SPC - Περίληψη χαρακτηριστικών SAROTEN C.TAB 10MG/TAB BTx50 (STRIPS 5x10)

eRx.gr

|Αρχική|

|Σκεύασμα|

Εύκολο SMS στο 13033 για μετακινήσεις Τύπου Β

SPC : SAROTEN C.TAB 10MG/TAB BTx50 (STRIPS 5x10)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ

1. ΟΝΟΜΑΣΊΑ ΤΟΥ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΎ ΠΡΟΪΌΝΤΟΣ

SAROTEN

επικαλυμμένα δισκία

SAROTEN

καψάκια ελεγχόμενης αποδέσμευσης

2. ΠΟΙΟΤΙΚΉ ΚΑΙ ΠΟΣΟΤΙΚΉ ΣΎΝΘΕΣΗ

Δισκία που περιέχουν 10mg amitriptyline hydrochloride

Δισκία που περιέχουν 25mg amitriptyline hydrochloride

Καψάκια που περιέχουν 25mg amitriptyline hydrochloride

Καψάκια που περιέχουν 75mg amitriptyline hydrochloride

Έκδοχα:

Για τον πλήρη κατάλογο των εκδόχων, βλ. παράγραφο 6.1.

3. ΦΑΡΜΑΚΟΤΕΧΝΙΚΉ ΜΟΡΦΉ

Επικαλυμμένα δισκία και καψάκια ελεγχόμενης αποδέσμευσης.

4. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

4.1 Θεραπευτικές Ενδείξεις

Κατάθλιψη, ιδίως η ενδογενής. Ενδείκνυται περισσότερο σε ασθενείς με άγχος

και ψυχοκινητική ανησυχία.

4.2 Δοσολογία και Τρόπος Χορήγησης

4.2.1 Δοσολογία

Η δοσολογία πρέπει να αρχίζει από χαμηλό επίπεδο και να αυξάνεται

σταδιακά, σημειώνοντας προσεκτικά την κλινική ανταπόκριση και

οποιαδήποτε ένδειξη δυσανεξίας.

Ενήλικες

Επικαλυμμένα δισκία

Αρχικά χορηγούνται 25mg 3 φορές ημερησίως, που αυξάνονται σταδιακά, εάν

απαιτείται, κατά 25mg κάθε δεύτερη ημέρα μέχρι τα 150mg ημερησίως. Οι

πρόσθετες δόσεις χορηγούνται αρχικά το βράδυ. Η μέση ημερήσια δόση είναι

75mg.

Καψάκια ελεγχόμενης αποδέσμευσης

Αρχικά χορηγούνται 50mg κάθε βράδυ, που βαθμιαία αυξάνονται μετά από μία

εβδομάδα, αν απαιτείται, κατά 50mg μέχρι τα 100 – 150mg το βράδυ.

Η δόση συντήρησης είναι ίδια με τη βέλτιστη θεραπευτική δόση.

Έφηβοι και ηλικιωμένοι ασθενείς

Επικαλυμμένα δισκία

Χορηγούνται 10 – 20mg 3 φορές ημερησίως.

Καψάκια ελεγχόμενης αποδέσμευσης

Αρχικά χορηγούνται 25 mg κάθε βράδυ, που βαθμιαία αυξάνονται μετά από

μία εβδομάδα, αν απαιτείται, κατά 25 mg μέχρι τα 50 – 75mg το βράδυ.

Η δόση συντήρησης είναι ίδια με τη βέλτιστη θεραπευτική δόση.

Διάρκεια θεραπείας

Η θεραπεία με τα αντικαταθλιπτικά είναι συμπτωματική και πρέπει επομένως

να συνεχίζεται για κατάλληλο χρονικό διάστημα, συνήθως μέχρι 6 μήνες μετά

την ανάνηψη για την πρόληψη των υποτροπών. Σε ασθενείς με

υποτροπιάζουσα κατάθλιψη (μονοπολική) η θεραπεία συντήρησης μπορεί να

χρειασθεί να συνεχισθεί για αρκετά έτη.

Όταν πρόκειται να σταματήσει η θεραπεία, το φάρμακο πρέπει να διακοπεί

σταδιακά μέσα σε διάστημα δύο εβδομάδων.

4.2.2 Τρόπος χορήγησης

Επικαλυμμένα δισκία

Οι αυξήσεις των δόσεων γίνονται κατά προτίμηση το βράδυ ή πριν την

κατάκλιση. Για τη θεραπεία συντήρησης η ολική ημερήσια δόση μπορεί να

χορηγείται σε εφάπαξ δόση κατά προτίμηση πριν την κατάκλιση.

Καψάκια ελεγχόμενης αποδέσμευσης

Χορηγούνται μία φορά την ημέρα και συγκεκριμένα το βράδυ. Οι ασθενείς

μπορούν να ανοίξουν τα καψάκια και να καταπιούν τα περιεχόμενα σφαιρίδια

με ένα δροσερό ποτό ή π.χ. με λίγο γιαούρτι. Τα σφαιρίδια δεν πρέπει να

μασηθούν.

