ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

1. ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ

Madopar

®

2. ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ σε δραστικά συστατικά

Κάθε Διασπειρόμενο δισκίο περιέχει: 100 mg Levodopa + 25 mg Benserazide

Hydrochloride.

Κάθε Δισκίο περιέχει: 200 mg Levodopa + 50 mg Benserazide Hydrochloride.

4. ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

4.1 Θεραπευτικές ενδείξεις

Το Madopar ενδείκνυται για όλες τις μορφές του παρκινσονικού συνδρόμου με

εξαίρεση το φαρμακευτικό παρκινσονισμό.

Τα καψάκια ελεγχόμενης αποδέσμευσης ενδείκνυνται για ασθενείς που εμφανίζουν

όλων των ειδών τις διακυμάνσεις στην απόκριση, ειδικά δε εκείνες που σχετίζονται με

τις διακυμάνσεις των επιπέδων του φαρμάκου στο πλάσμα και για τον καλύτερο

έλεγχο των νυκτερινών συμπτωμάτων.

4.2 Δοσολογία και τρόπος χορήγησης

Τρόπος χορήγησης

διευκολύνουν την κατάποση.

Τα διασπειρόμενα δισκία Madopar πρέπει να διασπείρονται σε περίπου 25-50 ml

νερού (1/4 του ποτηριού). Τα δισκία διαλύονται πλήρως, παράγοντας ένα γαλακτώδες

εναιώρημα, μέσα σε λίγα λεπτά. Λόγω ταχείας καθίζησης, συνιστάται να ανακινείται

το εναιώρημα πριν από τη λήψη. Τα διασπειρόμενα δισκία Madopar θα πρέπει να

λαμβάνονται εντός μισής ώρας από την παρασκευή του εναιωρήματος.

To Madopar πρέπει να λαμβάνεται μισή ώρα πριν ή μια ώρα μετά τα γεύματα εφόσον

είναι δυνατόν. Γαστρεντερικές ανεπιθύμητες ενέργειες, οι οποίες μπορεί να

εμφανιστούν κατά κύριο λόγο στα αρχικά στάδια της θεραπείας, μπορούν να

περιοριστούν με τη λήψη του Madopar μαζί με ένα μικρό πρόχειρο γεύμα (πχ.

Επιπλέον, σε όλες τις φάσεις της ασθένειας, η δοσολογία πρέπει να εκτιμάται

ανάλογα με την περίπτωση και να διατηρείται όσο γίνεται χαμηλή. Οι επόμενες

λοιπόν

δοσολογικές οδηγίες θα πρέπει να θεωρούνται ως κατευθυντήριες.

αντίστροφα, το δοσολογικό σχήμα δεν αλλάζει, ως προς τη συνολική ποσότητα του

φαρμάκου που πρέπει να χορηγηθεί ημερησίως.

Αρχική θεραπεία

επιπλέον απλή δόση ημερησίως (π.χ. 4 ημερήσιες δόσεις αντί 3 κλπ.). Εάν είναι

δυνατή η στενή παρακολούθηση του ασθενούς, οι προσαρμογές της δοσολογίας

μπορεί να γίνουν κάθε 2 έως 3 ημέρες.

Γενικά, η βέλτιστη δράση παρέχεται με ημερήσια δόση από 300-800 mg λεβοντόπα

και 75-200 mg Benserazide, που διαιρούνται σε 3 ή περισσότερες απλές δόσεις.

Εάν αποδειχθεί απαραίτητο να αυξηθεί ακόμη η ημερήσια δόση, αυτό πρέπει να γίνει

μόνο σε μηνιαία διαλείμματα. Συνήθως χρειάζονται 4 έως 6 εβδομάδες για να

επιτευχθεί το κατάλληλο δοσολογικό σχήμα.

