μετρίας ή ισχυρής εντάσεως άλγους ερευνήθηκε σε αρκετά πρότυπα
χειρουργικού άλγους (ορθοπεδικά και γυναικολογικά / κοιλιακές
επεμβάσεις) καθώς επίσης και μυοσκελετικού άλγους (πρότυπο οξείας
οσφυαλγίας) και κολικού νεφρού.
Στις μελέτες που πραγματοποιήθηκαν η εμφάνιση της αναλγητικής
δράσης ήταν ταχεία και το μέγιστο αναλγητικό αποτέλεσμα
παρατηρήθηκε εντός 45 min. Η διάρκεια του αναλγητικού
αποτελέσματος μετά από χορήγηση 50mg τρομεθαμιλικής
δεξκετοπροφαίνης είναι συνήθως 8 ώρες.
Κλινικές μελέτες σε μετεγχειρητικό άλγος έδειξαν ότι όταν το
ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς
έγχυση VIAXAL
®
χορηγήθηκε σε συνδυασμό με οπιοειδή μείωσε
σημαντικά την κατανάλωση οπιοειδών. Σε μελέτες μετεγχειρητικού
άλγους κατά τις οποίες οι ασθενείς έπαιρναν μορφίνη από συσκευή
αναλγησίας ελεγχόμενη από τον ασθενή, οι ασθενείς που έπαιρναν
δεξκετοπροφαίνη χρειάζονταν σημαντικά λιγότερη μορφίνη (μεταξύ
30-45% λιγότερη) από ότι οι ασθενείς της ομάδας placebo.
5.2. Φαρμακοκινητικές ιδιότητες
Απορρόφηση
Μετά από ενδομυϊκή χορήγηση της τρομεθαμιλικής δεξκετοπροφαίνης
σε ανθρώπους, η μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα (Cmax)
επιτυγχάνεται σε 20 λεπτά (κυμαίνεται από 10-45 λεπτά). Για
δοσολογία 25 και 50mg σε εφάπαξ χορήγηση η περιοχή κάτω από την
καμπύλη βρέθηκε να είναι ανάλογη μετά από ενδομυϊκή και
ενδοφλέβια χορήγηση.
Κατανομή
Όπως και με άλλα φάρμακα με υψηλό ποσοστό σύνδεσης με τις
πρωτεϊνες του πλάσματος (99%), ο όγκος κατανομής του έχει μέση
τιμή χαμηλότερη από 0.25 l/kg. Η ημιπερίοδος της κατανομής είναι
περίπου 0,35 ώρες και η ημιπερίοδος της αποβολής είναι 1-2,7 ώρες.
Σε φαρμακοκινητικές μελέτες πολλαπλών δόσεων παρατηρήθηκε ότι η
Cmax και η AUC μετά από την τελευταία ενδομυϊκή ή ενδοφλέβια
χορήγηση δεν διαφέρει από εκείνη που επετεύχθη μετά από εφ άπαξ
δόση, αποδεικνύοντας ότι το φάρμακο δεν αθροίζεται.
Βιομετασχηματισμός και Αποβολή
Μετά τη χορήγηση της τρομεθαμιλικής δεξκετοπροφαίνης στα ούρα
ανιχνεύεται μόνο το S-(+) εναντιομερές, αποδεικνύοντας ότι δεν
γίνεται μετατροπή στο R-(-) εναντιομερές στον άνθρωπο.
Η κύρια οδός αποβολής του φαρμάκου είναι η γλυκουρονιδική
σύζευξη και στην συνέχεια η νεφρική απέκκριση.
Ηλικιωμένοι
Σε υγιείς ηλικιωμένους (πάνω από 65 ετών) η έκθεση ήταν σημαντικά
μεγαλύτερη από ότι σε νέους εθελοντές μετά από απλή και
επαναλαμβανόμενη χορήγηση (μέχρι 55%) ενώ δεν υπάρχει
στατιστική διαφορά στη μέγιστη συγκέντρωση και στο χρόνο
επίτευξης της μέγιστης συγκέντρωσης. Η μέση ημιπερίοδος
απέκκρισης παρατείνεται μετά από απλή και επαναλαμβανόμενη δόση
(μέχρι 48%) και η ολική αποβολή είναι εμφανώς μειωμένη.
