Propiochrone

Ενέσιμο Εναιώρημα

BETAMETHASONE DIPROPIONATE & BETAMETHASONE SODIUM PHOSPHATE

Schering-Plough

Στείρο, υδατικό εναιώρημα, λευκού χρώματος.

ΓΙΑ ΕΝΔΟΜΥΙΚΗ, ΕΝΔΟΑΡΘΡΙΚΗ, ΠΕΡΙΑΡΘΡΙΚΗ, ΕΝΔΟΘΥΛΑΚΙΚΗ,

ΕΝΔΟΔΕΡΜΙΚΗ, ΕΝΔΟΒΛΑΒΙΚΗ ΕΝΕΣΗ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΕΣΗ ΣΤΑ ΜΑΛΑΚΑ

ΜΟΡΙΑ.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ:

Το Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα είναι ένα στείρο ενέσιμο εναιώρημα διπροπιονικής

αντιαλλεργική δράση. Η γρήγορη δράση επιτυγχάνεται με το διαλυτό εστέρα, τη νατριούχο

φωσφορική βηταμεθαζόνη, ο οποίος απορροφάται γρήγορα μετά την ένεση. Η παρατεταμένη

δράση παρέχεται από τη διπροπιονική βηταμεθαζόνη, η οποία είναι λίγο διαλυτή και

δημιουργεί ένα απόθεμα για αργή απορρόφηση, ελέγχοντας έτσι τα συμπτώματα για

παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Το μικρό μέγεθος των κρυστάλλων της διπροπιονικής

βηταμεθαζόνης επιτρέπει τη χρήση πολύ λεπτής βελόνας (μέχρι 26 G) για ενδοδερμική και

ενδοβάβική χορήγηση.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗ:

Το Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα ενδείκνυται για την αγωγή των οξειών και χρόνιων

παθήσεων που ανταποκρίνονται στα κορτικοστεροειδή και στις ακόλουθες παθήσεις:

αλλεργική βρογχίτιδα, εποχιακή ή χρόνια αλλεργική ρινίτιδα, φαρμακευτικές αντιδράσεις,

ορονοσία, τσιμπήματα εντόμων.

Δερματολογικές παθήσεις: Ατοπική δερματίτιδα (νομισματοειδές έκζεμα),

νευροδερματίτιδα (περιγεγραμμένος απλός λειχήνας) δερματίτιδα εξ επαφής, βαριά ηλιακή

δερματίτιδα, κνίδωση, υπερτροφικός ομαλός λειχήν του Willson, λιποειδική νεκροβίωση των

διαβητικών, γυροειδής αλωπεκία, δισκοειδής ερυθυματώδης λύκος, ψωρίαση, χηλοειδή,

πέμφιξ, ερπητοειδής δερματίτιδα, κυστική ακμή.

Νόσοι του Κολλαγόνου: Διάσπαρτος ερυθυματώδης λύκος, σκληροδερμία,

δερματομυοσίτιδα, οζώδης περιαρτηρίδα.

Νεοπλαστικές παθήσεις: Για την ανακουφιστική αντιμετώπιση λευχαιμιών και λεμφωμάτων

φλοιοεπινεφριδιακή ανεπάρκεια μπορεί να υποβληθεί σε θεραπεία με Propiochrone ενέσιμο

εναιώρημα αλλά θα πρέπει να συμπληρωθεί με αλατοκορτικοειδή. Το Propiochrone ενέσιμο

εναιώρημα ενδείκνυται για (1) ενδομυϊκή ένεση σε παθήσεις που ανταποκρίνονται στη

συστηματική κορτικοθεραπεία, (2) ένεση απ’ ευθείας στα προσβεβλημένα μαλακά μόρια

όπου ενδείκνυται, (3) ενδοαρθρική και περιαρθρική ένεση στις αρθρίτιδες, (4) ενδοβλαβική

ένεση σε διάφορες δερματικές παθήσεις και (5) τοπική σε ορισμένες φλεγμονώσεις και

κυστικές διαταραχές του ποδιού.

ΔΟΣΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΧΟΡΗΓΗΣΗ:

ΟΙ ΔΟΣΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΟΙΚΙΛΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ

ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΟΝΤΑΙ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΑΘΗΣΗ, ΤΗ

πρέπει να χορηγείτε κατά τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής, γιατί περιέχει ως συντηρητικό

βενζυλική αλκοόλη.

Συστηματική χορήγηση: Για συστηματική θεραπεία, η αγωγή αρχίζει με 1 έως 2 ml στις

περισσότερες παθήσεις και επαναλαμβάνεται ανάλογα με τις ανάγκες. Η χορήγηση γίνεται με

βαθειά ενδομυϊκή (IM) ένεση στην περιοχή του γλουτού. Η δοσολογία και η συχνότητα της

χορήγησης θα εξαρτηθεί από τη βαρύτητα της πάθησης του αρρώστου και την ανταπόκρισή

του στη θεραπεία. Σε βαριές καταστάσεις όπως ο ερυθυματώδης λύκος ή η ασθματική

κατάσταση που έχουν αντιμετωπιστεί με τις κατάλληλες σωτήριες για τη ζωή διαδικασίες,

μπορεί να χρειαστούν αρχικά 2 ml. Μεγάλη ποικιλία δερματολογικών καταστάσεων

ανταποκρίνονται σε IM ενέσεις κορτικοστεροειδών. Έχει βρεθεί ότι η ΙΜ ένεση 1 ml που

επιτυγχάνονται με ΙΜ ένεση 1 έως 2 ml Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα που

επαναλαμβάνεται ανάλογα με τις ανάγκες.

Τοπική χορήγηση: Σπάνια απαιτείται η ταυτόχρονη χρήση τοπικού αναισθητικού. Αν

επιθυμείται η ταυτόχρονη χρήση τοπικού αναισθητικού, το Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα

μπορεί να αναμιχθεί (στη σύριγγα και όχι στο φιαλίδιο) με 1 % ή 2 % υδροχλωρική προκαΐνη

ή λιδοκαΐνη, χρησιμοποιώντας τα προϊόντα που δεν περιέχουν Parabens. Μπορεί επίσης να

χρησιμοποιηθούν ανάλογα τοπικά αναισθητικά. Πρέπει να αποφεύγονται αναισθητικά που

περιέχουν Methylparaben, Propylparaben, φαινόλη κλπ.

Ανασύρεται αρχικά από το φιαλίδιο μέσα σε μία σύριγγα η απαιτούμενη δόση του

Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα. Κατόπιν ανασύρεται το τοπικό αναισθητικό και η σύριγγα

την πάθηση. Στις χρόνιες μορφές αυτών των παθήσεων, μπορεί να χρειαστεί η επανάληψη

των ενέσεων ανάλογα με τις απαιτήσεις της κατάστασης του αρρώστου. Μετά την

ενδοαρθρική χορήγηση 0,5 έως 2 ml Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα ανακούφιση από τον

πόνο και τη δυσκαμψία που συνδέονται με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και οστεοαρθρίτιδα

μπορεί να επιτευχθεί σε δύο έως τέσσερις ώρες. Η διάρκεια της ανακούφισης που ποικίλλει

ευρέως και στις δύο παθήσεις είναι στην πλειονότητα των περιπτώσεων τέσσερις ή και

περισσότερες εβδομάδες. Η ενδοαρθρική ένεση του Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα είναι

καλά ανεκτή στην άρθρωση και στους περιαρθρικούς ιστούς. Οι συνιστώμενες δόσεις για την

ενδοαρθρική ένεση είναι μεγάλες αρθρώσεις (γόνατα, ισχίο, ώμος) 1-2 ml, μέτριες αρθρώσεις

