αντανακλά υποχρεωτικά και τις τιμές του καλίου των ιστών.
Σε αρρώστους με τοξικό δακτυλισμό υφίσταται σοβαρός κίνδυνος ανακοπής μετά από
χορήγηση καλίου (ιδιαίτερα ενδοφλεβίως). Να αποφεύγεται σύγχρονη χορήγηση σε
αρρώστους που παίρνουν διουρητικά προστατευτικά της απώλειας καλίου
(σπειρολακτόνη, τριαμτερένη) και γενικά ανταγωνιστές της αλδοστερόνης καθώς
επίσης και σε αρρώστους που λαμβάνουν άλατα, υποκατάστατα του χλωριούχου
νατρίου.
Σε περιπτώσεις υποκαλιαιμίας με συνοδό υπονατριαιμία, υπασβαστιαιμία ή χαμηλό
ΡΗ αίματος απαιτείται επίσης ιδιαίτερη προσοχή στη χορήγηση καλίου γιατί και μικρή
αύξηση του μπορεί να έχει τοξική επίδραση στο μυοκάρδιο και τους σκελετικούς μύς.
Επίσης σε υπερχλωραιμική μεταβολική οξέωση με ένδεια καλίου να μη χορηγείται
χλωριούχο κάλιο αλλά άλλα άλατα καλίου (διττανθρακικό, κιτρικό, οξεικό ή γλυκονικό).
Οι υγρές μορφές ή τα αναβράζοντα δισκία του καλίου είναι πρώτης επιλογής, ενώ τα
δισκία ( απλά ή βραδείας απελευθέρωσης ) επιφυλάσσονται μόνο σε αρρώστους που
δεν ανέχονται ή αρνούνται τις αναφερθείσες μορφές. Τα δισκία δεν πρέπει να
μασώνται αλλά να καταπίνονται με αρκετή ποσότητα ύδατος κατά προτίμηση μετά τα
γεύματα. Σε υποψία εντερικής απόφραξης , διάτρησης ή σοβαρών εμέτων και
κοιλιακών πόνων συνιστάται ή άμεση διακοπή του χορηγούμενο καλίου. Ταχεία
ενδοφλέβια χορήγηση αναραίωτων διαλυμάτων χλωριούχου καλίου ενέχει τον
σοβαρό κίνδυνο θανατηφόρου υπερκαλιαιμίας. Να αραιώνεται προηγουμένως σε
σακχαρούχο διάλυμα ή χλωριούχον νάτριον (ισότονα συνήθως)
45 Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα και άλλες μορφές αλληλεπίδρασης
Αντενδείκνυται η σύγχρονη χορήγηση με διουρητικά προστατευτικά της απώλειας
καλίου (σπειρολακτόνη, τριαμτερένη) και γενικά ανταγωνιστές της αλδοστερόνης,
υποκατάστατα του χλωριούχου νατρίου, (βλ. Προσοχή στη χορήγηση) όταν
χορηγούνται συγχρόνως καρδιακές γλυκοσίδες.
4.6 Κύηση και γαλουχία :
Η χορήγηση του φαρμάκου στη διάρκεια της κύησης και γαλουχίας θα γίνεται πάντα με
την αξιολόγηση της ανάγκης και της χρησιμότητος του φαρμάκου με την επίδραση στο
έμβρυο και στο θηλάζον βρέφος.
47 Επίδραση στην ικανότητα οδήγησης και χειρισμού μηχανημάτων
Ουδεμία αναφέρεται.
4.8 Ανεπιθύμητες ενέργειες
Συχνότερες παρενέργειες είναι: ναυτία, έμετοι, διάρροια και κοιλιακή δυσφορία ή πόνοι
ιδιαίτερα μετά χορήγηση από του στόματος. Σπανίως αναφέρονται δερματικά
εξανθήματα . Οταν χορηγείται παρεντερικώς τοπικός ερεθισμός με νέκρωση των ιστών
μπορεί να παρατηρηθούν σε περίπτωση εξαγγείωσης ενώ αναφέρονται φλεβίτιδα
(χημική) και σπασμός των φλεβών. Εξελκώσεις, στενώσεις και αιμορραγίες από τον
οισοφάγο καθώς και τον υπόλοιπο γαστρεντερικό σωλήνα,συνοδευόμενες ακόμα και
από θανάτους, αναφέρονται μετά από χορήγηση δισκίων (απλών, εντεροδιαλυτών ή
και βραδείας απελευθέρωσης) χλωριούχου καλίου. Η πρόκληση υπερκαλιαιμίας με
επικίνδυνα και ενίοτε θανατηφόρα αποτελέσματα αποτελεί τον σημαντικότερο κίνδυνο
απο τη χορήγηση καλίου, κυρίως παρεντερικώς και λιγότερο από του στόματος. Η
υπερκαλιαιμία μπορεί να είναι λανθάνουσα και συμπτωματική ή να συνοδεύεται από
κλινικές εκδηλώσεις, όπως παραισθησίες των άκρων , χαλαρή παράλυση, σύγχυση ,
αίσθημα αδυναμίας και βάρους των κάτω άκρων, πτώση της αρτηριακής πίεσης,
καρδιακή ή αναπνευστική καταστολή , δυσκολία στην κατάποση, καρδιακές
αρρυθμίες ή και ανακοπή. Στο ΗΚΓ παρατηρούνται χαρακτηριστικές μεταβολές.,
4.9 Υπερδοσολογία
Η χορήγηση αλάτων καλίου από του στόματος σε άτομα με φυσιολογικούς εκκριτικούς
μηχανισμούς καλίου σπανιότατα προκαλεί σοβαρή υπερκαλιαιμία
Μόνο σε άτομα με μειωμένη εκκριτική λειτουργία είναι δυνατό να εμφανισθεί
υπερκαλιαιμία η οποία αντιμετωπίζεται ώς εξής:1. Ενδοφλέβια χορήγηση 300-500
ml/ώρα , διαλύματος δεξτρόζης 10% περιέχουσα 1-20 μονάδες κρυσταλλικής