Αιματολογικές διαταραχές: Αν πάσχετε ή έχετε ιστορικό πορφυρίας η χρήση
της ρανιτιδίνης θα πρέπει να αποφεύγεται.
Άλλα νοσήματα: Αν πάσχετε από κάποια λοίμωξη ή διαταραχές του
ουροποιητικού ενημερώστε το γιατρό σας.
Γενικά: Να μη διακόπτετε απότομα το φάρμακο. Αν παίρνετε αντιόξινα να τα
χρησιμοποιείτε στα ενδιάμεσα της λήψης του φαρμάκου.
Σε υπερτασικούς να παρακολουθείται η αρτηριακή πίεση.
Ηλικιωμένοι: Ο γιατρός μπορεί να σας συστήσει μειωμένη δόση.
Κύηση: Όπως και με όλα τα φάρμακα δεν συνιστάται να χρησιμοποιείτε το
ΕPADOREN κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης παρά μόνον αν θεωρηθεί
απαραίτητο από το γιατρό σας.
Γαλουχία: Η ρανιτιδίνη διαπερνά τον πλακούντα και εκκρίνεται στο μητρικό
γάλα. Να μην παίρνετε EPADOREN κατά τη διάρκεια της γαλουχίας παρά
μόνον αν θεωρηθεί απαραίτητο από το γιατρό σας.
Παιδιά: Η δοσολογία προσαρμόζεται ανάλογα με την ηλικία και το βάρος
(βλέπε δοσολογία και χορήγηση).
Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανών: Η λήψη
του EPADOREN δεν επηρεάζει κατά κανόνα την ικανότητα οδήγησης και
χειρισμού μηχανημάτων.
Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις για τα περιεχόμενα έκδοχα: Εάν έχετε
δυσανεξία σε ορισμένα σάκχαρα, επικοινωνήστε με τον γιατρό σας πριν
πάρετε αυτό το φαρμακευτικό προϊόν επειδή περιέχει σορβιτόλη.
2.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα ή ουσίες: Η ρανιτιδίνη μπορεί να
επιτείνει τη δράση της βαρφαρίνης, βενζοδιαζεπίνης, φεντανύλης,
μετοπρολόλης, νιφεδιπίνης και ακεταμινοφαίνης. Θεωρείται πολύ πιθανή η
αλληλεπίδραση της ρανιτιδίνης με τους ανταγωνιστές της αλδοστερόνης, τα
διουρητικά και το κάλιο. Μειώνει την απορρόφηση της κετοκοναζόλης. Δίνει
ψευδώς θετική την αντίδραση για λεύκωμα στα ούρα με το MULTISTIX.
Οταν χορηγούνται υψηλές δόσεις σουκραλφάτης (2 γραμμάρια) σε
συνδυασμό με EPADOREN, η απορρόφηση της ρανιτιδίνης μπορεί να
μειωθεί. Το αποτέλεσμα αυτό δεν παρατηρείται αν η σουκραλφάτη
χορηγηθεί 2 ώρες μετά τη χορήγηση του EPADOREN.
2.6 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης:
Ενήλικες : Η συνήθης δοσολογία για γαστροδωδεκαδακτυλικό έλκος είναι
150mg (δύο κουταλάκια του γλυκού) δύο φορές την ημέρα είτε 300mg (4
κουταλάκια του γλυκού) το βράδυ.
Στις περισσότερες περιπτώσεις καλοήθους γαστρικού και δωδεκαδακτυλικού
έλκους η επούλωση γίνεται σε 4 εβδομάδες. Σε ασθενείς που η επούλωση
δεν ολοκληρώνεται σε αυτό το διάστημα, ο γιατρός μπορεί να συστήσει
παράταση της θεραπείας για ακόμη 4 εβδομάδες.
Στο δωδεκαδακτυλικό έλκος δοσολογία 300mg δύο φορές την ημέρα για 4
εβδομάδες έχει σαν αποτέλεσμα μεγαλύτερη συχνότητα επούλωσης
συγκριτικά με τη δοσολογία των 150mg δύο φορές την ημέρα ή 300mg κάθε
βράδυ. Θεραπεία συντήρησης: 150mg κάθε βράδυ.
Σε έλκη που εμφανίζονται μετά από θεραπεία με μη στερινοειδή
αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ή που σχετίζονται με την παρατεταμένη θεραπεία
με μη στερινοειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, χορηγούνται 150mg πρωί και
βράδυ. Θεραπεία 8 εβδομάδων μπορεί να κριθεί απαραίτητη.
Σε οισοφαγίτιδα από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση χορηγούνται 150mg
δύο φορές την ημέρα είτε 300mg κάθε βράδυ για 8 εβδομάδες και αν
χρειασθεί 12 εβδομάδες. Σε ασθενείς με σοβαρή οισοφαγίτιδα και σε όσους
δεν ανταποκρίνονται στη συνιστώμενη δοσολογία της ρανιτιδίνης, η δόση
αυξάνεται σε 150mg 4 φορές την ημέρα για 8 εβδομάδες.
Θεραπεία μακράς διάρκειας επουλωμένης οισοφαγίτιδας 150mg x 2
ημερησίως.
Στο σύνδρομο Zollinger-Ellison αρχικά χορηγούνται 150mg 3 φορές την
ημέρα και αν κριθεί απαραίτητο η δοσολογία μπορεί να αυξηθεί (μπορεί να
απαιτηθούν δόσεις και πάνω από 3g ημερησίως σε διηρημένες δόσεις).
Στην πρόληψη αιμορραγίας ελκών από stress σε βαρέως πάσχοντες ή σε
ασθενείς με αιμορραγούντα έλκη, η θεραπεία 150mg δύο φορές την ημέρα
μπορεί να αντικαταστήσει την ενέσιμη χορήγηση μόλις αρχίσει η διατροφή
από το στόμα.
Στην πρόληψη εισρόφησης γαστρικού περιεχομένου χορηγούνται 150mg 2
ώρες πριν την έναρξη της γενικής αναισθησίας, και ακόμα καλύτερα άλλα