5.3. Προκλινικά στοιχεία ασφάλειας
Προκλινικά δεδομένα βασισμένα σε συμβατικές μελέτες
φαρμακολογικής ασφάλειας, τοξικότητας επαναλαμβανόμενης
χορήγησης, γονοτοξικότητας, τοξικότητας επί της αναπαραγωγής και
ανοσοφαρμακολογίας δεν έδειξαν ιδιαίτερους κινδύνους για τους
ανθρώπους πλέον αυτών που έχουν αναφερθεί σε άλλες παραγράφους
της Περίληψης Χαρακτηριστικών του Προϊόντος.
Οι μελέτες χρόνιας τοξικότητας σε ποντίκια και πιθήκους έδειξαν ότι
το επίπεδο των δόσεων μέχρι το οποίο δεν παρατηρούνται
ανεπιθύμητες ενέργειες είναι 3mg/Kg ημερησίως (NOAL: No Observed
Adverse E}ect Level).
Οι κύριες ανεπιθύμητες ενέργειες που παρατηρήθηκαν με υψηλές
δόσεις, ήταν γαστρεντερικές διαβρώσεις και έλκη κατά
δοσοεξαρτώμενο τρόπο.
Όπως έχει διαπιστωθεί από μελέτες σε ζώα για όλη την
φαρμακολογική κατηγορία των ΜΣΑΦ, η τρομεθαμιλική
δεξκετοπροφαίνη μπορεί να έχει επιδράσεις στην επιβίωση των
εμβρύων τόσο εμμέσως με την γαστρεντερική τοξικότητα επί των
εγκυμονούντων ζώων όσο και αμέσως επί της αναπτύξεως του
εμβρύου.
6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
6.1. Κατάλογος εκδόχων
(96%) Αιθανόλη
Νάτριο χλωριούχο
Νατρίου υδροξείδιο (για ρύθμιση pH)
μ Ύδωρ για ενέσι α
6.2. Aσυμβατότητες
Το ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς
έγχυση VIAXAL® δεν πρέπει να αναμιγνύεται σε μικρό όγκο (π.χ. σε
μία σύριγγα) με διαλύματα ντοπαμίνης, προμεθαζίνης, πενταζοσίνης,
πεθιδίνης ή υδροξυζίνης, διότι επιφέρει καθίζηση του διαλύματος .
Τα αραιωμένα διαλύματα για έγχυση που παρασκευάζονται όπως
αναφέρεται στο κεφ. 6.6 δεν πρέπει να αναμιγνύονται με προμεθαζίνη
και πενταζοσίνη.
Το προϊόν αυτό δεν πρέπει να αναμιγνύεται με άλλα φάρμακα εκτός
από αυτά που αναφέρονται στο κεφ. 6.6.
6.3. Διάρκεια ζωής
4 χρόνια
Μετά την αραίωση σύμφωνα με τις οδηγίες που δίνονται στο κεφ. 6.6,
το αραιωμένο διάλυμα εφ’όσον προστατεύεται από το φως της
ημέρας, έχει αποδειχθεί ότι είναι χημικώς σταθερό για 24 ώρες όταν
φυλάσσεται σε θερμοκρασία μέχρι 25°C.
Από μικροβιολογικής άποψης το προϊόν πρέπει να χρησιμοποιείται
αμέσως.
Εάν δεν χρησιμοποιηθεί αμέσως, τότε ο χρόνος και οι συνθήκες
φύλαξης είναι υπό την ευθύνη του χρήστη και οπωσδήποτε δεν πρέπει
να είναι μεγαλύτερος από 24 ώρες σε θερμοκρασία 2-8°C εκτός εάν η
αραίωση έγινε κάτω από αυστηρά ελεγχόμενες και τεκμηριωμένα
άσηπτες συνθήκες.