4.3 Αντενδείξεις

Δεν πρέπει να χορηγείται στη φάση ανάρρωσης αμέσως μετά από έμφραγμα

του μυοκαρδίου. Πρόσφατο έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ιστορικό

υπερευαισθησίας στα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά ή στα έκδοχα του

προϊόντος. Βλάβες στην κολποκοιλιακή αγωγιμότητα. Οξεία δηλητηρίαση με

οινόπνευμα, βαρβιτουρικά και οπιούχα.

Υπερτροφία του προστάτη με ιστορικό κατακράτησης ούρων. Ταυτόχρονη ή

πρόσφατη (λιγότερο από 14 ημέρες) θεραπεία με αναστολείς της ΜΑΟ.

4.4 Ειδικές προειδοποιήσεις και προφυλάξεις κατά τη χρήση

Η αμιτριπτυλίνη μπορεί να προκαλέσει έξαρση της συμπτωματολογίας σε

σχιζοφρενείς και, γι’ αυτό το λόγο, συνιστάται ταυτόχρονη χορήγηση

νευροληπτικών.

Η πιθανότητα για απόπειρα αυτοκτονίας είναι έμφυτη στην κατάθλιψη και

μπορεί να επιμένει έως ότου συμβεί σημαντική ύφεση, είτε αυτοβούλως είτε

ακολουθώντας θεραπεία. Ασθενείς, που λαμβάνουν αγωγή με

αντικαταθλιπτικά, πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά, ειδικά στην

έναρξή της θεραπείας για κλινική επιδείνωση και/ή εμφάνιση αυτοκτονίας

(αυτοκαταστροφική τάση και συμπεριφορά).

Αυτός ο κίνδυνος μπορεί επίσης να υπάρξει ενώ γίνεται θεραπεία άλλων

ψυχιατρικών διαταραχών, εξαιτίας της πιθανότητας συν-νοσηρότητας με

σοβαρές διαταραχές κατάθλιψης.

Εν δυνάμει αυτοκαταστροφικοί ασθενείς δεν θα πρέπει να έχουν πρόσβαση σε

μεγάλες ποσότητες φαρμάκων.

Εάν ο ασθενής εισέλθει σε φάση μανίας, θα πρέπει να διακοπεί η χορήγηση

αμιτριπτυλίνης και να αρχίσει η κατάλληλη θεραπεία με κάποιο νευροληπτικό.

Σύγχρονη χορήγηση αμιτριπτυλίνης σε ασθενείς που υφίστανται θεραπεία με

ηλεκτροσόκ μπορεί να αυξήσει τους πιθανούς κινδύνους που προέρχονται

από αυτή.

Σε ασθενείς με τη σπάνια κατάσταση του αβαθούς προσθίου θαλάμου και της

κλειστής γωνίας του προσθίου θαλάμου των οφθαλμών, μπορεί να προκληθεί

οξεία κρίση γλαυκώματος λόγω μυδρίασης της κόρης.

Χορηγείται με προσοχή σε ασθενείς με επιληψία, δυσκοιλιότητα και σε

προχωρημένη ηπατική ή καρδιαγγειακή βλάβη.

Οι καρδιοπαθείς χρειάζονται στενή παρακολούθηση. Μπορεί να προκληθεί

κυρίως από υψηλές δόσεις τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών αρρυθμία, κομβική

ταχυκαρδία, επιμήκυνση του χρόνου αγωγιμότητας, έμφραγμα του μυοκαρδίου

και εγκεφαλικό.

Μεγάλη προσοχή χρειάζεται όταν η αμιτριπτυλίνη χορηγείται σε ασθενείς με

υπερθυρεοειδισμό ή σε ασθενείς που λαμβάνουν φάρμακα για το θυρεοειδή,

επειδή μπορεί να παρουσιασθεί καρδιακή αρρυθμία.

Οι ηλικιωμένοι ασθενείς έχουν ιδιαίτερη τάση να εμφανίσουν ορθοστατική

υπόταση.

Γενικά, οι ηλικιωμένοι και οι έφηβοι είναι περισσότερο επιρρεπείς σε

ανεπιθύμητες ενέργειες και γι’ αυτό συνιστώνται μικρότερες δόσεις (βλ. §4.2.1

Δοσολογία).

Προσοχή χρειάζεται και στη χορήγηση σε διαβητικούς ασθενείς, διότι μπορεί

να μεταβληθούν (να αυξηθούν ή να ελαττωθούν) τα επίπεδα του σακχάρου

στο αίμα.

Μετά από παρατεταμένη χορήγηση, η απότομη διακοπή της θεραπείας μπορεί

να προκαλέσει στερητικά συμπτώματα, όπως κεφαλαλγία, αδιαθεσία, ναυτία.

Η σταδιακή μείωση της δοσολογίας έχει αναφερθεί ότι προκαλεί μέσα σε

διάστημα δύο εβδομάδων παροδικά συμπτώματα, περιλαμβανομένων της

ευερεθιστότητας, της ανησυχίας και των διαταραχών ονείρων και ύπνου. Τα

συμπτώματα αυτά δεν υποδηλώνουν εθισμό.

Παιδιά και έφηβοι (<18 ετών)

Το SAROTEN

δεν συνιστάται για χρήση σε παιδιά και εφήβους λόγω της

έλλειψης δεδομένων όσον αφορά την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα.

Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά (TCA) δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για την

θεραπεία της κατάθλιψης σε παιδιά και εφήβους κάτω των 18 ετών.

Οι μελέτες για την κατάθλιψη σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, δεν έδειξαν κάποια

ωφέλιμο αποτέλεσμα από την τάξη TCAs. Η εμφάνιση αυτοκτονικής

συμπεριφοράς (απόπειρες αυτοκτονίας και σκέψεις αυτοκτονίας) καθώς και η

εμφάνιση εχθρικής συμπεριφοράς (κυρίως επιθετικότητα, εναντιωματική

συμπεριφορά, θυμός) παρατηρήθηκαν με μεγαλύτερη συχνότητα σε κλινικές

μελέτες μεταξύ παιδιών και εφήβων που έπαιρναν αγωγή με αντικαταθλιπτικά,

σε σύγκριση με αυτά που έπαιρναν εικονικό φάρμακο. Επιπρόσθετα, τα TCAs

έχουν συσχετισθεί με κίνδυνο καρδιαγγειακών ανεπιθύμητων ενεργειών σε

όλες τις ηλικιακές ομάδες.

Προειδοποιήσεις σχετικά με περιεχόμενα έκδοχα:

SAROTEN

δισκία 10 mg:

∗ Το κάθε δισκίο περιέχει 1,1 mg γλυκόζης. Όταν το φάρμακο λαμβάνεται

σύμφωνα με το συνιστώμενο δοσολογικό σχήμα (βλ. § 4.2.1 Δοσολογία), η

ποσότητα γλυκόζης που προσλαμβάνεται κυμαίνεται από 1,1 mg μέχρι 16,5

mg ημερησίως.

∗ Η χρωστική amaranth E123 μπορεί να προκαλέσει αλλεργικές αντιδράσεις

συμπεριλαμβανομένων και κρίσεων άσθματος, ιδίως σε άτομα που είναι

αλλεργικά στην ασπιρίνη.

SAROTEN

δισκία 25 mg:

∗ Το κάθε δισκίο περιέχει 1,1 mg γλυκόζης. Όταν το φάρμακο λαμβάνεται

σύμφωνα με το συνιστώμενο δοσολογικό σχήμα (βλ. § 4.2.1 Δοσολογία), η

ποσότητα γλυκόζης που προσλαμβάνεται κυμαίνεται από 1,1 mg μέχρι 6,6

mg ημερησίως.

∗ Οι χρωστικές amaranth E123, orange yellow E110 και cochineal red E124

μπορούν να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις συμπεριλαμβανομένων

και κρίσεων άσθματος, ιδίως σε άτομα που είναι αλλεργικά στην ασπιρίνη.

4.5 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φαρμακευτικά προϊόντα και άλλες

μορφές αλληλεπίδρασης

Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά, όπως η αμιτριπτυλίνη, μεταβολίζονται από το

ηπατικό ισοένζυμο CYP2D6 του κυτοχρώματος Ρ450. Το CYP2D6 εμφανίζει

πολυμορφία στον πληθυσμό και το ισοένζυμο μπορεί να ανασταλεί από

ποικίλα ψυχοτρόπα και άλλα φάρμακα. Παραδείγματα των αλληλεπιδράσεων

που μπορούν να προκύψουν είναι η αμοιβαία αναστολή του μεταβολισμού των

νευροληπτικών και των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών, η αλληλεπίδραση με

αναστολείς της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης (εκτός από τη

σιταλοπράμη, που είναι ασθενέστατος αναστολέας), η αμοιβαία αναστολή του

μεταβολισμού των β-αναστολέων (π.χ. της προπρανολόλης) και της

αμιτριπτυλίνης και η πρόκληση ορθοστατικής υπότασης κατά τη συγχορήγηση

αμιτριπτυλίνης με νεότερα αντιαρρυθμικά (π.χ. κινιδίνη, προκαϊναμίδη).

Η αμιτριπτυλίνη μπορεί να αυξήσει την κατασταλτική δράση του

οινοπνεύματος, των βαρβιτουρικών και άλλων κατασταλτικών του ΚΝΣ.

Τα αγγειοσυσταλτικά αποτελέσματα των άμεσης δράσης συμπαθομιμητικών

φαρμάκων αδρεναλίνης και νοραδρεναλίνης (επινεφρίνης και νορεπινεφρίνης)

ενισχύονται και τοπικά αναισθητικά που περιέχουν τα φάρμακα αυτά ως

αγγειοσυσταλτικά πρέπει να χρησιμοποιούνται με μεγάλη προσοχή. Τα γενικά

αναισθητικά μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο υπότασης και αρρυθμιών, ενώ

το αναισθητικό αποτέλεσμα ενισχύεται. Η αντιυπερτασική δράση της

κλονιδίνης, της βετανιδίνης και της γουανεθιδίνης μπορεί να μειωθεί. Τα

βαρβιτουρικά και άλλα επαγωγά των ενζύμων μπορούν να υποβιβάσουν τις

στάθμες των τρικυκλικών αναισθητικών στο πλάσμα και να μειώσουν την

αντικαταθλιπτική ανταπόκριση. Η σιμετιδίνη και η μεθυλο-φαινυδάτη αυξάνουν

τις στάθμες των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών στο πλάσμα και την συνοδό

τοξικότητα. Η ταυτόχρονη θεραπεία με την L-dopa μπορεί να οδηγήσει σε

μείωση του αποτελέσματος της L-dopa και σε αύξηση του κινδύνου

καρδιακών ανεπιθύμητων ενεργειών.