Θεραπεία συντήρησης

Η μέση δόση συντήρησης είναι μισό δισκίο "250", 4 έως 6 φορές την ημέρα ή 1

Ασθενείς που λαμβάνουν άλλους αντιπαρκινσονικούς παράγοντες μπορούν να λάβουν

Madopar. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου θεραπείας με Madopar, οπότε και η

θεραπευτική δράση γίνεται εμφανής, η δοσολογία των άλλων φαρμάκων μπορεί να

χρειαστεί να μειωθεί ή να διακοπεί σταδιακά η χορήγηση αυτών των φαρμάκων.

Τα διασπειρόμενα δισκία Madopar είναι ιδιαιτέρως κατάλληλα για ασθενείς με

δυσφαγία (δυσκολίες κατάποσης) ή σε καταστάσεις που απαιτείται μια ταχύτερη

έναρξη δράσης π.χ σε ασθενείς που υποφέρουν από πρωινή και απογευματινή

ακινησία ή οι οποίοι εκδηλώνουν καθυστερημένα on-off φαινόμενα.

Στους ασθενείς που εμφανίζουν ευρεία διακύμανση της δράσης του φαρμάκου κατά

τη διάρκεια της ημέρας (φαινόμενα "on-off"), συνιστάται η χορήγηση ή συχνότερων ή

H εναλλαγή από την απλή μορφή Madopar προς το Madopar Καψάκια ελεγχόμενης

αποδέσμευσης είναι καλύτερα να γίνει από τη μία ημέρα στην άλλη ξεκινώντας από

την πρώτη πρωϊνή δόση και διατηρώντας την ίδια ημερήσια δόση και την ίδια

συχνότητα λήψεων με την απλή μορφή Madopar.

Μετά από 2 έως 3 ημέρες, η δοσολογία πρέπει βαθμιαία να αυξάνεται περίπου κατά

50%, λαμβάνοντας υπόψη τη μειωμένη βιοδιαθεσιμότητα αυτής της ειδικής

δοσολογικής μορφής.

Οι ασθενείς θα πρέπει να ενημερώνονται ότι η κατάστασή τους μπορεί να

πρωϊνή δόση η οποία κατά προτίμηση πρέπει να είναι κάπως υψηλότερη από τις

επόμενες ημερήσιες δόσεις. Η ατομική προσαρμογή στο Μadopar Καψάκια

ελεγχόμενης αποδέσμευσης πρέπει να γίνει αργά και προσεκτικά, με διαλείμματα

τουλάχιστον 2 έως 3 ημερών μεταξύ κάθε αλλαγής της δόσης.

Σε ασθενείς που παρουσιάζουν νυκτερινή ακινησία, έχουν αναφερθεί θετικά

αποτελέσματα μετά από σταδιακή αύξηση της τελευταίας βραδινής δόσης μέχρι και 3

καψάκια ελεγχόμενης αποδέσμευσης Madopar κατά την κατάκλιση.

Η υπερανταπόκριση προς το Madopar Καψάκια ελεγχόμενης αποδέσμευσης

(δυσκινησία) μπορεί να ελεγχθεί μάλλον με αύξηση των διαλειμμάτων μεταξύ των

Οι ασθενείς θα πρέπει να ελέγχονται προσεκτικά για πιθανά ανεπιθύμητα ψυχιατρικά

συμπτώματα.

αμετάβλητο από τους νεφρούς. Ως εκ τούτου, δεν είναι απαραίτητη μείωση της

δόσης σε περίπτωση ήπιας ή μέτριας νεφρικής ανεπάρκειας

Δεν είναι διαθέσιμα φαρμακοκινητικά δεδομένα σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια.

Το Madopar είναι καλά ανεκτό από ουραιμικούς ασθενείς οι οποίοι υποβάλλονται σε

αιμοδιύλιση.

