
• Νεφρική ανεπάρκεια (ανουρία, οξεία νεφρική ανεπάρκεια, βαριά προοδευτικά
επιδεινούμενη νεφρική νόσο και διαβητική νεφροπάθεια) (βλέπε επίσης
ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ).
Υπερευαισθησία σε οποιοδήποτε συστατικό του φαρμάκου ή σε άλλα φάρμακα
προερχόμενα από σουλφοναμίδες(Βλέπε επίσης στις Προφυλάξεις ,Χορήγηση κατά
την κύηση,Χορήγηση κατά την γαλουχία και Παιδιατρική χρήση.).
4.4 Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις & ιδιαίτερες προφυλάξεις κατά τη χρήση
Διαταραχές ηλεκτρολυτών
Αν και η πιθανότητα διαταραχής του ισοζυγίου των ηλεκτρολυτών είναι μικρότερη
με το MODURETIC, πρέπει να ελέγχονται προσεκτικά σημεία διαταραχής της
ισορροπίας υγρών και ηλεκτρολυτών. Ειδικότερα υπονατριαιμία, υποχλωραιμική
αλκάλωση, υποκαλιαιμία και υπομαγνησιαιμία. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να
προσδιορίζεται η εικόνα των ηλεκτρολυτών του ορού και των ούρων όταν ο ασθενής
έχει ακατάσχετους εμετούς ή όταν λαμβάνει παρεντερικώς υγρά. Προειδοποιητικά
σημεία και συμπτώματα διαταραχής του ισοζυγίου των υγρών και των ηλεκτρολυτών
περιλαμβάνουν : ξηρότητα στόματος, δίψα, αδυναμία, λήθαργο, ζάλη, ανησυχία,
παροξυσμό,σύγχυση μυϊκούς πόνους ή κράμπες, μυϊκή κόπωση, υπόταση,
ολιγουρία, ταχυκαρδία και γαστρεντερικές διαταραχές όπως ναυτία και έμετο.
Υποκαλιαιμία μπορεί να εμφανισθεί με την υδροχλωροθειαζίδη όπως και με κάθε
ισχυρό διουρητικό, ειδικά με εκσεσημασμένη διούρηση, μετά από παρατεταμένη
θεραπεία ή όταν υπάρχει βαριά κίρρωση.
Σακχαρώδης διαβήτης
Σε διαβητικούς ασθενείς έχει εμφανισθεί συχνά υπερκαλιαιμία κατά τη διάρκεια
θεραπείας με υδροχλωρική αμιλορίδη, ιδίως όταν υπάρχει χρόνια νεφρική νόσος ή
προνεφρική αζωθαιμία. Γι’αυτό, πριν αρχίσετε τη θεραπεία σε διαβητικούς ασθενείς
ή σε ασθενείς που υποπτεύεσθε ότι είναι διαβητικοί , πρέπει να καθορίζεται η
κατάσταση της νεφρικής λειτουργίας. Η ανάγκη των διαβητικών σε ινσουλίνη μπορεί
να αυξηθεί, να μειωθεί ή να μην αλλάξει λόγω της υδροχλωροθειαζίδης. Λανθάνων
σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να εκδηλωθεί κατά τη διάρκεια της χορήγησης
θειαζιδών.
Ενας ασθενής με ανεπαρκώς ελεγχόμενο διαβήτη, που παρουσίασε βαριά
υπερκαλιαιμία ενώ ευρίσκετο σε θεραπεία με υδροχλωρική αμιλορίδη, πέθανε μετά
από δύο επαναλλειπτικές ενδοφλέβιες δοκιμασίες ανοχής γλυκόζης. Γι’αυτό η
θεραπεία με το φάρμακο θα πρέπει να διακόπτεται σε κάθε ασθενή ύποπτο για
διαβήτη που πρόκειται να υποστεί δοκιμασία ανοχής γλυκόζης, τουλάχιστον 3 ημέρες
πριν τη δοκιμασία.
Αντικαλιουρητική θεραπεία πρέπει να χορηγείται μόνο με μεγάλη προσοχή σε βαριά
πάσχοντες ασθενείς, στους οποίους μπορεί να αναπτυχθεί αναπνευστική ή
μεταβολική οξέωση, όπως σε ασθενείς με καρδιοπνευμονική νόσο και σε ασθενείς με
ασταθή διαβήτη. Αλλαγές στην οξεοβασική ισορροπία αλλοιώνουν την ισορροπία
του εξωκυττάριου/ενδοκυττάριου καλίου και η ανάπτυξη οξέωσης μπορεί να
συνοδευθεί από ραγδαία αύξηση των επιπέδων καλίου στον ορό.
2