Η ταυτόχρονη χορήγηση με αντιχολινεργικά φάρμακα πρέπει να αποφεύγεται

επειδή αυξάνεται η δράση αυτών των φαρμάκων και υπάρχει κίνδυνος

εμφάνισης παραλυτικού ειλεού, υπερπυρεξίας κ.λ.π.

Τα θυρεοειδικά σκευάσματα αυξάνουν τις παρενέργειες και την τοξικότητα της

αμιτριπτυλίνης και των άλλων τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών.

Το κάπνισμα, τα αντιεπιληπτικά και τα αντισυλληπτικά επιταχύνουν το

μεταβολισμό της αμιτριπτυλίνης και μειώνουν το επίπεδό της στο αίμα.

Η ταυτόχρονη χορήγηση αναστολέων της ΜΑΟ μπορεί να προκαλέσει

υπερτασικές κρίσεις και υπερπυρεξία (σεροτονινεργικό σύνδρομο).

Εξωπυραμιδικές αντιδράσεις έχουν παρατηρηθεί κατά την ταυτόχρονη

χορήγηση αλάτων λιθίου και αμιτριπτυλίνης, όπως επίσης και όταν η

αμιτριπτυλίνη συγχορηγείται με αιθοχλωροβυνόλη σε καταστάσεις delirium.

Η αντιισταμινική ισχύς είναι της ίδιας τάξης μεγέθους όπως αυτή της

διφαινυδραμίνης και, επομένως, η αμιτριπτυλίνη μπορεί ενδεχομένως να

μειώσει την αντίδραση οινοπνεύματος-δισουλφιράμης.

4.6 Κύηση και γαλουχία

Κύηση

Η αμιτριπτυλίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται κατά την εγκυμοσύνη, εκτός

εάν το αναμενόμενο όφελος της ασθενούς υπερσταθμίζει το θεωρητικό

κίνδυνο για το έμβρυο. Λόγω του κινδύνου στερητικών συμπτωμάτων κατά

τη νεογνική περίοδο, συνιστάται η διακοπή της θεραπείας με την αμιτριπτυλίνη

περίπου 14 ημέρες πριν από τον τοκετό με τη βαθμιαία ελάττωση της

δοσολογίας.

Γαλουχία

Υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών στο βρέφος.

Να μην χορηγείται κατά το θηλασμό.

4.7 Επιδράσεις στην ικανότητα οδήγησης και το χειρισμού μηχανών

Η αμιτριπτυλίνη είναι κατασταλτικό φάρμακο.

Οι ασθενείς στους οποίους συνταγογραφούνται ψυχοτρόπα φάρμακα μπορεί

να αναμένεται ότι θα εμφανίσουν κάποια μείωση γενικά της προσοχής και της

συγκέντρωσης, είτε λόγω της ίδιας της νόσου, είτε λόγω του φαρμάκου είτε και

των δύο, και θα πρέπει να εφιστάται η προσοχή τους στην ικανότητά τους να

οδηγούν αυτοκίνητο ή να χειρίζονται μηχανήματα.

4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες

Η αμιτριπτυλίνη μπορεί να προκαλέσει παρενέργειες παρόμοιες με των άλλων

κυκλικών αντικαταθλιπτικών. Μερικές από τις παρενέργειες που αναφέρονται

στη συνέχεια, π.χ. κεφαλαλγία, τρόμος, διαταραχή της συγκέντρωσης,

ξηρότητα του στόματος, δυσκοιλιότητα και μείωση της libido, μπορεί επίσης

να αποτελούν συμπτώματα της κατάθλιψης και να εξασθενήσουν με τη

βελτίωση της καταθλιπτικής κατάστασης.

Συχνές ( > 5%)

Διαταραχές του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος: Κεφαλαλγία,

τρόμος, ζάλη

Διαταραχές όρασης: Διαταραχές προσαρμογής, μυδρίαση

Ψυχιατρικές διαταραχές: Υπνηλία, μείωση συγκέντρωσης

Διαταραχές γαστρεντερικού συστήματος: Ξηροστομία, δυσκοιλιότητα, ναυτία

Μεταβολικές και τροφικές διαταραχές: Αύξηση βάρους

Καρδιαγγειακές διαταραχές, γενικές: Ορθοστατική υπόταση

Διαταραχές καρδιακής συχνότητας και καρδιακού ρυθμού: Αίσθημα παλμών,

ταχυκαρδία

Οργανισμός ως σύνολο: Κόπωση

Λιγότερο συχνές (1 – 4%)

Διαταραχές δέρματος και εξαρτημάτων: Αύξηση εφίδρωσης

Κεντρικό και περιφερικό νευρικό σύστημα: Αταξία

Ψυχιατρικές διαταραχές: Ελάττωση libido, σύγχυση

Διαταραχές γαστρεντερικού συστήματος: Αλλοίωση της γεύσης

Διαταραχές καρδιακού ρυθμού και καρδιακής συχνότητας: Ανωμαλίες ΗΚΓ -

αύξηση QT διαστήματος, διεύρυνση QRS (αποκλεισμός κλάδου του δεματίου)

