SPC - Περίληψη χαρακτηριστικών CLOPIXOL OILY.INJ 200MG/ML BTx1 AMPx1ML DEPOT

eRx.gr

|Αρχική|

|Σκεύασμα|

Εύκολο SMS στο 13033 για μετακινήσεις Τύπου Β

SPC : CLOPIXOL OILY.INJ 200MG/ML BTx1 AMPx1ML DEPOT

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1. ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

Clopixol Depot 200 mg/ml ενέσιμο διάλυμα

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ

Zuclopenthixol decanoate 200 mg/ml.

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων βλ. παράγραφο 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΗ ΜΟΡΦΗ

Ενέσιμο ελαιώδες διάλυμα.

200 mg/ml: Διαυγές, υποκίτρινο, έλαιο, πρακτικά ελεύθερο σωματιδίων

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Θεραπεία συντήρησης της σχιζοφρένειας και άλλων ψυχώσεων ιδιαίτερα με

συμπτώματα όπως οι παραισθήσεις, παραληρητικές ιδέες και διαταραχές

της σκέψης μαζί με διέγερση, ανησυχία, εχθρικότητα και επιθετικότητα.

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Ενήλικες

Η δοσολογία και τα διαστήματα μεταξύ των ενέσεων θα πρέπει να

εξατομικεύονται σύμφωνα με τη κατάσταση του ασθενούς, έτσι ώστε να

επιτευχθεί η μέγιστη καταστολή των ψυχωσικών συμπτωμάτων με τις

ελάχιστες ανεπιθύμητες ενέργειες.

Decanoate Zuclopenthixol 200 mg/ml

Για τη θεραπεία συντήρησης το δοσολογικό εύρος είναι φυσιολογικά 200-

400 mg (1-2 ml) κάθε δεύτερη έως τέταρτη εβδομάδα.

Λίγοι ασθενείς θα χρειαστούν υψηλότερες δοσολογίες ή μικρότερα χρονικά

διαστήματα ανάμεσα στις δόσεις. Όγκοι ενέσιμου διαλύματος οι οποίοι

υπερβαίνουν τα 2 ml θα πρέπει να χορηγηθούν σε δύο διαφορετικά σημεία.

Όταν αλλάζεται η αγωγή από Zuclopenthixol χορηγούμενη από του

στόματος ή από ενδομυϊκά χορηγούμενη acetate Zuclopenthixol κατά τη

θεραπεία συντήρησης σε decanoate Zuclopenthixol τότε θα πρέπει να

ακολουθούνται οι παρακάτω οδηγίες:

1) Aλλαγή από την Zuclopenthixol από του στόματος σε decanoate

Zuclopenthixol

x mg από του στόματος ημερησίως αντιστοιχούν σε 8x mg decanoate κάθε 2

εβδομάδες

x mg από του στόματος ημερησίως αντιστοιχούν σε 16x mg decanoate κάθε

4 εβδομάδες

Η από του στόματος Zuclopenthixol θα πρέπει να συνεχίζεται κατά τη

διάρκεια της πρώτης εβδομάδος μετά την πρώτη ένεση αλλά σε μειωμένη

δοσολογία.

2)Αλλαγή από acetate Zuclopenthixol σε decanoate Zuclopenthixol

Ταυτόχρονα με την (τελευταία) ένεση της acetate Zuclopenthixol (100 mg),

200-400 mg (1-2 ml) της decanoate Zuclopenthixol 200 mg/ml θα πρέπει να

χορηγούνται ενδομυϊκά και να επαναλαμβάνονται κάθε 2

εβδομάδα.

Μπορεί να απαιτηθούν υψηλότερες δόσεις ή συντομότερα χρονικά

μεσοδιαστήματα.

Η acetate Zuclopenthixol και η decanoate Zuclopenthixol μπορούν να

αναμιχθούν σε μία σύριγγα και να χορηγηθούν με μία ένεση (συγχορήγηση).

Οι ασθενείς οι οποίοι αλλάζουν από άλλα σκευάσματα θα πρέπει να

λαμβάνουν ανάλογη δόση με βάση την ισοδυναμία 200 mg decanoate

Zuclopenthixol με 25 mg decanoate φλουφαιναζίνης, με 40 mg cis(Z)-

decanoate φλουπενθιξόλης, ή με 50 mg decanoate αλοπεριδόλης.

Οι επαναληπτικές δόσεις της decanoate Zuclopenthixol και τα

μεσοδιαστήματα μεταξύ των ενέσεων θα πρέπει να προσαρμόζονται

ανάλογα με την ανταπόκριση του ασθενούς.

Ηλικιωμένοιι ασθενείς

Οι ηλικιωμένοι ασθενείς θα πρέπει να λαμβάνουν τις χαμηλότερες δυνατές

δόσεις του δοσολογικού εύρους.

Παιδιά

Το Clopixol δεν συνιστάται για χρήση σε παιδιά εξ αιτίας απουσίας κλινικής

εμπειρίας.

Μειωμένη νεφρική λειτουργία

Το Clopixol μπορεί να χορηγείται στις συνήθεις δόσεις σε ασθενείς με

μειωμένη νεφρική λειτουργία.

Μειωμένη ηπατική λειτουργία

Συνιστάται προσεκτική δοσολόγηση και εάν είναι δυνατόν προσδιορισμός

επιπέδων του ορού.

Μέθοδος χορήγησης

Το Clopixol χορηγείται με ενδομυϊκή ένεση στο ανώτερο εξωτερικό

τεταρτημόριο της περιοχής του γλουτού. Ενέσιμοι όγκοι οι οποίο

υπερβαίνουν τα 2 ml θα πρέπει να μοιράζονται σε δύο σημεία ένεσης. Η

τοπική ανοχή είναι καλή.

4.3 Αντενδείξεις

Υπερευαισθησία στο δραστικό συστατικό ή σε κάποιο από τα έκδοχα

καταγράφονται στην παράγραφο 6.1.

