Η εμφάνιση δύσπνοιας ή μη-παραγωγικού βήχα μπορεί να συσχετισθεί με
πνευμονική τοξικότητα όπως η διάμεση πνευμονίτιδα. Πολύ σπάνια έχουν
αναφερθεί περιστατικά διάμεσης πνευμονίτιδας με την ενδοφλέβια αμιωδαρόνη.
Πρέπει να διενεργείται ακτινογραφία θώρακος σε ασθενείς που υποψιαζόμαστε
ότι πάσχουν από αυτήν τη νόσο και αναπτύσσουν δύσπνοια προσπάθειας είτε
μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό με επιδείνωση της γενικής κατάστασης υγείας
(κόπωση, απώλεια βάρους, πυρετός). Η αγωγή με αμιωδαρόνη θα πρέπει να
επαναξιολογείται διότι η διάμεση πνευμονίτιδα είναι γενικά αναστρέψιμη με
την έγκαιρη διακοπή της αμιωδαρόνης (τα κλινικά συμπτώματα συνήθως
υποχωρούν εντός 3-4 εβδομάδων, ακολουθούμενα από μία αργή βελτίωση της
ακτινολογικής εικόνας και της πνευμονικής λειτουργίας εντός μερικών μηνών)
και θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η αγωγή με κορτικοστεροειδή.
Πολύ σπάνια έχουν αναφερθεί περιστατικά σοβαρών αναπνευστικών
επιπλοκών, μερικές φορές θανατηφόρα, που παρατηρούνται συνήθως την
περίοδο αμέσως μετά την επέμβαση (σύνδρομο οξείας αναπνευστικής
ανεπάρκειας ενηλίκων – ARDS), όπου πιθανόν να ενέχεται η αλληλεπίδραση με
υψηλές συγκεντρώσεις οξυγόνου (βλ. παράγραφο 2. «Άλλα φάρμακα και
Angoron» και 3).
Ηπατικές διαταραχές
Συνιστάται προσεκτική παρακολούθηση των εξετάσεων ηπατικής λειτουργίας
(τρανσαμινάσες) αμέσως με την έναρξη της αμιωδαρόνης και τακτικά κατά τη
διάρκεια της θεραπείας. Οξείες ηπατικές διαταραχές (συμπεριλαμβανομένης
της σοβαρής ηπατοκυτταρικής δυσλειτουργίας ή ηπατικής ανεπάρκειας, μερικές
φορές με θανατηφόρο έκβαση) και χρόνια ηπατική διαταραχή, μπορεί να
εμφανιστούν μέσα στο πρώτο 24ωρο από την χορήγηση ενδοφλέβιας
αμιωδαρόνης. Γι’ αυτό η δόση της αμιωδαρονης θα πρέπει να μειωθεί ή να
διακοπεί η θεραπεία εάν η αύξηση των τρανσαμινασών ξεπεράσει κατά τρείς
φορές το φυσιολογικό εύρος.
Σοβαρές πομφολυγώδεις αντιδράσεις
Απειλητικές για τη ζωή ή ακόμα και θανατηφόρες δερματικές αντιδράσεις,
σύνδρομο Stevens-Johnson (SJS), Τοξική επιδερμική νεκρόλυση (TEN) (βλ.
παράγραφο 4). Εάν παρουσιαστούν συμπτώματα ή σημεία SJS, TEN (π.χ.
εξελισσόμενο δερματικό εξάνθημα συχνά με φουσκάλες ή βλάβες του
βλεννογόνου) η θεραπεία με αμιωδαρόνη, θα πρέπει να διακοπεί αμέσως.
Αλληλεπιδράσεις φαρμάκων (βλ. παράγραφο «Άλλα φάρμακα και Angoron»)
Η συγχορήγηση της αμιωδαρόνης δεν συνιστάται με τα ακόλουθα φάρμακα: β-
αναστολείς, αναστολείς διαύλων ασβεστίου (βεραπαμίλη, διλτιαζέμη) που
μειώνουν την καρδιακή συχνότητα, υπακτικά φάρμακα, που μπορεί να
προκαλέσουν υποκαλιαιμία.
Ειδικές προφυλάξεις
Η ενδοφλέβια αμιωδαρόνη θα πρέπει να χρησιμοποιείται σε ειδικές μονάδες
κάτω από συνεχή παρακολούθηση (ΗΚΓ, πίεση αίματος).
Για την αποφυγή αντιδράσεων στο σημείο της ένεσης, η ενέσιμη αμιωδαρόνη θα
πρέπει όπου αυτό είναι δυνατόν, να χορηγείται μέσω κεντρικής φλεβικής
γραμμής.
Προσοχή θα πρέπει να δίνεται σε περιπτώσεις υπότασης, σοβαρής
αναπνευστικής ανεπάρκειας, μη αντιρροπούμενης, ή σοβαρής καρδιακής
ανεπάρκειας.
Αναισθησία (βλ. παράγραφο «Άλλα φάρμακα και Angoron»)
Πριν τη χειρουργική επέμβαση, ο αναισθησιολόγος θα πρέπει να ενημερώνεται
ότι ο ασθενής λαμβάνει αμιωδαρόνη.