Σπάνιες ( < 1%)

Διαταραχές δέρματος και εξαρτημάτων: Εξάνθημα, κνίδωση, οίδημα

προσώπου και γλώσσας, φωτοευαισθησία

Διαταραχές όρασης: Γλαύκωμα

Διαταραχές ακοής και αιθουσαίου συστήματος: Εμβοές

Διαταραχές περιφερικού και κεντρικού νευρικού συστήματος: Παραισθήσεις,

σπασμοί, παραλήρημα (ηλικιωμένοι ασθενείς), ελαφρά εξωπυραμιδικά

συμπτώματα, ανησυχία

Ψυχιατρικές διαταραχές: Υπομανία, μανία, άγχος, αϋπνία, νοσηρά όνειρα,

ανορεξία, ψευδαισθήσεις (σχιζοφρενείς ασθενείς)

Διαταραχές γαστρεντερικού συστήματος: Διάρροια, έμετος, διόγκωση

σιαλογόνων αδένων, παραλυτικός ειλεός, ανορεξία, στοματίτιδα, μαύρη

γλώσσα

Διαταραχές ήπατος και χοληφόρων οδών: Ανωμαλίες δοκιμασιών ηπατικών

λειτουργιών - αύξηση τρανσαμινασών και αλκαλικής φωσφατάσης, ίκτερος

Μεταβολικές και τροφικές διαταραχές: Ελάττωση βάρους

Ενδοκρινικές διαταραχές: Γυναικομαστία, διόγκωση των όρχεων στους

άρρενες, διόγκωση μαστών και γαλακτόρροια στις γυναίκες, ανικανότητα.

Καρδιαγγειακές διαταραχές, γενικές: Υπέρταση

Διαταραχές καρδιακής συχνότητας και καρδιακού ρυθμού: Αλλοιώσεις

κολποκοιλιακής αγωγής, κολποκοιλιακός αποκλεισμός

Διαταραχές λευκών αιμοσφαιρίων και ΔΕΣ: Καταστολή μυελού, όπως

ακοκκιοκυττάρωση, λευκοπενία, ηωσινοφιλία

Διαταραχές αιμοπεταλίων, ροής και πήξης: Θρομβοκυτοπενία

Διαταραχές ουροποιητικού συστήματος: Επίσχεση ούρων

Οργανισμός ως σύνολο: Πυρετός, αιμωδίες των άκρων, σύνδρομο

προσομειάζον στο λύκο.

Συμπτώματα στέρησης: Μετά από παρατεταμένη χορήγηση, η απότομη

διακοπή μπορεί να προξενήσει ναυτία, πονοκέφαλο, αδιαθεσία.

Η σταδιακή μείωση της δοσολογίας έχει αναφερθεί ότι προκαλεί μέσα σε

διάστημα δύο εβδομάδων παροδικά συμπτώματα, περιλαμβανομένων της

ευερεθιστότητας, της ανησυχίας και των διαταραχών ονείρου και ύπνου.

Σπάνια εμφανίστηκαν συμπτώματα μανίας ή υπομανίας 2 – 7 ημέρες μετά τη

διακοπή σε ασθενείς με χρόνια χορήγηση.

49 Υπερδοσολογία

Η υπερδοσολογία μπορεί να προκαλέσει θάνατο. Είναι συνήθης η σκόπιμη

λήψη τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών μαζί με αλκοόλ. Τα συμπτώματα

ποικίλουν και η αντιμετώπιση είναι πολύπλοκη. Συχνά απαιτείται ψυχιατρική

παρακολούθηση του ασθενούς.

Συμπτώματα: Υπνηλία ή ανησυχία, διέγερση, ψευδαισθήσεις.

Αντιχολινεργικές επιδράσεις: Μυδρίαση, ταχυκαρδία, επίσχεση ούρων,

ξηρότητα βλεννογόνων, μείωση κινητικότητας εντέρου. Σπασμοί. Πυρετός.

Αιφνίδια εμφάνιση καταστολής του ΚΝΣ, κώμα, καταστολή αναπνοής.

Καρδιακά συμπτώματα: Αρρυθμίες (κοιλιακές ταχυαρρυθμίες, torsades de

pointes, κοιλιακή μαρμαρυγή), καρδιακή ανεπάρκεια, υπόταση, καρδιογενές

σοκ. Μεταβολική οξέωση, υποκαλιαιμία.

Αντιμετώπιση: Εισαγωγή σε νοσοκομείο (μονάδα εντατικής θεραπείας). Η

θεραπεία είναι συμπτωματική και υποστηρικτική. Γαστρική αναρρόφηση και

πλύση του στομάχου ακόμη και σε όψιμο στάδιο μετά τη λήψη από το στόμα

και θεραπεία με ζωικό άνθρακα. Η πρόκληση εμέτου αντενδείκνυται. Πρέπει

να λαμβάνονται μέτρα για την υποστήριξη του αναπνευστικού και του

καρδιαγγειακού συστήματος. Συνεχής ΗΚΓ/κή παρακολούθηση της καρδιακής

λειτουργίας για 3 – 5 ημέρες. Οι σπασμοί μπορούν να αντιμετωπισθούν

θεραπευτικά με τη διαζεπάμη. Παρακολούθηση συμπτωμάτων καταστολής

ΚΝΣ και αναπνευστικού.