Κυκλοφορική καταπληξία, πτώση του επιπέδου συνείδησης οιασδήποτε

αιτιολογίας (πχ δηλητηρίαση από αλκοόλ, βαρβιτουρικά, ή οπιοειδή), κώμα.

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Το Zuclopenthixol πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με

γλαύκωμα κλειστής γωνίας, υπερτροφία του προστάτη, ηπατική/νεφρική

ανεπάρκεια, σοβαρή αναπνευστική ανεπάρκεια, υπό/υπέρ-θυρεοειδισμό,

μυασθένεια Gravis, φαιοχρωμοκύτωμα, παθήσεις του αίματος, επιληψία και

νόσο του Parkinson.

Έχουν περιγραφεί συμπτώματα απόσυρσης, μετά από απότομη διακοπή

νευροληπτικών φαρμάκων, τα οποία περιλαμβάνουν ναυτία, έμετο,

εφίδρωση και αϋπνία. Μπορεί επίσης να παρουσιαστεί επανεμφάνιση

ψυχωσικών συμπτωμάτων καθώς επίσης και έναρξη ακούσιων κινήσεων

(όπως ακαθησία, δυστονία και δυσκινησία). Για τους λόγους αυτούς

συνιστάται σταδιακή διακοπή της θεραπείας.

Η πιθανότητα ανάπτυξης κακοήθους νευροληπτικού συνδρόμου

(υπερθερμία, μυϊκή δυσκαμψία, διακυμάνσεις του επιπέδου συνείδησης,

αστάθεια του αυτόνομου νευρικού συστήματος) υφίσταται με οποιοδήποτε

νευροληπτικό. Ο κίνδυνος είναι πιθανώς μεγαλύτερος με τούς πιο ισχυρούς

παράγοντες. Οι ασθενείς με προϋπάρχον οργανικό ψυχοσύνδρομο, νοητική

καθυστέρηση και κατάχρηση οπιοειδών και αλκοόλ είναι οι πλέον

αντιπροσωπευόμενοι στα θανατηφόρα περιστατικά

Θεραπεία: Διακοπή των νευροληπτικών. Συμπτωματική θεραπεία και χρήση

γενικών υποστηρικτικών μέτρων. Η δαντρολένη και η βρωμοκρυπτίνη

μπορεί να βοηθήσουν.

Τα συμπτώματα μπορεί να επιμείνουν για περισσότερο από μία εβδομάδα

μετά την διακοπή της από του στόματος χορήγησης νευροληπτικών και ίσως

και περισσότερο όταν σχετίζονται με φαρμακοτεχνικές μορφές depot των

φαρμάκων Όπως και τα άλλα νευροληπτικά το zuclopenthixol θα πρέπει να

χρησιμοποιείται με προσοχή σε ασθενείς με οργανικό ψυχοσύνδρομο,

σπασμούς και προχωρημένη ηπατική νόσο.

Οι ασθενείς σε μακροχρόνια αγωγή θα πρέπει να παρακολουθούνται

προσεκτικά, και να αξιολογείται περιοδικά η δυνατότητα μείωσης της

δόσης συντήρηρησης

Όπως και με άλλα φάρμακα τα οποία ανήκουν στη θεραπευτική κατηγορία

των αντιψυχωσικών το zuclopenthixol acetate μπορεί να προκαλέσει

παράταση του QT. Το επίμονα παρατεταμένο διάστημα QT μπορεί να αυξήσει

τον κίνδυνο για κακοήθεις αρρυθμίες. Γι αυτό το λόγο το zuclopenthixol

acetate θα πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε ευάλωτα άτομα (με

υποκαλιαιμία, υπομαγνησία ή γενετική προδιάθεση) και σε ασθενείς με

ιστορικό καρδιαγγειακών διαταραχών, πχ παράταση του QT, σημαντική

βραδυκαρδία (<50 χτύποι ανά λεπτό), πρόσφατο οξύ έμφραγμα του

μυοκαρδίου, μη αναστρέψιμη καρδιακή ανεπάρκεια, ή καρδιακή αρρυθμία. Η

συγχορηγηση με άλλα αντιψυχωσικά θα πρέπει να αποφεύγεται (βλ.

παράγραφο 4.5).

Έχουν αναφερθεί περιστατικά φλεβικής θρομβοεμβολής με αντιψυχωσικά

φαρμακευτικά προϊόντα. Εφόσον ασθενείς που λαμβάνουν αντιψυχωσικά,

συχνά παρουσιάζουν επίκτητους παράγοντες κινδύνου για φλεβική

θρομβοεμβολή, όλοι οι πιθανοί παράγοντες κινδύνου πρέπει να εντοπίζονται

πριν και κατά τη διάρκεια της θεραπείας με Zuclopenthixol και να

λαμβάνονται προλητπικά μέτρα.

Έχουν αναφερθεί περιστατικά λευκοπενίας, ουδετεροπενίας και

ακοκκιοκυτταραιμίας κατά τη χρήση αντιψυχωσικών , περιλαμβανομένου

και του zuclopenthixol decanoate. Οι μακράς δράσης depot μορφές των

αντιψυχωσικών θα πρέπει να χορηγούνται με προσοχή σε συνδυασμό με

άλλα φάρμακα με γνωστή μυελοκατασταλτική δράση, καθώς δεν μπορούν

να απομακρυνθούν ταχέως από το σώμα σε περιπτώσεις που αυτό είναι

απαραίτητο.

Ηλικιωμένοι ασθενείς

Καρδιαγγειακά

Περίπου τριπλάσιος είναι ο κίνδυνος με μερικά άτυπα αντιψυχωσικά για

ύπαρξη ανεπιθύμητων ενεργειών από το καρδιαγγειακό στις

τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο μελέτες στον πληθυσμό

με άνοια. Ο μηχανισμός αυτής της αύξησης δεν είναι γνωστός. Ο αυξημένος

κίνδυνος δεν μπορεί να αποκλεισθεί και για άλλα αντιψυχωσικά ή άλλους

πληθυσμούς ασθενών. Το Zuclopenthixol θα πρέπει να χρησιμοποιείται με

προσοχή σε ασθενείς με παράγοντες κινδύνου για εγκεφαλικό επεισόδιο.

