Το Gardenal πρέπει να χορηγείται με προσοχή σε ηλικιωμένους.
2.4.3 Κύηση:
Σε περίπτωση εγκυμοσύνης η ασθενής θα πρέπει να ενημερώσει τον ιατρό της και να
ακολουθήσει τις οδηγίες που θα της δοθούν από αυτόν.
2.4.4 Θηλασμός:
Σε περίπτωση θηλασμού δεν συνιστάται η χρήση του. Η ασθενής θα πρέπει να ενημερώσει τον
ιατρό της και να ακολουθήσει τις οδηγίες που θα της δοθούν από αυτόν.
2.4.5 Παιδιά:
Σε παιδιά που λαμβάνουν μακροχρόνια αγωγή με φαινοβαρβιτάλη, είναι απαραίτητη η
προφυλακτική αγωγή για τη ραχίτιδα (βιταμίνη D2, 1.200 έως 2.000 IU/ημέρα) ή 25 ΟΗ-
βιταμίνη D3.
2.4.6 Επίδραση στην ικανότητα οδήγησης ή χειρισμού μηχανών:
Απαιτείται προσοχή στη χορήγηση σε οδηγούς αυτοκινήτων και χειριστές μηχανημάτων, λόγω
του πιθανού κινδύνου υπνηλίας.
2.4.7 Ιδιαίτερες προειδοποιήσεις για τα περιεχόμενα έκδοχα:
Βλ. παρ. 2.3.
2.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα ή ουσίες:
Επιταχύνει το μεταβολισμό της υδροκορτιζόνης, χολερυθρίνης, των κουμαρινικών αντιπηκτικών,
της φαινυλοβουταζόνης, διπυρόνης, διγιτοξίνης, γκριζεοφουλβίνης, αντιπυρίνης, αμινοπυρίνης,
σακιναβίρης, ριτοναβίρης, αμπρεναβίρης, ιντιναβίρης, νελφιναβίρης, κυκλοσπορίνης,
διϋδροπυριδίνης, δισοπυραμίδης, δοξυκυκλίνης, φελβαμάτης, υδροκινιδίνης, κινιδίνης,
ιτρακοναζόλης, μεθαδόνης (κίνδυνος αναπνευστικής καταστολής που μπορεί να είναι
θανατηφόρα σε περίπτωση υπερδοσολογίας και πιθανή εμφάνιση συνδρόμου στέρησης),
μοντελουκάστης, θεοφυλλίνης, αμινοφυλλίνης, ζιδοβουδίνης, αλπρενολόλης, μετοπρολόλης,
προπρανολόλης, του τακρόλιμους, των κορτικοστεροειδών, των αντισυλληπτικών, των
οιστρογόνων/προγεσταγόνων (όχι ως αντισυλληπτικών) και μειώνει τα επίπεδά τους στο αίμα.
Επίσης υπάρχει αλληλεπίδραση με τη διφαινυλυδαντοΐνη (ενισχύει τη δράση της).
Με την ιφοσφαμίδη είναι πιθανόν να επιδεινωθεί η νευροτοξικότητα του φαρμάκου. Με τη
μεθοτρεξάτη μπορεί να παρουσιαστεί αυξημένη αιματολογική τοξικότητα. Τα οινοπνευματώδη
επιδεινώνουν την κατασταλτική δράση του. Τα αντικαταθλιπτικά τύπου ιμιπραμίνης μπορεί να
προκαλέσουν γενικευμένους σπασμούς. Με τις θυρεοειδικές ορμόνες πιθανόν να παρουσιαστεί
κλινικός υποθυρεοειδισμός σε ασθενείς με υποθυρεοειδισμό.
Η συγχορήγηση με παράγωγα μορφίνης και βενζοδιαζεπίνες (κίνδυνος αναπνευστικής
καταστολής που μπορεί να είναι θανατηφόρα σε περίπτωση υπερδοσολογίας), με αγχολυτικά
πέρα των βενζοδιαζεπινών, υπνωτικά, κατασταλτικά αντικαταθλιπτικά, νευροληπτικά,
κατασταλτικούς ανταγωνιστές των Η
1
-υποδοχέων ισταμίνης, κεντρικά αντιυπερτασικά,
βακλοφαίνη και θαλιδομίδη μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη κεντρική κατασταλτική δράση.
3