Υπάρχουν σημαντικές ατομικές διαφορές στην ανταπόκριση της υπέρβασης

της δοσολογίας. Σε ενήλικες περισσότερα από 500 mg προκάλεσαν μέτριας

βαρύτητας έως βαρείες δηλητηριάσεις και λιγότερα από 1000 mg υπήρξαν

θανατηφόρα.

5. ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

5.1. Φαρμακοδυναμικές ιδιότητες

Κωδικός ATC: Ν 06 ΑΑ 09

Η αμιτριπτυλίνη είναι τρικυκλικό αντικαταθλιπτικό. Η αμιτριπτυλίνη, μία

τριτοταγής αμίνη, κατέχει κεντρική θέση μεταξύ των τρικυκλικών

αντικαταθλιπτικών και είναι περίπου εξ ίσου δραστική in vivo ως αναστολέας

της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης και της νοραδρεναλίνης στις

προσυναπτικές νευρικές απολήξεις. Ο κύριος μεταβολίτης, η νορτριπτυλίνη,

είναι σχετικά δραστικότερος ως αναστολέας της επαναπρόσληψης της

νοραδρεναλίνης, ενώ ταυτόχρονα αποκλείει την επαναπρόσληψη της

σεροτονίνης. Η αμιτριπτυλίνη έχει αρκετά ισχυρές αντιχολινεργικές,

αντιισταμινικές και κατασταλτικές ιδιότητες και ενισχύει τις δράσεις των

κατεχολαμινών.

Η αμιτριπτυλίνη ανυψώνει το υποβιβασμένο επίπεδο του συναισθήματος. Το

ευνοϊκότερο αποτέλεσμα επιτυγχάνεται στις ενδογενείς καταθλίψεις, αλλά

ασθενείς που πάσχουν από άλλες καταθλιπτικές καταστάσεις μπορούν επίσης

να ανταποκριθούν στην αμιτριπτυλίνη. Λόγω της κατασταλτικής της δράσης, η

αμιτριπτυλίνη έχει ιδιαίτερη αξία στις καταθλίψεις που συνοδεύονται από

άγχος, διέγερση, ανησυχία και διαταραχές του ύπνου. Η αντικαταθλιπτική

δράση συνήθως εγκαθίσταται μετά από 2-4 εβδομάδες, ενώ η κατασταλτική

δεν καθυστερεί.

5.2 Φαρμακοκινητικές ιδιότητες

Απορρόφηση

Δισκία

Η απορρόφηση των δισκίων από το στόμα οδηγεί σε μέγιστες στάθμες

πλάσματος σε περίπου 4 ώρες (T

max

=3,89±1,87 ώρες, όριο 1,03-7,98 ώρες).

Μετά τη χορήγηση από το στόμα 50 mg, η μέση C

max

ανέρχεται σε 30,95±9,61

ng/mL, όριο 10,85-45,70 ng/mL (111,57±34,64 nmol/L, όριο 39,06-164,52

nmol/L). Η μέση απόλυτη βιοδιαθεσιμότητα από το στόμα είναι 53 %

abs

=0,527±0,123, όριο 0,219-0,756).

Καψάκια ελεγχόμενης αποδέσμευσης

Σε αντίθεση με τις καμπύλες ορού των δισκίων που δείχνουν μία

χαρακτηριστική αρχική μέγιστη τιμή, η καμπύλη του καψακίου ανέρχεται

βραδέως σε μία επίπεδη στάθμη με χαμηλότερες συγκεντρώσεις από τις

μέγιστες τιμές των καμπύλων των δισκίων. Τ

max

=7,1±1,9 ώρες, όριο 2,0-10,0

ώρες. Μετά τη χορήγηση από το στόμα 50 mg η μέση C

max

ισούται με

21,5±9,0 ng/mL, όριο 13,2-35,8 ng/mL (77,5-32,4 nmol/L). Με τον τρόπο αυτό

αποφεύγονται οι υψηλές μέγιστες στάθμες με τον αυξημένο κίνδυνο

καρδιακών επιπλοκών.

Κατανομή

Ο φαινομενικός χρόνος κατανομής (V

d/b

) που υπολογίσθηκε μετά από

ενδοφλέβια χορήγηση είναι 1221±280 L, όριο 769-1702 L (16±3 L/kg). Η

σύνδεση με τις πρωτεΐνες του πλάσματος ανέρχεται σε περίπου 95 %. Η

αμιτριπτυλίνη και ο κύριος μεταβολίτης της, η νορτριπτυλίνη, διέρχονται το

φραγμό του πλακούντα.