Αυξημένη θνητότητα σε ηλικιωμένους με άνοια

Στοιχεία από δύο μεγάλες μελέτες παρατήρησης κατέδειξαν ότι οι

ηλικιωμένοι με άνοια οι οποίοι λαμβάνουν θεραπεία με αντιψυχωσικά,

διατρέχουν ελαφρώς αυξημένο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με αυτούς που

δεν λαμβάνουν θεραπεία. Δεν υπάρχουν στοιχεία ώστε να γίνει σαφής

εκτίμηση του ακριβούς μεγέθους του κινδύνου του οποίου οι αιτίες δεν είναι

γνωστές.

Το Zuclopenthixol δεν αποτελεί εγκεκριμένη για τη θεραπεία των

διαταραχών συμπεριφοράς σχετιζόμενες με άνοια.

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες

μορφές αλληλεπίδρασης

Συγχορηγήσεις που απαιτούν προφύλαξη κατά τη χρήση

Το zuclopenthixol μπορεί να ενισχύσει την κατασταλτική δράση του αλκοόλ

και τη δράση των βαρβιτουρικών και άλλων κατασταλτικών του ΚΝΣ

Τα νευροληπτικά μπορεί να αυξήσουν τη δράση των αντιυπερτασικών

φαρμάκων, όπως η υδραλαζίνη και οι α-αποκλειστές. Η αντιυπερτασική

δράση της γουανεθιδίνης και των ουσιών με παρόμοια δράση μειώνεται.

Η συγχορήγηση των νευροληπτικών και του λιθίου αυξάνει το κίνδυνο

νευροτοξικότητας.

Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά και τα νευροληπτικά αναστέλλουν

αμοιβαία το μεταβολισμό το ένα του άλλου.

Το zuclopenthixol μπορεί να μειώσει τη δράση της levodopa και τη δράση

των αδρενεργικών φαρμάκων.

Η συγχορήγηση της μετοκλοπραμίδης και της πιπεραζίνης αυξάνει το

κίνδυνο εξωπυραμιδικών διαταραχών.

Το Zuclopenthixol ενισχύει πιθανώς την δράση των γενικών αναισθητικών,

των αντιπηκτικών, των αντιχολινεργικών και επιμηκύνει τη δράση των

αποκλειστών της νευρομυϊκής σύναψης.

Η χορήγηση Zuclopenthixol μπορεί να αναστείλει τον μεταβολισμό των

τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών και να απορρυθμίσει τον διαβήτη.

Επειδή η Zuclopenthixol μεταβολίζεται μερικώς από το CYP2D6 η

συγχορήγηση με φάρμακα τα οποία είναι γνωστό ότι αναστέλλουν αυτό το

ένζυμο μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη κάθαρση του zuclopenthixol.

Η αύξηση του διαστήματος QT που σχετίζεται με την αντιψυχωσική

θεραπεία μπορεί να επιδεινωθεί από την συγχορήγηση με άλλα φάρμακα

που είναι γνωστό για το ότι προκαλούν σημαντική αύξηση στο

μεσοδιάστημα QT. Η συγχορήγηση με τέτοια φάρμακα θα πρέπει να

αποφεύγεται. Σχετικές κατηγορίες περιλαμβάνουν:

 τάξης Ia και III αντιαρρυθμικά (πχ κινιδίνη, αμιωδαρόνη, σοταλόλη,

δοφετιλίδη)

 μερικά αντιψυχωσικά (πχ θειοριδαζίνη)

 μερικές μακρολίδες (πχ ερυθρομυκίνη)

 μερικά αντιισταμινικά (πχ τερφεναδίνη, αστεμιζόλη)

 μερικά αντιβιοτικά κινολόνης (πχ. γκατιφλοξασίνη, μοξιφλοξασίνη)

Η παραπάνω λίστα δεν είναι εξαντλητική και άλλα συγκεκριμένα φάρμακα

που είναι γνωστό ότι προκαλούν σημαντική αύξηση του διαστήματος QT

θα πρέπει να αποφεύγονται (πχ σισαπρίδη, λίθιο).

Τα φάρμακα τα οποία είναι γνωστό ότι προκαλούν ηλεκτρολυτικές

διαταραχές όπως τα θειαζιοδεδιουρητικά (υποκαλιαιμία) και τα φάρμακα

για τα οποία είναι γνωστό ότι αυξάνουν τη συγκέντρωση πλάσματος της

Zuclopenthixol θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιούνται με προσοχή καθώς

μπορεί να αυξήσουν το κίνδυνο για παράταση του QT και καοήθεις αρρυθμίες

(βλ. παράγραφο 4.4).

4.6 Γονιμότητα, Κύηση και Γαλουχία

Κύηση

Το Decanoate Zuclopenthixol δεν πρέπει να χορηγείται κατά τη διάρκεια της

εγκυμοσύνης εκτός εάν το προσδοκώμενο όφελος για την ασθενή υπερτερεί

από το θεωρητικό κίνδυνο για το έμβρυο.

Τα νεογνά που εκτίθενται σε αντιψυχωσικά (συμπεριλαμβανομένης της

zuclopenthixol) κατά τη διάρκεια του τρίτου τριμήνου της κύησης

διατρέχουν τον κίνδυνο για παρενέργειες που περιλαμβάνουν

εξωπυραμιδικά ή / και συμπτώματα στέρησης που μπορεί να ποικίλουν σε

βαρύτητα και τη διάρκεια μετά τον τοκετό. Έχουν υπάρξει αναφορές για

ανησυχία, υπερτονία, υποτονία, τρόμος, υπνηλία, αναπνευστική δυσχέρεια,

ή διαταραχή σίτισης. Κατά συνέπεια, τα νεογνά θα πρέπει να

παρακολουθούνται προσεκτικά.