Ηπατική ανεπάρκεια: Η λεβοντόπα μεταβολίζεται κυρίως από την

αποκαρβοξυλάση του αρωματικού οξέος η οποία είναι παρούσα σε αφθονία στο

γαστρεντερικό σωλήνα, στους νεφρούς και την καρδιά επιπροσθέτως του ήπατος.

Δεν είναι διαθέσιμα φαρμακοκινητικά δεδομένα σε ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια.

4.3 Αντενδείξεις

-Το Madopar δεν πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς με γνωστή υπερευαισθησία στη

λεβοντόπα ή στη βενσεραζίδη.

-Το Madopar δεν πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς με σοβαρή ενδοκρινολογική,

νεφρική ή ηπατική διαταραχή, καρδιακές διαταραχές, κακόηθες μελάνωμα,

ψυχιατρικές νόσους με ψυχώσεις ή γλαύκωμα κλειστής γωνίας.

-To Madopar δεν πρέπει να χορηγείται σε ασθενείς κάτω των 25 ετών (η σκελετική

ανάπτυξη πρέπει να έχει ολοκληρωθεί).

αναπαραγωγική ηλικία απουσία κατάλληλης αντισύλληψης (βλέπε παρ. 4.6 ‘‘Κύηση

σελεγιλίνη, και η ρασαγιλίνη ή εκλεκτικοί ΜΑΟ-Α αναστολείς, όπως η μοκλοβεμίδη,

δεν αντενδείκνυνται.

Ο συνδυασμός των ΜΑΟ-Α και ΜΑΟ-Β αναστολέων είναι ισοδύναμος με τη μη-

εκλεκτική αναστολή ΜΑΟ και για το λόγο αυτό δεν πρέπει να χορηγείται ταυτόχρονα

με το Madopar (βλέπε παρ. 4.5 ‘‘Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και άλλες

μορφές αλληλεπίδρασης’’).

4.4 Iδιαίτερες προειδοποιήσεις και ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη χρήση

Μπορεί να εμφανιστούν αντιδράσεις υπερευαισθησίας σε ευαίσθητους ασθενείς.

Συνιστάται η τακτική μέτρηση της ενδοφθάλμιας πίεσης σε ασθενείς με γλαύκωμα

Προσοχή πρέπει να δίδεται σε ασθενείς με ιστορικό γαστρικού έλκους ή

οστεομαλάκυνσης.

Αν για κάποιο ασθενή που λαμβάνει θεραπεία με λεβοντόπα απαιτηθεί η χορήγηση

αναισθητικού για γενική αναισθησία, το κανονικό δοσολογικό σχήμα του Madopar

χειρουργική επέμβαση επίπεδο.

Το Madopar δεν πρέπει να διακόπτεται απότομα. Απότομη διακοπή μπορεί να

οδηγήσει σε κατάσταση παρόμοια με κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο

(υπερπυρεξία και μυϊκή δυσκαμψία, πιθανές ψυχολογικές διαταραχές και αυξημένη

φωσφοκινάση της κρεατινίνης στον ορό), τα οποία μπορεί να αποβούν απειλητικά

για τη ζωή. Εάν εμφανιστεί ο συνδυασμός των συμπτωμάτων αυτών, ο ασθενής

πρέπει να είναι υπό ιατρική παρακολούθηση, εάν είναι απαραίτητο στο νοσοκομείο

και να του δοθεί γρήγορη και κατάλληλη συμπτωματική θεραπεία. Αυτή μπορεί να

περιλαμβάνει, μετά από κατάλληλη αξιολόγηση, και επανάληψη της θεραπείας με

Madopar.

Η λεβοντόπα έχει συσχετισθεί με υπνηλία και επεισόδια αιφνίδιας έναρξης του

ύπνου. Πολύ σπάνια έχει αναφερθεί αιφνίδια έναρξη του ύπνου κατά τη διάρκεια

των καθημερινών δραστηριοτήτων, σε μερικές περιπτώσεις χωρίς να γίνει αντιληπτή

ή χωρίς προειδοποιητικές ενδείξεις. Οι ασθενείς θα πρέπει να ενημερωθούν για την

οδηγούν ή χειρίζονται μηχανήματα κατά τη διάρκεια της θεραπείας με λεβοντόπα.