Βιομετατροπή

Ο μεταβολισμός της αμιτριπτυλίνης τελείται κυρίως με απομεθυλίωση και

υδροξυλίωση που ακολουθείται από σύνδεση με το γλυκουρονικό οξύ. Ο

μεταβολισμός υπόκειται σε γενετική πολυμορφία. Ο κύριος μεταβολίτης είναι

η δευτεροταγής αμίνη νορτριπτυλίνη. Η νορτριπτυλίνη είναι ισχυρότερος

αναστολέας της επαναπρόσληψης της νοραδρεναλίνης παρά της σεροτονίνης,

ενώ η αμιτριπτυλίνη αναστέλλει την επαναπρόσληψη της νοραδρεναλίνης και

της σεροτονίνης εξ ίσου ικανοποιητικά.

Οι περαιτέρω μεταβολίτες, όπως η cis και η trans 10-υδροξυ-αμιτριπτυλίνη

και η cis και η trans 10-υδροξυ-νορτριπτυλίνη, έχουν το ίδιο προφίλ με τη

νορτριπτυλίνη, αλλά είναι σημαντικά ασθενέστερες.

Η απομεθυλο-νορτριπτυλίνη και το Ν-οξείδιο της αμιτριπτυλίνης ανευρίσκονται

στο πλάσμα σε ελάχιστες μόνο ποσότητες. Το τελευταίο είναι σχεδόν

ανενεργό. Όλοι οι μεταβολίτες έχουν μικρότερη αντιχολινεργική δράση από την

αμιτριπτυλίνη και τη νορτριπτυλίνη. Στο πλάσμα η ολική ποσότητα της 10-

υδροξυ-νορτριπτυλίνης επικρατεί, αλλά οι περισσότεροι από τους μεταβολίτες

είναι ενωμένοι με το γλυκουρονικό οξύ.

Αποβολή

Η ημιπερίοδος ζωής (t

) της αμιτριπτυλίνης μετά τη χορήγηση από το στόμα

ανέρχεται περίπου σε 25 ώρες (24,65±6,31 ώρες, όριο 16,49-40,36 ώρες). Η

μέση συστηματική κάθαρση (Cl

) ανέρχεται σε 39,24±10,18 L/h, όριο 24,53-

53,73 L/h.

Η αποβολή τελείται κυρίως με τα ούρα. Η απέκκριση της αναλλοίωτης

αμιτριπτυλίνης από τους νεφρούς είναι ασήμαντη (περίπου 2 %).

Στις μητέρες που θηλάζουν η αμιτριπτυλίνη και η νορτριπτυλίνη εκκρίνονται σε

μικρές ποσότητες στο μητρικό γάλα. Η σχέση των συγκεντρώσεων γάλακτος:

πλάσματος στις γυναίκες είναι 1:2. Η υπολογιζόμενη ημερήσια έκθεση

(αμιτριπτυλίνη + νορτριπτυλίνη) του νεογνού ανέρχεται κατά μέσο όρο στο 2

% των αντίστοιχων βάσει του βάρους της μητέρας δόσεων της αμιτριπτυλίνης

(σε mg/kg).

Τα επίπεδα σταθεροποιημένης κατάστασης της αμιτριπτυλίνης και της

νορτριπτυλίνης στο πλάσμα επιτυγχάνονται μέσα σε μία εβδομάδα στους

περισσότερους ασθενείς και στη σταθεροποιημένη κατάσταση το επίπεδο του

πλάσματος περιλαμβάνει ίσα περίπου μέρη αμιτριπτυλίνης και νορτριπτυλίνης

όλο το 24ωρο μετά από τη θεραπεία με τα συμβατικά δισκία 3 φορές

ημερησίως. Όταν χορηγούνται τα καψάκια ελεγχόμενης αποδέσμευσης το

βράδυ, η συγκέντρωση της αμιτριπτυλίνης είναι υψηλότερη τη νύκτα και

ελαττώνεται την ημέρα, ενώ η συγκέντρωση της νορτριπτυλίνης είναι σταθερή

όλο το 24ωρο προεξάρχοντας έτσι κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Η θεραπευτική συγκέντρωση πλάσματος στην ενδογενή κατάθλιψη ανέρχεται

σε 100-250 ng/mL (370-925 nmol/L) (για την αμιτριπτριπτυλίνη +

νορτριπτυλίνη). Στάθμες άνω των 300-400 ng/mL συνοδεύονται από αυξημένο

κίνδυνο διαταραχής της καρδιακής αγωγής με την έννοια παράτασης του

συμπλέγματος QRS ή κολποκοιλιακού αποκλεισμού.

Ηλικιωμένοι ασθενείς

Στους ηλικιωμένους ασθενείς αποδείχθηκε αύξηση του χρόνου ημιζωής και

ελάττωση των τιμών της κάθαρσης μετά από τη λήψη από το στόμα (Cl

) που

οφείλονται σε ελάττωση του ρυθμού του μεταβολισμού.

Μείωση της ηπατικής λειτουργίας

Διαταραχή της ηπατικής λειτουργίας μπορεί να ελαττώσει την αποβολή από το

ήπαρ οδηγώντας σε αύξηση του ύψους των επιπέδων του πλάσματος.

Μείωση της νεφρικής λειτουργίας

Η νεφρική ανεπάρκεια δεν επηρεάζει τη φαρμακοκινητική της αμιτριπτυλίνης.

5.3 Προκλινικά δεδομένα για την ασφάλεια

Η οξεία τοξικότητα των τρικυκλικών αντικαταθλιπτικών,

συμπεριλαμβανομένης και της αμιτριπτυλίνης, είναι υψηλή.