Μελέτεςέδειξαν τοξικότητα στην αναπαραγωγή (βλ. παράγραφο 5.3)

Θηλασμός

Επειδή το zuclopenthixol βρίσκεται σε χαμηλές συγκεντρώσεις στο μητρικό

γάλα δεν θεωρείται πιθανό να επιδρά στο νεογνό όταν χρησιμοποιούνται

συνήθεις θεραπευτικές δόσεις. Η δόση που προσλαμβάνεται από το νεογνό

είναι μικρότερη από το 1% της σχετιζόμενης με το βάρος μητρικής δόσης (σε

mg/kg). Ο θηλασμός μπορεί να συνεχιστεί κατά τη διάρκεια της θεραπείας

με decanoate Zuclopenthixol εάν θεωρηθεί κλινικά σημαντικό αλλά

συνιστάται παρακολούθηση του εμβρύου ιδιαίτερα κατά τις 4 πρώτες

εβδομάδες μετά τη γέννησή του.

Γονιμότητα

Σε ανθρώπους, έχουν αναφερθεί ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως η

υπερπρολακτιναιμία, γαλακτόρροια, αμηνόρροια, στυτική δυσλειτουργία

και αδυναμία εκσπερμάτισης (βλ. παράγραφο 4.8). Τα συμβάντα αυτά

μπορεί να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στη γυναικεία και / ή ανδρική

σεξουαλική λειτουργία και τη γονιμότητα.

Εάν εμφανιστεί κλινικά σημαντική υπερπρολακτιναιμία, γαλακτόρροια,

αμηνόρροια ή σεξουαλικές δυσλειτουργίες θα πρέπει να εξετάζεται η

μείωση της δόσης (εάν είναι δυνατόν) ή η διακοπή. Οι ανεπιθύμητες

ενέργειες είναι αναστρέψιμες στην διακοπή.

Χορήγηση του zuclopenthixol σε αρσενικούς και θηλυκούς αρουραίους

συνδέθηκαν με μια μικρή καθυστέρηση στο ζευγάρωμα. Σε ένα πείραμα όπου

το zuclopenthixol χορηγήθηκε μέσω της τροφής, σημειώθηκε ανεπαρκής

επίδοση στο ζευγάρωμα και μειωμένο ποσοστό σύλληψης.

4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών

Το Clopixol είναι ένα κατασταλτικό φάρμακο. Οι ασθενείς στους οποίους

συνταγογραφούνται ψυχοτρόπα φάρμακα αναμένεται να έχουν κάποια

διαταραχή στη γενική προσοχή και συγκέντρωσή τους και θα πρέπει να

προειδοποιούνται σχετικά με την ικανότητά τους να οδηγούν και να

χειρίζονται μηχανές.

4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες

Οι περισσότερες ανεπιθύμητες ενέργειες είναι δοσοεξαρτώμενες. Η

συχνότητα και η σοβαρότητα είναι στις περισσότερες περιπτώσεις

μεγαλύτερες κατά την αρχική φάση της θεραπείας και μειώνονται με τη

συνέχεια της θεραπείας.

Εξωπυραμιδικές αντιδράσεις μπορεί να συμβούν, ειδικότερα κατά τη

διάρκεια της αρχικής φάσης της θεραπείας. Στις περισσότερες περιπτώσεις

αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες μπορούν να ελεγχθούν ικανοποιητικά με τη

μείωση της δόσης και/ή τη χρήση αντιπαρκινσονικών φάρμακων. Η

προφυλακτική χρήση ρουτίνας αντιπαρκινσονικών φαρμάκων δεν

συνιστάται. Τα αντιπαρκινσονικά φάρμακα δεν βελτιώνουν την όψιμη

δυσκινησία και μπορεί να την επιδεινώσουν. Η μείωση της δόσης ή εάν

είναι δυνατόν η διακοπή της θεραπείας με ζουκλοπενθιξόλη συνίσταται. Σε

επίμονη ακαθισία μπορεί να είναι χρήσιμη η χορήγηση βενζοδιαζεπίνης ή

προπρανολόλης.

Οι συχνότητες λαμβάνονται από τη βιβλιογραφία και την αυθόρμητη

αναφορά. Οι συχνότητες καθορίζονται ως : πολύ συχνές ( 1/10),

συχνές( 1/100 έως 1/10); μη συχνές ( 1/1,000 έως  1/100), σπάνιες

( 1/10,000 έως  1/1,000); πολύ σπάνιες ( 1/10,000), ή άγνωστες (δεν

μπορεί να υπολογισθεί από τα διαθέσιμα στοιχεία).