ορμή και υπερσεξουαλικότητα σε ασθενείς που λάμβαναν αγωγή με

ντοπαμινεργικούς αγωνιστές για τη Νόσο Πάρκινσον. Δεν έχει τεκμηριωθεί

αιτιολογική συσχέτιση του Madopar, το οποίο δεν είναι ντοπαμινεργικός

αγωνιστής, με αυτά τα συμβάματα. Ωστόσο, συνιστάται προσοχή καθώς το Madopar

είναι ντοπαμινεργικό φάρμακο.

Εργαστηριακοί έλεγχοι

Κατά τη διάρκεια της θεραπείας θα πρέπει να πραγματοποιούνται έλεγχοι της

ηπατικής λειτουργίας και των παραμέτρων του αίματος.

Οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη πρέπει να κάνουν συχνά μετρήσεις σακχάρου του

ποσοτήτων φαρμακευτικής αγωγής αντίθετων προς την σχετική ιατρική συμβουλή,

και οι οποίες υπερβαίνουν κατά πολύ τις δόσεις που απαιτούνται για τη θεραπεία των

κινητικών δυσλειτουργιών τους.

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης

Σύγχρονη χορήγηση αντιόξινων με Madopar Καψάκια ελεγχόμενης αποδέσμευσης

μειώνει την έκταση απορρόφησης της λεβοντόπα κατά 32%.

Ο θειικός σίδηρος μειώνει τη μέγιστη συγκέντρωση στο πλάσμα και την AUC της

λεβοντόπα κατά 30-50%. Οι φαρμακοκινητικές αλλαγές που παρατηρούνται κατά τη

διάρκεια της σύγχρονης χορήγησης θειικού σιδήρου εμφανίζονται να είναι κλινικά

σημαντικές σε μερικούς αλλά όχι σε όλους τους ασθενείς.

Η μετοκλοπραμίδη αυξάνει το ποσοστό απορρόφησης της λεβοντόπα.

Δεν υπάρχουν φαρμακοκινητικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ της λεβοντόπα και των

ακόλουθων ουσιών: βρωμοκρυπτίνη, αμανταδίνη, σελεγιλίνη και δομπεριδόνη.

Φαρμακοδυναμικές αλληλεπιδράσεις

Η θεραπεία με νευροληπτικά, οπιοειδή και αντιυπερτασικά που περιέχουν ρεζερπίνη

εκλεκτικούς αναστολείς ΜΑΟ, θα πρέπει η θεραπεία με Madopar να ξεκινήσει

τουλάχιστον δύο εβδομάδες μετά τη διακοπή του αναστολέα ΜΑΟ. Διαφορετικά

είναι πιθανό να παρουσιαστούν ανεπιθύμητες ενέργειες, όπως υπερτασικές κρίσεις

(βλέπε παρ. 4.3 ‘‘Αντενδείξεις’’). Εκλεκτικοί ΜΑΟ-Β αναστολείς, όπως η

σελεγιλίνη και η ρασαγιλίνη και εκλεκτικοί ΜΑΟ-Α αναστολείς, όπως η

μοκλοβεμίδη, μπορούν να συνταγογραφηθούν σε ασθενείς που λαμβάνουν θεραπεία

με Madopar. Συνιστάται να γίνεται ξανά ρύθμιση της δόσης με λεβοντόπα ανάλογα

με τις ανάγκες του ασθενούς σε σχέση με την αποτελεσματικότητα και την ανοχή. Ο

συνδυασμός αναστολέων ΜΑΟ-Α και ΜΑΟ-Β είναι ισοδύναμος με τη μη-

εκλεκτική ΜΑΟ αναστολή και για το λόγο αυτό ο συνδυασμός δεν πρέπει να

συστήματος και η δοσολογία των συμπαθομιμητικών παραγόντων μπορεί να

χρειαστεί να μειωθεί.