Η LD

στον ποντικό ήταν 196±22 mg/kg από το στόμα και στον αρουραίο

492±38 mg/kg από το στόμα. Η οξεία τοξικότητα ήταν σημαντικά χαμηλότερη,

όταν η αμιτριπτυλίνη εχορηγείτο με τη μορφή του καψακίου ελεγχόμενης

αποδέσμευσης, δηλ. η LD

ανερχόταν σε > 1600 mg/kg.

Η χορήγηση υψηλών δόσεων αμιτριπτυλίνης με τη μορφή των καψουλών

ελεγχόμενης αποδέσμευσης προκαλεί λιγότερες τοξικές εκδηλώσεις

(ηλεκτροκαρδιογραφικές και καρδιαγγειακές) από τη χορήγηση με τη μορφή

των συμβατικών δισκίων στη γάτα και το σκύλο.

Η αμιτριπτυλίνη χρησιμοποιείται στην κλινική πράξη από το 1960.

6. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

6.1 Κατάλογος εκδόχων

Δισκία:

Saroten 10mg:

lactose monohydrate, starch maize, gelatine, talc purified, magnesium

stearate, sucrose, calcium carbonate, titanium dioxide E171, acacia,

polyvidone, potassium phosphate monobasic, macrogol 25.000, dextrose

(glucose) anhydrous, silicon dioxide colloidal, Carnauba wax, amaranth E123,

sodium sulfate decahydrate, indigotine E132.

Saroten 25mg:

Lactose monohydrate, starch maize, talc purified, magnesium stearate,

polyvidone, silicon dioxide colloidal, amaranth E123, cochineal red a ponceau

4R E124, orange yellow S sunset yellow E 110.

Επικάλυψη:

Gelatin, talk purified, sucrose, calcium carbonate, titanium dioxide E171,

acacia, polyvidone, potassium phosphate monobasic, dextrose (glucose)

anhydrous, silicon dioxide colloidal, Carnauba wax, sodium sulfate

decahydrate, amaranth E123, orangel yellow S sunset yellow E 110, red a

ponceau 4R E124, lactose monohydrate, macrogol 2.000, macrogol 35.000.

Καψάκια :

Έκδοχα:

Saroten 25mg:

Sugar spheres, talc, polyvidone, shellac.

Σύνθεση κενής κάψουλας: gelatine, titanium dioxide E171, indigotin E132, iron

oxide yellow E172, iron oxide black E172.

Saroten 75mg:

Sugar spheres, talc, polyvidone, shellac.

Σύνθεση κενής κάψουλας: gelatine, titanium dioxide E171, indigotine E132,

iron oxide black E172, erythrosine E127.

6.2 Ασυμβατότητες

Καμία γνωστή.

6.3 Διάρκεια ζωής

Τα δισκία SAROTEN

έχουν διάρκεια ζωής 5 χρόνια.

Τα καψάκια ελεγχόμενης αποδέσμευσης SAROTEN

έχουν διάρκεια ζωής 3

χρόνια.

6.4 Ειδικές προφυλάξεις κατά την φύλαξη του προϊόντος

Τα δισκία και τα καψάκια SAROTEN® φυλάσσονται σε θερμοκρασία

μικρότερη των 25°C.

6.5 Φύση και περιεχόμενα περιέκτη

Κουτί που περιέχει 50 δισκία των 10mg

Κουτί που περιέχει 50 δισκία των 25mg

Κουτί που περιέχει 20 καψάκια των 25mg

Κουτί που περιέχει 20 καψάκια των 75mg

6.6 Ιδιαίτερες προφυλάξεις απόρριψης

Κάθε προϊόν που δεν έχει χρησιμοποιηθεί ή υπόλειμμα πρέπει να απορριφθεί

σύμφωνα με τις κατά τόπους ισχύουσες σχετικές διατάξεις.

7. ΚΑΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

PNG GEROLYMATOS MEDICAL AE

Ασκληπιού 13, 145 68 Κρυονέρι

Τηλ.: 210 81 61 107-907

8. ΑΡΙΘΜΌΣ (ΟΙ) ΑΔΕΙΑΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΊΑΣ

Δισκία 10mg: 42507/07/8-5-2008

Δισκία 25mg: 42505/07/8-5-2008

Κάψουλες 25mg: 42503/07/8-5-2008

Κάψουλες 75mg: 42504/07/8-5-2008

9. ΗΜΕΡΟΜΗΝΊΑ ΠΡΏΤΗΣ ΕΓΚΡΙΣΗΣ/ ΑΝΑΝΈΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ

Ημερομηνία πρώτης έγκρισης:

Δισκία 10mg & 25mg: 9-3-1967

Κάψουλες 25mg & 75mg: 21-9-1975

Ημερομηνία ανανέωσης:

Δισκία 10mg & 25mg: 8-5-2008

Κάψουλες 25mg & 75mg: 8-5-2008

10. ΗΜΕΡΟΜΗΝΊΑ ΑΝΑΘΕΏΡΗΣΗΣ TOY ΚΕΙΜΈΝΟΥ

15 Ιανουαρίου 2009