Καρδιακές διαταραχές

Συχνές

Ταχυκαρδία, αίσθημα παλμών

Σπάνιες

Παράταση του QT στο ΗΚΓ

Διαταραχές του αίματος και του λεμφικού συστήματος

Σπάνιες

Θρομβοκυττοπενία, ουδετεροπενία, λευκοπενία, ακοκκιοκυτταραιμία

Διαταραχές Νευρικού συστήματος

Πολύ συχνές

Υπνηλία, ακαθισία, υπερκινησία, υποκινησία

Συχνές

Τρόμος, δυστονία, υπερτονία, ζάλη, κεφαλαλγία, παραισθησία, διαταραχές

της προσοχής, αμνησία, διαταραχές βάδισης

Όχι συχνές

Όψιμη δυσκινησία, ζωηρά αντανακλαστικά, δυσκινησία, παρκινσονισμός,

συγκοπή, αταξία, διαταραχές του λόγου, υποτονία, σπασμοί, ημικρανία

Πολύ σπάνιες

Κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο

Διαταραχές οφθαλμών

Συχνές

Διαταραχή προ

αρμογής,

η ομαλή όραση

Όχι συχνές

Βολβοστροφή, μυδρίαση,

Διαταραχές του ωτός και του λαβυρίνθου

Συχνές

Ίλιγγος

Όχι συχνές

Υπερηκοϊα, εμβοές

Διαταραχές αναπνευστικού, θωρακικού και μεσοθωρακικού ,

Συχνές

Ρινική συμφόρηση, δύσπνοια

Γαστρεντερικές διαταραχές

Πολύ συχνές

Ξηροστομία

Συχνές

Σιελόρροια, δυσκοιλιότητα, έμετος, δυσπεψία, διάρροια

Όχι συχνές

Κοιλιακό άλγος, ναυτία, μετεωρισμός

Διαταραχές νεφρών και διούρησης

Συχνές

Διαταραχές ούρησης, κατακράτηση ούρων, πολυουρία

Διαταραχές δέρματος και υποδόριου ιστού

Συχνές

Υπεριδρωσία, κνησμός

Όχι συχνές

Εξάνθημα, φωτοευαισθησία, διαταραχή μελάγχρωσης, σμηγματόρροια,

δερματίτιδα, πορφύρα

Διαταραχές του μυοσκελετικού και συνδετικού ιστού

Συχνές

Μυαλγία

Όχι συχνές

Μυϊκή ακαμψία, τρισμός, ραιβόκρανο

Ενδοκρινικές διαταραχές

Σπάνιες

Υπερπρολακτιναιμία

Διαταραχές του μεταβολισμού και της θρέψης

Συχνές

Αυξημένη όρεξη, αύξηση βάρους

Όχι συχνές

Μειωμένη όρεξη, μείωση βάρους

Σπάνιες

Υπεργλυκαιμία, διαταραγμένη ανοχή στη γλυκόζη, υπερλιπιδαιμία

Αγγειακές διαταραχές

Όχι συχνές

Πολύ σπάνιες

Υπόταση, εξάψεις

Φλεβική θρομβοεμβολή

Γενικές διαταραχές και καταστάσεις στη θέση χορήγησης

Συχνές

Εξασθένηση, κόπωση, αδιαθεσία, πόνος

Όχι συχνές

Δίψα, υποθερμία, πυρεξία

Διαταραχές ανοσοποιητικού συστήματος

Σπάνιες

Υπερευαισθησία, αναφυλακτική αντίδραση

Διαταραχές ήπατος και χορηφόρων

Όχι συχνές

Παθολογικές τιμές ηπατικών δοκιμασιών

Πολύ σπάνιες

Χολοστατική ηπατίτιδα, ίκτερος

Κύηση, λοχεία και περιγεννητικές συνθήκες

Άγνωστες

Σύνδρομο απόσυρσης από το φάρμακο στα νεογνά (βλέπε 4.6)

Διαταραχές Αναπαραγωγικού Σύστημα και μαστού

Όχι συχνές

Αδυναμία εκσπερμάτωσης, στυτική δυσλειτουργία, διαταραχή γυναικείου

οργασμού, ξηρότητα αιδοίου / κόλπου

Σπάνιες

Γυναικομαστία, Γαλακτόρροια, αμηνόρροια, πριαπισμός

Ψυχιατρικές διαταραχές

Συχνές

Αϋπνία, κατάθλιψη,

άγχος, νευρικότητα, παθολογικά όνειρα, διέγερση, μείωση σεξουαλικής

επιθυμίας

Όχι συχνές

Απάθεια, εφιάλτες, αύξηση σεξουαλικής επιθυμίας, σύγχυση.

Όπως και με τα άλλα φάρμακα τα οποία ανήκουν στη θεραπευτική

κατηγορία των αντιψυχωσικών, σπάνιες περιπτώσεις παράτασης του QT,

κοιλιακές αρρυθμίες – κοιλιακή μαρμαρυγή, κοιλιακή ταχυκαρδία, Torsade

de Pointes και αιφνίδιος ανεξήγητος θάνατος έχουν αναφερθεί για το

Zuclopenthixol (βλ. παράγραφο 4.4).

Απότομη διακοπή του Zuclopenthixol μπορεί να συνοδεύεται από

συμπώματα απόσυρσης. Τα πιο κοινά συμπτώματα είναι η ναυτία, ο έμετος,

η ανορεξία, η διάρροια, το ρινόρροια, η εφίδρωση, οι μυαλγίες, οι

παραισθησίες, η αϋπνία, η ανησυχία, το άγχος και η διέγερση. Οι ασθενείς

μπορεί επίσης να βιώσουν ιλίγγους, εναλασσόμενα αισθήματα ζέστης και

κρύου, και τρόμο. Τα συμπτώματα γενικά ξεκινούν μέσα σε 1 έως 4 ημέρες

από την απόσυρση και περιορίζονται μέσα σε 7 έως 14 ημέρες.

Αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών

Η αναφορά πιθανολογούμενων ανεπιθύμητων ενεργειών μετά από τη

χορήγηση άδειας κυκλοφορίας του φαρμακευτικού προϊόντος είναι

σημαντική. Επιτρέπει τη συνεχή παρακολούθηση της σχέσης οφέλους-

κινδύνου του φαρμακευτικού προϊόντος. Ζητείται από τους επαγγελματίες

του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης να αναφέρουν οποιεσδήποτε

πιθανολογούμενες ανεπιθύμητες ενέργειες:

Κύπρος

Στις Φαρμακευτικές Υπηρεσίες

Υπουργείο Υγείας

CY-1475 Λευκωσία

Φαξ: + 357 22608649

Ιστότοπος: www.moh.gov.cy/phs

Ελλάδα

Στον Εθνικό Οργανισμό Φαρμάκων, Μεσογείων 284

GR-15562 Χολαργός, Αθήνα

Τηλ: + 30 21 32040380/337

Φαξ: + 30 21 06549585

Ιστότοπος: http :// www . eof . gr.