6.4. Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη φύλαξη του προϊόντος
Οι φύσιγγες να φυλάσσονται εντός του κουτιού προκειμένου να
προφυλαχθούν από το φως.
Για τις συνθήκες διατήρησης μετά την αραίωση του φαρμακευτικού
προϊόντος, βλέπε παράγραφο 6.3.
6.5. Φύση και συστατικά του περιέκτη
Έγχρωμες φύσιγγες υάλου τύπου Ι που περιέχουν 2ml διαλύματος για
ένεση / πυκνού διαλύματος για παρασκευή διαλύματος προς έγχυση.
Κουτιά που περιέχουν: 1, 5,6,10,20,50 ή 100 φύσιγγες.
Μπορεί να μην κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.
6.6. Ιδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης και άλλος χειρισμός
Το ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή διαλύματος προς
έγχυση VIAXAL
®
έχει δειχθεί ότι είναι συμβατό, όταν αναμιγνύεται
σε μικρό όγκο (π.χ. μία σύριγγα) με ενέσιμα διαλύματα ηπαρίνης,
λιδοκαϊνης, μορφίνης και θεοφυλλίνης.
Για χορήγηση ως ενδοφλέβια έγχυση, το περιεχόμενο μιας φύσιγγας
(2 ml) του VIAXAL
®
ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή
διαλύματος προς έγχυση πρέπει να αραιωθεί με όγκο 30 έως 100 ml
φυσιολογικού ορού, γλυκόζης ή γαλακτικού διαλύματος Ringer. Το
διάλυμα πρέπει να παρασκευασθεί ασήπτως και να προστατευθεί από
το φυσικό φως της ημέρας (βλέπε επίσης κεφ. 6.3). Το αραιωμένο
διάλυμα είναι διαυγές.
To VIAXAL
®
ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή
διαλύματος προς έγχυση αραιωμένο σε όγκο 100ml φυσιολογικού
ορού ή διαλύματος γλυκόζης δείχνει ότι είναι συμβατό με τα
ακόλουθα φαρμακευτικά προϊόντα: Ντοπαμίνης, ηπαρίνης,
υδροξυζίνης, λιδοκαϊνης, μορφίνης, πεθιδίνης και θεοφυλλίνης.
Δεν έχει παρατηρηθεί προσρόφηση της δραστικής όταν αραιωμένα
διαλύματα του VIAXAL
®
ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για
παρασκευή διαλύματος προς έγχυση, διατηρήθηκαν σε πλαστικούς
σάκκους ή συσκευές χορήγησης παρασκευασμένους από Ethyl Vinyl
Acetate (EVA), Cellulose Propionate (CP), Low Density PolyEthylene (LDPE) και
PolyVinyl Chloride (PVC).
To VIAXAL
®
ενέσιμο διάλυμα ή πυκνό διάλυμα για παρασκευή
διαλύματος προς έγχυση, προορίζεται για μία μόνο χρήση και κάθε
περίσσεια φαρμάκου πρέπει να απορρίπτεται. Πριν την χορήγηση, το
διάλυμα πρέπει οπτικά να ελεγχθεί για να βεβαιωθεί ότι είναι
διαυγές και άχρωμο, δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί σε περίπτωση που
παρατηρηθούν ότι περιέχει σωματίδια.
Κάθε αχρησιμοποίητο φαρμακευτικό προϊόν ή υπόλειμμα πρέπει να
απορρίπτεται σύμφωνα με τις κατά τόπους ισχύουσες σχετικές
διατάξεις.
7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
LABORATORIOS MENARINI SA
Alfonso XII, 587
08919 Badalona
Ισπανία
Τοπικός αντιπρόσωπος για την Ελλάδα :
ΜΕΝΑRINI HELLAS ΑΕ
Αν. Δαμβέργη 7 – Αθήνα
8. ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
26001/02
9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ /
ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ
13.02.2003 / 12.09.2008
10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Μάιος 2015