(αγκώνας, καρπός, αστράγαλος) 0,5-1 ml, μικρές αρθρώσεις (πόδι, χέρι, θώρακας) 0,25-0,5

ml. Οι δερματολογικές παθήσεις μπορεί να ανταποκριθούν σε ενδοβλαβικές ενέσεις

Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα. Η ανταπόκριση μερικών αλλοιώσεων που δεν

υποβλήθηκαν σε απ’ ευθείας θεραπεία μπορεί να οφείλεται σε μικρή συστηματική δράσητου

φαρμάκου. Στην ενδοβλαβική θεραπεία, συνιστάται μία ενδοδερμική δοσολογία 0,2 ml/cm

2

Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα που ενίεται ομοιόμορφα με σύριγγα φυματίνης και μία

βελόνα των 26 G. Η συνολική ποσότητα του Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα που ενίεται σε

όλα τα σημεία δεν πρέπει να υπερβαίνει το 1 ml την εβδομάδα. Το Propiochrone ενέσιμο

συνιστώμενες δόσεις πρέπει να χορηγούνται σε διαστήματα μίας περίπου εβδομάδας,

θυλακίτιδα κάτω από σκληρό κάλο ή άκανθο της πτέρνας 0,25-0,5 ml, θυλακίτιδα κάτω από

εξόστωση της πτέρνας 0,5 ml, θυλακίτιδα πάνω από μεγάλο άκαμπτο δάκτυλο 0,5 ml,

θυλακίτιδα πάνω από ραιβό μικρό δάκτυλο 0,5 ml, αρθρική κύστη0,25-0,5 ml, νευραλγία

Morton (μεταταρσαλγία) 0,25-0,5 ml, τενοντοθηκίτιδα 0,5 ml, περιοστίτιδα του κυβοειδούς

0,5 ml, οξεία ουρική αρθρίτιδα 0,5-1 ml. Αφού επιτευχθεί ικανοποιητική ανταπόκριση, η

κατάλληλη δόση συντήρησης πρέπει να προσδιοριστεί μειώνοντας σιγά σιγά την αρχική δόση

μέχρι να προσδιοριστεί η μικρότερη δόση που θα συντηρήσει μία ικανοποιητική κλινική

ανταπόκριση. Η έκθεση του αρρώστου σε καταστάσεις που προκαλούν Stress και δεν

σχετίζονται με την υπάρχουσα πάθηση μπορεί να απαιτήσει αυξημένη δόση Propiochrone

μειωθεί η θεραπευτική αποτελεσματικότητα. Υπερβολικά κορτικοστεροειδικά αποτελέσματα

μπορεί να εμφανιστούν σε αρρώστους που παίρνουν μαζί κορτικοστεροειδή και οιστρογόνα.

Η ταυτόχρονη χρήση κορτικοστεροειδών με καλιοπενικά διουρητικά μπορεί να αυξήσει την

υποκαλιαιμία. Η ταυτόχρονη χρήση κορτικοστεροειδών με καρδιοτονωτικές γλυκοσίδες,

μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα αρρυθμιών ή τοξικότητας από δακτυλίτιδα που συνδέεται

με υποκαλιαιμία. Τα κορτικοστεροειδή μπορεί να αυξήσουν την αποβολή καλίου που

προκαλείται από την αμφοτερικίνη Β. Η ταυτόχρονη χρήση κορτικοστεροειδών με

αντιπηκτικά του τύπου της κουμαρίνης μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει την αντιπηκτική

δράση και μπορεί πιθανώς να απαιτηθεί ρύθμιση της δοσολογίας. Η συνδυασμένη δράση μη

κορτικοστεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ή αλκοόλ με γλυκοκορτικοστεροειδή

ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΦΑΡΜΑΚΟΥ/ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ:

Τα κορτικοστεροειδή μπορεί να επηρεάσουν το NBT test (Nitroblue tetrazolium test) για

μικροβιακές λοιμώξεις και να προκαλέσουν ψευδή αρνητικά αποτελέσματα.

ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ:

Τόσο τα φυσικά γλυκοκορτικοειδή, όσο και τα συνθετικά τους παράγωγα σε ισοδύναμες

δόσεις έχουν ισόβαθμες ανεπιθύμητες ενέργειες. Έτσι η μακροχρόνια κυρίως χορήγηση

μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές ανεπιθύμητες ενέργειες από τις οποίες οι κυριότερες είναι:

ιατρογενές σύνδρομο Cushing, κατακράτηση νατρίου και ύδατος, υποκαλιαιμία, υπέρταση,

αρνητικό ισοζύγιο αζώτου και ασβεστίου με οστεοπόρωση, πεπτικό έλκος, ψυχωσικές

εκδηλώσεις, αύξηση ενδοφθάλμιας πίεσης και γλαύκωμα, καταρράκτης, ευαισθησία στις

λοιμώξεις, και εξάπλωση μικροβιακών φλεγμονών, αναστολή της σωματικής ανάπτυξης στα

παιδιά, καλοήθης ενδοκρανιακή υπέρταση, απορύθμιση σακχαρώδη διαβήτη, αναστολή της

φλοιοεπινεφριδιακής λειτουργίας, συγκάλυψη οξείας χειρουργικής κοιλίας (αθόρυβη

περιτονίτιδα σε περιπτώσεις διάτρησης). Οι ανεπιθύμητες αντιδράσεις στο Propiochrone

ενέσιμο εναιώρημα μπορούν συνήθως να αναταχθούν ή να ελαττωθούν με μείωση της

δοσολογίας αυτό γενικά είναι προτιμότερο από μία διακοπή του φαρμάκου. Αν ακι η

υπερμελάγχρωση ή υπομελάγχρωση, ατροφία του δέρματος, ή του υποδόριου ιστού, στείρο

απόστημα, μετενεσιακή αγγειοκινητική αντίδραση (μετά από ενδοαρθρική χρήση),

αρθροπάθεια τύπου Charcot.

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ:

Όπως με άλλα κορτικοστεροειδή το Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα αντενδείκνυται σε

αρρώστους με συστηματικές μυκητιασικές λοιμώξεις, σε αρρώστους με υπερευαισθησία στη

διπροπιονική βηταμεθαζόνη, στη νατριούχο φωσφορική βηταμεθαζόνη, σε άλλα

κορτικοστεροειδή ή σε οποιοδήποτε συστατικό αυτού του προϊόντος. Το Propiochrone

ενέσιμο εναιώρημα δεν πρέπει να χορηγείται ενδομυϊκά σε αρρώστους με ιδιοπαθή

συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, φυματίωση, βαριά νεφροπάθεια, λοιμώδη νοσήματα,

αιμορραγική διάθεση.

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ:

Το Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα δεν προορίζεται για ενδοφλέβια ή υποδόρια χρήση. Με

το Propiochrone ενέσιμο εναιώρημα είναι επιτακτική η χρήση μιας αυστηρά άσηπτης

τεχνικής. Μπορεί να απαιτηθεί ρύθμιση της δοσολογίας αν η πάθηση υποχωρήσει ή

επιδεινωθεί, ανάλογα με την ατομική ανταπόκριση του αρρώστου στη θεραπεία και την

έκθεση του αρρώστου σε stress π.χ. βαριά λοίμωξη, εγχείρηση ή τραυματισμός. Μετά τη

διακοπή μιας μακροχρόνιας ή με μεγάλες δόσεις θεραπείας με κορτικοστεροειδή, μπορεί να

ενέσιμο εναιώρημα περιέχει δύο εστέρες της βηταμεθαζόνης, ο ένας από τους οποίους η

νατριούχος φωσφορική βηταμεθαζόνη, απομακρύνεται γρήγορα από το σημείο της ένεσης.