4.9 Υπερδοσολογία

Εξ αιτίας του τρόπου χορήγησης συμπτώματα υπερδοσολογίας δεν είναι

πιθανόν να εμφανιστούν.

Συμπτώματα

Υπνηλία, κώμα, διαταραχές κινητικότητας, σπασμοί, shock,

υπερθερμία/υποθερμία.

Μεταβολές στο ΗΚΓ, παράταση του, QT,Torsade de Pointes, καρδιακή

παύση, και κοιλιακές αρρυθμίες έχουν αναφερθεί όταν το zuclopenthixol

έχει ληφθεί σε υπερδοσολογία μαζί με φάρμακα που είναι γνωστό ότι

έχουν επίδραση στην καρδιά.

Θεραπεία

Η θεραπεία είναι συμπτωματική και υποστηρικτική. Μετρήσεις για την

υποστήριξη του αναπνευστικού και καρδιαγγειακού συστήματος θα πρέπει

να έχουν θεσπιστεί. Η επινεφρίνη (αδρεναλίνη) δε θα πρέπει να

χρησιμοποιείται καθώς μπορεί να προκαλέσει περαιτέρω μείωση της

αρτηριακής πίεσης. Οι σπασμοί μπορούν να αντιμετωπιστούν με διαζεπάμη

και οι κινητικές διαταραχές με βιπεριδένη.

5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες

Φαρμακοθεραπευτική ομάδα

Αντιψυχωσικά – Παράγωγο Θειοξανθίνης

ATC-code: N 05 AF 05

Μηχανισμός δράσης

Το zuclopenthixol είναι ένα νευροληπτικό της ομάδας των θειοξανθινών.

Η αντιψυχωσική δράση των νευροληπτικών σχετίζεται με τον αποκλεισμό

των υποδοχέων ντοπαμίνης αλλά είναι πιθανό επίσης να συνεισφέρει και ο

αποκλεισμός του υποδοχέα 5-HT (5-υδροξυτρυπταμίνη).

In vitro

το zuclopenthixol εμφανίζει μεγάλη χημική συγγένεια με τους δύο

υποδοχείς ντοπαμίνης D

και D

, με τους α1-αδρενουποδοχείς και τους

5-HT

υποδοχείς αλλά δεν εμφανίζει χημική συγγένεια με τους

μουσκαρινικούς χολινεργικούς υποδοχείς. Εμφανίζει ασθενή συγγένεια με

τον υποδοχέα ισταμίνης (H

) και δεν έχει δράση αποκλεισμού με τον α

αδρενουποδοχέα.

In vivo

η συγγένεια με τα σημεία σύνδεσης στον D

υπερέχει έναντι της

συγγένειας με τον D

υποδοχέα. Το zuclopenthixol acetate έχει αποδειχθεί

ότι είναι ισχυρό νευροληπτικό σε όλες τις μελέτες συμπεριφοράς για τη

δράση των νευροληπτικών (αποκλεισμός του υποδοχέα ντοπαμίνης).

Συσχέτιση βρέθηκε ανάμεσα στις

in vivo δοκιμασίες μοντέλων

, την

συγγένεια για τις θέσεις δέσμευσης στους D

υποδοχείς

in vitro

και τη

μέση ημερήσια δόση του από του στόματος χορηγούμενων αντιψυχωσικών.

Όπως και τα περισσότερα άλλα νευροληπτικά το zuclopenthixol αυξάνει τα

επίπεδα της προλακτίνης στον ορό

Φαρμακολογικές μελέτες έχουν δείξει με σαφήνεια ότι το ελαιώδες διάλυμα

της decanoate Zuclopenthixol έχει παρατεταμένη νευροληπτική δράση και

ότι η ποσότητα του φαρμάκου η οποία είναι απαραίτητη για να συντηρείται

η συγκεκριμένη δράση για μακρύ χρονικό διάστημα είναι αρκετά μικρότερη

με τη μορφή χορήγησης depot από ότι είναι με την ημερήσια από του

στόματος χορήγηση του zuclopenthixol. Όσον αφορά στην κλινική πρακτική,

τα ευρήματα των φαρμακολογικών μελετών μπορεί να καταδείξουν ότι η

παρατεταμένη νευροληπτική δράση χωρίς υπερβολική καταστολή μπορεί να

παρασχεθούν με τη μορφή depot. Επιπρόσθετα ο κίνδυνος της

αλληλεπίδρασης με τα αναισθητικά αναμένεται να είναι χαμηλός.

Κλινική αποτελεσματικότητα

Κατά την κλινική πρακτική η decanoate Zuclopenthixol συνιστάται για την

θεραπεία συντήρησης των χρόνιων ψυχωσικών ασθενών. Θετικά

αποτελέσματα επίσης έχουν προκύψει από τη διαχείριση των υπερκινητικών

και επιθετικών ατόμων με νοητικές καθυστερήσεις.

Η decanoate Zuclopenthixol έχει παροδική δοσοεξαρτώμενη καταστολή.

Παρόλα αυτά εάν ο ασθενής αλλάζει στη θεραπεία συντήρησης σε

decanoate Zuclopenthixol από θεραπεία με από του στόματος

Zuclopenthixol ή από ενδομυϊκή acetate Zuclopenthixol τότε η κατασταλτική

δράση αποτελεί πρόβλημα. Η ανοχή στη μη ειδική κατασταλτική δράση

αναπτύσσεται γρήγορα.

Η decanoate Zuclopenthixol είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για τη θεραπεία των

ασθενών οι οποίοι είναι σε διέγερση, έχουν ανησυχία, εχθρική διάθεση ή

επιθετικότητα.

