Η παντοπραζόλη είναι μία υποκατεστημένη βενζιμιδαζόλη η οποία αναστέλλει
την έκκριση υδροχλωρικού οξέος στο στομάχι με ειδικό αποκλεισμό των
αντλιών πρωτονίων των τοιχωματικών κυττάρων.
Η παντοπραζόλη μετατρέπεται στην ενεργό της μορφή στο όξινο περιβάλλον
των τοιχωματικών κυττάρων, όπου αναστέλλει το ένζυμο H
+
, K
+
-ATPάση,
δηλαδή το τελικό στάδιο παραγωγής υδροχλωρικού οξέος στο στομάχι. Η
αναστολή είναι δοσοεξαρτώμενη και επηρεάζει και τη βασική έκκριση οξέος
και την έκκριση οξέος μετά από διέγερση. Στους περισσότερους ασθενείς,
απαλλαγή από τα συμπτώματα επιτυγχάνεται μέσα σε 2 εβδομάδες. Όπως και
με άλλους αναστολείς αντλίας πρωτονίων και Η
2
-ανταγωνιστές, η θεραπεία με
παντοπραζόλη μειώνει την οξύτητα του στομάχου και ως εκ τούτου αυξάνει τη
γαστρίνη, σε αναλογία με τη μείωση της οξύτητας. Η αύξηση της γαστρίνης
είναι αναστρέψιμη. Επειδή η παντοπραζόλη ενώνεται με το ένζυμο μακράν του
επιπέδου των κυτταρικών υποδοχέων, μπορεί να αναστείλει την έκκριση
υδροχλωρικού οξέος ανεξάρτητα από τη διέγερση από άλλες ουσίες
(ακετυλοχολίνη, ισταμίνη, γαστρίνη). Η δράση είναι η ίδια είτε το προϊόν
χορηγείται από το στόμα είτε χορηγείται ενδοφλεβίως.
Φαρμακοδυναμικές επιδράσεις
Οι τιμές γαστρίνης σε νηστεία αυξάνονται υπό την επίδραση της
παντοπραζόλης. Σε βραχυχρόνια χρήση, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν
υπερβαίνουν το ανώτερο φυσιολογικό όριο. Kατά τη διάρκεια μακροχρόνιας
θεραπείας, τα επίπεδα γαστρίνης διπλασιάζονται στις περισσότερες
περιπτώσεις. Ωστόσο, υπερβολική αύξηση συμβαίνει μόνο σε μεμονωμένες
περιπτώσεις. Ως αποτέλεσμα, παρατηρείται μικρή έως μέτρια αύξηση του
αριθμού των ειδικών ενδοκρινικών (ΕCL) κυττάρων στο στομάχι, στη
μειοψηφία των περιπτώσεων, κατά τη διάρκεια μακροχρόνιας θεραπείας (απλή
έως αδενωματώδης υπερπλασία). Ωστόσο, σύμφωνα με τις μελέτες που έχουν
διεξαχθεί μέχρι σήμερα, ο σχηματισμός καρκινοειδών προδρόμων (άτυπη
υπερπλασία) ή γαστρικών καρκινοειδών όπως βρέθηκαν σε πειράματα σε ζώα
(βλ. παράγραφο 5.3) δεν έχει παρατηρηθεί στον άνθρωπο.
Επίδραση της μακροχρόνιας θεραπείας με παντοπραζόλη για περισσότερο από
ένα χρόνο, στις ενδοκρινικές παραμέτρους του θυρεοειδούς, δεν μπορεί να
αποκλεισθεί εντελώς, σύμφωνα με αποτελέσματα μελετών σε ζώα.
5.2 μ Φαρ ακοκινητικές ιδιότητες
Απορρόφηση
H παντοπραζόλη απορροφάται ταχέως και η μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα
επιτυγχάνεται ακόμη και ύστερα από μία εφάπαξ δόση 40 mg από το στόμα.
Κατά μέσο όρο, σε περίπου 2,5 ώρες μετά τη χορήγηση επιτυγχάνονται
μέγιστες συγκεντρώσεις στον ορό που είναι περίπου 2-3 μg/ml και αυτές οι
τιμές παραμένουν σταθερές μετά από πολλαπλή χορήγηση.
μ μ Η φαρ ακοκινητική δεν διαφέρει ετά από μ μ εφάπαξ ή επαναλα βανό ενη
. 10χορήγηση Στο εύρος δόσεων 80έως mg, η κινητική της παντοπραζόλης στο
μ μμ μ μ .πλάσ α είναι γρα ική ετά και από του στό ατος και ενδοφλέβια χορήγηση
Η απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα από το δισκίο βρέθηκε να είναι περίπου 77%. Η
ταυτόχρονη λήψη τροφής δεν είχε επίδραση στην AUC, στη μέγιστη
συγκέντρωση στον ορό και συνεπώς στη βιοδιαθεσιμότητα. Μόνο η
μεταβλητότητα του λανθάνοντος χρόνου θα αυξηθεί με ταυτόχρονη λήψη
τροφής.
Page 12 of 17