Γι’ αυτό όταν ο γιατρός χρησιμοποιεί αυτό το σκεύασμα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του τη

δυνατότητα προκλήσεως συστηματικής δράσης από αυτό το διαλυτό μέρος του Propiochrone

ενέσιμο εναιώρημα. Η δράση του κορτικοστεροειδούς αυξάνει σε αρρώστους με

υποθυρεοειδισμό και σε αυτούς με κίρρωση. Σε αρρώστους με απλό έρπη των ματιών

συνιστάται η προσεκτική χρήση των κορτικοστεροειδών. Τα κορτικοστεροειδή μπορεί να

επιδεινώσουν υπάρχουσα συναισθηματική αστάθεια ή ψυχωσικές τάσεις.

Η ασπιρίνη πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή σε συνδυασμό με κορτικοστεροειδή σε

άτομα με υποπροθρομβιναιμία. Τα κορτικοστεροειδή πρέπει να χρησιμοποιούνται με

προσοχή σε μη ειδική ελκώδη κολίτιδα, αν υπάρχει πιθανότητα επικείμενης διάτρησης, σε

απόστημα ή άλλη πυογόνο λοίμωξη, εκκολπίτιδα, πρόσφατες εντερικές αναστομώσεις,

ενεργό ή λανθάνον πεπτικό έλκος, νεφρική ανεπάρκεια, υπέρταση, οστεοπόρωση και οξεία

ψευδοπαραλυτική μυασθένεια. Επειδή οι επιπλοκές της θεραπείας με γλυκοκορτικοστεροειδή

εξαρτώνται από το μέγεθος της δόσεως και τη διάρκεια της θεραπείας, πρέπει για κάθε

περιστατικό να παίρνεται βάσει οφελών έναντι των πιθανών κινδύνων. Τα κορτικοστεροειδή

μπορούν να καλύψουν τα σημεία της λοίμωξης. Η παρατεταμένη χρήση κορτικοστεροειδών

πρέπει να γίνονται άλλες ανοσοποιήσεις σε αρρώστους που παίρνουν κορτικοστεροειδή

ιδιαίτερα σε υψηλές δόσεις. Η θεραπεία με κορτικοστεροειδή σε οξεία φυματίωση πρέπει να

περιορίζεται στα περιστατικά με κατακλύζουσα ή διάχυτη φυματίωση στην οποία τα

κορτικοστεροειδή χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με την κατάλληλη αντιφυματική αγωγή.

Αν τα κορτικοστεροειδή ενδείκνυνται σε αρρώστους με λανθάνουσα φυματίωση είναι

απαραίτητη η στενή παρακολούθηση. Σε παρατεταμένη θεραπεία με κορτικοστεροειδή, οι

άρρωστοι αυτοί πρέπει να κάνουν χημειοπροφύλαξη. Η ανάπτυξη και εξέλιξη βρεφών και

παιδιών που κάνουν παρατεταμένη κορτικοθεραπεία πρέπει να παρακολουθείται προσεκτικά.

Η θεραπεία με κοτικοστεροειδή μπορεί να αλλοιώσει την κινητικότητα και τον αριθμό των

σπερματοζωαρίων. Επειδή με τα παρεντερικά κορτικοστεροειδή παρουσιάστηκαν σπάνια

αρρώστους που κάνουν ταυτόχρονη θεραπεία με κορτικοστεροειδή παρεντερικά από το

στόμα. Η εξέταση του αρθρικού υγρού είναι απαραίτητη για να αποκλεισθεί μία σηπτική

κατάσταση. Η τοπική ένεση μέσα σε προηγούμενα μολυσμένη άρθρωση πρέπει να

αποφεύγεται. Η αύξηση του πόνου και το τοπικό οίδημα ο περαιτέρω προορισμός της

κινητικότητας της άρθρωσης, ο πυρετός και η αδιαθεσία είναι ένδειξη σηπτικής αρθρίτιδας.