Η decanoate Zuclopenthixol επιτρέπει διαρκή θεραπεία ιδιαίτερα σε αυτούς

τους ασθενείς οι οποίοι δεν είναι αξιόπιστοι στη λήψη του φαρμάκου που

τους συνταγογραφείτται από το στόμα.Η decanoate Zuclopenthixol έτσι

εμποδίζει τις συχνές υποτροπές εξ αιτίας κακής συμμόρφωσης των ασθενών

με φάρμακα από το στόμα.

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Απορρόφηση

Με την εστεροποίησή της με το δεκανοικό οξύ το zuclopenthixol έχει

μετατραπεί σε πολύ λιπόφιλη ουσία, τη decanoate Zuclopenthixol. . Όταν

διαλύεται σε έλαιο και ενίεται ενδομυϊκά ο εστέρας διαχέεται αρκετά αργά

από την ελαιώδη στην υδατική φάση οπότε και ταχύτατα υδρολύεται

απελευθερώνοντας τη δραστική Zuclopenthixol

Μετά από την ενδομυϊκή ένεση η μέγιστη συγκέντρωση ορού επιτυγχάνεται

σε χρονική περίοδο 3-7 ημερών. Με εκτιμούμενο χρόνο ημιζωής 3 εβδομάδες

(η οποία αντιστοιχεί στη δράση του σκευάσματος) σταθερά επίπεδα

φαρμάκου στο αίμα θα εμφανισθούν περίπου μετά από 3 μήνες

επαναλαμβανόμενης χορήγησης.

Διασπορά

Ο φαινομενικός όγκος διασποράς (V

)

είναι περίπου 20 l/kg. Η δέσμευση με

τις πρωτείνες του πλάσματος είναι περίπου 98-99 %.

Βιομετατροπή

Ο μεταβολισμός του zuclopenthixol διεξάγεται μέσω τριών κύριων τρόπων -

θειική οξείδωση, Ν-απαλκυλίωση της πλευρικής αλυσίδας και σύζευξη με

γλυκουρονικό οξύ. Οι μεταβολίτες στερούνται ψυχοφαρμακολογικής

δράστικότητας. Το zuclopenthixol υπερέχει των μεταβολιτών της στον

εγκέφαλο και σε άλλους ιστούς.

Απέκκριση

Ο χρόνος ημίσειας ζωής (T

½ β

) είναι περίπου 20 ώρες και η μέση

συστηματική κάθαρση είναι περίπου (Cl

) 0.86 L/min.

Το zuclopenthixol απεκκρίνεται κυρίως από τα κόπρανα αλλά επίσης σε

κάποιο βαθμό (περίπου 10 %) από τα ούρα. Μόνον το 0.1 % της δόσης

απεκκρίνεται αμετάβλητο από τα ούρα, και αυτό σημαίνει ότι το φορτίο του

φαρμάκου στα νεφρά είναι αμελητέο.

Στις θηλάζουσες μητέρες το zuclopenthixol απεκκρίνεται σε μικρές

ποσότητες στο το μητρικό γάλα. Σε σταθερή κατάσταση η αναλόγία της

μέσης τιμής της πριν από τη λήψη της δόσης συγκέντρωσης στο γάλα /

συγκέντρωση ορού σε γυναίκες οι οποίες είναι σε από του στόματος

θεραπεία ή σε decanoate ήταν περίπου 0.29.

Γραμμικότητα

Η κινητική είναι γραμμική. Το μέσο ελάχιστο επίπεδο σταθερής κατάστασης

του zuclopenthixol που αντιστοιχεί σε 200 mg decanoate Zuclopenthixol

κάθε 2 εβδομάδες και είναι 10 ng/ml (25 nmol/l).

Ηλικιωμένοι ασθενείς

Οι φαρμακοκινητικές παράμετροι είναι ευρέως εξαρτώμενοι από την ηλικία

των ασθενών.

Μειωμένη νεφρική λειτουργία

Βασιζόμενοι στα ανωτέρω χαρακτηριστικά για την απέκκριση είναι

ρεαλιστικό να υποστηριχθεί ότι η μειωμένη νεφρική λειτουργία δεν

εμφανίζεται να έχει μεγάλη επίδραση στα επίπεδα ορού του αρχικού

φαρμάκου.

Μειωμένη ηπατική λειτουργία

Μη διαθέσιμα δεδομένα.

Πολυμορφισμός

Μία έρευνα

in vivo

έχει δείξει ότι κάποια τμήματα της πορείας του

μεταβολισμού είναι αντικείμενο γενετικού πολυμορφισμού της οξείδωσης

σπαρτείνης/δεβρισοκίνης (CYP2D6).

Σχέση Φαρμακοκινητικής / Φαρμακοδυναμικής

Η συγκέντρωση στον ορό (πλάσμα) πριν από την ένεση 2.8-12 ng/ml (7-30

nmol/l) και η max./min. αυξομείωση < 2.5 προτείνεται ως οδηγία για τη

θεραπεία συντήρησης σε ασθενείς με ήπια έως μέτρια σχιζοφρένεια.

Φαρμακοκινητικά η δόση των 200 mg/2 εβδομάδες ή 400 mg/4 εβδομάδες

decanoate Zuclopenthixol είναι ισοδύναμη με την από του στόματος

ημερήσια δόση 25 mg Zuclopenthixol.

5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια

Οξεία τοξικότητα

Το zuclopenthixol έχει χαμηλή οξεία τοξικότητα

Χρόνια τοξικότητα

Σε μελέτες χρόνιας τοξικότητας δεν υπήρξαν ευρήματα ανησυχίας για τη

θεραπευτική χρήση του Zuclopenthixol.

Τοξικότητα αναπαραγωγής

Σε μία τριών γενεών μελέτη σε αρουραίους σημειώθηκε καθυστέρηση στο

ζευγάρωμα. Μετά το ζευγάρωμα δεν υπήρξε καμία επίδραση στη

γονιμότητα. Σε ένα πείραμα όπου το zuclopenthixol χορηγήθηκε μέσω

διατροφής σημειώθηκε ανεπαρκής επίδοση στο ζευγάρωμα και μειωμένο

ποσοστό σύλληψης.