Ο συνδυασμός με άλλους αντιπαρκινσονικούς παράγοντες (αντιχολινεργικά,

αμανταδίνη και αγωνιστές της ντοπαμίνης) είναι επιτρεπτός, αν και αυτός θα

ενισχύσει και τις επιθυμητές και τις ανεπιθύμητες ενέργειες. Μπορεί να είναι

απαραίτητο να μειωθεί η δόση του Madopar ή των άλλων παραγόντων. Κατά την

εισαγωγή μιας επικουρικής θεραπείας με αναστολέα COMT ίσως χρειαστεί μείωση

της δόσης του Madopar. Τα αντιχολινεργικά δε θα πρέπει να διακόπτονται απότομα

όταν ξεκινάει η θεραπεία με το Madopar, επειδή η λεβοντόπα χρειάζεται χρόνο για να

δράσει.

από χειρουργική επέμβαση κατά την οποία απαιτείται γενική αναισθησία με

αλοθάνιο καθώς μπορεί να εμφανιστούν διακυμάνσεις της αρτηριακής πίεσης και/ή

αρρυθμίες.

Για τη χορήγηση άλλων αναισθητικών για γενική αναισθησία βλ. λήμμα «4.4

Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις και ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη χρήση»).

4.6 Κύηση και γαλουχία

Χρήση κατά την κύηση:

ανάπτυξης του εμβρύου. Με βάση αυτά τα αποτελέσματα, το Madopar

Χρήση κατά τη διάρκεια της γαλουχίας:

Επειδή δεν είναι γνωστό εάν η βενσεραζίδη περνά στο μητρικό γάλα, το Madopar

δεν πρέπει να χορηγείται κατά τη διάρκεια του θηλασμού, διότι δεν μπορεί να

αποκλεισθεί η πιθανότητα εμφάνισης σκελετικών δυσπλασιών στα νεογνά.

4.7 Επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων

Σε ασθενείς που λαμβάνουν λεβοντόπα και εμφανίζουν υπνηλία, ψυχιατρικές

διαταραχές και/ή επεισόδια αιφνίδιας έναρξης ύπνου, πρέπει να γίνει σύσταση να

απέχουν από την οδήγηση ή την ενασχόληση με δραστηριότητες όπου η μειωμένη

εγρήγορση θα μπορούσε να θέσει αυτούς ή άλλους σε κίνδυνο σοβαρού

τραυματισμού ή θανάτου (π.χ. χειρισμός μηχανημάτων), μέχρι την επίλυση αυτών των

γίνονται περιοδικοί αιματολογικοί έλεγχοι, καθώς και έλεγχοι της ηπατικής και

νεφρικής λειτουργίας.

Διαταραχές του μεταβολισμού και της θρέψης: Έχει αναφερθεί ανορεξία.

Διαταραχές του νευρικού συστήματος: Έχουν αναφερθεί μεμονωμένα περιστατικά

απώλειας ή διαταραχών της γεύσης. Σε μεταγενέστερα στάδια θεραπείας μπορεί να

εμφανιστεί δυσκινησία (πχ. χορειόμορφη ή αθετωσική). Αυτές μπορούν συνήθως να

σταματήσουν ή να γίνουν ανεκτές, με μείωση της δοσολογίας. Κατά τη διάρκεια

παρατεταμένης αγωγής, μπορεί επίσης να εμφανιστούν διακυμάνσεις στη

θεραπευτική ανταπόκριση. Αυτές περιλαμβάνουν “παγώματα” (freezing episodes)