Αν επιβεβαιωθεί η σήψη πρέπει να αρχίζει η κατάλληλη χημειοθεραπεία. Τα

κορτικοστεροειδή δεν πρέπει να ενίενται σε ασταθείς αρθρώσεις, σε περιοχές με λοίμωξη ή

σε μεσοσπονδύλια διαστήματα. Επανειλημμένες ενέσεις σε αρθρώσεις με οστεοαρθρίτιδα

μπορεί να αυξήσουν τη φθορά των αρθρώσεων. Αποφεύγεται την ένεση των

κορτικοστεροειδών απ’ ευθείας μέσα σε τένοντες. Απαραίτητη είναι μία αυστηρά άσηπτη

YYE., δηλαδή σε αναστολή της φλοιοεπινεφριδιακής λειτουργίας. Ο βαθμός της αναστολής

αυτής εξαρτάται από τη δόση, την ισχύ του χορηγούμενου κορτικοστεροειδούς, τη συχνότητα

και το χρόνο χορήγησής του στη διάρκεια του 24ώρου, την περίοδο ημιζωής του στους

ιστούς και τη συνολική χρονική διάρκεια της θεραπείας. Σημειώνεται ότι η κατασταλτική

ενέργεια των γλυκοκορτικοστεροειδών στον άξονα YYE είναι εντονότερη και πιο

παρατεταμένη όταν χορηγούνται τις νυχτερινές ώρες. Σε φυσιολογικά άτομα δόση 1 mg

δεξομεθαζόνης χορηγούμενη τη νύχτα αναστέλλει την έκκριση της φλοιεπινεφριδιοτρόπου

ορμόνης της υποφύσεως για 24 ώρες. Αιφνίδια ή απότομη μείωση της δόσης των

γλυκοκορτικοειδών ενδέχεται να προκαλέσει – σύνδρομο αποστέρησης – που χαρακτηρίζεται

από οξεία φλοιοεπινεφριδιακή ανεπάρκεια με μυϊκή αδυναμία, υπογλυκαιμία, ναυτία,

εμέτους, ανησυχία, μυαλγίες, αρθραλγίες.

ΧΡΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΥΗΣΗ:

Η χρήση των κορτικοστεροειδών κατά την κύηση σε θηλάζουσες και σε γυναίκες κατά την

αναπαραγωγική ηλικία απαιτεί να σταθμιστούν τα πιθανά οφέλη του φαρμάκου έναντι των

πιθανών κινδύνων για τη μητέρα και το έμβρυο ή το βρέφος. Βρέφη που γεννήθηκαν από

μητέρες που κατά τη διάρκεια της κυήσεως έπαιρναν μεγάλες δόσεις κορτικοστεροειδών,

είναι απίθανο να προκαλέσουν επικίνδυνα αποτελέσματα απουσία ειδικών αντενδείξεων,

όπως σε αρρώστους με σακχαρώδη διαβήτη, γλαύκωμα ή ενεργό πεπτικό έλκος ή σε άτομα

που παίρνουν φάρμακα όπως η δακτυλίτιδα, αντιπηκτικά του τύπου της κουμαρίνης ή

καλιοπενικά διουρητικά. Αγωγή: Οι επιπλοκές που προέρχονται από τις μεταβολικές δράσεις

των κορτικοστεροειδών ή από τα επιβλαβή αποτελέσματα της βασικής νόσου ή των νόσων

που συνυπάρχουν ή που προέρχονται από τις αλληλεπιδράσεις των φαρμάκων θα πρέπει να

αντιμετωπίζονται ανάλογα. Διατηρείστε επαρκή πρόσληψη υγρών και παρακολουθήστε τους

ηλεκτρολύτες στον ορό και τα ούρα με ιδιαίτερη προσοχή στην ισορροπία νατρίου και

καλίου. Αν απαιτηθεί αντιμετωπίστε τη διαταραχή της ισορροπίας των ηλεκτρολυτών.

Αρ. Εγκρ. ΕΟΦ: 76257/07/28-3-2008

Παρασκευαστής:

Schering-Plough Labo N.V., Industriepark 30

B-2220 Heist-op-den-Berg, Βέλγιο

Υπεύθυνος Αδείας Κυκλοφορίας:

Schering-Plough Α.Φ.Β.Ε.Ε.

Αγ. Δημητρίου 63

174 56 Άλιμος