Μελέτες αναπαραγωγής σε ζώα δεν έχουν δείξει στοιχεία εμβρυοτοξικής ή

τερατογόνο δράσης.

Σε μια περι/μεταγεννητική μελέτη σε αρουραίους, δόσεις των 5 και 15 mg /

kg / ημέρα είχαν ως αποτέλεσμα αύξηση θνησιγένειας, μείωση στην

επιβίωση των νεογνών και καθυστέρηση στην ανάπτυξή τους.

Η κλινική σημαντικότητα αυτών των ευρημάτων είναι ασαφής και είναι

πιθανόν ότι η επίδραση στα νεογνά προήλθε από την αμέλεια των μητέρων,

οι οποίες εκτέθηκαν σε δόσεις του zuclopenthixol και εμφάνισαν μητρική

τοξικότητα

Μετάλλαξη και καρκινογένεση

Το zuclopenthixol δεν έχει μεταλλαξιογόνο ή καρκινογενετική δυναμική.

Σε μία μελέτη ογκογένεσης σε ποντίκια με 30 mg/kg/ημέρα για δύο έτη

(κορυφαία δοσολογία) το αποτέλεσμα ήταν μία ελαφρά μη στατιστικά

σημαντική αύξηση των αδενοκαρκινομάτων του στήθους, των αδενωμάτων

των νησιδίων του παγκρέατος, των καρκινωμάτων στις γυναίκες και των

παραθηλακειωδών καρκινωμάτων του θυρεοειδούς. Η ελαφρά αύξηση της

επίπτωσης αυτών των όγκων είναι σύνηθες εύρημα για τους D

ανταγωνιστές οι οποίοι αυξάνουν την έκκριση προλακτίνης όταν

χορηγούνται σε αρουραίους. Οι φυσιολογικές διαφορές ανάμεσα σε

αρουραίους και ανθρώπους όσον αφορά στην προλακτίνη κάνουν την

κλινική σημαντικότητα αυτών των ευρημάτων ασαφή αλλά είναι αποδεκτό

πως δεν αποτελεί ογκογενετικό κίνδυνο για τους ασθενείς.

Τοπική τοξικότητα

Τοπικές μυϊκές βλάβες έχουν παρατηρηθεί μετά από ενέσεις υδατικών

διαλυμάτων νευροληπτικών συμπεριλαμβανόμενης και του zuclopenthixol.

Η μυϊκή βλάβη είναι μεγαλύτερου βαθμού μετά από τα υδατικά διαλύματα

των νευροληπτικών από ότι μετά από ελαιώδη διαλύματα της acetate και

της decanoate Zuclopenthixol.

6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

6.1 Κατάλογος εκδόχων

Triglycerides, medium-chain.

6.2 Ασυμβατότητες

Η decanoate Zuclopenthixol πρέπει να αναμιγνύεται μόνο με acetate

Zuclopenthixol η οποία επίσης είναι διαλυμένη σε Τριγλυκερίδια μεσαίας

αλύσου (Ph. Eur.).

Η decanoate Zuclopenthixol δεν πρέπει να αναμιγνύεται με μορφές depot οι

οποίες περιέχουν σησαμέλαιο ως βασικό συστατικό επειδή αυτό μπορεί να

φέρει ως αποτέλεσμα τις οριστικές μετατροπές των φαρμακοκινητικών

ιδιοτήτων από τις συμμετέχουσες μορφές.

6.3 Διάρκεια Ζωής

200 mg/ml: 3 χρόνια

6.4 Ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά την φύλαξη του προϊόντος

Φυλάσσεται σε θερμοκρασία κάτω των 25ºC.

Φυλάξτε τις φύσιγγες μέσα στο εξωτερικό τους κουτί ώστε να

προστατεύονται από το φως.

6.5 Φύση και συστατικά του περιέκτη

200 mg/ml

Άχρωμες φύσιγγες (Γυαλί τύπου I) των 1 ml.

Κουτιά των 1×1 ml, 10×1 ml.

Μπορεί να μην κυκλοφορούν όλες οι συσκευασίες.

6.6 Ιδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης

Κάθε προϊόν που δεν έχει χρησιμοποιηθεί ή υπόλειμμα πρέπει να απορριφθεί

σύμφωνα με τις κατά τόπους ισχύουσες σχετικές διατάξεις.

7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

Κάτοχος Άδειας Κυκλοφορίας στην Ελλάδα

Lundbeck Hellas S.A

Κηφισίας 109 & Σίνα

Μαρούσι 151 24

Αθήνα

Τηλ.: +30 210 61 05 036

Fax: +30 210 61 05 039

Κάτοχος Άδειας Κυκλοφορίας στην Κύπρο

ΧΡ. Γ. ΠΑΠΑΛΟΙΖΟΥ ΛΤΔ

Λεωφ. Κιλκίς 35, 2234 Λατσιά, Κύπρος

Τηλ.: +357 22490305

Fax: +357 22490308

8. ΑΡΙΘΜΟΣ(ΟΙ) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

Αριθμός αδείας κυκλοφορίας στην Ελλάδα: 40498/11-9-2008

Αριθμός αδείας κυκλοφορίας στην Κύπρο: 8398

9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ / ΑΝΑΝΕΩΣΗΣ ΤΗΣ

ΑΔΕΙΑΣ

Διεθνής γενέθλιος ημερομηνία: 3/03/1976 (NL).

Ημερομηνία πρώτης έγκρισης στην Ελλάδα: 29 Μαρτίου 1989

Ημερομηνία τελευταίας ανανέωσης στην Ελλάδα: 11 Σεπτεμβρίου 2008

Ημερομηνία πρώτης έγκρισης στην Κύπρο: 25 Ιουνίου 1982

Ημερομηνία τελευταίας ανανέωσης στην Κύπρο: 08 Μαρτίου 2007

10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

30/06/2010…..