και φαινόμενα τέλους-δόσης (end of dose deterioration). Τα φαινόμενα αυτά μπορεί

συνήθως να εξαλειφθούν ή να γίνουν ανεκτά, με ρύθμιση της δοσολογίας και

χορήγηση μικρότερων εφάπαξ δόσεων με αυξημένη συχνότητα. Μπορεί να

πραγματοποιηθεί άλλη μία απόπειρα αύξησης της δόσης επακολούθως ώστε να

ενισχυθεί το θεραπευτικό αποτέλεσμα. Η λεβοντόπα συσχετίζεται με υπνηλία και

πολύ σπάνια έχει συσχετισθεί με υπερβολική υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας

και με επεισόδια αιφνίδιας έναρξης ύπνου.

Καρδιακές διαταραχές: μπορεί να εμφανιστούν περιστασιακά καρδιακές αρρυθμίες.

Αγγειακές διαταραχές: μπορεί να εμφανιστεί περιστασιακά ορθοστατική υπόταση. Οι

Madopar.

Άλλες ανεπιθύμητες ενέργειες που έχουν ανακοινωθεί με levodopa είναι:

Νευρολογικές: αταξία, αιμωδία, αυξημένος τρόμος χεριών, μυϊκή σύσπαση,

βλεφαρόσπασμος, μυϊκές κράμπες, τριγμός, ενεργοποίηση λανθάνοντος συνδρόμου

HORNER.

Ψυχιατρικές: σύγχυση, υπνηλία, αϋπνία, εφιάλτες, παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις,

διέγερση, άγχος, ευφορία.

Γαστρεντερικές: ξηροστομία, αίσθημα πικρής γεύσης, σιελόρροια, δυσφαγία,

οδοντικός τριγμός, λόξιγγας, πόνος και δυσφορία στο επιγάστριο, δυσκοιλιότητα,

Μεταβολικές: αύξηση ή μείωση του βάρους, οίδημα.

Άλλες: αδυναμία, λιποθυμία, κούραση, πονοκέφαλος, βράγχος φωνής, αίσθημα

κακουχίας, εξάψεις, ερεθισμός, αναπνευστική ανωμαλία, κακόηθες νευροληπτικό

σύνδρομο, κακόηθες μελάνωμα.

4.9 Υπερδοσολογία

Συμπτώματα και σημεία

Τα συμπτώματα και τα σημεία της υπερδοσολογίας είναι ποιοτικά παρόμοια με τις

ανεπιθύμητες ενέργειες του Madopar στις θεραπευτικές δόσεις αλλά μπορεί να είναι

μεγαλύτερης σοβαρότητας. Η υπερδοσολογία μπορεί να οδηγήσει σε : καρδιαγγειακές

ανεπιθύμητες ενέργειες (πχ. καρδιακές αρρυθμίες), ψυχιατρικές διαταραχές (πχ

σύγχυση και αϋπνία), γαστρεντερικά συμβάματα (πχ. ναυτία και έμετο) και μη

Συνιστάται η παρακολούθηση των ζωτικών σημείων και η εφαρμογή υποστηρικτικών

μέτρων σύμφωνα με την κατάσταση του ασθενούς. Συγκεκριμένα οι ασθενείς μπορεί

να χρειαστούν συμπτωματική θεραπεία καρδιαγγειακών συμβαμάτων (πχ

αντιαρρυθμικά) ή συμβαμάτων του κεντρικού νευρικού συστήματος (πχ. διεγερτικά

του αναπνευστικού, νευροληπτικά).

5.1 Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες

Το Madopar είναι συνδυασμός της λεβοντόπα [3-(3,4 διυδροξυφαινυλο)-L-αλανίνη]

τριυδροβενζυλο)-υδραζίνη], σε αναλογία 4 προς 1.

Η ντοπαμίνη, που δεν βρίσκεται σε επαρκείς ποσότητες στον εγκέφαλο του

παρκινσονικού ασθενούς, ενεργεί σαν νευρομεταβιβαστής στα βασικά γάγγλια.